ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Ωδή δ΄. Ο
Ειρμός.
Εισακήκοα Κύριε,
της οικονομίας σου το Μυστήριον· κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασά σου την
Θεότητα.
Ερμηνεία.
Επειδή η Τετάρτη
ωδή είναι ποίημα του προφήτου Αββακούμ, ευρισκομένη εν τα τρίτω κεφαλαίω της
αυτού προφητείας· δια τούτο ο ιερός Κοσμάς εν τω ειρμώ τούτω αναφέρει σχεδόν τα
ίδια λόγια του προφήτου· ούτω γαρ και εκείνος λέγει: «Κύριε, εισακήκοα την
ακοήν σου και εφοβήθην. Κύριε, κατενόησα τα έργα σου και εξέστην».
Αποτεινόμενος γαρ προς τον σαρκωθέντα Υιόν του Θεού, λέγει: Κύριε, εγώ
εισήκουσα το Μυστήριον της ενσάρκου σου οικονομίας. Ταύτην γαρ ακοήν ωνόμασεν ο
θεσπέσιος Αββακούμ.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη,
1 Ιουλίου 2015
Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων.
Οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ
Δαμιανός, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν τὴν ἐποχὴ ποὺ αὐτοκράτορας τῶν Ρωμαίων ἦταν ὁ
Κάρυνος, ἦταν γιατροὶ στὸ ἐπάγγελμα καὶ παρεῖχαν ἰάσεις σὲ ὅλους ὅσους εἶχαν
ἀνάγκη, καὶ γιὰ ἀντάλλαγμα δὲν ἔπαιρναν χρήματα, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ ζητοῦσαν ἦταν
νὰ πιστέψουν στὸν Χριστό. Κάποιοι ὅμως καλοθελητὲς διέβαλαν τοὺς ἁγίους στὸν
αὐτοκράτορα καὶ τοῦ εἶπαν ὅτι οἱ θεραπεῖες καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσαν τὰ
ἔκαναν μὲ μαγικὲς τέχνες
«Ορθόδοξος Τύπος» : Βλασφημία η αναφορά του κ. Βαρθολομαίου ότι το Άγιον Πνεύμα τον ωδήγησεν εις την σύνοδον των «Επισκόπων» του Βατικανού
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος
συνεχίζει την οικουμενιστικήν πορείαν του με πολύ δυναμικούς βηματισμούς
αδιαφορών δια τας αντιδράσεις του πιστού λαού, Ιεραρχών, Ιερομονάχων και
Μοναχών. Το νέον δυναμικόν και προκλητικόν του βήμα ήταν η συμμετοχή του εις
την Σύνοδον των «Επισκόπων» του Βατικανού, η οποία συνήλθε την 17ην Οκτωβρίου. Το γεγονός είναι ιστορικόν,
διότι δια πρώτην φοράν παρέστη εις παρομοίαν Σύνοδον ο επικεφαλής της Ορθοδόξου
Εκκλησίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν έκρυψε την χαράν του. Εις την ομιλίαν
του ανεγνώρισε τον Παπισμόν ως αδελφήν Εκκλησίαν. Ενώ απέδωσε την
συμμετοχήν του εις την Σύνοδον ως «φανέρωμα του έργου του Αγίου Πνεύματος».
Αυτή την «φανέρωσιν» την θεωρεί ως καθοριστικόν βήμα δια την επανεγκαθίδρυσιν
της πλήρους κοινωνίας. Είναι πλέον φανερόν ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης, δια
να δικαιολογήση την παρουσίαν του και την δωδεκασέλιδον ομιλίαν του εις την
Σύνοδον των Παπικών «Επισκόπων» επικαλείται το Άγιον Πνεύμα. Ωμίλησε, επίσης,
δια την αγιότητα των «Επισκόπων» του Βατικανού. Αναγνωρίζει με αυτόν τον τρόπον
το Βατικανόν ως Εκκλησίαν και μυστήριον ιερωσύνης εις τον Παπισμόν…
Ο Πειραιώς Σεραφείμ : Τὸ Ἰσλὰμ δὲν εἶναι ἀπάνθρωπο μόνο κατὰ τῶν «ἀπίστων»
...Τὸ Ἰσλὰμ δὲν εἶναι ἀπάνθρωπο μόνο κατὰ τῶν «ἀπίστων»,
ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν ἴδιων τῶν μουσουλμάνων καὶ συγκεκριμένα κατὰ τῶν γυναικῶν
σας. Ἀνοῖξτε τὸ Κοράνιο νὰ δεῖτε τί λέει γιὰ τὴ γυναίκα, ἡ ὁποία ἔχει «κατώτερη
φύση» ἀπὸ τὸν ἄνδρα. Γράφει στὸ Κοράνιο: «Οἱ ἄνδρες εἶναι οἱ προστάτες καὶ οἱ
κύριοι τῶν γυναικῶν, γιατί ὁ Ἀλλὰχ ἔχει χαρίσει ἀνώτερο βαθμὸ στοὺς ἄνδρες ἀπὸ
τὶς γυναῖκες, καὶ ἐπειδὴ ξοδεύουν ἀπὸ τὶς περιουσίες τους» (Σούρα 4, ἐδαφ.34). Ἐπὶ
πλέον ἡ γυναίκα δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα, καμιὰ ἀξία, δὲν διαφέρει καθόλου ἀπὸ ἕνα
κτῆμα καὶ εἶναι ἀπόλυτα ἐξαρτημένη ἀπὸ τὸν ἄνδρα της, ὁ ὁποῖος τὴν ἐξουσιάζει. Τοῦτο
ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὴν πολυγαμία τοῦ ἄνδρα καὶ ποτὲ τῆς γυναίκας! Ρωτᾶμε:
γιατί δὲν μποροῦν νὰ εἰσέλθουν οἱ γυναῖκες μαζὶ μὲ τοὺς ἄνδρες στὸ τζαμί; Γιατί
στὸν «παράδεισό» σας οἱ ἄνδρες θὰ «εὐφραίνονται» μὲ τὶς «αἰώνιες παρθένες» καὶ
γιατί νὰ μὴν «εὐφραίνονται» καὶ οἱ γυναῖκες μὲ «αἰώνιους νεαρούς»; Κλείνουμε αὐτὴ
τὴν ἑνότητα μὲ τὴ νομιμοποίηση τῆς δουλείας. Οἱ κατακτημένοι «ἄπιστοι» μποροῦν
νὰ γίνουν δοῦλοι τῶν κατακτητῶν μουσουλμάνων οἱ ἄνδρες γιὰ ἐργασία καὶ οἱ γυναῖκες
γιὰ τὰ κρεβάτια τους!
Αλέξ. Καλόμοιρος : Στην συνείδησι της Ορθοδόξου Εκκλησίας ποτέ ο Αυγουστίνος δεν υπήρξε άγιος.
...Τα πρώτα σπέρματα του ορθολογισμού, που έπιασαν βαθειές
ρίζες τα έσπειρε ο Αυγουστίνος. Από τους Δυτικούς θεωρείται σήμερα ο
μεγαλύτερος Πατήρ της «Εκκλησίας» των. Στην συνείδησι όμως της Ορθοδόξου
Εκκλησίας ποτέ ο Αυγουστίνος δεν υπήρξε άγιος. Απόδειξις το ότι δεν αναφέρεται
στα Μηναία, που είναι το επίσημο αγιολόγιο της Εκκλησίας. Το ότι ο βίος του
ευρίσκεται σε ορισμένους Συναξαριστάς και το ότι το όνομά του αναφέρεται σε
ορισμένους Συνέκδημους στας 15 Ιουνίου (αν και τελευταίο στη σειρά, πράγμα που
μαρτυρεί μεταγενέστερη προσθήκη), δεν αποδεικνύει παρά μόνον το πόσο μεγάλη
υπήρξε η επίδρασις του Παπισμού στην σκέψι των ορθοδόξων τους τελευταίους
αιώνες. Είναι γνωστό ότι ακολουθία του Αυγουστίνου δεν υπήρχε στην Ορθόδοξο
Εκκλησία μέχρι το 1861. Το ίδιο παρατηρείται και στην εικονογραφία. Βυζαντινή
εικόνα του Αυγουστίνου ως Αγίου δεν υπάρχει στην Ανατολή. Εβυζαντοποιήθη μόνον τους
τελευταίους χρόνους το δυτικό πορτραίτο του, καλή τη πίστει. Ο Αυγουστίνος παρ΄
όλον τον εκχριστιανισμό του παρέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του αυτό που ήταν
πάντα, ένας φιλόσοφος. Ο ίδιος παραδέχεται, ότι η σκέψις του, σαν όλα τα
ανθρώπινα πράγματα, υπέστη μίαν εξέλιξι και συμβουλεύει τους μαθητάς του, στο
τέλος της ζωής του, να διαβάζουν τα έργα του κατά χρονολογικήν σειρά, για να
ακολουθήση το μυαλό τους την δική του εξέλιξι, αλλά να μη παραδεχθούν παρά
μόνον τα τελευταία της σκέψεώς του συμπεράσματα. Ο άνθρωπος αυτός είναι
χαρακτηριστικό παράδειγμα θρησκεύοντος ορθολογιστού. Με γόνιμο μυαλό και ισχυρή
σκέψη αλλά χωρίς πνευματικές εμπειρείες προσπάθησε να ερμηνεύση τα γεγονότα της
Ιεράς Ιστορίας, με βάσι τις φιλοσοφικές του προκαταλήψεις χωρίς να έχη ο ίδιος γευθή
αυτά, που έζησαν οι Δίκαιοι, οι προφήται, οι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας.
Για την φιλοσοφική σκέψι του Αυγουστίνου τα χάσμα μεταξύ κτιστού και ακτίστου,
υλικού και αϋλου, πεπερασμένου και αιωνίου ήταν αγεφύρωτο. Σαν γνήσιος
φιλόσοφος επίστευε, ότι και αυτός ο Θεός υπόκειται στην ανάγκη που του
υπαγορεύει να μη έρχεται σε επαφή, άκτιστος αυτός και άφθαρτος, με κτιστά και
φθαρτά πλάσματα, απαγορεύοντας κάθε ενέργεια του Ακτίστου προς τα κτίσματά του.
Έτσι όλες τις εμφανίσεις του Θεού προς ανθρώπους, που διηγείται η Αγία Γραφή ο
Αυγουστίνος τις αρνείται ερμηνεύοντάς τες όχι σαν πραγματικές εμφανίσεις του
ιδίου του Θεού, όχι σαν άμεσες άκτιστες ενέργειες του ακτίστου Θεού, αλλά σαν
εμφανίσεις κτισμάτων απεσταλμένων από τον Θεό προς τους ανθρώπους. Για το
φιλοσοφικό, ορθολογιστικό του μυαλό οι εμφανίσεις αυτές δεν είναι δυνατόν να
ήσαν Θεοφάνειες, εφ΄ όσον είναι αδύνατον, κατ΄ ανάγκην, το άκτιστο να οραθή υπό
του κτιστού, εφ΄ όσον κάθε τι το ορατό, κατ΄ ανάγκην, είναι φθαρτό. Ας λέγη,
λοιπόν, η Αγία Γραφή ρητώς ότι «ελάλησε Κύριος προς Μωϋσήν ενώπιος ενωπίω». Το
λέει έτσι για τον άξεστο λαό. Στην πραγματικότητα δεν ομίλησε ο Κύριος, αλλά
κάποιος άγγελος απεσταλμένος του Θεού. Για τον Αυγουστίνο ο Μωϋσής δεν είναι
θεόπτης, δεν ήταν δυνατόν να είναι. Αλλιώς ανατρέπεται όλη η φιλοσοφία. Για να
μη ανατραπή λοιπόν, η φιλοσοφία, ας ανατραπή η Αγία Γραφή. Όμως
όλοι όσοι παρερμήνευσαν την Αγία Γραφή προσπάθησαν να στηρίξουν την παρερμηνεία
τους επάνω στην ίδια την Αγία Γραφή. Ο Αυγουστίνος στο θέμα αυτό την στηρίζει
σ΄ αυτό, που είπε ο Μωϋσής στον Θεό, ενώ μιλούσε μ΄ αυτόν «ενώπιος ενωπίω». Του
είπε ο Μωϋσής «ει ουν εύρηκα χάριν εναντίον σου, εμφάνισόν μοι σεαυτόν γνωστώς,
ίνα ίδω σε» (Έξοδος ΛΓ΄ 13). Ο δε Θεός απαντάει «ου δυνήση ιδείν το προσωπόν
μου· ου γαρ μη ίδη άνθρωπος το πρόσωπόν μου και ζήσεται…, όψει τα οπίσω μου, το
δε προσωπόν μου ουκ οφθήσεταί σοι.» Άρα, συμπεραίνει ο Αυγουστίνος, εάν ο
Μωϋσής μιλούσε πράγματι με τον Θεόν ενώπιος ενωπίω δεν θα ζητούσε από τον Θεό
να τον ιδή «γνωστώς». Για να ζητήση να τον ιδή «γνωστώς» σημαίνει πως δεν τον
είχε ιδή καθόλου, ούτε είχε συνομιλήσει κατ΄ ευθείαν μαζί του. (Αυγουστίνου De Trinitate).
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Τροπάριον.
Πικρογόνους
μετέβαλε, ξύλω Μωϋσής πηγάς εν ερήμω πάλαι, τω Σταυρώ προς την ευσέβειαν, των
Εθνών προφαίνων την μετάθεσιν.
Ερμηνεία.
Εις το Τροπάριον
τούτο αναφέρει ο θείος Μελωδός το θαύμα, όπου εποίησεν ο Μωϋσής εις τον τόπον
της Μερράς (ο δηλοί Πικρία κατά τον Αλεξανδρείας Κύριλλον). Τότε γαρ διψήσαντος
του λαού των Εβραίων, έδειξεν εις τον Μωϋσήν ο Θεός ξύλον, το οποίον βάλλων
μέσα εις το πικρόν νερόν, εγλύκανεν αυτό (Έξ. ιε:25). Λέγει λοιπόν ο Ιερός
Κοσμάς, ότι τον παλαιόν καιρόν εις την έρημον της Μερράς, μετέβαλεν ο Μωϋσής
εις γλυκύτητα τας πηγάς του νερού, τας γεννώσας πικρίαν.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 30 Ιουνίου 2015
Σύναξις των δώδεκα Αποστόλων.
Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἡ
Ἐκκλησία ἑορτάζει μὲ ξεχωριστὴ λαμπρότητα τὴ Σύναξη τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων.
Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ οἱ μνῆμές τους σὲ διάφορες ἡμερομηνίες τοῦ λειτουργικοῦ
ἔτους, ἀλλὰ μὲ αὐτὸ τὸ συλλογικὸ ἑορτασμὸ τιμᾶται σύμπασα ἡ χορεία τῶν μεγάλων
αὐτῶν ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι ὡς συνεχιστὲς τοῦ σωτηριώδους ἔργου τοῦ Κυρίου ἐπὶ τῆς
γῆς, ἔστρεψαν τὸ ροῦ τῆς ἱστορίας καὶ ἄλλαξαν κυριολεκτικὰ τὴ μορφὴ τοῦ κόσμου.
Χάρη στὸν ἰδικό τους ἀγώνα, τὶς ἀφάνταστες προσωπικὲς τους θυσίες, τὴ μαρτυρία
καὶ τὸ μαρτύριό τους ἐθεμελιώθηκε ἡ Ἐκκλησία στὸν κόσμο.
Μνήμη θανάτου του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος.
«Δεν θα παραλείψω
να σου παρουσιάσω και την ιστορία του Χωρηβίτου. Αυτός ζούσε αμελέστατα χωρίς
το παραμικρό ενδιαφέρον για την ψυχήν του. Κάποτε λοιπόν συνέβη να ασθενήση
βαρύτατα και να φθάση στο σημείο, ώστε επί μία ώρα να φαίνεται ότι απέθανε.
Συνήλθε όμως πάλι, οπότε μας ικετεύει όλους να φύγουμε αμέσως. Και αφού έκτισε
την πόρτα του κελλιού του, έμεινε κλεισμένος δώδεκα χρόνια χωρίς να ομιλήση
καθόλου με κανένα. Δεν γευόταν δε τίποτε άλλο εκτός από ψωμί και νερό. Καθόταν
πάντοτε σκεπτικός χύνοντας θερμά δάκρυα. Μόνο όταν πλησίασε η ώρα του θανάτου
του αποφράξαμε την πόρτα και εισήλθαμε μέσα. Και αφού πολύ τον παρακαλέσαμε,
τούτο μόνο μας είπε: «Συγχωρήστε με, αδελφοί. Αυτός που εγνώρισε τι σημαίνει
μνήμη θανάτου, δεν θα μπορέση ποτέ πλέον να αμαρτήση». Εμείς δε εθαυμάζαμε
βλέποντας τον άλλοτε αμελέστατο να έχη μεταμορφωθή τόσο απότομα. Και αφού τον
εθάψαμε με ευλάβεια στο κοιμητήριο, ύστερα από μερικές ημέρες αναζητήσαμε το
άγιό του λείψανο, αλλά δεν το ευρήκαμε. Με το θαυμαστό αυτό σημείο ο Κύριος
επληροφόρησε πόσο ευάρεστα δέχθηκε την επιμελημένη και αξιέπαινη μετάνοιά του».
(ΚΛΙΜΑΞ, Λόγος
ΣΤ¨ : 20).
Η Αγιότης του ιερού Αυγουστίνου.
Κύριε Διευθυντά,
Διάβασα σχόλιο
του «Ορθοδόξου Τύπου» (15/6/1979) αναφερόμενο στον ιερό Αυγουστίνο, «του οποίου
τη μνήμη επιτελεί η αγία μας Εκκλησία» στις 15 Ιουνίου. Ο «Ο.Τ.» όμως τον Ιούνιο του 1967 είχε
δημοσιεύσει άρθρον συνεργάτη του, ο οποίος πολύ σωστά υπεστήριζε πως «στη
συνείδησι της Ορθοδόξου Εκκλησίας ποτέ ο Αυγουστίνος δεν υπήρξε άγιος.
Απόδειξις ότι δεν αναφέρεται στα μηναία, που είναι το επίσημο αγιολόγιο της
Εκκλησίας». Είναι γνωστό, κ. Διευθυντά, πως το όνομα του ιερού Αυγουστίνου
μπήκε στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας επισήμως δια πρώτη φορά το έτος 1968 από
τον τότε Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Μέχρι το 1968 ποτέ και καμμιά Ορθόδοξος
Εκκλησία δεν ετίμησε τον Αυγουστίνο ως άγιο και γι΄ αυτό ούτε ναοί του υπήρχον,
ούτε εικόνες του, ούτε ανεφέρετο στα αγιολόγια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τούτο
δε είναι φυσικό, διότι αν κάποιος σήμερα παραδέχεται π.χ. το «Φιλιόκβε», αυτό
και μόνο τον καθιστά Φράγκο και όχι Ορθόδοξο. Ο Αυγουστίνος δυστυχώς υπήρξε,
όπως πολύ σωστά παρατηρούν ο Ανδρούτσος, ο Τρεμπέλας, ο Καρμίρης, ο π. Μπιλάλης
κ.ά., ο πατήρ του «Φιλιόκβε». Είναι δυνατόν επομένως ποτέ να είναι Ορθόδοξος;
Και ένας μη Ορθόδοξος, είναι δυνατόν ποτέ να είναι άγιος; Εκείνοι ασφαλώς, οι οποίοι έχουν συμφέρον να
αναγνωρισθούν ως άγιοι πρόσωπα όχι Ορθόδοξα, αλλά αιρετικοί είναι οι
οικουμενισταί, διότι έτσι εξυπηρετείται καλλίτερα η παναίρεσις του
Οικουμενισμού. Θέλω να ελπίζω ότι και σεις αλλά πολύ περισσότερο η Ιερά Σύνοδος
της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώπιον της οποίας εκρεμεί σχετική αναφορά και
υπόμνημα περί του θέματος της αγιοποιήσεως του ιερού Αυγουστίνου, θα ίδητε το
σοβαρό τούτο θέμα με την προσήκουσα προσοχή και με αποκλειστικό γνώμονα την
αγάπη και αφοσίωσι στην Ορθόδοξη Παράδοσι.
Μετά τιμής,
Ι. ΑΘΩΝΙΤΗΣ. OXI στη μουσουλμανοποίηση της Ορθόδοξης Ελλάδος μας. ΝΑΙ στον αγώνα εναντίον του ουνιτισμού μας!
Γρηγορείτε, μη καθεύδετε άλλο! Στερεωθείτε! Μη
σας εμπαίζουν τα κύματα της απιστίας και της διαφθοράς. Ανδρίζεσθε κι
αντισταθείτε. Το κακό είναι τόσο θρασύδειλο. Γίνετε ρωμαλέοι και στιβαροί…
Γρηγορείτε, να μείνουν άγρυπνα τα όνειρά σας κι ακηλίδωτη η ψυχή σας. Να
φράξουμε με τα χέρια μας τα μονοπάτια της απωλείας. Να οργώσουμε με τα πόδια μας
την άγονη γη… Αν λυγίσουμε προσευχόμενοι τα γόνατα και τις καρδιές, θα
κερδίσουμε τη μάχη! Γρηγορείτε, κι αρχίστε σήμερα, τώρα, όχι αύριο. Όλοι φυλάμε
Θερμοπύλες. Ίσως δεν θα γράψουμε όλοι ιστορία. Μα θα γραφούν οι συνέπειες της
ζωής μας. Κι αν είμαστε αδύνατοι, τους αδύνατους ο Κύριος τούς κάνει δυνατούς.
Γι΄ αυτό δεν δειλιάζει ο αγωνιστής. Δε ραγίζει μέσα του η ευσέβεια κι η ελπίδα.
Η λαμπάδα καίγεται κι αφήνει το φως της να διεισδύει παντού. Αν δεν καείς εσύ,
αν δεν καούμε εμείς, ποιος τότε θα γίνει φως για τον κόσμο; ΕΛΛΗΝΕΣ! Όρθιοι,
Άγρυπνοι, Τολμηροί! Δεν υπάρχουν περιθώρια. Οι καμπάνες κτυπούν. Το εγερτήριο
σάλπισμα ηχεί. Οι σειρήνες σφυρίζουν… Βαρύτατο χρέος έχουμε έναντι των προγόνων
μας, των Αγίων και Μαρτύρων της Εκκλησίας μας. Αν έτσι πορευθούμε, ο Θεός θα
μας βγάλει από την κρίση. Και θα μας ευλογήσει. Η Ελλάς θα ζήσει. Άλλος δρόμος
δεν υπάρχει.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός:Ἡ διαφορὰ τῆς προϊούσας σήμερα Τρίτης Ἁλώσεως ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ 1204 καὶ τοῦ 1453 εἶναι ὅτι τότε ἡττηθήκαμε, ἐνῶ σήμερα προχωρήσαμε στὴν ἅλωση μὲ τὴν συγκατάθεσή μας, θεωρώντας την μάλιστα ὡς σωτηρία!
…Οἱ κινήσεις
ὅμως αὐτὲς τῶν θλιβερῶν ἐθνοκτόνων μας ἐνισχύονται ἀπὸ τὴν πέμπτη φάλαγγα τοῦ
ἐκκλησιαστικοῦ χώρου, τοὺς μεταπατερικοὺς Κληρικοὺς καὶ κατ᾽ ἐπάγγελμα
θεολόγους, τοὺς «συνευδοκοῦντας τοῖς πράσσουσι» (Ρωμ. 1, 32) τὴν ἀνομίαν. Ἡ
διάσπαση δὲ τῆς Ἱεραρχίας εὐνοεῖ ἀποφασιστικὰ τὴν προώθηση καὶ ἐπιβολὴ τῶν
ἀνατρεπτικῶν καινοτομιῶν. Ὅπως τὸν 19° αἰώνα, ἔτσι καὶ σήμερα, δυστυχῶς
δεσπόζουν «ὑδαρεῖς» —κατὰ τὸν ἀείμνηστο καθηγητὴ Χρῆστο Ἀνδροῦτσο— Κληρικοί,
συσχηματιζόμενοι μὲ τὰ μέτρα τῆς Πολιτικῆς Ἡγεσίας γιὰ λόγους προοδευτισμοῦ ἢ
διεκδίκησης προσωπικῶν ὠφελημάτων. Ἐπειδὴ δὲ τὰ πνευματικὰ συμπορεύονται
πάντοτε μὲ τὰ πολιτειακά, πρέπει νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἡ πνευματικὴ καὶ
πολιτιστικὴ ἀποδόμηση τοῦ Ἔθνους ἔχει σημαντικὸ ἀντίκτυπο καὶ στὰ ἐθνικὰ θέματα
σὲ κάθε περίοδο τῆς ἱστορίας μας. Καὶ αὐτὸ τὸ ζοῦμε σήμερα μὲ τὴ νέα κατοχή μας
καὶ πάλι ἀπὸ τὴν Φραγκία, ὅπως τὸ 1204! Ἡ διαφορὰ τῆς προϊούσας σήμερα Τρίτης
Ἁλώσεως ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ 1204 καὶ τοῦ 1453 εἶναι ὅτι τότε ἡττηθήκαμε, ἐνῶ σήμερα
προχωρήσαμε στὴν ἅλωση μὲ τὴν συγκατάθεσή μας, θεωρώντας την μάλιστα ὡς
σωτηρία!
Πως o Ρωμαίος φιλόσοφος Σενέκας περιγράφει ... την εποχή μας !
O αρχαίος ειδωλολάτρης φιλόσοφος Σενέκας, περιγράφοντας την εποχή του νομίζει κανείς ότι περιγράφει την δική μας εποχή. Γράφει: Ο κόσμος είναι γεμάτος βία, εγκλήματα και πάθη. Οι άνθρωποι συκοφαντούν ο ένας τον άλλον για να κερδίζουν θέσεις και αξιώματα. Κάθε μέρα η ακολασία αυξάνεται τρομακτικά και η ντροπή εξαφανίζεται. Ποδοπατείται ό,τι είναι καλό και ιερό. Περιφρονείται και χλευάζεται η αρετή και η αλήθεια, ενώ η ανηθικότητα διαδίδεται παντού και με κάθε ελευθερία, δηλαδή όπως θα λέγαμε σήμερα, με όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τηλεοράσεις, Internet, ραδιόφωνα, ρόζ τηλέφωνα, εφημερίδες, περιοδικά, αισχρές βιντεοταινίες και λοιπά. Όλες δε οι κακίες και οι αισχρότητες συνεχίζει ο Σενέκας, δεν αποφεύγουν πλέον το φως, το επιδιώκουν, διότι τα πάντα γίνονται δημοσίως. Τόσο δε απροκάλυπτη κατήντησε η φαυλότητα, και τόσο ξεδιάντροπα διαφημίζεται, ώστε η αγνότητα είναι τόσο σπανία, που όχι μόνον δεν μπορείς να την βρεις, αλλ’ ούτε και το όνομά της το ακούεις ποτέ. Γι’ αυτό τα αίσχη και οι βρωμερότητες όλων των μελών της οικογενειακής ζωής των ειδωλολατρών, έχουν φτάσει στο κατακόρυφο.
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ.
Ο Ελληνικός λαός
είναι ένας λαός τραγικός. Ο μακραίων βίος του χαρακτηρίζεται απ’ όλα εκείνα τα
στοιχεία, που συνθέτουν τας αρχαίας τραγωδίας, τα στοιχεία της αμαρτίας και της
καθάρσεως, τον έλεον και την δικαίωσιν. Εγκαυχώμενοι συνήθως δια την προσφοράν
μας εις τον κόσμον, λησμονούμεν τας κακίας μας. ναρκισσευόμενοι δια την
πνευματικήν ακτινοβολίαν μας, παραβλέπομεν τα ελαττώματά μας. Η ιστορία μας
είναι ιστορία εναλλασσομένου μεγαλείου και αθλιότητος, εξάρσεων και καταπτώσεων.
Και όσον μεν ευρισκόμεθα εις την περίοδον της λατρείας των ειδώλων, ερμηνεύαμεν
τας εθνικάς μας συμφοράς δια της ειμαρμένης. Όταν δε ελάβαμεν τον
Χριστιανισμόν, εμάθαμεν ότι αι συμφοραί του λαού μας ήσαν παιδαγωγικαί μάστιγες
προς το συμφέρον μας, παραχωρούμεναι υπό του Θεού μας, του Θεού της αγάπης. Εν
τούτοις θέλομεν να το αγνοώμεν, διότι περιεπέσαμεν εις απιστίαν της Θείας
Προνοίας. Και θέλομεν να ερμηνεύωμεν την ιστορίαν μας «ιστορικώς». Την
εκδεχόμεθα ως μίαν σειράν εσωτερικώς αλληλενδέτων γεγονότων. Αυτός, όμως, ο
τρόπος ερμηνείας είναι ο κλασσικός τρόπος της αθέου κριτικής, που δεν βλέπει
τίποτε άλλο από ορατάς αιτιώδεις σχέσεις γεγονότων.
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Τροπάριον.
Ο Βυθώ
κολπωσάμενος, τέμνουσαν ανέδωκεν Ιορδάνης ξύλω, τω Σταυρώ και τω Βαπτίσματι,
την τομήν της πλάνης τεκμαιρόμενος.
Ερμηνεία.
Από το στ΄
Κεφάλαιον της Δ΄ των Βασιλειών εδανείσθη ο Μελωδός το παρόν Τροπάριον·
αναφέρεται γαρ εις εκείνο, ότι όταν οι Υιοί των Προφητών επήγαν μαζί με τον
Προφήτην Ελισσαίον εις τον Ιορδάνην ποταμόν δια να κόψουν ξύλα και με αυτά να
κατασκευάσουν καλύβας· εκεί όπου έκοπτεν ένας από τους Προφήτας ένα δοκάριον,
εκβήκεν από το στελιάρι η αξίνη και έπεσεν εις τον ποταμόν. Όθεν ο Ελισσαίος
κόψας ένα ξύλον, το έρριψεν εις τον ποταμόν, και ω του θαύματος! το μεν ελαφρόν
ξύλον, εκατέβη κάτω εις το βάθος του ποταμού, η δε βαρεία αξίνη, ανέβη εκ του
εναντίου επάνω εις την επιφάνειαν του νερού, ως εάν ήθελε την πιάση τινάς.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 29 Ιουνίου 2015
Των πανευφήμων και πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἡ
ἡρωικότερη ἀποστολικὴ μορφὴ τῆς πρώτης Χριστιανικῆς περιόδου, ὑπῆρξε ὁ κατ’
ἐξοχὴν Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, ὁ μοναδικὸς διδάσκαλος καὶ ὁ σπουδαιότερος
παιδαγωγὸς τῆς Οἰκουμένης, ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἀγωνιστὴς καὺ φυτουργὸς τῆς
Ἐκκλησίας. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζονται μὲ τὸ μεγαλύτερο θαυμασμὸ καὶ
ἐξυμνοῦν μὲ τὰ καλύτερα λόγια τὴν προσωπικότητά του, τὸ καταπληκτικὸ
ἱεραποστολικὸ ἔργο του καὶ τὴ μοναδικὴ διδασκαλία του.
Οι απόστολοι Φίλιππος και Ανδρέας παρηγοριά μας στην «κρίση»
Ηλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 28 -6 - 2015
Πριν από το θαύμα του χορτασμού των πέντε χιλιάδων
ανδρών, ο Χριστός είχε έναν μικρό διάλογο με τον απόστολο Φίλιππο. Τον ρώτησε :
«Πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἵνα
φάγωσιν οὗτοι;»( Ιωαν.6,5),και εκείνος του απάντησε: «Διακοσίων δηναρίων ἄρτοι
οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖς ἵνα ἕκαστος αὐτῶν βραχύ τι λάβῃ».( Ιωαν.6,7)
Ο Χριστός τον ρώτησε, όχι γιατί δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει,
αλλά «πειράζων αυτόν», δοκιμάζοντας δηλαδή αυτόν και βυθομετρώντας να δει ποια αντίληψη
έχει σχηματίσει μέχρι την ημέρα εκείνη για το διδάσκαλό του, απ΄ όσα σημεία και
διδάγματα είδε και άκουσε. Σημειώνει ο
ευαγγελιστής αυτήν τη συζήτηση, πριν από το μεγάλο σημείο, για τον ίδιο λόγο
που όλοι οι ευαγγελιστές σημειώνουν πόσο απιστούν οι
μαθητές, όταν πληροφορούνται ότι ο Ιησούς αναστήθηκε.
Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος σὲ λόγο του γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μᾶς λέγει:
Ἐλᾶτε, ἀγαπητοί, ἂς βαδίσουμε
στὸν δρόμο ποὺ μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριος, γιὰ νὰ φθάσουμε μὲ χαρὰ στὴν βασιλεία του. Ἂς
πάρουμε προμήθειες καὶ λάδι στὰ ἀγγεῖα μας, διότι τὸ μάκρος ἐκείνου τοῦ δρόμου
δὲν εἶναι μικρό. Ἂς ζώσουμε λοιπὸν τὴν μέση μας μὲ ζώνη τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν
ἀλήθεια, περιμένοντας νὰ ὑποδεχθοῦμε, ὡς ἄνθρωποι καὶ πιστοὶ δοῦλοι, τὸν
προσωπικό μας Δεσπότη. Ἂς ἀνάψουμε τὰ λυχνάρια μας καὶ ἂς ἀγρυπνοῦμε μὲ ἀνδρεία…
Νά, καὶ ἡ μητέρα μας Ἱερουσαλὴμ λέει σὲ ἐμᾶς “Ποθῆστε με, παιδιά μου, ὅπως ἀκριβῶς
σᾶς ποθῶ ἐγώ· τίποτε νὰ μὴ ἀποκτήσετε πάνω στὴ γῆ· γιὰ τίποτε νὰ μὴ
μεριμνήσετε. Διότι, νά, ὁ Νυμφίος εἶναι ἕτοιμος νὰ παρουσιασθεῖ μέσα στὶς
νεφέλες τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴν δόξα τοῦ εὐλογημένου Πατρός, καὶ θὰ καλέσει τὸν
καθένα ἀπὸ ἐσᾶς μὲ τὸ ὄνομά του, καὶ θὰ τὸν βάλει νὰ καθίσει στὸ τραπέζι μὲ τὴν
παράταξη τῶν ἁγίων ἐκείνων ποὺ ζοῦν μέσα σὲ ἐκεῖνο τὸ ἀνέκφραστο φῶς, στὴν ἄφθαρτη καὶ ἀθάνατη καὶ αἰώνια ζωή, σύμφωνα μὲ τοὺς κόπους του”.
Εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ᾿ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε
Τα χάλια των Οικουμενιστών!
Δεν διακόπτει την κοινωνία με τον σφαγέα του Αγίου Φλαβιανού "άγιο" Διόσκορο, τον αιρετικό Μονοφυσίτη. Κάνει, όμως, διακοπή με τον παράνομο Πατριάρχη Ιεροσολύμων για το Κατάρ που έχει πιο λίγους πιστούς από το χωριό μου....
ΕΝΩΣΙΣ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ; --- του αειμνήστου Σεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Δια μίαν νέαν
Εκκλησίαν
Μέσα στη
χαρακτηριστική των καιρών μας γενική σύγχυση και ανατροπή των εννοιών, γίνεται
ένα σοβαρό μπέρδεμα, που προσβάλλει ό,τι ιερότερο σ΄ αυτό τον κόσμο, την αγία
μας Εκκλησία, και θέτει σε κίνδυνο ό,τι πολυτιμότερο, τη σωτηρία μας. Ποιο
είναι το μπέρδεμα; Θα το εκθέσω απλά· Γνώρισμα της μίας, αγίας, καθολικής και
αποστολικής Εκκλησίας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, είναι η οικουμενικότητα, το
να απλώνει, δηλαδή, την αγάπη και να προτείνει τη σωστική δύναμή της σε όλη την
οικουμένη. Η Εκκλησία, κατά το παράδειγμα του Κυρίου και Αρχηγού της Ιησού
Χριστού, «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄
Τιμ. 2, 4). Σε καμμία περίπτωση, όμως και για κανένα λόγο η Εκκλησία δεν αδικεί
την αλήθεια, για να εξυπηρετήσει δήθεν την αγάπη, διότι αποκομμένη από την
αλήθεια η αγάπη εκφυλίζεται σε απάτη. Αυτή την απάτη προβάλλει εντυπωσιακά και
φαντασμαγορικά η αίρεση του Οικουμενισμού. Αν μας ενοχλεί η μαζοποίηση και
χυλοποίηση των πάντων κάτω από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι
λιγότερο επικίνδυνη η μετάλλαξη της οικουμενικότητος της Εκκλησίας στο πονηρό
και διάτρητο οικουμενιστικό μοντέλο, που προωθεί ο Οικουμενισμός ανασταίνοντας
τον σαρωτικά απέλπιδα συγκρητισμό. Αυτός θα αποτελεί τη βάση της
προσχεδιασμένης και ήδη εκκολαπτόμενης νέας εκκλησίας.
Ως προς την Εκκλησία, που ανήκω.
Ανήκω στην διαχρονική κανονική
Εκκλησία του Χριστού, που είναι η Μία, Άγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, που σέβεται και ακολουθεί τις Παραδόσεις, μεταξύ των
οποίων και το Παληό Ημερολόγιο, το οποίο δεν άλλαξε το 1924, όταν ο μασόνος
Χρυσόστομος Παπαδόπουλος θέλησε να το αντικαταστήσει με το φράγκικο.
Δεν ανήκω, ως εκ τούτου στην κακόδοξη
Εκκλησία του Βαρθολομαίου και όσων «κοινωνούν» με αυτόν! Ανήκω στην Εκκλησία
του Χριστού και τηρώ το Παλαιό Ημερολόγιο, χωρίς να έχω προσχωρήσει σε
οποιαδήποτε παραταξή του.
Κατόπιν τούτων, σας ενημερώνω, ότι εφεξής δεν επιθυμώ καμία περαιτέρω σχέση ή επαφή μαζί σας ή με οποιονδήποτε εκπρόσωπο της κακόδοξης Νεοημερολογιτικής Εκκλησίας διότι είμαι ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ από αυτή.
Με όσες ψυχοσωματικές δυνάμεις μου απέμειναν έως το τέλος της ζωής μου θα υπηρετώ τον ΧΡΙΣΤΟ ΜΟΥ και την Εκκλησία Του τιμώντας τους Αγίους της, τους μόνους εγγυητάς και γνησίους ερμηνευτάς.
Δηλώνω, εάν ενδεχομένως δεν γίνουν κατανοητές οι θέσεις που προεξέθεσα και ως εκ τούτου παραπεμφθώ εις τα εκκλησιαστικά δικαστήρια ιεροδικεία το γεγονός αυτό καθόλου δεν με φοβίζει ούτε και με πτοεί.
Στα δικαστήρια σας αυτά δεν προτίθεμαι σε καμιά περίπτωση να παραστώ. Ούτε άλλωστε με ενδιαφέρει οποιαδήποτε απόφαση και αν λάβουν, την οποία ποτέ δεν πρόκειται να αναγνωρίσω και εφαρμόσω, γιατί δε είμαι κληρικός της κακόδοξης Εκκλησίας σας. Μου αρκεί ότι η Εκκλησία του Χριστού, στην οποία με τη χάρη Του ανήκω, με θεωρεί κανονικό κληρικό της, που παρά την αναξιότητά μου μεταδίδω στα μέλη της την αγιαστική χάρη των μυστηρίων της.
Ως εκ τούτου, δεν θέλω να ενοχληθώ άλλη φορά, για τα θέματα αυτά. Πάντως, σας πληροφορώ, ότι δεν θα παύσω ποτέ να προσεύχομαι για την Σεβασμιότητά σας να σας δίνει ο Θεός υγεία και να σας οδηγεί σε οδούς σωτηρίας.
Με αγάπη Χριστού
π. Σταύρος Βάϊος
Κατόπιν τούτων, σας ενημερώνω, ότι εφεξής δεν επιθυμώ καμία περαιτέρω σχέση ή επαφή μαζί σας ή με οποιονδήποτε εκπρόσωπο της κακόδοξης Νεοημερολογιτικής Εκκλησίας διότι είμαι ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ από αυτή.
Με όσες ψυχοσωματικές δυνάμεις μου απέμειναν έως το τέλος της ζωής μου θα υπηρετώ τον ΧΡΙΣΤΟ ΜΟΥ και την Εκκλησία Του τιμώντας τους Αγίους της, τους μόνους εγγυητάς και γνησίους ερμηνευτάς.
Δηλώνω, εάν ενδεχομένως δεν γίνουν κατανοητές οι θέσεις που προεξέθεσα και ως εκ τούτου παραπεμφθώ εις τα εκκλησιαστικά δικαστήρια ιεροδικεία το γεγονός αυτό καθόλου δεν με φοβίζει ούτε και με πτοεί.
Στα δικαστήρια σας αυτά δεν προτίθεμαι σε καμιά περίπτωση να παραστώ. Ούτε άλλωστε με ενδιαφέρει οποιαδήποτε απόφαση και αν λάβουν, την οποία ποτέ δεν πρόκειται να αναγνωρίσω και εφαρμόσω, γιατί δε είμαι κληρικός της κακόδοξης Εκκλησίας σας. Μου αρκεί ότι η Εκκλησία του Χριστού, στην οποία με τη χάρη Του ανήκω, με θεωρεί κανονικό κληρικό της, που παρά την αναξιότητά μου μεταδίδω στα μέλη της την αγιαστική χάρη των μυστηρίων της.
Ως εκ τούτου, δεν θέλω να ενοχληθώ άλλη φορά, για τα θέματα αυτά. Πάντως, σας πληροφορώ, ότι δεν θα παύσω ποτέ να προσεύχομαι για την Σεβασμιότητά σας να σας δίνει ο Θεός υγεία και να σας οδηγεί σε οδούς σωτηρίας.
Με αγάπη Χριστού
π. Σταύρος Βάϊος
Νέα Θαύματα του Αγίου Ραφαήλ στο Μοναστήρι του στην Αττική!
Ο Άγιος Ραφαήλ είναι «γνωστός» για τα θαύματα και για την δύναμη της αγάπης που δείχνει στους πιστούς του!
Ακόμη ένα από τα θαύματά του έγινε γνωστό σε έναν συνάνθρωπο που τον είχε ανάγκη.
«Μια Κυριακή ήλθε στην Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα, ο κ. Γιώργος Κ. με την οικογένειά του. Προσκύνησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Ραφαήλ και τόπο εμφανίσεώς Του, έκανε την προσευχή του, ζήτησε και πήρε λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Ραφαήλ και αφού συζήτησε κάποια θεολογικά θέματα με τους πατέρες της Ιεράς Μονής, αποχώρησε.
Τις επόμενες μέρες, λοιπόν, ο Άγιος του ικανοποίησε όλα αυτά τα οποία ζήτησε στην προσευχή του, ενώ παράλληλα, βάζοντας το λαδάκι στη μέση του στην οποία είχε χρόνιους πόνους και ταλαιπωρούταν, του πέρασαν αυτοστιγμεί. Περιχαρής, λοιπόν και ιδιαίτερα συγκινημένος, ξαναήλθε την επόμενη Κυριακή μαζί με την οικογένειά του για να ευχαριστήσει τον Άγιο Ραφαήλ.
Εδώ ακολούθησε και άλλο θαύμα:
Ο Άγ. Ιωάννης Δαμασκηνός περί της Παναγίας Θεοτόκου
Αθανάσιος Γιέφτιτς (πρώην Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης)
"Εισαγωγή" εις Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού, Η Θεοτόκος - τέσσερις θεομητορικές ομιλίες, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 19953.
Από τον πνευματικόν πατέρα μου παρέλαβον ότι πρέπει να θέτωμεν «φυλακήν τω στόματι» ημών όταν ομιλώμεν περί των μυστηρίων του Χριστού. Πόσω μάλλον πρέπει να κάνωμεν τούτο όταν ομιλώμεν περί του «μυστηρίου των μυστηρίων» του Χριστού περί της Παναγίας και Υπερευλογημένης Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μητρός Του. Εάν ο θεόπτης Μωϋσής με φόβον και έντρομος «ευλαβείτο κατεμβλέψαι» ενώπιον της αφλέκτου βάτου, που ήτο μόνον η «σκιά της αληθείας», σκιά της αληθινής Βάτου, της Παναγίας Θεοτόκου, τι άλλο να κάνωμεν ημείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι, όταν πρόκειται να ομιλήσωμεν δια την Παναγίαν Θεοτόκον, παρά να προσευχώμεθα πρώτον ταπεινά μαζί με όλον το πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού, έχοντας τους αγίους υμνωδούς μας ως κανονάρχας και τελετάρχας:
Τείχισόν μου τας φρένας, Σωτήρ μου·
το γαρ τείχος του κόσμου ανυμνήσαι τολμώ,
την άχραντον Μητέρα Σου·
εν πύργω ρημάτων ενίσχυσόν με,
και εν βάρεσιν εννοιών οχύρωσόν με·
Συ γαρ βοάς των αιτούντων πιστώς τας αιτήσεις πληρούν.
Συ ουν μοι δώρησαι γλώτταν,
προφοράν,
και λογισμόν ακαταίσχυντον·
πάσα γαρ δόσις ελλάμψεως παρά Σου καταπέμπεται,
Φωταγωγέ,
ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον»1.
το γαρ τείχος του κόσμου ανυμνήσαι τολμώ,
την άχραντον Μητέρα Σου·
εν πύργω ρημάτων ενίσχυσόν με,
και εν βάρεσιν εννοιών οχύρωσόν με·
Συ γαρ βοάς των αιτούντων πιστώς τας αιτήσεις πληρούν.
Συ ουν μοι δώρησαι γλώτταν,
προφοράν,
και λογισμόν ακαταίσχυντον·
πάσα γαρ δόσις ελλάμψεως παρά Σου καταπέμπεται,
Φωταγωγέ,
ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον»1.
Περί της Παναγίας Θεοτόκου ωμίλησαν και έγραψαν πολλοί άγιοι Πατέρες και υμνωδοί της Εκκλησίας του Χριστού.
ΠΕΡΙ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ---- ΤΟΥ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.
Επειδή το Θείον
είναι αυτοαγαθότης και καθ’ εαυτό έλεος και άβυσσος χρηστότητος, αλλά και αυτής
της αβύσσου χωρητικόν και επειδή είναι επάνω από κάθε όνομα και από κάθε νόημα
πράγματος που είναι στην γην, ο άνθρωπος σώζεται μόνον με την ένωσή του σ’
αυτό. Ενώνεται δε ο άνθρωπος με το Θείον, κατά το δυνατόν, με την κοινωνία που
πραγματοποιείται από τις όμοιες αρετές Θεού και ανθρώπου. Ενώνεται επίσης με
την προσευχή και την δέηση προς τον Θεόν. Αλλά οι μεν αρετές, με τις οποίες
κοινωνεί ο άνθρωπος με τον Θεόν, χάρις στην ομοιότητά τους με τις αρετές του
Θεού, καθιστούν τον ενάρετον άνθρωπον κατάλληλον για να υποδεχθή το Θείον, αλλά
οι αρετές δεν ενώνουν.
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Τροπάριον.
Ιερώς
προστοιβάζεται, ο τετραμερής λαός προηγούμενος, της εν τύπω μαρτυρίου Σκηνής,
σταυροτύποις τάξεσι κλεϊζόμενος.
Ερμηνεία.
Ο Θεός επρόσταξε
τον Μωϋσήν να διορίση τους Υιούς Ισραήλ να στέκωνται τριγύρω εις την Σκηνήν του
Μαρτυρίου. Τρεις μεν φυλαί κατά το ανατολικόν μέρος αυτής, η του Ιούδα, η του
Ισάχαρ, και η του Ζαβουλών· τρεις δε κατά νότον μέρος αυτής, η του Ρουβίμ, η
του Συμεών, και η του Γαδ· τρεις κατά το δυτικόν αυτής μέρος, η του Εφραίμ, η
του Μανασσή και η του Βενιαμίν· και τρεις κατά το Βόρειον, η του Δαν, η του
Ασήρ και η του Νεφθαλείμ· καθώς ταύτα αναφέρει το β΄ κεφάλαιον των Αριθμών.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Σάββατο, 27 Ιουνίου 2015
Σαμψών οσίου, του ξενοδόχου, Μαρίας και Ιωάννης των Μυροφόρων.
Ὁ Ὅσιος Σαμψὼν ἐγεννήθηκε στὴ Ρώμη,
ἀπὸ εὔπορους καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς καὶ ἦταν συγγενὴς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ἐσπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία καὶ ἰατρική. Μεταχειρίσθηκε ὅμως τὴν ἰατρικὴ ὄχι
σὰν ἐπικερδὲς ἐπάγγελμα, ἀλλὰ γιὰ εὐεργετικοὺς καὶ φιλανθρωπικοὺς σκοπούς.
Ὁδηγὸς στὸ βίο του ἦταν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ
πατὴρ ἡμῶν οἰκτίρμων ἐστί». Ἔτσι ὁ Ὅσιος Σαμψὼν ἦταν προστάτης ἰατρὸς τῶν
φτωχῶν. Τὴν οἰκία του τὴν εἶχε μετατρέψει σὲ νοσοκομεῖο καὶ περιέθαλπε
πάσχοντες ἀστέγους.
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015 – Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ----- «Αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον»
Βαθύτερα μηνύματα
πνευματικής ζωής απορρέουν μέσα από τη συζήτηση του Χριστού με τον εκατόνταρχο.
Στη βαθύτερη διάστασή τους καλείται ο άνθρωπος να εντρυφήσει προκειμένου να
αναδειχθεί σε ύπαρξη με βαθύτερο περιεχόμενο. Ειδικότερα, κρίνεται ως
υποδειγματική η συναίσθηση της αναξιότητας που εκφράζει η ομολογία του ρωμαίου
αξιωματικού: «Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε δεχτώ στο σπίτι μου». Βέβαια, αυτή
ακριβώς η συναίσθηση δεν είναι άσχετη με την πίστη που εκδηλώνει όταν λέει με
νόημα στον Κύριο:
Ἐλευθερία ἀπὸ τὴν δουλεία καὶ δουλικὴ ἐλευθερία
Τοῦ
πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ
«Ἐλευθερωθέντες ἀπὸ
τῆς ἁμαρτίας, δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ» (Ρωμ. 6, 22). Ἡ ἀναφορὰ τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου
στὴν ἐλευθερία ἔχει γίνει πληθωρική. ∆ιότι ὑπάρχουν σ᾽ ὅλο τὸν κόσµο εὔλογες ἀφορµές
γι᾽ αὐτό. Ἡ ἐξάπλωση τυραννικῶν καθεστώτων, ἡ συχνὴ καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων
δικαιωµάτων, ἡ κοινωνικὴ καταπίεση καὶ ἀδικία προκαλοῦν ἀντιδράσεις, ἀπελευθερωτικὰ
κινήµατα, διακηρύξεις, ἀγῶνες καὶ θυσίες γιὰ τὴν ἐλευθερία. Ὁ Ἀπ. Παῦλος µᾶς
βοηθεῖ νὰ προσεγγίσουµε (Ρωµ. 6, 18-22) µὲ τὸν «νοῦν» τοῦ Χριστοῦ τὸ νόηµα τῆς ἐλευθερίας.
Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης : Ο θρησκευτικός συγκριτισμός και οι «προφήται της αισχύνης»
Γνωστὸς ἢ ἄγνωστος ὁ Θεός;
Τοῦ αείμνηστου
Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ἡ πανανθρώπινη ἱστορία
δέν εἶναι τίποτ’ ἄλλο, παρά µιά ἐναγώνια ἀναζήτηση τοῦ «Ἀγνώστου Θεοῦ». Βαθιά
στήν κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη εἶναι στηµένος κι ἕνας βωµός µέ µιά ἄγραφη ἐπιγραφή:
«Ἀγνώστῳ Θεῷ». Ἄγνωστος καί ἀκαθόριστος ὁ Θεός, µά αἰώνια, ἀναλλοίωτη καί ἀσίγαστη
πραγµατικότητα. Στό θέµα Θεός - ἄν ὑπάρχει ἤ δέν ὑπάρχει - δέ χωρᾶνε πειράµατα
καί µαθηµατικοί ὑπολογισµοί καί ἀποδείξεις. «Οὐ γάρ µετρεῖται φύσει τό ὑπέρ
φύσιν» (Μάξιµος ὁ Ὁµολογητής). Τό ἄϋλο δέν ὑλοποιεῖται, οὔτε τό Πνεῦµα σταθµίζεται,
ἀλλ᾽ οὔτε τό ἀπρόσιτο δέχεται, ἤ ἀνέχεται πειράµατα. «Οὐ χωρεῖ τό µυστήριον ἔρευναν».
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟ κ. ΑΧΜΑΝΤ ΕΛΝΤΙΝ, ΔΙΠΩΜΑΤΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ»
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 26ῃ
Ἰουνίου 2015
Πρὸς τὸν
κ. Ἀχμὰντ Ἐλντίν
Ἰδιοκτήτη Ἰσλαμικῆς
Ἱστοσελίδας
Ἀγαπητὲ κ. Ἀχμὰντ Ἐλντίν.
Διάβασα μὲ προσοχὴ τὴν
(ἀνοιχτὴ) ἐπιστολή σας πρὸς τὸ πρόσωπό μου. Μὲ ἀποκαλεῖτε συκοφάντη τοῦ
Ἰσλαμικοῦ πιστεύω. Ὅτι στηρίζομαι σὲ «ἀστήριχτες κριτικές, οἱ ὁποῖες μάλιστα
ἔχουν ἀπαντηθεῖ». Μὲ κατηγορεῖτε ὅτι «δὲν ἐνδιαφέρθηκα νὰ διαβάσω τὶς
ἀπαντήσεις» σας καὶ ὅτι «ἀρνοῦμαι συζήτηση μεταξύ μας καὶ δημόσιο διάλογο
μεταξὺ Ἰσλὰμ καὶ Χριστιανισμοῦ».
Κατ’ ἀρχὴν σᾶς πληροφορῶ, ὅτι
γνωρίζω τὸ Ἰσλάμ, ἴσως καλλίτερα ἀπὸ ἐσᾶς, ποὺ αὐτοτιτλοφορεῖσθε ὡς
διπλωματοῦχος της «Ἰσλαμικῆς Θεολογίας».
Επιστολή του Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλο
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 26ῃ Ἰουνίου 2015
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς ἀπέστειλε πρός τόν Ὑπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή ὡς σχολιασμό ἀπαντητικῆς ἐπιστολῆς Του πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ.
Ἀριθμ. Πρωτ. 730 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 26ῃ
Ἰουνίου 2015
Πρός τόν
Ἐξοχώτατο Κύριο
Νικόλαο Παρασκευόπουλο
Ὑπουργό Δικαιοσύνης, Διάφάνειας
καί Ἀνθρωπίνων Δικαιώμάτων
Εἰς ΑΘΗΝΑΣ
Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργέ,
Mια απλή ερώτηση. Yπάρχει απάντηση;
Το «αντι-οικουμενιστικό»
γραφείο επί των αιρέσεων (αιρετικοί αιρεσιομάχοι…) της Ι. Μητρ. Πειραιώς με
ανακοίνωσή του μέμφεται τον οικουμενιστή Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, διότι είναι
έτοιμος να δεχθεί την παπική πρόταση για κοινό εορτασμό του Πάσχα. Με απλά
λόγια ο κ. Βαρθολομαίος γράφει στα παλαιά του υποδήματα Κανόνα της Α΄ Αγίας
Οικουμενικής Συνόδου. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, με τον Ορθόδοξο εορτασμό του Πάσχα έχουμε το
θαύμα της εμφανίσεως του Αγίου Φωτός. Είναι ποτέ δυνατόν να γίνει το θαύμα όταν
θα εορτάζουν από κοινού οι παπικοί με τους Ουνίτες «Ορθοδόξους» της εκπεσούσης Νέας
Ρώμης; Με την απουσία του θαύματος δεν θα καταισχυνθούν οι αιρετικοί
οικουμενιστές και θα ευφρανθούν οι Ορθόδοξοι; Γιατί, λοιπόν, εμείς οι Ορθόδοξοι
να αντιδρούμε σε μία επικείμενη γελοιοποίησής τους;
ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΙΟΤΙ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΝ
Ἡ Ὀρθοδοξία συνέβαλεν εἰς τὴν διατήρησιν τῆς Ἐθνικῆς
Συνειδήσεως τῶν Ὀρθοδόξων, ἐπεσήμανεν
ὁ μαρξιστὴς Νικ. Σβορῶνος εἰς βιβλίον του
Ὁ μαχητικὸς δημοσιογράφος
κ. Εὐθύμιος Παπανικολάου, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ σφοδρότερος
πολέμιος τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ὁμιλῶν διὰ τὴν παραχάραξιν
τῆς Ἱστορίας εἰς ἐκδήλωσιν τὴν ὁποίαν διωργάνωσαν
οἱ ἱερεῖς καὶ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν
συμβούλιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Ἀμαρουσίου, ἀνεφέρθη καὶ εἰς τὸ «Κρυφὸ Σχολειό». Ὁ δημοσιογράφος, ὁ ὁποῖος ἐτόνισεν ὅτι ἡ «παραχάραξη τῆς ἱστορίας εἶναι Στρατηγικὴ Ἐπιλογὴ τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων», εἶπε διὰ τὸν πόλεμον ἐναντίον τοῦ «Κρυφοῦ Σχολείου»:
«Κι αὐτὸς ὁ θρύλος δὲν εἶναι μύθος. Ἔχει καταγραφεῖ στὴν
προφορικὴ καὶ γραπτὴ παράδοση, στὴν Τέχνη, ἀλλὰ καὶ σὲ ἱστορικὰ στοιχεῖα. Μήπως
θέλανε θεσμοθετημένα “Κρυφὰ Σχολειὰ” κάτω ἀπὸ τὴν τουρκοκρατία; Ἢ μήπως δὲν γνωρίζουν
ὅτι κάτω ἀπὸ ἀπολυταρχικὰ καὶ δικτατορικὰ καθεστῶτα καὶ στὴ νεώτερη ἱστορία μας
ἔχουμε
μορφὲς “Κρυφῶν Σχολειῶν”; Οἱ κρυφὲς συναθροίσεις κάτω ἀπὸ
δικτατορικὰ καθεστῶτα, μιὰ μορφὴ Κρυφοῦ Σχολείου δὲν εἶναι;
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Τροπάριον.
Θαυμαστώς
εφαπλούμενος, τας ηλιακάς βολάς εξηκόντισεν ο Σταυρός· και διηγήσαντο, Ουρανοί
την δόξαν του Θεού ημών.
Ερμηνεία.
Καθώς εις την
πρώτην Ωδήν, των μεν άλλων Τροπαρίων την ύλην εδανείσθη ο Μελωδός από την
Παλαιάν Γραφήν, του δε τελευταίου Τροπαρίου την υπόθεσιν εδανίσθη από την
ιστορίαν της Νέας Χάριτος· τοιουτοτρόπως εποίησε και εις την παρούσαν Ωδήν.
Μελουργήσας γαρ τα προλαβόντα ταύτης Τροπάρια με ιστορίας της Παλαιάς Διαθήκης,
το τελευταίον τούτο μελουργεί με ιστορίαν της Νέας· αναφέρει γαρ εις αυτό το
φρικτόν εκείνο θαύμα, όπου ηλολούθησεν επί του Βασιλέως Κωνσταντίνου Υιού του
Μεγάλου Κωνσταντίνου, και Κυρίλλου Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων εν έτει τμστ΄.O Συναξαριστής της ημέρας.
Παρασκευή, 26 Ιουνίου 2015
Δαυΐδ του εν Θεσσαλονίκη, Ανθίωνος οσίων, Ιωάννου επισκόπου Γοτθίας.
Ὁ Ὅσιος Δαβὶδ καταγόταν
ἀπὸ τὴ βόρεια Μεσοποταμία, ποὺ ἦταν μεγάλο μοναστικὸ κέντρο, καὶ ἐγεννήθηκε
περὶ τὸ 450 μ.Χ. Γιὰ λόγους ποὺ δὲν ἀναφέρονται ἦλθε στὴ Θεσσαλονίκη μαζὶ μὲ τὸ
μοναχὸ Ἀδολᾶ. Κατὰ τὸ βιογράφο τους ὁ Ὅσιος εἰσῆλθε ἀρχικὰ στὴ μονὴ τῶν Ἁγίων
Μαρτύρων Θεοδώρου καὶ Μερκουρίου, ἐπιλεγομένη Κουκουλλιατῶν, τῆς ὁποίας ἡ
τοποθεσία προσδιορίζεται «ἐν
τῷ ἀρκτικῷ μέρει τῆς πόλεως πλησίον τοῦ τείχους ἐν ᾧ ἐστι τὸ παραπόρτιον τῶν
Ἀπροΐτων». Τὸ προσωνύμιο«Κουκουλλιατῶν» ἢ «Κουκουλλατῶν» δηλώνει τοὺς μοναχοὺς ποὺ ἔφεραν
κουκούλιο, ἴσως κατὰ ἰδιάζοντα τρόπο, ἂν κρίνει κανεὶς ἀπὸ τὶς σωζόμενες
ἀπεικονίσεις τοῦ Ὁσίου, δηλαδὴ ριγμένο στοὺς ὤμους.
Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης: οι υπέρμαχοι της πίστεως ψοφοδεείς!
…Δυστυχώς, στην εποχή
μας οι άνθρωποι αποφεύγουν επιμελώς να έλθουν σε αντίθεση με τους κρατούντες,
για να μη χάσουν την εύνοιά τους. Στο χώρο της Εκκλησίας αυτό τείνει να γίνει
κανόνας. Πολλοί κληρικοί, αλλά και επίσκοποι (!), διαφωνούν, αλλά δεν
εκφράζονται δημοσίως. Τρέμουν μπροστά στο ορθάνοιχτο μάτι – και αυτί – του
Οικουμενικού Πατριάρχη, του Αρχιεπισκόπου ή του Μητροπολίτη. Τρέμουν και πολλοί
αγιορείτες! Ζουν με το φόβο της απειλής και τιμωρίας. Φοβούνται μήπως χάσουν
αυτά που κατέχουν ή μήπως δεν πετύχουν αυτά που επιθυμούν. Αντίθετα, οι
Οικουμενιστές έχουν θράσος, διατυπώνουν δημοσίως τα επιχειρήματά τους και
εκφράζουν τα φιλικά προς τους αιρετικούς συναισθήματά τους. Φθάσαμε στο σημείο
οι ένοχοι να είναι τολμηροί και οι υπέρμαχοι της πίστεως ψοφοδεείς!
Ο Πατριάρχης με τρία ομολογιακά πρόσωπα ---- του αειμνήστου Ι. Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών
Η επίσκεψη του
Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην Λάρισα, κατά την ημέρα της εορτής
του πολιούχου της Αγίου Αχιλλίου, συμπλήρωσε το τρίπτυχο του ομολογιακού του
προσώπου, το οποίο έχει τρεις όψεις! Έχει ένα παπικό, ένα προτεσταντικό και,
επί τέλους, ένα ορθόδοξο!
Στον Πάπα, κατά
την θρονική εορτή του Πατριαρχείου, την 30ή Νοεμβρίου του 2006, τα έδωσε όλα!
Συμπροσευχήθηκε και συλλειτούργησε, μαζί με τον Πάπα και την ακολουθία του. Με
τον ιδιαίτερα περιπαθή αδελφικό ασπασμό του με τον Πάπα, υπέγραψε την κοινή
τους απόφαση να φθάσουν οπωσδήποτε στην ποθητή ενότητα, οριστικώς και
αμετακλήτως, το ταχύτερο. Επισκέφθηκε και πάλι τον Πάπα στο Βατικανό,
υποκλίθηκε ευγενικά ενώπιόν του και δέχθηκε τιμητική επιβράβευση για την καλή
του θέληση να υποταχθεί σ΄ αυτόν, εφ΄ όσον, στο κείμενο της Ραβέννας, η
απαίτηση αυτή του Πάπα είναι εμφανής και υπογεγραμμένη από τους ορθοδόξους
εκπροσώπους. Σύμφωνα με το κείμενο αυτό, Επίσκοπος, ο οποίος δεν κοινωνεί με
τον Ρώμης, βρίσκεται εκτός Εκκλησίας. Εάν, όμως, υποταχθεί στον Πάπα, θα είναι
μέσα στην Εκκλησία την παπική, αλλά έξω από την Ορθοδοξία, επειδή, εξ άλλου, όταν
κοινωνήσεις με τον Πάπα, οφείλεις να ασπασθείς την μία πίστη και θεολογία: την
παπική!
Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία η Μουσουλμανοποίηση της Αγιοτόκου Ελλάδος!
Αίσχος και στον "αντι-ευρωλυγούρη" Κώστα Ζουράρη!
Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία, επί της αρχής, το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών με τους όρους και τις προϋποθέσεις για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, μετά από ονομαστική ψηφοφορία που είχε ζητήσει η ΝΔ.
Υπέρ τάχθηκαν 172 βουλευτές, κατά 91 βουλευτές, ενώ τέσσερις δήλωσαν «παρών».
Το νομοσχέδιο υπερψήφισαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ, καθώς και ο βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Κώστας Ζουράρης, ο οποίος διαφοροποιήθηκε από τη γραμμή του κόμματός του. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, μαζί με τη ΝΔ και τη Χρυσή Αυγή, το καταψήφισαν, ενώ το ΚΚΕ δήλωσε «παρών».
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει αλλαγές στον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, ενσωμάτωση οδηγιών της ΕΕ και τροποποιήσεις στον Μεταναστευτικό Κώδικα.
Η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου, προχώρησε την Τετάρτη σε διαχωρισμό των τριών διατάξεων, οι οποίες καθορίζουν τους όρους κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας, ώστε οι πτέρυγες της Βουλής που συμφωνούν με τις δύο εξ αυτών να διευκολυνθούν να τις ψηφίσουν.
Η κ. Χριστοδουλοπούλου επιχειρηματολόγησε για την ανάγκη να δίνεται η ελληνική ιθαγένεια στα ανήλικα παιδιά (στα έξι χρόνια) των μεταναστών πρώτης γενιάς που μένουν στην Ελλάδα και γεννήθηκαν εδώ, με την οποία διαφωνούν η ΝΔ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή.
Ἐκοιμήθη ἡ Γερόντισσα Παρασκευὴ στὴν Λάρισα
ΠΗΓΗ: http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/
ΤΙΣ πρῶτες μεταμεσονύκτιες ὧρες τοῦ Σαββάτου, 31.5/13.6.2015, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ
πλήρης ἡμερῶν, 92 ἐτῶν, στὸ Πανεπιστημιακὸ Νοσοκομεῖο τῆς πόλεως, ἡ Γερόντισσα
Παρασκευὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Λαρίσης, μία ἐξέχουσα μορφὴ στὴν
τοπικὴ κοινωνία καὶ εὐρύτερα γιὰ τὴν πίστι καὶ ἀρετή της.
Μία
ἐμπλοκὴ στὴν βεβαρυμένη ὑγεία της ἐξ αἰτίας γαστρεντερίτιδας, ἀνάγκασε τὶς Ἀδελφὲς
Μοναχὲς τοῦ Μετοχίου τῆς Μονῆς στὴν πόλι τῆς Λαρίσης, ἤτοι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων
Ἀποστόλων, ὅπου ἡ Γερόντισσα διέμενε, νὰ τὴν διακομίσουν στὸ νοσοκομεῖο δώδεκα ἡμέρες
νωρίτερα.
Τὸ ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς, λίγες ὧρες πρὸ τῆς μακαρίας ἐκδημίας της, κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἀπὸ τὸν μεταβάντα πρὸς τοῦτο Αἰδεσιμ. π. Βασίλειο Ἀθάνατο. Ἐνῶ ἦταν σὲ καταστολή, εἶχε ἀνοίξει τοὺς ὀφθαλμούς της καὶ ἔλαβε μὲ λαχτάρα ἐντὸς τῆς ἁγιασμένης ὑπάρξεώς της τὸν Κύριο καὶ Θεό μας, τὸν Ὁποῖον ὑπηρέτησε ἐκ νεότητος μετὰ ζήλου καὶ ἀκριβείας καθ’ ὅλη τὴν μακρὰ βιοτή της.
Δίδουσα εὐχὲς καὶ εὐχαριστοῦσα, παρέδωσε τὶς πρῶτες πρωϊνὲς ὧρες τοῦ Σαββάτου τὴν ψυχή της στὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη της, ἐντελῶς ἀνώδυνα, γιὰ νὰ ἀναπαυθῆ ἐκ τῶν κόπων της.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δωδεκαημέρου παραμονῆς της στὸ νοσοκομεῖο, ὅπως καὶ μετὰ τὴν Κοίμησί της, δὲν ἀνέδιδε κάποια δυσοσμία, ἀντίθετα ἐξέπεμπε εὐωδία, αἰσθητὴ στοὺς πιστοὺς ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν Ἐξόδιο Ἀκολουθία της τὸ μεσημέρι τῆς Κυριακῆς, ἐνῶ τὸ σεπτὸ Σκήνωμά της παρέμενε σὲ πλήρη εὐλυγισία.
ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Να θυμάστε την αμαρτωλότητά σας και να θεωρείτε τον εαυτό σας άξιο της
κολάσεως. Και ο απόστολος Παύλος ποτέ δεν ξεχνούσε πως ήταν πρώτα διώκτης της
Εκκλησίας, μολονότι υστέρα οι απερίγραπτοι κόποι του γι΄ αυτήν μπορούσαν να
εξαλείψουν τις αμαρτίες δέκα διωκτών. Ενώ όμως από το ένα μέρος δήλωνε, «ουκ ειμί ικανός
καλείσθαι απόστολος, διότι εδίωξα την εκκλησίαν του Θεού» (Α’ Κορ. 15:9), από
το άλλο μέρος δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του. Με βέβαιη ελπίδα έγραφε:
«Απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Β’ Τιμ. 4:8). «Την επιθυμίαν
έχω εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι» (Φιλιπ. 1:23). Μιμηθείτε τον απόστολο. Αμάρτημα
εξομολογημένο και μισημένο σβήνεται από το βιβλίο της δικαιοσύνης του Θεού.
Έτσι, δεν θα καταλογιστεί στην τελική Κρίση. Αυτό έχοντας στο νου μας, ας
φρονηματίζουμε πάντα τη ψυχή μας με την ελπίδα της σωτηρίας, διατηρώντας όμως
αμείωτο μέσα μας το αίσθημα της αμαρτωλότητος. Ο Χριστός, με τη σταυρική του
θυσία, έσκισε το χρεόγραφο όλων των ανομιών μας. Από μας ζητάει ζωντανή πίστη, ειλικρινή Εξομολόγηση, αγώνα εναντίον της αμαρτίας και μίσος για το κακό.
To Δόγμα και η αξία του ---- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτίμου Καθηγητού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Η προσήλωσις εις
το ορθόδοξον δόγμα, ωστική δύναμις της πνευματικής ζωής
Ανάμεσα στ΄ άλλα
γνωρίσματα, που χαρακτηρίζουν την πνευματική υποβάθμιση της κοινωνίας μας είναι
και τούτο: Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν εκδηλώνει ενδιαφέρον για τα πνευματικά και
μάλιστα τα δογματικά θέματα, που αποτελούν το θεμέλιο και την πηγή της
πνευματικής ζωής. Για του λόγου το ασφαλές παραπέμπω στην επίσκεψη του Πάπα
στην Αθήνα. Επιθυμούσα, όπως και η πλειονότητα του ελλαδικού κλήρου και λαού,
την αποφυγή εκείνης της επισκέψεως. Η πραγματοποίησή της ήταν ένα ήττημα για
μας. Έστησε ένα προγεφύρωμα του Παπισμού στην Ορθόδοξη Ελλάδα και έχει αυξήσει
την έπαρση των απανταχού παπικών και παποφίλων. Ωστόσο, φρονώ ότι αυτό το
δυσάρεστο γεγονός μπορεί να αξιοποιηθεί θετικά και να καταστεί τελικά ωφέλιμο.
Πως; Αν λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι των κοιμωμένων συνειδήσεών μας αν μας
αναγκάσει να απεγκλωβισθούμε από τους επικίνδυνους εναγκαλισμούς των
οικουμενιστικών κηρυγμάτων, να συνταχθούμε στη γραμμή των αγίων Πατέρων μας και
να τονώσουμε την προσήλωσή μας στο ορθόδοξο δόγμα.