Εκκλησία και κόσμος -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η αγάπη του Θεού αγιάζει τον κόσμον

Είναι κάποιες αλήθειες παλιές, αλλά όχι ξεπερασμένες. Άφθορες από το πέρασμα του χρόνου, αδιάσειστες από τους σεισμούς και αδιάφθορες από τους συρμούς των καιρών μένουν φωτεινά μετέωρα. Φέγγουν στα σκοτάδια αυτού του κόσμου και κοντρολάρουν την πορεία μας μέσα σ΄ αυτόν. Διευκρινίζω ότι χρησιμοποιώ τη λέξη «κόσμος» με την ειδική έννοια, που της δίνει ο λόγος του Θεού· «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α΄ Ιω. 5: 19). Ο κόσμος παραδομένος στον πονηρό, που τον ανακηρύσσει άρχοντα και κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, αντιτίθεται συνειδητά στο θέλημα του Θεού. Είναι εντούτοις, θαυμαστό ότι αυτός ο πονηρός κόσμος συνιστά το άμεσο αντικείμενο της αγάπης του Θεού. Αφοπλιστικός ο λόγος της αγίας Γραφής αποκαλύπτει ότι «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» (Ιω. 3: 16).

"Οικουμενισμός, επίκαιρα θέματα" π. Θεόδωρος Ζήσης (Ομιλία)

῾Ο Μέγας ᾿Αθανάσιος διδάσκαλος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Αποτειχίσεως*

῎Ας μελετήσουν αὐτὴν προσεκτικῶς οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὰς καὶ ἄς ἀναλογισθοῦν τὰς εὐθύνας των!

Προς  ὅσους ἀσκοῦν τὸν μοναχικὸν βίον καὶ εἶναι στερεωμένοι εἰς τὴν πίστιν τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοὺς καὶ περιποθήτους ἀδελφούς, χαίρετε ἐν Κυρίῳ. Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος σᾶς ἠξίωσε νὰ πιστεύσετε εἰς Αὐτόν, διὰ νὰ κληρονομήσετε καὶ σεῖς τὴν αἰώνιον ζωὴν μαζὶ μὲ τοὺς ῾Αγίους. ᾿Επειδὴ δὲ ὑπάρχουν μερικοὶ ἀρειανόφρονες, οἱ ὁποῖοι περιέρχονται τὰ Μοναστήρια διὰ κανένα ἄλλον σκοπόν, παρὰ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ἁπλοϊκούς, ὡσὰν ἀπεσταλμένοι τάχα ἀπὸ ἡμᾶς, ὑπάρχουν δὲ μερικοί, οἱ ὁποῖοι διαβεβαιώνουν μὲν πὼς δὲν πιστεύουν εἰς τὴν διδασκαλίαν, ἀλλὰ ὑποχωροῦν καὶ προσεύχονται μαζὶ μὲ αὐτοὺς εἰς τὸν ἴδιον τόπον· κατ᾿ ἀνάγκην λοιπὸν ἔσπευσα, ἐπειδὴ μὲ παρεκάλεσαν μερικοὶ σταθερώτατοι ἀδελφοί, νὰ σᾶς γράψω, ὥστε νὰ φυλάσσετε ἀκεραίαν καὶ ἀνόθευτον τὴν εὐσεβῆ Πίστιν, τὴν ὁποίαν διατηρεῖ εἰς σᾶς ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ μὴ δώσετε ἀφορμὴν σκανδαλισμοῦ εἰς τοὺς ἀδελφούς. Διότι, ὅταν μερικοὶ ἰδοῦν σᾶς τοὺς πιστοὺς εἰς τὸν Χριστὸν νὰ συγκεντρώνεσθε μὲ αὐτοὺς καὶ νὰ κοινωνῆτε μαζὶ τους, ὁπωσδήποτε θὰ θεωρήσουν τοῦτο ὅτι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑΝ, καὶ ἔτσι θὰ πέσουν εἰς τὸν βόρβορον τῆς ἀσεβείας. Διὰ νὰ μὴ συμβῇ λοιπὸν τοῦτο, ἀποφασίσατε, ἀγαπητοί, αὐτοὺς μὲν ποὺ φανερὰ πιστεύουν εἰς τὴν ἀσέβειαν νὰ ἀποστρέφεσθε, ἀπ᾿ αὐτοὺς δέ, ποὺ νομίζουν πὼς δὲν πιστεύουν εἰς τὴν ἀρειανικὴν διδασκαλίαν, κοινωνοῦν ὅμως μὲ τοὺς ἀσεβεῖς, νὰ φυλάττεσθε· καὶ μάλιστα ἐκείνων ποὺ ἀποστρεφόμεθα τὴν πίστιν, αὐτοὺς πρέπει νὰ ἀποφεύγωμεν ἀπὸ τὴν κοινωνίαν. ᾿Εὰν δὲ κανεὶς προσποιῆται μὲν ὅτι ὁμολογεῖ ὀρθὴν Πίστιν φαίνεται δὲ ὅτι κοινωνεῖ μὲ ἐκείνους, αὐτὸν νὰ παροτρύνετε νὰ ἀποφεύγῃ αὐτὴν τὴν συνήθειαν· καὶ ἐὰν μὲν ὑποσχεθῇ, νὰ τὸν θεωρῆτε ἀδελφόν, ἐὰν δὲ ἐπιμένῃ μὲ πεῖσμα, αὐτὸν νὰ τὸν ἀπομακρύνετε. Διότι ἐὰν πράττετε ἔτσι θὰ διατηρήσετε καθαρὰν τὴν Πίστιν, καὶ ἐκεῖνοι βλέποντες σᾶς θὰ ὠφεληθοῦν, ἐπειδὴ θὰ φοβηθοῦν μήπως θεωρηθοῦν ὡς ἀσεβεῖς καὶ ὅτι πιστεύουν τὴν διδασκαλίαν ἐκείνων.

Ύμνοι Τριωδίου --- Orthodox Hymns

Τη Α΄ (1η) του μηνός Μαρτίου, μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος ΕΥΔΟΚΙΑΣ της από Σαμαρειτών.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 1 Μαρτίου 2019

                                                                                                                   

Ευδοκία, η Αγία του Χριστού Οσιομάρτυς η από Σαμαρειτών, εγεννήθη εις Ηλιούπολιν της Λιβανησίας της Φοινίκης κατά τους χρόνους του βασιλέως Τραϊανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 98 – 117 μ.Χ. Ήτο δε η μακαρία τόσον ωραία και πάγκαλος, ώστε ούτε ζωγράφος δεν ηδύνατο να ιστορήση ωραιοτέραν καλλονήν. Τούτου ένεκεν και λόγω αφ’ ενός μεν των κολακειών και εξωθήσεων των διαφόρων θαυμαστών της, αφ’ ετέρου δε της ελλείψεως οιασδήποτε χριστιανικής ηθικής διδασκαλίας εξέκλινεν εις την επάρατον αμαρτίαν της πορνείας, επειδή σπανίως ευρίσκομεν να συγκατοικούν ομού σωφροσύνη, ωραιότης και αγνότης.

Ο ΑΒΒΑΣ ΔΟΥΛΑΣ, ο μαθητής του Οσίου Βησσαρίωνος, διηγείτο στούς Αδελφούς.

Κάποτε, ενώ περπατούσαμε στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας, ο Γέροντας μου κι’ εγώ, κυριεύθηκα από υπερβολική δίψα. 

- Διψώ, Αββά, είπα στον Γέροντά μου.
- Πιές από τη θάλασσα, μου είπε. Τον κύτταξα με απορία. Πινόταν εκείνο το νερό, που ήταν όλο αλμύρα και θειάφι; Ο Γέροντας όμως είχε σταθή σε προσευχή και με το ευλογημένο χέρι του σταύρωνε τα νερά.
- Πιές, μου ξανάπε. Υπήκουσα. Πήρα με τη χούφτα μου και ήπια. Το πικρό νερό της Νεκράς Θαλασσας είχε γίνει πιο γλυκό από μέλι. Σαν είδα το θαύμα αυτό, ετοιμάστηκα να γεμίσω το μικρό λαγήνι που είχα μαζί μου.
- Γιατί το γεμίζεις; με ρώτησε ο Γεροντας.
- Για να το έχω, όταν διψάσω πάλι, Αββά. Με κύτταξε με αυστηρό βλέμμα:
- Ο Θεός που είναι εδώ, ολιγόπιστε, θα είναι και πιο κάτω.

Τη ΚΗ΄ (28η) Φεβρουαρίου, η Αγία Νεομάρτυς ΚΥΡΑΝΝΑ

η σωφρονεστάτη, κατά την Θεσσαλονίκην εν βασάνοις τελειούται, εν έτει αψνα΄ (1751).                                                                                                                                              

Κυράννα η κυριώνυμος και πάγκαλος νύμφη του Χριστού κατήγετο από εν χωρίον της Θεσσαλονίκης καλούμενον Αβυσσώκα. Ήτο δε τέκνον Χριστιανών γονέων, ωραιοτάτη και διήγε ζωήν σεμνήν και σώφρονα. Αλλ’ ο μισόκαλος διάβολος την εφθόνησε δια τας αρετάς της και μη δυνάμενος να την μολύνη με αισχρούς λογισμούς και ατόπους πράξεις κρυφίως, εύρεν όργανον της κακίας του ένα Αγαρηνόν Γενίτσαρον, όστις ήτο εις το χωρίον εισπράκτωρ των αυθεντικών εισοδημάτων.

Άγιον Πνεύμα και Εκκλησία στην Πατερική Παράδοση -- π. Θεόδωρος Ζήσης

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΘΕΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ

1.Η εκτός της Εκκλησίας δράσις του Αγίου Πνεύματος.

α'. Άγιον Πνεύμα και Εκκλησία.

Η ζωή και η ύπαρξις της Εκκλησίας συνδέονται στενώτατα προς την εν αυτή παρουσίαν του Αγίου Πνεύματος. Η Πεντηκοστή, κατά την οποί­αν απεστάλη το Άγιον Πνεύμα εις τους αποστόλους, ίνα μένη εις τον αιώνα μετ' αυτών και οδηγή αυτούς εις πάσαν την αλήθειαν, αποτελεί την γενέθλιον της Εκκλησίας ημέραν· "ει μη Πνεύμα παρήν, ουκ αν συνέστη η Εκ­κλησία, ει δε συνίσταται η Εκκλησία, εύδηλον ότι το Πνεύμα πάρεστιν", παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος εις ομιλίαν του εις την Πεντηκοστήν[1]. Η εσωτέρα υφή και δομή της Εκκλησίας, η όλη υπόστασις αυτής είναι πνευ­ματική.

The Redemptive dialogue between created and uncreated in history -- by Protopresbyter fr. George D. Metallinos Professor Emeritus of the Athens University

History, according to one point of view, is the eternal “carriage of world reality”, which takes every man from the first moment of his life, and transports him to his eternal destination.  Man, as a persona, i.e. a God-created, free being, deposits his acts (RES GESTAE) in History and at the same time he self-actualizes in accordance with the purpose of his existence. Christianly speaking, however, History has a “mind”.  It is not just an arbitrary flow and interweaving of events and occurrences; it simultaneously offers itself to Man as a possibility for affirmation of his worth, for the fulfillment of his destiny.  That is, universal history is comprised of the personal histories of all men, as success or   failure to realize this common purpose of every man.

Τη ΚΗ΄ (28η) Φεβρουαρίου, μνήμη των Οσίων Γυναικών ΜΑΡΑΝΑΣ και ΚΥΡΑΣ.

Μαράνα και Κύρα αι Άγιαι γυναίκες είχον πατρίδα την Βέρροιαν της Συρίας, έζων δε κατά τους χρόνους του Επισκόπου Κύρου Θεοδωρήτου (393-458), ήσαν δε αμφότεραι περιφανούς και εξόχου καταγωγής, η δε ανατροφή των ήτο ομοία με το γένος των. Αύται όμως αι αοίδιμοι, καταφρονήσασαι την λαμπρότητα του γένους και όλα τα τερπνά και χαροποιά της ζωής ταύτης, έκτισαν έξω της πόλεως μικρόν περιτείχισμα και εισελθούσαι εντός αυτού έφραξαν την θύραν με λίθους και πηλόν.

In Response to the BBC Article: Coming Home After 130 Years (May, 26, 2018)

Dear Editor,

I recently came across the article entitled Coming home after 130 years (by Jessica Bateman – May 26, 2018) (https://www.bbc.com/news/stories-44242621).

It recounts the story of a Syrian refugee family with Greek roots and ancestry who upon being granted refugee status by Greece settled in Chania, Crete. While it is clear the reporter has limited knowledge of the history of the area and missed an amazing opportunity to establish the link between the ISIS-generated devastation suffered by this family and the same devastation that had been suffered by their forefathers in the hands of ISIS’s precursor – the Ottoman Empire, it is nonetheless, an excellent article, one which illustrates the 400-year-suffering of Greek people under Islam.

This story is a marvelous reminder of the diachronic devastation of ISIS (under its different aliases: Ottoman Empire, Al-Qaeda, Boko Haram, Taliban…) from its inception in the seventh century AD (I am referring to the creation of Islam) all the way today. And while the Middle East  and Mediterranean countries have  been heavily afflicted this far, we see this rapidly changing to include western countries (i.e.: with the repatriation of ISIS fighters to their countries of origin).

Ἡ μάσκα τῆς ταπεινοφροσύνης -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιά εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀρετή στό Χριστιανισμό; Ἡ ἀγάπη, ἤ ἡ ταπεινοφροσύνη; Σχεδόν ὅλοι ἀπαντοῦν: Ἡ ἀγάπη. Ἐκ πρώτης ὄψεως, εἶναι σωστό. Ἀλλ᾽ ὅπως εἶπε κάποιος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας - κι αὐτό εἶναι τό πιό σωστό - ἡ ταπεινοφροσύνη ! Γιατί; Διότι ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἡ μητέρα τῆς ἀγάπης. Ἄρα, σ᾽ αὐτήν ἀνήκει τό πρωτεῖο. Ἀλλ᾽ ἄς δεχτοῦμε καί τίς δυό ἰσότιμες. Τό θέμα μας, ὡστόσο, εἶναι σχετικό: «Ὁ ἐχθρός τῆς ταπεινοφροσύνης». Ἐπειδή κατέχει τά πρωτεῖα τῆς πνευματικῆς ζωῆς κι ἔχει τόση δύναμη, ὥστε νά συντρίβει δαίμονες, γιαυτό καί δέν τήν ἀνέχονται. Τήν πολεμοῦν σφοδρότατα. Ἀλήθεια, πόση χάρη ἔχει!

Τη ΚΗ΄ (28η) Φεβρουαρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΝΕΣΤΩΡ σταυρωθείς τελειούται.

Νέστωρ ο Άγιος Μάρτυς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου και του ηγεμόνος Πουπλίου εν έτει σν΄ (250), κατήγετο δε από την Πέργην της Παμφυλίας. Αλλά επειδή εσέβετο τον Χριστόν, συνελήφθη υπό του άρχοντος Ειρηνάρχου και εφέρθη εις τον ηγεμόνα. Ομολογήσας λοιπόν ενώπιον αυτού την εις Χριστόν Πίστιν, εσταυρώθη· όθεν, ευχαριστών τον Θεόν με πολλάς ευχαριστίας και τους Χριστιανούς στηρίζων εις την Πίστιν, παρέδωκε το πνεύμα και έλαβεν ο αοίδιμος τον στέφανον του Μαρτυρίου.

Στο στόχαστρο ο Μητρ. Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος

Εντολή για προκαταρκτική έρευνα αναφορικά με την εκδίωξη ηλικιωμένου από γηροκομείο των Καλαβρύτων λόγω ομοφυλοφιλίας έδωσε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου

Στην παραγγελία της ζητεί να διερευνηθεί το ενδεχόμενο διάπραξης αδικημάτων που τιμωρούνται με βάση τις διατάξεις του αντιρατσιστικού νόμου. Είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία ο ηλικιωμένος, που το τελευταίο διάστημα, λόγω επιδείνωσης της κατάστασής του, φιλοξενούνταν στη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων «Καλλιμανοπούλειο» (Μητρόπολη Καλαβρύτων), εκδιώχθηκε από το ίδρυμα ύστερα από παρέμβαση του μητροπολίτη κ.Αμβροσίου.

Τη ΚΗ΄ (28η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,

Συναθλητού του Αγίου Προκοπίου του Δεκαπολίτου.                  

Βασίλειος ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του Ισαύρου Λέοντος Γ΄ του Εικονομάχου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ψιζ΄ - ψμα΄ (717 – 741), νέος δε την ηλικίαν έγινε Μοναχός και υπεβάλλετο εις αυστηράν άσκησιν. Πρώτον λοιπόν, καλώς αγωνισάμενος, αντέστη ύστερον ανδρείως εις τους Εικονομάχους, δια τον σεβασμόν και την προσκύνησιν των Αγίων Εικόνων.

Πρόεδρος Ομοσπονδίας Μακεδόνων: Είχα μιλήσει κι εγώ στο BBC και δεν το έπαιξαν

Το δημοσίευμα του BBC περί «καταπιεσμένης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα» που με τη συμφωνία των Πρεσπών πλέον θα αναγνωρίζεται καθώς πριν «ήταν εξόριστη από το ελληνικό κράτος», έβαλε φωτιά στο πολιτικό σκηνικό.

Στην κυβέρνηση μιλούν για προβοκάτσια του βρετανικού καναλιού, θα στείλουν επιστολή διαμαρτυρίας και θα ζητούν αποκατάσταση της αλήθειας και ρίχνουν πυρά στην αντιπολίτευση.

Ο Πρόεδρος Ομοσπονδίας Μακεδόνων, κ. Τάτσιος  κατηγορεί τις δημοσιογράφους του BBC για μεροληψία. Είχα μιλήσει κι εγώ στο BBC τονίζοντας ότι η τοποθέτησή του δεν συμπεριλήφθηκε στο επίμαχο ρεπορτάζ.

Φώτης Κόντογλου - Πρὸς ἑνωτικούς

Ἡ ἐπιθυμία τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος καὶ τῶν σὺν ὑμῖν ὅπως ὑποταχθῇ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τὸν Πάπαν, καὶ ἡ ἐκ μέρους σας ἀνεξήγητος σπουδὴ πρὸς τοῦτο, ἐπλήρωσε τὰς καρδίας μας ἀφάτου θλίψεως, καὶ ἀθυμία κατέλαβεν ἡμᾶς, κατὰ τὸν προφητάνακτα, ἀπὸ ἁμαρτωλῶν, τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ. Τὰ ὦτα μας συρίζουν ἀκόμη ἀπὸ τὸ φρικτὸν τοῦτο ἄκουσμα.

Ἡ Ὀρθόδοξος ποίμνη ἐδιχάσθη, καὶ σεῖς φέρετε τὸ κρίμα. Καὶ οἱ μέν, σᾶς ἠκολούθησαν εἰς τὴν εὐρύχωρον ὁδόν, τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ἀπώλειαν, οἱ δὲ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν πατέρων των, ἀποστρέφοντες τὸ πρόσωπον καὶ ἀπὸ μόνην τὴν σκέψιν, ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐνηγκαλίσθη καὶ ἠσπάσθη τὸν γυναικοπρόσωπον Πάπαν, καὶ ἐμολύνθη ἀπὸ τὸ βδέλυγμα τοῦτο τῆς ἀσεβείας.

Οικουμενισμός το μυστήριο της ανομίας 6ον

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

«Των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα, τη Εκκλησία μίαν την πίστιν εσφράγισαν». Εκκλη. Υμνογραφία.

Η υπάρχουσα μεταξύ των αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας ιδιοτυπία, η οποία χαρακτηρίζει τας προηγουμένας ηθικάς και πνευματικάς προσωπικότητας, αποτελεί μέγαν πειρασμόν παρά τοις θεολογούσι. Τούτο δεν είναι ανεξήγητον. Η υφισταμένη μεταξύ ημών και των Πατέρων, εν αγιότητι, απόστασις μας αναγκάζει να τους βλέπωμεν «δι’ εσόπτρου εν αινίγματι» και επόμενον είναι να μη διακρίνωμεν την μεταξύ τούτων υπάρχουσαν εσωτερικήν ενότητα. Εντεύθεν αι παρανοήσεις και η ημαρτημένη κριτική επί της διδασκαλίας των αγίων Πατέρων. Το θέμα της ενότητος των αγίων Πατέρων είναι εκ των πλέον σημαντικών δια την ορθοδοξίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Παρακλητικός Κανών Αγίου Νικολάου

Τη ΚΗ΄ (28η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΡΟΤΕΡΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, καλάμοις οξέσι σφαγέντος.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 28 Φεβρουαρίου 2019

                         

Προτέριος ο ένδοξος Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν τη Αλεξανδρεία Εκκλησίας εν έτει υν΄ (450), κατά τους χρόνους των αοιδίμων βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας· ότε δε συνεκροτήθη η Τετάρτη Αγία Οικουμενική Σύνοδος εν έτει υνα΄ (451), ανέβη και αυτός εις την Κωνσταντινούπολιν μετά των άλλων Αλεξανδρινών Επισκόπων και Πρεσβυτέρων και πολύ ηγωνίσθη κατά της αιρέσεως των Μονοφυσιτών. Αφ’ ου δε απέθανεν ο Αλεξανδρείας Απολινάριος, όστις ανήλθεν εις τον επισκοπικόν θρόνον μετά τον Μονοφυσίτην Διόσκορον τον εν τη Τετάρτη Οικουμενική Συνόδω καθαιρεθέντα, εδέχθη τον θρόνον της Αλεξανδρείας ο θείος ούτος Προτέριος, προβληθείς υπό πάσης της Συνόδου.

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς : διαστρεβλώνεται ἡ διδασκαλία τοῦ Μεγάλου Φωτίου.

Εἶναι γνωστότατο ὅτι ἐκεῖνος ποὺ προήδρευσε στὴν 8η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (879-880 μ.Χ.) ἦτο ὁ Πατριάρχης Φώτιος. Ὅπως ἐπίσης εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Μέγας καὶ Ἅγιος Φώτιος, δὲν εἶναι ἀρεστὸς στοὺς σημερινοὺς ὀρθοδόξους, ἐπειδὴ τοὺς ὑποδεικνύει ἐκεῖνο ποὺ κοστίζει, κι αὐτοὶ δὲν θέλουν νὰ τὸ πράξουν, δηλαδή τὴν ἄμεσο ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Τοῦτο τὸ συμπέρασμα βγαίνει καθαρό, ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς πράξεις τους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ συγγράμματά τους, ὅπως αὐτὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, «15ος Κανὼν Πρωτοδευτέρας Συνόδου καὶ Ἀποτείχισις», ποὺ τὰ ἀποδέχτηκαν καὶ τὸ διένειμαν στὶς Συνάξεις τους, διὰ τοῦ ὁποίου διαστρεβλώνεται ἡ διδασκαλία τοῦ Μεγάλου Φωτίου.

Από τα πρακτικά καί θεολογικά κεφάλαια Αγίου Συμεών τού Νέου Θεολόγου

Πίστη είναι να πεθάνει κανείς για το Χριστό και για χάρη της εντολης Του, πιστεύοντας οτι ο θάνατος αυτός θα του γίνει πρόξενος ζωής· να θεωρεί τη φτώχεια σαν πλούτο, την ευτέλεια και την ασημότητα σαν αληθινή δόξα και κοινωνική λάμψη· και να πιστεύει ότι με το να μην έχει τίποτε, κατέχει τα πάντα ή μάλλον απέκτησε τον ανεξερεύνητο πλούτο της επιγνώσεως του Χριστού, και όλα τα ορατά να τα βλέπει σαν λάσπη ή καπνό.

ΠΕΡΙ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ -- Το Σύνταγμα, οι βουλευτές και η αλλοίωση της λαϊκής εντολής

Από τονΧαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*

Είναι πρόδηλο ότι η συνταγματική έννομος τάξη στην Ελλάδα τηρείται τύποις, απλώς την επικαλούνται ενίοτε τα κόμματα και πόσο μάλλον το κυβερνών, κατά περίσταση και κατά το δοκούν, παρασιωπώντας εκκωφαντικώς τη συστηματική καταστρατήγησή της ως προς τις καίριες διατάξεις του Συντάγματος. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία πλήττεται εκ βάθρων διότι έχει πλήρως μετασχηματιστεί σε κομματική, όπου το εκάστοτε πλειοψηφούν κόμμα, το οποίο επιβάλλεται εκ του Συντάγματος να αντιπροσωπεύει απολύτως την κυρίαρχη βούληση του λαού εντολέα του (άρθρο 1 παρ. 2), στην πράξη τη σφετερίζεται.

Ειδικότερα οι βουλευτές των κομμάτων καθίστανται κατά το Σύνταγμα εντολοδόχοι και φορείς της βουλήσεως του εκλογικού σώματος και πρέπει να διοικούν εναρμονιζόμενοι διαρκώς με βάση την αρχική εντολή του εκλογικού σώματος, το οποίο ενέκρινε αποκλειστικώς και μόνο το προεκλογικώς κατατεθειμένο υπό αυτά (τα κόμματα) πρόγραμμα. Ως εκ τούτου, οιαδήποτε μορφή όψιμης παρεκκλίσεως συνιστά ευθεία παραβίαση της λαϊκής εντολής και απόπειρα εξαπάτησης του κυρίαρχου λαού.

Νῆψις ψυχῆς -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Μιά φευγαλέα ματιά αὐτογνωσίας στήν ἐσωτερική ζωή τῆς ψυχῆς μας, θά διαγνώσει μύριες ὅσες ἀδυναμίες καί ἐκτροπές πού παραμορφώνουν ὀντολογικά τόν πνευματικό μας κόσμο. Κάποτε διαλογιζόμαστε γιά τούς ἄλλους καί μ᾽ ἔκπληξη ἀναρωτιόμαστε καί λέμε: "Πῶς κατάντησε αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ἔτσι;". Μήπως ὅμως, θά πρέπει, τῆς αὐτογνωσίας τήν ἐξέταση νά τήν κάνουμε στόν ἑαυτό μας; "Προσευχή καί σιωπή, λόγου τιμιωτέρα", λέγει ὁ ὅσιος Ἠλίας ὁ πρεσβύτερος. Ν᾽ ἀφήσουμε τά λόγια καί νά κοιτάξουμε τόν ἑαυτό μας. Πάνω ἀπ' ὅλα, στήν πνευματική μας ζωή, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό νήψη ψυχῆς. Καί νήψη -(στήν ἀρχαιοελληνική, νῆψις) σημαίνει ἀγρύπνια, προσοχή. Γιαυτό καί ἡ ἐκκλησιαστική - νυκτερινή ἀκολουθία ὀνομάζεται "ἀγρυπνία", διότι οἱ χριστιανοί μένουν ἄγρυπνοι.

Τη ΚΖ΄ (27η) Φεβρουαρίου, οι Όσιοι Πατέρες ημών ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ και ΙΑΚΩΒΟΣ, εν ειρήνη τελειούνται.

Ασκληπιός και Ιάκωβος οι Όσιοι Πατέρες ηγωνίζοντο ασκητικώς εις τας ερήμους της Συρίας κατά τους χρόνους του Επισκόπου Κύρου Θεοδωρήτου (393- 458). Και ο μεν Ασκληπιός, ζήσας πρότερον με πολλούς και μηδέν βλαβείς εκ της συνοδείας, ύστερον μετεχειρίσθη την ασκητικήν και ερημικήν πολιτείαν, όθεν και διπλών ηξιώθη στεφάνων.

«Κρατῶ μικρὸ καλάθι» -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Συχνά ἀκούω καλά καί μεγάλα λόγια γιά πρόσωπα πού ἔχουν κάποια θέση στήν Ἐκκλησία, δηλαδή γιά ἐπισκόπους, ἀρχιμανδρίτες, ἡγουμένους, κληρικούς καί μοναχούς, ἀλλά καί γιά σοφούς λαϊκούς θεολόγους τῶν Πανεπιστημίων καί θέλω πάντα νά τά δέχομαι ὅπως τά ἀκούω. Βάζω τόν καλό λογισμό καί ἐλπίζω νά ἐπιβεβαιωθοῦν καί στήν πραγματικότητα, μέ συγκεκριμένες πράξεις. Ὅμως διαπιστώνω ὅτι στίς εἰδήσεις, τίς περιγραφές καί τίς φημολογίες ὑπάρχει ὑπερβολή, γι᾿ αὐτό καί ἡ διάψευση δέν ἀργεῖ νά ἔλθει. Καί δέν ἀναφέρομαι στήν προσωπική ζωή τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά στίς ποικίλες δραστηριότητές τους, πού ἔχουν εὐρύτερη ἀπήχηση στό λαό τοῦ Θεοῦ. Συγκεκριμένα. Ἀκούω γιά ἐνάρετους κληρικούς καί θαρραλέους ὁμολογητές τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί στή συνέχεια βλέπω ἐκδηλώσεις, πού μέ ἀπογοητεύουν.

Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος!

Η πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.

(Θεοτοκάριον)

Τη ΚΖ΄ (27η) Φεβρουαρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΘΑΛΕΛΑΙΟΣ, εν ειρήνη τελειούται.

Θαλέλαιος ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Κιλικίας και ήκμασε κατά τον Ε΄ (5^ον) αιώνα· αγαπήσας δε την ασκητικήν ζωήν, επήγεν εις την πόλιν των Γαβάλων, την νυν Γιβέλ, την εν τη Συρία, απέχουσαν της Λαοδικείας δεκαοκτώ μίλια, προς νότον. Μακράν δε της πόλεως ταύτης έως είκοσι στάδια, ήτοι έως δύο και ήμισυ μίλια, ευρών ο Όσιος ούτος τόπον υψηλόν, ένθα υπήρχε ναός αφιερωμένος εις τους δαίμονας και τιμώμενος με πολλάς θυσίας υπό των ειδωλολατρών, έκτισεν εκεί μικράν καλύβην.

Διηγοῦνται γιὰ κάποιον Γέροντα, ὅτι νήστεψε ἐπὶ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες, τρώγοντας µονάχα µία φορά τὴν ἑβδοµάδα.

Προσευχόταν λοιπὸν στὸ Θεὸ νὰ τοῦ ἀποκαλύψει τὴν ἑρµηνεία ἑνὸς ρητοῦ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, µὰ ὁ Θεὸς δὲν τοῦ τὸ φανέρωνε. Τότε λέει µέσα του: «τόσος κόπος καὶ δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσµα. Θὰ πάω, λοιπόν, στὸν ἀδελφό µου νὰ τὸν ρωτήσω», ἀλλά, καθὼς βγῆκε ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ κελλιοῦ του κ’ ἔκλεισε γιὰ νὰ φύγει, στάλθηκε ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει:                                                                                                  

 - Οἱ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες ποὺ νήστεψες δὲν ἄγγιξαν τὸ Θεό· ὅταν ὅµως ταπείνωσες τὸν ἑαυτό σου κι’ εἶπες νὰ πᾶς νὰ ρωτήσεις τὸν ἀδελφό σου, τότε ὁ Θεὸς µὲ ἔστειλε νὰ σὲ πληροφορήσω γιὰ τὴν ἑρµηνεία τοῦ ρητοῦ ποὺ ζήτησες. Καὶ ἀφοῦ τὸν πληροφόρησε γι’ αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε, ἔφυγε ἀπὸ κοντά του.

Η ΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗ ΕΡΗΜΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΣ -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΡΗΜΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ

Αν πράγματι, όπως έχουμε ειπή, το νόημα της ερήμου είναι πολυδύναμο, είναι λοιπόν απέραντο, δηλ. χωρίς «πέρας» και σχήμα. Οπωσδήποτε είναι γεγονός ότι η οπτική ή νοητική εικόνα της ερήμου είναι αδιάστατη, χωρίς οροθετικές γραμμές και άρα πράγματι χωρίς σχήμα. Έτσι όταν προσπαθούμε να συλλάβουμε με το πνεύμα μας την τοπική έννοια της ερήμου, συλλαμβάνουμε κάθε φορά κάτι απέραντο, κάτι απροσδιόριστο, κυρίως μια απουσία!

Φαίνεται λοιπόν πως η αδιάστατη αυτή εικόνα της ερήμου εκφράζει υπαρξιακά τις διαστάσεις της αυθεντικής ευσεβείας. Ο ερημίτης ασκητής βιώνει μια ευσέβεια απέραντη, χωρίς σχήμα ή καθωρισμένο τύπο, χωρίς «προσωπείο»!

Η ψυχολογία διαπιστώνει και σήμερα πως η συμπεριφορά καθενός ανθρώπου είναι σε κάθε στιγμή μια σχηματισμένη συμπεριφορά. Ένα σύστημα αντιδράσεων και ενεργειών που καθορίζει κάθε φορά έναν ωρισμένο τρόπο συμπεριφοράς, ένα σχήμα συμπεριφοράς, ανάλογο πάντοτε προς τις απαιτήσεις της εξωτερικής πραγματικότητος.

π. Θεόδωρος Ζήσης : Η παναίρεση του Οικουμενισμού

Καταστροφικὴ λατρεία τὸ Ἰσλάμ, ἀσύμβατος μὲ τὴν ἔννοιαν τῆς ἀνεξιθρησκίας -- Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ

Ο φρικτός ἀποκεφαλισμὸς τῶν 21 Αἰγυπτίων Χριστιανῶν Κοπτῶν ἀπὸ τοὺς σφαγεῖς τοῦ «Ἰσλαμικοῦ Κράτους» εἰς τὴν Λιβύην, ἤγειρε θύελλαν διαμαρτυριῶν ἀνὰ τὸν κόσμον, διά τὴν ἀπάνθρωπον αὐτὴν ἀγριότητα καὶ θηριωδίαν. Δυστυχῶς, μόλις περάσουν αἱ πρῶται ἐντυπώσεις τῆς στιγμῆς, θὰ ἠρεμήσουν καὶ πάλιν αἱ συνειδήσεις, αἱ δὲ ἡγεσίαι τῶν «πολιτισμένων» ἐθνῶν θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ ἀπρακτοῦν καὶ νὰ ἀφήνουν τὸ συνεχιζόμενον αὐτὸ ἀνθρωποκτόνον ἔγκλημα νὰ ἐξελίσσεται καὶ νὰ γεμίζη μὲ τρόμον καὶ ἀνησυχίαν ὅλην τὴν Οἰκουμένην. Ὁ θαρραλέος καὶ τολμηρὸς μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος καὶ παλαιότερον μὲ καλῶς κατοχυρωμένα κείμενα προσεπάθησε νὰ ἀφυπνίση συνειδήσεις καὶ νὰ παρουσιάση τὸν πολεμοχαρῆ καὶ βίαιον χαρακτῆρα τοῦ Ἰσλὰμ καὶ τοῦ Κορανίου, τὸ ὁποῖον ἀπερισκέπτως καὶ βλασφήμως ὡρισμένοι Χριστιανοὶ ἡγέται καὶ μάλιστα Ὀρθόδοξοι χαρακτηρίζουν ὡς «ἅγιον» καὶ τὸ προσφέρουν ὡς δῶρον, ἐξακολουθοῦν δὲ ἀφελῶς νὰ βαυκαλίζονται ὅτι οἱ Διαθρησκειακοὶ Διάλογοι θὰ ἁπαλύνουν τὴν μισανθρωπίαν του, ἐπανέρχεται λοιπὸν ἀξιεπαίνως ὁ ἐν λόγῳ Ἱεράρχης μὲ νέον κείμενον, τὸ ὁποῖον ἔχει ὡς ἑξῆς:

Ύμνοι Τριωδίου -- Orthodox Hymns

Τη ΚΖ΄ (27η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ του Δεκαπολίτου.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 27 Φεβρουαρίου 2019

                                                                           

Προκόπιος ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του Ισαύρου Λέοντος Γ΄ του Εικονομάχου, του εν έτει ψιζ΄ -  ψμα΄ (717 – 741) βασιλεύσαντος. Και πρώτον μεν, γενόμενος Μοναχός, διήλθε πάσαν άσκησιν με ακρίβειαν, και εκαθάρισε πλήρως τον εαυτόν του από παντός πάθους και πάσης κηλίδος, ύστερον δε ήλεγξεν ανδρείως τους αιρετικούς εκείνους, οι οποίοι ηθέτουν την σάρκωσιν του Θεού Λόγου, ως μη προσκυνούντες την του Χριστού ένσωμον Εικόνα.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Φεβρουαρίου, μνήμη της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΦΩΤΕΙΝΗΣ της Σαμαρείτιδος,

εις την οποίαν ωμίλησεν ο Χριστός εν τω φρέατι, και των συν αυτή (ήτοι των πέντε αυτής αδελφών και των δύο αυτής υιών, και Σεβαστιανού του Δουκός).                                                                           

Φωτεινή η Αγία του Χριστού Μεγαλομάρτυς είναι η Σαμαρείτις εκείνη περί της οποίας διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος εις το Ιερόν αυτού Ευαγγέλιον, ότι συνωμίλησε με τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εις το φρέαρ του Πατριάρχου Ιακώβ και επίστευσεν εις αυτόν.

Θεατρική παράσταση «Αγία Φιλοθέη η Αθηναία, η Κυρά των Αθηνών»

«Δεξιά» το Κέντρο -- Το αντίκτυπο στην κοινωνία από τις ελληνοποιήσεις άνευ προϋποθέσεων

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Το κατήγγειλε με προβληματισμό σε βουλευτή μεγάλου κόμματος καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης, που διδάσκει σε γυμνάσιο της Κυψέλης: «Από τα 25 παιδιά στην τάξη, τα 19 είναι ξένα, όχι μιας εθνικότητας. Πασχίζω να κάνω μάθημα στα ελληνικά, αλλά δεν τα καταφέρνω! Δεν ανήκω στην Ακροδεξιά, την απεχθάνομαι. Προσπαθώ όμως να κάνω τη δουλειά μου, αλλά δεν τα καταφέρνω και απελπίζομαι». Είμαι βέβαιος ότι ο αγαπητός υπουργός Εσωτερικών Αλέξης Χαρίτσης αγνοεί αυτή την πραγματικότητα.
Η Αριστερά είναι εγκλωβισμένη σε ένα ξεπερασμένο δόγμα για το τι είναι προοδευτικό και τι ρατσιστικό, τα έχει τακτοποιημένα στο μυαλό της, δεν παρατηρεί τη μεταβολή γύρω της, πολιτεύεται αμέριμνη με παλαιές σταθερές και διαρκώς αιφνιδιάζεται. Το ζήτημα της απονομής ιθαγένειας και της συνακόλουθης αύξησης των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους της Α’ Αθηνών ενόχλησε τον υπουργό, ο οποίος τόνισε πως δεν θεωρεί τίποτε πιο αυτονόητο από τη χορήγηση ιθαγένειας σε κάποιον που μένει στην Ελλάδα είκοσι χρόνια ή σε κάποιο αλλοδαπό που γεννήθηκε στην Ελλάδα και μετέχει της ημετέρας παιδείας.

Ἀπὸ τὸν Μέγα Βασίλειο («Ὅροι κατ᾽ ἐπιτομήν»):

«Ἐὰν τὰ ἁμαρτήματά μας, ὅπως εἶναι φυσικόν, συμβαίνει καὶ νὰ μετροῦνται καὶ νὰ ἀριθμοῦνται, ἐνῶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀμέτρητο καὶ οἱ οἰκτιρμοί του ἀναρίθμητοι, δὲν ἔχουμε καιρὸ γιὰ ἀπόγνωση καὶ ἀπελπισία, ἀλλὰ γιὰ ἐπίγνωση τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καὶ καταδίκη τῶν ἁμαρτημάτων, τῶν ὁποίων ἡ ἄφεση, ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, παρέχεται μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ὅτι δὲ δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητευόμαστε, τὸ διδασκόμεθα σὲ πολλὰ σημεῖα καὶ μὲ πολλοὺς τρόπους, ἀλλ᾽ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν Παραβολὴ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀναφέρεται στὸν Ἄσωτον Υἱόν, ποὺ πῆρε τὴν πατρικὴ περιουσία καὶ τὴν κατανάλωσε στὶς αἰσχρὲς πράξεις του».

Θεολογικοὶ διάλογοι «ἐπὶ ἴσοις ὅροις»: τέχνασµα τοῦ διαβόλου!

Οἱ Οικουμενιστές ἔχουν ἀναγάγει τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους µὲ τοὺς αἱρετικούς, σὲ προσχήµατα, γιὰ νὰ ἐνταθοῦν καὶ ἑδραιωθοῦν οἱ σχέσεις µας, ὡς Ὀρθοδόξων, µὲ αὐτούς. Ἔχει ἀποδειχτεῖ πὼς οἱ διάλογοι δὲν γίνονται πιὰ γιὰ νὰ πειστοῦν οἱ αἱρετικοὶ συνοµιλητές µας γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ «γιὰ νὰ τὰ βροῦµε», ἤτοι: νὰ καταλάβουµε ὅτι «ἡ ἀλήθεια βρίσκεται κάπου στὴ µέση» καὶ νὰ ἑνωθοῦµε! Ὄντως δαιµονικὴ ἀντίληψη καὶ πρακτική! Αὐτὸ ἐπισηµαίνει καὶ ὁ ἀγωνιστὴς καθηγητὴς π. Θεόδωρος Ζήσης: «Οἱ διεξαγόµενοι σήµερα Διάλογοι “ἐπὶ ἴσοις ὅροις” ἀποτελοῦν τέχνασµα τοῦ Διαβόλου, ποὺ ἐπιθυµεῖ νὰ ἐξισώσει τὴν ἀλήθεια µὲ τὸ ψεῦδος, τὴν Ὀρθοδοξία µὲ τὴν αἵρεση.