Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΟΡΑΜΑΤΑ» ΤΟΥ

Η από ετών εξαγγελθείσα και αναμενομένη μετ’ ενδιαφέροντος έκδοσις των «Ὁραμάτων» του πολυάθλου Στρατηγού Μακρυγιάννη, αποτελεί ήδη πραγματικότητα. Το Μορφωτικόν Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης, έθεσεν εις κυκλοφορίαν εις ένα καλαίσθητον τόμον τα κατάλοιπα αυτά του εθνικού τούτου ανδρός, υπό τον τίτλον «ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ». Η έκδοσις έτυχεν επιστημονικής επιμελείας υπό ειδικών επί των χειρογράφων και ούτως επετεύχθη η αντιμετώπισις αρκετών γλωσσικών και γραφολογικών προβλημάτων, που ανέκυπταν από την μη υπακούουσαν εις ουδένα παλαιογραφικόν τύπον ή κανόνα «απελέκητη» μακρυγιάννειον, φωνητικήν μάλλον, (ρουμελιώτικην) γραφήν. Διο και αποβαίνουν λίαν διαφωτιστικά, ο εκτεταμένος Πρόλογος του μακαρίτου Λίνου Πολίτου, η Εισαγωγή του μεταγράφοντος το στρυφνώτατον κείμενον, επίσης μακαρίτου Αγγ. Παπακώστα, αι Σημειώσεις, το Γλωσσάριον και το Επίμετρον. Ήτο από δεκαετιών γνωστόν μεταξύ των λογίων, ότι τα χειρόγραφα των «Οραμάτων» ευρίσκοντο εις χείρας του Βλαχογιάννη—προς τον οποίον οφείλεται τιμή και εθνική ευγνωμοσύνη, δια την ανακάλυψιν όλων των χειρογράφων του μεγάλου Μακρυγιάννη—τα οποία κατά το γήρας του παρέδωκεν εις τον φιλόλογον Α. Παπακώνσταν. Με τα «Οράματά» του, ο Μακρυγιάννης των «Απομνημονευμάτων», αποκτά νέας και πνευματικάς διαστάσεις και τοποθετείται εις υψηλότερα βάθρα. Διότι, αποκαλύπτεται, ότι δεν είναι μόνον ο χαρισματούχος Στρατηγός, ο ηρωϊκός επαναστάτης του ’21, ο εντιμότατος και δημοκρατικώτατος Έλλην, ο πατριωτικώτατος πολίτης, ο ηθικώτατος άνθρωπος, ο πιστότατος χριστιανός, ο υπερασπιστής των αδικουμένων, ο «πατριδοφύλακας», ο προστάτης των χηρών και ο πατήρ των ορφανών. Είναι και ο αγιώτατος Ορθόδοξος, που ενθυμίζει τους δικαίους Στρατηγούς της Παλαιάς Διαθήκης, του οποίου αι αδιάλειπτοι και πολύωροι προσευχαί, αι πολυάριθμοι και κατανυκτικαί γονυκλισίαι, τα συνεχή ικετήρια δάκρυα υπέρ της Πατρίδος και της Ορθοδοξίας, η συνεχής μνήμη του Θεού και η αίσθησις της αδιακόπου κοινωνίας του μετ’ Αυτού, μετά της Θεοτόκου και των Αγίων, τον αναδεικνύουν προφήτην.

Ορθόδοξοι Ύμνοι από το Άγιον Όρος -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 23 Απριλίου 2016

ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ. Του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου, Γλυκερίου μάρτυρος, Γεωργίου του εν Μαγνησία (1796), Λαζάρου και Λουκά (1802) των νεομαρτύρων.

Ἡ οἰκουμενικότητα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ποὺ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴ λειτουργικὴ τέχνη, τὴν τιμὴ πρὸς τὸν Ἅγιο λαῶν καὶ φυλῶν ἀκόμα καὶ μὴ ὀρθοδόξων, τὴ λαϊκὴ θρησκευτικότητα, μαρτυρεῖται περίτρανα ἀπὸ τὴν γ’ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος του: «Γῆ πᾶσα καὶ βρότειος φυλή, οὐρανός τε συγχαίρει, στρατὸς Ἀγγέλων τε, ὁ πρωτοστράτηγος γάρ, Χριστοῦ νῦν Γεώργιος ἐκ γῆς, βαίνει πρὸς οὐράνια». Παρὰ τὴν εὐρέως διαδεδομένη τιμὴ καὶ εὐλάβεια πρὸς τὸν Ἅγιο Γεώργιο, δὲν ὑπάρχουν πολλὲς αὐθεντικὲς ἱστορικὲς πηγὲς γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ μαρτύριό του. Πρώτη καὶ σπουδαιότερη πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀντλοῦμε πληροφορίες γιὰ τὸν βίο, τὸ μαρτύριο καὶ τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εἶναι τὸ ἱστορικὸ ποὺ συνέταξε ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου, Πασικράτης, ὁ ὁποῖος παρακολούθησε τὰ γεγονότα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 280 – 285 μ.Χ., πιθανότατα στὴν περιοχὴ τῆς Ἀρμενίας, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ.

"Ορθόδοξοι" και Μονοφυσίτες συμπροσεύχονται για την απελευθέρωση των οικουμενιστών μητροπολιτών...

Οι Μονοφυσίτες φονείς του Αγίου Φλαβιανού και οι προδότες "Ορθόδοξοι" συμπροσεύχονται στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Που είσαι Ηλία με την Ρομφαία σου....

http://www.uocofusa.org/news_160422_1.html

Δεν Ξεχνώ !...

+O Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης έγραφε το 1986:

...Και τώρα, αρχίζουν να διαβλέπουν τους κινδύνους, που η άφρων πολιτική τους προκαλεί. Και εκβάλλουν αγωνιώδεις κραυγές, ότι κινδυνεύουμε οικονομικώς! Και δεν υποπτεύονται ότι ήδη είμαστε βυθισμένοι στο σκότος της αθεϊας και ότι ο κίνδυνος του Έθνους δεν είναι οικονομικός αλλά ηθικός! Και ότι ο Θεός που μας ανέχεται ακόμα και μακροθυμεί, για ν’ αλλάξουμε νουν, να μετανοήσουμε, ήδη μας αποκαλύπτει τον κίνδυνο να μας εγκαταλείψη στο έλεος των εχθρών μας. Αλλά οι «πολιτευόμενοι των Αθηνών» κοιμούνται βαθειά, φροντίζοντες να ρίξουν τον πυρετό χωρίς να βλέπουν τη νόσο, που κατατρώγει το σώμα της Ελλάδος, την εκτεταμένη διαφθορά από την αθεϊαν….. Ο Θεός να μας λυπηθή και να μας ανοίξη τα μάτια της σκοτεινής ψυχής μας, κυρίως των «πολιτευομένων» να ιδούμε από πού έρχεται ο εχθρός, που βρίσκεται ο κίνδυνος. Να διώξουμε τον Γραικυλισμό μας και να ελευθερώσουμε τη ζωή μας από τη δουλεία της διαφθοράς, που έφθασε στο μη περαιτέρω, με τα κηρύγματα στα πεζοδρόμια και στις πόλεις κάποιων μεγάλων κυριών για τα αγαθά των εκτρώσεων. Και μόνον αυτό δίνει το μέτρο της αποκτηνώσεως των πάντων και μόνον αυτό είναι αρκετό να γίνουμε Σόδομα και Γόμορρα στη διαφθορά και στη συνέχεια να καούμε με φωτιά από τον ουρανό.

Γέρων Γελάσιος

Στις Φώκιες, της Μικρασίας πρωτοείδε τον ήλιο ο γέρων Γελάσιος. Γεννήθηκε το 1902, και μέχρι τον φρικτό διωγμό του 1922 γαλουχήθηκε με τα νάματα και τις παραδόσεις της μικρασιατικής ευσέβειας. 
Μικρός πήγαινε στα εξωκκλήσια των νησιών που ήταν μπροστά στο λιμάνι, κι όταν γύριζε ρωτούσε τη μητέρα του: 
- Μάνα, ποια είναι η γυναίκα που κρατάει το παιδί στην αγκαλιά της μέσα στην εκκλησία; 
- Η κυρά Παναγιά, απαντούσε εκείνη γλυκά, με τον αφέντη τον Χριστό. 
Από μικρός ο Γέροντας έβλεπε χειροπιαστή στη ζωή του την προστασία της Παναγίας και την καθοδήγηση Της. Σε ηλικία 15 χρονών κατατάσσεται εθελοντής στον συμμαχικό στρατό , φλεγόμενος από ζήλο για την μεγάλη Ελλάδα. Τότε σε ένα ναυάγιο στη Μεσόγειο σώθηκε θαυματουργικά από την Παναγία και τον Άγιο Νικόλαο, αφού πάλεψε τρία μερόνυχτα στο ανοιχτό πέλαγος. 
Στη Μυτιλήνη, όπου εγκαταστάθηκε μετά τη μικρασιατική καταστροφή, είχε παρηγοριά του την Παναγία της Αγιάσου. Τα τάματα που Της είχε κάνει σαν ψαράς και ναυτικός, τα ξεπλήρωσε αργότερα σαν μοναχός, εκδηλώνοντας έτσι την ευχαριστία και ευγνωμοσύνη του για τη βοήθειά Της. 
« Το 1928, διηγείται ο ίδιος, ταξίδευα με το καΐκι μας έξω από την Τήνο. Ο καιρός ήταν καλός και το καΐκι έτρεχε με 8 μίλια. 

Η Εξομολόγηση εξαφανίζει κάθε αμαρτία. Του ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ.

Να θυμάστε την αμαρτωλότητά σας και να θεωρείτε τον εαυτό σας άξιο της κολάσεως. Και ο απόστολος Παύλος ποτέ δεν ξεχνούσε πως ήταν πρώτα διώκτης της Εκκλησίας, μολονότι υστέρα οι απερίγραπτοι κόποι του γι΄ αυτήν μπορούσαν να εξαλείψουν τις αμαρτίες δέκα διωκτών. Ενώ όμως από το ένα μέρος δήλωνε, «ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι έδιωξα την εκκλησίαν του Θεού» (Α’ Κορ. 15:9), από το άλλο μέρος δεν α...πελπιζόταν για τη σωτηρία του. Με βέβαιη ελπίδα έγραφε: «Απόκειται μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Β’ Τιμ. 4:8). «Την επιθυμίαν έχω εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι» (Φιλιπ. 1:23).
Μιμηθείτε τον απόστολο. Αμάρτημα εξομολογημένο και μισημένο σβήνεται από το βιβλίο της δικαιοσύνης του Θεού. Έτσι, δεν θα καταλογιστεί στην τελική Κρίση. Αυτό έχοντας στο νου μας, ας φρονηματίζουμε πάντα τη ψυχή μας με την ελπίδα της σωτηρίας, διατηρώντας όμως αμείωτο μέσα μας το αίσθημα της αμαρτωλότητος. Ο Χριστός, με τη σταυρική του θυσία, έσκισε το χρεόγραφο όλων των ανομιών μας. Από μας ζητάει ζωντανή πίστη, ειλικρινή Εξομολόγηση, αγώνα εναντίον της αμαρτίας και μίσος για το κακό.

Σχεδιασµένη ἀπό τό 1990 ἡ ἰσλαµοποίησις; -- Πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκ κλησίας τῆς Ἑλλάδος

Μακαριώτατε  Ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασµιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

 Ὡς Ἕλληνες πολίτες, ἀναγκαζόµαστε πλέον - ἐκ τῶν πραγµάτων- νὰ σᾶς καταθέσουµε τὴ βαθειά µας ἀνησυχία καὶ ἀναστάτωση, ὅσον ἀφορᾶ τὴν συνεχιζόµενη ροὴ λαθροµεταναστῶν-προσφύγων, στὴν φτωχοποιηµένη καὶ διαλυµένη πατρίδα µας. Μετὰ τὸ κλείσιµο καὶ ἐπισήµως ὅλων τῶν συνόρων – ἑλληνοσκοπιανῶν, ἑλληνοαλβανικῶν, ἑλληνο- βουλγαρικῶν – εἰς βάρος µας, ἀντιλαµβανόµαστε ὅτι κάτι πολὺ σοβαρὸ καὶ ὕποπτο παίζεται µπροστὰ στὰ µάτια µας καὶ ἐθελοτυφλοῦµε. Ἀλλὰ γιατί ἔκλεισαν τὰ σύνορα οἱ «καλοί» µας φίλοι καὶ Εὐρωπαῖοι ἑταῖροι; ∆ὲν σᾶς προβληµατίζει αὐτό; Μήπως γιὰ νὰ ἐγκλωβιστοῦν τελικὰ αὐτοὶ οἱ λαθροµετανάστες-πρόσφυγες καὶ νὰ παραµείνουν διὰ παντὸς ἐδῶ; Καὶ ἀφοῦ ἔκλεισαν τὰ σύνορα ὁριστικὰ πλέον, γιατί ἡ κυβέρνηση συνεχίζει καὶ δέχεται κι ἄλλους κι ἄλλους κι ἄλλους; Μὰ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν θέλουν νὰ µείνουν στὴν πατρίδα µας, γιατί σῴνει καὶ καλὰ νὰ γεµίσει ἡ πατρίδα µας λαθροµετανάστες- πρόσφυγες, ἴσως καὶ τζιχαντιστὲς καὶ τροµοκράτες, ὅπως δήλωσαν καὶ οἱ ὑπουργοὶ ἐξωτερικῶν τῶν Σκοπίων καὶ Σλοβακίας; Ἀφοῦ ἔκλεισαν τὰ σύνορα ὁριστικῶς, γιατί ἡ κυβέρνηση δὲν τοὺς ἐπιστρέφει πίσω; Μήπως παίζει τὸ ὕποπτο παιχνίδι τῶν σκοτεινῶν κέντρων ἀποφάσεων, εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισµοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, µὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἰσλαµοποίηση τῆς Ἑλλάδος;

«Μεγαλυτέρα καταστροφὴ - ἐκκλησιαστικὴ καὶ ἐθνικὴ - θὰ εἶναι ἡ - ὅ μὴ γένοιτο, Χριστέ μου - ἄρση σήμερα τοῦ αὐτοκεφάλου μας καὶ ἐπανυπαγωγή μας στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο».

Ἡ ἀποκάλυψις τοῦ «Ο.Τ.» διὰ τὰς ἀξιώσεις τοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως συγκλονίζει τὸ Πανελλήνιον

 ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ∆Ι’ ΑΠΟΚΡΟΥΣΙΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΩΝ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ

Ἀφορµὴ στὴ σύνταξη τοῦ παρόντος σηµειώµατος µοῦ ἔδωσε τὸ βα- ρυσήµαντο ἄρθρο τοῦ ἀγαπητοῦ Συναδέλφου π. Βασιλείου Βολουδάκη, στὸ φ. 2112/ 8.4.2016 τοῦ Ο.Τ. µὲ τὸν τίτλο «Ὁ Παναγιώτατος ἐτόλµησε νὰ ζητήση ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν τὰς «Νέας Χώρας»». Στὸ κείµενο αὐτό, διακρινόµενο γιὰ τὴν ἀγωνιστικότητα καὶ εὐστοχία του, ὁ π. Βασίλειος σηµειώνει: «Ἐγκυρότατες πληροφορίες ποὺ περιῆλθαν εἰς γνῶσιν µου ἀπὸ κορυφαίους παράγοντες τῆς Πατρίδας µας, ἀποκαλύπτουν ὅτι ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολοµαῖος προέβη εἰς πρωτοφανῆ, ἀποτρόπαιον, ἀντιεκκλησιαστικὴν καὶ ἀντεθνικὴν ἐνέργειαν. Ἐκορύφωσε τὶς ἐπιδιώξεις του διὰ ἐπικυριαρχίαν ἐπὶ τῶν «Νέων Χωρῶν» (κακῶς, βεβαίως, ἀποκαλουµένων τοιουτοτρόπως, ἐφ’ ὅσον πρόκειται περὶ τῶν Μητροπόλεων τῆς ἑνιαίας Πατρίδος µας, τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Βορείου Ἑλλάδος), ζητώντας ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση τὴν ἐπανυπαγωγὴ τῶν «Νέων Χωρῶν» εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως». Ὀρθότατα, ἐπίσης, ὁ π. Βασίλειος, γιὰ τὴν στήριξη τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας, κανονικῶς καὶ ἱστορικῶς, ἐπικαλεῖται τὸν Συνοδικὸν Τόµον τοῦ 1850, ποὺ ὁρίζει τὴν αὐτοκεφαλία µας ὡς ἑξῆς:

Ὅταν ὁ Ὑπ. Παιδείας εἶναι ἄθεος -- Τοῦ κ. ∆ηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

Σὲ πρόσφατη συνέντευξή του ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας κ. Νικόλαος Φίλης µεταξὺ ἄλλων ἐρωτήθηκε καὶ ἀνέφερε τὰ κάτωθι: «– Στὸ θέµα τῶν σχέσεων Πολιτείας-Ἐκκλησίας κάνετε ἕνα βῆµα πρὸς τὴν κατεύθυνση ἄµβλυνσης τοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως π.χ. στὰ Θρησκευτικὰ καὶ κατόπιν ὑπαναχωρεῖτε. Εἶναι κινήσεις κατευνασµοῦ τοῦ ἀριστερόστροφου ἀκροατηρίου σας ποὺ ἐπιθυµεῖ τὸν διαχωρισµὸ καὶ ἀπὸ οὐσία µηδέν; – Οἱ σχέσεις Πολιτείας-Ἐκκλησίας εἶναι συνταγµατικὰ προσδιορισµένες. Ἐν ὄψει τῆς συνταγµατικῆς ἀναθεώρησης θὰ συζητήσουµε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀποσαφηνιστοῦν οἱ ἑκατέρωθεν διακριτοὶ ρόλοι πρὸς ὄφελος τοῦ λαοῦ. Ὑπάρχει πάντοτε βέβαια ἡ δυναµικὴ τῶν ἐξελίξεων, ὅπως τώρα ποὺ ἡ Ἐκκλησία δραστηριοποιεῖται µὲ φιλανθρωπικὴ δράση γιὰ τὴν ἀντιµετώπιση τοῦ προσφυγικοῦ. Τὸ µάθηµα τῶν Θρησκευτικῶν πρέπει νὰ ἀναµορφωθεῖ καὶ ἤδη στὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ἔχουν ἐκπονηθεῖ πιλοτικὰ προγράµµατα προκειµένου τὰ Θρησκευτικὰ νὰ πάψουν νὰ εἶναι ὁµολογιακὸ µάθηµα καὶ νὰ γίνουν µάθηµα γνώσης τῶν θρησκειῶν, µὲ ἔµφαση στὴν ἰδιαίτερη παρουσίαση τοῦ πολιτισµικοῦ ρόλου τῆς Ὀρθοδοξίας στὴ Χώρα µας. Εἴµαστε σὲ διάλογο µὲ ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ ἀναµόρφωση τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι προϋπόθεση, γιὰ νὰ παραµείνουν ὑποχρεωτικὸ µάθηµα». 

Ἡ συγκεκριµένη τοποθέτηση τοῦ κ. Ὑπουργοῦ εἶναι χαρακτηριστικὴ καὶ ἐκφραστικὴ τῆς ἀδυναµίας καὶ τῆς ἀκαταλληλότητός του νὰ διαχειρίζεται τόσο σοβαρὰ ζητήµατα, ὅπως τῶν σχέσεων Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ τῆς θρησκευτικῆς παιδείας τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας. Ἀποδεικνύεται σὲ τέτοιες περιπτώσεις πόσο τραγικὸ καὶ ἐγκληµατικὸ τελικὰ ἀποβαίνει τὸ νὰ τοποθετοῦνται σὲ µία τέτοια θέση πρόσωπα ποὺ στεροῦνται, ὅπως γνωρίζουµε, ἀλλὰ καὶ προκύπτει, ἐπαρκοῦς ἐπιστηµονικῆς γνώσεως περὶ τοῦ ἀντικειµένου τοῦ χαρτοφυλακίου των. Ὁ κ. Φίλης ὁµιλεῖ γιὰ τὴν Ἐκκλησία, θεολογικῶς τὸ Σῶµα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἱστορικῶς, ὅσον ἀφορᾶ στὴν διαχρονικὴ πορεία τοῦ Ἑλληνισµοῦ κατὰ τὰ τελευταῖα δύο χιλιάδες χρόνια, τοῦ περιέχοντος τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ ζωντανοῦ ὀργανισµοῦ, σὰ νὰ πρόκειται γιὰ ἕνα κοινωνικὸ φορέα τῆς σειρᾶς!

Ὑπόµνηµα διὰ τὴν ἀπόρριψιν τοῦ συνοδικοῦ κειµένου «σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσµον» Γράφει ὁ Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁµ. Καθ.Α.Π.Θ.

6ον

Γνωρίζοντας, λοιπὸν αὐτὴν τὴν φρικτὴ προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ποὺ συντελέσθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες στὸ λεγόµενο «Παγκόσµιο Συµβούλιο Ἐκκλησιῶν», τὰ ἴδια πρόσωπα κατευθύνουν τὴν σύνταξη καὶ ἀποδοχὴ τῶν κειµένων τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης  Συνόδου, γι᾽ αὐτὸ φροντίζουν ἀπὸ τὴ µία πλευρὰ µὲ διφορούµενη καὶ ἀσαφῆ γλώσσα, ποὺ διδάχθηκαν ἐκεῖ, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη µὲ ἀφαίρεση κειµένων καὶ προσθήκη ἄλλων νὰ συσκοτίσουν καὶ νὰ µειώσουν τὴν ἔκφραση τῆς αὐτοσυνειδησίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀθωωθοῦν ἀπὸ Πανορθόδοξη Σύνοδο γιὰ τὰ προδοτικὰ κείµενα ποὺ ὑπέγραψαν. ∆ὲν ἤθελαν στὰ κείµενα τῆς Συνόδου νὰ ὑπάρχει δύο φορὲς αὐτὴ ἡ αὐτοσυνειδησία, γι᾽ αὐτὸ τὴν περιέκοψαν. Ἐπειδὴ µάλιστα αὐτὴ ἡ δεύτερη φορὰ στὸ κείµενο γιὰ τὴν Οἰκουµενικὴ Κίνηση ἐνοχλοῦσε τοὺς Προτεστάντες τοῦ «Παγκοσµίου Συµβουλίου Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ ἐνοχοποιοῦσε καὶ τοὺς ἴδιους ποὺ ὑπέγραψαν καὶ δέχθηκαν κείµενα µὲ νέα ἐκκλησιολογία.

Μητρ. κ. Αμβρόσιος : Ο ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΕΦΥΓΕ! ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΧΟΥΜΕ; ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

__________Η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα της Ρώμης κ. Φραγκίσκου στη Λέσβο οπωσδήποτε εντάσσεται στα ιστορικά γεγονότα με παγκόσμιο αντίκτυπο! Ανεξαρτήτως προς τα αποτελέσματά της ήταν όντως ένα μεγάλο γεγονός, μια μεγάλη και πολύ τιμητική επίσκεψη για την Ελλάδα μας!

_________Ήταν μεγάλη, όχι διότι στην σχετικά μικρή νήσο της Λέσβου έσπευσαν πεντακόσιοι τόσοι Δημοσιογράφοι, τεχνικοί της τηλεοράσεως κλπ., για να καλύψουν δημοσιογραφικά και τηλεοπτικά την επίσκεψη του Ποντίφηκος! Ήταν επίσης μεγάλη, όχι διότι έσπευσαν εκεί άλλοι τόσοι αστυνομικοί, Έλληνες και Ιταλοί, οι οποίοι και εκοπίασαν, κυριολεκτικώς αναλώθησαν, ώστε να εξασφαλίσουν την ασφαλή παραμονή και την άνετη μετακίνηση του Πάπα κ. Φραγκίσκου στο νησί της Λέσβου!

__________Παρά ταύτα σε όλα τα μεγάλα και ιστορικά γεγονότα μπορεί κάποιος καλόπιστος ερευνητής να ανακαλύψη και αρνητικά στοιχεία! Έτσι και εμείς, διερευνώντας, με όλη την καλή μας διάθεση, τα όσα έλαβαν χώρα το περασμένο Σάββατο 16 Απριλίου 2016 στη Μυτιλήνη, θα ηθέλαμε να καταγράψουμε κάποια κατά την γνώμη μας, ως εκκλησιαστικού παράγοντος, αρνητικά στοιχεία, ως παραλειπόμενα της ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΥΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ!

1.     ΑΣΥΜΒΑΤΟΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ……ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Θα Νικήσουμε! -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Με μύριους τρόπους επιβεβαιώνεται η ανάσταση του Χριστού. Όχι μόνο με τις ευαγγελικές διηγήσεις για το κενό μνήμα ούτε μόνο με τις αλλεπάλληλες εμφανίσεις του Αναστημένου, που μπαίνοντας στη φυσική διάσταση προκαλούσε· «ψηλαφήσατέ με και ίδετε…» (Λουκ. 24: 39). Μαρτυρείται επίσης προφητικά η διαχρονική δύναμη και η νίκη της ανά τους αιώνες. Στην Αποκάλυψη, το κατεξοχήν προφητικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης, ο Κύριος μεταφέροντας «τον μαθητήν ον ηγάπα» (Ιω. 19: 26) στην υπερκόσμια διάσταση, «εν πνεύματι» (1: 10), του παρουσιάζει συμβολικά το μέλλον της Εκκλησίας και του κόσμου όλου. Μ΄ αυτή την εμπειρία ο Ιωάννης – που στο Ευαγγέλιό του θα καταγράψει τη μαρτυρία του Προδρόμου ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω. 1: 29) – Τον βλέπει στην Αποκάλυψη με τη συμβολική μορφή του αρνίου, που είναι «εστηκός ως εσφαγμένον» (5,6). Κι είναι ακριβώς αυτή η εικόνα το σύμβολο του τελικού θριάμβου της Εκκλησίας κατά την ηρωϊκή προέλασή της στην κονίστρα της ιστορίας και η εγγύηση για τη νίκη του κάθε χριστιανού.