Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Καταλονία και το θέμα της Θράκης

Η νίκη των Αυτονομιστών στην Καταλονία επαναφέρει στην ατζέντα το θέμα της Θράκης. Οχι γιατί οι δύο περιπτώσεις παρουσιάζουν ομοιότητες, αλλά γιατί οι εξτρεμιστές που ζουν στα βόρεια σύνορά μας προσπαθούν να τις κάνουν να μοιάζουν. Οσοι παρακολουθείτε την αρθρογραφία μου στη «δημοκρατία» πιθανόν να θυμάστε ότι δέχτηκα απειλές από το τουρκοκίνητο κόμμα μειονοτικό DEP, όταν επισήμανα ότι φλερτάρει με τα όνειρα περί αυτονομίας της Θράκης. Επανέρχομαι λοιπόν σήμερα στο ζήτημα γιατί από τις εκλογές ως τώρα έχουν μεσολαβήσει πολλά περίεργα, τα οποία δεν είναι δυνατό να προσπεράσω. Το πρώτο και σημαντικό που πέρασε απαρατήρητο τις προηγούμενες ημέρες ήταν οι έξαλλοι πανηγυρισμοί του τουρκικού Τύπου για την εκλογή τριών μειονοτικών βουλευτών στη Ροδόπη.
Η κυβερνητική εφημερίδα «Γενή Σαφάκ» πανηγύρισε «για την ιστορική επιτυχία του τουρκισμού, 69 χρόνια μετά την κατάκτηση της Θράκης από τον Ελληνικό Στρατό». Ο μέχρι πρότινος μετριοπαθής βουλευτής Ιλχάν Αχμέτ έκανε δήλωση στον τουρκικό Τύπο για να ισχυριστεί έμπλεος αγανάκτησης ότι «η υπομονή των Τούρκων της Θράκης έχει αρχίσει να εξαντλείται». Αντιλαμβάνεστε ποιο είναι το κλίμα που αρχίζει να διαμορφώνεται. Τοπικά ιστολόγια στην περιοχή επισημαίνουν ακόμη κάτι που μας διέφυγε στην αναμπουμπούλα της προεκλογικής περιόδου. Ο πρωθυπουργός άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της κατάργησης του πλαφόν 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή στο μέλλον (στην Τουρκία είναι 10%). Η τοποθέτησή του αυτή είχε δύο συνέπειες: Η πρώτη ήταν να ψηφίζει μαζικά η μειονότητα ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν όρος.

Ύμνοι στα εισόδια της Κυρίας Θεοτόκου μας

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 30 Σεπτεμβρίου 2015

Γρηγορίου ιερομάρτυρος φωτιστού Αρμενίας.

Ἔζησε καὶ μαρτύρησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας Διοκλητιανοῦ.

Ἦταν γιὸς τοῦ Ἀνάκ, ὁ ὁποῖος ἦταν συγγενὴς τοῦ βασιλιὰ τῆςἈρμενίας Κουσαρῶ. Ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους γιὰ τὴ δολοφονία τοῦ βασιλιὰ τῆς Ἀρμενίας. Οἱ Ἀρμένιοι γιὰ νὰ ἐκδικηθοῦν σκότωσαν τὸν Ἀνὰκ καὶ τὴν οἰκογένειά του, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Γρηγόριο καὶ ἕναν ἀδελφό του. Μετὰ ἀπὸ χρόνια ὁ γιὸς τοῦ Κουσαρῶ, ὁ Τηριδάτης, συνέλαβε τὸν Γρηγόριο ἐπειδὴ ἦταν χριστιανὸς καὶ τὸν βασάνισε σκληρά. Ὅταν δὲ ἔμαθε ὅτι πρόκειται γιὰ τὸ γιὸ τοῦ Ἀνάκ, ὁ ὁποῖος εὐθυνόταν γιὰ τὴ δολοφονία τοῦ πατέρα του, διέταξε νὰ τὸν ρίξουν σὲ λάκκο μὲ φίδια καὶ ἄλλα ἑρπετά. Ὁ Γρηγόριος ὄχι μόνο δὲν ἔπαθε τίποτα ἀλλὰ ἐπέζησε γιὰ 15 χρόνια τρεφόμενος μὲ τὸ ψωμὶ ποὺ τοῦ πήγαινε κρυφὰ μιὰ χήρα.

Κάποια στιγμὴ ὁ Τηριδάτης παραφρόνησε. Ἡ ἀδελφή τοῦ βασιλιὰ ἄκουσε μία μέρα φωνή, ἡ ὁποία τῆς ἔλεγε πὼς ἂν ἤθελε νὰ θεραπευτεῖ ὁ ἀδελφός της θὰ ἔπρεπε νὰ ἐλευθερώσουν τὸν Γρηγόριο. Πράγματι ὅταν βγῆκε ἀπὸ τὸν λάκκο ὁ Ἅγιος θεράπευσε τὸν βασιλιά. Ἐξεδήμησε εἰς Κύριον ἐν εἰρήνῃ.

Αλλοίμονον εις τον πιστόν, ο οποίος θα ανέμενε κρίσιν Συνόδου.

Η διακοπή του μνημοσύνου του αιρετικού Βαρθολομαίου είναι επιταγή Θεού και καθήκον παντός Ορθοδόξου. Αλλοίμονον εις τον πιστόν, ο οποίος θα ανέμενε κρίσιν Συνόδου. Πότε άραγε θα καταστή δυνατή η σύγκλησις ταύτης; Και όταν ποτέ ήθελε συγκληθή, τι Σύνοδος θα είναι άραγε; Θα είναι γνησία ή ληστρική; Όταν οι Ορθόδοξοι Ιερείς της Κωνσταντινουπόλεως έκοψαν το μνημόσυνον του Επισκόπου Νεστορίου, ανέμενον την κρίσιν Συνόδου; Ευτυχώς όχι. Η Σύνοδος πράγματι συνεκλήθη εις την Κων/πολιν. Ποία όμως ήτο η κρίσις αυτής; Εδικαίωσεν τον Νεστόριον και ανεθεμάτισε τους Ορθοδόξους!... «Ο κοινωνών Βαρθολομαίω αιρέσει κοινωνεί. Ο μνημονεύων Βαρθολομαίον συνεπάγεται μετά τούτου τη αιρετική απωλεία. Ο μη μνημονεύων Βαρθολομαίον και τους συν αυτώ, αποτειχίζει εαυτόν εκ «Ψευδεπισκόπων και Ψευδοδιδασκάλων», λέγει το Πνεύμα το Άγιον εν τη Εκκλησία (ΙΕ Κανών ΑΒ Συνόδου). Οι μη κοινωνούντες Βαρθολομαίω και τοις συν αυτώ είναι «τιμής και αποδοχής άξιοι, ως οι Ορθόδοξοι» παραγγέλουσιν οι Άγιοι δια του αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων (Αγ. Σωφρονίου Ιεροσολύμων, P.G. 87,  3372A) και του ΙΕ΄Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου». Η μετά της αιρέσεως  κοινωνία, πως είναι δυνατόν να διατηρήση την ορθόδοξον ιδιότητα του Πληρώματος της Εκκλησίας και την υπόστασιν Αυτής;

Μακαρίου του Αιγυπτίου περί προσευχής

Το αληθινό θεμέλιο της προσευχής είναι αυτό· να προσέχει ο προσευχόμενος στους λογισμούς του και να ενεργεί μέσα σε βαθειά ησυχία και ειρήνη την προσευχή, ώστε να μη σκανδαλίζονται οι βλέποντές μας. Ο προσευχόμενος έτσι, εάν δεχθεί τη χάρη του Θεού και τελειοποιηθεί, αυτός θα μπορέσει να παραμείνει στην κατάσταση της πνευματικής ησυχίας μέχρι το τέλος του βίου του και θα οικοδομήσει πνευματικώς πολλούς. Γιατί, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, «ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνης». Εκείνοι που χρησιμοποιούν κραυγές στην προσευχή τους, ομοιάζουν θορυβοποιούς και δεν μπορούν να προσευχηθούν σε όλα τα μέρη, ούτε στους ναούς, ούτε σε κατοικούμενες περιοχές, αλλά μονάχα στην έρημο, κατά την επιθυμία τους. Εκείνοι δε που προσεύχονται εσωτερικά ωφελούν όλους σε κάθε περίσταση.

Ομιλίαι Πνευματικαί, σελ. 44.

π.Θεόδωρος Ζήσης, Συπληρωματικά στην Κυριακή προ της Υψώσεως του Τ. Σταυρού

http://impantokratoros.gr/4D6DF138.el.aspx

https://www.youtube.com/watch?v=TJpiYepgNBo

Νείλου του Ασκητού -- Περί ησυχίας

Η ησυχία είναι ωφέλιμη, γιατί εκείνο που βλάπτει δεν βλέπεται, κι΄ εκείνο που δεν βλέπεται δεν διαβαίνει στην διάνοια. Εκείνο δε που δεν υπάρχει στην διάνοια δεν κινεί την φαντασία δια της μνήμης· και εκείνο που δεν κινεί την μνήμη, δεν ερεθίζει το πάθος· αφού το πάθος δεν κινείται, η ψυχή έχει βαθειά γαλήνη και ειρήνη. Γι΄ αυτό και ο Μωϋσής ο σοφώτατος, αν και είχε την επιμέλεια και την φροντίδα του λαού των Ιουδαίων, έστηνε την σκηνή του έξω από τα πλήθη σε απομακρυσμένους τόπους, για ν΄ αποφύγει, όσο το δυνατό, τις ενοχλήσεις και για να έχει ήσυχους τους λογισμούς, ώστε να σκέπτεται με γνώση όσα είναι χρήσιμα στην ψυχή. Γι΄ αυτό το λόγο ο Ιησούς του Ναυή δεν έβγαινε από την σκηνή του, αποφεύγων έτσι την βλάβη από την μη απαραίτητη θέα των εξωτερικών πραγμάτων. Γι΄ αυτό και ο Ηλίας και ο Ελισσαίος, άφησαν την Ιουδαία και κατοίκησαν στο όρος Κάρμηλος. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής επίσης, εγκατέλειψε τα Ιεροσόλυμα και ζούσε στην έρημο του Ιορδάνου. Και ο Ιερεμίας, παρ΄ ότι ήταν υποχρεωμένος να ευρίσκεται μεταξύ του λαού για να προφητεύει, όμως μη υποφέρων τις παρανομίες του, έλεγε κλαίοντας· «Ποιος θα μου δώσει ένα μακρυνό τόπο στην έρημο, για να φύγω και να εγκαταλείψω τον λαόν αυτόν;». Προτιμούσε να συγκατοικεί με τα θηρία, που δεν βλάπτουν την ψυχή, παρά με τους συνανθρώπους και να βλάπτεται ψυχικώς απ΄ αυτούς. Αλλά το σπουδαιότερο απ΄ όλα, είναι το ότι ο Κύριος, παρ΄ ότι ήταν ανώτερος από κάθε βλάβη, έφευγε από τα πλήθη, μόλις του εδίδετο η ευκαιρία και έμενε στις ερήμους. Με αυτό ήθελε να δείξει σε εκείνους που έχουν την δυνατότητα να διακρίνουν, πόσο χρήσιμη είναι η ησυχία, αλλά και να βεβαιώσει με κάθε τρόπο, ότι αυτοί που προτιμούν τον μοναστικό και αναχωρητικό βίο, καταστέλλοντες τα πάθη δια της ησυχίας, υπερέχουν εκείνων που εκλέγουν τον γάμον και ζουν μέσα στον κόσμον, έστω και αν διακρίνονται για την σεμνότητα του βίου των.                                                                    

Νείλου Ασκητού, Migne,  PC  79,  1073-1076.      

Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ --- Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐν Πειραιεῖ τῆ 29^ῃ/9/2015

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη συγχαρητήριον ἐπιστολήν πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Σερβίας κ.κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΝ διά τήν ἐξαίρετον πρότασι Αὐτοῦ πρός τούς Προκαθημένους τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν διά τήν ἀναγνώρισι τῶν Ἁγίων Η΄ καί Θ΄Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὑπό τῆς μελλούσης νά συνέλθῃ Πανορθοδόξου Συνόδου.

ΕΚ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 29^ῃ Σεπτεμβρίου 2015

Πρός Τόν

Μακαριώτατον

Ἀρχιεπίσκοπον Πεκίου

Μητροπολίτην Βελιγραδίου καί Καρλοβικίου

καί Πατριάρχην τῶν Σέρβων

Κύριον κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΝ

Εἰς ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΝ

Μακαριώτατε Δέσποτα,

Πάνυ εὐλαβῶς καί μετά πλείστης τιμῆς καί υἱϊκῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης προάγομαι ὅπως ἐπικοινωνήσω μετά τῆς περισπουδάστου  μοι Ὑμετέρας Μακαριότητος, τοῦ πολιοῦ Προκαθημένου τῆς κατά Σερβίαν Ἁγιοσαββιτικῆς Ὀρθοδόξου, Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Γνωστόν τυγχάνει τό πολυσχιδές καί ἐπίμοχθον ἔργον τό ὁποῖον ἐπιτελεῖ ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Μακαριότης τόσον διά τόν εὐαγγελισμόν τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, ὅσον καί διά τόν ἐπιστηριγμόν ὑλικόν καί πνευματικόν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐν τῇ Ὑμετέρᾳ Θεοφρουρήτῳ κανονικῇ δικαιοδοσίᾳ, τῷ Σεπτῷ Πατριαρχείῳ Σερβίας.

Ὡς γνωρίζετε ἡ οἰκονομική περιπέτεια τῆς Ἑλλάδος συμπαρασύρει τόν Ὀρθόδοξον Ἑλληνισμόν εἰς τραγικόν -ἀνθρωπίνως- ἀδιέξοδον ἐκ τοῦ ὁποίου ἡ πανσθενουργός δεξιά τοῦ Ὑψίστου, εἰς τήν ὁποίαν μόνον ἐλπίζομεν, δύναται ἀποφασιστικῶς νά ἐξάγῃ αὐτόν. Ὡσαύ-τως καί ἡ διοικοῦσα καθ’ Ἑλλάδα Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία βιοῖ ἐντόνως τήν τραγικότητα τῆς καταστάσεως, συμπάσχουσα μετά τῶν πιστῶν τέκνων Αὐτῆς γεγονός τό ὁποῖον καθιστᾶ δυσχερή τήν ἐνασχόλησιν μετά σοβαρῶν θεολογικῶν καί δογματικῶν θεμάτων.

Κάποιοι ηγούμενοι επί αγίου Θεόδωρου, έχοντες τα μοναστήρια τους και μνημονεύοντες των αιρετικών, ενόμιζον, ότι πράττουν έργον θεάρεστον και διακριτικόν, προς τους οποίους έγραψε ο Όσιος Πατήρ:

«και τώρα δέξαι μου, τιμιώτατε πάτερ, ομιλούντα πιο ελεύθερα. Δέν τυγχάνει εκτός ευθύνης, το να συλληφθής, δηλαδή άπό ανθρώπους τού βασιλέως και να παραμείνης παρά ταύτα ελεύθερος... Εάν η οσιότις σου ουδέν έπαθε εκ των ανωτέρω (των βασάνων δηλαδή που ύπεβάλοντο οι πιστοί), μετά τήν σύλληψιν, συγχώρα με, αλλά έπλανήθης αδελφέ. Και μή μου δικαιολογήσαι, πως διατηρείς ασφαλείς τας εκκλησίας και τάς άγιογραφίας των ναών, ώς καί τό μνημόσυνον του πατριάρχου. Τα παρόμοια και άλλοι πεπτωκότες φλυαρούσιν. Τα ανωτέρω δεν δύνανται να διατηρηθούν, εκτός, εάν εγένετο προδοσία της ορθοδόξου ομολογίας. Διότι σε παρακαλώ, ποια η ωφέλεια, όταν εμείς που λεγόμεθα και είμεθα ναός του Θεού, έχουμε καταστραφή (δια της μη ομολογίας), με το να περιποιούμεθα άψυχους ναούς;... Αλλοίμονον, άλλοι να αποθνήσκουν, άλλοι να εξωρίζονται, άλλοι να μαστιγώνονται, άλλοι να φυλακίζωνται, άλλους να φιλοξενούν τα όρη, αι ερημίαι, οι βράχοι και τα σπήλαια, και εμείς διαμένοντες στα σπίτια μας να νομίζωμεν, ότι θα παραμείνωμεν αβλαβείς. Ουδόλως...».Ταύτα είπα από αγάπη προς σε και ως υπενθύμισιν, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες είναι άξιοι τιμωρίας...».

(P.G.99,1365 AC).

Μη ξεχνάς:

Πολλάκις βλέπουμε την φανεράν αμαρτίαν του αδελφού μας, αλλά δεν βλέπουμε την κρυπτήν μετάνοιά του. Μόνον ο Θεός κρίνει τα κρυπτά της καρδίας…

Άγιον Όρος • Σιμωνόπετρα • Ψαλμοί - Mount Athos • Chants

Όσιος Θεοδόσιος ο κοινοβιάρχης: Από την Ορθόδοξον Πίστιν δεν παρεκκλίνομεν ούτε προδίδομεν (άπαγε!) την ευσέβειαν, έστω και αν πρόκειται να μας δώσετε μυρίους θανάτους.

Επιστολή του Οσίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου.

Προς τον Μονοφυσίτην Βασιλέα της Κων/πόλεως Αναστάσιο.

Επειδή μας εμήνυσες να κάμωμεν ένα από τα δύο ταύτα, ήτοι ή να συμφωνήσωμεν εις την Μονοφυσιτών γνώμην, ή μένοντες εις τα ορθά των Πατέρων Δόγματα, να λάβωμεν βίαιον θάνατον, γίνωσκε ότι προτιμώμεν τον θάνατον και όχι μόνον ημείς δεν παρεκκλίνομεν ποσώς από την αλήθειαν, αλλά και όσους άλλους παρασύρατε και γίνουν ομόφρονές σας, ημείς αναθεματίζομεν, και εάν χειροτονήσετέ τινα από τους Μονοφυσίτας ημείς δεν τον δεχόμεθα. Μη γένοιτο, Χριστέ Βασιλεύ, να παραιτηθώμεν από την Ορθοδοξίαν έστω και μικρόν τι, αλλά καν τους Αγίους τούτους Τόπους ίδωμεν εις το πυρ παραδεδομένους, καν άλλο τι πάθωμεν, δεν αλλάσσομεν γνώμην, καν εις λεπτά τεμάχια τα σώματά μας ελεεινώς αν κατακόψωσιν, αλλά τας  Αγίας τέσσαρας Συνόδους πιστεύομεν, από τας οποίας η πρώτη των τιη΄(318) Πατέρων έγινε κατά του Αρείου, εις την Νίκαιαν, τον οποίον αναθεμάτισαν, ότι τον Υιόν του Θεού εδογμάτιζεν ο δυσσεβής της του Πατρός ουσίας αλλότριον. Η Δευτέρα κατά Μακεδονίου, όστις εβλασφήμει εις το Πνεύμα το Άγιον. Η Τρίτη κατά Νεστορίου συνηθροίσθη εις Έφεσον, όστις εφλυάρει κατά της οικονομίας του Χριστού μας μιαρά και άτοπα, η δε Τετάρτη των χλ’(630) θεοφόρων Πατέρων εις την Χαλκηδόνα, οι οποίοι ομοφρονούντες με τους άλλους, αφώρισαν τον Ευτυχή και Νεστόριον, και μακράν της Εκκλησίας εδίωξαν και εκράτυναν την Αποστολικήν Πίστιν, δογματίζοντες ξένους της Εκκλησίας Χριστού τους αλλοτριόφρονας. Από ταύτην λοιπόν την Ορθόδοξον Πίστιν δεν παρεκκλίνομεν ούτε προδίδομεν (άπαγε!) την ευσέβειαν, έστω και αν πρόκειται να μας δώσετε μυρίους θανάτους. Η δε ειρήνη του Θεού η πάντα νουν υπερέχουσα να είναι φύλαξ και οδηγός του κράτους σου.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, εορτάζει την μνήμην του την 11^ην Ιανουαρίου.

σ.σ. Οι λυκοποιμένες οικουμενιστές Πατριάρχαι,  Αρχιεπίσκοποι,  Επίσκοποι και λοιποί Κληρικοί και τινες λαϊκοί θεολόγοι, υπέγραψαν το 1990 στο Σαμπεζύ την Συμφωνία με τους Μονοφυσίτες, ομολογούντες ότι οι Ορθόδοξοι Πατέρες της Αγίας Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου έκαναν λάθος!!!

ΝΕΑ ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

 Υπάρχει μία σύγχυσις για την σημασίαν των φιλοκαλικών κειμένων. Πολλοί νομίζουν, ότι φιλοκαλικά κείμενα είναι μόνον όσα είναι ενσωματωμένα στην γνωστήν «Φιλοκαλίαν». Πρόκειται περί αγνοίας. Οι εκδόται της «Φιλοκαλίας», άγιοι Νικόδημος ο Αγιορείτης και Μακάριος Κορίνθου, συνέλεξαν, από αγιορειτικές βιβλιοθήκες τα καλλίτερα, κατά την γνώμη τους, Πατερικά, Νηπτικά και Ασκητικά κείμενα και τα εξέδωκαν το 1782 στην Βενετία σε ένα τόμον 1200 σελ. μεγάλου σχήματος. Η «Φιλοκαλία» εγνώρισεν επανειλημμένες εκδόσεις με τελευταίαν την του Αλεξ. Παπαδημητρίου σε 5 τόμους, τον δε τίτλον της εδανείσθησαν προφανώς οι εκδόται από την «Φιλοκαλίαν» των αγίων Βασιλείου του Μεγάλου και Γρηγορίου του Θεολόγου, αποτελουμένην επίσης από ανθολόγησιν Πατερικών κειμένων. Αλλά οι ανθώνες, οι λειμώνες και οι κήποι των αγίων Πατέρων είναι ανεξάντλητοι, απέραντοι και σε πολλά σημεία παρθενικοί, γιατί ακόμη κανείς δεν έδρεψε τα εν αγίω Πνεύματι ευωδιάζοντα θείως άνθη των λόγων των. Όμως και εκείνα τα ιερά κείμενα που εξεδόθησαν παλαιότερα, είναι σε ολίγους γνωστά και δυσνόητα λόγω της αρχαίας γλώσσης των και των πνευματικών όρων των. Δια τούτο ακριβώς, προτιθέμεθα να προσφέρωμεν στους εν Χριστώ αδελφούς, την αυθεντικήν σοφίαν των αγίων Πατέρων σε γλώσσαν εύληπτον και κατανοητήν και με σχολιασμόν όπου χρειάζεται.                                                       

Εκ των κειμένων αυτών παραθέτομεν εν μεταφράσει στους «Αθωνικούς Διαλόγους», ως «δείγμα γραφής», από το βιβλίον του μακαρίτου Διονυσίου Τρίκκης «Ο Ανατολικός Μοναχισμός», με την ελπίδα εν προσευχή, ότι συντόμως θα εκδοθούν ενιαίως σε ένα τόμον με σχετικήν Εισαγωγήν και Σχόλια.