Η νίκη των Αυτονομιστών στην Καταλονία επαναφέρει στην ατζέντα το θέμα της Θράκης. Οχι γιατί οι δύο περιπτώσεις παρουσιάζουν ομοιότητες, αλλά γιατί οι εξτρεμιστές που ζουν στα βόρεια σύνορά μας προσπαθούν να τις κάνουν να μοιάζουν. Οσοι παρακολουθείτε την αρθρογραφία μου στη «δημοκρατία» πιθανόν να θυμάστε ότι δέχτηκα απειλές από το τουρκοκίνητο κόμμα μειονοτικό DEP, όταν επισήμανα ότι φλερτάρει με τα όνειρα περί αυτονομίας της Θράκης. Επανέρχομαι λοιπόν σήμερα στο ζήτημα γιατί από τις εκλογές ως τώρα έχουν μεσολαβήσει πολλά περίεργα, τα οποία δεν είναι δυνατό να προσπεράσω. Το πρώτο και σημαντικό που πέρασε απαρατήρητο τις προηγούμενες ημέρες ήταν οι έξαλλοι πανηγυρισμοί του τουρκικού Τύπου για την εκλογή τριών μειονοτικών βουλευτών στη Ροδόπη.
Η κυβερνητική εφημερίδα «Γενή Σαφάκ» πανηγύρισε «για την ιστορική επιτυχία του τουρκισμού, 69 χρόνια μετά την κατάκτηση της Θράκης από τον Ελληνικό Στρατό». Ο μέχρι πρότινος μετριοπαθής βουλευτής Ιλχάν Αχμέτ έκανε δήλωση στον τουρκικό Τύπο για να ισχυριστεί έμπλεος αγανάκτησης ότι «η υπομονή των Τούρκων της Θράκης έχει αρχίσει να εξαντλείται». Αντιλαμβάνεστε ποιο είναι το κλίμα που αρχίζει να διαμορφώνεται. Τοπικά ιστολόγια στην περιοχή επισημαίνουν ακόμη κάτι που μας διέφυγε στην αναμπουμπούλα της προεκλογικής περιόδου. Ο πρωθυπουργός άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της κατάργησης του πλαφόν 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή στο μέλλον (στην Τουρκία είναι 10%). Η τοποθέτησή του αυτή είχε δύο συνέπειες: Η πρώτη ήταν να ψηφίζει μαζικά η μειονότητα ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν όρος.
Η δεύτερη ήταν να αρχίσουν προετοιμασίες για τη μετεξέλιξη του DEP σε πανελλαδικό κόμμα. Θα περίμενα από κάποιους στην περιοχή -η Αθήνα βρίσκεται σε μόνιμη αφασία- να απαντήσουν στον τουρκικό Τύπο ότι η «επιτυχία» εκλογής των τριών μειονοτικών βουλευτών, για την οποία προειδοποιώ από τον Ιούνιο του 2012 (αναζητήστε στο διαδίκτυο κείμενά μου), δεν έχει τίποτε το «ιστορικό», υπό την έννοια ότι η Ελληνική Πολιτεία από το 1920 διόρισε αμέσως μειονοτικό βουλευτή στο Κοινοβούλιο για να έχει εκπροσώπηση η μειονότητα από την επομένη της ενσωμάτωσης της Θράκης στον εθνικό κορμό.
Θα περίμενα επίσης από κάποιους στην περιοχή να επισημάνουν ότι στο τελευταίο εμπρηστικό κείμενο που κυκλοφόρησε ο Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας υπάρχουν επανειλημμένες αναφορές στον όρο «αυτονομία»: Θρησκευτική αυτονομία, εκπαιδευτική αυτονομία κ.λπ. Αντί αυτού υπάρχει μια περίεργη σιωπή στη Θράκη. Σε κάποιες περιπτώσεις και υποταγή. Ορισμένοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και επιχειρηματολογούν με όρους
«πολυπολιτισμικούς». Είναι δυστυχώς ικανοί να πανηγυρίζουν για τη νίκη της διαφορετικότητας, όταν θα τους φορούν τον φερετζέ! Τα γιουσουφάκια...
Μανώλης Κοττάκης
Η κυβερνητική εφημερίδα «Γενή Σαφάκ» πανηγύρισε «για την ιστορική επιτυχία του τουρκισμού, 69 χρόνια μετά την κατάκτηση της Θράκης από τον Ελληνικό Στρατό». Ο μέχρι πρότινος μετριοπαθής βουλευτής Ιλχάν Αχμέτ έκανε δήλωση στον τουρκικό Τύπο για να ισχυριστεί έμπλεος αγανάκτησης ότι «η υπομονή των Τούρκων της Θράκης έχει αρχίσει να εξαντλείται». Αντιλαμβάνεστε ποιο είναι το κλίμα που αρχίζει να διαμορφώνεται. Τοπικά ιστολόγια στην περιοχή επισημαίνουν ακόμη κάτι που μας διέφυγε στην αναμπουμπούλα της προεκλογικής περιόδου. Ο πρωθυπουργός άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της κατάργησης του πλαφόν 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή στο μέλλον (στην Τουρκία είναι 10%). Η τοποθέτησή του αυτή είχε δύο συνέπειες: Η πρώτη ήταν να ψηφίζει μαζικά η μειονότητα ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν όρος.
Η δεύτερη ήταν να αρχίσουν προετοιμασίες για τη μετεξέλιξη του DEP σε πανελλαδικό κόμμα. Θα περίμενα από κάποιους στην περιοχή -η Αθήνα βρίσκεται σε μόνιμη αφασία- να απαντήσουν στον τουρκικό Τύπο ότι η «επιτυχία» εκλογής των τριών μειονοτικών βουλευτών, για την οποία προειδοποιώ από τον Ιούνιο του 2012 (αναζητήστε στο διαδίκτυο κείμενά μου), δεν έχει τίποτε το «ιστορικό», υπό την έννοια ότι η Ελληνική Πολιτεία από το 1920 διόρισε αμέσως μειονοτικό βουλευτή στο Κοινοβούλιο για να έχει εκπροσώπηση η μειονότητα από την επομένη της ενσωμάτωσης της Θράκης στον εθνικό κορμό.
Θα περίμενα επίσης από κάποιους στην περιοχή να επισημάνουν ότι στο τελευταίο εμπρηστικό κείμενο που κυκλοφόρησε ο Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας υπάρχουν επανειλημμένες αναφορές στον όρο «αυτονομία»: Θρησκευτική αυτονομία, εκπαιδευτική αυτονομία κ.λπ. Αντί αυτού υπάρχει μια περίεργη σιωπή στη Θράκη. Σε κάποιες περιπτώσεις και υποταγή. Ορισμένοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και επιχειρηματολογούν με όρους
«πολυπολιτισμικούς». Είναι δυστυχώς ικανοί να πανηγυρίζουν για τη νίκη της διαφορετικότητας, όταν θα τους φορούν τον φερετζέ! Τα γιουσουφάκια...
Μανώλης Κοττάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου