Ο Ελληνικός "ορθόδοξος" ναός του Αγίου Γεωργίου στο KNOXVILLE των Ηνωμένων Πολιτειών έπιασε φωτιά.

KNOXVILLE (WATE) – Knoxville Fire Department said Saint George Greek Orthodox Church was talking with inspectors about the possibility of having sprinklers installed before a fire broke out in the sanctuary. Church members and volunteers were busy all day Tuesday trying to salvage items from the sanctuary. Church members say they’ve been able to save many items and the clean-up is bitter sweet. They say it’s sad because of the damage but nice to see the community come together to lend a hand and help out. The volunteers and church members have been busy transforming the gym. The gym will be where service is held on Sunday.
The church, located at 4070 Kingston Pike had alarms and sprinklers in their gym and education areas, but not in the main sanctuary. Smoke and flames were reported coming from the sanctuary at around 7:00 a.m. Sunday. Crews were not able to get the fire under control until 8:45 p.m.

Απάντηση σε σχόλιο :

Ο Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ":

Αυτό είναι χριστουγεννιάτικο καλέ μου άνθρωπε. Τι το βάζεις πασχαλιάτικα;

***

Ο Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Αν σχολιάσω την καταστροφή του "ορθόδοξου" ναού δ...":

Τι εννοείς ; Δεν σε καταλαβαίνω; τι θέλεις να πεις;

Αδελφέ μου Ανώνυμε, Χριστός Ανέστη!

Γνωρίζω αδελφέ μου ότι είναι χριστουγεννιάτικο. Λοιπόν θέλεις να μάθεις το λόγο. Αποφάσισα να πληκτρολογήσω όλο το Εορτοδρόμιο και να το ανεβάσω στην "Ορθόδοξη Φωνή" γι΄αυτούς που θα ήθελαν να το μελετήσουν τώρα ή στο μέλλον. Ελπίζω οι μελλοντικοί αναγνώστες αναγνωρίζοντας τον κόπο μου ίσως παρακαλέσουν τον Κύριο να μου καλυτερεύσει την θέση μου, να υποφέρω ολιγότερο εκεί κάτω...

Προσπάθησα να το ανεβάσω όλο το κείμενο μια φορά αλλά δεν το δέχεται. Πρέπει δε να ανεβάζω τα κείμενα από το τέλος προς την αρχή, ώστε ο επισκέπτης όταν ανοίξει το Εορτοδρόμιο να έχει έμπροσθέν του την αρχή του βιβλίου και όχι το τέλος. Ενδέχεται να υπάρχει και άλλος τρόπος ίσως ευκολότερος που εγώ δεν γνωρίζω.

Πιστεύω η εξήγηση να είναι σωστή, ώστε να έγινα αντιληπτός. 

***

Τώρα στη δεύτερη ερώτηση. Αν πρόσεξες υπάρχει στην αρχή ένα μικρό βίντεο που δείχνει το ναό και ένα μυστήριο γάμου. Είδες σάρκα, είδες σεβασμό στην ιερότητα του χώρου; Νομίζω και στην Ελλάδα αυτά γίνονται και ίσως χειρότερα. Έτσι ο Κύριος έχει αφ΄ενός την προδοσία της Πίστης στον έσχατο βαθμό από τους οικουμενιστές, και αφ΄ ετέρου την κατάλυση  της ιερότητας του χώρου. Αν η τελευταία τρίχα της κεφαλής μας είναι αριθμημένη για τον Κύριό μας, πόσο περισσότερο θα πρέπει να είναι αριθμημένη η προκλητική ασέβειά μας, κληρικών και λαϊκών; Πιστεύω δε ότι επιτρέπει ο Κύριος αυτά τα γεγονότα με σκοπό να έλθουμε σε επίγνωση της αθλίας μας κατάστασης, με το ενδεχόμενο της μετάνοιας για την σωτηρία της αθανάτου ψυχής μας.

Νάσαι πάντα καλά, η Κυρία Θεοτόκος σκέπη και καταφυγή μας!

Εν Χριστώ Αναστάντι,

Κωνσταντίνος

***

Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Απάντηση σε σχόλιο :":

Έχεις δίκαιο, αλλά δεν είχα παρατηρήσει το βιντεάκι με την σάρκα. ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή δ΄ .  Ο  Ειρμός.

Γένους βροτείου, την ανάπλασιν πάλαι, Άδων Προφήτης, Αββακούμ προμηνύει, Ιδείν αφράστως, αξιωθείς τον τύπον· Νέον βρέφος, γαρ εξ όρους της Παρθένου, Εξήλθε λαών εις ανάπλασιν Λόγος.

Ερμηνεία.

Ο Προφήτης, λέγει, και θεοπτικός Αββακούμ, άδων την ιδικήν του τετάρτην ταύτην ωδήν, προμηνύει και προφητεύει με αυτήν την ανάπλασιν του ανθρωπίνου γένους· επειδή ως Προφήτης Θεού ηξιώθη να προθεωρήση αφράστως: ήτοι με τρόπον άρρητον, και με νοερούς οφθαλμούς και προφητικούς, τον τύπον του Μυστηρίου της τοιαύτης αναπλάσεως. Ποίος δε ήτον ο τύπος αυτός; Ποίος άλλος, πάρεξ το όρος το δασύ και κατάσκιον, και ο εκ του όρους εκείνου εξελθών; Και τη αληθεία κατά την πρόρρησιν του Προφήτου τούτου, όρος μεν δασύ και κατάσκιον από τας αρετάς και τας του Θεού χάριτας, ήτον η Παρθένος και Θεοτόκος Μαρία· ο δε εκ του όρους τούτου εξελθών, ήτον ο ενυπόστατος και ομοούσιος Λόγος του Θεού, όστις βρέφος νέον εγεννήθη από το κατάσκιον αυτό όρος της Θεομήτορος. Διατί τέλος; Δια να αναπλάση και σώση ημάς τους πιστεύοντας εις Αυτόν. Εξήλθε μεν γαρ και κατά τον Προφήτην Δανιήλ, από όρος ο Κύριος, και εκόπη ως λίθος από αυτό, χωρίς κανένα χέρι ανθρώπου· αλλά δια να συντρίψη και να αφανίση τας Βασιλείας, αι οποίαι εφάνησαν κατ΄ όναρ εις τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ· «Ον τρόπον, φησίν, είδες, ότι από όρους ετμήθη λίθος άνευ χειρών, και ελέπτυνε τον όστρακον, τον σίδηρον, τον χαλκόν, τον άργυρον, τον χρυσόν» (Δαν.  β:45). Εξήλθε δε και κατά τον Αββακούμ από το όρος το δασύ και κατάσκιον ο αυτός Κύριος· «ο Θεός, φησίν, από Θαιμάν ήξει, και ο Άγιος εξ όρους κατασκίου δασέος» (Αβ. γ:3)· όχι όμως δια συντριβήν και αφανισμόν, αλλά δι΄ ανάπλασιν ημών και σωτηρίαν: ήτοι ίνα ημάς αναπλάση δεύτερον δια της εκ Παρθένου Γεννήσεώς Του, οίτινες συνετρίβημεν και εφθάρθημεν από την παράβασιν και αμαρτίαν του Αδάμ.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 16 Απριλίου 2015

Αγάπης, Ειρήνης, Χιονίας, Χαριέσσης, Νίκης, Γαληνής, Καλλίδος, Νουνεχίας, Βασιλίσσης και Θεοδώρας των παρθενομαρτύρων.

Οἱ Ἁγίες Ἀγάπη, Εἰρήνη καὶ Χιονὶα μαρτύρησαν ἐπὶ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) στὴ Θεσσαλονίκη, τὸ ἔτος 304 μ.Χ. Στὸ Συναξάρι μαρτυρεῖται ὅτι οἱ τρεῖς ἀδελφές, πιθανῶς ἐνεργὰ μέλη μιᾶς ἀδελφότητας νέων Χριστιανῶν μὲ πλούσια βιβλιοθήκη, κατέφυγαν ἀμέσως μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ διωγμοῦ σὲ ὑψηλὸ ὄρος πλησίον τῆς Θεσσαλονίκης, πιθανῶς τὸ Χορτιάτη, ἀφοῦ ἔκρυψαν στὸ σπίτι τους τὰ βιβλία. Ἡ Ἀγάπη καὶ ἡ Χιονία, μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ τοῦ διοικητοῦ Δουλκιτίου, ρίχθηκαν στὴν πυρά. Ἡ Ἁγία Εἰρήνη κλείσθηκε σὲ πορνεῖο, ἀλλὰ κανένας δὲν τόλμησε νὰ τὴν ἐνοχλήσει. Ὁδηγήθηκε καὶ αὐτὴ στὸν διὰ πυρᾶς θάνατο.
Τὰ ἱερὰ λείψανα ποὺ ἀπέμειναν ἀπὸ τὴν πυρὰ συνελέγησαν ἀπὸ εὐλαβεῖς Χριστιανοὺς καὶ ἐνταφιάσθηκαν δυτικὰ τῆς πόλεως, σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὰ τείχη. Ἐκεῖ ἀνεγέρθηκε ἕνας ναΐσκος στὴν ἀρχή, ποὺ ἀργότερα ἔγινε μεγαλύτερος. Στὶς Διηγήσεις τῶν Θαυμάτων τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀναφέρεται ὡς τὸ «σεβάσμιον τέμενος» τῶν τριῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χιονίας, Εἰρήνης καὶ Ἀγάπης.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ Γ Ο Χ 2015

Σχόλιο της "Πατερικής Παράδοσης" :

http://paterikiparadosi.blogspot.ca/

Γράφει (ὁ π. Διονύσιος) γιὰ ὅσους ὑποδέχονται τὸν Βαρθολομαῖο στὶς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα  ἐπισκέψεις του:

 «Αὐτό εἶναι τό σχέδιο τοῦ Πατριάρχη καί ἐντυπωσιάζει, ἄν δέν προκαλεῖ κιόλας, ἡ ἐπιπολαιότητα τῶν μητροπολιτῶν νά προσκαλοῦν τόν κ. Βαρθολομαῖο καί νά συνεργοῦν στό σχέδιό του. Δέν ἀνησυχοῦν ὅτι γίνονται καί αὐτοί συνένοχοι μέ τό νά συμπλέουν στήν ἴδια βάρκα μέ τόν πρωτεργάτη τοῦ ὀλέθριου οἰκουμενισμοῦ».

Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία γνωρίζει ὁ π. Διονύσιος. Ἄρα γνωρίζει ὅτι ἐκκλησιολογικά, μεγαλύτερη εὐθύνη φέρουν ἐκεῖνοι ποὺ μνημονεύουν τὸν αἱρεσιάρχη Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ἀφοῦ ἡ μνημόνευση δὲν συνιστᾶ «ἐθιμοτυπικὴ» πράξη, ἀλλὰ λειτουργική! Καὶ δυστυχῶς, ὁ μητροπολίτης του, Κονίτσης Ἀνδρέας μνημονεύει τὸν Βαρθολομαῖο (καὶ ὁ π. Διονύσιος  μνημονεύει τὸν Μητροπολίτη του)! Καὶ φυσικά, ὁ Κονίτσης μνημονεύει καὶ κοινωνεῖ ἐγκαρδίως μεθ' ὅλων ἐκείνων ποὺ προσκαλοῦν καὶ ὑποδέχονται τὸν αἱρεσιάρχη Πατριάρχη!

Δὲν ἀνησυχεῖ, λοιπόν, ὁ π. Διονύσιος ὅτι γίνεται συνένοχος γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῆς σατανοκίνητης παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ὅτι συντελεῖ κι αὐτὸς νὰ παραμένουν δεμένοι στὸ ἅρμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πολλοὶ Χριστιανοί;
Καὶ πάλι δυστυχῶς, ποὺ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἔχουν «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ»  διαγράψει  τὴν ἁγιοπατερικὴ διαγνώμη καὶ διδασκαλία, ἡ ὁποία λέγει: «Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται»!

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης - Ομιλία στον Εσπερινό της Αγάπης

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

Να διακοπή το μνημόσυνον -- του αειμνήστου Γεωργίου Ζερβού διευθυντού του «Ορθοδόξου Τύπου»

Πιστεύομεν ότι η ισοπεδωτική πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον Οικουμενισμόν – Παπισμόν  είναι άνευ επιστροφής. Διότι δεν υπάρχει δυναμική αντίστασις εναντίον όσων νοθεύουν την Ορθόδοξον Πίστιν και το Ορθόδοξον γρόνημα. Δι΄ αυτό απαιτούνται κινήσεις αι οποίαι θα περιορίσουν την «ξέφρενον» πορείαν προς τον Οικουμενισμόν – Παπισμόν.          

Μία κίνησις είναι η διακοπή του Μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχου. Η κίνησις αυτή θα τρομοκρατήση τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και τους «συνοδοιπόρους» του Επισκόπους. Η διακοπή του μνημοσύνου του ενός θα τρομοκρατήση τον άλλον, ο οποίος εις όλας τας σχετικάς ομιλίας του επισημαίνει ότι τον συντονιστικόν ρόλον προς την παναίρεσιν του Οικουμενισμού έχει το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και ότι αυτός ακολουθεί. Αναζητούνται γενναίοι κληρικοί, μοναχοί και Επίσκοποι. 

Σχίσμα ἢ αἵρεσις

Κύριε Διευθυντά, 

Στὰ μέρη μας, Μικρὴ Λάκκα Σουλίου Πρεβέζης, ἄκουσα ἀπὸ τοὺς γεροντότερους ὅτι τὰ νερὰ τῶν πηγῶν κατὰ τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων εἶναι ἁγιασμένα καὶ γιὰ νὰ τὸ βεβαιώσω πῆρα νερὸ ἀπὸ πηγή, γράφοντας πάνω στὸ μπουκαλάκι τὴν ἡμερομηνία 6 Ἰανουαρίου 2005. Ἐπειδή, διαβάζοντας γιὰ τὸ Νέο ἡμερολόγιο, ποὺ ἀκολουθοῦμε καὶ γιὰ τὸ Παλαιό, ποὺ ἀκολουθοῦν οἱ Παλαιοημερολογίτες ὅτι τὸ ζήτημα τοῦ σχίσματος τὸ ἀνήγαγον σὲ αἵρεσι καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ γιὰ νὰ κατηγορήσουν τοὺς ἀντίθετους μὲ αὐτοὺς ὅτι δὲν ἀνήκουν στὴν «Μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν» καὶ ὅτι εἶναι γιὰ τὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον, πῆρα νερὸ ἀπὸ ἄλλη πηγὴ καὶ στὶς 19 Ἰανουαρίου 2005 ποὺ γιορτάζουν τὰ Ἅγια Θεοφάνεια οἱ Παλαιοημερολογίτες, γράφοντας τὴν ἡμερομηνία 19 Ἰανουαρίου 2005. Τὸ ἡμερολογιακὸ θέμα ὑφίσταται ἀκόμα ἀπὸ τὸ 1923 χωρὶς νὰ λυθεῖ. Αὐτὸ δημιουργεῖ διαφωνίες, φιλονικίες, μίση καὶ κακίες στὸν Χριστιανικὸ καὶ Ὀρθόδοξο κόσμο. Ἐπειδή, ὡς γνωστόν, κατὰ τὴν τελετὴ τοῦ ἁγιασμοῦ ὁ ἱερεὺς ἐπικαλεῖται τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ ἁγιάση τὸ ὕδωρ μὲ τὰ λόγια: «Ὑπὲρ τοῦ ἁγιασθῆναι τὸ ὕδωρ τοῦτο τῇ δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ καὶ ἐπιφοιτήσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...» καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος ὁ Λουγδούνου ἔλεγε ὅτι: «Ὅπου ἡ δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁρατὴ καὶ αἰσθητή, ἐκεῖ ὑπάρχει Ἐκκλησία, θὰ ἤθελα νὰ διαπιστώσω ἂν κατὰ τὶς ἀνωτέρω ἡμερομηνίες τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐνεργεῖ δυναμικῶς καὶ θαυματουργικῶς καὶ στοὺς Παλαιοημερολογίτες καὶ στοὺς Νεοημερολογίτες. Ποιοὶ εἶναι ἐντὸς καὶ ποιοὶ ἐκτός της Ἐκκλησίας.

Ποιοὶ βρίσκονται καὶ πορεύονται μὲ τὸ σωστὸ ἡμερολόγιο καὶ ποιοὶ μὲ τὸ λάθος. Φαντάζεσθε τὴν ἔκπληξί μου, ὅταν τὰ ἄνοιξα τὸ ἑπόμενο ἔτος καὶ τὰ νερὰ ἦταν ἄθικτα καὶ τώρα ποὺ πέρασε μία ὁλόκληρη δεκαετία παραμένουν ἀνέπαφα ἀπὸ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου χωρὶς καμιὰ ἀπολύτως ἀλλοίωσι! Τοῦτο τὸ γεγονὸς μαρτυρεῖ ὅτι πράγματι τὰ νερὰ τῶν πηγῶν τῆς ἡμέρα τῶν Θεοφανείων ἁγιάζονται καὶ ὅτι τὸ σχίσμα μὲ τὴν πολυκαιρία δὲν προάγεται σὲ αἵρεσι, ὅπως θὰ τὸ θέλανε μερικοὶ φανατικοί! Εἶναι γνωστὸ ὅτι στοὺς αἱρετικοὺς (προτεστάντες, παπικοὺς καὶ λοιποὺς) τὸ πρὸς ἁγιασμὸν ὕδωρ δὲν ἁγιάζεται καὶ μάλιστα οἱ παπικοί τοῦ ρίχνουν δύο φορὲς τὸ χρόνο ἁλάτι, δηλαδὴ τὸ κάνουν ἁλατόνερο!  Ἄρα στὴν περίπτωσί μας δὲν ὑπάρχει θέμα αἱρέσεως. Ἡ διαφορὰ αἱρέσεως καὶ σχίσματος εἶναι τεράστια. Τὸ μὲν σχίσμα ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ κόψιμο καὶ σχίσιμο π.χ. ἑνὸς ὑφάσματος, ἐνῷ ἡ αἵρεσι ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ σάπισμα καὶ ἀχρήστευσί του. Μὲ τὸ σχίσμα διατηροῦνται οἱ ἀρχικὲς ἰδιότητες, χρῶμα, ἀντοχή, ποιότητα, σύνθεσι, γεύση, ἄρωμα χωρὶς καμία ἀλλοίωσι, ἀντιθέτως ἡ αἵρεσι ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ριζικὴ ἀλλαγὴ τῶν ἀρχικῶν ἰδιοτήτων, μὲ τὴν νέκρωσι καὶ σαπίλα, ἀλλαγὴ τοῦ χρώματος, ἐξασθενημένη ἀντοχή, ἀδύνατη ποιότητα, δυσάρεστη γεῦσι, ἀνυπόφορη βρωμιὰ καὶ δυσωδία, ἄχρηστη ὕλη γιὰ τὴν χρῆσι τῶν ἀνθρώπων, χρήσιμη μόνο γιὰ τὰ σκουλήκια. Τὸ ὕφασμα ὅταν σχιστεῖ ράβεται καὶ ὅταν κοπεῖ γίνεται ἕνα ὡραῖο φόρεμα ἢ κουστούμι διατηρουμένων τῶν ἀρχικῶν του ἰδιοτήτων, ἐνῷ ὅταν σαπίσει ἀλλοιώνεται, χάνει τὸ χρῶμα, τὴν ἀντοχή, τὴν ποιότητα, δὲν χρησιμοποιεῖται, δὲν ράβεται καὶ πετάγεται ὡς ἐντελῶς ἄχρηστο. Τὰ φαγώσιμα προϊόντα ποὺ εἶναι φρέσκα ἢ ὄταν διατηροῦνται στὰ ψυγεῖα, μαγειρεύονται καὶ τρώγονται, ἐνῷ ὅταν σαπίσουν ἀλλάζουν χρῶμα, γεῦσι καὶ βρωμοκοπᾶνε, δὲν μαγειρεύονται, δὲν τρώγονται καὶ ὡς ἄχρηστα πετάγονται ὡς ἄκρως ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Κατὰ τὸν πόλεμο τοῦ 1940 ὅσοι στρατιῶτες ἀπὸ τὰ κρυολογήματα πάθαιναν γάγγραινα καὶ σάπιζαν τὰ πόδια τους μὲ ἀνυπόφορη δυσοσμία τὰ ἔκοβαν, γιὰ νὰ γλιτούσουν τοὺς πάσχοντας ἀπὸ βέβαιο θάνατο. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς αἱρετικούς τους ἀπέκοβε «ὡς σεσηπότα μέλη» γιὰ νὰ προφυλάξη τὸ ὑπόλοιπο σῶμα τῶν πιστῶν. Καὶ ὁ ἀμπελουργὸς τὰ ξερὰ κλαδιὰ τὰ κόβει καὶ στὴ φωτιὰ τὰ βάζει. Στὸν Ἑωσφόρο μὲ τὴν πτῶσι τοῦ ἐπῆλθε τρομερὴ ἀλλοίωσι, ποὺ ἀπὸ πανέμορφος ἄγγελος ἀλλοιώθηκε καὶ μεταμορφώθηκε σὲ ἕνα δύσμορφο, τρομερὸ καὶ ἀπαίσιο τέρας, καθὼς καὶ ὅλοι οἱ πεπτωκότες ἄγγελοι ποὺ μετεβλήθησαν σὲ δαιμόνια καὶ παίρνουν τὶς μορφὲς ζώντων καὶ θανόντων ἀνθρώπων. Ἐνῷ στὰ σαπισμένα προϊόντα δὲν ἐπανέρχονται τὰ ἀρχικὰ χαρακτηριστικὰ καὶ στὰ ξερὰ κλαδιὰ οἱ ζωντανὲς ἰδιότητες, στοὺς αἱρετικοὺς ὑπάρχει ἡ δυνατότητα νὰ ἐπανέλθουν στὸ «ἀρχικό τους κάλλος» μὲ ἕνα καὶ μόνο ἀνέξοδο φάρμακο... τὴν ταπείνωσι καὶ τὴν εἰλικρινῆ μετάνοια, ἀφοῦ θάψουν διά παντὸς τὸν ἐγωισμό. Ἄρα ὁ χρόνος δὲν προάγει τὸ σχίσμα σὲ αἵρεσι καὶ οὔτε τὴν αἵρεσι τὴν παραγράφει, παρὰ καὶ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεσι τὰ διαγράφει μόνο ἡ μετάνοια. Ἀφορμὴ καὶ αἰτία γιὰ τὰ ὅσα σᾶς ἔγραψα εἶναι ἡ εἴδησι ποὺ ἀναφέρει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σιατίστης κ. Παῦλος στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο (2053/ 16-1-2015, σελ. 8) αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Παλαιά, τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων οἱ Χριστιανοὶ ξυπνοῦσαν νύχτα καὶ πήγαιναν στὶς πηγὲς καὶ ἔπαιρναν νερό, ποὺ τὸ θεωροῦσαν ἁγιασμένο, γιατί πίστευαν ὅτι τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων ὅλα τὰ νερὰ ἁγιάζονται». Ἀλλὰ γιατί πήγαιναν τὴ νύχτα ἐνῷ ὁ μεγάλος ἁγιασμὸς γίνεται μετὰ τὴν θεία λειτουργία τὸ πρωί; Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ σᾶς θυμίσω ὅτι μεγάλος ἁγιασμὸς γίνεται καὶ τὴν προηγούμενη ἡμέρα, στὶς 5 τοῦ μηνὸς μετὰ τὴν θεία Λειτουργία σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες μας καθὼς καὶ τὴν 6ην τῶν Θεοφανείων. Τὸ ὅτι τὸ νερὸ ἀπὸ τὸ 2005 μέχρι σήμερα μετὰ παρέλευσι δεκαετίας εἶναι ἀναλλοίωτο, εἶναι φανερὸ ὅτι δὲν τὸ θεωροῦσαν ἁπλὰ ἁγιασμένο, ἀλλὰ ὅτι πράγματι ἁγιαζόταν καὶ ἁγιάζεται. Καὶ ἐπειδὴ ἁγιάζονται καὶ μὲ τὸ Παλαιὸ καὶ μὲ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο θὰ πρέπει νὰ ἐκλείψουν οἱ μεταξύ τους διαμάχες, τὰ μίση, λόγω ὑπερβάλλοντος ζήλου καὶ οἱ κακίες. Δαιμόνιο δαιμονισμένου ἀνθρώπου, αὐτοὺς ποὺ πήγαιναν σὲ ναοὺς τῶν Παλαιοημερολογιτῶν καὶ Νεοημερολογιτῶν, τοὺς δυσφήμιζε καὶ τοὺς ὀνόμαζε «παρδαλούς», γιὰ νὰ αὐξήσει τὸ μῖσος καὶ τὴν μεταξύ τους ἀπόστασι καὶ νὰ βρίσκονται πάντοτε σὲ διαμάχη καὶ νὰ μὴ τὰ βροῦν μεταξύ τους ποτέ. Συμβουλὲς ἐκ μέρους των ἂς μᾶς λείπουν... Ἀσχοληθήκαμε ἐκτενῶς μὲ τὴν τεράστια διαφορὰ μεταξὺ σχίσματος καὶ αἱρέσεως καὶ τοῦτο γιατί ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς μὲ τὴν ἕνωσι Ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν παπικῶν μᾶς ἑτοιμάζουν φαγητὸ μὲ πατάτες, ὅπου μαζὶ μὲ τὶς γερὲς ρίχνουν μέσα καὶ σάπιες τῆς δυτικῆς σαπίλας. Τί λέτε θὰ τὸ φᾶμε;  Ἢ θὰ φύγουμε μὴ ἀντέχοντας ἀπὸ τὴ βρωμιὰ καὶ τὴ δυσωσία; 

Μετὰ τιμῆς Ράπτης Παναγιώτης Φιλιππιάδα

"Ο.Τ."

***

Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Σχίσμα ἢ αἵρεσις":

Η ανόητη φάρσα των τραγικά ηλίθιων ανθρώπων

Το σχόλιο, αν θέλετε επιστολή, κατατίθεται εδώ και όχι στον "Ορθόδοξο Τύπο", όπου πιθανόν θα είχε την ίδια τύχη με πλήθος άλλα αδημοσίευτα, δικών μου ή άλλων. Συνεπώς, δεν περιμένω να το διαβάσει ο κ. Ράπτης Παναγιώτης

Το παράδειγμα που προσκομίζει ο κ. Ράπτης με νερό από πηγή, σε άλλοτε άλλη ημέρα της εορτής των Θεοφανείων, για να μας δώσει το συμπέρασμα "η καινοτομία του νέου εορτολογίου δεν είναι αίρεση", κατά τη γνώμη μου, είναι εντελώς άστοχη. Το πείραμα που έκανε θα μπορούσε κανείς να το αξιολογήσει, αν γινόταν ταυτόχρονα σε διάφορα μέρη του κόσμου ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Αν όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να μας βγουν μπροστά οι οικουμενιστές του "ένας θεός για όλους".

Το θέμα δεν είναι όπως το διαπραγματεύεται ο κ. Ράπτης, με το πείραμα και τις αποδείξεις που μας έφερε.

Η λέξη "σχίσμα" αφ΄ εαυτής δεν λέει τίποτα. Όταν όμως αναφερόμαστε σε θεολογικά ζητήματα προσλαμβάνει το δικό της νοηματικό περιεχόμενο και αυτό, με δυο λέξεις, σημαίνει "σχίσμα της αληθείας". Δηλαδή, έχουμε δυο αλήθειες : μια με το νέο εορτολόγιο και μια με το παλαιό. Έτσι, θα έλεγε κάποιος, έχουμε αφ΄ ενός την αλήθεια της επίσημης εκκλησίας, αφ΄ ετέρου δε, την ημιεπίσημη (λόγω σχίσματος) των Μοναχών και Αναχωρητών (Άγιον Όρος κλπ).

Αν όμως δεν κάνω λάθος, το ιδεώδες της θεωρίας των Μοναχών είναι αυτό που τροφοδότησε και τροφοδοτεί την Εκκλησία, προκειμένου η τελευταία να αποφύγει τον κίνδυνο της εκκοσμίκευσης. Το πασιφανές πνεύμα αυτής (εκκοσμίκευσης), τον κίνδυνο του οποίου πολλοί επισημαίνουν - δυστυχώς άνευ αποτελέσματος - καταδεικνύει ο αντιοικουμενιστικός χαρτοπόλεμος. Σχίσμα στην Εκκλησία σημαίνει σχίσμα στην αλήθεια, όπου ο Ουράνιος Βασιλεύς, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας, τεμαχίζεται, διχάζεται για να φθάσουμε στο θλιβερό κατάντημα έκαστος με τη δική του αλήθεια και τη δική του εκκλησία. Αυτή είναι η τελική κατάληξη.

34 ... διαμεριζόμενοι δὲ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἔβαλλον κλῆρον. 35 καὶ εἱστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν ... .

Το νέο εορτολόγιο μας το επέβαλλε το ψεύδος της διπλωματίας. Στόχο είχε την "κοινωνία των εθνών", την κοινωνία της αποικιοκρατίας, με τα υπόδουλα έθνη να κείτονται στις ορέξεις των εμπνευστών - σχεδιαστών της, οικουμενικών διαστάσεων, κοινωνίας αυτής.

Επίλογος

Στον Καρλ Μαρξ αποδίδεται το απόφθεγμα : "Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα" και το ερώτημα είναι, τι συμβαίνει σήμερα ; Βλέπουμε τους εμπνευστές της αποτυχούσας "κοινωνίας των εθνών" να μεθοδεύουν την επανάληψη αυτού που οδήγησε την ανθρωπότητα σε λουτρό αίματος. Διερωτόμαστε, τι θα είναι αυτό, που σήμερα ετοιμάζουν, φάρσα ή ανείπωτη τραγωδία ; Γνώμη του γράφοντος είναι ότι θα γίνουμε μάρτυρες της τελικής πράξης μιας ανόητης φάρσας κάποιων τραγικά ηλίθιων ανθρώπων. 

***

Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Σχίσμα ἢ αἵρεσις":

Σε πληρέστερη γραφή προς αποφυγή παρεξηγήσεων

http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/blog-post_15.html

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Σχίσμα ἢ αἵρεσις":

Ο Χριστοδουλίδης είναι παλαιοημερολογίτης!
Προσοχή σε αυτό, για όσους δεν το ξέρουν. Έχει παλαιοημερολογίτικες κολλημένες και αχυρένιες απόψεις που βλάπτουν. Προσοχή σε αυτό.

THE RESURRECTION - EXCLUSIVE TO CHRISTIANITY

THE RESURRECTION - EXCLUSIVE TO CHRISTIANITY

Never and nowhere, in any false religion or human philosophy, has anyone ever given any thought – whether seriously or in jest – that it could ever be possible to vanquish the most undesirable intruder in man’s life and our worst enemy – death – which is undoubtedly the supreme form of anguish in the present lifetime.

Christ’s Resurrection, which had abolished Death, has the common resurrection of all the dead as its immediate outcome. This is a truth that is genuinely Christian. It was not coined by the Disciples of Christ – those simple fishermen who obviously were not predisposed for philosophies and theories.  Victory over death is not a human invention; it is the work and the revelation of the Holy, Glorious, Triune God for the sake of fallen mankind.

Oργανωμένη "εισβολή" λαθρομεταναστών από την Άγκυρα - Σχέδιο αλλοίωσης της σύνθεσης του ελληνορθόδοξου πληθυσμού της χώρας

Πραγματική "εισβολή" λαθρεποίκων διοργανώνει η Άγκυρα εις βάρος της χώρας μας με σκοπό να "ανατιναχθεί" το ελληνικό Έθνος εκ των έσω. Οι ρυθμοί με τους οποίους η χώρα γεμίζει λαθρομετανάστες είναι συγκλονιστικοί.

 

Τουλάχιστον πενήντα πλωτά και φουσκωτά μέσα καθημερινά προσπαθούν και στην συντριπτική πλειοψηφία τους καταφέρνουν να περάσουν από τις τουρκικές ακτές στα ελληνικά χωρικά ύδατα, μεταφέροντας εκατοντάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες στην ελληνική επικράτεια, όπως αποκαλύπτει σε δημοσίευμά της η τουρκική εφημερίδα Sabah.

ΗΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ Ι. ΝΑΟΥΣ!

Τὸ «περίφημον» Stabat Mater εἰς τὸν Ἱ. Ν. Ἀναλήψεως Βόλου!

• Τι άλλο θέλετε να ιδήτε, Δια να καταλάβετε που το πάνε αυτοί οι ανίεροι οικουμενισταί;

Γράφει ὁ Νικόλαος Χονδρογιάννης, Μαέστρος Πρ. Πρόεδρος τοῦ Μουσικοῦ Συλλόγου PHILARMONIA Μονάχου Γερμανίας.

Τολμητίες κληρικοὶ ἐπιχειροῦν τὴν νόθευση τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας καὶ τὴν ἄμβλυνση τῶν αἰσθητηρίων τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ὁ Παντοκράτορας τοῦ Ἱ. Ν. Ἀναλήψεως Βόλου θὰ δακρύζη ἀπὸ τὴν προσβολὴ τῆς Ἱερότητας τοῦ Ναοῦ καὶ τῶν συνειδήσεων τῶν πιστῶν. Μὲ ὀδυνηρή μου ἔκπληξη διάβασα τὸ δημοσίευμα - διαφήμιση τοῦ  Ἱ. Ν. Ἀναλήψεως Βόλου γιὰ τὸ κοντσέρτο τῆς STABAT MATER στὶς 3 Ἀπριλίου. Ἦταν πραγματικὴ χειμερινὴ ψυχρολουσία! Ἐπειδὴ ἡ ἀγανάκτησή μου δὲν μὲ ἀφήνει νὰ ἡσυχάσω θέλω νὰ πληροφορήσω τὸ φιλοθεάμον χριστεπώ- νυμο πλήρωμα τῶν Ὀρθοδόξων Βολιωτῶν τὰ ἑξῆς ὀλίγα ἀπὸ τὴν ὑπὲρ 20χρονη πεῖρα μου στὸ μουσικὸ χῶρο τῆς Γερμανίας. Τὸ STABAT MATER ΤΟΥ Pergolesi εἶναι ἕνα κλασσικὸ ἔργο τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ ταιριάζει γάντι στοὺς Μπαρὸκ ναοὺς τῶν Λατίνων. Ἐκφράζει ἀπόλυτα τὸν ἀρρωστημένο συναισθηματισμὸ τῶν αἱρετικῶν τῆς Δύσης γιὰ τίς ἡμέρες τοῦ πάθους. Οἱ ἐπιτηδευμένες, ὑπερήφανες–πομπώδεις φωνὲς τῶν σοπράνων (γράφε καλλίτερα σπαρακτικὰ οὐρλιαχτὰ) καὶ ἡ λατινικὴ γλώσσα προκαλοῦν εἰρωνικὰ μειδιάματα στοὺς Ὀρθοδόξους. Οἱ ἐξεζητημένες συγχορδίες–παρηχήσεις τοῦ συγκεκριμένου ἔργου ἠχοῦν τόσο περίεργα στὰ αὐτιά μας, ποὺ ᾀπάδουν ἐντελῶς στὸ πνεῦμα καὶ στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας, συντελοῦν μᾶλλον στὸ πνευματικὸ βιασμό–ξεπεσμό τοῦ Ὀρθοδόξου Ναοῦ. Εἶναι σίγουρο ὅτι θὰ μαζευτοῦν ὅλοι οἱ Καθολικοὶ κλπ. Ἑτερόδοξοι – ἄθεοι τοῦ Βόλου, γιὰ νὰ ἐξετασθοῦν ἀπὸ τὰ γλοιώδη ἀκούσματα μιᾶς ξένης μουσικῆς κουλτούρας, καὶ θὰ τὸ προβάλλουν καὶ σὰν ἐπίτευγμα! Γιατί ὅμως δὲν τὸ παρουσιάζουν στὴ Καθολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Βόλου; Τὸ ἔργο ἀπαιτεῖ «Μαντόνες» καὶ ἀγάλματα σὲ στὺλ «Pieta». Ἡ Ὀρθόδοξη εἰκονογραφία τοῦ Ἱ. Ν. Ἀναλήψεως θὰ φαντάζει περίεργη καὶ ἀταίριαστη στὸ ἀριστούργημα (sic) αὐτό. Ὁ ὑπέροχος Παντοκράτορας τοῦ Λιόνδα θὰ δακρύζει ἀπὸ θλίψη γιὰ τὴν ἀλλαξοπιστία μας. Ἀπορῶ μὲ τὴν ἐπιπόλαιη ἀπόφαση τοῦ προϊσταμένου τοῦ Ναοῦ καὶ φυσικὰ γιὰ τὴν «εὐλογία», συγκατάθεση τοῦ Τοπικοῦ Ἐπισκόπου κ. Ἰγνατίου. Ἡ καλλιτεχνικὴ ἀσχετοσύνη δείχνει πολιτιστικὴ ἀμάθεια καὶ ρηχότητα ἢ πρᾶγμα, τὸ ὁποῖο δὲν πιστεύουμε, εἶναι μελετημένο κτύπημα–τορπίλλη στὸ ὀρθόδοξο ἦθος τοῦ λαοῦ μας. Λέτε ἡ Μεταπατερικὴ Θεολογία νὰ ἐπεκταθεῖ καὶ στὴ μουσική μας παράδοση;  Ἴσως τοῦ χρόνου ἀπολαύσουμε τὸ ὀρατόριο JESUS CHRIST–SUPERSTAR. Αἰδὼς Ἀργεῖοι! Κρῖμα γιὰ τὴ βυζαντινὴ μουσικὴ παράδοση ἑνὸς Χατζημάρκου στὸ Βόλο!

"Ο.Τ."

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, ο Άγ. Ραφαήλ και ο βρωμερός Οικουμενισμός

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

Ἀποφθέγματα καὶ κατορθώματα Μεγάλου Ἀντωνίου ἐκ τοῦ Γεροντικοῦ

Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

1. Ἀντιμετώπισις τῆς ἀκηδίας Κανένας πνευματικὸς ἀγωνιστὴς δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ἔχει ἀπαλλαγεῖ ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν ἀκηδία καὶ μπορεῖ πιὰ νὰ ζεῖ κατὰ Θεόν, χωρὶς διακυμάνσεις καὶ ὀπισθοχωρήσεις. Ἡ ἀκηδία εἶναι μία ἐσωτερικὴ κατάσταση, ποὺ ἀδρανοποιεῖ τὶς πνευματικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν περιγράφεται ὅμως εὔκολα. Θὰ ἔλεγα ὅτι εἶναι «ὀκνηρία, ἀδιαφορία, ἀδράνεια, ἀμέλεια, νάρκωση ἀπὸ θλίψη ἢ ἐξάντληση, ἀτονία ψυχῆς». Εὔκολη φυσικὰ δὲν εἶναι καὶ ἡ ἀντιμετώπισή της. Δυσκολεύονται πολὺ οἱ ἀγωνιστὲς ποὺ ζοῦν στὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ οἱ μονάζοντες καὶ οἱ ἐρημίτες. Ἡ ἀκηδία ἔχει ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικὲς αἰτίες. Ἡ ἀντιμετώπισή της ὅμως γίνεται πρωτίστως μὲ πρακτικοὺς τρόπους, τοὺς ὁποίους πολλὲς φορὲς ἀγνοοῦν οἱ ἄνθρωποι.