Η εμφάνιση της Παναγίας στον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη

Κατά το έτος 963, συνέβη λιμός στην  Αυτοκρατορία, ένεκα του οποίου εδημιουργήθη έλλειψη τροφών και στο Άγιον Όρος. Επειδή είχε αρχίσει η οικοδομή της Λαύρας και να εξαντλούνται τα υλικά και τα τρόφιμα, ο Όσιος απεφάσισεν να μεταβεί στις Καρυές για να συμβουλευθεί τον Πρώτο και τους γέροντες επί του πρακτέου. Ενώ λοιπόν επορεύετο προς τις Καρυές, σε αρκετή απόσταση από τη Μονή, συναντά μια σεμνοτάτην και ωραιoτάτην γυναίκα. Από την θέα της εταράχθη. Αλλά πρώτη η γυνή ερωτά τον Αθανάσιον «Πόθεν έρχεσαι, Αθανάσιε, και που πορεύεσαι;».

Έκπληκτος ο Όσιος απάντησε «Ποία είσαι εσύ, η οποία μου ομιλείς και γνωρίζεις το όνομά μου;».

«Εγώ είμαι η Μήτηρ του Κυρίου και προστάτις σου» απαντά εκείνη, και συνεχίζει «Αλλ΄ είπε μοι, διατί εγκατέλιπες την Λαύραν, και που μεταβαίνεις;»

π.Νικόλαος Μανώλης, Η παραβολή του άφρονος πλουσίου από τον Μ. Βασίλειο

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Όργανα παρέκλινε το πένθος Ωδής· ου γαρ ήδον εν νόθοις οι παίδες Σιών. Βαβυλώνος λύει δε, πλάνην πάσαν και μουσικών αρμονίαν, Βηθλεέμ εξανατείλας Χριστός. Διο ανυμνούντες αναμέλψωμεν· ευλογείτω η κτίσις πάσα τον Κύριον, και υπερυψούτω εις πάντας τους αιώνας.

Ερμηνεία.

Και τούτο το Τροπάριον ερανίσθη ο Μελωδός από τον ρλστ΄ Ψαλμόν του Δαβίδ τον λέγοντα: «Επί τον ποταμόν Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν· επί ταις ιτέαις εν μέσω αυτής εκρεμάσαμεν τα όργανα ημών… Πως άσομεν την Ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας;» Λέγει λοιπόν, ότι το πένθος και η λύπη, την οποίαν έλαβον οι Ιουδαίοι δια την σκλαβίαν από τους Βαβυλωνίους, παρέκλιναν: ήτοι έκαμαν τους Ιουδαίους να αφήσουν αργά και άπρακτα τα της Ωδής όργανα, τα ωδικά και μουσικώτατα, κρεμασμένα επί τας Ιτέας· επειδή οι Παίδες της Σιών (οι Ιουδαίοι), και μάλιστα οι Ιερείς και Λευίται δεν είχον άδειαν να ψάλλουν με τα Ιερά όργανα εις τους νόθους (ξένους) τόπους, και εις την αλλοτρίαν γην· εις μόνην γαρ την Ιερουσαλήμ εδιώριζεν ο νόμος να άδωνται τα τοιαύτα όργανα, και όχι έξω από αυτήν, κατά την ερμηνείαν του Θεοδωρίτου. Και ταύτα μεν συνέβησαν τον παλαιόν καιρόν.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 1 Μαΐου 2015

Ιερεμίου του προφήτου, Ακακίου του εκ Νίβορι Θεσσαλονίκης (1813), Ευθυμίου του εκ Δημητσάνης των οσιομαρτύρων, Παναρέτου επισκόπου Πάφου, Νικηφόρου του Χίου (1821) των οσίων.

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας γεννήθηκε πιθανῶς κατὰ τὸ 650 π.Χ., στὴν μικρὴ πόλη τῆς φυλῆς Βενιαμὶν Ἀναθώθ, βορειοανατολικὰ τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ πατέρας του ἦταν ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Χελκίας. Ἀνατράφηκε στὴν ἱερατικὴ αὐτὴ οἰκογένεια μὲ αὐστηρότητα. Μελετοῦσε τοὺς πρὸ αὐτοῦ Προφῆτες Ἡσαΐα καὶ Ὠσηέ. Νεότατος στὴν ἡλικία, περίπου 23 – 25 ἐτῶν, περὶ τὸ 627 – 625 π.Χ., καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ προφητικὸ ἀξίωμα. Ἀνταποκρίνεται στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἔτσι τὸ ὄνομά του (Ἱερεμίας), ποὺ σημαίνει ὁ Θεὸς ἀνυψώνει ἢ καθιστᾶ, ἐκφράζει καὶ τὴν ἀποστολή του.

Κατάπληκτος ἀπὸ τὴν τιμὴ αὐτὴ ὁ Ἱερεμίας, ἀρνεῖται τὴν ὑψηλὴ τιμητικὴ κλήση, προβάλλοντας τὶς ἀσθενεῖς νεανικές του δυνάμεις. Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνισχύει αὐτὸν ὑποσχόμενος, ὄχι ὑλικὲς ἀμοιβὲς καὶ τιμές, ἀλλὰ τὸ πολυτιμότερο ὅλων: τὴ βοήθειά Του. Ὁ Ἱερεμίας ὑπακούει.

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας καθαγιάσθηκε πρὶν ἀπὸ τὴ γέννησή του, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος. Πράγματι, στὴν ἀρχὴ τοῦ προφητικοῦ του βιβλίου ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς τοῦ λέγει: «Πρὸ τοῦ με πλάσαι σε ἐν κοιλίᾳ ἐπίσταμαί σε καὶ πρὸ τοῦ σε ἐξελθεῖν ἐκ μήτρας ἡγίακά σε, προφήτην εἰς ἔθνη τέθεικά σε».

ΟΥΔΕΙΣ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΩΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ..

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=10874

....Σε αυτό το διάστημα ο π. Ιερώνυμος με δικές του ενέργειες και προσπάθειες, είχε βοηθήσει την Γερόντισσα Ευπραξία να φτιάξει ένα μικρό Ησυχαστήριο βορειοανατολικά και σε απόσταση ενός περίπου χιλιομέτρου από το νοσοκομείο της Αίγινας. Η Γερόντισσα είχε μείνει πολύ καιρό φιλοξενούμενη σε σπίτια γνωστών του, έως ότου βρει κάποιο μοναστήρι για να μονάσει. Αυτό την εμπόδιζε να εκτελεί τον μοναχικό κανόνα της και την προσευχή. Κι ο πάντα φιλόστοργος π. Ιερώνυμος, που όλα τα σκεφτόταν και για όλα νοιαζόταν, της βρήκε αυτό το ησυχαστικό μέρος και φρόντισε να χτιστούν αρχικά δυο κελλάκια και αργότερα ένα εκκλησάκι, αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, προς την οποία ο π. Ιερώνυμος είχε πολύ μεγάλη ευλάβεια και αγάπη. Εκεί, έξω από το εκκλησάκι και δίπλα στα κελλιά είχε εγκαταστήσει κι ένα μικρό πάγκο με διάφορα εργαλεία και το χρησιμοποιούσε σαν εργαστήρι.

"Oρθόδοξος Τύπος" : Ἀπρέπεια τοῦ Μητροπολίτου Σερρῶν κατὰ Χριστοδούλου τοῦ καί εὐεργέτου αὐτοῦ

Αὐτὲς οἱ γενικῆς φύσεως ἀντικανονικὲς ἀπρέπειες διανθίσθησαν καὶ ὑπογραμμίσθησαν ἀπὸ αὐτὴν καθʼ ἑαυτὴν τή δουλικὴ πρόσκλησι ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Σερρῶν κ. Θεολόγο, πρὸς τὸν Πατριάρχη. Φαίνεται ὅτι αὐτὸς ὁ Ἐπίσκοπος ἐλησμόνησε τὴν «Φοβερὴ Ἀκοινωνησία» (ἀνύπαρκτη βέβαια κανονικῶς), πού, ὁ Πατριάρχης εἶχε ἐπιβάλει στὸν μεγάλο εὐεργέτη του, τὸν μακαριστὸ Χριστόδουλο!  Ὁ μακαριστός Χριστόδουλος τὸν κατέστησε Ἐπίσκοπο, καὶ μάλιστα ἀντίθετα ἀπὸ τὸ Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πρὶν δηλαδὴ συμπληρώσει τὴν νόμιμη ἡλικία (τὰ τριάντα πέντε ἔτη)!  Κατόπιν, τάχιστα τὸν προέτεινε καὶ τόν ἐξέλεξε ὡς Μητροπολίτη Σερρῶν, σὲ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες Μητροπόλεις τῆς Μακεδονίας... Συντονισμένοι στὴν ἴδια συχνότητα τῆς ἀγνώμονος ἀπρέπειας καὶ τῆς δουλοφροσύνης, προηγήθησαν καί κάποιοι ἄλλοι τινές Μητροπολίτες, ὅπως ὁ Κερκύρας, ὁ Μεσσηνίας, ὁ Πατρῶν, ὁ Ἐδέσσης κ.ἄ.. Ἀναρωτιέται κανείς, μήπως ὅλα αὐτὰ ἐντάσσονται στὰ πλαίσια τα- κτικοῦ καὶ στρατηγικοῦ σχεδιασμοῦ τῶν νεοδελφίνων, λόγῳ καὶ τῶν ὑποψελλιζομένων λόγων περὶ παραιτήσεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου Β΄... Ἐκτὸς ὅμως τοῦ θρόνου τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μερικοὶ στοχεύουν ἢ μεθοδεύουν, διὰ μεταθετοῦ καὶ στὸν ἐπίζηλον θρόνον τῆς συμπρωτευούσης Θεσσαλονίκης

Χριστιανικὴ ἐπανάστασις

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΜΕΓΑΛΗ εἶναι ἡ προθυμία τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων νά ἀσχοληθοῦν μέ τά κοινά, νά πρωτοστατήσουν σέ κοινωνικούς ἀγῶνες, νά χτυπήσουν τήν ἀδικία καί τήν ἐκμετάλλευση καί γενικά νά κάνουν τόν κόσμο καλύτερο. Ὅλοι θέλουν νά γίνουν ἐπαναστάτες, ἀπό τούς ἀνώριμους μαθητές μέχρι τούς ἀριστερούς καί τούς παράξενους οἰκολόγους. Βάζουν ἕνα στόχο, χωρίς νά ἔχουν ξεκαθαρισμένο τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά τόν πετύχουν, καί ἀρχίζουν οἱ «ἀγῶνες».

Νομίζουν ὅτι μποροῦν νά κάνουν αὐτό πού σκέφτονται, μέ τόν τρόπο πού θέλουν, περιφρονώντας ὅλους ἐκείνους πού διαφωνοῦν μαζί τους. Μεταξύ τους οἱ «ἀγωνιστές» αὐτοί ἄλλοτε συμφωνοῦν καί ἄλλοτε μαχαιρώνονται. Τούς διακρίνει τό θράσος, ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ, ἡ καταπάτηση τῶν νόμων, οἱ αὐθαιρεσίες, ὁ ἐκφοβισμός, ἡ βία, ἡ νοθεία, ἡ ἀνυπαρξία ἤθους, ὁ προκλητικός τρόπος δράσης καί ὁ ἀνυπότακτος ἐγωισμός. Ὅλα αὐτά στηρίζονται στήν ἐσφαλμένη ἀντίληψή τους ὅτι στίς εὐγενικές, ἀνιδιοτελεῖς καί κοινωνικά ὠφέλιμες δραστηριότητές τους κανένας δέν μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ, οὔτε φυσικά καί ἡ εὐνομούμενη κοινωνία. Ὅταν ἐμποδιστοῦν, δέν διστάζουν νά γίνουν θύτες, νά κάψουν ὁλόκληρες πόλεις, νά ἐξανεμίσουν ξένες περιουσίες καί νά καταργήσουν κάθε νομιμότητα.

Ρώτησαν έναν Γέροντα:

"Πως λένε μερικοί ότι βλέπουν οπτασία αγγέλων;" 

Και αποκρίθηκε: "Ευτυχής είναι εκείνος που βλέπει πάντοτε τις αμαρτίες του".

Σύσταση από διάσημο, τον πολυβραβευμένο Φυσικό Stephen Hawking

http://kyprianoscy.blogspot.ca/2015/04/stephen-hawking.html#comment-form

Ο πολυβραβευμένος κορυφαίος Φυσικός προειδοποιεί πως ο άνθρωπος πρέπει να κατοικήσει στο Διάστημα εντός των επόμενων 1.000 ετών. O 73χρονος επιστήμονας Stephen Hawking, που βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και επικοινωνεί μέσω υπολογιστή προειδοποιεί την ανθρωπότητα ότι το τέλος στον πλανήτη Γη πλησιάζει. (Βλέπε protothema. gr και άλλες εφημερίδες).

 κχ
Μπα, σε καλό μας ! Ήδη αυτός ζει σε άλλο πλανήτη με την θλιβερή κατάσταση της υγείας του και θέλει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο ; Χριστός και Κύριος ! Μόνο το διαστημικό σκάφανδρο του λείπει. Θέλει να χάσουμε τα λογικά μας ; Κανένα φάρμακο δεν υπάρχει, να του δώσουμε για να συνέλθει ;

Αναρτήθηκε από Kyprianos Christodoulides στις 1:32 π.μ. 

Με κομπίνα στο φορολογικό σύστημα ο Σόρος κέρδισε $ 13, 3 δισεκατομμύρια!...

George Soros likes to say the rich should pay more taxes. A substantial part of his wealth, though, comes from delaying them. While building a record as one of the world’s greatest investors, the 84-year-old billionaire used a loophole that allowed him to defer taxes on fees paid by clients and reinvest them in his fund, where they continued to grow tax-free. At the end of 2013, Soros—through Soros Fund Management—had amassed $13.3 billion through the use of deferrals, according to Irish regulatory filings by Soros.

http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-04-30/george-soros-s-tax-bill

H Koρυφή του παγόβουνου του αειμνήστου Ι. Κορναράκη Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών

Το μάθημα των θρησκευτικών στην δημόσια παιδεία μεταποιήθηκε, τον τελευταίο καιρό, σε «αποδιοπομπαίο τράγο», στην κεφαλή του οποίου οι εχθροί της Εκκλησίας επιθέτουν, αυθαιρέτως και αναρμοδίως, τις αμαρτίες της και ζητούν – σύμφωνα με το «λευϊτικό» της αποστασίας – την αποπομπή του έξω της παρεμβολής της δημόσιας παιδείας. Και τούτο, προκειμένου να εξαφανισθεί το μάθημα αυτό – να καταστραφεί, κατά το υπόδειγμα του παλαιοδιαθηκικού λευϊτικού για να ικανοποιήσουν, με τον τρόπον αυτόν, την επιθυμία τους να πολεμήσουν την έμμεση παρουσία της Εκκλησίας μέσα στον κόσμο, με την ολοτελή κατάργηση του μαθήματος αυτού!                                                                                        

Μια τέτοια κατάργηση, την έχουν ανάγκη οι εχθροί της Εκκλησίας, για να κατασιγάσουν τις ασυνείδητες ενοχές τους, επειδή είναι έξω από την Εκκλησία, υπαρξιακώς απροσδιόριστοι και, άρα, ανασφαλείς!                                         
Οπωσδήποτε όμως, ο πόλεμος κατά του μαθήματος των θρησκευτικών είναι δείγμα της συνεχιζομένης, από μακρού, πνευματικής κρίσεως στους κόλπους του επισκοπικού σώματος της Εκκλησίας, και αυτό ακριβώς το γεγονός αντανακλάται στον πόλεμον αυτόν.
Η προηγηθείσα χριστοδουλική αρχιεπισκοπία «έβγαλε την Εκκλησία στον κόσμο»! Εκκοσμίκευσε την λυτρωτική της αποστολή, «μπήκε» στα εγκόσμια δρώμενα με απαιτήσεις αποκτήσεως προσωπικής αναγνωρίσεως και αίγλης, πτωχεύοντας την Εκκλησία σε δραστηριότητες χαρισματικής προσφοράς!                                                                                 
Με την υπερβολική ενασχόληση της διοικήσεως της Εκκλησίας στο πεδίο της φιλανθρωπίας και της ιδρυματικής κοινωνικής διακονίας, παραμελήθηκε η διακονία της πνευματικής καρποφορίας και του αγιασμού των πιστών, τους οποίους η χριστοδουλική νοοτροπία συμπαρέσυρε στην αποδοχή της αντιλήψεως ότι τα έξω προέχουν των έσω. Η εξωστρέφεια προβλήθηκε ως περισσότερον συμφέρουσα από την ησυχαστική εσωστρέφεια!

ΕΞ ΕΣΠΕΡΙΑΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ

 Ανέγνωσα εις τον «Τύπον» τας απαντήσεις εις τα τρία άρθρα του Καθηγητού κ. Αλιβιζάτου. Ησθάνθην ικανοποίησιν και ανακούφισιν, διότι ητοίμαζα απάντησιν. Δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεσις ο κ. Καθηγητής φρονών τόσον φιλελεύθερα. Το σύνολον σχεδόν των καθηγητών των δύο δυσμοίρων Θεολογικών Σχολών των Πανεπιστημίων μας έτσι φρονούν. Όλαι αι επί μέρους επιστήμαι έχουν κάποιαν συνέπειαν. Οι θεραπεύοντες τας διαφόρους επιστήμας μεταβαίνουν εις Ευρώπην και Αμερικήν δια την καλυτέραν συγκρότησίν των και καλώς ποιούν. Αλλ’ οι Θεολόγοι μας τι θέλουν εις τα Καθολικά και Προτεσταντικά Πανεπιστήμια; Τι θα μάθουν εις αυτά οι Ορθόδοξοι Καθηγηταί; Ιδού αι συνέπειαι της ασυνεπείας. Συνήθως λέγουν ότι μανθάνουν τας θεολογίας των Προτεσταντών και των Καθολικών ως και τον τρόπον σκέψεως, δια να δύνανται να γνωρίζουν σαφέστερον τας διαφοράς μας. Και εντεύθεν να αγαπούν περισσότερον την Ορθοδοξίαν και να την προστατεύουν. Δυστυχώς, όμως, δεν συμβαίνει αυτό. Ίσως η πρόθεσις να είναι καλή. Και είναι καλή. Αλλά δεν δύναται η πρόθεσις να γίνη πραγματικότης. Διότι εισέρχονται εις κλίματα επικίνδυνα χωρίς τα απαραίτητα μέσα αυτοπροστασίας. Πώς να προστατεύση ένας «καθηγητάκος» 22-25 ετών τον εαυτόν του, από τας ισχυράς επιδράσεις της Ρωμαιοκαθολικής και Προτεσταντικής Θεολογίας, όταν, εστερημένος ορθοδόξων κριτηρίων, ευρίσκεται μέσα εις την γοητεύουσαν ατμόσφαιραν του Δυτικού ρασιοναλισμού; Με ποία μέσα να αντιδράση ενώπιον της θαμβούσης ψευδοσοφίας των Ευρωπαίων το χθεσινόν, κομπλεξικόν δια την καταγωγήν του, χωριατόπουλον, που οιστρηλατημένον από το όνειρον να γίνη μέγας Θεολόγος, με γλώσσες και ευρωπαϊκήν σκέψιν, ρουφά ευχαρίστως ό,τι του σερβίρει η Κίρκη της λογοκρατουμένης Θεολογίας;

ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ 2015

Πηγή : http://apotixisis.blogspot.ca/

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 2/2

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Σκύλα Βαβυλών της Βασιλίδος Σιών, και δορύκτητον όλβον εδέξατο· Θησαυρούς Χριστός εν Σιών δε ταύτης, και Βασιλείς συν αστέρι οδηγώ, αστροπολούντας έλκει· διο ανυμνούντες αναμέλψωμεν· Ευλογείτω η κτίσις πάσα τον Κύριον, και υπερυψούτω εις πάντας τους αιώνας.

Ερμηνεία.

Την ανωτέρω ιστορίαν της Βαβυλώνος αναφέρει ο Ιερός Μελωδός και εν τω Τροπαρίω τούτω· όθεν λέγει. Το παλαιόν μεν η πόλις της Βαβυλώνος εσκλάβωσε την πόλιν Σιών (την Ιερουσαλήμ), και επήρε κούρση από αυτήν, χρυσάφι, αργύριον και άλλον πλούτον δορύκτητον (αποκτημένον με κοντάρια και άρματα)· τώρα δε ο Δεσπότης Χριστός, δεν αφήκεν ατιμώρητον την κατά της Σιών ύβριν ταύτην της Βαβυλώνος· αλλά γεννηθείς κατά σάρκα από την σκλαβωθείσαν και υβρισθείσαν Σιών, όχι μόνον τους θησαυρούς της Βαβυλώνος λαμβάνει, τον χρυσόν, τον λίβανον και την σμύρναν, τα οποία οι Μάγοι επρόσφερον εις τον Χριστόν, αλλά και αυτούς ακόμη τους Βασιλείς της Βαβυλώνος και Περσίας, τους Μάγους δηλαδή τους καταγινομένους εις την θεωρίαν των εν Ουρανώ αστέρων, και αυτούς, λέγω, τραβίζει εις την ιδικήν του προσκύνησιν. Με ποίον τρόπον; Δια μέσου του καινοφανούς εκείνου αστέρος, του διηγήσαντος αυτούς από την Περσίαν εις τα Ιεροσόλυμα. Τα δε λοιπά του Τροπαρίου εξηγήθησαν ανωτέρω.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 30 Απριλίου 2015

Ιακώβου του αποστόλου, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου, Δονάτου επισκόπου, Αργυρής νεομάρτυρος (1721).

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης καὶ πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Βησθαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴν λίμνη τῆς Γεννησαρὲτ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη, ἔχοντας καὶ οἱ δύο μαζί τους καὶ τὸν πατέρα τους, καθὼς καὶ πολλοὺς ἐργάτες. Εἶχαν δικό τους πλοῖο καὶ συνεργάτης τους ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Παρόλα αὐτὰ ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ«ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».

Ὁ Ἰάκωβος μαζὶ μὲ τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη ἐπέδειξαν μεγάλο ζῆλο ὡς Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτὸ καὶ κλήθηκαν υἱοὶ βροντῆς καὶ ἔγιναν μάρτυρες πολλῶν μεγάλων γεγονότων, ποὺ δὲν τὰ βίωσαν οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι. Ἔγιναν ἀποκλειστικοὶ μάρτυρες τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου. Εἶδαν τὴ θαυμαστὴ Ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ ἀρχισυναγωγοῦ Ἰάειρου καὶ εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ προσκληθοῦν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ κοντά Του κατὰ τὶς ὧρες τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἀγωνίας Του στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Ἡ οἰκειότητα αὐτὴ ὁδήγησε προφανῶς τὸν Ἰάκωβο μὲ τὸν ἀδελφό του Ἰωάννη νὰ ζητήσουν μέσῳ τῆς μητέρας τους ἀπὸ τὸν Κύριο, πρωτοκαθεδρία στὴν ἐγκόσμια βασιλεία Του, παρανοώντας τὴν ἀποστολὴ τοῦ Μεσσία. Οἱ δυὸ Μαθητὲς ζήτησαν ἀπὸ τὸν Χριστό, δόξα μὲ ἀνθρώπινα κριτήρια, ἔχοντας κατὰ νοῦ ὅτι ἡ Βασιλεία Του εἶναι αἰσθητή. Ὁ Χριστὸς ὅμως, διορθώνοντας τὴν ἐσφαλμένη δοξασία τους, ὑποδεικνύει τὴν πραγματικὴ καὶ αἰώνια δόξα, ἡ ὁποία διέρχεται μέσα ἀπὸ τὸ «ποτήριον», ποὺ εἶναι τὰ Πάθη καὶ ὁ Σταυρός. Γι’ αὐτὸ τοὺς λέγει: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι;».
Μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Παλαιστίνης. Μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων μεταστρεφόταν στὴ νέα πίστη καὶ ἄλλαξε τρόπο ζωῆς χάρη στὸ ἔργο τοῦ Ἰακώβου. Αὐτὸ θορύβησε ἰδιαίτερα τοὺς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι, τὸ ἔτος 44 μ.Χ., τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀποκεφάλισαν, ὡς ἀμνό, μὲ διαταγὴ τοῦ Ἡρώδου τοῦ Ἀγρίππα.

Αββάς Φιλήμονας : Πρόσεχε τις σκέψεις σου

Πρόσεχε με ακρίβεια και φύλαγε την καρδιά σου να μη δέχεται πονηρούς λογισμούς ή οποιουσδήποτε μάταιους και ανωφελείς. Πάντοτε όμως, και όταν κοιμάσαι και όταν τρως ή πίνης ή συνομιλής, η καρδιά σου κρυφά να μελετά, άλλοτε τους ψαλμούς με νοερόν τρόπον, άλλοτε να προσεύχεσαι με τα «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Και πάλιν όταν ψάλλης με την γλώσσα σου, πρόσεχε μη λέγη άλλο το στόμα σου και αλλού να γυρίζη ο νους σου.

Προσευχή προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε, συ που γέννησες κατά σάρκα το Θεό Λόγο, κάμε δεκτή την εξαγόρευση των πολλών μου αμαρτιών και φέρε τη μετάνοιά μου στο Μονογενή Υιό σου και Θεό μας, για να λυπηθεί την ταλαίπωρη ψυχή μου. Δέσποινα Θεοτόκε ελέησε την πολύπαθη ψυχή μου. Δέσποινα Θεοτόκε, ελέησέ μου την ταπείνωση. Λυπήσου την ασθένειά μου, συ που έχεις μεγάλη παρρησία προς τον Γεννηθέντα από σένα. Μη παραβλέψεις λοιπόν τα δάκρυα της μετανοίας μου. Μη αποδιώξεις τον πόνο της καρδιάς μου. Αλλά με τις μητρικές σου παρακλήσεις απόσπασε για μένα την ευσπλαγχνία του Θεού και αξίωσέ με να ξαναβρώ το αρχαίο προπτωτικό κάλλος.                                                                                                                                            
Στον παρόντα βίο συνοδοιπόρησε και σύμπλευσε μαζί μου. Ενίσχυσέ με στις αγρυπνίες. Παρηγόρησέ με στις θλίψεις. Δώρισέ μου  την θεραπεία των ασθενειών. Σώσε με από τις αδικίες. Αθώωσέ με από τις συκοφαντίες. Ανάδειξέ με ισχυρό απέναντι στους αοράτους εχθρούς μου. Ναι υπεράγαθε, Δέσποινα Θεοτόκε, επάκουσε τη δέησή μου. Κατάσβεσε τις εναντίον μου επαναστάσεις. Καταπράϋνε τον πικρό θυμό μου. Διαπαιδαγώγησε τη γλώσσα μου, για να λέγω πάντα όσα συμφέρουν στην ψυχή μου. Δίδαξε τα μάτια μου να βλέπουν σωστά την αρετή. Τα χέρια μου να κάνουν το καλό, για να τα ανυψώνω επάξια σε στάση προσευχής. Καθάρισε το στόμα μου, για να επικαλούμαι το Πανάγιο όνομα του Θεού. Άνοιξε τα αυτιά μου, για να ακούω, να καταλαβαίνω και να εφαρμόζω τα λόγια των Αγίων Γραφών, που είναι πιο γλυκά κι από το μέλι.                                                                                                        
Δώσε μου καιρό μετανοίας και επιστροφής. Φύλαξέ με από τον ξαφνικό θάνατο και παραστάσου κοντά μου κατά το χωρισμό της ψυχής από το σώμα. Απάλλαξέ με από τη θέα της σκοτεινής όψης των δαιμόνων. Φέρε με σε οικειότητα με τον Θεό και αξίωσέ με να βρεθώ στα δεξιά του Θεού ως κληρονόμος των αιωνίων και αφθάρτων αγαθών. Την εξομολόγησή μου απευθύνω, Δέσποινά μου Θεοτόκε, σε Σένα, που είσαι η μόνη ελπίδα μου μετά το Θεό. Αξίωσέ με να κοινωνώ χωρίς κατάκριση το Πανάγιο και Πανάχραντο Σώμα και Αίμα του Υιού και Θεού σου, για να αξιωθώ να συμμετάσχω και στο γλυκύτατο και Ουράνιο Δείπνο του Παραδείσου.                                                                                                   
Δια των δικών σου πρεσβειών, πανύμνητε και υπερένδοξε Δέσποινα, κάμε να σωθεί κάθε ανθρώπινη ύπαρξη που δοξάζει κι ευλογεί τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, την παναγία και ομοούσιο Αγία Τριάδα και τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων, Αμήν.                                                         

Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης : Ο θρησκευτικός συγκριτισμός και οι «προφήται της αισχύνης»

Ετόλμησε μόνος ο προφήτης Ηλίας να τα βάλει με το συγκρητιστικό κατεστημένο των βασιλέων του Ισραήλ Αχαάβ και Ιεζάβελ, οι οποίοι μαζί με τη λατρεία του αληθινού Θεού εισήγαγαν και τη λατρεία του Βάαλ, ανάλογης θεότητος προς τον ελληνικό Δία, αναμείξαντες την αλήθεια με το ψεύδος και έχοντες συμμάχους και συμφώνους τους «προφήτας της αισχύνης», όπως συμβαίνει και σήμερα· άλλα συγκρητιστικά κατεστημένα τώρα του επάρατου Οικουμενισμού εξισώνουν και αναμειγνύουν τις θρησκείες και τις ομολογίες, με τη συμμαχία και συμφωνία πάλιν «προφητών της αισχύνης», υψηλοβάθμων και προβεβλημένων. Ο ίδιος ο Κύριος, άλλωστε, δεν συγκρούσθηκε με το ιερατικό κατεστημένο της εποχής του, ασταμάτητα καθ΄ όλη τη διάρκεια της δημοσίας δράσεώς του, με αποκορύφωμα τα φοβερά «ουαί», λίγο πριν από τη σταυρική του θυσία, με την οποία δίδαξε ότι μέχρι θανάτου πρέπει να αγωνιζόμαστε για την αλήθεια; Τους ζηλωτάς της πίστεως τιμά και προβάλλει προς μίμηση η Εκκλησία και όχι τους χλιαρούς και συμβιβαστικούς του εφησυχασμού. Ακόμη και ησυχαστές και ερημίτες, όπως ο Άγιος Αντώνιος, ο καθηγητής της ερήμου, άφηναν την ησυχία και την προσευχή και κατέβαιναν στον κόσμο, για να συμπαρασταθούν και να ενισχύσουν όσους αντιστέκονταν στις αιρέσεις. Υπάρχει ευθεία γραμμή που συνδέει τον προφήτη Ηλία, τον Τίμιο Πρόδρομο, τον Άγιο Αντώνιο και όλους στη συνέχεια τους ομολογητάς Αγίους με αυτούς που σήμερα αγωνίζονται εναντίον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού: «Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείας ταις τρίβοις επόμενος, πάτερ Αντώνιε…». 

π. Νικόλαος Μανώλης, Η νέα εκκλησιολογία του Οικουμ. Πατρ. κ. Βαρθολομαίου

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΔΟΧΟΙ ;

Η ΑΓΙΑ  ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ δεν είναι σαν το τραπεζάκι του μπουφέ που διαλέγεις ό,τι σου αρέσει και το τρως.

Η αλήθεια δεν είναι μεμερισμένη, άλλα υπάρχει στο σύνολό της.

Δεν μπορείς να αρνείσαι μία θεμελιώδη αλήθεια της πίστης όπως είναι ο Ορθόδοξος Γάμος, να προχωράς στο μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής σου αρνούμενος την παρουσία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού μέσα σε αυτήν και από την άλλη να θέλεις να γίνεσαι ο εγγυητής αυτής της πίστης, ως ανάδοχος, την οποία επιλεκτικά απορρίπτεις, πόσο μάλλον να κοινωνάς και να συμμετέχεις στα υπόλοιπα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας (μέχρι ότου απορρίψεις στο  μέλλον και αυτά, όταν βγούν  προσεχώς πολιτικά ευχέλαια, ή οι πολιτικές εξομολογήσεις…)

Έτσι σωστά πράττοντες πολλοί Ιερείς απαγορεύουν με λύπη τους έχοντας διαπράξει πολιτικό Γάμο, ό οποίος  αποτελεί νομιμοποίηση της  ακύρωσης του Χριστού, να γίνονται ανάδοχοι ή να κοινωνoύν.

Τα ζήτημα όμως είναι αν επιτρέπεται και αυτός ο επίσημα τελεσιουργών την πράξη της του Χριστού αρνήσεως, ο Δήμαρχος ή ο Αντιδήμαρχος να συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας.

Δυστυχώς ενώ η Εκκλησία είναι απαγορευτική στα παιδιά που τελούν τον πολιτικό γάμο, (πιστεύω από άγνοια και επιπολαιότητα οι περισσότεροι) την ίδια στιγμή όμως στους  αξιότιμους Δημάρχους είναι αγκαλίτσες  και φιλάκια , πρωτοκαθεδρίες εις την Θείαν Λειτουργίαν και τα λοιπά γλειψίματα και οι μαλαγανιές...

Ύστερα λοιπόν από όλα αυτά  είμαστε ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί έντιμοι με τον εαυτό μας και με το Ευαγγέλιο;

Ας απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του.

“ΑΝΤΙΜΟΡΦΕΑΣ”

Δεν πρέπει να γίνει καμία υποχώρηση στο Σκοπιανό

Κωνσταντίνος Χολέβας

Υπάρχουν πάντα κάποιοι Ελληνες έτοιμοι για υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα. Τώρα, λόγω και της οικονομικής κρίσης, βρίσκουν ένα επιπλέον επιχείρημα. Θεωρούν σκόπιμο να κλείσουμε, όπως ισχυρίζονται, τα ανοικτά μέτωπα, για να αφοσιωθούμε στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Διαφωνώ ριζικά με το σκεπτικό τους. Μάλιστα, οι εξελίξεις της επικαιρότητας δικαιώνουν την ανυποχώρητη στάση μας.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας, το οποίο θέλουν να μονοπωλήσουν οι Σκοπιανοί γείτονές μας. Αν προσέξουμε τη σημερινή κατάσταση του ψευδομακεδονικού υβριδίου, θα διαπιστώσουμε ότι η ΠΓΔΜ βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση, απομονωμένη πανταχόθεν και με σοβαρά ερωτηματικά για τη βιωσιμότητά της. Υπενθυμίζω:

Στο εσωτερικό μέτωπο, η κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι και του εθνικιστικού κόμματος ΒΜΡΟ κατηγορείται, βάσει στοιχείων, ότι υπέκλεπτε τηλεφωνικές συνομιλίες και επηρέαζε τη Δικαιοσύνη. Η σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση και ο ηγέτης της Ζόραν Ζάεφ καλούν τον Γκρούεφσκι να παραιτηθεί, δεδομένου ότι ηγετικά στελέχη των μυστικών υπηρεσιών είναι συγγενείς του.

Η «Αγαθή Μερίδα» του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ. Σχόλιον εις ένα παρεξηγημένον χωρίον

Φιλοξενούμενος ο Κύριος στη Βηθανία, ένα προάστειο των Ιεροσολύμων, στο γνωστό και φιλικό σπίτι των αδελφών Μάρθας, Μαρίας και Λαζάρου – ο πατέρας της οικογένειας, Σίμων ο λεπρός (βλ. Ματθ. 26: 6· Μρ 14: 3), είχε πεθάνει – αξιοποιεί την ευκαιρία για να διδάξει τους παρευρισκομένους. Η Μάρθα ως οικοδέσποινα καταγίνεται με την περιποίηση του φιλοξενουμένου, ενώ η μικρότερη αδελφή της Μαρία καθισμένη κοντά στα πόδια του Ιησού, ακούει με προσοχή τη διδασκαλία Του (Λουκ. 10: 39). Αυτό ενόχλησε την Μάρθα, η οποία περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν, καταγινόταν υπερβολικά με την φροντίδα της φιλοξενίας. Πιθανόν ετοίμαζε πλούσιο τραπέζι με πολλά φαγητά, που μάλιστα απαιτούσαν ιδιαίτερο κόπο και χρόνο για την προετοιμασία. Επειδή, όμως δεν μπορούσε να τα προλάβει όλα μόνη της, έρχεται στον Κύριο, που δίδασκε και κάνει τα παράπονά της· «Κύριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με άφησε μόνη να διακονώ; Πες της, σε παρακαλώ, να με βοηθήσει». Αξίζει να προσέξουμε ότι η Μάρθα δεν απευθύνεται στην αδελφή της αλλά στον Κύριο. Στο παράπονο τής Μάρθας ο Κύριος απαντά: «Μάρθα Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά· ενός δε εστι χρεία· Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ΄ αυτής» (Λουκ. 10: 41-42).

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Παναγία η Πορταΐτισσα - Συναξάριον και θαύματα

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

Γκέτο λαθρομεταναστών το κέντρο της Αθήνας

Resurrection Matins Ode 9 Chanted by monks of IM Vatopaidi

Ο Οικουμενισμός του Φαναρίου βρώμισε ακόμη μία μοναδική στιγμή της Ορθοδοξίας

«UNIA: THE FACE AND THE DISGUISE» THE BOOK BY FR. GEORGE METALLINOS

NOW CIRCULATING IN ENGLISH 

Now in circulation is the English edition of the book “UNIA: The Face and the Disguise” by Protopresbyter Fr. George Metallinos, Professor Emeritus of the Athens University School of Theology. This new edition is included in the publications of the Christian Orthodox Philanthropical Society of Friends of the Sacred Retreat of Pantokrator at Melissohori “Saint Gregory Palamas”. 

In this very notable essay, Father George examines the historical course and the significance of the religious-political entity named “Unia”, that is, of the Papist communities in the Orthodox regions of Eastern Europe and the Middle East – mainly during the past four centuries – who have deceptively been observing the Orthodox liturgical rubric (sacred services, language, vestments, etc.), but have acknowledged primacy and infallibility in the person of the Pope of Rome.  The author analyzes Unia’s early link to the Papist “Holy Inquisition”, but also to the Jesuits, who had originally organized Unia as a disguised Latinism.  According to Fr. George, Unia was –on the one hand– a factor that balanced out the damage sustained by Papism on account of the Protestant Reform from the 16th century onwards, and on the other hand, it was also a lever that elevated the Pope as a universal Bishop, whose prestige is supposedly recognized not only in the West but also in the East, that is by the Uniates, who are a mere semblance of “Easterners”.  

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  θ΄.  Ο Ειρμός.

Μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον! Ουρανόν το σπήλαιον· θρόνον χερουβικόν την Παρθένον· την φάτνην χωρίον· εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος, Χριστός ο Θεός· ον ανυμνούντες μεγαλύνωμεν.

Ερμηνεία.

Το προοίμιον του παρόντος Ειρμού αυτολεξεί ερανίσθη ο Μελωδός από τον λόγον του θείου Χρυσοστόμου τον εις την Γέννησιν του Κυρίου· όπου ούτω προοιμιάζει η ρητορική εκείνη και εύλαλος γλώσσα: «Μυστήριον ξένον και παράδοξον βλέπω»· εμιμήθη δε ο Μελωδός ενταύθα και τον διορατικόν εκείνον Προφήτην Αββακούμ λέγοντα: «Επί της φυλακής μου στήσομαι, και επιβήσομαι επί πέτραν, και αποσκοπεύσω του ιδείν» (Αβ. β: 1)· διότι σταθείς και ούτος επόι της ιδικής του φυλακής: ήτοι επί της προσοχής του νοός, και επιβάς εις την καρδίαν, ως επάνω εις πέτραν δια νοεράς επιστροφής και συνεύσεως, από εκεί εθεώρησε δια της ενεργείας του Πνεύματος την εκ Παρθένου απόρρητον Γέννησιν του Σωτήρος.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 29 Απριλίου 2015

Ιάσονος και Σωσιπάτρου των αποστόλων, Κερκύρας παρθενομάρτυρος, Ιωάννου Καλοκτένους μητροπολίτου Θηβών του νέου ελεημονος, Ιωάννου νεομάρτυρος του Θεσσαλονικέως (1802).

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος ἀνήκουν στὴ χορεία τῶν Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ κατάγονταν ὁ μὲν Ἰάσων ἀπὸ τὴν Ταρσὸ ἢ τὴν Θεσσαλονίκη, κατὰ τὸ παλαιὸ χειρόγραφο, ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ δὲ Σωσίπατρος ἀπὸ τὴν Ἀχαΐα.

Σαν διαβεί ο χρόνος, θα διαβεί κι ο πόνος;

   

                                                                    Ήτοι

                                                Περί της διαρκούσης κρίσεως

                                                Περί της εν καιρώ φυγής της κρίσεως

                                                 Περί της ημών αποκρίσεως

Αλήθεια, τι προσδοκά ο Έλληνας, περιδινούμενος μέσα σ΄ αυτήν την οικονομική λαίλαπα και την δεινώς εξαιτίας αυτής βιούμενη οδυνηρή κατάσταση; Πώς τη συζητά με τον εαυτό του- όχι με τους άλλους- και πώς κατορθώνει να αμυνθεί, να παρηγορηθεί; Πώς ορθώνει μέσα του ελπιδοφόρες αντιστάσεις; Πώς ελίσσεται και αγνοεί και αντιπαρέρχεται την αναγγελλόμενη από τα μέσα ενημέρωσης « πραγματικότητα», για να ανασάνει από τον όγκο των ειδήσεων, που πλακώνουν την ψυχή και που συχνότατα παρουσιάζονται μεταλλαγμένες και αντιφατικές; Τι μηχανεύεται το μυαλό του καθενός, τι προγραμματίζει, τι ονειρεύεται, τι ελπίζει, πώς καραδοκεί το ενδεχόμενο, το απίθανο κατά τα φαινόμενα, τέλος αυτής της βάρβαρης Οδύσσειας; Είναι μεγαλειώδης αυτή η σιωπηλή από μέρους του ελληνικού λαού στάση. Δεν είναι φόβος. Όχι. Πόσο μάλλον αδιαφορία.

Εξελίξεις στην Ι.Μ. Θεσσαλονίκης σχετικά με την υπόθεση του π. Νικολάου Μανώλη – Τα τελευταία νέα

Λάβαμε την ακόλουθη επιστολή της συντονιστικής επιτροπής αγώνος της ενορίας του Προφ. Ηλία Θεσσαλονίκης, εναντίον της δίωξης του π. Νικολάου Μανώλη:

Πέρασαν ήδη 2 μήνες από την ώρα που ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος αποφάσισε την τρίμηνη απόσπαση του πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Μανώλη. Η απόσπαση έγινε με την δικαιολογία της κάλυψης λατρευτικών αναγκών της μητροπόλεως. Για μας όμως δεν ήταν τίποτα άλλο από μία περιττή και αντιλειτουργική κίνηση της μητρόπολης. Από τη μία εγκαταλείφθηκε ο Ι. Βυζ. Ν. Προφ. Ηλιού μόνο με έναν ιερέα για τη δύσκολη περίοδο της Μεγ. Σαρακοστής, ενώ η απόσπαση για φερόμενη κάλυψη λατρευτικών αναγκών έγινε σε μία ενορία που εξηπηρετούνταν ήδη από τέσσερεις ιερείς, συμπεριλαμβανομένους και δύο συνταξιούχους. Αυτό καταμαρτυρείται από τους συνενορίτες, που σε όλο αυτό το διάστημα πάρα πολλές φορές μέχρι και σήμερα βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις κλειστές πόρτες του Προφ. Ηλία και την έλλειψη των καθημερινών ακολουθιών. Ποιός λοιπόν Ναός είχε ανάγκη για πραγματική κάλυψη λατρευτικών αναγκών;

Είπε ο Αββάς Αντώνιος:

Να έχης μπροστά στα μάτια σου τον φόβο του Θεού. Να θυμάσαι Αυτόν οπού θανατώνει και ζωογονεί. Μισήστε κάθε σαρκική ανάπαυση. Απαρνηθήτε αυτήν εδώ την ζωή, για να ζήσετε με τον Θεό. Να θυμάστε τι υποσχεθήκατε στον Θεό. Γιατί, κατά την μέρα της κρίσεως, θα σας το ζητήση. Περάστε τον βίο σας με πείνα, με δίψα, με γύμνια, με αγρυπνίες, με πένθος, με κλάμμα, με στεναγμούς μες από τα βάθη της καρδιάς. Δοκιμάστε να δήτε αν είστε άξιοι του Θεού. Περιφρονήστε την σάρκα, για να σώσετε τις ψυχές σας.

Τα φοβερά γεγονότα, που συνέβησαν την τελευταία εβδομάδα στο Φρέαρ του Ιακώβ, μετά το Πάσχα του 2015.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/04/2015_26.html

***

Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Τα φοβερά γεγονότα, που συνέβησαν την τελευταία εβ...":

Ο Θεός είναι αυτός που θέλει

"Ο Θεός είναι αυτός που θέλει" φυλακισμένο έναν πρώην - αν είναι ποτέ δυνατόν - πατριάρχη, τον Ειρηναίο ; "Είναι καιρός να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους", αλλά αυτό δεν το λέει ο ομιλητής. Η οικονομική καταστροφή δεν είναι το μείζον, λέει σε κάποια άλλη στιγμή, η μεγαλύτερη καταστροφή είναι η πνευματική - ιστορική χρεωκοπία. Η πνευματική μας ιεραρχία, που συντάσσεται ιστορικά με την αίρεση τι είναι; Μπορεί να μας απαντήσει ;

Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

«Μη χωρίζετε την καρδίαν υμών από του Θεού… φυλάσσετε αυτήν μετά της μνήμης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάντοτε… ίνα μεγαλυνθή Χριστός εν υμίν…». Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος.

Το θέμα της νοεράς προσευχής κατά τα τελευταία έτη κατέστη επίκαιρον τόσον εις τα ορθόδοξα κλίματα, όσον και εις τον Προτεσταντισμόν και τον Καθολικισμόν, εξ αφορμής των αλλεπαλλήλων εκδόσεων της «Φιλοκαλίας» και των Νηπτικών Πατέρων εις τρεις ευρωπαϊκάς γλώσσας. Η νοερά προσευχή αποτελεί, εις την σημερινήν εποχήν του ψυχικού άγχους, την μόνην καταφυγήν και το κύριον μέσον στροφής προς εαυτούς δια την ανεύρεσιν της απολεσθείσης υπάρξεως, του απολεσθέντος Παραδείσου, της εντός ημών υπαρχούσης Βασιλείας. Κάποτε, σπουδαίοι εκπρόσωποι της Καθολικής Εκκλησίας, εχαρακτήρισαν την νοεράν προσευχήν ως «πνευματικήν ηλιθιότητα» και η επίσημος Καθολική Εκκλησία θεωρεί την νοεράν προσευχήν και τον Ησυχασμόν ως είδος τι αιρέσεως. Σήμερον όμως παρουσιάζεται μία ύφεσις εις τας πεπλανημένας αυτάς αντιλήψεις και ο Δυτικός κόσμος στρέφεται διψαλέως προς την Ανατολήν, η οποία διετήρησε την αγάπην της προς την εσωτερικήν ζωήν. Βεβαίως, ουδέποτε η Δυτική Εκκλησία θα αγαπήση εις ίσον βαθμόν με την Ανατολικήν την εσωτερικήν ζωήν, εάν δεν απαγγιστρωθή από το μονομερές πνεύμα της εξωτερικής δραστηριότητος, το οποίον τείνει να την καταστήση ένα, εστερημένον βιουμένου επερβατισμού, εγκόσμιον οργανισμόν.

... Και θα μεταλαμβάνουμε και σείς τα κορόïδα θα μᾶς βλέπετε και δεν θα αντιδράτε. Ξέρετε γιατί δεν θα αντιδράτε; Γιατί θα σᾶς λένε «Κάντε υπακοή στην Εκκλησία». «Κάντε υπακοή», έτσι θα σᾶς λένε.»

http://katanixis.blogspot.gr/2014/05/blog-post_7719.html

«Πάτερ μου, σε λίγο καιρό, όχι μακριά, σε πολύ λίγα χρόνια, θα υπάρξη μία εκκλησία σε όλον τον κόσμο… παπικοί, προτεστάντες, ορθόδοξοι, θα υπάρχει μία λέξη, αυτή που επικρατεί στις ημέρες μας, «ενότητα»· υπό το πρίσμα τῆς ενότητος. Από κάτω θα γίνει ένας ακταρμᾶς, δηλ. ο καθένας θα κρατάει την πίστη του, αλλά εδώ θα βλέπετε καρδινάλιο. Αυτός θα κρατάει την πίστη του, εγώ την πίστη μου, θα έχουμε όμως κοινό ποτήριο. Και θα μεταλαμβάνουμε και σείς τα κορόïδα θα μᾶς βλέπετε και δεν θα αντιδράτε. Ξέρετε γιατί δεν θα αντιδράτε; Γιατί θα σᾶς λένε «Κάντε υπακοή στην Εκκλησία». «Κάντε υπακοή», έτσι θα σᾶς λένε.»  

Prayer in the Orthodox Church

"He who is able to pray correctly, even if he is the poorest of all people, is essentially the richest. And he who does not have proper prayer, is the poorest of all, even if he sits on a royal throne" 

- St John Chrysostom

Prayer is the elevation of the mind and the heart to God in praise, in thanksgiving, and in petition for the spiritual and material goods we need.  Our Lord Jesus Christ commanded us to enter into our inner room and there pray to God the Father in secret. This inner room means the heart, the core of our being.  

The Apostle Paul says that we must always pray in our spirit.  He commands prayer for all Christians without exception and asks us to pray unceasingly.

Orthodox Christians engage in both corporate and personal prayer.  One’s individual prayer life is balanced with participation in the liturgical services of the Church where the whole community gathers for prayer and worship

http://orthodoxprayer.org/

π. ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ - Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Η Πανελλήνιος Ένωσις Ποντίων Αξιωματικών – Αλέξανδρος Υψηλάντης για τον ηρωϊκόν στρατιώτην Κωνσταντίνον Κουκκίδην:

Επιποθούμε να αναπολήσουμε το εντελώς διακριτικό γεγονός, που έλαβε χώρα στο βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών, την 27^η Απριλίου του 1941, ημέρα κατάληψης των Αθηνών από τους Γερμανούς. Απτόητος και πραγματικά άξιος της πατρίδας, φρουρός της Ελληνικής Σημαίας, ο Κωνσταντίνος Κουκκίδης την υπέστειλε ενώπιον του ειδικού αποσπάσματος των Ναζί, την ασπάσθηκε ευλαβικά και σφίγγοντάς την στα καταφλεγόμενα από αισθήματα αγάπης αλλά και Εθνικού πόνου στήθη του, πραγματοποίησε το άλμα αυτοθυσίας στους βράχους, που συμβολίζουν την ιερότητα της Ελληνίδος Γης και την αναφαίρετη εσωτερική ελευθερία των παλληκαριών της. Ναι, θέλουμε να ξαναδούμε με τα μάτια της ψυχής μας, επί τόπου, αυτόν τον ξεχωριστό Έλληνα Στρατιώτη, που χωρίς άνωθεν προσταγή, στη φωνή της εθνικής του συνείδησης, και μόνο, υπακούοντας επιλέγει μοναδικό είδος θανάτου, που κατέπληξε τον κόσμο και κατέταξε τον ίδιο σε θέση περίοπτη μεταξύ των ηρώων, που έσωσαν την τιμή της πατρίδας και των ιερών συμβόλων της. Ναι, θα εκφράσουμε και πάλι ευλαβικά τον θαυμασμό μας και θα αποδώσουμε την οφειλόμενη τιμή στον ήρωα, ο οποίος κατέδειξε με το δικό του τρόπο την πίστη του Έλληνα στις αξίες της ηθικής και της Εθνικής Ελευθερίας και θα διαπιστώσουμε άλλη μια φορά το πώς και το γιατί του κατορθώματος: Λειτούργησαν αστραπιαία όσα είχαν σταλάξει μέσα του οι Πόντιοι γονείς και δάσκαλοί του, όπως οι ίδιοι τα διδάχτηκαν σε ανάλογες ηρωϊκές πράξεις των πατέρων τους στον αλησμόνητο Πόντο μας!

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Εξαίσιον δρόμον, ορώντες οι Μάγοι, ασυνήθους νέου αστέρος αρτιφαούς, ουρανίους υπερλάμποντος, Χριστόν Βασιλέα ετεκμήραντο, εν γη γεννηθέντα Βηθλεέμ, εις σωτηρίαν ημών.

Ερμηνεία.

Περί των Μάγων αναφέρει και εν τω παρόντι Τροπαρίω ο Ιεράρχης Κοσμάς· λέγει γαρ, ότι οι Μάγοι, επειδή ήτον αστρολόγοι, και περιειργάζοντο τους δρόμους και τας κινήσεις των αστέρων πλανητών και απλανών, δια τούτο βλέποντες τον παράδοξον και υπερφυσικόν δρόμον του αρτιφαούς και νέου αστέρος εκείνου του ασυνειθίστου, ο οποίος εφάνη κατά τον καιρόν της Χριστού Γεννήσεως, και έλαμπε περισσότερον από τους άλλους αστέρας τους ουρανίους, από τούτον ως από σημείον αληθινόν και αναγκαίον εσυμπέραναν, ότι εγεννήθη επί γης κατά την πόλιν Βηθλεέμ Βασιλεύς νέος ο Χριστός δια την σωτηρίαν ημών των ανθρώπων. Από τρία δε αίτια εγνώρισαν οι Μάγοι, ότι ο αστήρ εκείνος ήτον υπερφυσικός και παράδοξος. Πρώτον, διότι όχι μόνον εκινείτο, αλλά και εστέκετο· και αντιστρόφος, όχι μόνον εστέκετο, αλλά και εκινείτο· όταν γαρ οι Μάγοι εκινούντο, τότε και ο αστήρ εκινείτο· και όταν οι Μάγοι εστέκοντο, τότε και ο αστήρ εστέκετο· το οποίον είναι πράγμα υπερφυσικόν και παράδοξον. Δεύτερον, διότι ο αστήρ εκείνος εκινείτο πολύ χαμηλότερα από τους άλλους αστέρας. Όθεν οι Μάγοι έφθασαν κοντά, τόσον χαμηλός έγινεν, ώστε επήγε και εστάθη επάνω της οικίας, εις την οποίαν το παιδίον ευρίσκετο, διότι αυτός ωδήγει αυτούς: «Προήγεν αυτούς ο αστήρ, έως ελθών έστη επάνω, ου ην το παιδίον» (Ματθ. β:9). Τρίτον, διότι τόσην υπερβολικήν λαμπρότητα είχεν ο αστήρ εκείνος, ώστε υπερέβαινεν όλους τους άλλους ουρανίους αστέρας· (το δε «ουρανίους» άλλοι γράφουσιν «ουρανίου»· αλλ΄ ούτω σφάλλουσι). Αν θέλης δε, αγαπητέ, να μάθης καλύτερα περί του αστέρος τούτου, όρα εις την υποσημείωσιν του Τροπαρίου της Δ΄ Ωδής του παρόντος Κανόνος του λέγοντος «Του Μάντεως πάλαι Βαλαάμ».

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 28 Απριλίου 2015

Των εν Κυζίκω εννέα μαρτύρων, οσίων Μέμνονος του θαυματουργού και Αυξιβίου επισκόπου Σόλων Κύπρου.

Οἱ Ἅγιοι ἐννέα Μάρτυρες τῆς Κυζίκου, ὁ Ἀντίπατρος,  Ἀρτεμᾶς, ὁ Θαυμάσιος, ὁ Θεόγνις, ὁ Θεόδουλος, ὁ Θεόστιχος, ὁ Μάγνος, ὁ Ροῦφος καὶ ὁ Φιλήμονας κατάγονταν ἀπὸ διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν ὅμως ὅλοι μαζὶ στὴν Κύζικο τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν. Ὅταν ὁδηγήθηκαν μπροστὰ στὸν τοπικὸ ἄρχοντα ἐπέδειξαν θαυμαστὴ γενναιότητα καὶ ὑπερασπίσθηκαν μὲ παρρησία καὶ θάρρος τὴν πίστη τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ γιὰ νὰ καμφθεῖ τὸ σθένος τους, ρίχθηκαν στὴ φυλακή. Ἐκεῖ χωρὶς νερὸ καὶ τροφὴ προσεύχονταν καὶ δοξολογοῦσαν τὸν Κύριό τους, ὁ Ὁποῖος τοὺς ἀξίωσε νὰ ὑποφέρουν γιὰ Ἐκεῖνον καὶ ὁ ἕνας ἔδινε θάρρος στὸν ἄλλον. Ὅταν ὁ ἄρχοντας τοὺς ρώτησε γιὰ τελευταία φορὰ ἐὰν ἐπιμένουν νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό, ὅλοι μὲ ἕνα στόμα καὶ μία καρδιὰ τοῦ ἀπάντησαν ὅτι προτιμοῦν τὸ μαρτύριο ἀπὸ τὸ νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Πλάστη καὶ Δημιουργὸ καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἔξαλλος ἀπὸ ὀργὴ ὁ ἄρχοντας διέταξε ἀμέσως τὸν ἀποκεφαλισμό τους. Ἔτσι τελειώθηκε ὁ βίος τους καὶ οἱ Ἅγιοι ἔλαβαν τὸν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας.

ΕΡΧΟΥ ΚΑΙ ΙΔΕ.Ομιλία του Μακαριστού Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ.Κυπριανού.

Όποιον αγαπάς υπηρετείς, του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού (περί αγάπης, Γ΄ Εκατοντάδα) :

Όποιον αγαπά κανείς αυτόν φροντίζει οπωσδήποτε να υπηρετή. Εάν, λοιπόν, αγαπά κανείς τον Θεόν οπωσδήποτε φροντίζει και να κάνη εκείνα, που είναι αρεστά σ΄ Αυτόν. Εάν, όμως, αγαπά την σάρκα, φροντίζει τότε να κάνη εκείνα, που ευχαριστούν την σάρκα.

Πατέρα Διονύσιε : Ποιοι είναι αυτοί οι αδίστακτοι οικουμενιστές που διακατέχονται από δαιμονικό θράσος;

Από το άρθρο του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση:       

… Eννοούμε τους αδίστακτους οικουμενιστές, οι οποίοι περιφρονούν την Ορθοδοξία και τους Ιερούς Κανόνες και προβαίνουν σε κινήσεις απαράδεκτες και προδοτικές. Οι άνθρωποι αυτοί είναι υπέρμαχοι της θεωρίας ότι η Ορθοδοξία δεν είναι η Μία Εκκλησία, αλλά μιά εκκλησία, που κατέχει μέρος της χριστιανικής πίστεως και άρα πρέπει να ενωθεί με τις άλλες για να συμπληρωθεί και να ολοκληρωθεί το περιεχόμενο της πίστεως! Δηλαδή βλασφημούν, αρνούνται την Ορθοδοξία και διακατέχονται από δαιμονικό θράσος.

π. Θεόδωρος Ζήσης: πάει να κυριαρχίσει μία αίρεση η οποία λέγεται «ονοματοκρυπτισμός», να κρύψουμε τα ονόματα, να μην πούμε τα ονόματα.

Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

Αυτοκτονούμε!!!

Καταργήθηκε η ποινή του θανάτου για τους στυγνούς δολοφόνους, αλλά επιτρέπεται για τα αθώα αγγελούδια, που σε λίγο θα δουν το φως της ζωής. Γι΄ αυτά ένας Ηρώδης είναι πάντοτε έτοιμος να τους πάρει το κεφάλι.

Καρφί δεν μας καίγεται με την τελείαν αδιαφορίαν της γενοκτονίας, την οποίαν ενεργεί από αρκετών ετών η Ελλάς εις βάρος της υπάρξεώς της, αλλά και της βαρυτάτης ευθύνης, η οποία βαρύνει Γονείς, μαιευτήρας(=φονείς εν ψυχρώ)  την πολιτείαν εις το πρόσωπον των αδιαφόρων, φιλοχρημάτων εθνοπατέρων, την Εκκλησίαν, η οποία θα ηδύνατο να κηρύξη εν διωγμώ τον ελληνικόν Λαόν από μέρους των εκάστοτε κρατούντων και με αφορισμόν των ανδρογύνων, που επιζητούν και δέχονται την έκτρωσιν.

Καταργήθηκε η ποινή του θανάτου, αλλά εκτελείται κάθε μέρα το Έθνος από την αδιαφορία των αρμοδίων για το πρώτο εθνικό πρόβλημα το δημογραφικό.

Καταργήθηκε η ποινή του θανάτου, αλλά δολοφονούνται κάθε μέρα εκατοντάδες έμβρυα με τις ανεξέλεγκτες εκτρώσεις.

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2014

16.310.000 ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!

Tρία γνωρίσματα της Εκκλησίας -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η γιορτή της Πεντηκοστής καθιστά επίκαιρο τον λόγο περί Εκκλησίας, η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται πάντοτε στην επικαιρότητα, αφού Εκκλησία είναι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος, ο αιώνιος και αναλλοίωτος Ιησούς Χριστός (Εβρ. 13: 8), και όλοι οι εν αυτώ ζώντες. Κι επειδή ένας είναι ο Χριστός, η κεφαλή της Εκκλησίας, εξυπακούεται ότι μία και μοναδική είναι και η Εκκλησία του, η Ορθόδοξη Εκκλησία. Το σώμα της απαρτίζουμε όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί, στο μέτρο που πιστεύουμε και αποδεχόμαστε τον Ιησού Χριστό και ζούμε εν αυτώ την εν Χριστώ ζωή.                                                                                                                                         

Δεν πρόκειται να επιχειρήσω εδώ μία θεολογική ή δογματική ανάλυση της έννοιας της Εκκλησίας. Θέλω απλά και πρακτικά να μοιρασθώ μαζί σας κάποιες σκέψεις που θα μας βοηθούν να νιώσουμε τι είναι η Εκκλησία, στην οποία ανήκουμε, τι μας προσφέρει η σχέση μαζί της και πως θα αξιοποιήσουμε την σχέση αυτή. Την δυσκολία  θα διασκεδάσει ίσως η προσαρμογή του θέματος σε τρεις εικόνες από την φυσική μας ζωή· τις εικόνες της οικογένειας, του στρατεύματος και του σχολείου. Η Εκκλησία είναι η ιερή οικογένεια του Θεού, όπου ζούμε την αγάπη και την προστασία του· είναι η «καλή στρατεία» (Α΄ Τιμ. 1, 18), όπου δια βίου στρατευόμαστε πειθαρχώντας στα δικά του παραγγέλματα· είναι το θείο σχολείο του, όπου μαθητεύουμε στις σωτήριες αλήθειες. Με την εφαρμογή αυτών των αληθειών θα αξιωθούμε κι εμείς μαζί με όλους τους αγίους να βρεθούμε στην ατέρμονη χαρά της θριαμβεύουσας Εκκλησίας του στον ουρανό. Αλλά ας μελετήσουμε τις τρεις αυτές εικόνες με την σειρά.   

Του ομότιμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. Ιωάννου ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ : προς Γέροντα Ιωσήφ, Αγίου Ορους, π. Γ. Μεταλληνό, π. Θ. Ζήση, π. Μάρκον Μανώλη και π. Σαράντη Σαράντο.

…..Γράφετε, σεβαστοί πατέρες, ότι οι οικουμενιστές πατριάρχες και λοιποί, αυτήν την παναίρεση του οικουμενισμού:

«την διδάσκουν "γυμνή τη κεφαλή", την εφαρμόζουν και την επιβάλλουν στήν πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως μέ τούς αιρετικούς, με συμπροσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων και ποιμαντικές συνεργασίες»!

Με το κείμενο αυτό, περιγράφετε κατά λέξη τον ΙΕ΄ κανόνα της πρωτοδευτέρας, ο οποίος σας δίνει το δικαίωμα να διακόψετε το μνημόσυνο των πατριαρχών, αρχιεπισκόπων και επισκόπων.

Δεν το κάνετε όμως, και δεν θα το κάνετε ποτέ!

Εν τούτοις, με την στάση σας αυτή, παραλογίζεσθε.

Διότι αποφαίνεσθε ότι, οι οικουμενιστές «θέτουν εαυτούς εκτός της Εκκλησίας», εφ' όσον παραβαίνουν κανόνες της Εκκλησίας.

Αλλά, άραγε, είναι εντός της Εκκλησίας οι ιερείς εκείνοι, οι οποίοι καταγγέλλουν ανωνύμως, απλώς με χαρτοπόλεμο -ανιαρό και ανίερο-, πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους;

Επιπλέον, τους αναγνωρίζουν, τους κάνουν, κάποτε, και δώρα, και δημοσίως τούς χαρακτηρίζουν ορθοδόξους θεολόγους;

Την στιγμή πού δεν κάνουν οι ίδιοι χρήση του κανόνος που γνωρίζουν, αλλά συμπορεύονται με αυτούς, τους οποίους αναγνωρίζουν και καταγγέλλουν ως οικουμενιστές, πρέπει να μην είναι, και αυτοί, μέλη της Εκκλησίας.

Θα ήσαν μέσα στην Εκκλησία, εφ' όσον θα διέκοπταν το μνημόσυνο των οικουμενιστών προϊσταμένων τους" και, τότε, σύμφωνα με τον κανόνα αυτόν, θα ήσαν «ορθόδοξοι μετά τιμής της πρεπούσης», επειδή:

«ουχί σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτό, αλλά μάλλον ελευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδοεπισκόπων αυτών» (Πηδ. σ. 35).

Σεβαστοί Πατέρες!

Το βασικό πρόβλημα της υπάρξέως μας είναι σε ποιο μέτρο αληθεύει η ζωή μας εν Χριστώ Ιησού.

Ο Χριστός, η κατ' εξοχήν ανυπέρβατη αλήθεια, μας υποχρεώνει, εφ' όσον θέλουμε «οπίσω αυτής περιπατείν», να αληθεύουμε εν παντί.

Όταν δεν το κάνουμε, «παίζουμε εν ου παικτοίς», στο τραπέζι των ευαγγελικών αληθειών.

Οι σκοτεινές μεθοδεύσεις, η κάλυψη της αληθείας με το καπέλο του ψεύδους, οι διπλωματίες και οι ποικίλες σκοπιμότητες αυτοπροστασίας, δεν εξαγιάζονται μ' έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων, μονόδρομο, στον αγώνα της Ομολογίας!

Ο Πατριάρχης με τρία ομολογιακά πρόσωπα του αειμνήστου Ι. Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην Λάρισα, κατά την ημέρα της εορτής του πολιούχου της Αγίου Αχιλλίου, συμπλήρωσε το τρίπτυχο του ομολογιακού του προσώπου, το οποίο έχει τρεις όψεις! Έχει ένα παπικό, ένα προτεσταντικό και, επί τέλους, ένα ορθόδοξο!                                                     

Στον Πάπα, κατά την θρονική εορτή του Πατριαρχείου, την 30ή Νοεμβρίου του 2006, τα έδωσε όλα! Συμπροσευχήθηκε και συλλειτούργησε, μαζί με τον Πάπα και την ακολουθία του. Με τον ιδιαίτερα περιπαθή αδελφικό ασπασμό του με τον Πάπα, υπέγραψε την κοινή τους απόφαση να φθάσουν οπωσδήποτε στην ποθητή ενότητα, οριστικώς και αμετακλήτως, το ταχύτερο. Επισκέφθηκε και πάλι τον Πάπα στο Βατικανό, υποκλίθηκε ευγενικά ενώπιόν του και δέχθηκε τιμητική επιβράβευση για την καλή του θέληση να υποταχθεί σ΄ αυτόν, εφ΄ όσον, στο κείμενο της Ραβέννας, η απαίτηση αυτή του Πάπα είναι εμφανής και υπογεγραμμένη από τους ορθοδόξους εκπροσώπους. Σύμφωνα με το κείμενο αυτό, Επίσκοπος, ο οποίος δεν κοινωνεί με τον Ρώμης, βρίσκεται εκτός Εκκλησίας. Εάν, όμως, υποταχθεί στον Πάπα, θα είναι μέσα στην Εκκλησία την παπική, αλλά έξω από την Ορθοδοξία, επειδή, εξ άλλου, όταν κοινωνήσεις με τον Πάπα, οφείλεις να ασπασθείς την μία πίστη και θεολογία: την παπική!                                  

Τον Φεβρουάριο του 2008, στην Γενεύη, κατά την εορταστική επέτειο των εξήντα χρόνων από της ιδρύσεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), είχε τον κεντρικό λόγο προς τον προτεσταντικό κόσμο, και ευχήθηκε να έλθει γρήγορα η ώρα, που όλοι θα είμαστε ενωμένοι σε μία πίστη (οικουμενιστική) και θα ευρεθούμε γύρω από το ίδιο ευχαριστιακό τραπέζι – όχι, βέβαια, το ορθόδοξο!