Β Χαιρετισμοί 2011

Gerasimos Bekes

Ὁ Ἐκκλησιαστικός καί ὁ κοσμικός χαρακτήρ τῆς νηστείας.

Διανύουμε τὴν ἱερὴ περίοδο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς  καλεῖ νὰ ἀγωνιστοῦμε στὸ νοητὸ στάδιο τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα.

Καλούμαστε νὰ κάνουμε τὸν προσωπικό μας ἀγώνα, προκειμένου νὰ ἀνακαινίσουμε τὸν πεπαλαιωμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴ φθορὰ ἑαυτό μας. Νὰ κόψουμε τὰ ψυχοκτόνα πάθη μας καὶ νὰ προσθέσουμε στὴν ψυχὴ μας ἀρετές, οἱ ὁποῖες θὰ μᾶς ἐπαναφέρουν στὴν κατὰ φύσιν κατάσταση τῆς ὑπάρξεώς μας. Μία βασικὴ μορφὴ τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα εἶναι καὶ ἡ νηστεία αὐτὴ τὴν κατανυκτικὴ περίοδο. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὅρισε τὴ νηστεία ὡς τὴν πλέον ἐνδεδειγμένη μέθοδο καθάρσεως καὶ πνευματικῆς ἀνατάσεως. Εἶναι παρατηρημένο πὼς τὰ τελευταῖα χρόνια ὅλο καὶ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀσκοῦν τὴ νηστεία κατὰ τὶς περιόδους, ποὺ καθόρισε ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀκόμα καὶ ἐπιχειρήσεις φαγητοῦ

προσαρμόζουν τὰ διαιτολόγια καὶ σερβίρουν νηστήσιμα φαγητά. Τίθεται ὅμως τὸ ἐρώτημα: εἶναι ἆραγε συνειδητὴ ἡ νηστεία αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ὡς πνευματικὸς ἀγώνας ἢ περιορίζεται μόνο στὴν τυπικὴ ἀποχὴ ἀπὸ ζωικὲς τροφές; Ἔχει ἐκκλησιαστικὸ χαρακτήρα ἢ ἀσκεῖται γιὰ λόγους ὑγιεινῆς καὶ αἰσθητικῆς τοῦ σώματος; Φοβούμαστε πὼς ἰσχύει καὶ στὴν ἄσκηση τῆς νηστείας ἡ κοσμικὴ καὶ ὠφελιμιστικὴ τακτική. Ἡ συνειδητὴ ἐκκλησιαστικὴ  νηστεία εἶναι πρωτίστως πνευματικὸς ἀγώνας, ὁ ὁποῖος δὲν περιορίζεται μόνο στὴν τυπικὴ ἀποχὴ ἀπὸ ζωικὲς καὶ λιπαρὲς τροφές. Ἡ σωματικὴ νηστεία εἶναι προέκταση τῆς ψυχικῆς καὶ πνευματικῆς μας νηστείας, διαφορετικὰ δὲν ἔχει οὐδεμία οὐσιαστικὴ εὐεργετικὴ ἐπίδραση στὸν ἑαυτό μας. Σωματικὴ νηστεία, ἡ ὁποία δὲν συνοδεύεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀποκοπὴ τῶν παθῶν μας καὶ τὶς ἁμαρτωλές μας ἕξεις εἶναι ἀνώφελη καὶ ὡς ἐκ τούτου ξένη ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Ἀδέλφια μας, συναγωνιστές μας στὶς ἀρετές, αὐτὴ τὴν ἱερὴ περίοδο, ἂς ἀσκήσουμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ ὄχι τὴν κοσμικὴ νηστεία, γιὰ νὰ ἔχουμε τὰ σωτήρια ἀποτελέσματά της!

" O. T."

Η καταγγελία του Πανελληνίου Συνδέσμου Νεφροπαθών στον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών

http://kyprianoscy.blogspot.gr/

Μετά από την εκπομπή της κας Κανέλλη στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ-1 για τις Μεταμοσχεύσεις και όσα υποστήριξα, το 1993, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Νεφροπαθών έκρινε σκόπιμο να απευθυνθεί στον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών προκειμένου "να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για τον συγκεκριμένο ιατρό". Τους ενόχλησε αυτό που είπα, το "let him die", το οποίο με διαφορετικά λόγια ισοδυναμεί με το "δικαίωμα στο θάνατο". Τούτο ισχύει μόνο όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα δυνατά θεραπευτικά μέσα που διαθέτει σήμερα η Ιατρική. Την εποχή όμως που σιωπηρά επικρατούσε εκ μέρους της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας η αποφυγή εφαρμογής της τεχνητής αιμοκάθαρσης, επειδή γνωρίζαμε πού τελικά θα οδηγείτο ο ασθενής αλλά και η οικονομία, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Ουδείς αποφάσιζε να συστήσει στους ασθενείς την τεχνητή αιμοκάθαρση. Παρεκτός και ήταν εκατομμυριούχος, όπως στις ΗΠΑ, όπου άρχισε να εφαρμόζεται, για να γενικευθεί τελικά σε όλο τον κόσμο.

Η οικονομία και οι οικονομολόγοι γρήγορα κατάλαβαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι δαπάνες συντήρησης των ασθενών αυτών άρχισαν να αυξάνουν και τα Ταμεία των Δημόσιων Κοινωνικών Ασφαλειών, όπως και αυτά των Ιδιωτικών, άδειαζαν. Η λύση δόθηκε με τις μεταμοσχεύσεις, φαίνεται όμως ότι και εδώ, το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει σε μικρότερο βέβαια βαθμό.

Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα δεν μπορώ να το γνωρίζω. Ούτε μάντης, ούτε προφήτης είμαι. Πάντως δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι οι προοπτικές που ανοίγονται με την παγκόσμια αυτοκρατορία, που προσπαθεί να μας επιβάλει η ελίτ των Τραπεζιτών, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Αυτοί θα καθορίζουν το μέλλον μας, ποιοι θα ζήσουν, ποιοι θα πεθάνουν, ανάλογα με το αν θα έχουμε υπογράψει άρνηση ή κατάφαση στο κοινωνικό αγαθό - εκεί θα μας οδηγήσουν - της δωρεάς των οργάνων μας. Σε λίγο καιρό τα σώματά μας δεν θα μας ανήκουν. Θα τα διαχειρίζεται μια ελίτ τοκογλύφων και δολοφόνων, την οποία θα έχουμε εκλέξει με δημοκρατικές και ελεύθερες διαδικασίες. Δηλαδή, με την ψήφο.

Στο δεσμό που ακολουθεί, μπορείτε να διαβάσετε την καταγγελία του Συνδέσμου Νεφροπαθών και την απάντηση που μου ζήτησε ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών. Συνέχεια δεν υπήρξε, αν και η διαφήμιση των μεταμοσχεύσεων δεν σταμάτησε ποτέ να γίνεται, τόσο εκ μέρους της πανεπιστημιακής ιατρικής αδελφότητας (πλέον), όσο και εκ μέρους της Διοικούσας Ιεραρχία της Εκκλησίας (και πάσης Ελλάδος).

Ζητώ τη συγγνώμη και την κατανόηση του αναγνώστη για το πρωτόλειο που καταθέτω. Δεν το επεξεργάστηκα και υπάρχει σωρεία φιλολογικών ή φραστικών λαθών. Όχι όμως και επιστημονικών. Υπόσχομαι να το διορθώσω.

https://docs.google.com/file/d/0B10nRQ2KXoC_d2gzN1RtOExDaHM/edit?usp=sharing

Tὸ ζήτημα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου…

Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἑρμηνεύοντας τὸ  “ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας” Φιλιπ. 4, 7 μᾶς νουθετεῖ:

«Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ διαχέει στὴν ψυχὴ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐπιείκεια τοῦ Θεοῦ, κάθε βιωμένο εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ, κάθε πεπραγμένη ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ εἰρήνη προέρχεται ἀπὸ τὴν αἴσθηση καὶ τὴν γνώση ὅτι εἶναι θεϊκὰ τέλεια καὶ ἀνθρωπίνως πραγματικὰ λυμένα ὅλα τὰ κύρια ζητήματα τοῦ ἀνθρώπινου πνεύματος, δηλαδὴ τὸ ζήτημα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου… Γι᾽ αὐτὸ τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἀκολουθεῖ πάντα ἡ ἀθάνατη ἀδελφή της, ἡ θεϊκὴ χαρά. Αὐτὲς οἱ δύο μαζὶ κατεβαίνουν στὴν ψυχὴ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γιὰ τὴν εὐαγγελικὴ μὲ ζῆλο ζωή, γιὰ τὴν εὐαγγελικὴ δικαιοσύνη».

Spiritual Counsels From Elder Cleopas Ilie of Sihastria Monastery.

—What kind of words are the most potent to benefit others?

The most powerful word for edifying others is practical—the example of our lives. St. Isaac the Syrian says the same: “The speech of works is one thing; beautiful words without deeds, another.” Afterwards he adds: “Many words without works are like an artist who paints pictures of water on the wall but is not able to quench his thirst.’’

—Another man asked Fr. Cleopas: “Father Cleopas, can a virtuous Christian save his family and his village by the holiness of his life?”

How can he not? The more virtuous Christians there are in the world, in a country, in a community, the more that country or community will be preserved from dangers, wars, disturbances, famines, and all kinds of evil. On the other hand, the fewer elect of God there are, the more severe will be God’s chastising blow. Someone asked a certain Saint: ‘’Can one man save a city?’’ ‘’He can,’’ the Saint answered. ‘’The Prophet King David is an example. Listen to what God said: For the sake of David My servant, I will not abandon the city of Jerusalem.’’

Τα πάντα επιβάλλουν εις όλους μας επαγρύπνησιν.

Κατόπιν όλων των ενεργειών των ταγών της Ορθοδοξίας ο κίνδυνος να απαμβλυνθή εις την ψυχήν μας η συνείδησις, ότι οι Παπικοί είναι αιρετικοί καθίσταται μεγαλύτερος. Όταν ονομάζουν την Εκκλησίαν  “πλοίον του Πέτρου”,  όταν αναγορεύουν ένα άνθρωπον αλάθητον, όταν παρεισάγουν εις το Σύμβολον της Πίστεως επινοίας ανθρώπων, όταν δημιουργούν νέα δόγματα άγνωστα εις την Μίαν, Αγίαν και Αποστολικὴν Εκκλησίαν των πρώτων εννέα αιώνων, όταν στερούν τον λαὸν του Θεού απὸ το Αίμα του Κυρίου, ο Οποίος καλεί τους πάντας να το πίουν, όταν τόσα άλλα

παρόμοια διδάσκουν και πράττουν, δεν είναι αιρετικοί;

Είναι αιρετικοὶ οι Παπικοὶ και εμμένουν εις τας αιρετικὰς καινοτομίας των και τολμούν μάλιστα να τας θεωρούν, συμφώνως προς το  μήνυμα του Πάπα, “ως κληρονομίαν Χριστού”. Είναι αιρετικοὶ και δι᾿ αυτὸ ως αιρετικοὺς βλέπουν ημάς τους Ορθοδόξους και ζητούν να εγκαταλείψωμεν την Ορθοδοξίαν μας, ζητούν με την υπόσχεσιν να μας μεταχειρισθούν “μετ᾿ ευσπλαγχνίας” !

Τα πάντα, λοιπόν, διαλαλούν τον κίνδυνον, που διατρέχομεν συνδιαλεγόμενοι με επιμόνους αιρετικούς και τα πάντα επιβάλλουν εις όλους μας επαγρύπνησιν. 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η αλήθεια είναι το Πρόσωπον του Θεανθρώπου Χριστού.

Εις την Εκκλησίαν εν τω Θεανθρώπω Χριστώ εσαρκώθη, ενηνθρώπησεν, ανθρωποποιήθη όλη η Αλήθεια, δηλαδή έγινεν άνθρωπος. Η Αλήθεια=ο άνθρωπος. Ιδού ποίος είναι ο Χριστός και τι είναι ο Χριστός! Εφ΄ όσον δε ηδύνατο να σαρκωθή όλη η Αλήθεια, και αφού εσαρκώθη, τούτο σημαίνει ότι ο άνθρωπος εδημιουργήθη δια να γίνη το σώμα της Αληθείας, η σάρκωσις της Αληθείας. Όθεν το κύριον μήνυμα του Ευαγγελίου του Θεανθρώπου είναι το εξής: Το να είναι κανείς άνθρωπος ουδέν άλλο σημαίνει παρά το να είναι η σάρκωσις της Αληθείας, η σάρκωσις του Θεού. δι΄ αυτό, ακριβώς, και έγινε ο Θεός άνθρωπος, παραμένων δια παντός Θεάνθρωπος. Ένεκα τούτου η εν Χριστώ ζωή, δηλαδή η ζωή εν τη Εκκλησία, είναι ζωή εν όλη τη Αληθεία. Ο Χριστός υπάρχει ολόκληρος εν τη Εκκλησία, και ως Λόγος και ως Θεάνθρωπος, ολόκληρος με όλην την Αλήθειάν Του, με όλην την Ζωήν Του, με όλην την Δικαιοσύνην, την Αγάπην και την Αιωνιότητά Του, με μίαν λέξιν, με όλον το πλήρωμα της Θεότητός Του και με όλον το πλήρωμα της ανθρωπότητός Του. Από τον Θεάνθρωπον εγνωρίσαμεν δια πρώτην φοράν εμείς οι άνθρωποι επί της γης, αλλά και οι άγγελοι εις τον ουρανόν, την Αλήθειαν, και γνωρίζομεν ότι Αυτός είναι η Αλήθεια. Απολύτως αληθεύει ο ευαγγελικός λόγος: «η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο» (Ιω. 1, 17). Σημαίνει ότι η Αλήθεια είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός, η Αλήθεια είναι το δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος. Αυτή λοιπόν δεν είναι ούτε έννοια, ούτε σκέψις, ούτε λογικόν σχήμα, ούτε ενέργεια της λογικής, ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, ούτε ανθρωπότης ή ο,τιδήποτε το ανθρώπινον, ούτε είναί τι το κριστόν, ούτε όλοι οι ορατοί και αόρατοι κόσμοι, αλλά τι το ασυγκρίτως και αμετρήτως υψηλότερον απ΄ όλα αυτά: Η Αλήθεια, η Αιώνιος και Υπερτέλειος Αλήθεια εις τον κόσμον μας, δι΄ αυτού δε εις όλους τους ορατούς και αοράτους κόσμους, είναι αυτό το ιστορικόν Πρόσωπον του Θεανθρώπου και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ένεκα τούτου ο Κύριος Ιησούς αναγγέλει περί του εαυτού Του εις το ανθρώπινον γένος το εξής αγιοτριαδικόν ευαγγέλιον:  «Εγώ ειμι η Αλήθεια» (Ιω. 14, 6. Πρβλ. Εφ. 4, 24. 21). Αφού, πάλιν, Αυτός είναι η Αλήθεια, τότε Αλήθεια είναι και το σώμα Του, η Εκκλησία, της οποίας Αυτός είναι η Κεφαλή. Εκ τούτου και το θαυμαστόν και χαρμόσυνον μήνυμα του χριστοφόρου Αποστόλου του λέγοντος ότι η «Εκκλησία Θεού ζώντος» είναι «στύλος και εδραίωμα της Αληθείας» (Α΄ Τιμ. 3, 15). Ιδού διατί δεν δύνανται να αφανίσουν την Εκκλησίαν και την Αλήθειάν της οι αχθροί της, όποιοι και αν είναι αυτοί, από την γην ή τον Άδην προερχόμενοι. Δια του Θεανθρώπου Χριστού αυτή είναι υπερτέλεια και παντοδύναμος, θείως παννικήτρια και αθάνατος, ως τοιαύτη απελευθερώνει τον κάθε άνθρωπον από την αμαρτίαν, τον θάνατον και τον διάβολον, απ΄ αυτό το τρισσόν και τρισκατάρατον ψεύδος, εξασφαλίζουσα την αθανασίαν και δίδουσα την αιώνιον ζωήν εις έκαστον χριστιανόν ιδιαιτέρως και εις όλους μαζί. Το πραγματοποιεί αυτό αγιάζουσα, χριστοποιούσα και θεανθρωποποιούσα το ανθρώπινον είναι, δια μέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών. Τούτο μαρτυρεί το θείον στόμα του Σωτήρος δια του πανσωστικού μηνύματός του: «Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιω. 8, 32). Έχει δίκαιον, λοιπόν, ένας Πατήρ της Εκκλησίας όταν λέγη: «Η δε Εκκλησία της αληθείας εστί σύστασις. Πάντα γαρ εν αυτή τελούμενα αληθινά και ουδέν σκιώδες» (Θεοφυλάκτου, PG. 125,  c. 49 C). 

Τά ἐγκλήματα τῶν Ἰησουϊτῶν ἐναντίον τῶν Ἑλληνορθοδόξων

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ Α´

Τό διαβόητον τάγμα τῶν Ἰησουϊτῶν ἀποτελεῖ τήν «ὁμάδα κρούσεως» τοῦ παπικοῦ θεσμοῦ

Τοῦ κ. Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου–Καθηγητοῦ

Ο ΠΡΩΗΝ πάπας Βενέδικτος 16ος εἶναι πλέον παρελθόν. Ἀναγκάστηκε νὰ παραιτηθεῖ ὑπὸ τὸ βάρος τῶν ἀπίστευτων σκανδάλων, τὰ ὁποῖα ἐδῶ καὶ δεκαετίες ὄχι ἁπλὰ συμβαίνουν, ἀλλὰ κυριαρχοῦν στὸ «κράτος τοῦ Θεοῦ».

Ἤτοι τῶν χιλιάδων κακοποιημένων ἀθώων παιδιῶν ἀπὸ πληθώρα παιδοφίλων φραγκοπαπάδων, τοὺς πακτωλοὺς κατάχρησης ἀπὸ τὶς τράπεζες τοῦ Βατικανοῦ. Ἀναφέρουμε ἐπίσης καὶ τὶς φῆμες γιὰ ὄργια ὁμοφυλόφιλων «κληρικῶν» μέσα στὸ Βατικανό, οἱ ὁποῖες ἔφεραν στὸ φῶς μία ἀπίστευτη ἠθικὴ μπόχα, τὴν ὁποία, ἀπʼ ὅτι φαίνεται, δὲν τὴν ἄντεξε ὁ Βενέδικτος καὶ ἀποχώρησε, ἀποδεικνύοντας πὼς δὲν ἦταν ἱκανὸς νὰ σπάσει τὰ ἀφορμισμένα ἀποστήματα τῆς «Ἁγίας Ἕδρας».

Τὸ «κράτος τοῦ Θεοῦ» δὲν ἔμεινε χωρὶς τὸ βασιλιά του. Καὶ τί βασιλιάς! Τὴν ἀπολυταρχία του, θὰ τὴ ζήλευαν καὶ οἱ πιὸ αὐταρχικοὶ βασιλιάδες τοῦ μεσαίωνα!Ἡ Κούρια τῶν καρδιναλίων, δηλαδὴ τῶν πριγκίπων τοῦ κρατικοῦ φεουδαρχικοῦ ἀπολιθώματος, ἐξέλεξε νέο πάπα, τὸν ἀργεντινὸ «ἀρχιεπίσκοπο» Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, μὲ τὸ ὄνομα: Φραγκῖσκος ὁ Α΄. Καὶ γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἕνας ἀκόμη σφετεριστὴς καὶ καταληψίας ἀνέβηκε στὸ θρόνο τοῦ παλαίφατου Πατριαρχείου τῆς Δύσεως, τὸ ὁποῖο τελεῖ σὲ αἰχμαλωσία ἐδῶ καὶ χίλια χρόνια ἀπὸ τοὺς Φράγκους αἱρετικοὺς καὶ τοὺς διαδόχους τους!Αὐτὸ ἂς μὴ τὸ ξεχνᾶμε ποτέ!

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΤΟ ΟΡΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΟΧΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τοῦ πρωτ. π. Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό Θεό. Ζοῦν περιφρονώντας τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ περισσότεροι δέν ἀνησυχοῦν γι᾽ αὐτό, γιά νά μή πῶ ὅτι καυχῶνται. Εἶναι πολύ κακή ἡ κατάσταση, σάν νά μή ἔχουν περάσει εἴκοσι αἰῶνες χριστιανισμοῦ! Ἡ διάβρωση εἶναι μεγάλη. Φτάσαμε στό σημεῖο να ἀγωνιζόμαστε γιά τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τίς ἠθικές ἐντολές!

῾Υπάρχουν ὡστόσο καί οἱ λίγοι, πού εἶναι πιστοί καί ἔχουν πνευματική ζωή. Βλέπουν τούς συνανθρώπους τους καί ἐνοχλοῦνται ἀπό τήν καταστροφική τους πορεία. Στήν ἐποχή μας ἡ ἁμαρτία ἔγινε τῆς μόδας. Οἱ ἄνθρωποι μεταβλήθηκαν σέ συνειδητά ὄργανα τοῦ διαβόλου. Τό κακό ξεκινάει ἀπό τούς παπποῦδες καί φτάνει στά παιδιά. Ποιός μπορεῖ πιά νά μιλήσει στούς νέους γιά ἠθική;

Ποιός μπορεῖ νά μιλήσει γιά τίς ἀπαγορευμένες σαρκικές ἡδονές; Ποιός ἔχει τό σθένος νά μιλήσει γιά τήν κτηνωδία τῆς ὁμοφυλοφιλίας; Ποιός θά μιλήσει γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ; Ποιός μπορεῖ νά πείσει τούς συμφεροντολόγους καί τούς πλεονέκτες νά βοηθήσουν τούς φτωχούς; Ποιός θά ὑπενθυμίσει στους ἀξιωματικούς, τούς δικαστές, τούς δασκάλους καί στούς δημοσίους ὑπαλλήλους ὅτι πρέπει νά ἔχουν ὑπηρεσιακή συνείδηση; Ποιός θά παρακινήσει τούς πολιτικούς νά νομοθετοῦν μέ μοναδικό γνώμονα τήν ἀγάπη πρός τήν πατρίδα;

Εἶναι πολύ δύσκολη ὑπόθεση ἡ βελτίωση τῆς κοινωνίας. Οἱ ψηφιζόμενοι νόμοι δέν συμβάλλουν σ᾽ αὐτό. Πρωτίστως εἶναι θέμα παιδείας καί εἰδικότερα ἀποδοχῆς τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν τῆς πίστεώς μας. Δίχως αὐτά εἶναι μάταιο νά περιμένει κάποιος κάτι καλό.

Ὅταν μιλᾶμε γιά ἠθικές ἀρχές, ἐννοεῖται ὅτι πιστεύουμε στό Θεό. Δίχως Θεό, ὅλα ἐπιτρέπονται, δηλ. διαλύονται τά πάντα καί οἱ ἄνθρωποι βυθίζονται στήν δυστυχία. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεός ἀνέχεται τούς ἀνθρώπους και τούς δίνει πολλές εὐκαιρίες νά μετανοήσουν. Ὅταν ὅμως τά πράγματα ἐκτραχυνθοῦν, δέν ὑπάρχουν πολλά περιθώρια διόρθωσης καί τότε μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά παρέμβει μέ τό δραστικό του χέρι. Ὁ Γέροντας Παΐσιος, παρατηρώντας τά ἔργα τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων, ἔλεγε: «Ἔχουμε ξεπεράσει τό ὅριο τῆς ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ». Αὐτό σημαίνει ὅτι θά ἀντιμετωπίσουμε την ὀργή τοῦ Θεοῦ σύντομα, γιά νά συνέλθουμε, ἐγκαταλείποντας το δρόμο τῆς ἁμαρτίας.

Οἱ ἄνθρωποι πού βλέπουν καθημερινά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ και τά πλούσια δῶρα του εἶναι μακάριοι, γιατί βαδίζουν πρός τό Θεό, ὄχι ὕστερα ἀπό φόβο ἤ τιμωρία, ἀλλά ἀπό ἁγνή προαίρεση καί γιατί αὐτό εἶναι τό θέλημά του.

"Ορθόδοξος Τύπος"

Ο Κοσμάς :

2. Ο παπα- Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

Μεταξύ των προσώπων, που άρχισαν ν’ ανησυχούν για τα τεκταινόμενα σε βάρος της Ορθοδοξίας, σύμφωνα με τα όσα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, ήμουνα κι’ εγώ. Τότε σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είχα διαβάσει με πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο του π. Ιωάννη Ρωμανίδη για το "Προπατορικό αμάρτημα" και παρακολουθούσα την αρθρογραφία του π. Θεοκλήτου Διονυσιάτη. Τις ανησυχίες μου αυτές τότε τις εμπιστεύθηκα στον μακαριστό π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, γνωστό μου από τότε που ήταν ακόμα λαϊκός.
Τον επισκέφτηκα και του εξέθεσα όσα ανησυχητικά στοιχεία είχα υπ’ όψη μου. Ο παπα- Χαράλαμπος συμφώνησε απόλυτα μαζί μου, ότι οι παπικοί ενεργούν σε βάρος της Ορθοδοξίας και οι διάφορες δηλώσεις και ενέργειες του Αθηναγόρα ήταν απαράδεκτες. Τον ρώτησα, τι έπρεπε να γίνει. Μου απάντησε:
- «Ένα βήμα» να κάνουν ακόμα, και θα δεις τι έχει να γίνει!
Εγώ, το πίστεψα και ηρέμησα. Περίμενα «ένα βήμα» να κάνει ακόμα ο Αθηναγόρας. Ήμουνα βέβαιος ότι θα χάλαγε ο κόσμος από τις αντιδράσεις μας. Σε λίγο, γινότανε το επόμενο «ένα βήμα», χωρίς παραδόξως να γίνει τίποτε! Έτρεχα πάλι στον παπα- Χαράλαμπο και του έλεγα τα νέα κατορθώματα του Αθηναγόρα. Ο παπα -Χαράλαμπος μου έδινε πάλι την ίδια απάντηση. Εγώ ηρεμούσα και περίμενα το επόμενο «βήμα»! Και πάλι η ίδια ιστορία, η ίδια απάντηση! Ώσπου, απελπίστηκα και έπαψα να περιμένω. Επαναλήφθηκε ο μύθος του Χταποδιού και της μάνας του Χταπόδας, που έλεγε ο μακαρίτης ο Κόντογλου. Το 1990 επειδή δεν έβλεπα να γίνεται κανένα βήμα, απ’ όσα υπόσχονταν τότε όλοι οι γεροντάδες, αναγκάστηκα να το κάνω εγώ. Αποτειχίστηκα απ’ την «εκκλησία των πονηρευομένων» Αποτειχισμένος έμεινα οκτώ χρόνια, οπότε απέκτησα «κοινωνία» με την Εκκλησία του Παλαιού ημερολογίου.

Σε κάποια συζήτηση, που είχα με τον μακαριστό παπα-Χαράλαμπο, τον ρώτησα για τους Παλαιοημερολογίτες. Μου είπε:
- Καλοί είναι! Αυτοί έχουν δίκηο. Όχι εμείς!
Τον ξαναρώτησα:
- Τότε, πάτερ μου, γιατί δεν είσαι με τους Παλαιοημερολογίτες;
Μου απάντησε, αμήχανα:
- Δεν μπορώ, δεν μπορώ!.....

Ανέφερα τα παραπάνω για τις απόψεις του παπά – Χαράλαμπου, όχι μόνο γιατί την εποχή αυτή σκέπτονταν κατά τον ίδιο τρόπο περίπου και άλλοι «γεροντάδες», αλλά και για το γεγονός ότι από τότε άρχισε να εκδίδει την αγωνιστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος». Η εφημερίδα αυτή, μολονότι μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να απεμπλακεί πλήρως απ’ τα οργανωσιακά πλοκάμια, έχει συμβάλλει σημαντικά με την αρθρογραφία της στην αφύπνιση της Ορθόδοξης συνείδησης πολλών πιστών.