«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού»

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
Δ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄5-15) (Τιτ. γ΄8-15)

Πνευματική καρποφορία

Η διήγηση της παραβολής του Καλού Σπορέως ξεδιπλώνει μπροστά μας πολύ ζωντανές εικόνες από την αγροτική ζωή με πολύ βαθειά μηνύματα και νοήματα. Αποκαλύπτονται από το περιεχόμενό της σπουδαίες πνευματικές αλήθεις απόλυτα συμβατές με τις υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου, με πυξίδα την αλήθεια που οδηγεί στον Χριστό.

Κέντρο και καρδιά της παραβολής είναι το Πρόσωπο του Χριστού, με τους εξής άξονες:
α. Ο Θεός είναι ο γεωργός και εμείς το χωράφι του.
β. Ο Χριστός είναι ο καλός Σπόρέας.
γ. Ο σπόρος είναι ο Λόγος του Θεού.
δ. Η γή, το χωράφι, το χώμα που πέφτει ο σπόρος είναι η καρδιά μας.
ε. Η ανάπτυξη και η καρποφορία του Λόγου, εξαρτώνται από το κατά πόσο η καρδιά μας είναι ανοικτή στην κοινωνία αγάπης του Θεού.

Διάφορα ζιζάνια όμως που ξεφυτρώνουν στη ζωή δεν αφήνουν την καρδιά να είναι μαλακή και ν’ αποτελεί γόνιμο έδαφος στα ζωηφόρα μηνύματα της Εκκλησίας. Η αμαρτία την αφήνει να είναι ακατάστατη και να προκαλείται έτσι ένα πνευματικό «έμφραγμα» στην ύπαρξη του ανθρώπου.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

SS Constantine and Helen Greek Orthodox Church hosts its first Fall Greek Food Fest

Julia Papadopoulos prepares loukoumades Friday at SS Constantine and Helen Greek Orthodox Church's Fall Greek Food Fest. Loukoumades are similar to doughnut holes but with a coating of honey.

Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος : η Παπική εκκλησία είναι εκκλησία των πονηρευομένων

Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος :

"Η Δυτική εκκλησία είναι κακόδοξος και αιρετική. Αν δεν ήτο τοιαύτη, διατί ο Άγ. Σπυρίδων διώχνει από την εκκλησίαν του το αλτάριόν της, όχι με κανέναν άλλον μετριώτερον τρόπον, αλλά με τον πλέον φοβερώτερον, με έναν τρόπον, με τον οποίον εφανέρωσε, πόσην αποστροφήν και οργήν έχει εις εκείνην την εκκλησίαν των πονηρευομένων, δίδωντας εις όλεθρον και αφανισμόν, ως δυσεβείς και αλαζόνας, όλους εκείνους οπού με αυθάδειαν εφέροντο εις την αυτού αγιότητα;... Όντως, εκείνο όπου υπερβαίνει όλα του τα άλλα, και στεφανώνει τα θαύματα του αγίου Σπυρίδωνος, και όπου δικαίως, δεν πρέπει να ονομάζεται απλώς θαύμα, αλλά θαύμα θαυμάτων, ή να ειπώ ορθότερα, πρέπει να ονομάζεται, "Κρίσις του Ουρανού", είναι η παραδοξοτάτη καταστροφή των μιαρωτάτων Λατίνων, με την οποίαν τους απεδίωξεν από τον θείον του Ναόν όταν εμελέτησαν να τον μολύνουν... 
Λατίνοι, γνωρίσατε και καταλάβετε, ότι μεθ' ημών ο Θεός, μεθ' ημών η αλήθεια ο Χριστός, μεθ' ημών το Πνεύμα της αληθείας, μεθ' ημών των ταπεινών, των αείποτε μυριοτρόπως από εσάς πολεμουμένων και επιβουλευομένων..." 

Από τους ποιμένες, φύλακες του ποιμνίου, που θα έπρεπε να αγρυπνούν και να εκδιώκουν τους λύκους των αιρέσεων του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, πολλοί σιωπούν και κρύβονται, είτε από φόβο και δειλία είτε για να μη πέσουν στην δυσμένεια των ισχυρών, ενώ άλλοι έχουν προσχωρήσει στις αιρέσεις και ως προβατόσχημοι λύκοι κατασπαράσσουν πνευματικά τους ποιμαινομένους.

Του Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Επί πολλές δεκαετίες η παναίρεση του Οικουμενισμού λυμαίνεται την ορθόδοξη πίστη και ζωή. Από τους ποιμένες, φύλακες του ποιμνίου, που θα έπρεπε να αγρυπνούν και να εκδιώκουν τους λύκους των αιρέσεων του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, πολλοί σιωπούν και κρύβονται, είτε από φόβο και δειλία είτε για να μη πέσουν στην δυσμένεια των ισχυρών, ενώ άλλοι έχουν προσχωρήσει στις αιρέσεις και ως προβατόσχημοι λύκοι κατασπαράσσουν πνευματικά τους ποιμαινομένους. Την διαφύλαξη της πίστεως ανέλαβαν ευάριθμοι πρεσβύτεροι και μοναχοί, αλλά και οι ίδιοι οι ποιμαινόμενοι με αξιοθαύμαστη παρρησία. Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας, που το ποίμνιο αποδεικνύεται συνετώτερο των ποιμένων, ποιμαινόμενο αοράτως από τον αρχιποίμενα Χριστό, ο οποίος άλλωστε εγκατέστησε τους ποιμένες, όχι για να καταφάγουν, αλλά για να προστατεύουν το ποίμνιο, όχι για να σφετεριστούν την ιερατική Χάρη προς ίδιον όφελος, αλλά για να θυσιάσουν ακόμη και τη ζωή τους, όπως έπραξεν Εκείνος, για την σωτηρία των προβάτων. Ο καλός ποιμένας δεν φεύγει, όταν βλέπει τον λύκο να έρχεται, πολύ περισσότερο δεν προσχωρεί στους λύκους, αλλά «την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων.

Ζ´ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ

 Κατὰ τὴν Κυριακὴ τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ποὺ πῆραν μέρος σ᾽ αὐτὴν τὸ 787 στὴ Νίκαια ἐπὶ βασιλίσσης Εἰρήνης καὶ

τοῦ υἱοῦ της Κωνσταντίνου ΣΤ´, γιὰ νὰ καταδικασθῆ ἡ εἰκονομαχία.          

Ὁ Ὅρος τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπισημαίνει: «Διαφυλάσσουμε ἀμετάβλητες ὅλες τὶς ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις, ποὺ μᾶς παραδόθηκαν, εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς, μία

ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι ἡ ἱστόρηση εἰκονικῶν παραστάσεων, συμφώνων πρὸς τὴν ἱστορία τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου, μία παράδοση πνευματικά ὠφέλιμη ἀπὸ πολλὲς ἀπόψεις,

ἀλλὰ ἰδιαίτερα ἀπὸ τό ὅτι ἔτσι ἡ Σάρκωση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καταδεικνύεται ὡς

πραγματικὴ καὶ ὄχι ἁπλῶς φανταστική, γιατί αὐτὲς ἔχουν κοινὲς ἐνδείξεις καὶ χωρὶς

ἀμφιβολία ἔχουν καὶ κοινὲς σημασίες». Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ἀναφέρει: 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Πατρίδα, πατρίδα, ήσουνα άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν! Μόνος ο Θεός, μόνος ο αληθινός αυτός και δίκαιος κυβερνήτης σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμα!

Σηκώθηκα και πήγα εις τις εικόνες και κάνω την προσευχή μου και λέγω: Κύριε, βλέπεις σε τι κατάστασιν έφτασα. Ο μόνος σωτήρας είναι η παντοδυναμία σου και η ευσπλαχνία σου σ΄ εμάς όπου κινδυνεύομεν εις την ματοκυλισμένη μας πατρίδα.

(O Oρθόδοξος Έλληνας Στρατηγός Μακρυγιάννης).

ΔΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Η κοινωνία μας ἔχει χαλάσει. Δὲν εἶναι πιὰ χριστιανική. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὴ

συγκροτοῦν ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Μερικοὶ μάλιστα τὸν ἔχουν

ξεχάσει κιόλας, γι᾽ αὐτὸ καὶ ζοῦν δίχως προσανατολισμὸ καὶ δίχως σκοπὸ

στὴ ζωή τους. Εἶναι ἄδειοι ἐσωτερικὰ καὶ ζοῦν μέσα στὴν κόλαση, ποὺ μόνοι

τους δημιούργησαν. Νομίζουν ὅτι αὐτὸ ποὺ ζοῦν εἶναι τὸ καλύτερο καὶ γι᾽

αὐτὸ δὲν φροντίζουν γιὰ τὴ βελτίωσή του. Ἕνας Ἐπίσκοπος ἐξηγεῖ τὸ

φαινόμενο καὶ προτείνει μιὰ ἁπλῆ καὶ συνάμα ἀποτελεσματικὴ λύση, ἡ ὁποία

μπορεῖ νὰ ἀπαλείψει ὅλα τὰ κακῶς κείμενα τῆς κοινωνίας. Βέβαια, ἡ

προτεινόμενη λύση δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἐπιβληθεῖ διὰ νόμου. Εἶναι πνευματικὴ

λύση καὶ πρέπει ἐλεύθερα νὰ τὴν ἐπιλέξουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἢ τουλάχιστον

οἱ περισσότεροι. Γράφει λοιπὸν ὁ ἔμπειρος Ἐπίσκοπος: «Πολὺ διαφορετικὴ

θὰ ἦταν ἡ ζωή, ἂν οἱ ἄνθρωποι δὲν ἦταν φθηνοὶ γιὰ τὸν ἑαυτό τους κι ἀκριβοὶ

γιὰ τοὺς ἄλλους. Καὶ θὰ ἦταν ἀληθινὸς παράδεισος ἡ γῆ, ἂν οἱ ἄνθρωποι

ἐμάθαιναν νὰ ζυγίζουν βαριὰ τὰ δικά τους παραπτώματα κ᾽ ἐλαφρὰ τῶν ἄλλων.

Ὅσο γιὰ κείνους, ποὺ νοιάζονται δῆθεν γιὰ τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ἠθικὴ τάξη

στὸν κόσμο, ἂς μὴ φοβοῦνται. Ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἠθικὴ τάξη καμμιὰ φορὰ

κινδυνεύουν ἀπὸ τοὺς προστάτες των, παρὰ απὸ τοὺς ἐχθρούς των». Ἡ λύση

αὐτὴ ἔχει τὴ βάση της στὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, γι᾽ αὐτὸ καὶ κρίνεται

ἀνεφάρμοστη ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς καὶ μὴ χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν

νὰ βροῦν ἄλλους τρόπους ἀντιμετώπισης τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θέματος. Ὁ

καθένας λέει ὅ,τι σκέφτεται, ἐπιμένει ἐπιπόλαια στὴν ὀρθότητα τῆς γνώμης του

καὶ μετὰ ἀπὸ τὸ πείραμα ἔχουμε  ἀποτυχία. Ἔτσι ἡ κατάσταση δὲν βελτιώνεται.

Οἱ ἄνθρωποι γίνονται χειρότεροι. Τὰ σχολεῖα δὲν προσφέρουν τὴν παιδεία, ποὺ

χρειάζεται, οἱ νόμοι μένουν ἀνεφάρμοστοι καὶ οἱ φυλακὲς πρέπει νὰ αὐξηθοῦν!

Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε, παρόλο ποὺ μᾶς ἐνοχλεῖ, μποροῦμε νὰ

κάνουμε κάτι διαφορετικό, κόντρα στὸ ρεῦμα. Νὰ δείξουμε μὲ τὸ χριστιανικό

μας ἦθος καὶ τὶς προσωπικές μας ἐπιλογὲς ἕνα ἄλλο τρόπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος

ἐνδεχομένως νὰ βοηθήσει μερικοὺς νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν πικρὴ κόλαση τῆς

κοινωνίας. Μπορεῖ ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς νὰ ἔχει μέσα στὴ λίμνη τῆς κόλασης

τὸ δικό του μικρὸ νησί, ποὺ θὰ εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ παραδείσου. Δὲν εἶναι

ὑπερβολικὴ ἡ εἰκόνα. Μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ πετύχει, ὅταν μὲ συνέπεια τηρεῖ τὶς

θεῖες ἐντολὲς καὶ ξεπερνάει τὰ ἐμπόδια τῆς καθημερινότητάς του. Τὸ παράδειγμα

μᾶς τὸ ἔχουν δώσει οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ σύγχρονοι Γέροντες.

"O. T."

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Όλα αυτά οδηγούν εις το συμπέρασμα:  ο ουμανιστικός Χριστιανισμός αποτελεί πράγματι την πλέον αποφασιστικήν διαμαρτυρίαν εναντίον του Θεανθρώπου και της αξιολογίας και κριτηριολογίας Του. Βεβαίως, και εδώ παρουσιάζεται η προσφιλής τάσις του ευρωπαίου ανθρώπου να συνοψίση τα πάντα εις τον άνθρωπον ως την βασικήν αξίαν και το βασικόν μέτρον των πάντων. Όπισθεν δε αυτού ίσταται ένα είδωλον :  Menschliches, Allzumenschliches ( “ Aνθρώπινον, πολύ ανθρώπινον»).   Με την πράξιν αυτήν της σμικρύνσεως του Χριστιανισμού εις ουμανισμόν έχει αναμφιβόλως απλοποιηθή ο Χριστιανισμός. Ταυτοχρόνως όμως έχει καταστραφή. Και επειδή έγινε συνεμφάνισις του Χριστιανισμού με τον ουμανισμόν, σήμερον σκέπτονται εις την Ευρώπην να αντικαταστήσουν τον ουμανιστικόν Χριστιανισμόν με την παλαιάν πολυθεϊστικήν θρησκείαν. Αι φωναί μερικών ανθρώπων εις τον προτεσταντικόν κόσμον:  Zuruck zu Jesus!  Back to Jesus (=επιστροφή στον Χριστό! ) αποτελούν αδυνάτους κραυγάς μέσα εις την ασέληνον νύκτα του ουμανιστικού Χριστιανισμού, ο οποίος εγκατέλειψε τας θεανθρωπίνας αξίας και τα θεανθρώπινα μέτρα, και πνίγεται τώρα μέσα εις την απόγνωσιν και το αδιέξοδον, ενώ από τα βάθη των αιώνων ηχούν τα σκληρά λόγια του θλιμμένου προφήτου του Θεού, του Ιερεμίου: «Επικατάρατος ο άνθρωπος, ος την ελπίδα έχει επ΄ άνθρωπον!» (Ιερεμ. 17,5).                                                                                     

Συνεχίζεται.  

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Πρό του θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού ακόμη και οι δοξασμένοι, ως οι Πατριάρχαι και οι Προφήται, απέθανον φυσικόν και πνευματικόν θάνατον και ανέμενον την πνευματικήν των και σωματικήν ανάστασιν, την οποίαν οι Πατέρες ονομάζουν πρώτην και δευτέραν Ανάστασιν. Ο πνευματικός θάνατος είναι ή να μη βλέπουν την δόξαν του Θεού, ή να βλέπουν αυτήν την ίδιαν δόξαν ως "πύρ καταναλίσκον" και "σκότος εξώτερον" της κολάσεως. Η πρώτη ανάστασις είναι διαρκής και αδιάκοπος θέα της δημιουργίας εν τη δόξη του Θεού εν Χριστώ, καθώς εις την περίπτωσιν και εις την κοινωνίαν των Αγίων, πέραν του τάφου από του θανάτου και της αναστάσεως του Χριστού. Αυτοί ετελειοποίησαν τον γάμον των με τον Χριστόν, ο οποίος θα ολοκληρωθή με την τελικήν ανάστασιν και αποκατάστασιν των πάντων. Εντεύθεν του τάφου, οι πιστοί έχουν τον "αρραβώνα του Πνεύματος" εν ταις καρδίαις αυτών δηλαδή την νοεράν προσευχήν.

      Συνεχίζεται.

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑΙ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ» ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Μία απὸ τὶς σύγχρονες «πληγὲς» τῆς θεολογίας μας εἶναι καὶ ἡ

«θολοκουλτούρα» ὁρισμένων θεολόγων (κληρικῶν καὶ λαϊκῶν),

οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀναγάγει τὴν ἱερὴ ἐπιστήμη σὲ «κλὰμπ διανοουμένων»,

μὲ ἀποτέλεσμα τὴ σταδιακὴ ἀπομάκρυνσή της ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη

διδασκαλία. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου

Βλασίου κ. Ἱερόθεος, ἀνήκει ἀναμφίβολα στοὺς λόγιους Ἐπισκόπους

τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ στοὺς θεματοφύλακες τῆς Ὀρθοδόξου

παραδόσεως. Νὰ τί λέει γιὰ τὸ φαινόμενο αὐτό: «Ἡ λεγομένη

“ἐπιστημονικὴ” θεολογία, σὲ πολλὰ σημεῖα ἀποδομεῖ ὅλες τὶς βασικὲς

ἀρχὲς τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας. Πολλοὶ θεολόγοι, χρησιμοποιώντας

τὴν λογικοκρατία, τὸν στοχασμὸ καὶ τὴν βιβλικὴ μέθοδο ἐρεύνης, ποὺ

ἀναπτύχθηκε στὸν προτεσταντικὸ χῶρο, προσπαθοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν

τὰ προφητικά, ἀποστολικὰ καὶ πατερικὰ κείμενα σὲ μία ἄλλη κατεύθυνση

ἀπὸ αὐτήν, ποὺ ἔχει δώσει ἡ ὀρθόδοξη θεολογία». Ὡς σχόλιο θὰ

προσθέταμε πὼς καὶ αὐτὸ τὸ φαινόμενο ἐντάσσεται στὸ γενικότερο σχέδιο

γιὰ τὴν ἀλλοτρίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τῶν πιστῶν. Τὸ ἐρώτημα

εἶναι κατὰ πόσον γίνεται συνειδητὰ αὐτὴ ἡ ἀποδόμηση ἀπὸ τοὺς

ὀρθοδόξους θεολόγους!

"O.T."