Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Η κοινωνία μας ἔχει χαλάσει. Δὲν εἶναι πιὰ χριστιανική. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὴ
συγκροτοῦν ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Μερικοὶ μάλιστα τὸν ἔχουν
ξεχάσει κιόλας,
γι᾽ αὐτὸ καὶ ζοῦν δίχως προσανατολισμὸ καὶ δίχως σκοπὸ
στὴ ζωή τους. Εἶναι ἄδειοι ἐσωτερικὰ καὶ ζοῦν μέσα στὴν κόλαση, ποὺ μόνοι
τους
δημιούργησαν. Νομίζουν ὅτι αὐτὸ ποὺ ζοῦν εἶναι τὸ
καλύτερο καὶ γι᾽
αὐτὸ δὲν
φροντίζουν γιὰ τὴ βελτίωσή του. Ἕνας Ἐπίσκοπος ἐξηγεῖ τὸ
φαινόμενο καὶ προτείνει μιὰ ἁπλῆ καὶ συνάμα ἀποτελεσματικὴ λύση, ἡ ὁποία
μπορεῖ νὰ ἀπαλείψει
ὅλα τὰ κακῶς κείμενα τῆς κοινωνίας. Βέβαια, ἡ
προτεινόμενη λύση
δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἐπιβληθεῖ διὰ νόμου. Εἶναι πνευματικὴ
λύση καὶ πρέπει ἐλεύθερα νὰ τὴν ἐπιλέξουν
ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἢ τουλάχιστον
οἱ περισσότεροι. Γράφει λοιπὸν ὁ ἔμπειρος
Ἐπίσκοπος: «Πολὺ διαφορετικὴ
θὰ ἦταν ἡ ζωή, ἂν οἱ ἄνθρωποι
δὲν ἦταν φθηνοὶ γιὰ τὸν ἑαυτό τους κι ἀκριβοὶ
γιὰ τοὺς ἄλλους.
Καὶ θὰ ἦταν ἀληθινὸς παράδεισος ἡ γῆ, ἂν οἱ ἄνθρωποι
ἐμάθαιναν
νὰ ζυγίζουν βαριὰ τὰ δικά τους παραπτώματα κ᾽ ἐλαφρὰ τῶν ἄλλων.
Ὅσο γιὰ κείνους, ποὺ νοιάζονται δῆθεν γιὰ τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ἠθικὴ τάξη
στὸν κόσμο, ἂς μὴ φοβοῦνται. Ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἠθικὴ τάξη καμμιὰ φορὰ
κινδυνεύουν ἀπὸ τοὺς
προστάτες των, παρὰ απὸ τοὺς ἐχθρούς
των». Ἡ λύση
αὐτὴ ἔχει τὴ βάση της στὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, γι᾽ αὐτὸ καὶ κρίνεται
ἀνεφάρμοστη
ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς καὶ μὴ χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν
νὰ βροῦν ἄλλους
τρόπους ἀντιμετώπισης
τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θέματος. Ὁ
καθένας λέει ὅ,τι σκέφτεται, ἐπιμένει ἐπιπόλαια στὴν ὀρθότητα τῆς γνώμης του
καὶ μετὰ ἀπὸ τὸ πείραμα ἔχουμε ἀποτυχία. Ἔτσι ἡ κατάσταση δὲν βελτιώνεται.
Οἱ ἄνθρωποι γίνονται χειρότεροι. Τὰ σχολεῖα δὲν προσφέρουν τὴν παιδεία, ποὺ
χρειάζεται, οἱ νόμοι μένουν ἀνεφάρμοστοι καὶ οἱ φυλακὲς πρέπει νὰ αὐξηθοῦν!
Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε, παρόλο ποὺ μᾶς ἐνοχλεῖ, μποροῦμε νὰ
κάνουμε κάτι
διαφορετικό, κόντρα στὸ ρεῦμα. Νὰ δείξουμε μὲ τὸ χριστιανικό
μας ἦθος καὶ τὶς προσωπικές μας ἐπιλογὲς ἕνα ἄλλο
τρόπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος
ἐνδεχομένως
νὰ βοηθήσει μερικοὺς νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν πικρὴ κόλαση τῆς
κοινωνίας. Μπορεῖ ὁ συνειδητὸς χριστιανὸς νὰ ἔχει μέσα στὴ λίμνη τῆς κόλασης
τὸ δικό του μικρὸ νησί, ποὺ θὰ εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ παραδείσου. Δὲν εἶναι
ὑπερβολικὴ ἡ εἰκόνα.
Μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ
πετύχει, ὅταν μὲ συνέπεια τηρεῖ τὶς
θεῖες ἐντολὲς καὶ ξεπερνάει τὰ ἐμπόδια τῆς καθημερινότητάς του. Τὸ παράδειγμα
μᾶς τὸ ἔχουν
δώσει οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ
σύγχρονοι Γέροντες.
"O. T."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου