Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε.

2. Ἡ συμφωνία τῶν ἀποστολικῶν Πατέρων διά τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό αἱρετικούς ψευδοποιμένες

Ἀπολύτως σύμφωνες μέ τήν ἁγ. Γραφή εἶναι και οἱ Ἀποστολικές Διαταγές. Εἰς τό δέκατο ἔνατο κεφάλαιο τοῦ δευτέρου βιβλίου ὁρίζουν τά ἑξῆς: «ἵνα μήποτε εἴπῃ ὁ λαϊκός, ὅτι ἐγώ πρόβατόν εἰμι καί οὐ ποιμήν · καί οὐδένα λόγον ἐμαυτοῦ πεποίημαι · ὁ ποιμήν ὄψεται, καί αὐτός μόνος εἰσπραχθήσεται τήν ὑπέρ ἐμοῦ δίκην· ὥσπερ γάρ τῷ καλῷ ποιμένι τό μή ἀκολουθοῦν πρόβατον λύκοις ἔκειται εἰς διαφθοράν, οὕτῳ τῷ πονηρῷ ποιμένι το ἀκολουθοῦν πρόδηλον ἔχει τόν θάνατον, ὅτι κατατρώξεται αὐτό! διό φευκτέον ἀπό τῶν φθορέων ποιμένων». Δηλαδή οἱ Χριστιανοί πρέπει ἀμέσως νά ἀπομακρυνθοῦν ἐκκλησιαστικῶς ἀπό τόν διεφθαρμένο ποιμένα, διότι ὁ ἴδιος ὡς λύκος θά τούς κατασπαράξη. Εἶναι ἄραγε δυνατόν νά περιμένη ἀπόφασι Συνόδου τό πρόβατο διά νά ἀπομακρυνθῆ ἀπό τόν λύκο; Καί εἶναι δυνατόν νά μή βλαφθῆ παραμένοντας ἐκκλησιαστικά κοντά του, σύμφωνα μέ τήν δυνητική ἑρμηνεία τοῦ ὑπό ἐξέτασι Κανόνος; Περιττό νά ἀναφερθῆ ὅτι πρόβατα θεωροῦνται ὄχι μόνον οἱ λαϊκοί ἀλλά καί οἱ κληρικοί ἐν σχέσει μέ τόν Ἐπίσκοπο. Οἱ ἀποστολικοί ἐπίσης ἱεροί Κανόνες εἶναι ἀπόλυτα σύμφωνοι μέ τήν ἁγ. Γραφή καί ἀπαγορεύουν κάθε ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς καί κάθε ἀναγνώρισι εἰς αὐτούς οἱασδήποτε ἐκκλησιαστικῆς πράξεως ἤ μυστηρίου (Κανών Ι΄, ΛΑ΄, ΛΓ΄, ΜΕ΄, ΜΣ΄, ΜΖ΄, ΞΕ΄, ΞΗ΄, Ο΄).

Εἰς ὅλους αὐτούς τούς ἀποστολικούς Κανόνες οἱ αἱρετικοί ἀναφέρονται γενικά καί προφανῶς δέν εἶχαν καταδικασθῆ ἀπό κάποια Σύνοδο. Οἱ ἀποστολικοί Πατέρες εἶναι καί αὐτοί σύμφωνοι εἰς τό σημεῖο αὐτό μέ τήν ἁγ. Γραφή καί τήν ἀποστολική Παράδοσι. Ὁ ἅγ. Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος λέγει τά ἑξῆς: «εἰ δέ οἱ τούς ἀνθρωπίνους οἴκους διαφθείροντες θανάτῳ καταδικάζονται πόσῳ μᾶλλον οἱ τήν Χριστοῦ Ἐκκλησίαν

νοθεύειν ἐπιχειροῦντες, αἰωνίαν τίσσουσιν δίκην... Ὁμοίως δέ καί πᾶς ἄνθρωπος ὁ τό διακρίνειν παρά θεοῦ εἰληφώς, κολασθήσεται, ἀπείρῳ ποιμένι ἐξακολουθήσας καί ψευδῆ δόξαν ὡς ἀληθῆ δεξάμενος» (πρός Ἐφεσίους ΒΕΠΕΣ 2,291) · καί ἐπίσης «πᾶς ὁ λέγων παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν σημεῖα ποιῆ, κἄν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω, ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος» Ἁγ. Ἰγνατίου Θεοφόρου πρός Ἥρωνα, ΒΕΠΕΣ 2,330). Δηλαδή ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἀκολουθῶν τήν ἀποστολικήν Παράδοσιν διδάσκει τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό κάθε ποιμένα, ὁ ὁποῖος νοθεύει τήν πίστιν, ἔστω καί ἄν τόν ἰδοῦμε νά εἶναι ἀσκητής καί να κάνη θαύματα. Μέ τήν ὑπερβολήν αὐτή θέλει προφανῶς νά δείξη τήν ἀναγκαιότητα πρός σωτηρίαν τῆς ἀνοθεύτου ὀρθοδόξου πίστεως. Πουθενά ἐπίσης δέν ἀναφέρει ὁ ἅγιος ἀπόφασι Συνόδου, προκειμένου νά ἀπομακρυνθῆ κάποιος ἀπό τόν νοθεύοντα τήν Ἀποστολική πίστι καί Παράδοσι.

Αυτοκτονούμε!!!

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2011

15 .210 .000, δεκαπέντε  εκατομμύρια διακόσιες δέκα χιλιάδες ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από τις αμβλώσεις!!!

Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.

 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων εκ 3.000. 000 λαθρομεταναστών, οι περισσότεροι εξ αυτών είναι Μουσουλμάνοι.

 Και τώρα με την έντεχνη σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της απειλής αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, και οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως.

 Αυτοκτονούμε!!!

"και έκραξαν φωνή μεγάλη λέγοντες· έως πότε, ο δεσπότης ο άγιος και ο αληθινός, ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επί της Ελληνίδος γης;"

Όταν υψώνετε ικετευτικάς τας χείρας σας προς Εμέ και ζητήτε την βοήθειάν μου, εγώ θα γυρίζω αλλού τα μάτια μου από σας με αποστροφήν. Και εάν πολλαπλασιάσετε και παρατείνετε τας δεήσεις σας, δεν θα σας ακούσω, διότι τα χέρια σας είναι γεμάτα από αίματα αθώων. Ησαϊας Α:15.

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΕΚ ΤΗΣ ΙΔΙΟΧΕΙΡΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.

Είς αδελφός ήκουε διά τούς αφορισμένους όπου είναι είς τήν Λαύραν τού Άθωνος,οι οποίοι εδέχθησαν καί συνελλειτούργησαν μέ τόν Ιωάννην Βέκκον,τόν Λατινόφρονα Πατριάρχην.Είχε αμφιβολίαν άν είναι πράγματι αληθώς,καί πάντοτε ερευνούσε καί ερωτούσε άν ευρίσκεται κανείς νά τούς είδεν,ιδίοις όμμασιν ώς αυτόπτης μάρτυς διά νά πεισθεί από τήν αμφιβολία όπου είχε,καί από τούς πολλούς όπου ερώτησε τού είπαν ότι ό πνευματικός τους έχει ιδεί καί ήρθε καί μέ ερώτησε εάν γνωρίζω καί εάν τούς είδα ιδίοις όμμασι,καί τόν επληροφόρησα ότι τούς είδα,καί είναι βεβαιότατα,επειδή εγώ ήρθα είς τό Άγιον Όρος,είς τά 1885,ετών είκοσι.Μετά δύο έτη.επειδή έτυχε νά πάρωμε σιτάρι από τήν Μονήν Κωνσταμονίτου 1200 οκάδες,επηγαίναμε διά θαλάσσης μέ τήν βάρκα τήν ιδικήν μας νά τό περιλάβομε,όπου ήμουν 22 ετών καί ήτο τόν Σεπτέμβριον δύο ημέρας μετά τού Τιμίου Σταυρού.

Επήγαμε τό εσπέρας καί εμείναμε είς τόν αρσανάν τής Μεγ.Λαύρας,όπως τό πρωΐ εξακολουθήσωμε τό ταξίδιον μας,καθώς καί έγινε.Μόλις όμως εξακολουθήσαμε ολίγο διάστημα,από τήν Λαύραν ,ακούω καί μού λέγει ό Γέροντας μου,Μελέτιος Μοναχός,<<παιδί μου Γαβριήλ εδώ παρεμπρός υπάρχουν οι αφωρισμένοι ,οι οποίοι εδέχθησαν τούς Λατινόφρονας είς τήν Μεγίστην Λαύραν,καί συνελλειτούργησαν μέ τόν Ιωάννηη Βέκκον,καί τούς μετ΄αυτού*τούς οποίους εγώ τούς έχω ιδεί καί άλλοτε,αλλά επειδή είσαι νέος καί ίσως νά γίνη κάποτε λόγος καί νά λέγουν μερικοί ότι ψέμματα,είναι δέν υπάρχουν τίποτα,ούτε αφορισμένοι,αλλά τά λέγουν διά φοβέρα είς τούς ανθρώπους,δι αυτό νά πάμε,νά τούς ιδής ιδίοις όμμασι,νά μή πιστεύης ότι καί άν σού λέγουν,διότι καί ή Αγία Γραφή λέει,ό οφθαλμος είναι πιστότερος τών ώτων*λέγοντας ό Γέροντας τά τοιάυτα,εφθάσαμεν είς ένα απότομον γκρεμνόν,όπου μόνον νά τόν ιδή ό άνθρωπος τρομάζει,καί μού λέγει,<<εδώ είναι>>,εγώ δέ περιεργαζόμουν νά τούς ιδώ καί τόν λέγω<<μέ κοροϊδέυεις;>>.

Λοιπόν εγέλασε καί μού λέγει,<<τί νομίζεις,είναι Σταυρός ή Εικόνες νά βλέπουν οί άνθρωποι νά κάμνουν τόν Σταυρόν τους;Ενώ έχουν τού διαβόλου τήν μορφήν,τήν οποίαν θά ιδής καί θά πιστωθής>>.

Τότε λοιπόν προσεγγίσαμεν είς τήν απότομον εκείνην χαράδραν καί μετά κόπου πολλού,εβγήκαμε έξω καί μέ τά είκοσι νύχια ,ανεβήκαμε πέντε-έξι μέτρα καί έπειτα είδα ένα σπήλαιον καί εισήλθαμε καί βλέπω,ελεεινόν θέαμα:Τρείς ανθρώπους ακουμπισμένους είς τόν βράχον,όρθιοι,μέ τά ρούχα ράσα καί ζωστικά,οί οφθαλμοί ανοικτοί,ή κόμη καί τό γένειον καί τών τριών μακρύ καί κατάλευκον,τά πρόσωπα των όπως είναι τό χρώμα τής φούμας,ομοίως καί αί χείρες πρός τά κάτω,οί δάκτυλοι ολίγον εστραμμένοι πρός τά μέσα,οί όνυχες τών χειρών έως 2-4 πόντους μεγάλοι τών δέ ποδών δέν εφαίνοντο,επειδή ήσαν καλυμμένα μέ τίς κάλτσες καί τά παπούτσια.

Μάλιστα εθέλησα νά τούς ψηλαφήσω νά ιδώ άν πράγματικά τό σώμα ήτο μαλακό ή μόνον ξηρό δέρμα καί οστά,αλλά δέν μού άφησε ο Γέρον*μού λέγει<<μή βάλης χέρι επί τήν οργή τού Θεού>>.Είς όλα όμως τά άλλα έβαλα μεγάλην επιμέλειαν*μόνον χέρι δέν έβαλα.Καί τότε διόλου δέν εδειλίασα,τώρα όμως,όταν τούς ενθυμηθώ,ταράττεται ή ψυχή μου καί δέν ημπορώ ούτε νά κοιμηθώ ημερόνυκτα ούτε νά φάγω δύο καί τρείς ημέρας,ενώ τότε όπου τούς είδα ούτε έβαλα τίποτε είς τόν νούν μου.

Γράφω τή ιδία χειρί είς τάς 2 Μαρτίου 1964 έν τή Ιερά Μονή Ξενοφώντος, Γαβριήλ Ιερομόναχος Πνευματικός έκ τού Ιβηριτικού Κελλίου <<Γεννέσιον τού Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου>>.

(ΑΓ.ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2004.

*Σημ.Ο πατήρ Γαβριήλ ήτο μνημονευτής καί ουχί ζηλωτής).

Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του πάπα θύματα του Διαβόλου!!!

"Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού .
Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός."

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε.

1. Ἡ Καινή Διαθήκη διά τήν στάσι τῶν πιστῶν ἀπέναντι στούς αἱρετικούς.

Τό πρῶτο καί βασικό χωρίο τῆς ἁγ. Γραφῆς εἶναι τό Γαλ. 1,8, τό ὁποῖο λέγει: «ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω · ὡς προειρήκαμεν και ἄρτι πάλιν λέγω · εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζηται παρ’ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». Ἐδῶ πολύ ἐπιτακτικά ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν θεσμοθετεῖ ὅτι οὐδείς ἔχει δικαίωμα νά ἀλλάξη τό παραμικρόν εἰς τήν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου. Τό ὅτι μεταξύ αὐτῶν συγκαταλέγει τούς Ἀποστόλους, καί τους ἀγγέλους ἀπό τόν οὐρανό, τοῦτο σημαίνει, ὅτι πολύ περισσότερο δέν ἔχει δικαίωμα νά ἀλλάξη καί τό ἐλάχιστον ὁ Ἐπίσκοπος · ἐφ’ ὅσον δέ ὁ οἱοσδήποτε Ἀρχιερέας κάτι ἀλλάζει στήν εὐαγγελική διδασκαλία, εἶναι ἀναθεματισμένος. Ἡ ἀναφορά ἐπίσης τοῦ ἀναθεματισμοῦ σημαίνει ὅτι, διά τούς κηρύσσοντας αἵρεσι, ἰσχύει ὁ ἀναθεματισμός τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί δέν χρειάζεται ἄλλη ἀπόφασι Συνόδου παρά μόνο πρός κατοχύρωσι τῶν Ὀρθοδόξων. Τό δεύτερο χωρίο τῆς ἁγ. Γραφῆς εἶναι τό Τίτ. 3,10, το ὁποῖο λέγει: «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος και ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος». Ἐδῶ ὁ ἀπ. Παῦλος παραγγέλλει νά φεύγωμεν μακριά ἀπό τούς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι παραμένουν οἰκειοθελῶς στήν πλάνη των. Καί ἐδῶ τό «αὐτοκατάκριτος» σημαίνει τήν αὐτόματη ἀποκοπή τοῦ αἱρετικοῦ ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς ἀπόφασι Συνόδου. Ἡ

αἵρεσις δηλαδή μᾶς ἀποκόπτει ἀμέσως ἀπό τήν Ἐκκλησία. Τό τρίτο χωρίο εἶναι τό Β΄ Ἰωάν. 10 τό ὁποῖο λέγει: «εἴ τις ἔρχεται πρός ὑμᾶς καί ταύτην τήν διδαχήν οὐ φέρει, μή

λαμβάνετε αὐτόν εἰς οἰκίαν καί χαίρειν αὐτῳ μή λέγετε · ὁ γάρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς». Πολύ αὐστηρότερα ἐδῶ τοποθετεῖ τήν ὀρθόδοξον πίστιν ὁ μαθητής καί ἀπόστολος τῆς ἀγάπης. Ἀπαγορεύει καί τόν ἁπλό χαιρετισμό καί οἱανδήποτε ἐπικοινωνία εἰς αὐτόν πού μᾶς πλησιάζει, ὄχι γιά κάποια καθημερινή ἀνάγκη, ἀλλά μέ τρόπο ἐκκλησιαστικό, χωρίς ὅμως νά ἔχη την ὀρθόδοξον πίστι καί τήν εὐαγγελική διδασκαλία ἀνόθευτον. Καταλαβαίνει κανείς ἐκ τούτου ὅτι ἄν μέ τόν χαιρετισμό γινόμεθα κοινωνοί τῆς αἱρέσεως, σύμφωνα μέ τόν Ἀπόστολο, τί γίνεται μέ τίς συμπροσευχές καί συνιερουργίες, τις κοινές δηλώσεις καί ἀλληλοαναγνωρίσεις, τήν ἀντιμετώπισι τῶν αἱρετικῶν ὡς νά εἶναι Ὀρθόδοξοι κλπ.

Τό τέταρτο χωρίο εἶναι τό Β΄ Κορινθ. 6,14-17, τό ὁποῖο λέγει: «Μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις · τίς δέ συμφώνησις Χριστοῦ πρός Βελίαρ; ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου; Τίς δέ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετά εἰδώλων... διό ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε, κἀγώ εἰσδέξομαι ὑμᾶς». Παρεμφερές εἶναι καί αὐτό τό χωρίο μέ τά προηγούμενα, διότι καί οἱ αἱρετικοί παρομοιάζονται μέ τούς ἀπίστους καί μάλιστα, ἐπειδή πολλές φορές δροῦν μέσα στήν Ἐκκλησία, προξενοῦν μεγαλύτερη ζημιά. Τό πέμπτο χωρίο εἶναι τό Β΄ Πέτρ. 2,1, τό ὁποῖον λέγει «ἐγένοντο δέ καί ψευδοπροφῆται ἐν τῶ λαῷ, ὡς καί ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας καί τόν ἀγοράσαντα αὐτούς δεσπότην ἀρνούμενοι ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινήν ἀπώλειαν». Καί ἐδῶ ὁ ἀπ. Πέτρος τίς αἱρέσεις τίς ὀνομάζει «αἱρέσεις ἀπωλείας», τις ὁποῖες θά τίς κηρύττουν οἱ ψευδοδιδάσκαλοι. Προφανῶς οἱ Πατέρες τῆς ἐπί ἁγ. Φωτίου Πρωτοδευτέρας Συνόδου χρησιμοποιοῦν ἀντιστοίχως τούς ὅρους «ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων» διά νά δείξουν ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι αὐτοί ἔχουν λόγῳ τῆς αἱρέσεως ἐκπέσει τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος. Τελευταῖα νά ἀναφέρωμε καί τό χωρίον τοῦ ἀπ. Παύλου Ἐφεσ. 4,5, τό ὁποῖον λέγει «Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα». Μία εἶναι ἡ παραδοθεῖσα ἐξ ἀρχῆς ἀπό τους ἁγ. Ἀποστόλους πίστις τήν ὁποία ὁ ἀπ. Ἰούδας ὁ ἀδελφόθεος παραγγέλλει νά ἀγωνιζώμεθα διά τήν διαφύλαξί της «ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει».