Ενεφύσησε Πνεύμα Άγιο

Πολλές στρεβλώσεις προκαλεί ο σχολαστικισμός και η διάκριση των Προσώπων του Θεού με ατομικά ονόματα. Έτσι λοιπόν, Πατέρας είναι ο ένας, Υιός ο δεύτερος και Άγιο Πνεύμα το τρίτο Πρόσωπο. Ωστόσο αυτά παραμένουν ως θεωρίες και κατά την ορθοδοξία τον Προσωπικό διαχωρισμό τον κάνουμε μόνο λεκτικά με την αναφορά στα υποστατικά τους ιδιώματα. Όμως ο διαχωρισμός των Προσώπων σταματάει να υφίσταται όταν απομακρύνονται αυτά.

Για παράδειγμα όταν λέει ο Χριστός:«Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Κατά Λουκάν ΚΓ', 34). Αυτό δεν το λέει στο Πρόσωπο του Θεού πατέρα επειδή όπως ξέρουμε ο Χριστός θα Κρίνει τον κόσμο. Ξέρουμε ότι ο Χριστός βίωσε το πάθος και την ταπείνωση. Όπως Αυτός ο ίδιος πόνεσε ανθρωπίνως, έτσι και τώρα το λέει ανθρωπίνως στην δική Του Θεότητα και στον Τριαδικό Θεό. Το λέει για να ακούσουμε ότι ήδη τους συγχώρησε και δεν παραδίδει κάπου αλλού την κρίση.

Ωστόσο ας δούμε πιο αναλυτικά το ποιος καλείται Άγιο Πνεύμα μια και περί Αυτού ο λόγος.

Η απάντηση αφορά σέ σχόλιο Ανωνύμου : https://orthodox-voice.blogspot.com/2023/02/blog-post_88.html

Αυτά γράφεις π. Δημήτριε χωρίς νά καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι, ακούσια, φορέας τού filioque (: εκ τού πατρός καί εκ του υιού εκπόρευση αγ. πνεύματος), συναφώς δέ, στήν ουνία καί στήν απόρριψη κτιστών καί ακτίστων ενεργειών τού Θεού. Διχάζεις τήν ποίηση / πλάση καί αφήνεις αιωρούμενο (: εκτός ουσίας τής αγίας Τριάδος) τό πανάγιον Πνεύμα τής ζώσης ψυχής τού ανθρώπου. Η δυαρχία πατρός καί υιού (φιλιόκβε) αναιρεί τήν θεότητα, τό ενικόν τής Τριάδος : Είς (ένας) θεός, μία θεότης, κραυγάζει ο Μέγας Αθανάσιος, όχι δύο καί τρείς, συμπληρώνω.

Τί ήταν αυτό, που είχαν τά προ-Αδαμιαία ζώα - άνθρωποι; Ήταν άνθρωποι πλασθέντες κατ΄εικόνα καί ομοίωση ή δέν ήταν ; Άν δέν ήταν ο θεός έκανε λάθος στήν πρώτη φάση. Δέν έκανε λάθος, δέν έκανε καί τούς προ-Αδαμιαίους. Διότι, αλίμονο σέ όσους ασπάζονται τήν "διφασική" ποίηση χωρίς πνεύμα (πρώτη φάση) καί πλάση μέ πνεύμα (δεύτερη φάση). Καί πάντως, νά είναι η ψυχή ζώσα στήν πρώτη φάση ! Δέν διχάζονται, δέν επιμερίζονται αυτά προκειμένου τού ανθρώπου. Εκτός άν δεχθούμε τό «Νοῦς γάρ ἀποστάς τοῦ Θεοῦ, ἤ κτηνώδης γίνεται ἤ δαιμονιώδης.» τού αγίου Γρηγορίου Παλαμά. Βεβαίως, μπορεί ο ΄Αδης νά βασιλεύει εκείνων, π. Δημήτριε, που συμμερίζονται τών γένος τών προ-Αδαμιαίων βροτών, αλλά δέν αιωνίζει.