Προ μηνών ο γνωστός πνευματικός της Σιναϊτικής ερήμου π. Ανδριανός απεκήρυξε τον οικουμενισμόν του νέου ημερολογίου και προσεχώρησε εις την Εκκλησίαν του παλαιού, αφού διεπίστωσε και εμπράκτως τις κακοδοξίες των σημερινών επισκόπων της «Ορθοδοξίας». Αυτό, ως ήτο φυσικόν, δεν άρεσε σε πολλούς του νέου ημερολογίου, κληρικούς και λαϊκούς θεολόγους, καθότι ελέγχει την πορεία τους και τους αφήνει ακάλυπτους ενώπιον των πνευματικών τους τέκνων, τα οποία δικαίως θα διερωτώνται τι συμβαίνει. Δια τούτο το περιοδικόν «ο Σταυρός» έγραψε εκτενές σχόλιο (Αύγ. 94, σελ. 134) παρατηρών δια τον π. Ανδριανόν ότι «δεν εξήντλησε τα μέσα». Κατά την γνώμην του συντάκτου έπρεπε προτού διακόψει κοινωνίαν με την Εκκλησίαν του νέου «να έστελνε εγκυκλίους επιστολάς προς τους απανταχού γης ευρισκομένους χριστιανούς, στις οποίες θα στηλίτευε την απόκλισι προς τον οικουμενισμόν των προσώπων εκείνων που θα έπρεπε να είναι φρουροί της ορθοδόξου πίστεως». Η πρότασις του συντάκτου περί γραπτής διαμαρτυρίας εφηρμόσθη κατά κόρον από τους αγωνισθέντας προ ικανών ετών κατά της κακοδοξίας, και ουδέν αποτέλεσμα έφερε· μόνο η διακοπή κοινωνίας τους ενοχλεί και τους αποκαλύπτει. Έτσι ο π. Ανδριανός προτίμησε την οδόν της πράξεως. Προς τούτο επεσκέφθη Αυστραλίαν και Καναδά όπου ανθεί ο απόδημος Ελληνισμός, προκειμένου να στηλιτεύση την αίρεσιν. Το αποτέλεσμα; Τον εξεδίωξαν αμέσως οι «ορθόδοξοι» αρχιεπίσκοποι και επίσκοποι των περιοχών! Γι΄ αυτό, επειδή διεπίστωσε ότι έχουν πια πορωθή, κατά τον λόγον του θείου Παύλου, απεφάσισε να ασφαλισθή δια της αποτειχίσεως και προσχωρήσεως εις τας τάξεις των Παλαιοημερολογιτών.
Αυτό το κείμενο από τον αδελφό μας Γεώργιο!
''Οι ποιμένες ως λύκοι γενήσονται, οι ιερείς το ψεύδος ασπάσονται, οι μοναχοί τα του κόσμου ποθήσουσιν, οι πλούσιοι ασπλαγχνίαν ενδύσονται, οι άρχοντες πτωχώ ου βοηθήσουσιν, οι δυνάσται οικτιρμούς αποβαλούνται, οι κριταί το δίκαιον εκ του δικαίου αρούσι και τοις δώροις εκτυφλούμενοι αδικίαν επισπάσονται και τί λέγω από ανθρώπων, όπου και αυτά τα στοιχεία την οικείαν τάξιν αρνήσονται; Σεισμοί κατά πάσαν πόλιν, λοιμοί επί πάσαν χώραν, βρονταί άνεμοι και φοβεραί αστραπαί οίκους και αγρούς κατακαίουσαι, καταιγίδες ανέμων την γην και την θάλασσαν αμέτρως εκταράσσουσαι, της γης ακαρπίαι, θαλάσσης ήχος και σάλος αφόρητος από ψυχών και απωλείας ανθρώπων. Σημεία εν ηλίω, σημεία εν σελήνη, άστρων παρατροπαί, συνοχαί εθνών, αέρων ακρασίαι, χαλάζης βολίδες επί προσώπου της γης, χειμώνος αταξίαι, παγετοί διάφοροι, καύσωνες απαραμύθητοι, κεραυνοί αιφνίδιοι, εμπρησμοί αδόκητοι και απαξαπλώς πάσης της γης θρήνος και κοπετός παραμυθίαν μη εχούσης.'' (Άγιος Ιππόλυτος, ΒΕΠΕΣ 6, 278-279). ''...ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;'' (ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΣΤ' 3). ''Οι δε Επίσκοποι εν ταις ημέραις εκείναις έσονται αιδούμενοι πρόσωπα δυνατών... Και είπεν ο αδελφός, τί ουν ποιήσει τις εν τοις καιροίς και χρόνοις εκείνοις; Και είπεν ο Γέρων, τέκνον, εν ταις τοιαύταις ημέραις ο σώζων σώζει την εαυτού ψυχήν, και μέγας κληθήσεται εν τη Βασιλεία των ουρανών.'' (ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ ΤΟΜΟΣ Β' σελ. 161). ''...και καθεσθήσεται (ο Άνομος) εις τον ναόν του Θεού, ου τον Ιεροσολύμοις μόνον, αλλά και εις τας πανταχού Εκκλησίας.'' (ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ΕΠΕ 23, 54). Δυστυχώς, η ανθρωπότητα έχει εισέλθει στην ''Ζώνη του Λυκόφωτος'' και δεν προβλέπεται πουθενά Πανορθόδοξη Σύνοδος... Εύχομαι σε όλους μας, καλή υπομονή και καλόν αγώνα...
Τη Λ΄ (30η) Ιανουαρίου, μνήμη των εν Αγίοις Πατέρων ημών και Οικουμενικών Διδασκάλων ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ του Μεγάλου, ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Θεολόγου και ΙΩΑΝΝΟΥ του Χρυσοστόμου.
Η των Αγίων Τριών Ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου κοινή κατά την σήμερον μνήμη εορτάζεται δια την εξής αιτίαν. Εις τον καιρόν της βασιλείας Αλεξίου του Κομνηνού, όστις έγινε βασιλεύς μετά τον Βοτανειάτην εν έτει απα΄ (1081) από Χριστού, εγένετο εν Κωνσταντινουπόλει φιλονεικία μεταξύ των ελλογίμων και εναρέτων ανδρών, εξ ων τινες προετίμων τον Μέγαν Βασίλειον, επειδή με τους λόγους του ηρεύνησε την φύσιν των όντων, με τας αρετάς του δε ωμοίαζε και συνερίζετο με τους Αγγέλους, καθότι δεν συνεχώρει προχείρως τους αμαρτάνοντας, αλλ’ ήτο σοβαρός κατά το ήθος και δεν είχεν εις εαυτόν κανέν γήϊνον. Έλεγον δε ούτοι τον θείον Χρυσόστομον κατώτερον του Βασιλείου, επειδή εκείνος είχε δήθεν τρόπον εναντίον του Βασιλείου και ευκόλως συνεχώρει τους αμαρτάνοντας.
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου
Ποια από τις δυό μερίδες έχει την «αποστολική διαδοχή»
Η Εκκλησία λέγεται στο
Σύμβολο της Πίστεως «αποστολική», γιατί έχει την «αποστολική διαδοχή». Όταν
λέμε «αποστολική διαδοχή» εννοούμε δυό πράγματα. Πρώτον, ότι έχει την «διαδοχή»
στη πίστη των Αποστόλων. Δηλ. διαδέχεται στη πίστη, ό,τι πίστευαν και οι
Απόστολοι! Υπάρχει ταυτότητα στη πίστη με τους Αποστόλους. Και δεύτερον,
υπάρχει αλληλοδιαδοχή στις επισκοπικές χειροτονίες, μέχρι τους Αποστόλους.
Αλληλοδιαδοχή στις επισκοπικές χειροτονίες είναι εύκολο να υπάρχει και στις αιρετικές
κοινότητες. Αυτό, που δεν συνυπάρχει σε αυτές, είναι η αποστολική πίστη! Όπου
δεν υπάρχει η αποστολική πίστη, σταματάει να υπάρχει και η αποστολική διαδοχή στις
χειροτονίες τους! Γι’ αυτό, η Εκκλησία δέχεται ότι «αποστολική διαδοχή» υπάρχει
όπου ο επίσκοπος είναι «και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος» των αποστόλων,
και όχι μόνον μέσω της χειροτονίας. Ποια, λοιπόν, απ’ τις δυό μερίδες
διαφυλάττει ακέραιη την πίστη των Αποστόλων; Αυτή, που διαφυλάττει, είναι η
Εκκλησία του Χριστού!
------------------------
Τό Ν/Ηκόν σχίσμα εἶναι ἐν δυνάμει καί ὄχι ἐν ἐνεργείᾳ. Συνεπῶς, ἀποστολική διαδοχή ὑπάρχει καί στίς δύο μερίδες, οἱ ὁποῖες ἔχουν πέσει δυστυχῶς σέ αἱρέσεις καί σχίσματα. Ἔτσι, αὐτήν τήν στιγμήν ὑπάρχει ἐκκλησιαστικόν χάος, ἄρα εἶναι ἀνάγκη ὅσον ποτέ ἄλλοτε νά ὑπάρξῃ Πανορθόδοξος Σύνοδος πρός διευθέτησιν ὅλων τῶν κρισίμων ζητημάτων. Ποῖος θά τήν συγκροτήσῃ, μήπως οἱ ψευδο-πατριᾶρχαι τύπου Βαρθολομαίου, Θεοδώρου κ.ἄ.; Αὐτό εἶναι τό ζητούμενον, πού μόνον ὁ Πηδαλιοῦχος τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ ν' ἀπαντήσῃ, ἀφοῦ πρῶτα ἐκδιώξῃ μέ φραγγέλιον τούς αἱρετικούς καταληψίας τῶν θρόνων τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἄν ἐμεῖς μετανοήσουμε, ἀποκτήσουμε ἀρετάς, καί Τοῦ τό ζητήσουμε μέ δάκρυα, τότε εἶναι βέβαιον ὅτι θ' ἀνασυντάξῃ τό ποίμνιόν Του καί θά βάλῃ καλούς ποιμένας. Δέν δύναμαί νά πῶ ὅτι θά τό κάνουμε αὐτό, διότι μόνον μῖσος καί ἐγωϊσμόν βλέπω παντοῦ. Ἡ ταπείνωσις καί ἡ ἀγάπη ἀπουσιάζουν δυστυχῶς ἀπό παντοῦ.
--------------------------
η τότε ηγεσία της ελληνικής εκκλησίας και του πατριαρχείου δεν ήταν «και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος» των αποστόλων διότι εκτός από μασόνοι αποδεχόμενοι και εφαρμόζοντας την αιρετική εγκύκλιο του 1920 , αρνήθηκαν το 9ο άρθρο του συμβόλου της πίστεως , εκτός βέβαια και των αναθεμάτων και αφορισμών του 16ου - 19ου αιώνος των πανορθοδόξων συνόδων περί αλλαγής του ημερολογίου-εορτολογίου !! από τότε η ελληνική εκκλησία έχασε την αποστολική διαδοχή , ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ για όποιον θέλει την πικρή αλήθεια , και δεν περνά την ζωή του αμπελοφιλοσοφώντας !!!
-----------------------------
@ 29 Ιανουαρίου 2022 - 2:27 μ.μ.
Εἶναι πλάνη νά ταυτίζεται ἡ Ἐκκλησία, ὡς θεσμός, μέ πρόσωπα, ὅπως μέ τόν πατριάρχην, τόν ἀρχιεπίσκοπον κ.λπ. Οἱ γνωρίζοντες τήν πτῶσιν τῆς ἡγεσίας ὀφείλουν ν' ἀποτειχισθοῦν ἀπό αὐτούς (ὄχι, βεβαίως, ἀπό τήν Ἐκκλησίαν) καί νά τούς καταγγείλουν. Τά περί «αὐτοκαθαιρέσεως» εἶναι Ματθαιϊστική πλάνη. Βλ. τήν προηγηθεῖσαν ἀνάρτησιν περί τοῦ «δυνάμει καί ἐνεργείᾳ».
------------------------
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εκείνη την εποχή(1924) οι Παλαιοημερολογίτες έχασαν την Αποστολική Διαδοχή γιατί έκαναν σχίσμα. Σήμερα, δεν υπάρχει Αποστολική Διαδοχή, έπεσαν σε αίρεση όλοι οι ψευδεπίσκοποι.
-------------------------
Αὐτά πού γράφετε, κ. Στουραΐτη, ἐπιβεβαιώνουν αὐτό πού σᾶς λέγω καί διαψεύδουν ἐσᾶς! Τί κρῖμα πού δέν μπορεῖτε νά τό καταλάβετε! Γράφετε ὅτι ὁ Μ. Φώτιος ἀπεφάνθη ὡς ἑξῆς:
«Φέραμε στο φως και εκθέσαμε πάλι σε όλους την ορισμένη από τις μέχρι τώρα Συνόδους και τους αποστολικούς θεσμούς καταδίκη… Έτσι και αυτούς, αφού εμμένουν στην πολύμορφη πλάνη τους, τους αποκλείσαμε από κάθε χριστιανική κοινότητα… μόνη η κατά του Πνεύματος βλασφημία … αρκεί να τους υποβάλλει σε μύρια αναθέματα … να αποκόψουμε από το σώμα της Εκκλησίας την γάγγραινα της βλασφημίας … να ξεριζώσουμε τα φύτρα της πονηρίας».
Τί σημαίνει ὅτι ἐξέθεσαν σέ ὅλους προηγούμενες συνοδικές ἀποφάσεις καί βάσει αὐτῶν ἀπέκοψαν ἀπό τό Σὼμα τῆς Ἐκκλησίας ἀμετανοήτους αἱρετικούς καί ἐξερίζωσαν τήν φύτραν τῆς πονηρίας; Δέν σημαίνει ὅτι εἰς τινα Σύνοδον (προφανῶς ἐννοεῖ τήν ΑΒ τοῦ 861) ἔλαβαν χώραν ὅλα αὐτά; Ἀλλ' ἄν ἤρκουν οἱ προηγούμενες αὐτές συνοδικές ἀποφάσεις διά τήν αὐτόματον καταδίκην τῶν ἐν λόγῳ αἱρετικῶν, τότε διατί ὁ Μ. Φώτιος συνεκάλεσε νέαν Σύνοδον, ἡ ὁποία, στηριζομένη εἰς παλαιοτέρας Συνοδικάς ἀποφάσεις, κατεδίκασε τούς ἀμετανοήτους αἱρετικούς; Τό ἴδιο, λοιπόν, πρέπει νά γίνῃ καί εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος. Πρέπει νά συγκληθῇ Σύνοδος, ἡ ὁποία, μέ βάσιν τάς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 16ου αἰῶνος, θά καταδικάσῃ τό ν.ἑ. καί θά καθαιρέσῃ τούς κληρικούς του. Ὅπως λέγει καί ὁ Ἅγιος Νικόφημος Ἁγιορείτης εἰς τό «Πηδάλιον», ἑρμηνεύων τά «καθαιρείσθω» καί «ἀφοριζέσθω» τῶν ἱερῶν Κανόνων, πρέπει νά ὑπάρξῃ τό β' πρόσωπον (ἡ Σύνοδος), τό ὁποῖον, μέ βάσιν τάς ἀποφάσεις τοῦ α' προσώπου (Σύνοδοι τοῦ 16ου αἰῶνος), θά καταδικάσῃ τό γ' πρόσωπον (τούς Ν/Ητας). Ἐάν δέν ἐνεργήσῃ τό β' πρόσωπον, οἱ Ν/Ηται θά παραμείνουν ἐντός τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ κληρικοί των ἀκαθαίρετοι. Τά ἀσύστολα ψεύδη πού γράφετε, ὅτι μέ τό νά ἐκθἐτω τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν δῆθεν «ἀθωώνω» τήν καινοτομίαν τοῦ ν.ἑ., σᾶς ἐκθέτουν ἀνεπανορθώτως καί ἀποδεικνύουν διά μίαν ἀκόμη φοράν πόσον σᾶς ἔχει τυφλώσει ἡ Ματθαιϊστική αἵρεσις. Ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς αἱρέσεώς σας καί τοῦ ταλιμπανισμοῦ/τσαρλατανισμοῦ σας γενικῶς, ὁ κόσμος ἀκούει π.ἑ. καί φεύγει τρέχοντας! Συνεπῶς, εἶσθε ὄντως οἱ καλύτεροι «νεροκουβαληταί» τῶν Οἰκουμενιστῶν! Ἐπίσης, εἰς τήν προσπάθειάν σας ν' ἀντικρούσετε τό «δυνάμει καί ἐνεργείᾳ», γράψατε τό ἑξῆς: «Η Εκκλησία εδέχθη κάποιες χειροτονίες υπό αιρετικών,με την προ΄υ΄πόθεση όμως, ότι αυτοί μετανόησαν και αποκήρυξαν τους αιρετικούς και τις αιρέσεις τους». Δηλαδή, ἐδέχθη κάτι τό (κατ' ἐσᾶς) ἀνύπαρκτον; Ὅπως γράφει ὁ Νεόφυτος, οἱ Σύνεδροι τῆς ΣΤ' ἦσαν χειροτονημένοι παρά τῶν μονοθελητῶν Σεργίου, Πύρρου, Πέτρου καί Παύλου. Πότε καί μέ ποίαν Σύνοδον τούς «ἐδέχθη» αὐτούς ἡ Ἐκκλησία; Ποτέ! Ἁπλῶς, ἀνεγνωρίσθη ἡ χειροτονία των, ἐφόσον ὁ Μονοθελητισμός μέχρο ἐκείνην τήν στιγμήν δέν εἶχεν ἀκόμη καταδικασθῆ. Παύσατε ἐπίτέλους τήν ἀερολογίαν, κ. Στουραΐτη!
ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ!!! --- Για την ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «ΕΛ.ΛΑ.Σ»
Η κυβέρνηση, χορεύοντας επάνω στην καθημερινή εκατόμβη, σε μία χώρα που βρίσκεται σε διαρκές πένθος, σε μιά χώρα που ζεί την τραγικότητα του σήμερα όταν ούτε στην τελευταία του κατοικία δεν μπορεί να φτάσει κάποιος με αξιοπρέπεια, σε μία χώρα που τα «κοράκια» σέρνουν τα φέρετρα επάνω στο χιόνι, καταρρίπτει όλα τα ρεκόρ ξεδιαντροπιάς.
Πώς μπορούν να κρατηθούν ασφαλείς οι αγαπημένοι μας με τα νοσοκομεία στα όρια της αντοχής τους, με μιά σέχτα που παριστάνει την κυβέρνηση παρουσιάζοντας μιά εικονική πραγματικότητα, όταν οφείλει την ασυδοσία της στην αδιαφορία των πολιτών που, ενώ έπρεπε, να πάρουν όλα αυτά τα κοινοβουλευτικά κνώδαλα με τις πατσαβούρες, ενώ έπρεπε ο κόσμος να βρίσκεται στους δρόμους, να κρατάει πανό και ντουντούκες, «επαναστατεί» από τον καναπέ του και αποχαυνωμένος απολαμβάνει την τηλεμαστούρα του με φρέντο καπουτσίνο και τσιγαρούμπα, αφήνοντας την χώρα να πορεύεται σε ένα μακρύ σκοτεινό τούνελ ακρίβειας, στο κλείσιμο δημόσιων νοσοκομείων, στην αποσάθρωση του Ε.Σ.Υ και στην άλωση της Υγείας από τους ιδιώτες ως και της κοινωνικής κρίσης, με αποτέλεσμα να εμβαθύνει ακόμη περισσότερο το χάσμα, κοινωνικό, πολιτικό, πνευματικό, οικονομικό, μεταξύ του Λαού και των τσιτάχ-εξουσιαστών ενώ ο Τούρκος τροχίζει το γιαταγάνι του.
"When governments fear the people, there is liberty. When the people fear the government, there is tyranny." - Thomas Jefferson ( Όταν οι κυβερνήσεις φοβούνται τον λαό υπάρχει ελευθερία. Όταν ο λαός φοβάται την κυβέρνηση υπάρχει τυραννία)
Le «Convoi de la liberté» passe par la région de Québec
Ἁγιοπατερική ἑρμηνεία καί τεκμηρίωσις τοῦ «δυνάμει» καί «ἐνεργείᾳ» -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Διά τό «δυνάμει» καί «ἐνεργείᾳ», βλ. τίς ὑποσημειώσεις τοῦ ἱεροῦ Πηδαλίου, σελ. 5 καί 696, καθώς καί τό βιβλίον «Ἐπιτομή Ἱερῶν Κανόνων» τοῦ Κολλυβᾶ μοναχοῦ Νεοφύτου Καυσοκαλυβίτου (18ος αἰών), Ἐπιμέλεια Ἱερομονάχου Θεοδωρήτου, Ἐκδόσεις «Ἀστήρ», 1999. Εἰς τά κατωτέρω χωρία, μέ «τό πρῶτον πρόσωπον» νοεῖται ἡ Σύνοδος πού ἔχει ἤδη καταδικάσει μίαν συγκεκριμένην καινοτομίαν. Χάριν παραδείγματος, εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ νέου ἑορτολογίου, αἱ Σύνοδοι τοῦ 16ου αἰῶνος πού κατεδίκασαν τό «νέον καλεντάριον». Μέ τό «β’ πρόσωπον» νοεῖται ἡ Σύνοδος πού πρέπει νά συγκληθῇ διά νά διεκδικήσῃ τούς ἱερούς Κανόνας, ἤτοι νά καταδικάσῃ τό «γ’ πρόσωπον», ἤτοι τούς καινοτόμους. Ἄς δοῦμε τί λέγουν ἐπί λέξει τά ἐν λόγῳ χωρία.
O αείμνηστος Καθηγητής Ιωάννης Κορναράκης : Θλιβερά διαπίστωσις.
Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας!
Ταλαίπωρη Ορθοδοξία! Σε σέρνουν και σε άγουν ως αρνίον επί σφαγήν. Στον πέλεκυ της αιρέσεως! Ζει, όμως, Κύριος….!
«Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου και του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου και υπέρ του κατευθυνθήναι τα διαβήματα αυτών εις παν έργον αγαθόν».
Ἰδού ἡ ἀπόδειξις ὅτι ὁ Βαρθολομαῖος καί οἱ ἐν γνώσει κοινωνούντων μετ' αὐτοῦ εἶναι Οὐνῖται!
Reading from the Synaxarion:
Removal of the Relics of Ignatius the God-bearer
Saint Ignatius was a disciple of Saint John the Theologian, and a successor of the Apostles, and he became the second Bishop of Antioch, after Evodus. He wrote many epistles to the faithful, strengthening them in their confession, and preserving for us the teachings of the holy Apostles. Brought to Rome under Trajan, he was surrendered to lions to be eaten, and so finished the course of martyrdom about the year 107. The remnants of his bones were carefully gathered by the faithful and brought to Antioch. He is called God-bearer, as one who bare God within himself and was aflame in heart with love for Him. Therefore, in his Epistle to the Romans (ch. 4), imploring their love not to attempt to deliver him from his longed-for martyrdom, he said, "I am the wheat of God, and am ground by the teeth of the wild beasts, that I may be found to be the pure bread of God."
Saint
John Chrysostom has a homily in honour of the translation of the Saint's relics
(PG 50:587).