ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ, ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ!” --- Του Νικολάου Πανταζή, Θεολόγου

 Ο Άγιος Νικόλαος είναι πράγματι πολύ μεγάλος Άγιος, πολυαγαπημένος, πολυχαρισματούχος, πολυθαυματουργός! Είναι ο προστάτης των ορφανών και των χηρών. Ο τροφέας των πεινώντων και πλουτιστής των πτωχών. Είναι ο άριστος ρύστης των αιχμαλώτων. O άμεσος σωτήρας των πλεόντων και των εν θαλάσση κινδυνευόντων.

Κάθε λιμάνι και κάποιο πλοίο, πλοιάριο, καϊκι και βαρκούλα, αφιερωμένο στο όνομά του θα βρεθεί. Κάθε σχεδόν οικογένεια κι’ ένας Νικόλαος. Στην Υμνολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, κάθε Πέμπτη της κάθε εβδομάδος, κάθε μήνα, εορτάζεται ο Άγιος Νικόλαος!

Το λιγότερο που θα μπορούσε κανείς στη μνήμη και στη χάρι του να κάνει, είναι να διαβάσει το ξέχωρο και πάρα πολύ εντυπωσιακό βίο του και θα έχει πάρα πολλά διδάγματα να αποκομίσει. Ένας στείρος από συνήθεια, τυπικός εκκλησιασμός δεν είναι αρκετός για να τιμήσουμε τον Μέγα αυτό Άγιο. “Πρέσβυς ων εν γη μέγας, και γης αποστὰς εις το πρεσβεύειν ζέει!”

Η Ορθόδοξη Θεολογία απερίφραστα το απαιτεί και το διασαφηνίζει: “Τιμή Αγίου – μίμηση Αγίου!” Τους έχουμε για να τους τιμούμε και τους τιμούμε με το να τους μιμηθούμε. Το λέγει ξεκάθαρα ο Απόστολος Παύλος:  “Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού!” (Α’ Κορινθ. 11, 1).

Φώτης Κόντογλου για τον Άγιο Νικόλαο

Τη θυμωμένη θάλασσα δεν τη δαμάζει πια με την τρίαινα ο άγριος Ποσειδώνας, που τον έπλασε η μυθολογία, αλλά ο πιο ήμερος και ο πιο γλυκύτερος γέροντας, ο άγιος Νικόλαος, που δεν κρατά καμάκια και κοντάρια, αλλά που βλογά τα μελανιασμένα κύματα δίχως να τα φοβερίζει και κείνα ησυχάζουνε και μαλακώνουνε, σα να τους ρίχνει κάποιο λάδι ουράνιο. 

Η φυσιογνωμία του διατηρήθηκε από εικόνα σε εικόνα ίσαμε σήμερα στην τέχνη της εκκλησίας μας, γλυκειά, ταπεινή, πονετικιά, παραηγορητικιά, όλο πραότητα, όλο αγάπη, ειρηνική, απλή, αληθινή "εικόνα πραότητητος", όμοια με του Χριστού, που είπε "μάθετε απ' εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία". Το κεφάλι του είνε φαλακρό με άσπρα τσουλούφια, με μικρό πρόσωπο, με ήμερα μάτια και κόκκινα μάγουλα, με σεμνό μουστάκι και με κοντά στρογγυλά γένεια, "γέρων στρογγυλογένης", με χαμηλούς ώμους, με ταπεινό σχήμα, σαν να παρακαλεί εμάς εκείνος κι΄ όχι να τον πρακαλούμε εμείς.

Ολοσχερής αποσκορακισμός των ανθρώπινων αξιών --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η υφιστάμενη κατάσταση καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής καθότι σήμερον ζούμε, δηλαδή επί των ημερών μας, την πλήρη ισοπέδωση των πάντων, καθότι η ίδια η ζωή μας, τελεί πλέον υπό την ανυπέρβλητη κηδεμονία του ιδιότυπα δικτατορικού καθεστώτος, το οποίο σφετεριζόμενο την λαϊκή κυριαρχία, επιτίθεται συλλήβδην κατά των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, απόρροια της ανθρώπινης αξίας και προσώπου.

Εν άλλοις λόγοις, αμφισβητείται η μείζονα έκφανση του ανθρώπινου προσώπου, ήτοι η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού εις την ίδια μας την ζωή, δηλαδή καταβαραθρώνεται ο δημόθροος Νομικός μας Πολιτισμός, καθοιονδήποτε τρόπο.

Απολυτίκιον Αγίου Νικολάου

 

Τη ΣΤ΄ (6η) του Δεκεμβρίου μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΝΙΚΟΛΑΟΥ Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού.

Άγγελος εν τω κόσμω αληθώς ανεδείχθης Νικόλαε Χριστού Ιεράρχα και νυν αγγέλων χοροίς συνών την δε ημών προσφοράν δέξαι Άγιε· ταις σαις γαρ αντιλήψεσι, προστρέχοντες αναβοώμεν                                                                                                                                                                                                                                      

Χαίρε ο τύπος της εγκρατείας                                                                                                          

Χαίρε ο λύχνος της ευσεβείας                                                                                                           

Χαίρε της Τριάδος η σάλπιγξ η εύηχος                                                                                           

Χαίρε της Αρείου μανίας ο έλεγχος                                                                                                 

Χαίρε ύψος ταπεινώσεως και αγάπης θησαυρός                                                                           

Χαίρε βοηθός ιλαρότητος και θαυμάτων ποταμός                                                                        

Χαίρε ότι εδείχθης εκκλησίας λαμπρότης                                                                                       

Χαίρε ότι τυγχάνεις ιερέων φαιδρότης                                                                                           

Χαίρε πτωχών προστάτης θερμότατος                                                                                           

Χαίρε ημών λιμήν ακλυδωνέστατος                                                                                               

Χαίρε οξύς κυβερνήτης πλεόντων                                                                                                   

Χαίρε ταχύς αρωγός των βοώντων                                                                                          

ΧΑΙΡΟΙΣ  ΠΑΤΕΡ  ΝΙΚΟΛΑΕ

Νικόλαος ο της νίκης επώνυμος και εν Αγίοις θαυματουργός Πατήρ ημών εγεννήθη εις τα Πάταρα της Λυκίας, πότε ακριβώς δεν είναι γνωστόν, πάντως κατά το έτος τα΄ (300), επί της εποχής των ασεβών αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού ήτο Αρχιερεύς των Μυραίων, έφθασε δε και μέχρι των χρόνων του Μεγάλου Κωνσταντίνου και έλαβε μέρος εις την Αγίαν Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον την εν Νικαία συγκροτηθείσαν κατά το έτος τκε΄ (325), εκοιμήθη δε περί το έτος τλ΄ (330). Παρακολουθήσατε όμως μετά μεγάλης προσοχής τον κατά πλάτος Βίον αυτού, όπως συνέγραψεν αυτόν ο Όσιος Συμεών ο Μεταφραστής, ίνα πολλήν την ευφροσύνην λάβητε, διότι όντως ούτος είναι ηδύτατος και πανευφρόσυνος.   

Οι Άγιοι Πατέρες και ο σύγχρονος Οικουμενισμός -- ΙΕΡΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ

…Εάν, αντίθετα, πραγματοποιήσετε πρώτα αισχρώς τον εκλατινισμό που θέλετε, και τότε για να εξαπατή­σετε τους απλουστέρους βάλετε χρονικά όρια(κοινόν ποτήριον) τάχα και ελπίδες λόγων και συζητήσεων(διαλόγων), το συμπέρασμα του κακού αυτού διαβήματος θα είναι αυτό που πολ­λές φορές είπα. Εγώ τότε, έστω κι αν όλη η Ανατολή πάη στην Δύσι, δεν πηγαίνω^. και αν όλη η Δύσις έλ­θη στην Ανατολή, εγώ θα σιωπήσω^. και ήδη από τώ­ρα σιωπώ. Διότι, αν όλοι εσείς και η δήθεν σύναξίς σας γίνετε Λατίνοι, με ποίους και για ποίους και τι να ομιλή πλέον ο ταπεινός Γεννάδιος υπέρ του πατρίου δόγματος; Αυτά τα έγραψα εκτενέστερα και στον μέγα δού­κα, όπως γνωρίζουν οι τιμιώτατοι που ανέφερα. Τώρα μόνο τα κυριώτερα σταχυολόγησα. Έχω κοντά μου και αντίγραφο του γράμματος εκείνου, στο οποίο μου απήντησε ο μέγας δούκας με τρόπο που με εξέπληξε: «Ματαίως κοπιάζεις, πάτερ, διότι αποφασίσθηκε να ε­παναφέρωμε το μνημόσυνο του Πάπα και είναι αδύνα­το να γίνη αλλοιώς. Με την προϋπόθεσι ότι δεν θα φέρης κανένα εμπόδιο, διότι τίποτα δεν θα πετύχης, έ­λα να βοηθήσης να το κάνουμε». Και εγώ του απή­ντησα: «Έλεγα (ότι θα έλθω), με την προϋπόθεσι ότι δεν θα γίνετε Λατίνοι. Εάν αποφασίσατε να γίνετε, και ήδη εγίνατε με το μνημόσυνο του Πάπα, όλα τελείωσαν και εγώ δεν έχω ευθύ­νη γι' αυτό».

Η ομολογία ορθοδόξου πίστεως και οι σύγχρονοι οικουμενιστές

Στο βιβλίο "Κανονικαί διατάξεις" του μακαριστού Άρχοντος Χαρτοφύλακος Μανουήλ Γεδεών(1851-1943) διαβάζουμε (Β΄τόμος, σελ. 365) ένα Υπόμνημα του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ανθίμου του Στ΄(γνωστού και από την καταδίκη της τετραφωνίας στις ακολουθίες), σχετικό με την επιστροφή στην Ορθοδοξία κάποιων ρωμαιοκαθολικών και το πώς πρέπει αυτή να γίνει. Αφού περιγράφει την κατάσταση, καθορίζει την τάξη για την εισδοχή αυτών στην Εκκλησία. Μέρος αυτής, εκτός των άλλων (βάπτιση σε όσους δεν έχουν βαπτιστεί κατά τον ορθόδοξο τύπο κτλ.), είναι και η παρακάτω ομολογία:

Προς την Μητέρα μου αγίαν του Χριστού Ανατολικήν Εκκλησίαν.

Ω παμφιλτάτη μου Μήτερ!

Ιδού σήμερον το ταπεινόν, ελάχιστον, και της ευθείας οδού  αποπεπλανημένον τέκνον σου

παρρησιάζομαι έμπροσθέν σου μετά θερμών δακρύων, ομολογούν σοι το ήμαρτον, και

βαθυσεβάστως επικαλούμενον το μητρικόν έλεός σου, και στεντορία τη φωνή κηρύττον την

ομολογίαν της ορθοδόξου πίστεως.

Α΄)  Πιστεύω αδιστάκτως και ομολογώ τα εν τω ιερώ Συμβόλω της ορθοδόξου ημών πίστεως,

άνευ τινός προσθήκης είτ΄ αφαιρέσεως.

Β΄)  Πιστεύω, δοξάζω, σέβομαι και τιμώ όσα δογματίζει η ορθόδοξος του Χριστού ανατολική Εκκλησία.

Γ΄)  Παραδέχομαι και ομολογώ όσα οι θείοι απόστολοι παρέδωκαν και οι ιεροί πατέρες της Εκκλησίας εις τας επτά οικουμενικάς αγίας Συνόδους συμφώνως εθέσπισαν. Έτι δε αυτάς τας αγίας επτά οικουμενικάς Συνόδους σέβομαι και τιμώ με όλον το ανήκον σέβας της ψυχής μου, απαρνούμενος την εν Φλωρεντία ογδόην ψευδοσύνοδον από ψυχής μου καθ΄ όλην την έκτασιν.

Δ΄)  Αποστρέφομαι και αποποιούμαι τα εναντία των δογμάτων της ανατολικής Εκκλησίας, και ομολογώ αυτά ψευδή, αντίθεα και αντίχριστα.

Ε΄ )  Αποστρέφομαι και αποποιούμαι πάσας τας καινοτομίας της δυτικής Εκκλησίας, ως εναντίας της ορθοδόξου ομολογίας, και ομολογώ αυτάς εφευρέματα ματαίων ανθρώπων.

ς΄)  Αποστρέφομαι ως δόξαν αντίθεον το αναμάρτητον του Πάπα της Ρώμης· ομολογώ αυτό πλάνην και απάτην. Προς τούτοις αποστρέφομαι και όσα παρ΄ αυτού επενοήθησαν εις ανασκευήν των ορθών δογμάτων της ανατολικής Εκκλησίας και των κανονικών παραδόσεων και εθίμων αυτής, και ενί λόγω αποποιούμαι και αποστρέφομαι όλον το σύστημα της δυτικής Εκκλησίας, ως σύστημα νεωτερισμού κατά της ορθοδόξου ανατολικής πίστεως.

Ταύτα πάντα εξομολογούμενος ενώπιον του Θεού, και ομολογών επί παρουσία της υμετέρας πανυπερσεβάστου και προσκυνητής μοι Παναγιότητος και της περί αυτήν αγίας και ιεράς Συνόδου, ικετεύω θερμώς, και δέομαι μετ΄ ευλαβείας της Μητρός μου αγίας του Χριστού ανατολικής Εκκλησίας, ίνα δεχθή ευμενώς την παρούσαν ομολογίαν της πίστεώς μου, την οποίαν οικειοθελώς και απαραβιάστως, με φρόνημα αληθές, στερεόν, βέβαιον και αμετάθετον εξέθεσα εγγράφως εις ένδειξιν της αληθείας των όσα αληθώς πιστεύω και ομολογώ με ειλικρινή και άδολον ψυχήν και καρδίαν ως ιερά και θεοπαράδοτα, και αποστρέφομαι τα τούτοις εναντία, και βδελύττομαι ως ψευδή εφευρέματα μεματαιωμένων ανθρώπων, γνωρίση δε με του λοιπού αναμφίβολον και γνήσιον τέκνον αυτής, επιδαψιλεύουσα και εις εμέ πάντοτε τας θείας και ιεράς αυτής ευχάς και ευλογίας και συναριθμούσα εις την μάνδραν του λογικού αυτής ποιμνίου, και έσομαι δια βίου αχώριστος μέχρι τέλους ζωής, εμμένων εις την αληθή ομολογίαν της πίστεώς μου.

 

Και αν μεν ο τότε ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος Αμίδης Μακάριος εδέχθη αυτήν την ομολογίαν και μάλιστα ως λαϊκός προσεχώρησε στην Εκκλησία και αναχειροτονήθηκε, σήμερα δε οι κατ' όνομα ορθόδοξοι επίσκοποι, ως οικουμενιστές, πως θα αξιώσουν από τους ρωμαιοκαθολικούς να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία, αφού ως ανάξιοι εκπρόσωποί της όχι μόνο δεν αποστρέφωνται, αλλά έχουν δεχτεί τόσο τις καινοτομίες τους, αλλά και αυτή την δυτική εκκλησία, ως αδελφή εκκλησία τη λογαριάζουν;

Οι σύγχρονοι οικουμενιστές λυκοποιμένες δεν ομολογούν όσα οι προκάτοχοί τους διεκήρυξαν, αλλά αντίθετα από αυτούς. Επομένως, επιβάλλεται η διακοπή κοινωνίας από τέτοιους επισκόπους και τους κοινωνούντας με αυτούς, ίνα μη μετ' αυτών κατακριθώμεν.

Αγάπη κατόπιν εμβολιασμού κατά Covid-19 --- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Στό βίντεο που θά παρακολουθήσετε, θά ακούσετε ενδιαφέροντα πράγματα από τόν CEO τής φαρμακοβιομηχανίας Pfizer κ. Αλβέρτο Μπουρλά. Μεταξύ άλλων, τήν συνεισφορά της, στήν διάσωση τής παγκόσμιας Οικονομίας. Τό σημαντικότερο κατά τήν άποψη τού γράφοντος είναι άλλο. Είναι αυτό που λέει στό τέλος τού βίντεο : «Νά πάρουμε θάρρος, νά υπερνικήσουμε τούς φόβους καί νά κάνουμε τό σωστό, νά εμβολιασθούμε». Πώς θά φτάσουμε ως εκεί, διαβάστε τά παρακάτω.

-------------------------

Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Ο Θεός τόν οποίο αγνοεί ο κ. Αλβέρτος Μπουρλά

"Ἶσος προῆλθες, τοῖς βροτοῖς ἑκουσίως
Ὕψιστε σάρκα, προσλαβὼν ἐκ Παρθένου
Ἰὸν καθάραι, τῆς δρακοντείας κάρας
Ἄγων ἅπαντας, πρὸς σέλας ζωηφόρον
Θεὸς πεφυκώς, ἐκ πυλῶν ἀνηλίων.

Ὦ Ὕψιστε, ἔλαβες μὲ τὴ θέλησή σου σάρκα καὶ γεννήθηκες ἀπὸ τὴν Παρθένο ἴσος μὲ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ μᾶς καθαρίσεις ἀπὸ τὸν ιό (δηλητήριο) τῆς κεφαλῆς τοῦ δράκοντα διαβόλου καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσεις ὅλους, Ἐσὺ ποὺ εἶσαι φύσει Θεός, ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς πύλες (τῆς ἁμαρτίας) πρὸς τὸ ζωηφόρο φῶς (τῆς ἀλήθειας)."

Ο υποκριτής Πάπας δεν τα γνωρίζει αυτά με τους λαθρο - εποίκους του Ισλάμ;;

Η «ΕΠΙΘΕΣΗ» ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ  --  τοῦ κ. Ἰωάννου Δρούγκα, Ἀντιστρατήγου ἐ.ἀ.

Τό Ἰσλάμ δέν εἶναι θρησκεία εἰρήνης καί ἀγάπης. Ἡ ἵδρυσή του συνοδεύτηκε ἀπό ἐξοντωτικούς ἐπεκτατικούς πολέμους καί ἡ παρουσία του στόν κόσμο οἰκοδομήθηκε πάνω στά ἐρείπια τῶν κατακτήσεών του καί τό αἷμα τῶν ἀντιπάλων. Τό 600 μ.Χ. δέν ὑπῆρχαν πουθενά μουσουλμάνοι. Τό 632 μ.Χ. πεθαίνει, ὁ προφήτης γι᾽ αὐτούς, Μωάμεθ. Μέσα σέ λίγα χρόνια τό 641 μ.Χ., οἱ μουσουλμανικοί στρατοί ἔχουν κυριεύσει τή Συρία, τήν Παλαιστίνη, τήν Αἴγυπτο, τό Ἰράκ καί τούς Ἁγίους Τόπους. Τό 700 μ.Χ. ὁλόκληρη τήν Ἱσπανία, τό Πακιστάν καί τό μεγαλύτερο μέρος τῆς κεντρικῆς Ἀσίας. Ἡ Εὐρώπη ὁλόκληρη γλύτωσε τόν ἐξισλαμισμό λόγῳ ἱστορικῶν συγκυριῶν καί κάποιων σημαντικοῦ μεγέθους προσωπικοτήτων. Ἡ Γαλλία καί ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη σώθηκε ἀπό τήν ἰσλαμική κατάκτηση, ὅταν ὁ Κάρολος Μαρτέλ τούς ἀπέκρουσε στήν περίφημη μάχη τοῦ Πουατιέ τῆς Γαλλίας (732 μ.Χ.) (γνωστή καί ὡς μάχη τῆς Τούρ). Τό 1480 μ.Χ. οἱ ὀθωμανοί ἐπιτέθηκαν στό λιμάνι τοῦ Ὀντράντο τῆς Ἰταλίας.

-------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Εὐχαριστοῦμε γι' αὐτό τό ἀφυπνιστικόν ἄρθρον! Ἄν καί εἶναι γνωστοί οἱ στόχοι καί οἱ μέθοδοι τῶν ἰσλαμιστῶν, ἐμεῖς δυστυχῶς τούς ἐνισχύουμε, ἀνεχόμενοι ψευδεπισκόπους καί ψηφίζοντας σατανιστάς πολιτικούς, πού κάμνουν πᾶν ὅ,τι δύνανται διά τήν καταπολέμησιν τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν ἀφανισμόν τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καί τήν ταχεῖαν ἰσλαμοποίησιν τῆς Ἑλλάδος! Τοποθετήσεις ὅπως ἡ παροῦσα χαρακτηρίζονται μέ εὐκολίαν ἀπό τούς συγχρόνους ψευδοέλληνας ὡς «ρατσιστικαί»! Οἱ σφαγές, οἱ βιασμοί, οἱ πόλεμοι, οἱ κατακτήσεις τῶν «φουκαράδων προσφύγων» ἰσλαμιστῶν ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων εἶναι πολύ κοντά. Φέραμε παιδιά στόν κόσμον γιά νά τά σφάξουν καί βασανίσουν οἱ ἰσλαμισταί, τούς ὁποίους τώρα ἐμεῖς ζεσταίνουμε ὡς φίδια στόν κόρφον μας! Μπρός, ψευδοέλληνες, ψηφῖστε καί πάλι Μητσοτάκην, Τσίπραν κ.ἄ. Προδότας.

Η Δ´ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΟΛΑΤΙΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΗΣ ΤΟΥ 1204 -- Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός

Ἡ δουλικότης τῆς «Ὀρθοδόξου» Ἡγεσίας ὁδηγεῖ ἀναποτρέπτως εἰς τὴν ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας

Μετὰ τὸ τραγικὸ σχίσμα τοῦ 1054 δὲν θὰ παύση, δυστυχῶς, ἡ Παποσύνη νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ μὲ ὅλα τὰ δυνατὰ μέσα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ εἶναι ἀπὸ τὸ 1215/ 1254 ἡ Οὐνία. Στὴν ἴδια κατεύθυνση κινήθηκαν καὶ οἱ Σταυροφορίες ἀπὸ τὸ 1095, ὡς συνάγεται ἀπὸ τὸ κλασικὸ συναφὲς ἔργο τοῦ ἀειμνήστου ἱστορικοῦ - βυζαντινολόγου ἐπιφανοῦς - Στῆβεν Ράνσιμαν (τρίτομο ἔργο του, 1951 - 1954). Τὸ μίσος τοῦ Παπισμοῦ - καὶ γενικότερα τοῦ δυτικοῦ χριστιανικοῦ κόσμου κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικότητας κορυφώθηκε μὲ τὴν Δ´ Σταυροφορία (1204). Ἂν λοιπόν ἡ 29η Μαΐου εἶναι ἡμέρα πένθους γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, διότι φέρνει στὴ μνήμη μας τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς τὸ 1453, ἄλλο τόσο ἀποφρὰς εἶναι γιὰ τὸ Γένος μας καὶ ἡ 13η Ἀπριλίου, διότι κατ᾿ αὐτὴν ἔπεσε ἡ Πόλη τὸ 1204 στοὺς Φράγκους. Τὸ δεύτερο γεγονὸς δὲν ὑστερεῖ καθόλου σὲ σημασία καὶ συνέπειες ἔναντι τοῦ πρώτου. Αὐτὴ εἶναι σήμερα ἡ κοινὴ διαπίστωση τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας. Ἀπὸ τὸ 1204 ἡ Πόλη, καὶ σύνολη ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ῥώμης, δὲν μπόρεσε νὰ ξαναβρεῖ τὴν πρώτη της δύναμη. Τὸ φραγκικὸ χτύπημα ἐναντίον της ἦταν τόσο δυνατό, ποὺ ἔκτοτε ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν «μία πόλη καταδικασμένη νὰ χαθεῖ» (Ἑλ. Ἀρβελέρ). Ἀξίζει, συνεπῶς, μία θεώρηση τοῦ γεγονότος αὐτοῦ ἔστω καὶ στὰ περιορισμένα ὅρια ἑνὸς ἄρθρου μέ τήν συμπλήρωση μάλιστα 811 ἐτῶν ἐφέτος.

Τη Ε΄ (5η) του Δεκεμβρίου οι Άγιοι Οσιομάρτυρες οι εν τοις κελλίοις του Άθω κατοικούντες, οι τους λατινόφρονας ελέγξαντες, τον βασιλέα, φημί, Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Βέκκον, ων ο μεν πρώτος απηγχονίσθη, οι δε λοιποί ξίφει ετελειώθησαν.

Οσιομάρτυς Κοσμάς ο Πρώτος ο Βατοπαιδινός (+1280)

Κατά την αναφερθείσα επίσκεψη των Ενωτικών λατινοφρόνων έκτος των Βατοπαιδινών μαρτύρησαν μοναχοί των ιερών μονών Ιβήρων, Ζωγράφου και Ξενοφώντος. Κατά μία παράδοση ο ίδιος ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος ηγείτο στρατιωτικής ομάδος. «Κατέλαβε την των Καραιών κελλιωτικήν λαύραν, ένθα και το του Όρους πρωτείον ίδρυται· ο δε πρωτεύων και οι συν αυτώ αντέστησαν αυτώ γενναίως, τοις προλαβούσιν ομοίως ελέγχοντες· ο δε βασιλεύς εις οργήν κινηθείς, εκέλευσε πάντας αυτούς μαχαίρας έργον γενέσθαι, και ούτως ετελειώθησαν οι άγιοι ομολογηταί την δε εκκλησίαν αυτών πυρπολήσας, και τα των μοναχών σκηνώματα ληϊσάμενος…».

Reading from the Synaxarion:

Sabbas the Sanctified

This Saint was born in 439 in Moutalaska, a small village of Cappadocia. He entered the arena of the monastic life from childhood and was under that master trainer of monastics, Euthymius, the Great, the teacher of the desert. He became the spiritual Father of many monks and an instructor for the monasteries in Palestine, and was appointed leader (archimandrite) of the desert-dwellers of Palestine by the Patriarch of Jerusalem. In his old age he went to Constantinople, to the Emperors Anastasius and Saint Justinian the Great, in behalf of the Orthodox Faith and the dogmas of the Council of Chalcedon. Having lived ninety-four years, he reposed in 533. The Typicon for the ecclesiastical services had its beginning in the monastery established by this righteous one.