Saint Basil the Great -- Hexaemeron (Homily 3)

On the Firmament.

1. We have now recounted the works of the first day, or rather of one day. Far be it from me indeed, to take from it the privilege it enjoys of having been for the Creator a day apart, a day which is not counted in the same order as the others. Our discussion yesterday treated of the works of this day, and divided the narrative so as to give you food for your souls in the morning, and joy in the evening. Today we pass on to the wonders of the second day. And here I do not wish to speak of the narrator's talent, but of the grace of Scripture, for the narrative is so naturally told that it pleases and delights all the friends of truth. It is this charm of truth which the Psalmist expresses so emphatically when he says, How sweet are your words unto my taste, yea, sweeter than honey to my mouth. Yesterday then, as far as we were able, we delighted our souls by conversing about the oracles of God, and now today we are met together again on the second day to contemplate the wonders of the second day.

Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, νέκρωση τοῦ Θανάτου -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ Ὁμοτ. Καθηγ. Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπ. Ἀθηνῶν

Τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τῆς Ἱστορίας: Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς μέσα στὴν Ἱστορία. Εἶναι αὐτὸ ποὺ διαφοροποιεῖ τὸν Χριστιανισμὸ ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη θρησκεία. Οἱ ἄλλες θρησκεῖες ἔχουν ἀρχηγοὺς θνητούς, ἐνῶ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Ἀναστημένος Χριστός. «Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ» σημαίνει θέωση καὶ ἀνάσταση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ ἐλπίδα τῆς θέωσης καὶ ἀνάστασης τῆς δικῆς μας ὑποστάσεως. Ἀφοῦ βρέθηκε τὸ φάρμακο, ὑπάρχει ἐλπίδα ζωῆς.

Διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀποκτᾶ ἄλλο νόημα καὶ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος. Ζωὴ σημαίνει κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Δὲν εἶναι πλέον θάνατος τὸ τέλος τῆς παρούσας ζωῆς, ἀλλὰ ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Χριστό. Ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα δὲν εἶναι θάνατος, ἀλλὰ προσωρινὸς ὕπνος.

An Exact Exposition of the Orthodox Faith -- by St John Damascene

BOOK I CHAPTER IX 

Concerning what is affirmed about God.

---

The Deity is simple and uncompound. But that which is composed of many and different elements is compound. If, then, we should speak of the qualities of being uncreate and without beginning and incorporeal and immortal and everlasting and good and creative and so forth as essential differences in the case of God, that which is composed of so many qualities will not be simple but must be compound. But this is impious in the extreme. Each then of the affirmations about God should be thought of as signifying not what He is in essence, but either something that it is impossible to make plain, or some relation to some of those things which are contrasts or some of those things that follow the nature, or an energy.

Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

1. Υπάρχουν μασόνοι επίσκοποι;

1. Με αφορμή άρθρο μας, που δημοσιεύτηκε στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 16 ης Ιουλίου 2004, σχετικά με το ημερολογιακό ζήτημα, ο κ. Α. Παπαναστασόπουλος, ιστοριοδίφης , έστειλε στην εφημερίδα αυτή, την ακόλουθη επιστολή, την οποία η διεύθυνσή της, είχε την καλωσύνη να θέσει υπ’ όψη μας, με την παράκληση να εκθέσουμε και τις δικές μας απόψεις. Το πράττουμε ευχαρίστως.

Η επιστολή του κ. Α. Παπαναστασοπούλου :

Προς την Σύνταξιν του « Ο.Τ.»,

Ημερολογιακόν ζήτημα, άρθρον κ. Σακαρέλλου. Ουδεμία σχέσιν έχει η Μασωνία με το ημερολόγιον. Μη συγχέωμεν καταστάσεις. Και κυρίως μη κατηγορούμεν Ιεράρχες ότι υπήρξαν μασώνοι. Είναι αδικία και βλασφημία. Μη μιλάμε για νεκρούς που δεν μπορούν ν’ απαντήσουν. Ο μακαριστός Χρυσόστομος Παπαδόπουλος δεν υπήρξε τέκτων. Αντίθετα υπεχρέωσεν όλους τους Ιεράρχες να υπογράφουν βεβαιώσεις δηλώσεις ότι δεν μετέχουν του Τεκτονισμού (Π. Τρεμπέλα Μασονισμός). Είπε: “Θεωρώ αναξιοπρεπές και εξευτελιστικόν δι’ Αρχιερέα ν’ ανήκη εις τοιούτον μυστικόν σωματείον» κ. ά. Επίσης ο Ιάκωβος Δυρραχίου και μετά Μυτιλήνης δεν ήτο τέκτων. Ο Ιωακείμ ο Γ΄ μίλησε εναντίον των Τεκτόνων ( έφημερίς «Νέο Άστυ» φ.3140/14.6.1910). Επίσης μη κατηγορούμεν τους Χρυσόστομον Σμύρνης και Χρύσανθον, που τόσα προσέφερον εις τον Ελληνισμόν και ο πρώτος εσφαγιάσθη με το τίμιον αίμα του και κληρονόμησε τον Στέφανο της Αγιοσύνης και ο Χρύσανθος τόλμησε να πη το ΟΧΙ στους Ναζί το 1941, αρνηθείς να παραδόση την Αθήνα. Σεβασμός στους μεγάλους νεκρούς μας.

Μετά τιμής

Α. Παπαναστασόπουλος

Ιστοριοδίφης

 

Στο δημοσίευμά μας στον «Ορθόδοξο Τύπο» για το «Ημερολογιακό ζήτημα» στις 16.7.2004 αναφέραμε τα ονόματα εννιά μόνο Μασόνων Ιεραρχών.

Greek Orthodox Easter - the Sunday of the Resurrection

 

Τη ΙΑ΄ (11η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΑΡΓΥΡΟΥ του Θεσσαλονικέως, αθλήσαντος εν έτει αωστ΄ (1806).

Αργυρός, ο νέος του Χριστού Αθλητής, ήτο από την Απονομήν της Θεσσαλονίκης. Τα ονόματα των γονέων του και της οικογενείας του δεν εγνώσθησαν. Προ του Μαρτυρίου του παρέμενεν ούτος εις την Θεσσαλονίκην και ήτο υπηρέτης ράπτου τινός. Ήτο όμως νέος χαριτωμένος, καθώς τον περιέγραψαν αξιόπιστοι άνθρωποι εκ Θεσσαλονίκης, οίτινες τον εγνώρισαν, τούτο δε είναι εκτός πάσης αμφιβολίας, διότι δια την αρετήν του ταύτην ο Θεός τον ηξίωσε της μαρτυρικής χάριτος, την δε αιτίαν του υπέρ Χριστού Μαρτυρίου του και τον τρόπον με τον οποίον ηξιώθη του μακαρίου τέλους θέλομεν διηγηθή ενταύθα με συντομίαν, κατά τας εγγράφους πληροφορίας αξιοπίστων ανθρώπων της Θεσσαλονίκης.

Νόστος από τον Κήπο της Εδέμ --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Το διάνυσμα της ζωής μας είναι τόσο βασανιστικά μικρό, ζεις ελάχιστο εν τέλει χρονικό διάστημα με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, παρά το γεγονός ότι ζεις ισοβίως μαζί τους με την μνήμη αυτών και εν τέλει όταν αίφνης νιώθεις τον επιθανάτιο ρόγχο της αρπαγής των ειδικών σου ανθρώπων, ψελλίζεις ένα απλό αντίο, εγκιβωτίζοντας την μορφή των καθώς μακραίνει βαθιά μέσα στην ψυχή σου.

Ύστερα κατάμονος, ζεις ορισμένα χρόνια, στην σκιά των αγαπημένων σου, φροντίζοντας εναγωνίως να εκπληρώσεις τις αρχές τους και να υλοποιήσεις σύντομα τα οράματα σου, κυνηγώντας τον χρόνο, μέχρι το ύπατο διακύβευμα, να αναπόφευκτο τέλος, υπό του οποίου σε συνθλίβει ακουσίως η αδυσώπητη και δυσήνια φθορά του χρόνου.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Τη αυτή ημέρα, Δευτέρα μετά την Κυριακήν του Αντίπασχα, εορτάζομεν την ανεύρεσιν της Αγίας και θαυματουργού Εικόνος της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ, της επονομαζομένης ΧΡΥΣΑΦΙΤΙΣΣΗΣ εν Μονεμβασία.                                                  

Αυτή η αγία Εικών της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, πότε και πως ευρέθη και τι θαύματα επετέλει δεν γνωρίζομεν εξ εγγράφων στοιχείων, επειδή τα περί αυτής βιβλία απωλέσθησαν κατά την άλωσιν και καταστροφήν της Μονεμβασίας. Κατά παράδοσιν όμως γνωρίζομεν, ότι αύτη η αγία Εικών ήτο εις τι χωρίον ονομαζόμενον Χρύσαφα της Λακεδαίμονος της Πελοποννήσου. Εκείθεν θεία της Θεομήτορος βουλήσει και τρόπω ανεξιχνιάστω ευρέθη αύτη, ω των θαυμασίων σου, Δέσποινα αγνή! εν Μονεμβασία, άνωθεν του βλιχερού ύδατος, ένθα νυν το Μοναστήριον της Χρυσαφιτίσσης λεγόμενον. Την αγίαν ταύτην Εικόνα εύρε το πρώτον εκεί γραία τις γυνή, ήτις ομολογήσασα τούτο εις άλλην γυναίκα και αυτή εις άλλην, εκοινολογήθη ούτος ο λόγος και έως τον τότε Μητροπολίτην. Συναχθέντες λοιπόν όλοι οι Χριστιανοί και ποιούντες παρακλήσεις τε και δεήσεις και λιτανείας, έλαβον αυτήν μετά φόβου και θερμών παρακλήσεων, και ανήγαγον αυτήν εις την του Ελκομένου Χριστού Εκκλησίαν, αλλά πάλιν δια νυκτός ανεχώρησε θαυμασίως εις το ίδιον μέρος, εις το οποίον ήτο και πρότερον, δηλαδή εκεί ένθα την εύρεν η γραία γυνή.

THE HERETICAL PATRIARCHAL AND SYNODICAL ENCYCLICAL OF 1920

"Unto the Churches of Christ everywhere"

"Love one another earnestly from the heart."
(I Peter 1. 22)

Our own church holds that rapprochement between the various Christian Churches and fellowship between them is not excluded by the doctrinal differences which exist between them. In our opinion such a rapprochement is highly desirable and necessary. It would be useful in many ways for the real interest of each particular church and of the whole Christian body, and also for the preparation and advancement of that blessed union which will be completed in the future in accordance with the will of God. We therefore consider that the present time is most favorable for bringing this important question and studying it together.

ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ ΠΑΣΧΑ -- Του αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλέ

«Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια· εορταζέτω πάσα κτίσις την έγερσιν Χριστού, εν ω στερεούμεθα» (α΄τροπάριο από την Γ΄ ωδή του κανόνος της αναστάσεως της Κυριακής του Πάσχα).

Ω ουράνιον και θεόφθογγον υμνολογικόν άκουσμα, πάντων των θεοφθόγγων και ουρανίων υμνολογικών ακουσμάτων εράσμιον. Γιατί σήμερον μ’ αυτό το ουράνιον υμνολογικόν άκουσμα, αναγγέλλεται και υμνωδείται το παμμέγιστον της κτίσεως! Αναγγέλλεται και υμνολογείται το ανεπανάληπτον θαύμα της αναστάσεως του Δεσπότου της κτίσεως, μέσα στην ουράνια άπλετο φωτοχυσία της ακτίστου δόξης του μόνου αληθινού Τριαδικού Θεού! Ο ενσαρκωμένος ένας της Αγίας Τριάδος, άκτιστος δημιουργικός Λόγος του Θεού, ανίσταται ενδόξως και λαμπροφόρος μέσα στο ουράνιο, άχρονο και ανέσπερο φως της απείρου δόξης της ακτίστου Τριαδικής Θεότητος!... Ω παμμέγιστον Μυστήριον, πάντων των Θείων Μυστηρίων υπέρμετρον. Ω πανέορτος φεγγοβόλος νυξ και φωταυγής, «της λαμπροφόρου ημέρας της εγέρσεως ούσα προάγγελος, εν η το άχρονον φως εκ τάφου σωματικώς πάσιν επέλαμψεν» (Ωδή Ζ΄, 3^ον τροπάριον). Ιδού σήμερον τα πάντα, ο ουρανός και η γη και τα καταχθόνια του άδου, επληρώθησαν από το άχρονο και ανέσπερο φως της αναστάσεως!...

Τὸ ἀσκητικὸν βίωμα εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν -- ΕΝΔΕΙΞΙΣ ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΟΣ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὦ, αἱρετικοί τῆς Δύσεως, καρδιές ἀπολιθωμένες! Ἀγγίξτε καί ἐσεῖς μέ τό μέτωπο ἤ τό στόμα, τό ἱμάτιο τουλάχιστον Ἐκείνου, ἔστω τό Σταυρό Του, τίς εἰκόνες Του, τούς τοίχους τοῦ ναοῦ Του ἤ ὁτιδήποτε εἶναι δικό Του καί θεραπευθεῖτε ἀπό τή σκέψη σας, τήν ὀλιγοπιστία καί τήν ἀπόκρυφη ἀπιστία σας. Ὀνομάστε μας —ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους—ὅπως θέλετε, μόνο μή ἐξισώνετε τό Εὐαγγέλιο μέ τά ἄλλα βιβλία, τούς νόμους καί τίς θρησκεῖες, μέ τίς φιλοσοφίες, γιατί τέτοιο δέν εἶναι καί οὔτε μπορεῖ νά γίνει», γράφει στά ἐμπνευσμένα κείμενά του ὁ μεγάλος νεώτερος θεολόγος καί ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἐπίσκοπος Ἀχρίδος. Οἱ Δυτικοί —Παπικοί καί Προτεστάντες— ἔχουν τόσο ἐκκοσμικεύσει τή χριστιανική τους πίστη καί ζωή, ὥστε τήν κατάντησαν σκιά καί γελοιογραφία! Ὁ χριστιανισμός τους εἶναι τόσο «συσχηματισμένος» μέ τόν «κόσμο», ὥστε τόν ἔχουν κάμει κακέκτυπο καί παραποιημένο. «Τήν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν χάριν μετατιθέντες εἰς ἀσέλγειαν καί Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἀρνούμενοι» (Ἰούδα 4). Ὁ γνήσιος καί αὐθεντικός Χριστιανισμός διασώζεται μονάχα στήν Ὀρθοδοξία σέ ὅλο του τό ἀρχαῖο καί θεῖο μεγαλεῖο.

Simon the Zealot & Apostle

This Apostle was one of the Twelve, and was called Simon the Cananite by Matthew, but Simon the Zealot by Luke (Matt. 10:4; Luke 6:15). The word "Cananite" used by Matthew is believed to be derived from kana, which in the Palestinian dialect of Aramaic means "zealot" or 'zealous"; Luke therefore translates the meaning of "Cananite." Later accounts say that he was the bridegroom at the wedding in Cana of Galilee, where the Lord Jesus changed the water into wine, making this the first of His miracles (John 2:1-11); according to some, he is called Cananite because he was from Cana (according to others, from the Land of Canaan). Simon means "one who hears."