Το διάνυσμα της ζωής μας είναι τόσο βασανιστικά μικρό, ζεις ελάχιστο εν τέλει χρονικό διάστημα με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, παρά το γεγονός ότι ζεις ισοβίως μαζί τους με την μνήμη αυτών και εν τέλει όταν αίφνης νιώθεις τον επιθανάτιο ρόγχο της αρπαγής των ειδικών σου ανθρώπων, ψελλίζεις ένα απλό αντίο, εγκιβωτίζοντας την μορφή των καθώς μακραίνει βαθιά μέσα στην ψυχή σου.
Ύστερα κατάμονος, ζεις ορισμένα χρόνια, στην σκιά των αγαπημένων σου, φροντίζοντας εναγωνίως να εκπληρώσεις τις αρχές τους και να υλοποιήσεις σύντομα τα οράματα σου, κυνηγώντας τον χρόνο, μέχρι το ύπατο διακύβευμα, να αναπόφευκτο τέλος, υπό του οποίου σε συνθλίβει ακουσίως η αδυσώπητη και δυσήνια φθορά του χρόνου.
Εντούτοις όμως υπάρχει
ομφάλιος λώρος, υπάρχει δίοδος προς την Εδέμ, όπου οι ιδικοί σου άνθρωποι σε
αναμένουν με χαμόγελα και θερμές αγκαλιές μετά τον αναπόφευκτο τέλος του
θνησιγενούς μας βίου.
Προς το παρόν αναμένουμε την,
εσωτερική αναγέννηση μας, ως κατ’ εικόνα πλάσματα του Κυρίου, προσδοκώντας την
Ανάστασή μας, ουσιαστικά οντολογικά, παραδειγματιζόμενοι εν τοις πράγμασι, από
τον Σωτήρα μας Κύριο Ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος θυσιάσθηκε δια την ημετέρα
Σωτηρία, βιώνοντας το Εκούσιον Πάθος, μολονότι τέλειος Θεός και τέλειος
Άνθρωπος, ενεδύθη την ανθρώπινη φύση, δια της Υπεραγίας Θεοτόκου, ίνα μας
χαράξει την οδό της Θυσίας και της Αληθείας και να μας καθοδηγήσει συνάμα προς
την ημετέρα Σωτηρία, εξ αυτού του λόγου, μας δίδαξε, υπέστη, δια ημάς τα
πάνδεινα, καταδέχτηκε να κατολισθήσει και να καταστεί ο ίδιος ο Θεός άνθρωπος
ένεκεν της υπερμέτρου αγάπης, την οποία
τρέφει δια ημάς, Σταυρώθηκε και την Τρίτη ημέρα, ως έδει, ως επροβλέπετο κατά
τα Γραφάς Ανεστήθη, καταλύοντας τον Θάνατο με τον Θάνατο.
Η περίλαμπρη εκκωφαντική
Ανάσταση του Υιού του Θεού, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, αποτελεί το δίαυλο,
το «Πάσχα», δια της θυσίας της Σταυρώσεως και μετά ταύτα της μετά δόξης
συντριβής του θανάτου δια του ιδίου του στιγμιαίου Θανάτου Του, υποδεικνύοντας
μας τον δρόμο δια την αιώνια ζωή, μέσω της Πίστεως και της ενεργούς συμμετοχής
προς τα Ιερά Μυστήρια, ως ένα άρρηκτος ομφάλιος επίγειος λώρος με τα επουράνια,
όπου ο ίδιος ο Θεός μας αναμένει δίχως όμως να παρεμβαίνει εις την απόλυτη
ελευθερία και εις το αυτεξούσιό μας, οιαδήποτε επιλογή ανάγεται αποκλειστικά
εις την ιδική μας ανεπηρέαστη συνειδητή Βούληση.
Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη
είναι ο λόγος του Θεού και το μεγαλύτερο δώρο το οποίο μας συντροφεύει εφόρου
ζωής, καθίσταται η Ιερά Βάπτισης και το Χρίσμα, δια των οποίων η δια ζώσης και
υπερεκχειλίζουσα αγάπη του Θεού, μας ακολουθεί, εφόσον έχουμε καταστεί ασμένως
και γηθοσύνως, δούλοι του Αληθινού Θεού.
Ζώντας την Ανάσταση του Κυρίου
μας και προσευχόμενοι διαπρυσίως δια την εξ ουρανού αρωγή περί της τελεσφόρου
αντιμετωπίσεως της υφιστάμενης πανδημίας και των παρελκομένων αυτής,
ευαγγελιζόμαστε την υπέρβαση της καταστάσεως και την βαθμηδόν αναγέννηση του
Γένους μας, ουχί βεβαίως μόνον υγειονομικώς αλλά και πολιτικώς, ούτως ώστε η
εξουσία να αναληφθεί, από ανθρώπους Έλληνες και ουχί Ελληνόφωνους, με γνήσιο
και άδολο όραμα για την πορεία του έθνους και την Ορθοδοξία, όπως πραγματικά
αναδύεται από το εν ισχύι Σύνταγμα της Πατρίδος, υλοποιώντας μία Μεγάλη Ιδέα,
τόσο δια την εσωτερική ανάσταση του έθνους όσο και εν σχέσει προς τις διεθνείς
εξελίξεις και του λοιπούς εν γένει γεωπολιτικούς συσχετισμούς.
Εις πάσα περίπτωση, το χρονικό
ορόσημο τόσο οντολογικά δια την ιδικής μας Σωτηρία ως πρόγευση ευωδίας από τον
Κήπο της Εδέμ αλλά και δια την επίγεια εγκαθίδρυση ενός οιονεί Παραδείσου
καθίσταται παντοιοτρόπως η Παρουσία και Παρέμβασή του Τριαδικού Θεού, δοθέντος
ότι αποτελεί ανυπερθέτως δομική σταθερά της πολιτισμικής μας ταυτότητας αλλά
και αρωγός προς όλα τις μάχες του έθνους Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, με την
αμέριστη και αρωγή του Στρατηγού των Μαχών, της Υπεραγίας Θεοτόκου, ως εκ
τούτου θα δώσουμε συν Θεώ και την παρούσα Μάχη.
Στώμεν Καλώς, Στώμεν μετά Φόβου,
διαρκούσης της Εβδομάδος της Διακαινησίμου,
εν κατακλείδι Χριστός Ανέστη!
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου