VIRGIN ZOODOCHOS PIGI (LIFEGIVING SPRING)

About 450 AD a Byzantine soldier, called Leon, was in a forest, when he saw a blind man in front of him asking for some water to quench. Leo was willing to search and bring him water. So, he was searching in the forest for a long time to find some source of water but in vain. So, he returned sad.

    Suddenly, he heard a woman's voice telling him: "No need, Leo, to worry, to be angry, to be sad, the water is beside you". And after a while he listened to the unknown voice commanding him: "Leo King, take this water and let the blind man drink and quench, and one more thing, smear his eyes with this and you will soon understand, who is the voice that is talking to you". That's what Leo did, and then the blind man found his light. At the same time, Leo's eyes were opened, and he realized that the voice that spoke to him was of the Virgin Mary and that the great miracle of the healing of the blind was due to Ηer.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

Τη Παρασκευή της Διακαινησίμου εορτάζομεν τα εγκαίνια του Ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών της ΖΩΗΦΟΡΟΥ  ΠΗΓΗΣ  και Θεομήτορος· έτι δε και μνείαν ποιούμεθα των εν τούτω τελεσθέντων υπερφυών θαυμάτων παρά της Θεομήτορος.                                                                               

Ο Θείος Ναός της Ζωοδόχου Πηγής εκτίσθη το πρώτον εν Κωνσταντινουπόλει υπό του βασιλέως Λέοντος Α΄ του μεγάλου (457 – 474), όστις και Μακέλλης προσεπωνομάζετο. Ούτος ήτο άνθρωπος καλοπροαίρετος και συμπαθητικός την γνώμην, προτού δε ακόμη βασιλεύση, ότε ήτο ιδιώτης, ευρών κατ’ εκείνον τον τόπον, εις τον οποίον μετά ταύτα ίδρυσε τον Ναόν, τυφλόν τινα, όστις εφέρετο άνω και κάτω πλανώμενος, ήλθε προς αυτόν και τον εχειραγώγει. Ο δε τυφλός κυριευθείς από δίψαν υπερβολικήν παρεκάλει τον χειραγωγόν του, ήτοι τον Λέοντα, θερμώς να του εύρη ύδωρ να καταψύξη την γλώσσαν του. Ευσπλαγχνισθείς δε αυτόν ο καλός Λέον εισήλθεν εις το δάσος, το οποίον ήτο τότε εκεί και εζήτει με πολλήν επιμέλειαν μήπως εύρη ύδωρ.

An Exact Exposition of the Orthodox Faith -- by St John Damascene

BOOK I CHAPTER V 

Proof that God is one and not many.

---

We have, then, adequately demonstrated that there is a God, and that His essence is incomprehensible. But that God is one and not many is no matter of doubt to those who believe in the Holy Scriptures. For the Lord says in the beginning of the Law: I am the Lord thy God, which have brought thee out of the land of Egypt. Thou shall have no other Gods before Me. And again He says, Hear, O Israel, the Lord our God is one Lord. And in Isaiah the prophet we read For I am the first God and I am the last and beside Me there is no God. Before Me there was not any God, nor after Me will there be any God, and beside Me there is no God. And the Lord, too, in the holy gospels speaketh these words to His Father, And this is life eternal, that they may know Thee the only true God. But with those that do not believe in the Holy Scriptures we will reason thus.

Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

3. Η περίπτωση του αγίου Γρηγορίου Νύσσης

Η άποψη, ότι ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης δίδαξε κακοδοξίες, είναι ευρύτατα διαδεδομένη στους δυτικούς θεολόγους. Λατίνοι και Προτεστάντες ισχυρίζονται, ότι ο άγιος Γρηγόριος διδάσκει την θεωρία του Ωριγένη, για την «αποκατάσταση των πάντων». Την άποψη αυτή των δυτικών υιοθέτησαν και ορισμένοι Ορθόδοξοι. Ο Βασίλειος Στεφανίδης π.χ. γράφει στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» του, ότι «ο Γρηγόριος Νύσσης εν τισιν ηκολούθει τον Ωριγένην, αποδεχόμενος και την περί αποκαταστάσεως των πάντων διδασκαλίαν αυτού». 442 Έχουν όμως δίκηο στην άποψή τους αυτή, όσοι υποστηρίζουν, ότι ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης εδέχετο την κακοδοξία για την «αποκατάσταση των πάντων»; Να το δούμε.

Α. Τι διδάσκει η κακοδοξία της «αποκαταστάσεως των πάντων»

Την κακοδοξία αυτή διαμόρφωσε ο Ωριγένης (185- 254). Κατ’ αυτήν, λέγει ο Παν. Χρήστου, οι ασεβείς θα καθαρθούν, μετά το θάνατό τους, «δια μιάς η περισσοτέρων μετενσαρκώσεων εις άλλους κόσμους. Πάντως οι τιμωρίες των ασεβών και των δαιμόνων θα είναι πρόσκαιροι. Όταν καταλλαγούν τα πάντα, θα ακολουθήση η αποκατάστασις των πάντων. Θα πραγματοποιηθή η νέα έλευσις του Χριστού και η ανάστασις των ανθρώπων με πνευματικά σώματα». 443. Την κακοδοξία αυτή του Ωριγένη πολέμησαν πολλοί Πατέρες. Τον Ωριγένη δε, με αυτή και άλλες κακοδοξίες του, καταδίκασαν οι Ε΄, ΣΤ΄ και Ζ΄ Οικουμενικές Σύνοδοι.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΙ ΥΜΝΟΙ

 

Τη Ζ΄ (7η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΝΕΙΛΟΥ του Νέου του και Μυροβλύτου, του εν τω όρει του Άθωνος ασκήσαντος.

Νείλος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο εν τω όρει του Άθωνος ασκήσας ο και Μυροβλύτης λεγόμενος, ανέθαλε περί το τελευταίον τέταρτον του ιστ΄ αιώνος εν τη κωμοπόλει Άγιος Πέτρος της Κυνουρίας, γεννηθείς εξ ευσεβών γονέων. Είχε δε και θείον τινα Ιερομόναχον, ονόματι Μακάριον, όστις και παρέλαβε τούτον εκ νεαράς ηλικίας και καλώς εξεπαίδευσεν εις τα ιερά γράμματα και εις την άσκησιν της αρετής. Όταν δε ο θείος Νείλος ήλθεν εις ηλικίαν μετέβησαν μετά του θείου του Μακαρίου και ενετάχθησαν εις το εν Κυνουρία ευρισκόμενον Ιερόν Μοναστήριον, το καλούμενον Μαλεβή, τιμώμενον επ’ ονόματι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εις το Μοναστήριον αυτό ησύχασαν επί τινα καιρόν. Έπειτα ο θείος του Οσίου Νείλου Μακάριος, βλέπων τας αρετάς του νέου, προσεκάλεσε τον Αρχιερέα του τόπου και εχειροτόνησε τον Νείλον Ιεροδιάκονον κατόπιν δε και Ιερομόναχον εκεί εις το Μοναστήριον της Μαλεβή.

The wretched Ecumenists push aside the Orthodox Faith.

They strike down the confession of Christ. They abolish the love of truth. They abolish saving missions. They deny the Grace of Baptism to those of other faiths. They discourage repentance and the Christian work of salvation of the Orthodox Church. Like their counterparts, the Christ-reviling Jews, they "shut up the kingdom of heaven against men." And neither do they enter in, nor "them that are entering" do they let "go in," says the Lord (St. Matthew 13:1314).

Άγιος Γρηγόριος Β΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο Μέγας ούτος της Ορθοδόξου Εκκλησίας αστήρ διεκρίθη δια τους αγώνας του εναντίον των λατινοφρόνων και λατινοφίλων ενωτικών της εποχής του, υπήρξε δε ο σφοδρότερος αντίπαλος του λατινόφρονος Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ του Βέκκου. Πριν εισέτι χειροτονηθή Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατά το 1283, επί Ανδρονίκου Παλαιολόγου, διηύθυνε λίαν επιτυχώς τας Πατριαρχικάς υποθέσεις ως λόγιος Γεώργιος εκ Κύπρου. Εκλεγείς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από λαϊκών, ηρνήθη να δεχθή χειροτονίαν από λατινόφρονας ή λατινοφίλους Επισκόπους, ή έστω και απλώς επικοινωνήσαντας μετά των λατινοφρόνων. Επειδή δε όλοι σχεδόν οι Επίσκοποι του κλίματος του Πατριαρχείου της εποχής εκείνης είχον οπωσδήποτε επικοινωνήσει μετά του προκατόχου του Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ του Βέκκου, παρέμεινεν επ’ αρκετόν εψηφισμένος μεν Πατριάρχης, αλλ’ άνευ χειροτονίας εκτελών μόνον όσα εκ των πατριαρχικών καθηκόντων δεν απήτουν ιερωσύνην. Ελθόντων ακολούθως εις Κωνσταντινούπολιν των μη λατινισάντων Επισκόπων Κοζύλης και Δεβρών (πόλεων Αιτωλίας και Μακεδονίας), εδέχθη την χειροτονίαν αφού προηγουμένως εχειροτόνησαν ούτοι τον Ηρακλείας Γερμανόν, όστις, κατά την τάξιν, εγκαθίστα τον Κωνσταντινουπόλεως.

REFLECT UPON THIS AT THIS TOMB! --- A Homily for Holy Saturday

 

    If some unbeliever or someone unfamiliar with our Mysteries were to enter one of our churches now, he would be surprised at what is happening, as we surround the tomb of the Deceased, lamenting and sighing over Him; and at the same time, we believe that in this tomb is the source of life and incorruption. If your Savior, the unbeliever would say, is the resurrection and the life, then how could He be put to death and placed in a tomb? And if He is dead and buried, how could He grant life and incorruption? It’s one or the other—either weep, or rejoice: God does not die, and the dead do not rise!

This is what an unbeliever might say to us here and now. But, brethren, he would start saying the same things if you took him to Paradise where our forefathers once dwelt. here, one thing is done, but quite another happens. The food is eaten, as though it were good for food, and … pleasant to the eyes (Gen. 3:6), but it produces eternal hunger and eternal death. The eyes are opened, but they don’t see the tempter, beholding only their nakedness. They want to be gods, but they flee from God.

DIODOROS I -- Patriarch of Jerusalem

Our Most Holy Church of Jerusalem:

1. Accepts and preserves all the decisions and definitions of the Holy local and Ecumenical Synods, which our Holy Orthodox Church and her Sacred Tradition and practice dictate.

2. To remove all misunderstanding, recognizes all the prerogatives and rights of the Patriarchate of Constantinople and of the other Ancient Patriarchates, which the Holy Ecumenical Synods have bestowed upon them, and also that which the practice of our Holy Orthodox Church has lavished on them by way of privileges, and is opposed to any attempt at creating a new order in the Church.

3. Believes that, because our Most Holy Orthodox Church in general is the secure treasury of the Truth, the One, Holy, Catholic and Apostolic Church, for this reason the Theological Dialogue with the heterodox is turning out to her loss, to the extent that in the attempt to discover points that we can accept in common with them, the Orthodox Church places in doubt the truth that She possesses. For this reason, She:

4. Abides by Her decisions made in Sessions 65 (May 9/22, 1989) and 88 (February 23/March 7, 1992) of our Holy and Sacred Synod concerning the suspension of the Theological Dialogues with the heterodox in general, namely with the Roman Catholics, the Anglicans, the Anti-Chalcedonians, the Old Catholics, and the Reformed Churches.

5. Condemns forthrightly the proselytizing activities of the Vatican, as stirring up and strengthening its recent proselytizing and assaults on the Orthodox faithful in the countries of Eastern Europe and the Middle East, and denounces internationally its anti-Christian activity and behavior.

6. Abides steadfastly by her abstention from the theological Sessions of the World Council of Churches.

Ολόκληρη η αλήθεια για το προσφυγικό – μεταναστευτικό

Η εκπληκτική μελέτη του έγκριτου καθηγητή που καταρρίπτει ψεύδη και απειλές

Το Μεταναστευτικό και  η κατάρριψη των Μύθων του: Ανάλυση με γεωπολιτικές προεκτάσεις. Το κείμενο του καθηγητή έχει γίνει δεκτό προς δημοσίευση στο ψηφιακό Επιστημονικό Περιοδικό του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, CIVITAS GENTIUM.

• Δρ Ιωάννης Θ. Μάζης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής, ΕΚΠΑ

Να διευκρινισθεί εξ αρχής ότι το αντικείμενο του παρόντος είναι το «Μεταναστευτικό» και όχι το «Προσφυγικό», τα οποία νομικώς και πολιτικώς, αλλά και κοινωνικώς – ανθρωπιστικώς αποτελούν δύο διακριτά ζητήματα και αφορούν διαφορετικής κατηγορίας πρόσωπα και καταστάσεις.

Τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα --- π. Διονυσίου Τάτση

Οἱ φιλόδοξοι κληρικοὶ πάντα ἐπιδιώκουν τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει, γιατὶ δὲν ἔχουν ἐκτιμήσει τὸ μεγάλο βάρος τῆς ὑψηλῆς ἀποστολῆς. Βλέπουν τὴν Ἀρχιερωσύνη ὡς ἀξίωμα κοσμικό, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ μπορέσουν νὰ ἱκανοποιήσουν τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα πάθη τους. Ὁ Μέγας Βασίλειος περιγράφοντας τὴ δυσάρεστη κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας ἐξαιτίας τῆς δράσης τῶν ἀρειανῶν, ἀναφέρεται καὶ στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα, ποὺ κατεῖχαν ἀκατάλληλοι ἄνθρωποι. Εἶναι συγκλονιστικὸς ὁ λόγος του: «Οἱ φιλόδοξοι καὶ μὴ φοβούμενοι τὸν Κύριον εἰσπηδοῦν στὰ ὑψηλὰ ἀξιώμτα καὶ τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα προτίθεται φανερὰ ὡς ἔπαθλο δυσσεβείας. Ὅποιος βλασφημεῖ χειρότερα, εἶναι προτιμότερος γιὰ τὴ διαποίμανση τοῦ λαοῦ». Μὲ ἄλλα λόγια, τότε γίνονταν Ἐπίσκοποι οἱ ἀθεόφοβοι, οἱ φιλόδοξοι καὶ οἱ βλάσφημοι, δηλαδὴ οἱ αἱρετικοί. Στὴν ἐποχή μας τὰ πράγματα ἔχουν ἀλλάξει μερικῶς. Οἱ βλάσφημοι δὲν ἀναδεικνύονται Ἐπίσκοποι. Ὅμως ἰσχύουν τὰ δύο πρῶτα. Ἔχουμε κληρικοὺς ἀθεόφοβους, οἱ ὁποῖοι μὲ κάθε μέσο ἐπιδιώκουν τὴν ἀνάδειξή τους στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα, ὅπως καὶ φιλόδοξους, παρόλο ποὺ τὸ ἦθος τους δὲν εἶναι ἱεροπρεπές, γιὰ νὰ μὴ πῶ τίποτα χειρότερο, καὶ ὅμως ἀναλαμβάνουν τὸ ὑψηλό ἀξίωμα. Καὶ τὰ ἀποτελέσματα εἶναι τραγικά. Σκανδαλίζονται οἱ πιστοί, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ διορθώσουν κάτι. Ἡ εὐθύνη προφανῶς μοιράζεται καὶ στοὺς ἐκλέκτορες, οἱ ὁποῖοι χωρὶς πολλὴ σκέψη καὶ χωρὶς συναίσθηση τοῦ τί κάνουν, τοὺς ψηφίζουν, ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ ὅσα μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια πρόκειται νὰ συμβοῦν.

Job the Prophet

This faithful servant of God, the most perfect icon of all virtue, and especially of patience, was the son of Zare and Bosorra, and was the fifth from Abraham. He was true, blameless, just, devout, and abstained from every evil thing. He was very wealthy and blessed by God in all things, as was none other of the inhabitants of the land of Ausis, his homeland, which lies between Idumea and Arabia. But by divine permission, that he might be tried, he was suddenly deprived of his children, wealth, glory, and every consolation, and was covered with grievous sores over all his body. Some say that he endured courageously in this unparalleled calamity for seven whole years. Then, by divine blessing, he was restored again to a prosperity even more illustrious than the first. Having lived after his affliction for 170 years, he reposed full of days at the age of 240, in the year 1350 B.C. Others say that his affliction lasted only one year, and that he lived thereafter 140 years, living 210 years altogether.