Δυστυχῶς, ὁ νέος Ἰσραὴλ τῆς χάριτος καὶ τῆς εὐλογίας ἀφοῦ «ἔφαγεν καὶ ἐνεπλήσθη, ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος λαὸς τοῦ Θεοῦ, διότι ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη» (Δευτ. 32, 15). Καὶ ἀπέστη ἐκ τοῦ Σωτῆρος αὐτοῦ Θεοῦ λέγων: «Ἀπόστα ἀφ᾽ ἡμῶν ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βουλόμεθα» (Ἰώβ 21, 14). Οὕτω περιῆλθεν εἰς ἠθικὴν ἐξαχρείωσιν καὶ χαλάρωσιν, ἐφ᾽ ὅσον οἱ ἄρχοντες ἡμῶν ἐψήφισαν νόμους βδελυροὺς ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Θεοῦ. Ὡς τὸν πολιτικὸν γάμον, τὴν νομιμοποίησιν τῶν ἀμβλώσεων, τὴν ἐλευθέραν συμβίωσιν τοῦ αὐτοῦ φύλου, τὸν «γάμον» τῶν ὁμοφυλοφίλων, τὴν ὑποβάθμισιν καὶ περιφρόνησιν τῆς πατροπαραδότου ἀρχαίας γλώσσης, τὴν προαιρετικότητα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τὴν ἀνέγερσιν μουσουλμανικοῦ τεμένους (παραθεωροῦντες τὸ τάμα τοῦ Ἔθνους), τὴν κατασκευὴν ἀποτεφροτικῶν κλιβάνων κ.ἄ.
To Δόγμα και η αξία του -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτίμου Καθηγητού ΑΠΘ
Η προσήλωσις εις το ορθόδοξον δόγμα, ωστική δύναμις της πνευματικής ζωής
Ανάμεσα στ΄ άλλα γνωρίσματα, που χαρακτηρίζουν την πνευματική υποβάθμιση της κοινωνίας μας είναι και τούτο: Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν εκδηλώνει ενδιαφέρον για τα πνευματικά και μάλιστα τα δογματικά θέματα, που αποτελούν το θεμέλιο και την πηγή της πνευματικής ζωής. Για του λόγου το ασφαλές παραπέμπω στην επίσκεψη του Πάπα στην Αθήνα. Επιθυμούσα, όπως και η πλειονότητα του ελλαδικού κλήρου και λαού, την αποφυγή εκείνης της επισκέψεως. Η πραγματοποίησή της ήταν ένα ήττημα για μας. Έστησε ένα προγεφύρωμα του Παπισμού στην Ορθόδοξη Ελλάδα και έχει αυξήσει την έπαρση των απανταχού παπικών και παποφίλων. Ωστόσο, φρονώ ότι αυτό το δυσάρεστο γεγονός μπορεί να αξιοποιηθεί θετικά και να καταστεί τελικά ωφέλιμο. Πως; Αν λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι των κοιμωμένων συνειδήσεών μας αν μας αναγκάσει να απεγκλωβισθούμε από τους επικίνδυνους εναγκαλισμούς των οικουμενιστικών κηρυγμάτων, να συνταχθούμε στη γραμμή των αγίων Πατέρων μας και να τονώσουμε την προσήλωσή μας στο ορθόδοξο δόγμα.
Διήγησις ωφέλιμος γεωργού τινος Μετρίου ονομαζομένου.
Εν τη Γαλατία της εν τη Ασία Παφλαγονίας ήτο γεωργός τις, Μέτριος ονομαζόμενος, ζων εν αυταρκεία των του σώματος αγαθών. Ούτος λοιπόν βλέπων τον γείτονά του, ότι είχεν υιούς τους οποίους κατεγίνετο να ευνουχίση και να αποστείλη εις Κωνσταντινούπολιν, όπως γίνωσιν ευνούχοι και αξιωματικοί εις την υπηρεσίαν των κατά καιρούς βασιλέων, ετρώθη υπό του αυτού με εκείνον ζήλου και παρεκάλεσε τον Κύριον λέγων. «Κύριε, εάν και εγώ ο δούλος σου είμαι άξιος, χάρισον και εις εμέ παιδίον άρρεν, ίνα το έχω στήριγμα και βακτηρίαν εις το γήρας μου, και ίνα δοξάσω το όνομά Σου το άγιον». Αφού δε ταύτα προσηυχήθη, επήλθε και η κατ’ έτος γινομένη πανήγυρις εν Παφλαγονία· όθεν βαλών εις το φορτηγόν του αμάξιον όσα ήσαν αναγκαία, απήλθεν εις την πανήγυριν, και άλλα μεν πράγματα πωλήσας, άλλα δε ανταλλάξας, ανεχώρησεν εκ της πανηγύρεως και επορεύθη εις τινα λειμώνα όπου ήτο νερόν, όπως εκεί αναπαύση τους βόας του.
Τη Α΄ (1η) του μηνός Ιουνίου μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ του Φιλοσόφου.
Ιουστίνος ο Μάρτυς και φιλόσοφος κατήγετο από την Φλαβίαν Νεάπολιν της Συρίας, υιός Πρίσκου του Βακχείου, κατά τους χρόνους Μάρκου Αυρηλίου, του και Αντωνίνου και Φιλοσόφου καλουμένου, εν έτει ρξ΄ (160). Μεταβάς δε εις Ρώμην έδωκεν αναφοράν έγραφον εις τον ρηθέντα βασιλέα κατά της πλάνης των ειδώλων και απολογίαν υπέρ της πίστεως των Χριστιανών, δια των οποίων κρατύνει μεν και βεβαιώνει την πίστιν των Χριστιανών, κρημνίζει δε και αναιρεί την πλάνην των ειδώλων, φέρων αποδείξεις και μαρτυρίας εκ τε του ορθού και φυσικού λόγου, και εκ των θείων Γραφών. Όθεν δια τούτο φθονηθείς υπό του φιλοσόφου Κρήσκεντος, εδολοφονήθη υπ’ αυτού, και ούτως έλαβεν ο μακάριος τον στέφανον της αθλήσεως.
Αλλοίμονον εις τον πιστόν, ο οποίος θα ανέμενε κρίσιν Συνόδου.
Η διακοπή του μνημοσύνου του αιρετικού Βαρθολομαίου είναι επιταγή Θεού και καθήκον παντός Ορθοδόξου. Αλλοίμονον εις τον πιστόν, ο οποίος θα ανέμενε κρίσιν Συνόδου. Πότε άραγε θα καταστή δυνατή η σύγκλησις ταύτης; Και όταν ποτέ ήθελε συγκληθή, τι Σύνοδος θα είναι άραγε; Θα είναι γνησία ή ληστρική; Όταν οι Ορθόδοξοι Ιερείς της Κωνσταντινουπόλεως έκοψαν το μνημόσυνον του Επισκόπου Νεστορίου, ανέμενον την κρίσιν Συνόδου; Ευτυχώς όχι. Η Σύνοδος πράγματι συνεκλήθη εις την Κων/πολιν. Ποία όμως ήτο η κρίσις αυτής; Εδικαίωσεν τον Νεστόριον και ανεθεμάτισε τους Ορθοδόξους!... «Ο κοινωνών Βαρθολομαίω αιρέσει κοινωνεί. Ο μνημονεύων Βαρθολομαίον συνεπάγεται μετά τούτου τη αιρετική απωλεία. Ο μη μνημονεύων Βαρθολομαίον και τους συν αυτώ, αποτειχίζει εαυτόν εκ «Ψευδεπισκόπων και Ψευδοδιδασκάλων», λέγει το Πνεύμα το Άγιον εν τη Εκκλησία (ΙΕ Κανών ΑΒ Συνόδου). Οι μη κοινωνούντες Βαρθολομαίω και τοις συν αυτώ είναι «τιμής και αποδοχής άξιοι, ως οι Ορθόδοξοι» παραγγέλουσιν οι Άγιοι δια του αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων (Αγ. Σωφρονίου Ιεροσολύμων, P.G. 87, 3372A) και του ΙΕ΄Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου». Η μετά της αιρέσεως κοινωνία, πως είναι δυνατόν να διατηρήση την ορθόδοξον ιδιότητα του Πληρώματος της Εκκλησίας και την υπόστασιν Αυτής;
The wretched Ecumenists push aside the Orthodox Faith.
They strike down the confession of Christ. They abolish the love of truth. They abolish saving missions. They deny the Grace of Baptism to those of other faiths. They discourage repentance and the Christian work of salvation of the Orthodox Church. Like their counterparts, the Christ-reviling Jews, they "shut up the kingdom of heaven against men." And neither do they enter in, nor "them that are entering" do they let "go in," says the Lord (St. Matthew 13:1314).
Η αντι-εργατική συμπεριφορά του covid-19 -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Μεσούσης της πανδημίας και της πλήρους υπαγωγής των εργασιακών καθηκόντων τόσο εις τον ιδιωτικό όσο και εις τον δημόσιο τομέα, εις την υποχρέωση λήψεως προληπτικών μέτρων, κατά τρόπο εξαναγκαστικό επί ποινής αποκλεισμού εκ της εργασίας, αποτελεί μία δυσμενή πραγματικότητα η οποία αφενός δεν τιμάει το Δημοκρατικό μας πολίτευμα και εξ ετέρου προσκρούει σφόδρα προς τον Νομικό μας Πολιτισμό.
Προς το παρόν, εισέτι και από την σκοπιά του εργατικού δικαίου, ως ειδικότερος και ιδιαίτατα ευαίσθητος κλάδος του δικαίου, ο εμβολιασμός δεν είναι νομοθετικά υποχρεωτικός πέραν της επιβολής των προσφιλών τοις πάσι προληπτικών μέτρων περιστολής του κινδύνου διαδόσεως του ιού.
Hermias the Martyr at Comana
According to some, this Martyr strove in contest during the reign of Marcus Aurelius, also called Antoninus (161-180); according to others, it was in the reign of Antoninus Pius (138-161). Already an old man, the Saint was brought before Sebastian, Proconsul in Comana of Cappadocia, and because he would not renounce his confession of Christ, his tormentors showing no reverence to his grey hairs, broke his jaw, tore the flesh from his face, pierced his eyes with a sharp instrument, subjected him to many other torments, and finally, after three days of such torture, beheaded him.
Γ. Κασιμάτης : Αντίσταση στην Εποχή της Τεχνολογικής Φεουδαρχίας
Ο Ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, Γιώργος Κασιμάτης, σε μια καταιγιστική συνέντευξη, εφ όλης της ύλης στον 98.4 , αναλύει, γιατί σήμερα το ζήτημα είναι ότι το υπερκέρδος και η συσσώρευση κεφαλαίου, δεν εξαρτάται πλέον αποκλειστικά και μόνο από την υπεραξία που βγαίνει μέσα από την κλασσική παραγωγική διαδικασία. Αλλά από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, γι αυτό και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν αποτελεί τη μόνη πηγή υπεραξίας στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα και την τεχνολογική έκρηξη που σήμερα αξιοποιεί. Όπως είπε, η εκμετάλλευση σήμερα παίρνει και άλλες μορφές και πιο σκληρές. Αυτό όμως δημιουργεί ανισορροπία και εκτροπή , παραμόρφωση και αναχαίτηση της εξέλιξης των παραγωγικών δυνάμεων. Έτσι, τονίζει ο Γ. Κασιμάτης, έχουμε μια άλλου είδους διαμόρφωση των παραγωγικών σχέσεων οι οποίες όχι μόνο επηρεάζονται από τον νέο τρόπο παραγωγής, αλλά διαστρεβλώνονται όλο και περισσότερο και για τον επιπλέον λόγο, ότι αφίστανται της παραγωγής. Από την άλλη η διαστρέβλωση της παραγωγικής διαδικασίας, εκτρέπει και το κοινωνικό περιεχόμενο της εργασίας, διευκολύνει την κατάργησή της και το προϊόν της εργασίας, γίνεται ελάχιστα κοινωνικό έως άχρηστο. Ζούμε κατέληξε στην εποχή της τεχνολογικής φεουδαρχίας και η μόνη αντιπαραβολή σε αυτήν όσο δεν υπάρχει πειστικό αντίπαλο αφήγημα, είναι έστω μια ήπιας μορφής αντίστασης στον καταιγισμό της τεχνολογικής αποχαύνωσης, που οδηγούνται οι κοινωνίες.
Η δύναμη της προσευχής στη ζωή μας -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθ. Παν. Αθηνών
Το θέμα που μου ζητήθηκε να αναπτύξω είναι: «η δύναμη της προσευχής στη ζωή μας». Είναι ένα θέμα πάρα πολύ πλούσιο σε προβληματισμούς που έχουν άμεση σχέση με την πραγματοποίηση της κατ’ εξοχήν αυτής πνευματικής λειτουργίας που λέγεται προσευχή.
Αν αναζητήσει κανείς ένα διάγραμμα αυτού του θέματος, θα δει ότι πραγματικά δεν μπορεί να ξέρη από που πρέπει ν’ αρχίσει και που πρέπει να τελειώσει. Κι αυτό γιατί, όπως καταλαβαίνουμε, η προσευχή δεν είναι μια διδακτική ενότητα, δεν είναι ένα μάθημα που μπορεί κανείς να διδάξει σε ορισμένη ώρα. Δεν είναι προσδιορισμένο θεωρητικά αυτό το βιωματικό πνευματικό γεγονός. Όταν κανείς μιλά για την προσευχή, καταλαβαίνει ότι μιλάει για ένα μυστήριο. Γιατί, όπως ξέρουμε, η προσευχή είναι, στην απλούστερη διατύπωσή της, η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, ή τουλάχιστον μια βασική μορφή της σχέσεως του ανθρώπου με τον Θεό. Και ασφαλώς ό,τι προσεγγίζει τον Θεό δεν είναι εύκολο να μελετηθεί και να προσδιοριστεί. Γι’ αυτό ομολογώ, ότι κι εγώ δεν μπόρεσα πολύ εύκολα να καταλάβω τι θα έπρεπε να πω. Κατέληξα όμως στο συμπέρασμα, ότι μάλλον πρέπει κανείς να αντιμετωπίσει ένα βασικό θέμα μέσα στο όλο πρόβλημα της δυνάμεως της προσευχής, που είναι οι όροι υπό τους οποίους η προσευχή αποβαίνει ένα δυναμικό στοιχείο της ζωής του ανθρώπου. Νομίζω ότι άμεσα δεν θα ενδιέφερε το να μάθει κανείς τι είναι η δύναμη της προσευχής ή πως εκδηλώνεται. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο ενός κατηχητικού μαθήματος. Ίσως περισσότερο βασικό είναι να σταματήσει κανείς σ’ αυτό το ιδιαίτερο πρόβλημα και να διερωτηθεί υπό ποιούς ακριβώς όρους, βάσει ποιών προϋποθέσεων, η προσευχή μας δίνει δύναμη, γίνεται πηγή δυνάμεως.
Αγωνιστικό Φρόνημα --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η πίστη σε ιδανικά και αξίες αποτελούν την βασική προϋπόθεση για να αγωνίζεται κανείς και να προσδοκά την εξέλιξη του μέλλοντος του, δηλονότι η πίστη αποτελεί απολύτως αναγκαία συνθήκη σιδηράς διεκδίκησης, αρκεί να εμπνέεται κανείς από την ύπαρξη ένα σκοπούμενου συλλογικού οράματος, ενός ενεργού ιδεώδους, χάριν του οπίου θα ενδυναμώνει εσαεί το αγωνιστικό του φρόνημα.
Η σκόπιμη καλλιέργεια μηδενιστικών κοινωνικών προτύπων εις την σημερινή καθημαγμένη κοινωνία ή η παρέλκυση αυτής, εκ της παραπληροφορήσεως των Μ.Μ.Ε, αποτελούν ανυπερθέτως σκόπιμες σοβούσες καταστάσεις, οι οποίες κατατείνουν νομοτελειακά, προς την διάπλαση μίας διανοητικά λοβοτομημένης, και κριτικά εξαρθρωμένης μάζας ως προς τον τρόπο σύλληψης και ερμηνείας των γεγονότων, με αποτέλεσμα να τείνει αφεύκτως προς τον μηδενισμό.
Τη ΛΑ΄ (31η) Μαΐου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΡΜΕΙΟΥ.
Ερμείας ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μάρκου Αυρηλίου, του και Αντωνίνου καλουμένου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ρξα΄ - ρπ΄ (161 – 180) στρατιώτης υπάρχων εις την πόλιν της Καππαδοκίας την λεγομένην Κόμανα, γέρων την ηλικίαν και λευκόθριξ. Ούτος λοιπόν δια την εις Χριστόν ομολογίαν και πίστιν συλληφθείς εφέρθη εις τον ηγεμόνα Σεβαστιανόν, και επειδή δεν ηθέλησε να θυσιάση εις τα είδωλα, πρώτον μεν συνέτριψαν τας σιαγόνας αυτού, εξέδαρον το δέρμα του προσώπου του και εξερρίζωσαν τους οδόντας του. Έπειτα ανάψαντες κάμινον, έρριψαν τον Άγιον εις αυτήν.
Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν
Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί. Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν. Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας. Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν!
ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Περιέχων ερμηνευμένον τον θαυμάσιον διάλογον του Σωτήρος προς την Σαμαρείτιδα ως και τα της επιστροφής αυτής και πολλών Σαμαρειτών (Ιωάν. δ: 5 – 42). Πραγματευόμενος δε και περί της πανταχού παρουσίας του Θεού.
«Γύναι, πίστευσόν μοι, ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε εν τω όρει τούτω, ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τω Πατρί… Αλλ’ έρχεται ώρα, και νυν εστιν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάν. δ: 21 – 23). Διήρχετο ποτέ ο Σωτήρ ημών, αγαπητοί, την Σαμάρειαν και έφθασεν έξωθι της πόλεως Συχάρ. Ήτο ήδη μεσημβρία και ο ήλιος έφλεγεν υπερβολικά· οι Μαθηταί είχον πορευθή εις την πόλιν εκείνην, ίνα αγοράσωσι τροφάς, ο δε Ιησούς κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκάθισεν, ως έτυχεν, ίνα αναπαυθή εις την πηγήν, εις το φρέαρ εκείνο το ονομαστόν, όπερ το πάλαι είχεν ορύξει αυτός ο Πατριάρχης Ιακώβ. Ενώ δε ανεπαύετο εκεί, ιδού έρχεται εκ της πόλεως Σαμαρείτις γυνή, ίνα αντλήση ύδωρ εκ της πηγής. Ιδούσα δε τον Ιησούν εγνώρισεν Αυτόν ευθύς ότι ήτο Ιουδαίος, εκ της ενδυμασίας Αυτού, μετ’ ολίγον δε και εκ της φωνής· διότι παρ’ αυτής ο Κύριος ύδωρ ζητεί, διψών κυρίως την σωτηρίαν αυτής. Ούτως άρχεται ωραίος διάλογος μεταξύ του Σωτήρος και της γυναικός, ήτις ακούσασα τον λόγον «Δος μοι ποιείν» (Ιωάν. δ: 7), εκπλήττεται και απορεί, πως ο Κύριος, Ιουδαίος ων, παρ’ αυτής ύδωρ ζητεί.
Sunday of the Samaritan Woman
One of the most ancient cities of the Promised Land was Shechem, also called Sikima, located at the foot of Mount Gerazim. There the Israelites had heard the blessings in the days of Moses and Jesus of Navi. Near to this town, Jacob, who had come from Mesopotamia in the nineteenth century before Christ, bought a piece of land where there was a well. This well, preserved even until the time of Christ, was known as Jacob's Well. Later, before he died in Egypt, he left that piece of land as a special inheritance to his son Joseph (Gen. 49:22). This town, before it was taken into possession by Samaria, was also the leading city of the kingdom of the ten tribes. In the time of the Romans it was called Neapolis, and at present Nablus. It was the first city in Canaan visited by the Patriarch Abraham. Here also, Jesus of Navi (Joshua) addressed the tribes of Israel for the last time. Almost three hundred years later, all Israel assembled there to make Roboam (Rehoboam) king.
Ἡ πτώση τῆς Ῥωμανίας -- π. Γεώργιος Μεταλληνός:
Τὰ αἴτια τῆς πτώσης
Η πτώση τῆς Πόλης τὸ 1453 δὲν ἔγινε ἀπροσδόκητα, οὔτε μὲ αὐτὴν ἄρχισε ἡ τουρκοκρατία. Στὶς 29 Μαΐου 1453, ὅπως εἴδαμε, ἕνα μεγάλο μέρος τῆς Ρωμανίας ἦταν ἤδη κάτω ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς, τοὺς Ἄραβες καὶ τοὺς Βενετούς. Ἀπὸ τὸ 1204 ἡ Πόλη δὲν μπόρεσε νὰ ἀναλάβει τὴν πρώτη της δύναμη καὶ ὅλα ἔδειχναν πὼς βαδίζει στὴν τελικὴ πτώση. Τὸ φραγκικὸ πλῆγμα ἐναντίον της ἦταν τόσο δυνατό, ποὺ ἀπὸ τὸ 13ο αἰ. ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν «μιὰ πόλη καταδικασμένη νὰ χαθεῖ». Ἡ ἅλωση ἦταν ἐξάλλου ἡ κατάληξη μιᾶς μακροχρόνιας ἀποσύνθεσης τῆς πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς ὑπόστασης τοῦ Γένους. Ἀπὸ τὸ 13ο αἰ. ὁ Ἑλληνισμὸς εἶχε διασπαστεῖ καὶ διαμοιραστεῖ, στὸ μεγαλύτερο μέρος του, σὲ ξένους δυνάστες. Οἱ διεισδύσεις, ἔπειτα, μισθοφόρων στὸ στρατὸ καὶ ἀλλοφύλων στὸ διοικητικὸ μηχανισμό του εἶχαν προκαλέσει τὴν ἐθνολογική του ἀλλοίωση.
ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ -- ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΟΚΟΡΗ ΙΑΤΡΟΣ – ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ἀντιπρόεδρος τῆς Πολιτιστικῆς καί Κοινωνικῆς Κινήσεως «ΕΠΑΛΞΕΙΣ».
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Μᾶς ἔκλεισαν στά σπίτια μας, χωρίς νά μᾶς ρωτήσουν. Ἐπέβαλαν τὴν διαδικτυακή ἐκπαίδευση, χωρίς νά μᾶς ρωτήσουν. Ἀνέσκαψαν τίς ἑλληνικές πόλεις στήν περίοδο τῆς 1ης καραντίνας, γιά νά ἐγκαταστήσουν τό σύστημα 5G, χωρίς νά μᾶς ρωτήσουν. Ἐνεργοποίησαν συγχρόνως μέ τήν ἔναρξη τῶν ἐμβολιασμῶν τίς κεραῖες τοῦ 5G, τίς κεραῖες τῶν καρκινογόνων ραδιοσυχνοτήτων ἐπίσης χωρίς νά ἐρωτήσουν. Χαμηλά στόν ἑλληνικό οὐρανό ἔχουν τοποθετηθεῖ οἱ δορυφόροι τοῦ 5G μέσω τῶν ὁποίων μποροῦν νά ἐντοπίζουν μέ μεγάλη ἀκρίβεια ὅποιον ἔχει πάνω του κάτι τό ὁποῖο μπορεῖ ὁ δορυφόρος νά ἐντοπίσει. Γιά νά ἀντιληφθοῦμε τήν ὑψηλή ἱκανότητα παρακολούθησης πού ἐπιτυγχάνεται μέ 5G, ἀναφέρουμε τό ἑξῆς:
-----------------------------
Πριν από 15 χρόνια είχαμε ξεσκονίσει όλοι τότε τις προφητείες του γέροντα Παΐσιου που τότε ξεκίνησε να γίνεται γνωστός παντού ακόμα και σε μη θρησκευόμενους και πουθενά δεν υπήρχε προφητεία για εμβόλια. Τώρα ξαφνικά το βρήκαν και το πρόσθεσαν και αυτό. Ο Απόστολος Ιωάννης δεν είπε και δεν περιέγραψε τίποτα για εμβόλια(δλδ για υγρό που θα βάζουν στο σώμα μας μέσα με ότι αυτό μπορεί να έχει) αλλά μας το είπε εκ των υστέρων ο γέροντας Παΐσιος. Οι επιστήμονες και τα επίσημα επιστημονικά περιοδικά ξεκαθαρίζουν ότι τα εμβόλια δεν περιέχουν έμβρυα αλλά χρησιμοποιήθηκαν για να παραχθούν τα εμβόλια κυτταρικες σειρές γενετικά τροποποιημενες που αναπτύχθηκαν σε εργαστήρια από κύτταρα από ένα έμβρυο που πήραν το 60. Θα μπορούσαν εύκολα με μία μικρή επέμβαση να πάρουν ένα κύτταρο για καλλιέργεια από τον οποιονδήποτε προς όφελος της ιατρικής χωρίς να χρειαστεί να τον σκοτώσουν άρα τα εμβόλια δεν ευθύνονται ούτε για το θάνατο αυτού του ενός εμβρύου. Το έμβρυο αυτό πέθανε επειδή ήταν επιλογή της μητέρας του και μόνο. Το σωστό και ηθικό θα ήταν να πάρουν κύτταρα από τον ομφάλιο λώρο ή από ζωντανό άνθρωπο με επέμβαση ή εκτάκτως από ζωντανό και υγιέστατο μωρό και μόνο μία φορά κατ εξαίρεση για όλη την ιατρική έρευνα και επιστήμη από εκεί κ έπειτα αλλά αυτό είναι και το μοναδικό λάθος που όμως δεν μπορεί να έχει περισσότερο βάρος στη συγκεκριμένη στιγμή από ότι η ανοσία και η ζωή για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Γιατί όποιος κοιτάει το ένα πρέπει να βλέπει και το άλλο στην παρούσα φάση. Από εκεί και έπειτα ο αγώνας είναι να πειστούν οι γυναίκες να μην σκοτώνουν τα παιδιά τους γιατί έως σήμερα όσα έμβρυα πέθαναν, πέθαναν λόγω της αποδοχής από τις μητέρες τους. Φαίνεται πάντως δυστυχώς πως κάποιοι άνθρωποι αν μπορούσαν θα έφερναν πίσω την ευλογιά, την πολυομυελίτιδα, την ιλαρά και πόσες και πόσες ασθένειες με τα όσα λένε... Πρέπει να τους στενοχωρεί πολύ που άνθρωποι έβαλαν το μυαλό τους και με την βοήθεια του Θεού έκαναν εμβόλια που νίκησαν αυτές τις τρομακτικές ασθένειες και έδωσαν ζωή σε δισεκατομμύρια άλλους. Τέλος φαίνεται ότι πολλοί παίζουν το παιχνίδι αντιδημοκρατικών κύκλων στην παραπληροφόρηση σχετικά με τα εμβόλια όπως αποκαλύφθηκε με σκοπό την αποσταθεροποίηση των κοινωνιών ευρύτερα ώστε το υπάρχον δημοκρατικό σύστημα εν τέλει να αποτύχει και να επέλθει κάτι πιο ολοκληρωτικό και παγκόσμιο... Όσοι το σιγοντάρετε με τόσες υπερσυνωμοσιολογικές αναλύσεις για δήθεν υποδουλώσεις ειδικά στην σημερινή εποχή της πλήρους ελευθερίας στα όρια της αναρχίας απλά και μόνο για μια εμβολιαστική προσπάθεια ανάσχεσης ενός ιού ίσως και να παίζετε ένα παιχνίδι που θέλουν ώστε κάποια μέρα να φέρουν τον Αντίχριστο... Άλλωστε ως έχουν τα πράγματα δεν μπορούν να τον φέρουν. Πρέπει όλα να αποτύχουν στην παρούσα τους μορφή για να έρθει ο "καλός", ο "δίκαιος", ο "ηθικός" και "ειρηνοποιός" που θα μας ενώσει... Προς το παρόν επομένως αν και υπάρχουν πολιτικοί που ενώνονται τα σκοτεινά κέντρα επενδύουν στο διχασμό πλαγίως..
-----------------
Xριστός Ανέστη!
έχετε κάνει και τις δύο δόσεις;
------------------
Αληθώς Ανέστη ο Κύριός μας!
Όχι, δεν έχω κάνει καμία δόση, και ούτε θα κάνω εκτός και με αναγκάσουν. Είμαι 77 ετών.
ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
«Ο ουν Ιησούς κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας, εκαθέζετο ούτως επί τη πηγή· ώρα ην ωσεί έκτη. Έρχεται γυνή εκ της Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ. Λέγει αυτή ο Ιησούς, δος μοι πιείν» (Ιωάν. δ: 6 – 7).
Εύκαιρον να είπω μετά του Δαβίδ· «καθήλωσον εκ του φόβου σου τας σάρκας μου, από γαρ των κριμάτων σου εφοβήθην» (Ψαλμ. ριη: 120). Ποίον πρότερον και ποίον ύστερον από τα μυστηριώδη κρίματα, άτινα φαίνονται εις την σημερινήν ιστορίαν του Ευαγγελίου να συλλογισθή ο άνθρωπος και να μη θαυμάση; Την κάμινον της φιλανθρωπίας του γλυκυτάτου μας Ιησού ή το βάθος των κριμάτων της συγκαταβάσεως Αυτού; Τις να μη εκπλαγή, όταν βλέπη τον μονάρχην του παντός, την Πηγήν πάσης σοφίας, να κάθηται πλησίον μιας μικράς και γηϊνης πηγής; Τις να μη φοβηθή, όταν βλέπη την ζώσαν και παρεκτικήν πάσης ζωής Πηγήν καθημένην εις μίαν νεκράν πηγήν; Της χάριτος πάσης η Πηγή συγκαταβαίνει να καθίση εις την πηγήν του ύδατος και τις να μη φρίξη; Εις την πηγήν του Ιακώβ έρχεται ιδρωμένος, απηυδησμένος από την πολλήν οδοιπορίαν ώρα έκτη εν τω μέσω της ημέρας, εις το σφοδρότατον καύμα του ηλίου, η Πηγή πάσης αναπαύσεως, δια να εύρη αναψυχήν, άνεσιν εις τους κόπους και ιδρώτας. Τις λοιπόν να μη εκπλαγή εις την τόσην του Σωτήρος ημών Θεού συγκατάβασιν;
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Τη αυτή ημέρα, Κυριακή Πέμπτη από του Πάσχα, την της Σαμαρείτιδος εορτήν εορτάζομεν.
Την αγίαν ταύτην εορτήν της Σαμαρείτιδος επιτελούμεν κατά την σήμερον, επειδή φανερά εν αυτή ο Χριστός Μεσσίαν εαυτόν ωμολόγησεν, όπερ σημαίνει Χριστός ή ηλειμμένος. Παράγεται δε το Μεσσίας εκ της Εβραϊκής λέξεως μεσά, όπερ σημαίνει έλαιον. Επειδή δε οι βασιλείς και οι ιερείς και οι Προφήται, με το της Σκηνής έλαιον, ήτοι το παρά Θεού διωρισμένον, εχρίοντο, δηλαδή ηλείφοντο, δια τούτο κεχρισμένοι ήτοι ηλειμμένοι ελέγοντο· «Και τον Ελισαιέ υιόν Σαφάτ χρίσεις (λέγει η Γραφή) εις Προφήτην αντί σου» (Γ΄ Βασ. ιθ: 16). Ώστε τα τρία ταύτα ονόματα, το εβραϊκόν Μεσσίας και τα ελληνικά Χριστός και ηλειμμένος, εν και το αυτό νόημα έχουσι. Ετάχθη δε η παρούσα εορτή ίνα εν ταύτη τη της Μεσοπεντηκοστής εβδομάδι εορτάζεται, επειδή και εν τη Μεσοπεντηκοστή ποιούμεθα την ανάμνησιν τού ότι ο Χριστός παρρησία εαυτόν Μεσσίαν ωμολόγησε και τους Ιουδαίους εδίδαξε λέγων·
Τη Λ΄ (30η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΣΑΚΙΟΥ ή ΙΣΑΑΚΙΟΥ, Ηγουμένου της Μονής των Δαλμάτων, του Ομολογητού.
Ισαάκιος ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο Σύρος το γένος, ήκμασε δε κατά τας ημέρας του βασιλέως Ουάλεντος του Αρειανού, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξδ΄ - τοη΄ (364 – 378). Τότε επεκράτει η αίρεσις των Αρειανών, αι Εκκλησίαι των Ορθοδόξων είχον κλεισθή και όλοι εθρήνουν και ωδύροντο. Κατά δε το τελευταίον έτος της βασιλείας του Ουάλεντος (378) συνήχθη εις τον Δούναβιν πλήθος πολύ βαρβάρων Γότθων, οίτινες εμελέτων να ορμήσωσι κατά της Κωνσταντινουπόλεως, συνάξας δε ο Ουάλης στρατεύματα εκίνησε κατ’ αυτών. Κατά την εποχήν λοιπόν εκείνην ο Όσιος ούτος Ισαάκιος, ευρισκόμενος εις την Ανατολήν και πληροφορηθείς τα γενόμενα, ήλθεν εις την Κωνσταντινούπολιν και απαντήσας τον βασιλέα αναχωρούντα δια τον πόλεμον, είπε προς αυτόν:
Aπό το κείμενο της ιστοσελίδας : "ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ "
...Ὅμως ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος ὁ Σχολάριος καὶ οἱ συνεργάτες του δὲν ἦσαν ἐξωμότες, δὲν ἀπέβαλον τὰ ἐγκώλπια των, τοὺς σταυρούς των καὶ ὅ,τι δήποτε ἄλλο θύμιζε Ὀρθόδοξον κληρικόν, γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσουν τοὺς ἀδελφοὺς μουσουλμάνους…, ἐνῷ οἱ ἐξομῶτες κατασκανδαλίζουν τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ Θεάνθρωπος ὑπέστη τὰ πάνδεινα γιὰ νὰ ἀπελευθερώσῃ τὴν πρώτη καὶ τὴν δευτέρα ἡμέρα εἰς τὸν Ἄδη τὸν Ἀδὰμ καὶ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀδάμ. Αὐτοὶ οἱ δυστυχισμένοι ἐξωμότες καταλύουν τὰ πάντα διαστεβλώνοντες τὴν ἀλήθεια ὅτι δῆθεν δὲν εἶδαν πότε ἀνεστήθη ὁ Θεάνθρωπος καὶ κατάφεραν νὰ συνεορτασθῇ τὸ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τὸ Χάσκα (Φάσκα) τῶν Ἑβραίων, πράγμα τὸ ὁποῖον ρητῶς καὶ κατηγορηματικῶς ἀπαγορεύεται ἀπὸ τοὺς κανόνες οἰκουμενικῶν καὶ τοπικῶν Συνόδων - τὸ Πηδάλιο τῆς Ὀρθοδοξίας κλπ!!!
ΦΩΤΕΙΝΗ
ΓΡΑΜΜΗ τηλ. 210 - 3254321 www.fotgrammi.gr
Απαιτείται η ψυχή ενός Ιερεμίου, δια να παρασταθή το μέγεθος αυτής της συμφοράς!
Απείρως δριμύτερος χειμών, από της εποχής εκείνης του θείου Χρυσοστόμου, κατέλαβε την Εκκλησίαν, με την άρσιν του Αναθέματος (άρση ακοινωνησίας), της Ανατολικής Εκκλησίας κατά του Παπισμού, υπό του Αθηναγόρου την 7ην Δεκεμβρίου του 1965, δια της οποίας εχαρακτηρίζετο ως πεπλανημένη η πορεία, της προ αυτής Εκκλησίας των Αγίων Πατέρων και Ι. Συνόδων, και με την εισαγωγήν εις τα ιερά Δίπτυχα του ονόματος του αιρεσιάρχου Πάπα, όχι μόνον, αλλά και … «πασών των Ανατολικών και Δυτικών ομολογιών»! Ω της συμφοράς! Απαιτείται η μεγαληγορία ενός Μωϋσέως, η δύναμις λόγου ενός Δαβίδ, η ψυχή ενός Ιερεμίου, η καρδιά ενός Απ. Παύλου, η γραφίς ενός Μ. Βασιλείου δια να παρασταθή το μέγεθος αυτής της συμφοράς!
------------------------------
Ἐνθυμοῦμαι πολύ καλῶς ὅτι τήν ἐποχήν ἐκείνην τά ραδιόφωνα μετέδιδον μέ πᾶσαν λεπτομέρειαν πῶς οἱ ποδοσφαιρισταί κλωτσοῦσαν τήν μπάλλαν καί οἱ ἄνθρωποι ἄκουγαν μέ περισσήν «εὐλάβειαν» τά «σπουδαῖα» αὐτά νέα καί ἔτρεχαν στά γήπεδα, ἀλλά οὐδείς ποτέ ἀνέφερε κάτι γιά τήν Ἕνωσιν μέ τόν «πάπαν»! Οὔτε τά ραδιόφωνα, οὔτε οἱ «ἐπίσκοποι», οὔτε οἱ ἱερεῖς, οὔτε οἱ δάσκαλοι, οὔτε οἱ καθηγηταί, οὔτε ... Πυκνόν σκότος παντοῦ! Ἄραγε ἦσαν μικροπράγματα τά γενόμενα, ἀνάξια λόγου, ἤ μήπως διά νά κάμῃ τό ἔργον του ὁ Διάβολος μέ τήν ἡσυχίαν του;
Λόγος εις την Σαμαρείτιδα και εις το: «Έρχεται ουν (ο Ιησούς) εις πόλιν της Σαμαρείας, λεγομένην Συχάρ». Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. (Ιωάν. δ: 5).
Σήμερον ο Χριστός διεκήρυξε προς ημάς τους άθλους της Σαμαρείτιδος· και είναι ανάγκη ο πτωχός λόγος μου να ταξιδεύση μέσα εις το πέλαγος των κατορθωμάτων της. Βλέπω δηλαδή την πίστιν αυτής και θέλω να την εγκωμιάσω, όπως της αρμόζει, και μαζί με σας να επαινέσω την πτωχήν και πλουσίαν, την πόρνην και την Απόστολον, την άσωτον και την πιστήν, εκείνην η οποία πολλούς εμόλυνε και τον μονογενή Λόγον του Θεού επεριποιήθη, εκείνην η οποία εμολύνθη με πολλάς αμαρτίας αλλά και εκαθαρίσθη εξ αυτών, εκείνην η οποία εδίψασε και επεθύμησε να πίη το Ύδωρ της αιωνίου ζωής, η οποία εκληρονόμησε τέλος την χάριν των ναμάτων του ουρανού. Τι λέγει δηλαδή ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος ως υιός βροντής μας απεκάλυψε τα άρρητα μυστήρια;
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΤΗΣ ΠΟΝΕΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ
1. Όποιος ορθόδοξος έλληνας, που επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη, δεν επέστρεψε περισσότερον έλληνας και θερμότερος ορθόδοξος, σημαίνει ή ότι δεν αισθανότανε ως ελληνορθόδοξος ή ότι ούτε σκέφτηκε ορθά, ούτε αισθάνθηκε τη φρίκη ενός απέραντου τουρκικού νεκροταφείου, που τώρα αριθμεί δέκα εκατομμύρια πτώματα. Ναι, ένα φρικαλέο νεκροταφείον είναι ολόκληρο το τουρκικόν έθνος, στα μάτια ενός ορθοδόξου χριστιανού, που προεκτείνει το όμμα της ψυχής του πέραν από την εμβέλεια, που αγγίζει την Κωνσταντινούπολη και πέραν από τις αισθητές πραγματικότητες. Περισσότερα από πενήντα εκατομμύρια παιδιά του Θεού, απόγονοι της Άγαρ, πλέουν μέσα στο ερεβώδες σκότος του Κορανίου, που ετεχνούργησεν ο σατανάς δια μέσου ενός επιληπτικού καμηλέρη, νεκρά, άταφα, πτώματα!
Theodosia the Virgin-Martyr of Tyre
The holy Virgin Martyr Theodosia was born in Tyre of Phoenicia. At the age of eighteen she was seized in Caesarea of Palestine during a persecution and was brought before Urban the ruler. Because she refused to offer sacrifice to the idols, her sides and breasts were mercilessly scraped even to the inward parts and bones. She endured this in silence with astonishing courage. When Urban again asked her to sacrifice, she mocked him, and after being tormented even more horribly than before, she was cast into the sea in the year 308.
«Μελαγχολικαί ενοράσεις» -- Αθωνικά άνθη
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχομένης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτή μού θύμισαν κάποιες συζητήσεις, πού είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, πού και οι τρείς, ωσάν από προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απιθάνων εθνικών καταστάσεων. Και ποιές καταστάσεις είναι αυτές;
ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ -- ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΟΚΟΡΗ ΙΑΤΡΟΣ – ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ἀντιπρόεδρος τῆς Πολιτιστικῆς καί Κοινωνικῆς Κινήσεως «ΕΠΑΛΞΕΙΣ».
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Καθηγητῆ Luc Montagnier, κατόχου βραβείου Νόμπελ στήν Ἰατρική (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ):
«Περισσότερο ἀπὸ τὸ ἥμισυ τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ ζεῖ στὶς πόλεις, μέσα στὸ τσιμέντο. Γιὰ ἕνα νεαρὸ ἄτομο, πιστεύω, εἶναι τρελό: δὲν βλέπει πλέον τὰ ζῶα, τὰ δέντρα, δὲν βλέπει τίποτα καὶ δὲν ρωτάει «γιατί ὑπάρχω;» καὶ ἐκπλήσσομαι. Εἶναι ἕνας τρελὸς κόσμος. Ἀλλάζουμε τὴν ἀλήθεια σύμφωνα μὲ τὶς ἀνάγκες τῆς οἰκονομίας.
Η απόλυτη προπαγάνδα. Ο καθηγητής ιατρικής από την Ινδία που μας παρουσίασαν τα μεγάλα ΜΜΕ, με «αποκλειστικά» ρεπορτάζ, τελικά δεν είναι καν γιατρός. --- Ιωάννης Κουτσικίδης BSc, MA
Δεκαέξι μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας στα μέσα Απριλίου και συγκεκριμένα μετά τις 20/04/2021, δυστυχώς ενημερωθήκαμε από τα ΜΜΕ της Δύσης και κατ’ επέκταση της Ελλάδας, ότι η Ινδία άρχισε να αντιμετωπίζει ξανά σοβαρό πρόβλημα με την πανδημία. Από το Σεπτέμβριο 2020 έως τον Απρίλιο 2021, στη χώρα μας δεν υπήρξε καμία είδηση για την Ινδία προφανώς λόγω των ελάχιστων θανάτων Covid-19 που καταγράφηκαν εκεί. Έτσι σε άρθρα μετά της 20/04/2021, πολλών ελληνικών ΜΜΕ, αποτυπώνεται μία τραγική κατάσταση στην Ινδία που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Τη ΚΘ΄ (29η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΙΩΑΝΝΟΥ του κοινώς λεγομένου Νάννου, του εκ Θεσσαλονίκης, αθλήσαντος εν Σμύρνη εν έτει αωβ΄ (1802).
Ιωάννης ο χαριτώνυμος και νέος Μάρτυς του Χριστού, ο κοινώς λεγόμενος Νάννος, εγεννήθη εις την μεγαλούπολιν Θεσσαλονίκην· ο πατήρ του ωνομάζετο Ιωάννης, η δε μήτηρ του Θωμαϊς. Κατήγοντο δε ο μεν πατήρ αυτού από το χωρίον Γυναικόκαστρον το τότε ονομαζόμενον Αβρέτ – Ισσάρ, κείμενον εις την κοιλάδα του ποταμού Αξιού, τριάκοντα πέντε (35) χιλιόμετρα από την Θεσσαλονίκην, η δε μήτηρ του από άλλο χωρίον, Κολόβι ονομαζόμενον, κείμενον πλησίον του Πολυγύρου της Χαλκιδικής, πλην ανετράφησαν και οι δύο εις την Θεσσαλονίκην και εκεί υπανδρεύθησαν και ετεκνοποίησαν. Επειδή δε το ευλογημένον τούτο παιδίον εγεννήθη την παραμονήν της εορτής των Γενεθλίων του Τιμίου Προδρόμου, το ωνόμασαν οι γονείς του Ιωάννην. Μετά ταύτα ο πατήρ του, επειδή δεν εκέρδιζεν αρκετά από την τέχνην του εις την Θεσσαλονίκην, άφησεν εκεί την οικογένειάν του και εταξίδευσεν εις την Σμύρνην, όπου ήνοιξεν υποδηματοποιείον, εργαζόμενος δε την τέχνην του έστελλε τα απαραίτητα εις τον οίκον του.
ΥΠΟΥΛΟΣ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΤΑΞΕΩΣ -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Αναπληρωτού Καθηγητού του Παν/μίου Ιωαννίνων
Πληροφορούμεθα ότι υπάρχει συντονισμένη προσπάθεια να επιβληθή Ευρωπαϊκόν Σύνταγμα εις τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) χωρίς να διεξαχθούν δημοψηφίσματα εις τα επί μέρους κράτη – μέλη της ΕΕ, αλλά με μόνην την κύρωσιν εκ μέρους των κυβερνήσεων των κρατών – μελών. Προφανώς, επειδή μερικοί λαοί έχουν ήδη απορρίψει δια δημοψηφισμάτων την σχεδιαζομένην Νέαν Παγκόσμιον Τάξιν (New World Order), κύριον χαρακτηριστικόν της οποίας θα είναι η εις ευθετώτερον χρόνον επιβολή μίας παγκοσμίου κυβερνήσεως, επιχειρείται τώρα η ύπουλος επιβολή της ερήμην των λαών. Ώστε, λοιπόν, παραγκωνίζονται οι λαοί, προκειμένου να επιβληθή εις αυτούς η χειροτέρα δικτατορία όλων των εποχών!
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ -- Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Ἡ ἐποχὴ μας εἶναι μοιχαλίδα καὶ ἁμαρτωλή. Οἱ ἄνθρωποι, ἐννοῶ τοὺς βαφτισμένους χριστιανούς, ντρέπονται νὰ ὁμολογήσουν τὴν πίστη τους στὸ Χριστὸ καὶ νὰ μιλήσουν γιὰ τὴ διδασκαλία Του. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ δὲν εἶναι σημερινό. Ἀπὸ παλιὰ ὑπῆρχαν χριστιανοί, ποὺ δὲν ὁμολογοῦσαν τὴν πίστη τους, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Χριστὸς εἶχε πεῖ: «Ὅποιος, ζώντας μέσα σ᾽ αὐτὴ τὴ γενιὰ τὴν ἄπιστη καὶ ἁμαρτωλή, ντραπεί γιὰ μένα καὶ γιὰ τὴ διδασκαλία μου, θὰ ντραπεῖ γι᾽ αὐτὸν κι ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου, ὅταν ἔρθει μὲ ὅλη τὴ λαμπρότητα τοῦ Πατέρα του, μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους» (Μάρκ. η´ 38). Ἔθεσα τὸ θέμα στὸ Νήφωνα κι ἐκεῖνος εἶπε:
The Holy Hieromartyr Eutychius, Bishop of Melitene
All information concerning this Martyr has been lost, except that he presented himself before the tyrants, mocked the idols, suffered many unspeakable torments, and was finally drowned in the sea.
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ -- Παναγιώτου Σωτ. Γκιουλέ
Πατερικός θεολογικός λόγος εις το μέγα Μυστήριον της Σταυρώσεως του σαρκωθέντος Υιού και Λόγου του Θεού.
«Φοβερόν και παράδοξον Μυστήριον σήμερον ενεργούμενον καθοράται· ο αναφής κρατείται· δεσμείται ο λύων τον Αδάμ της κατάρας· ο ετάζων καρδίας και νεφρούς, αδίκως ετάζεται ειρκτή κατακλείεται ο την άβυσσον κλείσας· Πιλάτω παρίσταται, ω τρόμω παρίστανται ουρανών αι δυνάμεις· ραπίζεται χειρί του πλάσματος ο Πλάστης· ξύλω κατακρίνεται ο κρίνων ζώντας και νεκρούς· τάφω κατακλείεται ο καθαιρέτης του Άδου. Ο πάντα φέρων συμπαθώς και πάντας σώσας της αράς, ανεξίκακε Κύριε, δόξα σοι» (ζ΄ Ιδιόμελον του Εσπερινού της Μεγάλης Παρασκευής).
Όντως φοβερό και παράδοξο μυστήριο φαίνεται να ενεργείται σήμερον! Αυτός, που δεν ψαύεται με τις ανθρώπινες αισθήσεις, συλλαμβάνεται και κρατείται από τους ανθρώπους! Δέσμιος γίνεται ο λύων τον Αδάμ από την κατάρα της παρακοής και της πτώσεως! Αυτός, που ερευνά τις καρδιές και τους νεφρούς των ανθρώπων, αδίκως ανακρίνεται! Ειρκτή κατακλείεται ο την άβυσσον της θαλάσσης κλείσας σε ωρισμένο τόπο! Ενώπιον του Πιλάτου υπόδικος παρίσταται Αυτός, που ενώπιόν του με τρόμο παρίστανται αι δυνάμεις των ουρανών! Ραπίζεται από το χέρι του πλάσματός Του ο πλάστης όλων των ανθρώπων! Καταδικάζεται σε σταυρικό θάνατο Αυτός, που κρίνει ζώντας και νεκρούς! Ενταφιάζεται ο καθαιρέτης του άδου! Δόξα σε Σένα, Κύριε, που υπέμεινες με υπομονή τα πάντα με συμπάθεια προς όλους εμάς, για να μας σώσης από την κατάρα της αμαρτίας!... Ω μέγα και απερινόητο ύψος και βάθος μυστηρίων και γνώσεως Θεού! Ω μυστήριον ανερμήνευτο και ανεξερεύνητο!
Εὐρώπη: Ἡ νέα Χώρα τῶν Γαδαρηνῶν!
Η ΕΥΡΩΠΗ ρέγχει τὸ ἐπιθανάτιο ρόγχο της, πεθαίνοντας πνευματικά, ἠθικά, δημογραφικά. Ὁ ἀργὸς αὐτὸς θάνατός της εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀποστασίας της ἀπὸ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἑδραίωση μιᾶς νέας εἰδωλολατρίας, μὲ «θεό» της τὸν ἄνθρωπο. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι Θεὸς καὶ μάλιστα ὁ ἄνθρωπος χωρὶς Θεὸ εἶναι τυμπανιαῖο πτῶμα, ὁδηγεῖται ἡ Εὐρώπη σὲ βέβαιο θάνατο! Παραθέτουμε ἕνα χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα τοῦ μεγάλου Σέρβου ὁμολογητῆ, τοῦ ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος, γιὰ τὰ αἴτια τῆς νεκρώσεως τῆς Εὐρώπης:
IΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ -- ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΟΚΟΡΗ ΙΑΤΡΟΣ – ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ἀντιπρόεδρος τῆς Πολιτιστικῆς καί Κοινωνικῆς Κινήσεως «ΕΠΑΛΞΕΙΣ».
ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΙ ΕΜΒΡΥΑ ΑΠΟ ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ
Μιά σύντομη περιγραφή τῆς χρήσης ἐμβρυϊκῶν κυττάρων προερχομένων ἀπό ἐκτρώσεις, γιά νά κατασκευαστοῦν ἐμβόλια κατά τοῦ κορωνοϊοῦ δίνει ὁ πίνακας πού ἀκολουθεῖ: Τό ἐρώτημα πού προκύπτει εἶναι ἐάν αὐτές οἱ ἐμβρυϊκές κυτταρικές σειρές εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητες γιά τήν ἀνάπτυξη ἐμβολίων, π.χ. γιά τόν Covid-19. «Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὄχι. Εἶναι δυνατόν νά ἀναπτυχθοῦν, ὑπογραμμίζει ὁ π. Στυλιανός Καρπαθίου, ἠθικά ὑπεύθυνα ἐμβόλια μέ ζωικά κύτταρα ἀπό αὐγά κοτόπουλου ἤ μαγιά». Τό ἐμβόλιο παρασκευάζεται σέ διάφορα στάδια. Ὁ πίνακας πού ἀκολουθεῖ παραθέτει τίς πληροφορίες σχετικά μέ τά νέα ἐμβόλια, σέ ποιές φάσεις τῆς παρασκευῆς τους ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ ἔμβρυα προερχόμενα ἀπό ἐκτρώσεις. Ἐκτρωμένα ἔμβρυα ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ στό στάδιο προπαρασκευῆς τοῦ ἐμβολίου ἀπό τίς: – Altimmune (ΗΠΑ), – Astra Zeneca & University of Oxford (Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ)– CanSino Biologics, Inc. Ἰνστιτοῦτο Βιοτεχνολογίας τοῦ Πεκίνου, Ἀκαδημία Στρατιωτικῶν Ἰατρικῶν Ἐπιστημῶν, PLA της Κίνας (Κίνα) – Ἐρευνητικό ἸνστιτοῦτοGamaleya (Ρωσία)– JanssenResearch&Development, Inc. Johnson&Johnson (ΗΠΑ)– Vaxart (ΗΠΑ)– Anhui Zhifei Longcom Biopharmaceutical / Ἰνστιτοῦτο Μικροβιολογίας, Κινεζική Ἀκαδημία Ἐπιστημών (Κίνα)– Πανεπιστήμιο τοῦ Πίτσμπουργκ (ΗΠΑ).
Τη ΚΗ΄ (28η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ή Μήτρου του εκ Πελοποννήσου καταγομένου και αθλήσαντος εν έτει 1794 από Χριστού.
Δημήτριος ο νεοφανής Μάρτυς του Χριστού ήτο από την Πελοπόννησον, ευσεβών γονέων υιός υπάρχων· ων δε μικρόν παιδίον, έως ένδεκα ετών, δια την νηπιοφροσύνην του ηπατήθη υπό των Αγαρηνών και ηρνήθη, φεύ! τον Χριστόν, γενόμενος Τούρκος. Αυξάνων δε εις την ηλικίαν προσεκολλήθη εις διαφόρους πασάδες, και μετά παρέλευσιν χρόνων προεβιβάσθη εις διάφορα οφφίκια, κατά την τάξιν αυτών, εις τρόπον ώστε έγινε και έπαρχος, απέκτησε δούλους πολλούς, πλούτον, υπάρχοντα και άλλα τοιαύτα αγαθά. Αλλά τι ηκολούθησεν εντεύθεν; Ελθών εις εαυτόν ο καλός Δημήτριος και ταύτα πάντα ως σκύβαλα λογισάμενος, ήρχισε να ενθυμήται την προγονικήν ευσέβειαν και Πίστιν όπου είχε, και πως κατήντησεν εις την απατηλήν θρησκείαν των Αγαρηνών, εις την οποίαν ευρίσκετο. Αναστενάξας δε από βάθους καρδίας μετά δακρύων είπεν εις τον εαυτόν του· «Ω της αγνωσίας μου του ταλαιπώρου! Ω της δυστυχίας σου, άθλιε Δημήτριε! Αχ! και πόσους χρόνους ευρίσκομαι εις τούτο το σκότος; Πως ηπατήθην και ηρνήθην τον Κύριόν μου;
Οι Ζωγραφίτες Οσιομάρτυρες
Επειδή το Άγιον Όρος αποτελούσε ανέκαθεν το προπύργιο και το στήριγμα της Ορθοδοξίας στην Ανατολή, οι Λατίνοι θέλησαν να το καταστρέψουν και να εγκαθιδρύσουν και σε αυτό την εξουσία του Πάπα. Μπήκαν λοιπόν το 1280 στο Όρος με στρατιωτική δύναμη, κι επιδόθηκαν στο έργο τους άλλοτε με υποσχέσεις και χρήματα, κι άλλοτε με απειλές, βιαιότητες και μαρτύρια.
Μερικοί δειλοί υπέκυψαν.
Οι περισσότεροι όμως μοναχοί αρνήθηκαν την εξουσία του Πάπα ως τοποτηρητού του
Χριστού, καθώς και τα σαθρά του δόγματα, για αυτό επισφράγισαν με το αίμα την
ομολογία τους. Σε αυτή τους την προσπάθεια οι Λατίνοι είχαν δυστυχώς συνεργούς
τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο και τον Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο.
Αφού έκαναν ό,τι έκαναν
στις άλλες μονές, πέρασαν τελευταία κι από τη μονή Ζωγράφου. Εκείνη την περίοδο
ασκήτευε κοντά στο μοναστήρι ένας μοναχός που είχε τη συνήθεια να διαβάζει
πολλές φορές την ημέρα τους χαιρετισμούς της Θεοτόκου μπροστά στην εικόνα της.
Κάποια μέρα, ενώ στα χείλη
του γέροντα ηχούσε ο αρχαγγελικός ασπασμός, ακούει ξαφνικά από την αγία εικόνα
τη φράση: « Χαίρε κι εσύ, Γέρον του Θεού!».
Ο γέροντας τρόμαξε.
- Μη φοβάσαι! συνέχισε
ήσυχα η θεομητορική φωνή που έβγαινε από την εικόνα. Πήγαινε όμως γρήγορα στο
μοναστήρι, και πες στον ηγούμενο και στους μοναχούς ότι οι εχθροί μου και εχθροί
του Υιού μου πλησίασαν. Όποιος λοιπόν είναι ασθενής στο φρόνημα, ας πάει να
κρυφτεί μέχρι να περάσει ο πειρασμός. Όσοι όμως επιθυμούν μαρτυρικά στεφάνια,
να παραμείνουν στο μοναστήρι. Πήγαινε γρήγορα!
Ο γέροντας ξεκίνησε
αμέσως, υπάκουος στην εντολή της Θεοτόκου. Και μόλις έφτασε στη μονή, βλέπει
κατάπληκτος στην πύλη την εικόνα της Παναγίας, μπροστά στην οποία διάβαζε πριν
από λίγο τους Χαιρετισμούς. Γονάτισε με κατάνυξη, ασπάστηκε την εικόνα και μαζί
με αυτή παρουσιάστηκε στον ηγούμενο.
Οι μοναχοί ταράχθηκαν από
το φοβερό άκουσμα. Μερικοί έτρεξαν και κρύφτηκαν στα όρη και στις σπηλιές.
Είκοσι έξι όμως – και μαζί τους και ο ηγούμενος – έμειναν στο μοναστήρι,
ανέβηκαν στον πύργο και περίμεναν εκεί τους εχθρούς και τα μαρτυρικά στεφάνια.
Σε λίγο έφτασαν και οι
Λατίνοι. Στην αρχή επιστράτευσαν όλη τους τη ρητορική δεινότητα, για να πείσουν
τους μοναχούς να ανοίξουν τις πύλες και να αναγνωρίσουν τον Πάπα σαν κεφαλή
της οικουμενικής Εκκλησίας.
- Και ποιος σας είπε ότι ο
Πάπας είναι η κεφαλή της Εκκλησίας; φώναξαν οι μοναχοί. Κεφαλή της Εκκλησίας
είναι ο Χριστός! Δεν ανοίγουμε τις πύλες. Προτιμάμε να πεθάνουμε, παρά να σας
αφήσουμε να μολύνετε τον ιερό αυτό τόπο!
- Αφού το θέλετε, θα
πεθάνετε! φώναξαν οι Λατίνοι με μανία.
Κι αμέσως μάζεψαν ξύλα και
φρύγανα γύρω από τον πύργο, άναψαν φωτιά και τους έκαψαν όλους.
ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ "Ἐρώτηση ριαʹ. Πῶς καί τινες αἱρετικοὶ ποιοῦσι πολλάκις σημεῖα;
Ἀπάντηση. Τοῦτο ἡμᾶς οὐκ ὀφείλει ξενίζειν. Ἠκούσαμεν γὰρ τοῦ Κυρίου λέγοντος· ὅτι πολλοὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐροῦσι· «Κύριε, οὐκ ἐν τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν;» καὶ ἐρεῖ αὐτοῖς· «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ, ἐργάται τῆς ἀνομίας». Πολλάκις γὰρ οὐχ ἡ πολιτεία τοῦ θαυματουργοῦντός ἐστιν ἡ τὴν ἴασιν ἐργαζομένη, ἀλλ᾿ ἡ πρὸς αὐτὸν πίστις τοῦ προσερχομένου ἀνθρώπου. Γέγραπται γάρ· «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Πλὴν δεῖ καὶ τοῦτο γινώσκειν, ὅτι πολλάκις τινὲς κακόπιστοι καμάτους πολλοὺς δι' ἀσκήσεως τῷ Θεῷ προσήγαγον, καὶ τὴν ἀντιμισθίαν αὐτῶν ἔλαβον ἐν τῷ νῦν αἰῶνι ἐκ Θεοῦ, τὸ τῶν ἰαμάτων καὶ προρρήσεων χάρισμα· ἵνα ἐν τῷ αἰῶνι τῷ μέλλοντι ἀκούσωσιν· Ἀπελάβετε τὰ ἀγαθὰ ὑμῶν καὶ τοὺς καμάτους ὑμῶν· νῦν δὲ λοιπὸν οὐδὲν ὑμῖν κεχρεώστηται" (P. G. 28, 665).
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε ο Κολοκοτρώνης, μιλώντας στην Πνύκα σε νέους, στις 8 Οκτωβρίου 1833:
«Αφού ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι πίστεψαν στο Ευαγγέλιό Του και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό, τι ημπορούσαν, διά να αλλάξει ο λαός την πίστη του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος τον Σταυρό του έκαμε. Παιδιά μου! Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τη στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος».
----------------------
Ἐάν σήμερα ζοῦσε ὁ Κολοκοτρώνης θά κατεδικάζετο ὠς «islamofobic» ἀπό τήν διεστραμμένην κοινωνίαν μας, εἰς τήν ὁποίαν οἱ Σατανισταί τῆς ΝΤΠ ἔχουν ἐπιβάλει τήν ΒΡΩΜΕΡΑΝ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΝ «πολιτικήν ὀρθότητα»!
John the Russian of Evia
The Holy New Confessor John, a native of Russia, was captured during the Russian campaign against the Turks in 1711 and was thereafter sold into slavery in Asia Minor. In this condition he struggled to serve God in piety even while he served his earthly master in all that was needful. He remained steadfast in the Christian Faith in the face of the many enticements the Moslems provided to lure him to their error, and was granted the grace to work miracles by his prayers. He reposed in peace in 1730. His relics remained incorrupt and are found at New Procopion of Euboia in Greece.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑΙ -- Αθωνικά άνθη
Ο ευσεβής και φιλόθεος Ορθόδοξος χριστιανός πουθενά δεν θα εύρισκε τόσον πλήρη ερμηνείαν του νοήματος της Αναστάσεως του Κυρίου Ιησού, ως και των άλλων Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, από το «Εορτοδρόμιον» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Το βιβλίον αυτό έχει ιδιαιτέραν χάριν, όχι μόνον διότι εγράφη δια χειρός ηγιασμένης, αλλά και διότι εις τας σελίδας του συγκεντρούνται αι άκτιστοι ακτίνες του Αγίου Πνεύματος, ως Υμνολογία, ως ηθική φιλοσοφία, ως δογματική έκθεσις, ως Μυστική Θεολογία, ως πλούτος Πατερικής Γραμματολογίας. Ο ακάματος και θεοφώτιστος συγγραφεύς του συνεπύκνωσεν ό,τι θειότερον παρήγαγεν η ένθεος καρδία και ο θεόληπτος νους των αγίων Πατέρων, εν τη ερμηνεία όλων των φάσεων της θείας Οικονομίας, της Σταυρικής Θυσίας και της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου, και ό,τι ευηχέστερον ως μουσουργικόν και αιθέριον Υμνολόγημα μας έδωσεν η πνευματοκίνητος λύρα των μελωδών και καλλικελάδων αηδόνων της αγιωτάτης Εκκλησίας μας. Μέσα σε είκοσι πέντε σελίδας του «Εορτοδρομίου», μαθαίνει ο ορθόδοξος Χριστιανός το μέγα μυστήριον της Αναστάσεως του Χριστού μας, όπως το συνέλαβον οι θείοι Πατερικοί νόες και μυσταγωγείται εις τα υψηλά νοήματα της «εορτής των εορτών».
Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!
Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;
Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;
Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;
Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;
Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος
δρόμο.
IΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ -- ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΟΚΟΡΗ ΙΑΤΡΟΣ – ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ἀντιπρόεδρος τῆς Πολιτιστικῆς καί Κοινωνικῆς Κινήσεως «ΕΠΑΛΞΕΙΣ».
ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΑΙ ΕΜΒΟΛΙΑ-ΠΩΣ ΕΝΕΡΓΟΥΝ
Πρίν ἀναπτύξουμε τό θέμα τί εἶναι ὁ κορωνοϊός καί πῶς ἐνεργοῦν τά σχετικά ἐμβόλια, θά ἦταν καλό νά γίνει μία ἐπισήμανση γιά τό ἀνοσολογικό μας σύστημα πῶς ἀντιδρᾶ στόν κορωνοϊό καί πῶς στά ἐμβόλια. Ὅταν ὁ κορωνοϊός εἰσέλθει σέ κύτταρα τοῦ σώματός μας γιά νά πολλαπλασιαστεῖ, χρησιμοποιεῖ τό γενετικό ὑλικό τοῦ κυττάρου στό ὁποῖο εἰσῆλθε. Τότε τό σῶμα μας ἐνεργοποιεῖ τήν ἄμυνά του γιά νά ἐξοντώσει ὅσα κύτταρά του μολύνθηκαν. Θά λέγαμε ὅτι ὁ ἰός πού προκάλεσε τήν μόλυνση ἔχει μιά ταυτότητα, πού προσδιορίζεται ἀπό τά ἀντιγόνα τά ὁποῖα φέρει.
Τη ΚΖ΄ (27η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του Ρώσου του νέου Ομολογητού και σημειοφόρου,
όστις, πωληθείς ως αιχμάλωτος και εν τη κωμοπόλει Προκοπίω της εν τη Μικρά Ασία Καππαδοκίας αχθείς και ασκητικώς εκεί αγωνισάμενος, εκοιμήθη εν Κυρίω κατά το έτος αψλ΄ (1730)
Ιωάννης ο Ρώσος ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών και νέος Ομολογητής, ο φιλόστοργος και αναίμακτος του Χριστού Μάρτυς, συγκαλεί σήμερον ημάς, ω χριστεπώνυμον πλήρωμα, εις τον πανίερον αυτού Ναόν, προς εορτασμόν της ιεράς και χαριτωνύμου αυτού μνήμης. Διότι δια της άκρας αυτού καρτερίας και της αδιστάκτου και ευσεβούς αυτού πίστεως, όχι μόνον μέγας Ομολογητής ανεδείχθη, αλλά και θαυματουργός μέγιστος, καταπλήξας άπαντας δια των υπερφυών θαυμάτων του και της υψοποιού ταπεινώσεως αυτού και μετά των Αγίων Αγγέλων πέριξ του θρόνου της Μεγαλωσύνης παριστάμενος και αοράτος εν μέσω ημών ευρισκόμενος, πλουσιοπαρόχως παρέχει τας δωρεάς εις ημάς τους τιμώντας την ιεράν μνήμην αυτού. Ένεκα τούτου εις τον παρ’ ημών εορταζόμενον Άγιον Ιωάννην μεγάλη τιμή οφείλεται και βαθεία ευλάβεια.
Δεν σκέπτομαι μόνο αυτόν τον Ιούδα Πολύκαρπο, αλλά τους αναρίθμητους "Ορθόδοξους" που κοινωνούν με τους οικουμενιστές . ....
O νέος Μητροπολίτης Ιταλίας Πολύκαρπος μετά την συνάντηση που είχε στο Βατικανό με τον Πάπα δήλωσε τα κάτωθι σύμφωνα με το vaticanews.
"Ο δρόμος προς την ενότητα μεταξύ Καθολικών και Ορθόδοξων δεν αμφισβητείται. Είναι ένα ταξίδι που συνεχίζει προς τον στόχο του, ενθαρρύνεται από τις χειρονομίες και την εγγύτητα του Φραγκίσκου και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. "
“Η συνάντηση με τον Πάπα Φραγκίσκο πήγε πολύ καλά. Ήταν μια πολύ εγκάρδια συνάντηση, ενός γιου με τον αγαπημένο του πατέρα, μιας συνάντησης επισκόπου με τον προκαθήμενο και τον πατριάρχη του. Ο Άγιος Πατέρας έχει μια μεγάλη καρδιά, μια γνήσια καρδιά, τον ευχαρίστησα για το ενθαρρυντικό μήνυμα που μου έστειλε για την ενθάρρυνσή μου, ζήτησα την παπική ευλογία του για την υπηρεσία μου, πάλι, στην Ιταλία και αυτή τη φορά ως επίσκοπος, και τον διαβεβαίωσα ότι για τις προσευχές ώστε να του δώσει ο Θεός πολλά χρόνια σωματικής και πνευματικής υγείας, για το καλό της καθολικής Εκκλησίας και επίσης για το καλό κάθε ανθρώπου καλής θέλησης, για τον οποίο ο Άγιος Πατέρας έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία.
Η εγγύτητα του Πάπα Φραγκίσκου και του Βαρθολομαίου, οι χειρονομίες τους, πηγαίνουν όλο και περισσότερο προς την κατεύθυνση της πλήρους ενότητας, ξεκινώντας από κοινές ευαισθησίες: προώθηση της ειρήνης, διαθρησκευτικός διάλογος, προστασία της δημιουργίας και όσων έχουν ανάγκη, όπως πρόσφυγες., Όλοι θυμηθείτε το ταξίδι στη Λέσβο το 2016. Χωρίς να ξεχνάτε τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που υπαγορεύονται από την πανδημία.
Πού είναι λοιπόν το ταξίδι των Καθολικών και των Ορθόδοξων προς την πλήρη ενότητα;
R. – Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι η εγγύτητα, οι χειρονομίες, οι πρωτοβουλίες του Πάπα Φραγκίσκου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου είναι γνήσιες και μακριά από οποιαδήποτε κοσμική ή θεαματική πτυχή. Είναι δύο άνθρωποι που έχουν τις ίδιες σκέψεις και ευαισθησίες, γνωρίζουν ότι πρέπει να ενεργούν μαζί για το καλό της ταραγμένης ανθρωπότητας μας, πρόσφατα ακόμη περισσότερο ενοχλημένοι από την υγεία και τις οικονομικές κρίσεις που προκαλούνται από την πανδημία του κοροναϊού. Το ταξίδι των Καθολικών και των Ορθόδοξων προς την πλήρη ενότητα βρίσκεται σε καλό δρόμο, υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, και κινείται προς τη γραμμή του τερματισμού. Πιστεύω ότι, στο επίπεδο των πιστών, αυτός ο στόχος έχει ήδη επιτευχθεί και αυτό είναι πιο σημαντικό από ό, τι σε θεσμικό επίπεδο.
Έτσι, συγκεκριμένα, πώς μπορούμε να περπατήσουμε μαζί τώρα;
Ρ. – Αλλά ήδη περπατάμε μαζί, αυτό δεν αμφισβητείται, δεν είναι θέμα «θέλουμε ή δεν θέλουμε», πρέπει να περπατήσουμε μαζί σε έναν κόσμο που γίνεται χωριό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι περπατάμε μαζί και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κοινό μας μονοπάτι είναι σταθερό και θυμάται το μονοπάτι προς Εμμαούς, είναι βέβαιο ότι σε αυτό το κοινό μονοπάτι, όπως και στους Εμμαούς, συνοδεύονται από τον κοινό μας Θεό, Κύριε, Σωτήρα, ο Αναστημένος Χριστός. Αρκεί να βασιστούμε στην καθοδήγηση του Χριστού, αρκεί να αναγνωρίσουμε ότι ο Χριστός μας συνοδεύει, και ακόμα κι αν οι αμαρτίες μας μας εμποδίζουν να δούμε ότι μας συνοδεύει, πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που βάζει ο κακός ανάμεσα στα πόδια μας, και αν πέσουμε πρέπει να σηκωθούμε, να συνεχίσουμε και να μην επιστρέψουμε.
Λοιπόν, τι θα μπορούσε να απειλήσει την πορεία προς την ενότητα σήμερα;
Ρ. – Σχετικισμός, αδιαφορία, αδιαφορία, απαισιοδοξία, ιδέα της επιφανειακής ενότητας, διοικητικής-θεσμικής ενότητας, κοσμικότητας, πιθανών γεωπολιτικών παιχνιδιών: όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη μονάδα. Η Εκκλησία δεν είναι θεσμός αυτού του κόσμου, αλλά είναι το θείο και ανθρώπινο μυστικιστικό σώμα του Χριστού.
vaticannews.va
ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. -- π. Γεώργιος Αγγελακάκης
Πηγή : https://agiooros.org/
4th Wednesday after Pascha - Mid-Pentecost
After the Saviour had miraculously healed the paralytic, the Jews, especially the Pharisees and Scribes, were moved with envy and persecuted Him, and sought to slay Him, using the excuse that He did not keep the Sabbath, since He worked miracles on that day. Jesus then departed to Galilee. About the middle of the Feast of Tabernacles, He went up again to the Temple and taught. The Jews, marvelling at the wisdom of His words, said, "How knoweth this man letters, having never learned?" But Christ first reproached their unbelief and lawlessness, then proved to them by the Law that they sought to slay Him unjustly, supposedly as a despiser of the Law, since He had healed the paralytic on the Sabbath. Therefore, since the things spoken by Christ in the middle of the Feast of Tabernacles are related to the Sunday of the Paralytic that is just passed, and since we have already reached the midpoint of the fifty days between Pascha and Pentecost, the Church has appointed this present feast as a bond between the two great feasts, thereby uniting, as it were, the two into one, and partaking of the grace of them both. Therefore today's feast is called Mid-Pentecost, and the Gospel Reading, "At Mid-feast"--though it refers to the Feast of Tabernacles--is used.
OΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ -- Του αειμνήστου Στεργίου Ν. Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Η ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι μία ιστορική αγγελία, το σπουδαιότερο άγγελμα, που ακούσθηκε στην ιστορία. Αναγγέλλει το μεγαλύτερο γεγονός, που συνέβη στην ανθρωπότητα και συνδέεται με το πιο καίριο παράγγελμα, που άκουσε ποτέ ο άνθρωπος, τη μετάνοια. Εδώ ακριβώς, στη μετάνοια, έγκειται η βίωση του μηνύματος της Ανάστασης από τον άνθρωπο σε προσωπικό επίπεδο. Διότι η μετάνοια, γεγονός αποκλειστικά και απόλυτα προσωπικό του πιστού, αποδεικνύει ότι αυτός αποδέχεται και προσυπογράφει το άγγελμα της Ανάστασης. Η πρακτική είναι μεγαλειώδης, καθότι μυστηριακή, αλλά και απλή, προσεγγίσιμη από τον καθένα: Μετανοώντας ο χριστιανός αφήνεται στη χάρη του Θεού, η οποία τον ανασταίνει από τα μνήματα των παθών και των κακών επιθυμιών. Και γίνεται αυτή η πνευματική ανάσταση του ανθρώπου μία ασάλευτη και αξιόπιστη μαρτυρία της ανάστασης του Χριστού. Τον θείο και σωτήριο συνδυασμό των δύο γεγονότων, της ανάστασης του Ιησού Χριστού και της προσωπικής ανάστασης του ανθρώπου, που μετανοεί, εκφράζει και επαγγέλλεται στον κόσμο η Εκκλησία και συγκεκριμένα η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Πιστοποιητικό Κοινωνικό φρονημάτων και Πιστοποιητικό εμβολιασμού. -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η επιδημία ανακρίβειας της κυβερνήσεως εξαιτίας και συνεπεία της πανδημίας του περιλάλητου ιού, οξύνει τις αντιπαραθέσεις εις τους κόλπους της κοινωνίας, καθότι μετά την παταγώδη αποτυχία περιστολής της διασποράς του εν θέματι ιού, κατά τους χειμερινούς μήνες, μολονότι περιεστάλησαν επί μακρόν τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα μας κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας.
Η άκρως ολοκληρωτική στάση της κυβερνήσεως, ασφαλώς άμεσα συνδεόμενη προς τις υπερεθνικές άνωθεν εντολές, οι οποίες υπηρετούν αλλότρια των επιφαινόμενων πολιτικών συμφερόντων, φαλκιδεύουν παν ψήγμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας, καθότι το υποκείμενο στερείται της θεμελιώδους ελευθερίας να πληροφορηθεί στοιχειωδώς, πολύπτυχα και πλουραλιστικά επί μίας Ιατρικής πράξεως, πλην όμως την υφίσταται επί απηνούς ποινής κοινωνικού και επαγγελματικού εξοστρακισμού, δια μίας εξαναγκαστικής νομοθετικής επιβολής την οποία, έχουν αποφασίσει αυτοκλήτως ερήμην του, η ολιγομέλεια των καθεστωτικών Λοιμοξιολόγων, οι οποίοι κιόλας έχουν περιαφθεί της αδιαμφισβήτητης αυθεντίας και άτρωτου κύρους, όχι δια της επιστημοσύνης τους αλλά δυνάμει του απαράδεκτου θεσπισθέντος «ακαταδίωκτου», απολαμβάνοντας την ασυλία της ασύδοτης εξουσίας.
Του εν Αγίοις Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ -- ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ
ΕΙΣ ΤΟ, ΟΤΕ ΑΝΕΒΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΜΕΣΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ
Τα ρόδια και τα μήλα και οι φοίνικες (χουρμάδες) και οι άλλοι καρποί των οπωροφόρων δένδρων ευχαριστούν τον φάρυγγα του σώματος ημών με την γλυκείαν γεύσιν των· οι δε θείοι λόγοι των Αγίων Διδασκάλων ανάμικτοι με αγάπην, όταν απευθύνωνται προς την ακοήν μας, γλυκαίνουν τον λάρυγγα της ψυχής μας. Και όπως εκείνος ο οποίος θα συλλέξη τους καρπούς των δένδρων, αφού δοκιμάση τους καρπούς αυτούς επαινεί τα δένδρα, τα οποία τους παρήγαγον, κατά τον ίδιον τρόπον εκείνος ο οποίος θα συνάξη εις τον κάλαθον της ακοής του τα θεία λόγια των διδασκάλων και κατόπιν θα τα εμβάλη εις τον νουν του, αφού γευθή την γλυκύτητα των λόγων αυτών, επαινών τον διδάσκαλον ο οποίος είπε τους λόγους αυτούς, λέγει· «Ως γλυκέα τω λάρυγγί μου τα λόγια σου, υπέρ μέλι τω στόματί μου»! (Ψαλμ. ριη: 103).Αλλά και ο σοφώτατος Σολομών τους καλούς λόγους παρομοιάζει με μελόπιτταν και λέγει σχετικώς· «Κηρία μέλιτος λόγοι καλοί» (Παρ. ιστ: 24). (Οι καλοί λόγοι ομοιάζουν με μελόπιτταν).
ΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ -- ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΟΚΟΡΗ ΙΑΤΡΟΣ – ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ἀντιπρόεδρος τῆς Πολιτιστικῆς καί Κοινωνικῆς Κινήσεως «ΕΠΑΛΞΕΙΣ»
Η ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΠΙΒΛΗΘΕΝΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
Μέχρι σήμερα, τό πρόβλημα γύρω ἀπό τόν ἰό ἦταν οὐσιαστικό νομικό. Ὅπως ἐξηγεῖ σέ εἰδική νομική ἔκθεσή της μία εἰρηνοδίκης, ἡ κ. Τέγουτζικ, τά μέτρα πού μέ πρόφαση τόν ἰό, ἐπιβλήθηκαν, εἶναι ὅλα ἀντισυνταγματικά. Ἐπειδή, ὅμως, δέν λειτουργεῖ ἡ διάκριση τῶν ἐξουσιῶν, πού λειτουργώντας ἐμποδίζει τήν κρατική αὐθαιρεσία, τά πράγματα ἐξελίσσονται ὅπως τά περιγράφει ἡ κ. εἰρηνοδίκης: «Μέχρι σήμερα ἐδῶ καὶ ἕνδεκα μῆνες σχεδὸν, ἡ Κυβέρνηση (ὡς Κράτος) προβαίνει σὲ λήψη μέτρων (κατὰ covid) καὶ ἀσκεῖ τὴ διοίκηση (τὴν κατὰ covid), προφασιζόμενη ἐδῶ καὶ 11 συναπτοὺς μῆνες τὸ ἐξαιρετικὸ καὶ ἐπεῖγον τῆς κατάστασης [...] Ἡ ἐν ἀμφιβόλῳ καὶ ἐν πλήρει συγχύσει ἐξαιρετικὰ ἐπείγουσα κατάσταση, ἐξακολουθεῖ νὰ μᾶς περιορίζει καὶ νὰ μᾶς ἀπογυμνώνει. Ἡ ζωὴ πλέον ὅλον αὐτὸν τὸν καιρὸ ἔχει μειωθεῖ στὸ ἐπίπεδο μίας καθαρὰ βιολογικῆς συνθήκης κι ἔχει χάσει ὄχι μόνο τὴν πολιτικὴ τῆς διάσταση, ἀλλὰ κι ὁποιαδήποτε ἀνθρώπινη διάσταση.
ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Τη αυτή ημέρα Τετάρτη του Παραλύτου, την της ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ εορτάζομεν εορτήν.
Την εορτήν ταύτην της Μεσοπεντηκοστής εορτάζομεν δια την τιμήν των δύο μεγάλων εορτών του Πάσχα και της Πεντηκοστής, επειδή αύτη τρόπον τινά είναι ως σύνδεσμος των δύο και μεγαλύνεται και λαμπρύνεται από των δύο τούτων τα μεγαλεία και τας λαμπρότητας. Επειδή όμως ο θείος Ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει, ότι· «Της εορτής μεσούσης ανέβη ο Ιησούς εις το Ιερόν και εδίδασκε» (Ιωάν. ζ: 14) κ.τ.λ., η δε Εκκλησία συχνάκις ψάλλει, ότι το μέσον της εορτής επέστη, συμπεριλαμβάνει δε και το θαύμα του Παραλύτου, δια τούτο πρέπει να γνωρίζωμεν, ότι το θαύμα του Παραλύτου ο Χριστός ετέλεσεν εις τας ημέρας της Εβραϊκής Πεντηκοστής, ήτις ηριθμείτο από το νομικόν αυτών Πάσχα.
Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου ΚΑΡΠΟΥ ενός των Εβδομήκοντα Αποστόλων.
Κάρπος, ο του Κυρίου Απόστολος, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Νέρωνος, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη νδ΄ - ξη΄ (54-68) μ. Χ. συνηριθμείτο δε μετά των Εβδομήκοντα Μαθητών και Αποστόλων του Κυρίου, διακονών τον Απόστολον Παύλον εν τω κηρύγματι του Ευαγγελίου και κομίζων τας επιστολάς του Αποστόλου προς εκείνους προς τους οποίους απέστελλε ταύτας. Πολλούς δε ειδωλολάτρας διδάξας να σέβωνται τον Χριστόν, εγένετο κατόπιν Επίσκοπος εν τη Βεροία της Θράκης και φωτισθείς κατά την διάνοιαν δια του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, εφάνη ως αστήρ αβασίλευτος, ανατέλλων εξ Ανατολών και πάσαν την οικουμένην φωτίζων δια των θείων διδασκαλιών του. Καθ’ εκάστην δε ο μακάριος ούτος ετέλει μέγιστα θαύματα και πονηρά πνεύματα εδίωκεν από των ανθρώπων.
Η Παναγία της Σκριπούς
Σεπτέμβριος του 1943. Οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού ( Διονύσου ).
Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν
και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αποφασίζουν να κάψουν τον Ορχομενό
και να τιμωρήσουν τους κατοίκους.
Το βράδυ της 9ης
Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους
ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς
τον Διόνυσο.
Λίγο έξω από τον Ορχομενό
είναι χτισμένη η πιο αρχαία εκκλησία της Βοιωτίας ( 874 μ.Χ. ), αφιερωμένη στην
Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό μοναστήρι της Σκριπούς.
Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η
φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον ναό, όταν ξαφνικά το
πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου. Μπροστά τους οι Γερμανοί
βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το
δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ
το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να
περάσει.
Ξημέρωσε η 10η
Σεπτεμβρίου. Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ
για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη κάτι θαυμαστό. Τα βαριά αυτά άρματα
μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα!
- Θαύμα, θαύμα! φώναξε ο
διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην εκκλησία.
Εκείνοι τον οδήγησαν
πράγματι στον ναό. Ο Γερμανός στη θεομητορική εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη
γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει!
Έπεσε αμέσως στα γόνατα
και φώναξε με θαυμασμό:
- Αυτή η γυναίκα σας
έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε.
Ο Ορχομενός σώθηκε. Ο
Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως
μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι
ευχαριστούν και δοξολογούν την προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία
τους.
Ο ήλιος γέρνει στη δύση.
Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την υπέρμαχο
Στρατηγό του Ορχομενού.
Από τότε η 1η Σεπτεμβρίου
καθιερώθηκε σαν ημέρα πανηγύρεως. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός
σχεδόν κάθε χρόνο. Αφιέρωσε μάλιστα στην Παναγία ένα μεγάλο καντήλι και
χρηματοδότησε την πρώτη απεικόνιση του θαύματος.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ «ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ» -- Tου Νικολάου Πανταζή, Θεολόγου
Δεινή και ολέθρια κατάσταση η συνήθεια. Ιδίως όταν αυτή η συνήθεια επέρχεται ύπουλα και ενυπάρχει ανεπαίσθητα στα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και στην πνευματική ζωή, τότε η συνήθεια διενεργεί την ακηδία, εγκαθιδρύει την αμεριμνησία, γεννά την αναισθησία η οποία με την σειρά της αναγεννά την σκλήρυνση καρδίας και επιφέρει τελικώς την πώρωση και την αποστασία. Δεν είναι λοιπόν «μικρόν το κακό» ούτε περιφρονητέα η πνευματική αυτή νόσος.
Συνηθίσαμε κάποιες απλές, μικρές και επαναληπτικές Προσευχές. Ας γνωρίζουμε όμως ότι ακόμη και αυτή η πολύ μικρή, μοναστική επίκληση και νηπτική Ευχή του Ιησού: «Κύριε, Ιησού, Χριστέ, ελέησόν με» είναι πλουσιοτάτη σε θεολογικές έννοιες και έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία για αυτήν. Κάποιοι πιστοί, θεωρούν τις προσευχές αυτές «στερεότυπες» και «περιοδικές», όπως αυτές της περιόδου του Αγίας Εορτής του Πάσχα. Μία από αυτές είναι και η πολύ γνωστή, τριπλά αποδιδόμενη Προσευχή: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…» η οποία επέχει θέση κεντρική και λέγεται αμέσως μετά το Αναστάσιμο Κοντάκιο, τον Οίκο και το Συναξάριο της Αγίας Κυριακής του Πάσχα.
-------------------------------
Για άλλη μία φορά, τιμά τον επιστημονικό του τίτλο ο ερίτιμος
Νικόλαος.
Χαίρε θεολόγε των ακατήχητων αλόγων προβάτων!
Χριστός Ανέστη, να χαίρεσαι την οικογένειά σου.