Ή «ἐγκυρότης» τῶν μυστηρίων ἐντός τῆς αἱρέσεως ἰσχύει μόνον διά τούς ἔχοντας ἄγνοιαν -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Μήν διαστρέφετε αὐθαιρέτως τίς θέσεις τῶν ἄλλων. Δέν ὑπάρχει κανείς ἀπό τούς ἀποτειχισμένους πού νά ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ αἵρεσις δῆθεν σώζει, ὅτι ὁ μασόνος «ἀρχιερεύς» εἶναι δῆθεν φορεύς Θείας Χάριτος, ὅτι ὅλα τά μυστήρια πού τελεῖ εἶναι δῆθεν «ἔγκυρα» κ.λπ. Κατά τά τελευταῖα 6-7 χρόνια, ἔχουμε ἐπισημάνει χιλιάδες φορές ὅτι, κατά τήν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων, γι’ αὐτούς πού γνωρίζουν ὅτι εὑρίσκονται εἰς αἵρεσιν καί, παρά ταῦτα, κοινωνοῦν ἐν γνώσει των μέ αὐτήν, αὐτοί ὄχι μόνον δέν λαμβάνουν «ἔγκυρα μυστήρια», δηλαδή Χριστόν πού σώζει, ἀλλά τοὐναντίον λαμβάνουν Χριστόν πού καταδικάζει! «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει τοῖς ὑβρίζουσι καί ἀτιμάζουσι τάς σεπτάς Εἰκόνας, Ἀνάθεμα γ´» (Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, Τριώδιον, Ἐκδ. Φῶς, σελ. 161). Εἰς αὐτό τό χωρίον, ἄς προσέξουμε τό «ἐν γνώσει». Ὅσοι κοινωνοῦν μέ τούς Οἰκουμενιστάς καί τούς ἄλλους αἱρετικούς, κεκριμένους καί μή κεκριμένους, ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ των ὅτι αὐτοί εἶναι αἱρετικοί, ἡ τοιαύτη κοινωνία εἶναι εἰς κρῖμα καί κατάκριμα, κατά τό Εὐαγγελικόν «ὁ γνούς καί μή ποιήσας δαρήσεται πολλάς», ὅπως ἀκριβῶς καί οἱ σπεύδοντες πρός Θείαν Κοινωνίαν χωρίς μετάνοιαν καί χωρίς ἐξομολόγησιν. Συνεπῶς, ἡ «ἐγκυρότης» τῶν μυστηρίων ἐντός τῆς αἱρέσεως ἰσχύει μόνον διά τούς ἔχοντας ἄγνοιαν, εἴτε ἐπειδή εἶναι παιδία ἤ ἄτομα μή δυνάμενα ν' ἀντιληφθοῦν τί συμβαίνει σήμερα στήν Ἐκκλησίαν, εἴτε ἐπειδή δέν ἔτυχε νά πληροφορηθοῦν γιά τήν αἵρεσιν καί πιστεύουν βαθειά ὅτι εὑρίσκονται εἰς Ὀρθόδοξον ἔδαφος. Αὐτά τά ἄτομα λαμβάνουν εὐλογίαν, κατά τό Εὐαγγελικόν «ὁ μή γνούς καί μή ποιήσας δαρήσεται ὀλίγας». Ὁ Θεός οὐ πάντας χειροτονεῖ, ἀλλά διά πάντων ἐνεργεῖ, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος.
------------------------------------
ioanna ioakimidou είπε...

Του Κου Πανταζή

Με την φράση του αυτή, «ο Θεός ου πάντας χειροτονεί, αλλά δια πάντων ενεργεί, δια το σωθήναι τον λαόν», ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος κάνει έναν σαφέστατο και πασιφανέστατο διαχωρισμό μεταξύ δύο ειδών χειροτονιών:
α) τις χειροτονίες οι οποίες γίνονται πραγματικά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δηλαδή με την υπαρκτή, υποστατή και θαυματουργική επιλογή του Αγίου Πνεύματος και
β) τις χειροτονίες οι οποίες δεν είναι καθόλου εκ Θεού αλλά εκ θελήματος ανθρώπου πονηρού, πωρωμένου και διεφθαρμένου στον βίο, όχι στην Πίστη.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και στις δύο περιπτώσεις όμως, αναφέρεται αποκλειστικά σε ομάδες εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, μέλη του Ενός Σώματος του Χριστού.
Ενεργεί διά μέσου όλων ο Θεός, αξίων και αναξίων ιερέων (Ορθοδόξων εννοείται), για την σωτηρία του λαού. Εάν ο ιερέας δεν είναι Ορθόδοξος ή εάν μνημονεύει επίσκοπο αιρετικό, τότε δεν έχουμε «σωτηρία του λαού» αλλά απώλεια του λαού.
Ο πιστός λαός διαλέγει με κάθε ευθύνη ποιός θα τον εκπροσωπήσει ενώπιον του θυσιαστηρίου και ερευνά (υποτίθεται) λεπτομερώς και υπευθύνως την Πίστη, το δόγμα του ιερέως και ιδίως ποιόν επίσκοπο θα μνημονεύσει αυτός ο ιερέας, έστω και εάν ο λειτουργός ιερέας έχει ορθόδοξο φρόνημα.
Οι πιστοί δεν μπορούν να κάθονται και να λέγουν ότι «δεν τους ενδιαφέρει τί πιστεύει ο λειτουργών ιερέας» ή ότι «κατά βάθος διαφωνούν με τον ιερέα» διότι ασχέτως τούτων,
πάλι ενώνονται με τον αιρετικό οικουμενιστή επίσκοπο,
τον αποδέχονται ως «κανονικό» ενώ είναι Ψευδεπίσκοπος με όλη την σημασία της λέξεως και όχι συμβολικά (Αγία Πρωτοδευτέρα Αποστολική Σύνοδος)
και υποτάσσονται στην αίρεσή του.

ολόκληρο το άρθρο εδώ:http://www.wallingoff.com/what-is/%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%83-%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd/

Μεγάλου Βασιλείου, «ΠΡΟΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»
«….Παρασύρονται τῶν ἀκεραιοτέρων αἱ ἀκοαί· εἰς συνήθειαν λοιπὸν ἦλθον τῆς αἱρετικῆς δυσσεβείας. Συνεκτρέφεται τὰ νήπια τῆς Ἐκκλησίας τοῖς λόγοις τῆς ἀσεβείας. Τί γὰρ καὶ ποιήσωσι; Βαπτίσματα παρ' ἐκείνων, προπομπαὶ τῶν ἐξοδευόντων, ἐπισκέψεις τῶν ἀσθενούντων, παράκλησις τῶν λυπουμένων, βοήθεια τῶν καταπονουμένων, ἀντιλήψεις παντοδαπαί, μυστηρίων κοινωνίαι· ἃ πάντα δι' ἐκείνων ἐπιτελούμενα σύνδεσμος γίνεται τοῖς λαοῖς τῆς πρὸς αὐτοὺς ὁμονοίας· ὥστε μικροῦ χρόνου προελθόντος, μηδ' εἰ γένοιτό τις ἄδεια, ἐλπίδα λοιπὸν εἶναι τοὺς ὑπὸ τῆς χρονίας ἀπάτης κατασχεθέντας πάλιν πρὸς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας ἀνακληθῆναι….» (Σε ελεύθερη μετάφραση)
«…Παρασύρονται τα αυτιά των ευσεβών. Αρχίζουν να συνηθίζουν την αιρετική κακοδοξία. Μεγαλώνουν τα νήπια της Εκκλησίας με λόγους ασεβείς, αιρετικούς. Διότι και τι θα μπορούσαν να κάνουν; Τα Βαπτίσματα γίνονται από τους αιρετικούς, οι κηδείες επίσης, οι επισκέψεις των ασθενών είναι δική τους αρμοδιότητα καθώς και η παρηγοριά των ευρισκομένων σε θλίψη. Η βοήθεια σε όσους καταπονούνται, και τελικά η κοινωνία μέσα από όλα τα μυστήρια. Αυτά όλα, επιτελούμενα από τους αιρετικούς, γίνονται για τους λαούς σύνδεσμος ομονοίας με αυτούς (τους αιρετικούς). Ώστε περνώντας, μικρό χρονικό διάστημα, μην τυχόν και δεν δοθεί η δυνατότητα σ’ αυτούς που κατελήφθησαν από την απάτη της αιρέσεως, να ξαναβρούν τον σωστό δρόμο της πίστεως…»
Για το διάστημα του Αρειανισμού ο Μέγας Βασίλειος παρουσιάζει την κατάσταση με μελανά χρώματα. Γιατί δεν ξεχωρίζει τα παιδιά ως "αθώα και εν αγνοία"?
Στην δική μας περίπτωση των 100 χρόνων αιρέσεων (καταδικασμένων στο σύνολό τους από συνόδους), τί άραγε ισχύει?
"κατελήφθησαν από την απάτη της αιρέσεως"λέει ο Άγιος.Μήπως είναι για συναισθηματικούς προσωπικούς μας λόγους που θέλουμε επιείκεια απο τον Θεό?
το "δέν ἔτυχε νά πληροφορηθοῦν γιά τήν αἵρεσιν καί πιστεύουν βαθειά ὅτι εὑρίσκονται εἰς Ὀρθόδοξον ἔδαφος" δεν πρέπει νομίζω να το λέμε.Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει το τυχαίο. Ίσως ο Θεός επέτρεψε για κάποιον να μην μάθει, γιατί δεν θ' ακολουθούσε τον σωστό δρόμο, από μέγα έλεος (για να έχει μικρότερη τιμωρία). Αλλιώς θεωρούμε τον Θεό άδικο, που άλλοι τυχαίνει να μαθαίνουν την αλήθεια και σώζονται κι άλλοι όχι και χάνονται...
----------------------------------
Ιωακειμίδου Ιωάννα είπε...

Εαν δεν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το τί γίνεται με τους εν αγνοία κοινωνούντες, τότε σίγουρα δεν πρέπει να πάρουμε καθόλου θέση.
Αν είναι ιεροσυλία ο "υποβιβασμός της ιερωσύνης" (αιρετικών ιεραρχών) πόσο μάλλον βλασφημία είναι να αναγνωρίζεις Χάριν και κύρος/ενέργεια Μυστηρίων εκεί που πολεμάται ο Χριστός.
Θα συμφωνήσω ότι δεν μας πέφτει λόγος πού θέλει ο Θεός να ενεργήσει τα θαύματά του, ποιόν θέλει να σώσει, να καθαγιάσει.
Όμως διαφωνώ ότι γίνεται κατ' οικονομίαν στο νέο ημερολόγιο με την αιτιολογία ότι δεν έχει γίνει ακόμα σύνοδος.
Για ποιόν λόγο θα μπορούσε να γίνεται δεν ξέρω,μόνο ο Θεός ξέρει. Ίσως για λόγους που ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε, όχι όμως λόγω συνόδου που πιθανότατα να μην γίνει ποτέ, πάνω σ' αυτό έχουν πάρει θέση θεολόγοι, ο καθείς ας ακούει αυτόν που εμπιστεύεται.
Όσο καταστρεπτικό είναι να πεις το καλό κακό, άλλο τόσο ,κι ακόμα περισσότερο, είναι να πεις το κακό καλό (αυτό είναι και η συνηθέστερη διαβολή του πονηρού, ν' ονομάζει καλά τα κακά). Κατά την Πίστη μας είναι προτιμότερο ν' απέχεις/ν' αρνηθείς κάτι για να προστατέψεις την ψυχή σου παρά να συμμετέχεις/να το δεχτείς με κίνδυνο να την χάσεις.
Ποιό είναι το όφελος? Η απομάκρυνση των Χριστιανών από τον βλαπτικό οικουμενισμό.

Πάντως εγώ βλέπω ότι ενώ ο Χριστιανός πρέπει να είναι σ' ετοιμότητα γνωρίζοντας ότι ο διάβολος «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» , αυτός αντίθετα τα βρίσκει όλα αθώα εως αποδείξεως του αντιθέτου! Δυστυχώς όμως όταν αποδεικνύεται η αλήθεια είναι πλέον αργά. Θα είμαστε ήδη στο στομάχι του λέοντα!
-------------------------------------------
ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ είπε...

καταθέτω εντίμως τα κάτωθι,
(Επειδή αυτό διάλεξα να κάνω) εχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να εξηγώ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ σε 100ντάδες περί οικουμενισμού και η αδιαφορία των είναι ανείπωτη.
''δεν είναι δική μου δουλειά''
''η εκκλησία μενει άσπιλη ασχέτως των αιρετικών επισκόπων''
''ναι ετσι είναι αλλα δεν φεύγουμε από την εκκλησία''
Μάλιστα ένας νεαρός από τους λεγόμενους συντηρητικούς του νέου μου ειπε το αλήστου μνήμης
''μην μου λές άλλα ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ''
κλπ κλπ κλπ

Αρα δεν είναι εν αγνοία
αλλά εν αδιαφορία και εν απιστία

Οικουμενισμός: Το βδέλυγμα της ερημώσεως

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Επίμονη και ακάματη η προσπάθεια των Οικουμενιστών για την επιβολή του παπικού πρωτείου προσλαμβάνει στις μέρες μας διαστάσεις ανησυχητικά εντυπωσιακές. Φορείς και προσωπικότητες, συχνά αξιόλογες κατά τα άλλα, προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλουν τον πάπα ως πνευματικό πλανητάρχη. Διοργανώνουν συνέδρια και διαλόγους, συγγράφουν βιβλία και άρθρα με κύριο και μοναδικό στόχο να μας πείσουν ότι οφείλουμε όλοι να αποδεχθούμε την κυριαρχία του ποντίφηκα, διότι μόνον έτσι θα ξεπερασθούν τα αδιέξοδα και θα λυθούν τα πάσης φύσεως προβλήματα που κατακλύζουν την κοινωνία μας. Ισχυρίζονται μάλιστα ότι κατά την πρώτη χιλιετία ήταν από όλους παραδεκτό το πρωτείο του πάπα. Ο παραπάνω ισχυρισμός είναι ανιστόρητος και αβάσιμος. Αποδεικνύεται δε ότι είναι επίσης ψευδής και κακοήθης. Πολυάριθμες και σαφείς μαρτυρίες βεβαιώνουν ότι από τους πρώτους αιώνες δεν προσδίδεται στον επίσκοπο Ρώμης κάποια ιδιαίτερη εξουσία μέσα στην Εκκλησία.

Τη ΙΔ΄ (14η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ.

Βενέδικτος ο Όσιος Πατήρ ημών, του οποίου το όνομα είναι λατινικόν και ερμηνεύεται Ευλογημένος, κατήγετο εκ της Νουρσίας, πόλεως της Ιταλίας, εν τη οποία εγεννήθη κατά το έτος υπ΄ (480) από Χριστού, εκ γονέων ευσεβών και πλουσίων. Βρέφος δε έτι ων απέμεινεν ορφανός, ανατραφείς μετά της διδύμου αδελφής του, ονόματι Σχολαστικής, από την ευσεβή τροφόν των. Από της μικράς ηλικίας ο Όσιος έδειξε θερμήν αγάπην προς πάσαν αρετήν, νεώτατος δε εστάλη εις την Ρώμην δια να επιδοθή εις την σπουδήν.

H αἵρεση εἶναι ἐκείνη πού καθιστᾶ κάποιον αἱρετικό καί ὄχι ἡ Συνοδική κατάγνωση τῆς αἱρέσεως

Ἡ ἀνωτέρω Σύνοδος τῆς Ἱερείας συνεκλήθη ὡς Οἰκουμενική! Θεωρητικῶς, ἐκφράστηκε μέ αὐτήν "Συνοδικῶς" ἡ τότε, θά λέγαμε μέ σημερινούς ὅρους, ἐπίσημη "Ἐκκλησία"! Καί ὅμως, ἡ συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων τήν ἀπέρριψε, τή θεώρησε ληστρική, ἡ δέ συγκληθεῖσα μετά ἀπό κάποιες δεκαετίες Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τήν χαρακτηρίζει «Καϊαφικόν συνέδριον» καί τήν ἀναθεματίζει μέ τή χαρακτηριστική φράση «τῷ φρυαξαμένῳ συνεδρίῳ κατά τῶν σεπτῶν εἰκόνων, ἀνάθεμα γ΄(τρίς)»!

Ἐδῶ πρέπει νά σημειώσουμε καί ὑπογραμμίσουμε κάτι πού μᾶς διδάσκει ἡ διαχρονική πράξη καί ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τήν αἵρεση (καί τό σχίσμα), δηλαδή ἡ διακοπή κοινωνίας μέ τούς φορεῖς της καί τούς κοινωνικούς πρός αὐτούς καί, ἀσφαλῶς, ἡ θεώρηση καί ἀπόρριψή της ὡς τέτοιας, ἀπό τούς εὐσεβεῖς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, δέν προϋποθέτει ἀπαραιτήτως τή Συνοδική καταδίκη της, ὅπως ἀθεολογήτως καί αὐθαιρέτως ὑποστηρίζουν, σκοπίμως ἤ ἐκ πλάνης, πολλοί στίς ἡμέρες μας.

Πρόκειται γιά ἕνα πολύ καίριο σημεῖο, τό ὁποῖο ἀτυχῶς δέν ἐννοοῦν νά ἀντιληφθοῦν οὔτε οἱ λεγόμενοι ἀντιοικουμενιστές, οὔτε καί κάποιοι ἀκόλουθοι τοῦ λεγομένου παλαιοῦ ἡμερολογίου. Γι' αὐτό καί συχνά ἐπιτίθενται στήν Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία ἐμμένει νά διακηρύττει, ἀκολουθοῦσα τήν Παράδοση καί διαχρονική πράξη τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ αἵρεση εἶναι ἐκείνη πού καθιστᾶ κάποιον αἱρετικό καί ὄχι ἡ Συνοδική κατάγνωση τῆς αἱρέσεως καί καταδίκη τοῦ αἱρετικοῦ, ἡ ὁποία συνήθως καθυστερεῖ, ἀκόμη καί αἰῶνες.

https://epistrofi-sotiria.blogspot.com/
-----------------------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

«Ἡ αἵρεση εἶναι ἐκείνη πού καθιστᾶ κάποιον αἱρετικό καί ὄχι ἡ Συνοδική κατάγνωση τῆς αἱρέσεως καί καταδίκη τοῦ αἱρετικοῦ».

Σχόλιον: Αὐτό εἶναι γνωστόν εἰς ὅλους, ὁπότε νομίζω ὅτι ὁ λόγος πού ἐπαναλαμβάνεται ἐδῶ, καί μάλιστα ἐμφατικῶς, εἶναι νά ὑποστηριχθῇ καί πάλιν ἡ γνωστή πλάνη περί τῆς «αὐτομάτου ἀπωλείας τῆς Χάριτος», «ἀκύρων μυστηρίων» κ.λπ., μέ τόν ρόλον τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου, ἄν καί ὅποτε αὐτή συγκληθῇ, νά περιορίζεται μόνον εἰς τήν διαπίστωσιν τῆς αἱρέσεως. Κατά τά τελευταῖα 7-8 χρόνια, ἔχουμε, νομίζω, ἐξαντλήσει τό θέμα εἰς διάφορα ἱστολόγια («ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ», «ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ», "SCRIPTA--MANENT" καί «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΦΩΝΗ»), ἄρα δέν προτίθεμαι νά ἐπανέλθω, ἀλλ' οὔτε δύναμαι ν' ἀντιπαρέλθω ἀδιαμαρτυρήτως τήν ἐκ νέου προσπάθειαν ἐπιβολῆς αὐτῆς τῆς Ματθαιϊκῆς πλάνης, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κυρία αἰτία διά τήν καταστροφήν τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος τῶν πιστῶν τοῦ Πατρώου Ἑορτολογίου, χωρίς νά ὑπάρχῃ καμμία ἀπολύτως ἀνάγκη ν' ἀποφανθοῦν οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπό τήν αἵρεσιν γιά τό ἄν οἱ κοινωνοῦνες μέ τόν Οἰκουμενισμόν ἔχουν ἔγκυρα ἤ ἄκυρα μυστήρια, κάτι πού ὄχι μόνον δέν εἶχαν καμίαν ἀνάγκην νά τό πράξουν, ἀλλά δέν εἶχαν κἄν ἁρμοδιότητα. Ὅσοι γνωρίζουν ὅτι κηρύσσεται αἵρεσις ὀφείλουν ν' ἀποτειχισθοῦν ἀπό αὐτήν καί ν' ἀγωνισθοῦν διά τήν σύγκλησιν Πανορθοδόξου Συνόδου, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἁρμοδία ν' ἀποφανθῆ καί νά καθαιρέσῃ τούς αἱρετικούς. Μέχρι τότε, οἱ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ κοινωνοῦντες μέ τούς αἱρετικούς κολάζονται, ἐνῷ οἱ ἐν ἀγνοίᾳ κοινωνοῦντες (ὁ Θεός γνωρίζει τήν «γνῶσιν» καί τήν «ἄγνοιαν» τοῦ καθενός), σώζονται. Σημειωτέον δέ ὅτι αἵρεσις δέν εἶναι μόνον ὁ Οἰκουμενισμός, ἀλλά καί τά ΘΝΠ, ὁ Σεργιανισμός, ὁ Νομικός Οἰκουμενισμός, οἱ νεώτερες ἐκδοχές τοῦ παπικοῦ ἀλαθήτου, ἡ διαστροφή τῆς Ἱερᾶς Ἁποκαλύψεως, ὁ Ἀνθρωπομορφισμός, ἡ ἔμμεσος, πλήν σαφής, ἄρνησις ὀρθοδόξου πίστεως, τήν ὁποίαν συνεπάγεται ἡ ὑπαγωγή στό Ἄρθρον 16 τοῦ Ν. 4301/2014, τήν κατ' οὐσίαν ἄρνησιν τοῦ ἱεροῦ δικαιώματος τῆς ἀποτειχίσεως κ.ἄ., πού δυστυχῶς κηρύσσουν σήμερον ἀναφανδόν κάποιοι «ζηλωταί» καί «ὁμολογηταί», οἱ ὁποῖοι, ἀντί νά διδαχθοῦν ἀπό τά λάθη των, νά ἔχουν αὐτομεμψίαν καί νά εἶναι σεμνοί, ἔχουν ἐξειδικευθῆ εἰς τό νά ἀντιφάσκουν σχεδόν σέ ὅλα ὅσα λέγουν καί κάμνουν καί βεβαίως στό νά ἀναθεματίζουν ὅλους τούς ἄλλους!
---------------------------------------------------------
Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Δημήτριος Χατζηνικολάου :
Ὅσοι γνωρίζουν ὅτι κηρύσσεται αἵρεσις ὀφείλουν ν' ἀποτειχισθοῦν ἀπό αὐτήν καί ν' ἀγωνισθοῦν διά τήν σύγκλησιν Πανορθοδόξου Συνόδου, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἁρμοδία ν' ἀποφανθῆ καί νά καθαιρέσῃ τούς αἱρετικούς. (...) Σημειωτέον δέ ὅτι αἵρεσις δέν εἶναι μόνον ὁ Οἰκουμενισμός, ἀλλά καί τά ΘΝΠ, ὁ Σεργιανισμός, ὁ Νομικός Οἰκουμενισμός, (...) ὁ Ἀνθρωπομορφισμός, ἡ ἔμμεσος, πλήν σαφής, ἄρνησις ὀρθοδόξου πίστεως, τήν ὁποίαν συνεπάγεται ἡ ὑπαγωγή στό Ἄρθρον 16 τοῦ Ν. 4301/2014, τήν κατ' οὐσίαν ἄρνησιν τοῦ ἱεροῦ δικαιώματος τῆς ἀποτειχίσεως κ.ἄ.,

Σχόλιο Κυπριανός Χ :
Η Σύνοδος πιστοποιεί τήν αλήθεια, τήν οποία εκφράζει μέρος τού εκκλησιαστικού σώματος, καί αφαιρεί τό ψεύδος (: αληθοφάνεια ή ψευδαλήθεια, κυρίως όμως ξένον σώμα) από τούς πιστούς εκείνους που πρόσκεινται σέ αυτό καί αυτά.
Τώρα, τό πώς συνδέεται ετούτο «... αλλά καί τά Θ(ρησκευτικά) Ν(ομικά) Π(ρόσωπα)» μέ τό «... Ἀνθρωπομορφισμός, ἡ ἔμμεσος, πλήν σαφής, ἄρνησις ὀρθοδόξου πίστεως, τήν ὁποίαν συνεπάγεται ἡ ὑπαγωγή στό Ἄρθρον 16 τοῦ Ν. 4301/2014» είναι κάτι που δέν τό καταλαβαίνω, νοουμένου γενικότερα :

1. Ότι «1 Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν· 2 ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν· οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρίμα λήψονται.»(Ρμ. ιγ΄) καί ειδικότερα,

2. Ότι δέν τίθεται πρόκριμα α) η προσκήνυση τού Καίσαρα, β) η απαλοιφή τής προμετωπίδας τού Συντάγματος γ) η ισονομία καί κυρίως δ) η κατ΄αντιστοιχίαν τού δημοκρατικού πολιτεύματος υπερέχουσα αρχή τής πλειοψηφίας, όπου η πλειοψηφία κυβερνά καί η μειοψηφία ελέγχει.
Άν οι θρησκευτικά Ορθόδοξοι Χριστιανοί (κακώς ΘΝΠ) αποτελούν μειοψηφία, οφείλει η πλειοψηφία νά τό εξακριβώσει ενεργώντας Δημοψήφισμα καί διευκρινίζοντας τί εννοεί μέ τόν όρο "νομικό πρόσωπο" φύσεως θρησκευτικής. Τά Πολιτικά Νομικά Πρόσωπα (ΠΝΠ) τί φύσεως είναι ; Πλειοψηφούν ή μειοψηφούν ;
---------------------------------------
Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Unknown είπε...
Άρα ο κ.Κυπριανός ακολουθεί μια καινοτομία που είναι χειρότερη από τον Οικουμενισμό!
13 Μαρτίου 2020 - 5:30 μ.μ.

Απάντηση
Ο Κυπριανός πιστεύει αυτά τά οποία «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, ...»

Μάς φόρτωσαν τήν καινοτομία κι εμείς πέσαμε στήν παγίδα τους. Γνώριζαν ότι θά γίνουμε κομμάτια : έγκυρα ή άκυρα Μυστήρια, δυνάμει ή ενεργεία, αίρεση ή σχίσμα, εγκυρες ή άκυρες χιροτονίες ιερέων καί τώρα θρησκευτικά ή πολιτικά νομικά πρόσωπα. Έπεται συνέχεια, ενώ αγνοείται τό βασικότερο καί ουσιωδέστερο : Η αλλαγή τού εκκλησιαστικού χρόνου. Χρόνου τόν οποίον αγίασαν οι πατέρες της Εκκλησία, δόθηκαν τά Δόγματα Πίστεως καί τόσα άλλα, ότι «ο άνθρωπος αγιάζει τόν χρόνο καί όχι ο χρόνος τόν άνθρωπο». Άν παύσουν νά υπάρχουν άγιοι, τότε αρχίζει η "φαγωμάρα" καί γινόμαστε καθώς έχουμε γίνει.
Δέν χρειάζεται νά γράψω τίποτα περισσότερο : «19 ἐκ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξῃ ἁμαρτίαν, φειδόμενος δὲ χειλέων νοήμων ἔσῃ.» (Παροιμίαι, κεφ. 10)

Η επηρμένη παπική οφρύς αγιάσθηκε (θεέ μου συγχώρα) ευρούσα 13 ελλείπουσες ημέρες. Μάς τίς έκρυψεν ο άγιος Θεός, γιά νά τίς βρεί ο Πάπας, παρότι μέ ακρίβειαν μαθηματικήν δέν εξακριβώνεται ούτε η πρώτη ανατολή τού Ηλίου ούτε η Θεία Γέννησις ούτε η Σταύρωσις τού Κυρίου.

Η άγία τράπεζα στις φλόγες

Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος άλλ' αφανής λευίτης, ο π. 'Ιωάννης. Ήταν έγγαμος, οικογενειάρχης, από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας. Τις καθημερινές εργαζόταν στά χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην εκκλησία. 

Στη θεία λειτουργία σχεδόν πάντοτε ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς. Την ώρα μάλιστα του καθαγιασμού η κατάνυξή του κορυφωνόταν. Οι ψάλτες έψαλλαν το «σε υμνούμε...» όσο πιο αργά μπορούσαν, αλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά ή και περισσότερο. 'Έτσι κι εκείνοι επαναλάμβαναν τον ύμνο μέχρι πέντε ή έξι φορές. Τελικά, πλησίασαν κάποτε τούς επιτρόπους και τούς είπαν το πρόβλημά τους. Εκείνοι με τη σειρά τους το διαβίβασαν στο λειτουργό: 

Μακρυά από τους νοθευτάς της ευσεβείας

«Εκείνοι που θα αποσκιρτήσουν από την ευσέβεια και θα αφήσουν τα πάτρια και ορθά δόγματα της πίστεως και τις κοινές παραδόσεις της Εκκλησίας, αλλά περιπέσουν και παρεκτραπούν σε νεωτερισμούς και αλλόκοτες δοξασίες και συνήθειες ετερόδοξες και παραχαράξουν και νοθεύσουν την αλήθεια της ευσεβείας αυτοί ούτε είναι πλέον ούτε ονομάζονται αληθώς Χριστιανοί, αλλά κόπτονται και χωρίζονται από το σύνολο των μελών της Εκκλησίας και των Χριστιανών σαν ετερόδοξοι και νεωτερισταί και εκβάλλονται από την ιερή μάνδρα σαν πρόβατα ψωριασμένα και μέλη σαπισμένα».

Η εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος του 1724.
-----------------------------------
Marinos Ritsoudis είπε...

Να τα διαβάζουν καλά οι ΓΟΧ ΘΝΠ τού Π. Ν. Δημαρά και τών λοιπών μεντόρων υποστηρικτών τού ετερόδοξου νομικού μανδύα, πού κατάντησαν την Αγία Εκκλησία νομικό αιρετικό μόρφωμα, στην ουρά του Υπουργείου Παιδείας.
Αίσχος καί τροπή σας και αν έχετε πτυχία, ντροπή σας και αν είσαστε δάσκαλοι, ντροπή σας και αν έχετε νομική οργάνωση.

Κινδυνεύομε, ως Εκκλησία και ως Έθνος.

Οι κολυμβήθρες εστέγνωσαν δια το μη υπάρχειν βρέφη προς βάπτισι και η Ραχήλ, η αγία μας Εκκλησία, κλαίει απαρηγόρητα δια τα τέκνα Της τα αποβαλλόμενα και φονευόμενα υπό αναλγήτων μητέρων και κακούργων ιατρών. Τριάκοντα επτά περίπου χιλιάδες αθώων ψυχών φονεύονται κατά μήνα και ο εθνικός μας στρατός κατ΄ έτος ελαττώνεται, ενώ οι κύκλω ημών εχθροί υπερπληθύνονται. Οι δε Κληρικοί μας συζητούν περί ανέμων και υδάτων, περί ιερωσύνης γυναικών και στρατεύσεως αυτών… Ταλαίπωρε αιωνία Ελλάς, που πηγαίνεις; Με τρία εκατομμύρια μουσουλμάνων στα αγιοτόκα εδάφη σου, Ιέρειες ετοιμάζονται δια την Εκκλησία σου και γυναίκες δια την φύλαξι των συνόρων και της ακεραιότητός σου!!!