Εκκλησία και κόσμος -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η αγάπη του Θεού αγιάζει τον κόσμον
Είναι κάποιες αλήθειες παλιές, αλλά όχι ξεπερασμένες. Άφθορες από το πέρασμα του χρόνου, αδιάσειστες από τους σεισμούς και αδιάφθορες από τους συρμούς των καιρών μένουν φωτεινά μετέωρα. Φέγγουν στα σκοτάδια αυτού του κόσμου και κοντρολάρουν την πορεία μας μέσα σ΄ αυτόν. Διευκρινίζω ότι χρησιμοποιώ τη λέξη «κόσμος» με την ειδική έννοια, που της δίνει ο λόγος του Θεού· «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α΄ Ιω. 5: 19). Ο κόσμος παραδομένος στον πονηρό, που τον ανακηρύσσει άρχοντα και κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, αντιτίθεται συνειδητά στο θέλημα του Θεού. Είναι εντούτοις, θαυμαστό ότι αυτός ο πονηρός κόσμος συνιστά το άμεσο αντικείμενο της αγάπης του Θεού.

Καθολική εκκλησία Οικουμενισμός 1

ΥΜΝΟΙ ΘΕΙΩΝ ΕΡΩΤΩΝ -- ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ Ν. ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Γι΄ αυτό πληγώνομαι με την αγάπη εκείνου. Κι΄ όσο δεν τον βλέπω, λιώνει η ψυχή, ο νους μου, η καρδιά μου φλέγεται, και στενάζοντας τριγυρίζω και καίγομαι ζητώντας τον εδώ κι΄ εκεί. Και πουθενά δεν βρίσκω τον εραστή της ψυχής μου. Στρέφω παντού τα μάτια μου, μήπως δω τον ποθητό μου. Όμως εκείνος, αόρατος, δε φαίνεται καθόλου. Κι΄ όταν αρχίσω να θρηνώ απελπισμένος, τότε παρουσιάζεται μπροστά μου, και με βλέπει, αυτός που βλέπει τα πάντα. Μένω όλο απορία και θάμπος μπρος στην αρμονία της ομορφιάς του. Κι΄ αναρωτιέμαι πως άνοιξε τους ουρανούς και πρόβαλε του κόσμου ο κτίστης και μου έδειξε τη δόξα του την ανείπωτη και μοναδική. Κι΄ ενώ εγώ συλλογίζομαι ποιος άραγε θα βρεθεί πιο κοντά σ΄ εκείνον και πως θ΄ ανυψωθεί σε τέτοιο απροσμέτρητο ύψος, αυτός βρίσκεται μέσα μου, αστράφτοντας μες στην καημένη μου καρδιά, τυλίγοντάς με ολόγυρα με την αθάνατη λάμψη του, καταυγάζοντας με τις ακτίνες του όλα μου τα μέλη.

ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ -- Orthodox Hymns

Διότι τόσον η Θεοτόκος ήτον καταπεπυκνωμένη κύκλω κατά την ψυχήν και τω σώμα από τας αρετάς και τας θείας και υπερφυσικάς χάριτας, ώστε δεν ευρήκεν ουδέ την παραμικράν είσοδον ο Διάβολος, δια να εμβάση εις το πανάγιον Αυτής υποκείμενον καμμίαν προσβολήν πονηρού λογισμού.

Τη Κ΄ (20η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και θαυματουργού ΛΕΟΝΤΟΣ, Επισκόπου Κατάνης.

Λέων ο θεοπρόβλητος της Εκκλησίας φωστήρ, και των θείων προσταγμάτων εκπληρωτής, ο των Αποστόλων ζηλωτής και των πενήτων προνοητής και μεγίστων τεραστίων εργάτης θαυμάσιος, εγεννήθη εις την πόλιν της Ραβέννης από γονείς ευγενείς, ευγενέστατος κατά κόσμον, εις δε την της ψυχής κατάστασιν πολύ ευγενέστερος, δια την υπερβάλλουσαν αυτού αρετήν και αξιέπαινον πολιτείαν, διότι όχι μόνον μετά την χειροτονίαν του, αλλά και πρότερον εφύλαττεν όλας τας αρετάς.

Δεν ομιλεί εκεί η διαχρονική Εκκλησία αλανθάστως; -- του Ιερομονάχου Θεοδωρήτου

Η παναίρεσις του Οικουμενισμού η οποία επί ένα αιώνα έχει εισχωρήσει εις την Εκκλησία μας και στην κυριολεξία στέκεται ως οδοστρωτήρ ο οποίος τείνει να ισοπεδώσει κάθε έννοια αντιστάσεως. Πάγιες και σώζουσες αλήθειες του παρελθόντος παραδεδομένες με αίματα από τους Αγίους Πατέρες μας σήμερα παραγκωνίζονται, απεμπολούνται, δεν ισχύουν. Ομιλεί ο προκαθήμενος επί παραδείγματι για «δύο Εκκλησίες» για την Ορθοδοξία και τον παπισμό και άλλες εκκλησίες. Δεν αντίκεινται αυτό εις το Πιστεύω μας; Δεν ομιλεί εκεί η διαχρονική Εκκλησία αλανθάστως; «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Και έρχεται τώρα ο του Φαναρίου να μας διευκρινήσει τα αδιευκρίνηστα; Εν τοιαύτη περιπτώσει δεν είναι αίρεσι αυτό; Και να ήταν μόνον αυτό· παραδίδω όμως τον λόγο εις εγνωσμένου κύρους εκκλησιαστικούς άνδρας δια να γίνει καταφανεστέρα η αλήθεια. Γράφει ο π. Θεόδωρος Ζήσης καθηγητής του Αριστοτελείου πανεπιστημίου εις το βιβλίο του «κακή υπακοή αγία ανυπακοή» σελ. 49:

Ούτοι, επειδή ήλεγξαν τον λατινόφρονα Βέκκον τον Πατριάρχην

Τι δε να είπω δια τον Οσιομάρτυρα Ευθύμιον τον Ηγούμενον του Βατοπαιδίου, και τους μετ’ αυτού δώδεκα Οσιομάρτυρας Μοναχούς; Ούτοι, επειδή ήλεγξαν κατά πρόσωπον ως αιρετικούς τόσον τον λατινόφρονα βασιλέα Μιχαήλ τον Παλαιολόγον, όσον και τον λατινόφρονα Βέκκον τον Πατριάρχην, ο μεν Ευθύμιος, δεθείς με άλυσιν, κατεποντίσθη υπ’ αυτών εν τη θαλάσση του Καλαμιτζίου, οι δε δώδεκα Μοναχοί εκρεμάσθησαν παρ’ αυτών εν τω καλουμένω Φουρκοβουνίω.         

Συναξ. Πεντηκοσταρίου σελ. 424

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης γράφει στὴν «Κλίμακά» του (ΙΕ´ Λόγος περὶ ἁγνείας) τὰ ἑξῆς:

«Ὅσον ἄφθαρτος καὶ ἀσώματος εἶναι ὁ Κύριος, τόσον εὐφραίνεται μὲ τὴν ἁγνότητα καὶ ἀφθαρσία τοῦ σώματός μας. Ἀντιθέτως, καθὼς ἰσχυρίζονται μερικοὶ, οἱ δαίμονες μὲ κανένα ἄλλο δὲν χαίρονται τόσον, ὅσον μὲ τὴν δυσωδία τῆς πορνείας, καὶ μὲ κανένα ἄλλο πάθος, ὅσον μὲ τὸν μολυσμὸ τοῦ σώματος».

Τά Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης στό Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης -- ΨΗΦΙΣΜΑ

Ἡ Λαοσύναξη τῆς Ἐκδηλώσεως, πού διοργάνωσαν τά Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης στό Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης, σήμερα Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020, ἀφοῦ ἀκούσαμε τίς διεξοδικές καί ἀποκαλυπτικές ὁμιλίες τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν, κατά σειράν, π. Μαξίμου Ἰβηρίτη, Γεωργίου Ρωμανοῦ, Ἰωάννου Μάζη καί Δήμου Θανάσουλα σχετικά μέ τά καυτά θέματα:

Α) τῆς «Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν» Β) τῆς λαθρομετανάστευσης καί Γ) τοῦ δημογραφικοῦ, διατρανώνουμε τήν ἀπόφασή μας,

1) Νά μή συναινέσουμε στήν προδοσία τῆς Μακεδονίας μας, τῆς μιᾶς καί μοναδικῆς, πού ἔγινε μέ τήν «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν».

2) Νά μήν συναινέσουμε στό συντελούμενο ἔγκλημα σέ βάρος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί τοῦ ἔθνους, πού συνίσταται στόν παράνομο ἐποικισμό τῆς Ἑλλάδος ἀπό παράνομους μετανάστες.

3) Νά κρούσουμε τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά τήν βραδυφλεγῆ βόμβα τοῦ Δημογραφικοῦ. Σύμφωνα μέ τίς στατιστικές, μετά ἀπό 30 χρόνια οἱ Ἕλληνες τό γένος πιθανόν νά εἴμαστε μειοψηφία στόν τόπο μας καί μάλιστα μέ ἕνα πληθυσμό κατά πλειοψηφία ἡλικιωμένων.

Ζητοῦμε καί ἀπαιτοῦμε νά ληφθοῦν ἄμεσα τά ἀπαραίτητα μέτρα γιά νά ἀνακοποῦν καί τά τρία παραπάνω ἐγκλήματα.

Τήν τιμή της ή άποτείχιση, καί τό ἐτήσιο τάμα τῆς Ἀρχιλοχία Βασιλικής Πλεξίδα.

Πανήγυρη τῆς Παναγίας τῆς Σερφιώτισας καί τό ἐτήσιο  τάμα τῆς Ἀρχιλοχία Βασιλικής Πλεξίδα, πού σώθηκε ἀπό τήν πτώση τοῦ ἑλικοπτέρου στήν Ελλασόνα τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2016.

Ἡ ἀποτειχισμένη πλέον ἐκ τῶν ΓΟΧ ΘΝΠ ὑπό τόν Κο Καλλίνικο, Ἀρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα βρέθηκε στήν Νῆσο Σέριφο στήν ἀποτειχισμένη  Ἱερά Μονή Παναγίας Ἀκρωτηριανής Σερφιώτισας, γιά τήν ἑορτή Τῆς Παναγίας καί τήν ἐκπλήρωση τοῦ ἐτήσιου τάματος τῆς Θείας Λειτουργίας, μέ Λειτουργό τόν Πάτερ Δημήτριο, ἐκ της ἀποτειχισμένης ἐνορίας τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου τοῦ Βόλου.  

Ή δική της δημοσίευση εκ τού fb 

Και η αντίστοιχη φωτογραφία προ 2,5 έτη  πρίν την αποτείχιση. 

Δημοσιεύτηκε 1 hour ago από τον χρήστη SCRIPTA MANENT

--------------------------------

Σταύρος Τ. είπε...

Aυτό το κορίτσι μας κάνει όλο και περισσότερο χαρούμενους.
Οι ευχές μας είναι μαζί της, ώστε να ζει με Ορθοπραξία μέχρι τέλους
----------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Γιά μένα, ἡ εἴδησις ὅτι ἡ Κα Πλεξίδα ἀπετειχίσθη ἀπό τήν Σύνοδον τοῦ κ. Καλλινίκου εἶναι ἐξαιρετικῶς σημαντική: Ἡ Παναγία, πού τήν ἔσωσε ἀπό βέβαιον θάνατον, δέν τήν ἄφησε νά ὁδηγηθῇ εἰς τόν πνευματικόν θάνατον!

Τι παράξενος Θεός, ο Θεός των χριστιανών!

Ανώνυμος είπε...

Ο αγώνας πολύς και ο πειρασμός αδυσώπητος! Η σιωπή του Θεού εκκωφαντική, τα χέρια παραλύουν, το σώμα καθεύδει, ο νους αγωνιά πάνω στις ρωγμές να σταθεί όρθιος. Πού είναι, πώς κανείς νικάει όταν εσύ κρατάς πίστη ανάμεσα σε ρωγμές κι εκείνος κρατάει μαχαίρι να σε διχοτομήσει; Οι κραδασμοί σαν ξερά φύλλα συντρίβουν στους άγνωστους θαλάμους του υπογείου σου. Φυλακή χωρίς παράθυρα και πόρτα επτασφράγιστη τούτο το υπόγειο. Και να, λίγο φως, μπαίνει από την εσοχή της κλειδαριάς της, με ένα Κύριε ελέησον, οι σκιές διακρίνονται ολοένα και περισσότερο! Αυτό το ελάχιστο φως, είναι ικανό να διώξει το πυκνό σκοτάδι, είναι ικανό να δείξει και τις σκιές σου!Δεν έχει φωνή ο Θεός; Δε μιλάει; Δεν έχει λόγο; Δε τον αρθρώνει; Βουβός όχι, όχι δεν είναι ο Θεός αμίλητος! Μιλάει, ακούει, βλέπει, κρίνει, ελέγχει, αγαπάει, παιδεύει, χαιδεύει! Έχει τόσες πολλές αισθήσεις ο Θεός; Γιατί δεν τον βλέπω; Όταν του μιλάω γιατί δεν ακούω τη φωνή του; Μήπως δε μίλησε τότε που βάπτιζε το μονογενή Υιό του, μήπως δεν μίλησε στο Θαβώρ στο μακάριο φως του Υιού του; Μίλησε, αυτόν ακούετε!! Ναι, αυτόν που έγινε άνθρωπος ενώ είναι άυλος! Τι λέω, περισσότερο κι από άυλος, φόρεσε μια στολή που δε του ταιριάζει. Κι όμως τη φόρεσε! Μα για να ντυθεί μαι τόσο ταπεινή φορεσιά σημαίνει ότι Αυτός της δίνει αξία! Από ξύλα, από χόρτα, από επεξεργασμένη σκόνη η στολή, κι όμως, τη φόρεσε! Μα γιατί, γιατί να φορέσει άραγε μια τέτοια καταφρονεμένη στολή ένας που δεν την έχει ανάγκη; Η ντουλάπα του άπειρες στολές περιέχει! Την ανέβασε ψηλά, τη τοποθέτησε σε περίοπτη θέση, δίπλα του, την αγάπησε όσο καμιά! Στολή κι αυτή, λέει ο άνθρωπος, γεμάτη μπαλώματα, φθορές, αίματα! Τί της βρήκε που τη φόρεσε, δε λερώθηκε, δε σιχάθηκε, δεν απηύδησε με τη μπόχα της; Όχι, τίποτα απ΄όλα αυτά! Τι παράξενος Θεός, ο Θεός των χριστιανών!