Ἡ ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ εἶναι μιὰ κοσμοθεωρητική τοποθέτηση πολύ γνωστή.
Πολλοί ἄνθρωποι ἔχουν, ὅπως νομίζουν, μιὰ κατασταλαγμένη ἀντίληψη περί τοῦ
κόσμου καί τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως πού κεντρικό χαρακτηριστικό της ἔχει τήν
ἀπόρριψη τῆς ἰδέας, ὅτι ὑπάρχει ἕνα ὄν ἤ μία λογική δύναμη ἀσυγκρίτως ἀνώτερη
ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἀθεϊσμός, ὅπως εἶναι γνωστό, ἔχει μιὰ πολύ παλιά ἱστορία,
τόσο παλιά ὅσο σχεδόν καί ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου. Καί εἶναι γεγονός ὅτι ἡ
πνευματική γενικά ἀτμόσφαιρα κάθε ἐποχῆς παίζει τό ρόλο της στή κάμψη ἤ τήν
ὕψωση τοῦ δείκτου τοῦ βαθμοῦ τῆς ἀθεΐας. Τά θρησκευτικά, κοινωνικά, φιλοσοφικά
καί ἄλλα ἰδεολογικά συστήματα καί κινήματα κάθε ἐποχῆς ἐπηρεάζουν ἀναλόγως τούς
ἀνθρώπους καί αὐξάνουν ἤ μειώνουν τόν ἀριθμό τῶν ἀθέων. Λ.χ. ἡ ἐποχή μας μέ δύο
ἀπό τά πολλά χαρακτηριστικά της, δηλ. τήν ἁλματώδη τεχνολογική ἀνάπτυξη καί τήν
ἐξωστρέφεια, εὐνοεῖ ἀθεϊστικὰς ἀντιλήψεις, ὅπου ὑπάρχουν βέβαια προδιαθέσεις
ὀφειλόμεναι καί εἰς ἄλλους λόγους.
Τη ΙΕ΄ (15η) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ, Πρεσβυτέρου της εν Αντιοχεία Εκκλησίας.
Λουκιανός ο Πρεσβύτερος και Μάρτυς του Χριστού ήτο από μίαν πόλιν της
Συρίας καλουμένην Σαμόσατα, εν έτει 290. Οι γονείς του ήσαν ευγενείς και Χριστιανοί,
οίτινες τον έβαλαν να σπουδάζη τα ιερά γράμματα. Όταν δε έφθασεν ο νέος εις το
δωδέκατον έτος της ηλικίας του, οι γονείς του ετελεύτησαν. Ο δε Λουκιανός,
διαμοιράσας εις τους πτωχούς τα υπάρχοντα, απήλθεν εις Έδεσσαν, και παρέμεινεν
επί πολύ εις τινα διδάσκαλον ενάρετον, ονομαζόμενον Μακάριον, από τον οποίον
συνήθροισε πάσαν αρετήν και εβαπτίσθη απ’ αυτόν, διότι ακόμη δεν ήτο Χριστιανός
τέλειος· έπειτα ηθέλησε να γίνη Μοναχός και τόσον ηγάπησε την εγκράτειαν, ώστε
δεν ηθέλησε να φάγη ποσώς πράγμα εψημένον, ούτε μαγείρευμα, ούτε οίνον
εδοκίμασεν, αλλά μαχόμενος καθ’ εκάστην κατά της σαρκός με νηστείαν και
κακοπάθειαν, τοσούτον την κατέβαλε με προσευχάς και με δάκρυα, ώστε εθαύμαζον
όσοι τον εγνώριζον.
Xρυσαῖ σελίδες ὁμολογίας καί ἁγιότητος -- Γράφει ο κ. Δημήτριος Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητής Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Ἄν καί σχετικῶς ὀλίγοι Ν/Ηται γνωρίζουν ὅτι τό 1965 ἔγινεν
ἡ «Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν», ἐν τούτοις πολλοί κάτι ἔχουν καταλάβει καί θά ἤθελαν
νά ἐγκαταλείψουν τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αἰσθάνονται ἐγκλωβισμένοι εἰς
τήν αἵρεσιν, ὅμως, διότι ἡ πρώτη ἐναλλακτική πού ἔρχεται κατά νοῦν εἶναι τό
Πάτριον Ἑορτολόγιον (π.ἑ.), τό ὁποῖον δυστυχῶς ἔχει πρό πολλοῦ ἀπολέσει τήν ἀξιοπιστίαν
του, λόγῳ τῶν πολλῶν σχισμάτων καί κακοδοξιῶν πού ἔχουν καλλιεργηθῆ κι ἐκεῖ. Ὅταν
ἡ ἀντίστασις τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. ἐξεκίνησησε τό 1924 καί ἐνεδυναμώθη τό
1935, μέ τήν ἀνάληψιν τῆς ἡγεσίας τοῦ κινήματος ὑπό τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν, τό
π.ἑ. ἦτο ἡ ἱερωτέρα καί ἡ σοβαρωτέρα ὑπόθεσις τῆς νεωτέρας Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας,
ἀντίστοιχον τοῦ κινήματος τῶν Εἰκονοφίλων ἐπί Εἰκονομαχίας ἤ ἔτι σπουδαιότερον.
Διό καί ἐπολεμήθη λυσσωδῶς ὑπό τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, μέ ἐπικεφαλῆς τῶν
διωκτῶν τήν κρατοῦσαν «ἐκκλησίαν», κι ἐγράφησαν ἔτσι χρυσαῖ σελίδες ὁμολογίας
καί ἁγιότητος. Ὅπως ἦτο ἑπόμενον, ὁ Διάβολος ἐπεστράτευσε τότε πολλούς
τσαρλατάνους καί τούς ἔκανε ἐπισκόπους στό π.ἑ. διά νά τό διαλύσουν. Δυστυχῶς,
τό κατώρθωσε! Διό καί ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει πλέον ἀνενόχλητος!
Ψάχνω πολύ και δεν πέφτω εύκολα σε λάθος - σχόλιο του Σταύρου Τ.
Νικόλαε σου έχω ξαναπεί ότι ψάχνω πολύ και δεν πέφτω εύκολα σε λάθος
Ὁ Στάρετς Νεκτάριος έζησε στήν Ὄπτινα 50 χρόνια (1873 - 1923), 25 χρόνια στό ἴδιο κελλί, ἄλλοτε ἔγκλειστος καί ἄλλοτε διά Χριστόν Σαλός. Ἐλεημένος μέ τά χαρίσματα τῆς προφητείας καί τῆς πνευματικῆς κοθοδηγήσεως, στήριξε τούς πιστούς στήν ἀμέσως πρίν καί κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 περίοδο. Τό 1914 τόν ἐπισκέφθηκε ἡ Μεγ. Δούκισσα Ἐλισάβετ (ἔπειτα Νεομάρτυς, + 1918), ἡ ὁποία ἀπό σεβασμό συνομίλησε μαζί του ὄρθια! Μίλησε μέ θαυμαστή εὐκρίνεια γιά τήν Ἐπανάσταση, τήν δολοφονία τοῦ Τσάρου Νικολάου Β' καί τῆς οἰκογενείας του, τήν καταστροφή τῆς Ἁγίας Ρωσίας, ἀλλά καί τήν τελική νίκη τῆς Πίστεως ἐπί τοῦ Ἀθεϊσμοῦ. Ἐκτός ἄλλων προφήτευσε στόν Καθηγητή Ἰβάν Andreyev τήν σύλληψη καί τήν ἐξορία του.
Ἔζησε τήν διάλυση τῆς Ὄπτινα (1923) καί τήν διασπορά τῶν 250 μοναχῶν της. Τήν Μεγ. Πέμπτη τοῦ 1923 συνελήφθη καί καταδικάστηκε σέ θάνατο, ἀλλά τελικά ἐξορίστηκε, ἀρχικά στό Πλόχινο τῆς Καλούγας καί τελικά στό Χόλμισι τοῦ Μπριάνσκ.
Πρίν τήν Διακήρυξη τοῦ 1927, τόν ἐπισκέφθηκαν οἱ Καθηγητές Komorovich καί Anichkov. Κατά τήν συζήτησή τους ὁ Γέροντας ἀποκάλεσε τόν Μητροπ. Σέργιο νεωτεριστή. Ὅταν οἱ συνομιλητές του τοῦ ὑπενθύμισαν, ὅτι μετανόησε (καί ἀποκαταστάθηκε ἀπό τόν Πατριάρχη Τύχωνα), ἐκεῖνος ἀπάντησε προφητικά: "Ναί, μετανόησε· ἀλλά τό δηλητήριο εἶναι ἀκόμη μέσα του"!
"Οἱ Σεργιανιστές - ἔλεγε - εἶναι χειρότεροι ἀπό τούς Ἀνακαινιστές τῆς "Ζωντανῆς Ἐκκλησίας", διότι ἐκεῖνοι μετανόησαν, ἐνῶ αὐτοί εἶναι ἀμετανόητοι, ἔχουν πορωθεῖ".
Ἐνδεικτικό τῶν ἐκκλησιολογικῶν θέσεων καί τῆς Ὁμολογίας τοῦ Στάρετς Νεκταρίου εἶναι ὅτι ἀπαγόρευε στούς πιστούς νά κάνουν ἀκόμη καί τόν σταυρό τους περνῶντας ἔξω ἀπό Ναούς τῶν Σεργιανιστῶν, διότι θεωροῦσε τό Πατριαρχεῖο Μόσχας ἄμοιρο Χάριτος καί τά Μυστήριά του ἄκυρα!
------------------
Ο/Η δάσκαλος είπε...
Και μόνο από τον τίτλο "Ψάχνω πολύ και δεν πέφτω εύκολα σε λάθος" καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος της έπαρσής σου... (Δείγματα της οποίας έχεις δείξει και στο παρελθόν όταν παρεξηγήθηκες που αποκαλύφθηκε η ιδιότητα σου και αντέδρασες καυχόμενος).
Ὁ Στάρετς Νεκτάριος έζησε στήν Ὄπτινα 50 χρόνια (1873 - 1923), 25 χρόνια στό ἴδιο κελλί, ἄλλοτε ἔγκλειστος καί ἄλλοτε διά Χριστόν Σαλός. Ἐλεημένος μέ τά χαρίσματα τῆς προφητείας καί τῆς πνευματικῆς κοθοδηγήσεως, στήριξε τούς πιστούς στήν ἀμέσως πρίν καί κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 περίοδο. Τό 1914 τόν ἐπισκέφθηκε ἡ Μεγ. Δούκισσα Ἐλισάβετ (ἔπειτα Νεομάρτυς, + 1918), ἡ ὁποία ἀπό σεβασμό συνομίλησε μαζί του ὄρθια! Μίλησε μέ θαυμαστή εὐκρίνεια γιά τήν Ἐπανάσταση, τήν δολοφονία τοῦ Τσάρου Νικολάου Β' καί τῆς οἰκογενείας του, τήν καταστροφή τῆς Ἁγίας Ρωσίας, ἀλλά καί τήν τελική νίκη τῆς Πίστεως ἐπί τοῦ Ἀθεϊσμοῦ. Ἐκτός ἄλλων προφήτευσε στόν Καθηγητή Ἰβάν Andreyev τήν σύλληψη καί τήν ἐξορία του.
Ἔζησε τήν διάλυση τῆς Ὄπτινα (1923) καί τήν διασπορά τῶν 250 μοναχῶν της. Τήν Μεγ. Πέμπτη τοῦ 1923 συνελήφθη καί καταδικάστηκε σέ θάνατο, ἀλλά τελικά ἐξορίστηκε, ἀρχικά στό Πλόχινο τῆς Καλούγας καί τελικά στό Χόλμισι τοῦ Μπριάνσκ.
Πρίν τήν Διακήρυξη τοῦ 1927, τόν ἐπισκέφθηκαν οἱ Καθηγητές Komorovich καί Anichkov. Κατά τήν συζήτησή τους ὁ Γέροντας ἀποκάλεσε τόν Μητροπ. Σέργιο νεωτεριστή. Ὅταν οἱ συνομιλητές του τοῦ ὑπενθύμισαν, ὅτι μετανόησε (καί ἀποκαταστάθηκε ἀπό τόν Πατριάρχη Τύχωνα), ἐκεῖνος ἀπάντησε προφητικά: "Ναί, μετανόησε· ἀλλά τό δηλητήριο εἶναι ἀκόμη μέσα του"!
"Οἱ Σεργιανιστές - ἔλεγε - εἶναι χειρότεροι ἀπό τούς Ἀνακαινιστές τῆς "Ζωντανῆς Ἐκκλησίας", διότι ἐκεῖνοι μετανόησαν, ἐνῶ αὐτοί εἶναι ἀμετανόητοι, ἔχουν πορωθεῖ".
Ἐνδεικτικό τῶν ἐκκλησιολογικῶν θέσεων καί τῆς Ὁμολογίας τοῦ Στάρετς Νεκταρίου εἶναι ὅτι ἀπαγόρευε στούς πιστούς νά κάνουν ἀκόμη καί τόν σταυρό τους περνῶντας ἔξω ἀπό Ναούς τῶν Σεργιανιστῶν, διότι θεωροῦσε τό Πατριαρχεῖο Μόσχας ἄμοιρο Χάριτος καί τά Μυστήριά του ἄκυρα!
------------------
Ο/Η δάσκαλος είπε...
Και μόνο από τον τίτλο "Ψάχνω πολύ και δεν πέφτω εύκολα σε λάθος" καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος της έπαρσής σου... (Δείγματα της οποίας έχεις δείξει και στο παρελθόν όταν παρεξηγήθηκες που αποκαλύφθηκε η ιδιότητα σου και αντέδρασες καυχόμενος).
Αν νομίζεις λοιπόν ότι ψάξιμο είναι το να αντιγράφεις χωρίς κριτική ματιά τις αυθαιρεσίες του γνωστού αναξιόπιστου Μάρκου, τότε πάω πάσο. Μείνε στο σκότος σου.
Εγώ ξέρω πως οι κληρικοί που κοινώνησαν και κήδεψαν τον Στάρετς Νεκτάριο ανήκαν στην, όπως την αποκαλείτε, "Σεργιανιστική" Εκκλησία (συγκεκριμένα ανήκαν στην μετριοπαθή ομάδα των "μη-μνημονευτών", δηλαδή όσων απλά δεν μνημόνευαν τον Σέργιο [θεωρώντας ως νόμιμο Τοποτηρητή, τον Άγιο Κύριλλο του Καζάν), χωρίς όμως να έχουν αποκηρύξει την εκκλησιαστική δομή αυτή ή να την θεωρούν χωρίς Χάρη [σε αντίθεση με την "Κόκκινη", δηλαδή την "Ζώσα Εκκλησία"] ή να προσχωρήσουν στους Ιωσηφίτες και στις Κατακόμβες). Οι δύο μάλιστα από αυτούς έγιναν έπειτα υψηλόβαθμοι κληρικοί στο "Σεργιανιστικό" Πατριαρχείο.
Όποιος διαβάζει πρωτότυπες ρωσικές πηγές, και όχι Μάρκου και Ζιώγο, μπορεί να τα επιβεβαιώσει.
-------------------------
Σχόλιο του διαχειριστή:
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι του διαχειριστή. Ο αδελφός μας Σταύρος δεν έχει ουδεμία σχέση. Το αυτό συμβαίνει και με το άρθρο του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου : Χρυσαῖ σελίδες ὁμολογίας καί ἁγιότητος. Όταν υπάρχουν σχόλια τα οποία ο διαχειριστής νομίζει ότι έχουν χρεία ιδιαιτέρας προσοχής, τα ανεβάζει στην πρώτη σελίδα χωρίς να ζητηθεί άδεια.
Εγώ ξέρω πως οι κληρικοί που κοινώνησαν και κήδεψαν τον Στάρετς Νεκτάριο ανήκαν στην, όπως την αποκαλείτε, "Σεργιανιστική" Εκκλησία (συγκεκριμένα ανήκαν στην μετριοπαθή ομάδα των "μη-μνημονευτών", δηλαδή όσων απλά δεν μνημόνευαν τον Σέργιο [θεωρώντας ως νόμιμο Τοποτηρητή, τον Άγιο Κύριλλο του Καζάν), χωρίς όμως να έχουν αποκηρύξει την εκκλησιαστική δομή αυτή ή να την θεωρούν χωρίς Χάρη [σε αντίθεση με την "Κόκκινη", δηλαδή την "Ζώσα Εκκλησία"] ή να προσχωρήσουν στους Ιωσηφίτες και στις Κατακόμβες). Οι δύο μάλιστα από αυτούς έγιναν έπειτα υψηλόβαθμοι κληρικοί στο "Σεργιανιστικό" Πατριαρχείο.
Όποιος διαβάζει πρωτότυπες ρωσικές πηγές, και όχι Μάρκου και Ζιώγο, μπορεί να τα επιβεβαιώσει.
-------------------------
Σχόλιο του διαχειριστή:
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι του διαχειριστή. Ο αδελφός μας Σταύρος δεν έχει ουδεμία σχέση. Το αυτό συμβαίνει και με το άρθρο του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου : Χρυσαῖ σελίδες ὁμολογίας καί ἁγιότητος. Όταν υπάρχουν σχόλια τα οποία ο διαχειριστής νομίζει ότι έχουν χρεία ιδιαιτέρας προσοχής, τα ανεβάζει στην πρώτη σελίδα χωρίς να ζητηθεί άδεια.
«Μελαγχολικαί ενοράσεις» -- Αθωνικά άνθη
Ο Άγιος Γρηγόριος ο
Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχομένης
Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτή μού θύμισαν κάποιες
συζητήσεις, πού είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, πού και οι τρείς, ωσάν
από προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απιθάνων εθνικών
καταστάσεων. Και ποιές καταστάσεις είναι αυτές;
Ότι, τάχα, η Ελλάς, σταδιακώς, δεν θά συρρικνωθεί μέν εδαφικώς, αλλά θά
κατακτηθεί εκ των ένδον από τό Ισλάμ! Και εστήριζαν τον ισχυρισμόν των, στις
ηλεγμένες πληροφορίες, όπως έλεγαν, πού τούς μετέδιδαν παλαιοί φίλοι τους
κορυφαίων πολιτικών θέσεων, πού τούς επεσκέπτοντο στην Έρημο τού Άθωνος ή τους
έγραφαν.
Και στην ερώτησή
μου· Ο Θεός θά επιτρέψει την αντικατάσταση της αγίας Εκκλησίας Του, πού
«επεριποιήσατο τώ ιδίω Αίματι», μέ τόν σκοτεινό και δαιμονικόν μουσουλμανισμόν
μέσα στην Τοπική Ορθοδοξία της Ελλάδος; Μού απήντησαν με ένα στόμα ότι, ο Θεός
θα το επιτρέψει εξ αφορμής της εκτεταμένης αμαρτίας. Καί ανεφέρθησαν στους
βυζαντινούς ρωμηούς, πού δεν μετανοούσαν.
Και όταν πάλιν τους
ερώτησα· πώς θα συμβεί αυτό και πότε και τί θά γίνουν οι Έλληνες; Απήντησαν,
ότι ήδη ενεργείται η άλωση με τα 2-3 εκατομμύρια των μωαμεθανών, πού
ονομάζονται μετανάστες, καί πού θα στερεώνονται σταδιακώς μέ τήν ελληνικήν
ιθαγένεια, πού θά τούς χορηγεί ευχαρίστως τό Κράτος, δηλαδή η άθεη κυβέρνηση.
Οι δε Έλληνες
βαθμιαίως θά γίνουν μειονότης, έως ότου θά μείνουν ελάχιστοι χριστιανοί
ως…δείγμα.
Η Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας και οι απειλές της Ρωσίας!
Η Εκκλησία της Ελλάδος άνοιξε τον δρόμο! Ποιοι είναι οι πέντε άξονες για την ιστορική αναγνώριση
Ρεπορτάζ Αντώνης Τριανταφύλλου
Την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας αναγνώρισε και τυπικά η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος σε έκτακτη συνεδρίασή της το Σάββατο, λαμβάνοντας μια ιστορική απόφαση με πολλαπλές προεκτάσεις. Τις επόμενες ημέρες θα σταλεί από την Αθήνα η απάντηση στο ειρηνικό γράμμα του μητροπολίτη Κιέβου Επιφανίου και, όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της αλληλογραφίας ανάμεσα σε Αθήνα και Κίεβο, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θα αρχίσει να μνημονεύει τον νέο προκαθήμενο.
Η Ελλαδική είναι η πρώτη Εκκλησία που αναγνωρίζει την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας και για αυτό κινεί τα διορθόδοξα «γρανάζια», δείχνοντας ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν και οι άλλες Εκκλησίες. Κυρίως διευκολύνει συγκεκριμένες Εκκλησίες, όπως της Αλεξάνδρειας και των Ιεροσολύμων, να ξεπεράσουν τον φόβο των απειλών και των εκβιασμών που ασκεί διαρκώς και πιεστικά το Πατριαρχείο της Μόσχας, προκειμένου καμία Εκκλησία να μην αναγνωρίσει την Ουκρανία.
Διήγησις ωφέλιμος της παραδόξου σωτηρίας, την οποίαν ετέλεσεν εν τη νήσω της Χίου η Αγία και ένδοξος Οσιομάρτυς Παρασκευή,
χαλινώσασα την ορμήν της θαλάσσης και εις τα οπίσω αυτήν αποστρέψασα, ήτις, ως
εφάνη, ώρμησε από θεϊκής οργής δια να καταποντίση την χώραν όλην.
Συνήθεια εστάθη παλαιά, εκ
προστάγματος Θεού λαβούσα την αρχήν, να γράφωνται τα παράδοξα έργα του Θεού
προς ωφέλειαν και διδασκαλίαν των μεταγενεστέρων ανθρώπων· ούτως αναγινώσκομεν
εις την Αγίαν Γραφήν, πως προσέταξεν ο Θεός τον Μωϋσήν, τον Ιησούν του Ναυή και
τους άλλους Προφήτας να γράψουν τα φοβερά και μεγάλα θαυμάσια, τα οποία τότε
έκαμνε, δια να μανθάνουν οι άνθρωποι, ότι είναι Θεός εν τω ουρανώ, όστις
ενεργεί με την παντοδυναμίαν του τοιαύτα φρικτά και εξαίσια έργα και ούτω να
έχουν φόβον εις αυτόν να μη παραβαίνουν τας θείας του εντολάς.