«Ἡ Ρωμιοσύνη βγῆκε ἀπὸ τὸ Βυζάντιο, ἢ γιὰ νὰ ποῦμε καλύτερα, τὸ
Βυζάντιο στὰ τελευταῖα του χρόνια στάθηκε ἡ ἴδια ἡ Ῥωμιοσύνη. Ἀκόμα καὶ τὸν
καιρὸ τοῦ Φωκᾶ φανερώνονται καθαρὰ τὰ χαρακτηριστικά της, καὶ στὰ χρόνια τῶν
Παλαιολόγων, ποὺ ψυχομαχᾶ τὸ βασίλειο, ἀντρειώνεται ἡ βασανισμένη Ῥωμιοσύνη, ἡ
καινούργια Ἑλλάδα. Μεγάλωσε μέσα στὴν ἀγωνία ἡ Χριστιανικὴ Ἑλλάδα, γιατὶ ὁ
πόνος εἶναι ἡ καινούργια σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ῥωμιοσύνη εἶναι ἡ πονεμένη
Ἑλλάδα.
Τη ΚΔ΄ (24η) Αυγούστου, η ανακομιδή του λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Αιγίνης, και η τούτου εκ Στροφάδων νήσων εις Ζάκυνθον επάνοδος.
Διονύσιος
ο Άγιος και θαυματουργός Ιεράρχης εγεννήθη εν Ζακύνθω εν έτει αφμζ΄ (1547)
Ιουνίου κα΄ (21) ευσεβών και πλουσίων γονέων υιός, Μωκίου και Παυλίνης την
κλήσιν. Εισήλθεν εκ νεότητος εις την κατά τας Στροφάδας νήσους βασιλικήν Μονήν
και ενεδύθη το μοναχικόν σχήμα.
ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns
Η
πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η
μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος
Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν
Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως
του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως
αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.
telemaxos doumanis
Τη ΚΔ΄ (24η) του Αυγούστου, ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς και Ισαπόστολος ΚΟΣΜΑΣ, ο εν Αλβανία μαρτυρήσας κατά το έτος αψοθ΄ (1779) αγχόνη τελειούται.
Κοσμάς
ο Άγιος Ιερομάρτυς και Ισαπόστολος, ο αληθώς άνθρωπος του Θεού, διδάσκαλος και
κήρυξ του θείου Ευαγγελίου, κατήγετο από το μικρόν χωρίον της Αιτωλίας το
ονομαζόμενον Μέγα Δένδρον. Ήτο υιός γονέων ευσεβών, παρά των οποίων ανετράφη
και εξεπαιδεύθη εις τα γράμματα εν νουθεσία Κυρίου, κατά τον θείον Απόστολον.
Όταν δε ήλθεν εις ηλικίαν περίπου είκοσιν ετών, ήρχισε να διδάσκεται από τον
Ιεροδιάκονον Ανανίαν, τον καλούμενον Δερβισάνον.
Ὁ ἀββάς Δουλᾶς, ὁ μαθητής τοῦ ἀββᾶ Βησσαρίωνα, διηγήθηκε:
‒ Πῆγα κάποτε στό κελλί
τοῦ Γέροντα, καί τόν βρῆκα σέ στάση προσευχῆς, μέ τά χέρια ὑψωμένα στόν οὐρανό.
Δεκατέσσερεις
ἡμέρες ἔμεινε σ᾽ αὐτή τή στάση! Ὕστερα μέ φώναξε καί μοῦ εἶπε: "Ἀκολούθησέ
με". Βγήκαμε μαζί στήν ἔρημο. Κάποια στιγμή δίψασα, καί τοῦ εἶπα:
"Ἀββά, διψάω". Τότε ἐκεῖνος πῆρε τό δερμάτινο πανωφόρι μου καί πῆγε
λίγο πιό πέρα, σέ ἀπόσταση μιᾶς πετροβολιᾶς. Προσευχήθηκε, καί μοῦ τό ἔφερε
πίσω γεμάτο νερό!
H Θεοτόκος -- του αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλέ
Ως προεγνωσμένον και κρύφιον Μυστήριον της Αγίας Τριάδος
και ως Μήτηρ της Νοεράς Ησυχίας εις τα Άγια των Αγίων
Ιλιγγιά ο ανθρώπινος νους προ του ασυλλήπτου Θεολογικού
Μυστηρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και ο ανθρώπινος λόγος
μένει άφωνος και σιωπών, γιατί αδυνατεί να εκφράση το ασύλληπτο, απερινόητο,
άρρητο και ανέκφραστο αυτό μυστήριο της ευσεβείας!...
Γιατί όντως και «ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας
μυστήριον· Θεός εφανερώθη εν σαρκί(1)» δια της Θεοτόκου. Γιατί η Παρθένος
εγέννησε «εν σαρκί», τον ενυπόστατο Λόγο του Πατρός, την ενυπόστατη Αλήθεια και
Ζωή(1α) και έγινε η ουράνιος παστάς του Λόγου, που μέσα Της
ετελεσιουργήθη το μέγα Μυστήριο της υποστατικής ενώσεως θείας και ανθρωπίνης
φύσεως. Γι΄ αυτό ο ιερός Ιωάννης ο Δαμασκηνός θεολογεί: «Δικαίως και αληθώς
Θεοτόκον την Αγίαν Μαρίαν ονομάζομεν· τούτο γαρ όνομα, άπαν το μυστήριον της
οικονομίας συνίστησιν»(2). Αυτό σημαίνει ότι το Μυστήριο της Θεοτόκου, ως
συνιστών και εκφράζον «άπαν το μυστήριον της θείας οικονομίας», είναι
«κρύφιον». Γιατί, κατά την έκφρασιν, του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ο
Ιησούς «κρύφιος εστί και μετά την έκφανσιν και εν τη εκφάνσει και εν ουδενί
λόγω ή νω το κατ΄ αυτόν εξήκται μυστήριον. Ώστε και νοούμενον άγνωστον μένει
και λεγόμενον άρρητον μένει»(3). Το μυστήριο, δηλαδή, της Θεοτόκου, είναι και
θα παραμείνη κρύφιο και κεκρυμμένο, γιατί και ο Ιησούς και κατά την σάρκωση και
μετά την σάρκωση, παραμένει κρύφιος και κεκρυμμένος και το ανερμήνευτο μυστήριό
Του, δεν μπορεί να εξηγηθή, από κανένα νου και από κανένα ανθρώπινο λόγο.
ΔΙΑ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Εἶναι θαυμαστό
τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Ἀποτελεῖ τό ἔξοχο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ καί τήν
τελειότητα ἀνάμεσα στόν σύμπαντα ὑλικό κόσμο. Ἡ ἀνθρώπινη ἐξοχότητά του βρίσκεται
στά μοναδικά πνευματικά του χαρίσματα τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του. Τίποτε δέ μπορεῖ
νά συγκριθεῖ μέ τή συνείδηση, τό λογικό καί τήν ἐλευθερία του. Μονάχα ὁ ἄνθρωπος
χαρακτηρίζεται γιά τό ἦθος καί την πνευματική του ζωή. Καί το μέν ἦθος εἶναι ὁ
σταθερός τρόπος ἠθικῆς συμπεριφορᾶς. Ἕνας τρόπος πού ἀναφέρεται στό σύνολο τῶν
βουλητικῶν καί συναισθηματικῶν ἐκδηλώσεων τῆς προσωπικότητάς του. Εἶναι, κατά
κάποιο τρόπο, ὁ χαρακτήρας τοῦ ἀνθρώπου. Ἄμεση σχέση μέ τό ἀνθρώπινο ἦθος ἔχει ἡ
πνευματική, ἡ ἐσωτερική ζωή, σάν ἔκφραση τῆς θρησκευτικῆς εὐσέβειας. Εἰδικότερα
στόν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό, ἡ πνευματικότητα —ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ— ἐκφράστηκε
καί βιώθηκε στήν ὀρθόδοξη παράδοση καί ζωή. Εἶναι ἡ ζωή τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου.
Ἡ ὀρθόδοξη πνευματικότητα εἶναι Ὀρθοδοξία καί ὀρθοπραξία. Εἶναι θεῖος ἔρωτας. Εἶναι
γνήσια καί αὐθεντική ζωή «ἐν Χριστῷ» καί «κατά Χριστόν». Εἶναι μέθεξη καί ἕνωση
Θεοῦ.
ΧΡΗΣΙΜΑ ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΔΟΜΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΝ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
ΧΡΗΣΙΜΑ ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ
ΕΠΙΚΟΔΟΜΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΝ.
Επειδη στα συγκεκριμενα ιστολογια απαιτειται στοιχειωδης σεβασμος, παρακληση να μη χρησιμοποιουνται χαρακτηρισμοι ως λογον αποδωσοντες εις τον Θεον. ''αδοκιμοι'' Να ιδουμε απλως και κατανοητως τι μας γραφει ο Α. Νικοδημος, για τους συναιτιους στην αμαρτιαν. Εαν, Θεος φυλαξει, καμης πνευματικε καμμιαν συγγνωστην αμαρτιαν με υποκειμενον σου, τουτον δεν δυνασαι να εξομολογησεις συ, πλεον, αλλα να τον στελλης σ αλλον πνευματικο, διοτι με το να εισθε συναιτιοι της αυτης αμαρτιας, ουτε αυτος εχει να λαβη εντροπην εις την εξομολογησιν και να διορθωθη, ουτε συ δυνασαι να κανονισης και να διορθωσης τον τοιουτον καθως πρεπει.... ειπα δε συγγνωστην αμαρτιαν, και οχι θανασιμον, διατι, αν πραξης τοιαυτην, κ α θ η ρ ε σ α ι ε ν τ α υ τ ω και απο την ι ε ρ ω σ υ ν η ν και απο το πνευματικον επαγγελμα, ως προειπωμεν, και ορα εις την α' υποσημ. του ζ' κεφαλαιου...... Ποτε αραγε μια συγγνωστη αμαρτια καθισταται θανασιμος; Ποιος δυναται να μας ενημερωσει; Μηπως καποιοι ή και ολοι μας πρεπει να λαβουμε γνωσιν και με πληρη υπευθυνοτητα να προσερχωμεθα εις το μυστηριον της εξαγορευσεως; Ο Σιναιτης Αναστασιος, ερωτ. νδ, λεγει, οτι προς θανατον αμαρτια ειναι η ε ν γ ν ω σ ε ι γ ε ν ο μ ε ν η, μ η προς θανατον δε, ή ε ν α γ ν ο ι α,..., Ο δε Ε' της Ζ' κανων Οικουμ, και ο Οικουμενιος, προς θανατον αμαρτιαν λεγουν τ η ν α μ ε τ α ν ο η τ ο ν και α δ ι ο ρ θ ω τ ο ν. κ.α.π..... Εγεννηθημεν γαρ φησιν, ως ακαθαρτοι παντες ημεις, ως ρακκη αποκαθημενης πασα δικαιοσυνη ημων. Ησα. κδ,6 . Ο Αγιος Βασ. λεει πως συναμαρτανωμεν με τρεις τροπους 1.κατα το εργον 2.κατα την γνωμην οταν συγκατατεθουμε με την διαθεση του αμαρτανοντος και συναρεσκομεθα εις αυτην, 3.οταν γνωριζουμε την πραξιν, αμαρτ., και εφησυχαζομεν και δεν ελεγχομεν αυτον... Ι. Θεοφυλακτος,..., δει εν ταυτω και πιστεως και φρονησεως. οιδα γαρ εγω πολλους σπουδαιους μεν δοκουντας κατ' αρετην, και θεοσεβεις και πιστιν εχοντας, εν τω μη δυνασθαι διαθεσθαι τα ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ α, ου μονον,..., αλλα και ψυχας ζημιωσαντας. ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΥΟΝΤΕΣ.
Επειδη στα συγκεκριμενα ιστολογια απαιτειται στοιχειωδης σεβασμος, παρακληση να μη χρησιμοποιουνται χαρακτηρισμοι ως λογον αποδωσοντες εις τον Θεον. ''αδοκιμοι'' Να ιδουμε απλως και κατανοητως τι μας γραφει ο Α. Νικοδημος, για τους συναιτιους στην αμαρτιαν. Εαν, Θεος φυλαξει, καμης πνευματικε καμμιαν συγγνωστην αμαρτιαν με υποκειμενον σου, τουτον δεν δυνασαι να εξομολογησεις συ, πλεον, αλλα να τον στελλης σ αλλον πνευματικο, διοτι με το να εισθε συναιτιοι της αυτης αμαρτιας, ουτε αυτος εχει να λαβη εντροπην εις την εξομολογησιν και να διορθωθη, ουτε συ δυνασαι να κανονισης και να διορθωσης τον τοιουτον καθως πρεπει.... ειπα δε συγγνωστην αμαρτιαν, και οχι θανασιμον, διατι, αν πραξης τοιαυτην, κ α θ η ρ ε σ α ι ε ν τ α υ τ ω και απο την ι ε ρ ω σ υ ν η ν και απο το πνευματικον επαγγελμα, ως προειπωμεν, και ορα εις την α' υποσημ. του ζ' κεφαλαιου...... Ποτε αραγε μια συγγνωστη αμαρτια καθισταται θανασιμος; Ποιος δυναται να μας ενημερωσει; Μηπως καποιοι ή και ολοι μας πρεπει να λαβουμε γνωσιν και με πληρη υπευθυνοτητα να προσερχωμεθα εις το μυστηριον της εξαγορευσεως; Ο Σιναιτης Αναστασιος, ερωτ. νδ, λεγει, οτι προς θανατον αμαρτια ειναι η ε ν γ ν ω σ ε ι γ ε ν ο μ ε ν η, μ η προς θανατον δε, ή ε ν α γ ν ο ι α,..., Ο δε Ε' της Ζ' κανων Οικουμ, και ο Οικουμενιος, προς θανατον αμαρτιαν λεγουν τ η ν α μ ε τ α ν ο η τ ο ν και α δ ι ο ρ θ ω τ ο ν. κ.α.π..... Εγεννηθημεν γαρ φησιν, ως ακαθαρτοι παντες ημεις, ως ρακκη αποκαθημενης πασα δικαιοσυνη ημων. Ησα. κδ,6 . Ο Αγιος Βασ. λεει πως συναμαρτανωμεν με τρεις τροπους 1.κατα το εργον 2.κατα την γνωμην οταν συγκατατεθουμε με την διαθεση του αμαρτανοντος και συναρεσκομεθα εις αυτην, 3.οταν γνωριζουμε την πραξιν, αμαρτ., και εφησυχαζομεν και δεν ελεγχομεν αυτον... Ι. Θεοφυλακτος,..., δει εν ταυτω και πιστεως και φρονησεως. οιδα γαρ εγω πολλους σπουδαιους μεν δοκουντας κατ' αρετην, και θεοσεβεις και πιστιν εχοντας, εν τω μη δυνασθαι διαθεσθαι τα ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ α, ου μονον,..., αλλα και ψυχας ζημιωσαντας. ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΥΟΝΤΕΣ.
23 Αυγούστου 2019 - 5:12
π.μ.
Ἡ οὐνία καὶ ὁ Σεβ. Δημητριάδος
Εἰς συζητήσεις
συμμετέχει ἡ Ἀκαδημία τοῦ Σεβ. Δημητριάδος μὲ οὐνίτας, ὅπου ἀπεφασίσθη ὅτι ἡ
οὐνία δὲν εἶναι εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας! Παραλλήλως ἐδήλωσαν ὅτι οἱ διάλογοι
δὲν καταλήγουν πουθενὰ καὶ πρέπει νὰ προχωρήσουν εἰς τὴν εὕρεσιν ἑνὸς νέου
προτύπου, διὰ νὰ γίνη ἡ ἕνωσις!