ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ -- Η υποκουλτούρα του μπολσεβικισμού που καλλιέργησε στη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ

Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*

Η εν τοις πράγμασι συντριπτική νίκη της Ν.Δ. αποτελεί μία αδιαμφισβήτητη, εκ του αποτελέσματος, νίκη του προέδρου της αλλά και εν γένει των στελεχών της, όμως οφείλουμε ως αμείλικτα ρεαλιστές να εμβαθύνουμε τις ειδικές συνθήκες υπό τις οποίες επετεύχθη το ποσοστό τούτο.
Ας λάβουμε υπ’ όψιν τη θλιβερή πραγματικότητα του 44% της αποχής, εν συνδυασμώ με το δυσανάλογα υψηλό ποσοστό το οποίο συγκέντρωσε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, καίτοι καταβαράθρωσε συλλήβδην με τις εγκληματικές του ενέργειες τη χώρα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, εθνικά, εγκαθιδρύοντας την ανθελληνική και απάνθρωπη υποκουλτούρα του μπολσεβικισμού, όπως έλεγε και ο Στρατής Μυριβήλης: «Ο κομμουνισμός είναι μία μέθοδος σατανική για την κατασκευή μίας νέας φυλής…»

Τη ΙΑ΄ (11η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και Πανευφήμου ΕΥΦΗΜΙΑΣ,

ότε τον τόμον του της πίστεως όρου των εξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων, των εν Χαλκηδόνι συνελθόντων, τουτέστι της αγίας και Οικουμενικής Δ΄ Συνόδου εκράτυνεν.                                                                                                                                      
Ευφημία η καλλίνικος Μάρτυς του Χριστού ήκμαζε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού και Πρίσκου Ανθυπάτου Ρώμης, εν έτει σπη΄ (288), κατήγετο δε εκ Χαλκηδόνος, θυγάτηρ πατρός μεν Φιλόφρονος καλουμένου, μητρός δε Θεοδοσιανής. Διαβληθείσα λοιπόν  ότι ωμολόγει τον Χριστόν, ετιμωρήθη δια τροχών και πυρός, και δια πολλών άλλων βασάνων· ύστερον δοθείσα εις τα θηρία, ίνα ταύτην σπαράξωσιν, έμεινεν εξ αυτών αβλαβής.

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΑΝΤΩΝΙΟΥ του Ρώσου

ασκήσαντος μεν το πρώτον εν τω αγιωνύμω όρει του Άθω εν τω ιερώ κοινοβίω του Εσφιγμένου εν έτει 1012, ύστερον δε απελθόντος εις Ρωσίαν και ανεγείραντος εκ βάθρων την περιβόητον και περικαλλή Λαύραν εις το Κίεβον, όπου και ανεπαύθη εν Κυρίω τω 1073 έτει ζήσας έτη 90.    
                
Αντώνιος ο Όσιος πατήρ ημών ήκμασεν εν έτει από κτίσεως κόσμου 6520, από δε Χριστού 1012, επί της βασιλείας Ρωμανού του Αργυροπούλου και Βλαδιμήρου του ευσεβεστάτου άρχοντος Ρωσίας εν Κιέβω κρατούντος, διαρκέσας άχρι της βασιλείας Ρωμανού Β΄ του Διογένους, ζήσας έτη ενενήκοντα, εκοιμήθη δε κατά το 6578 από κοσμοποιϊας και 1072 από της ενσάρκου του Κυρίου οικονομίας έτος.

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΙΣ ΑΓΙΑ, Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΣ ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΕΙΚΟΙΖΕΤΑΙ

Ειδέ και των παλαιών αγίων «ουκ ην άξιος ο κόσμος» κατά τον απόστολον, πως αν ταύτης ην επάξιος, της και των κατ΄ ουρανόν αγίων υπερτέρας;  Αμέλει σύνες και τούτω της Παρθένου την υπεροχήν όση· εκείνοις μεν γαρ φεύγουσι την μετ΄ ανθρώπων δίαιταν, ως ο αυτός φησιν, «όρη και ερημίαι και οπαί της γης», ταύτη δε τα άγια των αγίων ενδιαίτημα εδόθη, οις εμφιλοχωρείν η πάναγνος ανείται, μήπω μηδ΄ εις ηλικίαν παραγγείλασα παίδων, ει και των εις φρονούσαν αφιγμένων εμφρονεστέρα ούσα έδειξε.
Δοτή γαρ ούσα παρά Θεού και Θεώ προ γενέσεως αύτη (πως δ΄ ουκ έμελλεν η και προ των αιώνων εις κατοικητήριον προωρισμένη του των αιώνων ποιητού;)· δοτή τοίνυν ούσα Θεώ και καρπός ευχής και δικαίων αιτήσεως (ω προσευχής εκείνης πτερών! ω παρρησίας, ην εύρε προς Κύριον! ω καρδιών εκείνων επί τοσούτον ασπίλων, ως τοιαύτην προσευχήν αναπέμψαι, προς τοσούτον φθάνουσαν και τοσούτον ανύουσαν!).

(Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς).

Kατέκαψαν το ναό του Αγ Σπυρίδωνα στο Donbass

H εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα στο Kominternovo που ανήκει στην μόνη κανονική Ορθόδοξη Ουκρανική Eκκλησία αυτή της δικαιοδοσίας Μόσχας χτυπήθηκε από εμπρηστική οβίδα του ουκρανικού στρατού και καταστράφηκε από πυρκαγιά στο Donbass.
Τη νύχτα της 5ης προς 6ης Ιουλίου, ένα εμπρηστικό βλήμα έπληξε τη στέγη του ιερού ναού του Αγίου Σπυρίδωνα στο χωριό Kominternovo. Οι ντόπιοι έσπευσαν να σώσουν την εκκλησία από τη φωτιά, παρά το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή ο βομβαρδισμός είχε εντατικοποιηθεί. Το κύριο μέρος του ναού σώθηκε μόνο ο βοηθητικός χώρος και η οροφή κάηκαν εντελώς. Λίγες μέρες νωρίτερα, η περιοχή υποβλήθηκε και πάλι σε έντονο βομβαρδισμό.

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη των αγίων ΜΥΡΙΩΝ (ήτοι δέκα χιλιάδων) ΟΣΙΩΝ,

των εν σπηλαίοις και σκήταις της Νιτρίας κατοικούντων, ους θανάτω πικρώ παρέδωκεν εν πυρί και καπνώ Θεόφιλος ο Αλεξανδρείας Επίσκοπος, δια Ισίδωρον τον Πρεσβύτερον.                                                                                                                                       
Ούτοι οι Άγιοι Ασκηταί και Μάρτυρες του Χριστού ήσαν Μοναχοί και κατώκουν εντός σπηλαίων και καλυβών ασκητικών· καταγινόμενοι δε εις την τήρησιν των εντολών του Χριστού, έζων πάντοτε με νηστείας, αγρυπνίας και προσευχάς, όντες τον αριθμόν δέκα ως έγγιστα χιλιάδες. Επειδή δε ο Άγιος Ισίδωρος, ο πρώτος εξ αυτών εφιλονίκει με τον Επίσκοπον Αλεξανδρείας Θεόφιλον περί τινων εκκλησιαστικών ζητημάτων εις τα οποία ο Θεόφιλος ανθίστατο, δια τούτο ο θείος Ισίδωρος, θαρρών εις το πλήθος των Μοναχών, ήλεγχεν αυτόν. Όθεν ο Θεόφιλος απροκαλύπτως μεν συνεστέλλετο και εφοβείτο να εκδικηθή τον Ισίδωρον, φίλον όντα των πολλών, αποστείλας δε κρυφίως τους ομόφρονάς του, κατέκαυσεν όλους τους άνω ειρημένους Πατέρας της Σκήτεως, και θανάτω παρέπεμψεν.

Η ΚΑΘΑΡΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ -- Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Οἱ ἄνθρωποι εὔκολα ἀποδέχονται διάφορες καταστάσεις, προκειμένου νὰ ἀποφύγουν τὸν ἀγώνα γιὰ τὴ διόρθωσή τους ἢ τὴ βελτίωσή τους. Ἀδιάφοροι γενικῶς καθὼς εἶναι, μπλέκονται στὸν ἱστὸ τῆς συνήθειας καὶ στὴ συνέχεια ταυτίζονται μὲ τὰ κακῶς κείμενα τῆς κοινωνίας. Δὲν ἔχουν καμιὰ διάθεση νὰ βελτιώσουν κάτι καὶ νὰ συμβάλουν στὴν προκοπὴ τῆς μικρῆς κοινωνίας, ὅπου ζοῦν. Τὰ ἴδια παρατηροῦμε καὶ στὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ὑποτίθεται ὅτι ἔχουν κάποια πνευματικὴ καλλιέργεια καὶ δὲν πρέπει νὰ συμβιβάζονται μὲ συμπεριφορὲς καὶ καταστάσεις, ποὺ βρίσκονται σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ τὸ χειρότερο! Οἱ κληρικοί, ὅλων τῶν βαθμῶν, μένουν ἀδρανεῖς λόγῳ συνηθείας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας δὲν βελτιώνονται τὰ πολλὰ κακῶς κείμενα.

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου μάρτυρος ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ του εκ Σάρδεων.

Απολλώνιος ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο εκ της πόλεως Σάρδεων, της εν τη Λυδία· οδηγηθείς δε εις Περίνιον τον άρχοντα Ικονίου, ωμολόγησεν εαυτόν Χριστιανόν. Αναγκασθείς λοιπόν να ομόση εις τον βασιλέα, απεκρίθη ότι δεν είναι επιτετραμμένον εις τον Χριστιανόν να ομνύη εις θνητόν άνθρωπον, και εις άνθρωπον μάλιστα ο οποίος αγνοεί τον Ποιητήν και Δημιουργόν του παντός. Δια τους τοιούτους δε λόγους του εκρέμασαν αυτόν εις τον σταυρόν, και εκεί παρέδωκεν ο μακάριος την ψυχήν του  εις χείρας Θεού και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον.

Το πυρ του γυμνισμού

Το πυρ δια των πυρκαϊών κατέκαυσε και εφέτος πολλούς τόπους του πλανήτη μας.
Αλλ’ υπάρχει και άλλο πυρ, ισχυρότερο, το οποίο πυρπολεί, ιδίως κατά τους θερινούς μήνες, και προκάλεσε και εφέτος αφάνταστες ζημίες στους ανθρώπους. Είναι το πυρ του γυμνισμού. Ο αρχιγυμνιστής Σατανάς, ο οποίος γύμνωνε τους δαιμονισμένους Γαδαρηνούς, γυμνώνει τους ανθρώπους, ιδίως τις γυναίκες, για να εξάπτωνται τα σαρκικά πάθη, ιδίως των νέων, (και των γερόντων…) να φλέγωνται ψυχές και σώματα, και να πέφτουν οι άνθρωποι σε σαρκικές αμαρτίες μικρότερες και μεγαλύτερες. Μεγάλες οι ζημίες από τις φυσικές πυρκαϊές, ασυγκρίτως μεγαλύτερες οι ζημίες από τις πνευματικές πυρκαϊές, που προκαλεί το πυρ του γυμνισμού.

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΒΙΑΝΟΡΟΣ και ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ.

Βιάνωρ ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο εκ της επαρχίας της Πισιδίας, παρέστη δε δια την εις Χριστόν ομολογίαν εις τον Σεβηριανόν ηγεμόνα της Αυφρατησίας, ήτις σήμερον λέγεται Άτζαρ, εν τη Συρία ευρισκομένη· κρεμασθείς δε και δαρείς με σπάθας ξυλίνας, εκάη έπειτα με σιδηράς πεπυρωμένς σφαίρας και απεστερήθη των οδόντων αυτού και των ώτων.

Επίσημη αντίδραση Μόσχας στα Τίρανα για ‘Μεγάλη Αλβανία’


Η Ρωσία αντέδρασε μετά την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπέδιο για κοινές διπλωματικές αποστολές.
Όσον αφορά τη συμφωνία, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει ότι τα «προκλητικά βήματα από τα Τίρανα και την Πρίστινα, τα οποία οδηγούν στην έννοια της «Μεγάλης Αλβανίας», προκαλούν σοβαρές ανησυχίες».