Ειδέ και των παλαιών αγίων
«ουκ ην άξιος ο κόσμος» κατά τον απόστολον, πως αν ταύτης ην επάξιος, της και
των κατ΄ ουρανόν αγίων υπερτέρας; Αμέλει
σύνες και τούτω της Παρθένου την υπεροχήν όση· εκείνοις μεν γαρ φεύγουσι την
μετ΄ ανθρώπων δίαιταν, ως ο αυτός φησιν, «όρη και ερημίαι και οπαί της γης»,
ταύτη δε τα άγια των αγίων ενδιαίτημα εδόθη, οις εμφιλοχωρείν η πάναγνος
ανείται, μήπω μηδ΄ εις ηλικίαν παραγγείλασα παίδων, ει και των εις φρονούσαν
αφιγμένων εμφρονεστέρα ούσα έδειξε.
Δοτή γαρ ούσα παρά Θεού
και Θεώ προ γενέσεως αύτη (πως δ΄ ουκ έμελλεν η και προ των αιώνων εις κατοικητήριον
προωρισμένη του των αιώνων ποιητού;)· δοτή τοίνυν ούσα Θεώ και καρπός ευχής και
δικαίων αιτήσεως (ω προσευχής εκείνης πτερών! ω παρρησίας, ην εύρε προς Κύριον!
ω καρδιών εκείνων επί τοσούτον ασπίλων, ως τοιαύτην προσευχήν αναπέμψαι, προς
τοσούτον φθάνουσαν και τοσούτον ανύουσαν!).
(Άγιος Γρηγόριος ο
Παλαμάς).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου