Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΜΙΑΙΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ! -- του Νικολάου Πανταζή θεολόγου

H Β’ Κυριακή των Νηστειών, δεν είναι η κυριώνυμος ημέρα της Εορτής του Μεγάλου αυτού Πατρός της Εκκλησίας μας, Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Η Πανίερη αυτού Μνήμη εορτάζεται στις 14 Νοεμβρίου.

Παρ’ όλα αυτά, η τοποθέτηση και οριοθέτηση της Μεγίστης αυτής Αγιοπατερικής Μορφής, αμέσως μετά την χαρμόσυνη, πανένδοξη και θριαμβευτική Κυριακή της Ορθοδοξίας, δεν είναι καθόλου τυχαία…

Τίποτε δεν είναι “τυχαίο” ούτε καν “καθιερωμένο” ως λειτουργικό και υμνολογικό “γέμισμα” χρόνου. Το τυπικό δεν σημαίνει τυπικότητα και το εορτολόγιο δεν συνιστά στείρα στερεοτυπία. Παρατυπία κακίστη η καταραμένη συνήθεια. Όταν ακούς Ακαδημαϊκό Μητροπολίτη να ξεκινά τον πανηγυρικό του λόγο με τον παντελώς άχαρο και νηπιαγωγειακό λαϊκισμό “όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος…”, θλίβεσαι για την τραγικότητα της ρηχότητος, την κατάντεια της αγραμματοσύνης και την ισοπεδωτική μάστιγα της λεξιπενίας.

Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις, η των εννοιών ανάλυσις και η βαθυτέρα εξέτασις των πραγμάτων.

Λοιπόν; Για ποιό λόγο παρουσιάζεται στον καθοριστικό και καθαρκτικό ορίζοντα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αμέσως μετά την Κυριακή της Ορθοδοξίας, ο Μεγάλος αυτός Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς; Και γιατί αυτός και όχι ο μεγαλύτερος πάντων των Αγίων, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ή ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, ο ηγαπημένος και Επιστήθιος Μαθητής;

Πολύ ορθά ειπώθηκε πως η Δευτέρα Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής αποτελεί συνέχεια και επέκταση της πρώτης Κυριακής, της Ορθοδοξίας. Η Κυριακή του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά συνιστά την αλληλένδετη συνέχεια της Πρώτης Κυριακής και ορθώς, ορθοδόξως αποκαλείται “Δευτέρα Κυριακή της Ορθοδοξίας!”

Στην Α’ Παμμεγίστη Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας, γιορτάζει την Θεαρχική Ονομαστική της Εορτή. Πανηγυρίζει. Πίνει, μεθάει και κερνά: “ἔλθετε, φάγετε τῶν ἐμῶν ἄρτων καὶ πίετε οἶνον, ὃν ἐκέρασα ὑμῖν!” (Παροιμ. θ’ 5).

Στην “Β’ Κυριακή της Ορθοδοξίας”, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, γιορτάζει και προστάζει, προαιώνιο πρότυπο παρουσιάζει, υμνεί και μεγαλύνει, ευφραίνεται και αγαλλιά, συστήνει και προτείνει, υπόδειγμα ξεχωριστό, παράδειγμα προς μίμησιν: ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ ΠΑΛΑΜΑ! Αυτό γίνεται για να δείξει η Εκκλησία ότι μετά από την Ορθοδοξία, έρχεται η Ορθοπραξία.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟ -ΠΑΤΕΡΕΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 19 Μαρτίου 2018

Χρύσανθου και Δαρείας μαρτύρων, Κλαυδίου, Ιλαρίας, Ιάσονος, Μάυρου και Παγχαρίου μαρτ.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος καὶ Δαρεία ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Νουμεριανοῦ (243 – 284 μ.Χ.). Ὁ Ἅγιος Χρύσανθος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ἦταν υἱὸς ἐπιφανοῦς εἰδωλολάτρου. Ὅμως κατηχήθηκε στὴν Χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ κάποιον Χριστιανὸ καὶ βαπτίσθηκε. Ὅταν ὁ πατέρας του πληροφορήθηκε τὸ γεγονός, τὸν φυλάκισε καί, γιὰ νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστη, τοῦ ἔδωσε γυναῖκα τὴν ὡραία Δαρεία, ἡ ὁποία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἦταν εἰδωλολάτρισσα.

Κι όταν ήρθε ο λόγος της προσευχής, ο Γέροντας είπε:

--Αχ, παιδιά μου, τέτοιαν ευτυχία, το να μιλάς με τον Θεόν, δεν την περίμενα, στα σαρανταεφτά χρόνια μου, όταν εγκατέλειψα τον κόσμον. Και ούτε μπορώ να σας περιγράψω την χαρά, που μου δίνει η προσευχή. Δεν πρέπει βέβαια να μιλώ σε άλλους για τα βιώματά μου, αλλά κάνω σήμερα εξαίρεση για σας, για να σας συστήσω να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Τέτοια χαρά δεν θα την γνωρίσετε πουθενά αλλού, σαν την χαρά της προσευχής. Φτάνει να προσεύχεται κανείς σωστά, δηλαδή με όλη του την καρδιά, με όλη του την προσοχή και την λαχτάρα, που σημαίνει με ειλικρίνεια και πόθον αληθινόν. Να θέλεις να προσευχηθής!...

Ουκρανία (3-3-2018), 2 Συνάξεις για την Αποτείχιση (Ακρίβεια & Οικονομία)

https://www.youtube.com/watch?v=FL7_bdfKluA

Ἡ μεγάλη ἀποστασία

Ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς οἱ ταγοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὸν ἀντιαιρετικὸ πατερικὸ θησαυρὸ καὶ νὰ ἀποδοθοῦν σὲ παρόμοιους ἀγῶνες, ἀκολουθώντας ταπεινὰ τὰ βήματα, ποὺ χάραξαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅπως ὁ Μέγας Φώτιος, καὶ νὰ ὁδηγήσουν τοὺς αἱρετικοὺς σὲ μετάνοια, ἐπιστροφὴ καὶ ἐγκεντρισμὸ στὴν ἁγία Ὀρθοδοξία, δυστυχῶς μιὰ ἀθεολόγητη ὁμάδα ἀναξίων μεγαλόσχημων κληρικῶν καὶ θεολόγων πράττει τὰ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα πρὸς ὅσα ἐντέλλεται ὁ Κύριός μας, τὸ Εὐαγγέλιο, ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ γενικὰ ἡ ἱερὰ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅλοι ἔχουμε καταστεῖ μάρτυρες αὐτῆς τῆς ἀποστασίας τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, παρακολουθώντας τὶς συνεχῶς πυκνούμενες ἐπισκέψεις μεταξὺ αἱρετικῶν καὶ Ὀρθοδόξων, τοὺς ἐναγκαλισμούς, τὶς συμπροσευχές, τὰ θυμιατίσματα, τὰ «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», τὴν πρόταση χειρῶν πάπα καὶ Πατριάρχου ὡς σύμβολο ἑνότητος καὶ νίκης, τὴν ἀναγνώριση  τῶν αἱρέσεων ὡς «Ἐκκλησιῶν», τὴν ἀναγνώριση τῆς ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν.