Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΜΙΑΙΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ! -- του Νικολάου Πανταζή θεολόγου

H Β’ Κυριακή των Νηστειών, δεν είναι η κυριώνυμος ημέρα της Εορτής του Μεγάλου αυτού Πατρός της Εκκλησίας μας, Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Η Πανίερη αυτού Μνήμη εορτάζεται στις 14 Νοεμβρίου.

Παρ’ όλα αυτά, η τοποθέτηση και οριοθέτηση της Μεγίστης αυτής Αγιοπατερικής Μορφής, αμέσως μετά την χαρμόσυνη, πανένδοξη και θριαμβευτική Κυριακή της Ορθοδοξίας, δεν είναι καθόλου τυχαία…

Τίποτε δεν είναι “τυχαίο” ούτε καν “καθιερωμένο” ως λειτουργικό και υμνολογικό “γέμισμα” χρόνου. Το τυπικό δεν σημαίνει τυπικότητα και το εορτολόγιο δεν συνιστά στείρα στερεοτυπία. Παρατυπία κακίστη η καταραμένη συνήθεια. Όταν ακούς Ακαδημαϊκό Μητροπολίτη να ξεκινά τον πανηγυρικό του λόγο με τον παντελώς άχαρο και νηπιαγωγειακό λαϊκισμό “όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος…”, θλίβεσαι για την τραγικότητα της ρηχότητος, την κατάντεια της αγραμματοσύνης και την ισοπεδωτική μάστιγα της λεξιπενίας.

Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις, η των εννοιών ανάλυσις και η βαθυτέρα εξέτασις των πραγμάτων.

Λοιπόν; Για ποιό λόγο παρουσιάζεται στον καθοριστικό και καθαρκτικό ορίζοντα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αμέσως μετά την Κυριακή της Ορθοδοξίας, ο Μεγάλος αυτός Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς; Και γιατί αυτός και όχι ο μεγαλύτερος πάντων των Αγίων, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ή ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, ο ηγαπημένος και Επιστήθιος Μαθητής;

Πολύ ορθά ειπώθηκε πως η Δευτέρα Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής αποτελεί συνέχεια και επέκταση της πρώτης Κυριακής, της Ορθοδοξίας. Η Κυριακή του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά συνιστά την αλληλένδετη συνέχεια της Πρώτης Κυριακής και ορθώς, ορθοδόξως αποκαλείται “Δευτέρα Κυριακή της Ορθοδοξίας!”

Στην Α’ Παμμεγίστη Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας, γιορτάζει την Θεαρχική Ονομαστική της Εορτή. Πανηγυρίζει. Πίνει, μεθάει και κερνά: “ἔλθετε, φάγετε τῶν ἐμῶν ἄρτων καὶ πίετε οἶνον, ὃν ἐκέρασα ὑμῖν!” (Παροιμ. θ’ 5).

Στην “Β’ Κυριακή της Ορθοδοξίας”, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, γιορτάζει και προστάζει, προαιώνιο πρότυπο παρουσιάζει, υμνεί και μεγαλύνει, ευφραίνεται και αγαλλιά, συστήνει και προτείνει, υπόδειγμα ξεχωριστό, παράδειγμα προς μίμησιν: ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ ΠΑΛΑΜΑ! Αυτό γίνεται για να δείξει η Εκκλησία ότι μετά από την Ορθοδοξία, έρχεται η Ορθοπραξία.

Ορθοπραξία δεν σημαίνει μόνο πράξεις ηθικές, αυτό είναι το δευτερεύον, αλλά σημαίνει Ορθή Λατρεία στη πράξη, όχι με τα λόγια! Προτάσσει την Ορθοπραξία, πριν από την Προσκύνηση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού! Συνδέει την Ορθή Λατρεία με τον Σταυρό, τον διωγμό και την θυσία!

Θυσιάζουμε όχι μόνο τα πάθη μας αλλά και τον πνευματικό δεσμό μας, την προσωποληψία του συμβιβασμένου μας επισκόπου και την προσωπολατρεία του “γέροντα”, του “παπούλη” ο οποίος αρνείται να μιμηθεί τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και συνεχίζει από δειλία να κοινωνεί με αιρετικούς, ψευδεπισκόπους και λυκοποιμένες και να μας ενώνει με αιρεσιάρχη πατριάρχη!

Αίρεση σημαίνει οριστική αποξένωση και αποκοπή της ψυχής από τον Θεό. Για αυτό η Εκκλησία μας, αμέσως μετά την Κυριακή της Ορθοδοξίας, προβάλει τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, ο οποίος, ναι μεν μίλησε και έγραψε εκτενώς, εμπειρικώς και Αγιοπνευματικώς περί του Ακτίστου Φωτός, αλλά πρωτίστως αρνήθηκε να κοινωνεί με την αίρεση και να μνημονεύει αιρετικούς ποιμένες.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η Εκκλησία μας ενθέως σέβεται και τιμά τον Άγιο Πατέρα της Θεοδιδάκτου Διακοπής Μνημονεύσεως! Τον Άγιο Πατέρα της Θεαρέστου, Θεοσδότου και Ορθής Αποτειχίσεως!

Μα… Μα… Αυτός ο Άγιος Πατήρ της Εκκλησίας μας, πώς γίνεται, είναι δυνατόν ποτέ να έκανε Παύση Μνημοσύνου του Πατριάρχου του; Αυτός ο Άγιος Πατήρ της Εκκλησίας μας, είναι δυνατόν ποτέ να έκανε έκανε Αποτείχιση! Τί είπες; Πως το είπες;

Ναι, αυτό που ακούσατε και διαβάσατε καλά: ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς έκανε ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ! Και δεν είναι ο μοναδικός, ούτε “απλή μονάδα!” Αποτείχιση έκαναν και άλλοι πολλοί, μεγάλοι και τρανοί, γνωστοί και πρωταγωνιστές Άγιοι Πατέρες!

Μα… τότε… γιατί η Εκκλησία διάλεξε έναν “σχισματικό, έναν φανατικό, φονταμενταλιστή, σφετεριστή και καταχραστή, “ταλιμπάν της Ορθοδοξίας!”

Μα… γιατί επέλεξε έναν “αποτυχημένο, αυτοανακηρυγμένο υπασπιστή, προασπιστή και αυτόκλητο ήρωα της Πίστεως που θεωρεί τον εαυτό του υπερσύνοδο;;;”

Και όμως, ΑΥΤΟΝ διάλεξε κατ’ εμπνευσιν και φώτησιν του Παναγίου Πνεύματος! Δεν σας αρέσει; Και όμως, θέλετε, δεν θέλετε, θα τον δεχτείτε και θα παραδεχθείτε την Ορθοδοξότητά του εάν με φρόνημα ταπεινό, αδέσμευτο και απροκατάληπτο εξετάσετε τον βίο του και τα διδάγματά του! Εάν ιδιαιτέρως ερευνήσετε αυτήν την λεπτεπίλεπτη και κρισιμοτάτη πτυχή της Διακοπής Μνημονεύσεως και Αποτειχίσεως αυτού του Αγίου, από τον πατριάρχη του και από ολόκληρη την διοικούσα, επικρατούσα, κατατυρρανούσα και λατινοφρονούσα “Εκκλησία”.

Επίκεντρο των αγώνων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, δεν ήταν τόσο η πάλη εναντίον των παπικών κτηνών Βαρλαάμ και Ακινδύνου, όσο η φοβερή και επώδυνη διαμάχη εναντίον των εχθρών “εντός των Τειχών”, εντός της αυτής πνευματικής οικογενείας, “εντός Εκκλησίας”: η μάχη εναντίον του πατριάρχου του, του Ιωάννου (ΙΔ’) του Καλέκα.

Τοποθετώ το “εντός Εκκλησίας” εντός εισαγωγικών διότι όταν κάποιος κηρύττει δημοσίως αίρεση κατεγνωσμένη, όπως είναι ο Παπισμός, τότε αυτός τίθεται αυτομάτως, ακαριαίως εκτός Εκκλησίας, χωρίς να τον έχει καταδικάσει και εξωστρακίσει κάποια Σύνοδος.

Εδώ έγκειται η μεγάλη προσοχή:

Με αυτό που λέμε, δεν υποκαθιστούμε την αξία και σημασία μίας Συνόδου, ούτε θεωρούμε τον εαυτό μας “υπερσύνοδο” όπως μας αποκαλούν οι εμπαθείς μας κατήγοροι και αισχροί μας συκοφάντες.

Οι Άγιοι Πατέρες (πχ. o ΜΕΓΑΣ και Ιερός Φώτιος) εδογμάτισαν πως η Απομάκρυνση = η Αποτείχιση των Ορθοδόξων Πιστών (κληρικών ΚΑΙ Λαϊκών) «μπορεί» και πρέπει να γίνεται, ΠΡΟ συνοδικής διαγνώμης!» (ΙΕ’ Κανών, ΑΒ’ Αποστολικής Συνόδου). Προσέξτε: Δεν λέγει “προ συνοδικής καταδίκης!”

Άλλο πράγμα “διαγνώμη” και άλλο “καταδίκη”. Το ένα οδηγεί στο άλλο, αλλά το πρώτο δεν υποκαθιστά το δεύτερο. Το δεύτερο δεν προϋποθέτει το πρώτο. Η συνοδική διαγνώμη μπορεί να υπάρξει ως θέμα “θεολογούμενο” μα η συνοδική καταδίκη να καθυστερήσει “εις τους αιώνας των αιώνων…” Γιατί;

Διότι, όταν οι “άγιοι συνοδικοί” είναι οι ίδοι τους οι εαυτοί, απολύτως υπεύθυνοι, ένοχοι και καταδικαστέοι ως κύριοι φορείς της επικρατούσης Παναιρέσεως και κηρύσσουν ανεπαισχύντως, “γυμνή τη κεφαλή” την αίρεση δημοσίως, τότε που ακούστηκε ποτέ, οι ίδιοι οι συνοδικοί να συγκροτούν σύνοδο ληστρική και να καταδικάζουν τον πανένοχο και καταδικαστέο εαυτό τους; Πού ακούστηκε ποτέ, οι ίδιοι οι δικαστές, να είναι συνάμα και κατηγορούμενοι, απολογούμενοι, φυλακιστέοι και αναθεματιστέοι;

Και τι λοιπόν; Θα περιμένουμε και θα παραμένουμε αδιάφοροι εις τον αιώνα, για άλλους δεκάδες αιώνες να συνέλθει άλλη Οικουμενική Σύνοδος, (η Δεκάτη) να καταδικάσει τον Οικουμενισμό και τους Οικουμενιστές κατ’ όνομα και μέχρι να συμβεί αυτό εμείς θα έχουμε φύγει πια από τη ζωή και τα παιδιά μας θα έχουνε φραγκέψει;

Τί; Θα καθίσουμε αναίσθητοι, ανενέργητοι και απαθείς, εις βρώσιν των λυκοποιμένων, αναμένοντες κάποια σύνοδο από το Κολυμπάριον υπερπέραν, η οποία ερχόμενη και υποσχόμενη στην φάση την επόμενη θα έχει πρόεδρο τον…. “παναγιώτατο” Πάπα;

Και μεις, τί κάνουμε; Αναπολούμε το αχανές χάος της Πανθρησκείας και φιλοσοφούμε μια φαύλη “δυνητικότητα”; Τέτοια πια ρηχότητα και παραβατικότητα, εμείς οι νεορθόδοξοι της παχιάς φακής;

Το στόμα του Αποστόλου Παύλου, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, υπογραμμίζει πως οι Ορθόδοξοι Πιστοί έχουν, όχι “δυνατότητα” αλλά ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να κατακρίνουν τους ιερείς (ασχέτως βαθμού). Δεν λέγει ελέγχουν μόνο, αλλά κατακρίνουν, καταδικάζουν και αναθεματίζουν!

«Πρέπει να κάνουμε υπακοή (σχετική πάντοτε και όχι απεριόριστη και αρρωστημένη) στους διδασκάλους και ιερείς και να μην τους κατακρίνουμε, ακόμα κι αν έχουν ασεβή ζωή (περί βίου)· άν όμως (περί Πίστεως) η Πίστη τους είναι λανθασμένη, τότε όχι μόνο δεν πρέπει να τους υπακούσουμε, αλλά και νά φύγουμε απ’ αυτούς (“τα πρόβατά Μου “φεύξονται” διατάζει ο Χριστός) και να τους κατακρίνουμε!» (δηλαδή καταδικάζουμε).

Το λέγει το στόμα του Χριστού, ο Απόστολος Παύλος:

“Εάν κάποιος σας διδάξει κάτι διαφορετικό από αυτό που σας διδάξαμε εμείς, έστω κι αν αυτός είναι (όχι μόνο ιερέας, επίσκοπος, πατριάρχης μα ακόμη ανώτερος) άγγελος εξ΄ ουρανού, να είναι από σας αναθεματισμένος!”

Ακούστε: το λέγει ο Θεός, το λέγει η Γραφή και όχι ο Πανταζής!

Η θεαρχική, διαχρονική εντολή “φεύγετε αυτούς ως από όφεων και σκορπίων”, δεν σημαίνει να διαφωνείτε θεωρητικώς και παράλληλα να κοινωνείτε με αυτούς και να ενώνεστε με αυτούς μυστηριακώς-δογματικώς διά της Μνημονεύσεως και Ενσωματώσεως!

Οποιαδήποτε επαφή με το φίδι και τον σκορπιό θα αποβεί μοιραία και θανατηφόρα. Μη γελιόμαστε και παίζουμε με τα “εν ου παικτοίς…”

Να φεύγετε από αυτούς σημαίνει ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ εκκλησιαστική επαφή, ΚΑΜΙΑ κοινωνία Μυστηριακή! Τι νομίζετε; Όταν η Αγία Γραφή μας εντέλλεται να “φεύγουμε την πορνεία και την ειδωλολατρία”, μήπως υποννοεί, (κατά το βλάσφημο σκεπτικό των όσων σιγοντάρουν και προωθούν μία δήθεν ακίνδυνη συνύπαρξη και άνετη συγκοινωνία με τον Αιρεσιάρχη πατριάρχη), ότι μπορούμε να κοινωνούμε ελεύθερα εκκλησιαστικά με ειδωλολάτρες και να μετέχουμε των δαιμονικών “μυστηρίων” τους, οργιακών τελετών και θυσιών τους, αρκεί να “διαφωνούμε” θεωρητικώς με άρθρογραφίες και να απορρίπτουμε με “υπογραφές” τις αντίθεες ιδέες τους;

Ο ΙΕ’ Κανόνας της Αγίας, Αποστολικής Πρωτοδευτέρας Συνόδου, δεν λέγει “έως ότου θα κριθούν από Σύνοδο!” Μιλά για «αποτειχίζοντες εαυτούς ΠΡΟ συνοδικής διαγνώμης»… ΠΡΙΝ ΚΑΝ, γίνει και ΕΑΝ ΠΟΤΕ γίνει κάποια συνοδική διαγνώμη, πόσο μάλλον καταδίκη!

Αυτό το “πριν” δεν σημαίνει σίγουρα πως θα γίνει! «Πριν ή συνελθείν αυτούς!» Αυτό δεν σημαίνει πως ο Ιωσήφ είχε σαρκικές σχέσεις και μετά! Συνέλθετε! Κι αν θέλετε τόσο πολύ αυτό το «έως ότου», και πάλι η Θεοτόκος, η ΤΕΩΣ Προστάτις του Αγίου Όρους, θα σας συνετίσει και θα σας ΑΠΟΣΤΟΜΩΣΕΙ!

Το «έως ότου» δεν σημαίνει ούτε καν υποννοεί ότι δεν είχαν σαρκικές σχέσεις πριν αλλά μετά: «και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκεν τον υιόν αυτής». Πρώτον, λεγει “τον υιόν αυτής”, δεν λέγει «τον υιόν αυτών». Δεύτερον, αυτό το “έως ου” έχει οριστικό και αμετάκλητο χαρακτήρα, δεν υπονοεί ότι περίμεναν την γέννα και μετά συνήλθαν! Άπαγε τέτοια βλασφημία!

Ακόμη και ο κόρακας του Νώε, στάλθηκε «έως ότου» μέχρι να ξηραθούν τα νερά αλλά ακόμη και όταν ξεράθηκαν αυτά, ΠΑΛΙ ΔΕΝ ξαναεπέστρεψε! (Γεν. 8, 7).

Όταν ένας γιατρός λέγει σε καπνιστή, “μη καπνίσεις έως ότου πεθάνεις! Τι δηλαδή, μπορεί μετά το θάνατό του να καπνίσει;; Το «έως ότου» πολλές φορές δηλώνει απαράλλακτη, απροσδιόριστη και διαρκής επ’ άπειρον κατάσταση!

Εδώ λοιπόν, ο ΙΕ’ Κανόνας και οι Άγιοι Πατέρες, σύμφωνα πάντοτε με τους Ερμηνευτές, δεν γράφει «έως ότου» γίνει κάποια καταδίκη, αλλά αναφέρεται στο επαινετό και τετιμημένο γεγονός της Διακοπής και Αποτειχίσεως ΠΡΙΝ ΚΑΝ και ΕΑΝ ΠΟΤΕ λάβει χώρα οποιαδήποτε μέλλουσα καταδίκη! Δεν προσδιορίζει την σύγκληση Συνόδου ως χρονική περίοδο, ως προϋπόθεση και περιθώριο διαρκείας της Διακοπής Μνημοσύνου.

Ο Απόστολος Παύλος διατάζει (είναι γραμμένο στην Προστακτική): “Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ!» (Τίτον 3, 10) Τον αποκαλεί “αιρετικό” χωρίς να περιμένει συνοδική καταδίκη! Δεν μας λέει “να μην τον πούμε αμέσως, αυθαιρέτως «αιρετικό» τον καυμένο αλλά να περιμένουμε πρώτα μια κάποια καταδίκη”, κάπου, κάποτε, μία σύνοδο να συνέλθει, (συνέλθετε!) και να μας τον πει τότε αυτή “αιρετικό” επισήμως!

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς διέκοψε την Μνημόνευση του πατριάρχου του, Ιωάννου Καλέκα, πριν τον καταδικάσει αυτόν κάποια σύνοδος! Οι Οικουμενιστές θα έπρεπε ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΥΓΚΟΡΜΟΙ και να πλύνουν το στόμα τους με θειάφι και παραθείο πριν τολμήσουν να πιάνουν στο στόμα τους, αυτό το ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΟΜΑ του Παμμεγίστου Πατρός, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος ΔΕΝ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ με τον ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟ του Πατριάρχη, ούτε με όσους τον μνημόνευαν!

Οι συνάδελφοί του οι συνοδικοί, οι συνεπίσκοποί του οι προδοτικοί, τον συκοφαντούσαν ότι “βρίσκεται εκτός Εκκλησίας, εκτός της Κιβωτού!” Παλιό το παραμύθι…. Παλιά η τέχνη του διαβόλου να συκοφαντεί…

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς δεν ήταν μόνος του, είχε και πολύ Πιστό, Ορθόδοξο Λαό μαζί! Είχε και λαϊκούς τους οποίους εκπροσωπούσε όταν λειτουργούσε στην Αγία Τράπεζα! Δεν επιθυμούσε να βλέπει τον Χριστό κατασφαγιασμένο από τον πατριάρχη του.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς δεν θεωρούσε την Αποτείχιση ως «δυνητική» αλλ’ ως υποχρεωτική, συνειδησιακή εντολή! Αυτομάτως, ενσυνειδήτως, εκουσίως και αυτοπροαιρέτως ΔΙΕΚΟΨΕ την Μνημόνευση του πατριάρχου του, ΧΩΡΙΣ να περιμένει να συνέλθει κάποια σύνοδος!

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, εξ’ αιτίας της Αποτειχίσεώς του, αναθεματίστηκε εις κόλασιν αιωνίαν από την Πατριαρχική Σύνοδο (δέστε και τα πρακτικά) για αυτό το ΘΕΙΚΟ του ΤΟΛΜΗΜΑ: “τον Παλαμάν, τον τολμήσαντα το μνημόσυνόν μου παύσαι…” γράφει η πατριαρχική πράξη του αναθεματισμού του.

Αυτόν τον “Παλαμάν” τον αποκαλείτε “ταλιμπάν” και ΑΡΝΕΙΣΘΕ, ως αθεόφοβοι, να ΜΙΜΗΣΘΕ! Τον τιμάτε μόνον εν ταις χείλεσιν υμών, η δε καρδία υμών πόρρω απέχει από τον Χριστόν και την Ορθόδοξον Αλήθειαν! Τον τιμάτε με ομιλίες, μα αποσιωπάτε την Αποτείχισή του!

Τον τιμάτε με Λειτουργίες, μα λειτουργείτε αντικανονικώς και αντορθοδόξως, σιγοντάροντες και προωθούντες την Παναίρεση του Οικουμενισμού!

Τον τιμάτε με και πάτε “κατά διαόλου” διότι ενσωματώνεστε με τα “είδωλα των εθνών δαιμόνια” διότι σας το διαβεβαίωσε η Κολυμπάρειος διαβολοσυναγωγή πως όλες οι αιρέσεις αποτελούν ιστορικές Εκκλησίες του Χριστού… “ιστορικές” άρα και ουσιαστικές διότι η ιστορία έχει και την ουσία της, εξ’ ης λαμβάνει και την ύπαρξή της!

Τον τιμάτε υποκριτικώς και αναμασάτε τις “πιπιλισμένες σας καραμέλες” περί “Ακτίστου Φωτός”, ώ “ακτιστοφωτισμένοι”,
* καθώς παραμένετε ενωμένοι, ενσωματωμένοι με το σκότος της αιρέσεως,
* καθώς συσκοτίζετε τον Λαό με σκοτεινές και παραπλανητικές εξαγγελίες “Προς τον Λαό”,
* καθώς ενώνετε, ώ αναίσχυντοι, τον Λαό με τον Σατανολαό του Παγκοσμίου Συμβουλίου Βλασφημιών “δι’ ευχών των οικουμενιστών μεταπατέρων”
* καθώς σκοτίζετε το Φως και τοποθετείτε τον Λύχνον “υπό τον μόδιον”, υποκριτές: “εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν ὑμῖν σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;” (Ματθ. στ’ 23).

ΠΟΣΟΝ ακόμη θα σας ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύετε και να λοιδορείτε τον Άγιο, αρνούμενοι να το μιμηθείτε εις την Διακοπήν Μνημονεύσεως και Παλαμιαίαν Αποτείχισιν;;;

http:/www.wallingoff.com/806