Ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία! -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθ. Α.Π.Θ.

Κάτι δεν πάει καλά κι «η βάρκα μας μπάζει νερά». Αυτή η διαπίστωση ενισχύεται από τα δύο γεγονότα, που συνέβησαν στα τέλη του περασμένου έτους. Τόσο η επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι και οι παρεπόμενες θριαμβολογίες των δημοσιογράφων ότι «ο πάπας θωρακίζει το Πατριαρχείο», όσο και η μετάβαση του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου στο Βατικανό και η ενθουσιώδης επιθυμία του «να βιώσωμεν την πλήρη ενότητα και να μεταλάβωμεν του σώματος και του αίματος του Κυρίου από του αυτού Ποτηριού της Ζωής», επισημαίνουν ένα σοβαρό, καυτό για τις μέρες μας Εκκλησιολογικό ερώτημα: Είναι Εκκλησία ο παπισμός;

Παρακολουθώντας τα δρώμενα με πόνο διαπιστώνει κανείς ότι ο οικουμενισμός έχει κάνει καλά τη δουλειά του. Τονίζει τα θετικά στοιχεία, που όντως έχει ο παπισμός και, μέσα στην πανσπερμία των αιρέσεων και στο αλαλούμ των θρησκειών, τον παρουσιάζει πολύ συγγενή προς την Ορθοδοξία. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει π. χ. την αξιόλογη κοινωνική δραστηριότητα των παπικών τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ιεραποστολές της Αμερικής, Ασίας και Αφρικής, όπου ηρωικά αναστήματα ιεραποστόλων μαρτύρησαν για την πίστη τους; Ποιος αμφισβητεί ότι χάρη σ' αυτούς εκατομμύρια ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο καλλιεργούνται στη σχέση τους με τον Θεό, ζουν με ευλάβεια και πίστη; Ποιος δεν αναγνωρίζει τις θαυμαστές επιδόσεις τους στις επιστήμες και τις τέχνες, τη δυναμική απολογία έναντι του υλισμού, της αθεΐας και της απιστίας: Μήπως, όμως, παρόμοια επιτεύγματα δεν έχουν επιδείξει και οι προτεσταντικές παραφυάδες, ακόμη κι αυτοί οι «μάρτυρες του Ιεχωβά»;

Ποιος αγνοεί, επίσης, τις εξυπηρετήσεις και εκδουλεύσεις, που προσφέρει η παπική «Εκκλησία» στους ορθοδόξους της διασποράς, τις τόσες υποτροφίες, που διαθέτει για ορθοδόξους σπουδαστές και επιστήμονες; Αλλά αρκεί η προσωπική εκτίμηση και ο θαυμασμός κάποιων ευεργετημένων, για να βαφτίσουμε «αδελφή Εκκλησία» το κοσμικό κράτος του Βατικανού και να ανταλλάσσουμε τον λειτουργικό χαιρετισμό της αγάπης με τον αιρεσιάρχη πάπα;

Όσο για το γεγονός ότι αριθμούνται χιλιάδες άγιοι της Παπικής «Εκκλησίας» εντελώς άσχετοι προς την Ορθόδοξη, όπως και της Ορθοδοξίας οι άγιοι δεν αναγνωρίζονται από τους δυτικούς, αυτό και μόνο υπογραμμίζει και τονίζει το χάσμα, που μας χωρίζει.

Ἀνίατες καί μακροχρόνιες ἀρρώστειες - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (Τοῦ Παραλύτου)

Χορωδιακόν Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 27 Σεπτεμβρίου 2016

Καλιστράτου μάρτυρος, Αριστάρχου αποστόλου.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καρχηδόνα. Οἱ γονεῖς του, καθὼς καὶ οἱ πρόγονοί του, ἦταν εὐσεβέστατοι χριστιανοί.

Ὅταν μεγάλωσε ὁ Καλλίστρατος, κατατάχθηκε στὸ στρατὸ σὰν νεοσύλλεκτος. Ἡ «ὁμίχλη» τῆς σαρκολατρείας ποὺ ἐπικρατοῦσε στὸ στράτευμα δὲν ἐπηρέασε καθόλου τὸν Καλλίστρατο. Ἀντίθετα μάλιστα, καλλιέργησε ἀκόμα περισσότερο τὶς εὐσεβεῖς συνήθειές του. Μιὰ ἀπ’ αὐτὲς ἦταν νὰ προσεύχεται κατὰ τὴ νύκτα. Αὐτὸ ὅταν τὸ εἶδαν οἱ συνάδελφοί του, τὸν κατήγγειλαν στὸ στρατηγὸ Περσεντῖνο (287 μ.Χ.). Αὐτὸς ἀμέσως τὸν κάλεσε, καὶ ὅταν ἄκουσε καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο ὅτι εἶναι χριστιανός, διέταξε καὶ τὸν βασάνισαν, σκληρά. Κατόπιν, ἀφοῦ τὸν ἔδεσαν μέσα σ’ ἕναν σάκο, τὸν ἔριξαν στὴ θάλασσα. Ἀλλὰ μὲ θαῦμα ὁ σάκος σχίστηκε, καὶ δυὸ δελφίνια ἔφεραν σῶο καὶ ἄβλαβη τὸν Καλλίστρατο, στὴν στεριά. Τότε, 49 στρατιῶτες ποὺ εἶδαν τὸ γεγονὸς πίστεψαν στὸ Χριστό, καὶ ἀφοῦ ἔτρεξαν στὸν Καλλίστρατο, τοῦ εἶπαν: «Πράγματι, εἴδαμε ὅτι ὑπάρχει στ’ ἀλήθεια καὶ εἶναι μεγάλος ὁ Θεός σου, ὁ ὁποῖος καὶ ἀπὸ τὸν βυθὸ τῆς θάλασσας ὑπερφυσικὰ σὲ ἔβγαλε. Θὰ μποροῦσε, ἄραγε, νὰ δεχθεῖ καὶ ἐμᾶς τοὺς εἰδωλολάτρες;». Ὁ Καλλίστρατος τοὺς ἀπάντησε: «Ὁ δικός μου Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἐκείνους ποὺ ἔρχονται κοντὰ του δὲν τοὺς διώχνει. Διότι Ἐκείνου ὁ λόγος εἶναι: «Δεῦτε πρὸς ἐμὲ πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, καγῶ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Τότε ὁ Καλλίστρατος κατήχησε ὅλους αὐτοὺς τοὺς στρατιῶτες μέσα στὴν φυλακή. Ὁ δὲ Περσεντῖνος, ἐρχόμενος σὲ ἀδιέξοδο ἀπὸ τὴν πίστη τους, ὅλους τοὺς ἀποκεφάλισε.

Η συντελουμένη αποστασία εις τους κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας

Εάν ληφθή υπ΄ όψιν η λίαν κατάκριτος απόφασις και ενέργεια της Ιεραρχίας, ως τουλάχιστον εκ των αποτελεσμάτων της, σήμερον σαφώς αποδεικνύεται, καθ΄ ην η Εκκλησία της Ελλάδος συμμετέχει εις το λεγόμενον «Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών» ως ιδρυτικόν και τακτικόν μέλος αυτού, εν γνώσει αυτής, ότι τούτο εδράζεται και διακυβερνάται πάντοτε βάσει της αιρετικής οικουμενιστικής «θεωρίας των κλάδων»,  και ότι επί τόσα έτη ουδόλως διετέθη να μετακινηθή των αιρετικών θέσεών του εκ της εν αυτώ ορθοδόξου παρουσίας, τότε ολοκληρούται απολύτως η πεποίθησις της γνησίας ορθοδόξου συνειδήσεως δια την συντελουμένην αποστασίαν εις τους κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας και του εξ αυτής υφισταμένου σήμερον σοβούντος «Ζητήματος Πίστεως» εν Αυτή. Που λοιπόν, κατά ταύτα, διακρίνεται εν τη πράξει και κατά τίνα τρόπον διασώζεται, εν προκειμένω, η ορθόδοξος ομολογία και το ορθόν φρόνημα τόσον των γεννητόρων του Διαγγέλματος του 1920, όσον και η τοιαύτη των αδιαμαρτυρήτως μέχρι σήμερον αποδεχομένων και πιστώς εφαρμοζόντων τούτο, η απαγγελομένη υπ΄ αυτών εν τω Συμβόλω της Πίστεως περί «Μίας, Αγίας…Εκκλησίας», «Φωτός εκ Φωτός», ήτοι περί της μίας εν Αυτή Αποκαλυφθείσης και ενυπαρχούσης Θείας Αληθείας και του «Ενός Βαπτίσματος» εν Αυτή; «Τις δύναται να φαντασθή την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της περιόδου εκείνης των Πατέρων, να κηρύσση εαυτήν οργανικόν μέλος ομοσπονδίας τινός, ενούσης Ευνομιανούς ή Ανομίους, Αρειανούς, Ημιαρειανούς, Σαβελλιανούς και Απολλιναριστάς; Βεβαίως ουδείς! Αλλά τουναντίον, ο α΄ Κανών της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου δεν ομιλεί περί ενώσεως με τοιαύτας ομάδας, αλλά ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ αυτήν!». Εν τούτοις, η Ορθόδοξος Εκκλησία, Ήτις είναι «άθικτος παρθένος, Εκκλησία χιονόσωμος….σώφρων, άμωμος, ερασμία», ερρίφθη «εις τον κλίβανον» της φρικώδους ταύτης παναιρέσεως, δια της συμμετοχής εις την ειδικήν, δια την παναίρεσιν ταύτην λειτουργία της Λίμα, κατά την Έκτην Σύνοδον του Π.Σ.Ε. εις Βανκούβερ του Καναδά! (εφημ. Ορθόδοξος Τύπος 30-9-1983). Εάν εις τα ως άνω αναφερόμενα «υπαγορεύματα του διαβόλου» είχον αντισταθή οι Ποιμένες, ίσως δεν είχομεν φθάσει εις τον σωρείτην των βλασφημιών κατά του Αγίου Πνεύματος, εκ μέρους των «Φρουρών» της Ορθοδοξίας, προβαινόντων εις φιλαιρετικάς σχέσεις μετά των ετεροδόξων και κατακρημνιζομένων εις τα βαθέα σκότη της οικουμενιστικής πλάνης, όπου απαντούν τον βασικόν λίθον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, τον αιρεσιάρχην πάπαν, τύπον του Αντιχρίστου!

Η διεστραμμένη «θεολογική» σκέψη της Δύσεως

Οι Οικουμενιστές συμμιγέντες, αφομοιώθησαν με την διεστραμμένην «θεολογικήν» σκέψη της Δύσεως, η οποία τους κατέστησε ου μόνον απειθείς, αλλά και επικριτάς και κατηγόρους της Ορθοδόξου Πατερικής θεολογίας, ανατρέποντες ούτω θεμελιωδώς την υπόστασιν της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας. Η αποξένωσις και διάβρωσίς των απέτεκε το απόβλητον εξάμβλωμα και απαράδεκτον δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν πεπλανημένον και κακόδοξον φρόνημα, ότι άπασαι αι «χριστιανικαί» ομολογίαι είναι και θεωρούνται «ΑΔΕΛΦΑΙ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ» πράγμα το οποίον τυγχάνει θεμελιώδης αρχή και κατευθυντήριος γραμμή του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, (Π.Σ.Ε) το πιστεύω του οποίου τυγχάνει η πεπλανημένη «θεωρία των κλάδων».

Ο Γεώργιος Κουντούρης άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο διαβήτης των μασόνων":

(Σημειωτέον η αγιογραφία είναι η ιστόρηση της Π. και Κ. Διαθήκης. Που γράφει στην Γένεση ότι ο Θεός εποίησε τον κόσμο με διαβήτη;)

Δράττομαι της ευκαιρίας, γενομένης από εύστοχη παρατήρηση σχολιαστού, και υπερθεματίζω στο άνωθεν σχολιαστικό απόσπασμα.
Άπασα η Ορθόδοξη αγιογραφία, είναι οπτικοποιημένη ιστόρηση των Βιβλικών Γεγονότων, τη εγκρίσει Οικουμενικών Συνόδων, Ιερών Κανόνων και Ιεράς Παραδόσεως. Οσάκις, παρακάμπτουμε αυτή την αρχή, θα ευρισκόμεθα σε ερεβώδη πνευματικά ύδατα...
Αποτελεί, τουλάχιστον παρακινδυνευμένη πρακτική (για να μην πω αιρετική και βλάσφημη), η αλίευση πνευματικού υλικού από μη ορθόδοξη και απόφημη πηγή.
Θα παραθέσω ένα παράδειγμα, προκειμένου να γίνω σαφέστερος.
Σε απόκρυφο ευαγγέλιο, υπάρχει η χαρακτηριστική αναφορά, πως Ο Κύριός μας, ενώ διήγε την προκηρυγματική περίοδο της ζωής Του, φιλοτέχνησε ένα ξύλινο περιστέρι, στο οποίο κατόπιν ενεφύσησε την ανάσα Του, και το - προ ολίγου - ξύλινο περιστέρι, ζωντάνεψε και πέταξε.
Και ερωτώ:
Δυνάμεθα να αποδεχθούμε - ως ορθόδοξη - την αγιογραφική ιστόρηση τέτοιας αναφοράς;
Σε καμμία των περιπτώσεων!
Γιατί; Διότι προέρχεται από μη ορθόδοξη και κατεγνωσμένη πηγή!
Τότε από πού συνάγεται, πως μπορούμε να αποδεχθούμε εικαστικό εγχείρημα, απεικονίζον Τον Χριστό, να κρατάει έναν διαβήτη προσπαθώντας να δημιουργήσει τον Κόσμο...;
Χρειάστηκε εργαλεία Ο Κύριος, για να δημιουργήσει το Σύμπαν...;
Αντιλαμβανόμεθα, σε τί πνευματικές ατραπούς οδηγούμεθα...;

O Διάβολος, ημών ρεγχόντων τον ύπνον της αδιαφορίας, κοντεύει να εξαφανίση και την Αγιότητα και την Καθολικότητα και την Αποστολικότητα της Εκκλησίας!

Ενώ η Εκκλησία τιμά τους Αγίους Αποστόλους (γιατί αυτό επιβάλλει το πνευματικόν χρέος), ωστόσο η επί Γης στρατευομένη Εκκλησία δεν ζη την ζωήν των Αγίων Αποστόλων! Ορθότατα παρατηρεί ο Άγιος Ιουστίνος(Πόποβιτς) ότι «η ζωή των πιστών εις την Εκκλησίαν δεν είναι άλλο παρά η κατά την χάριν του Αγίου Πνεύματος Θεανθρωποποίησις αυτών ήτοι εν-χρίστωσις και χριστοποίησις αυτών». Ας είμεθα ειλικρινείς, παρατηρούνται τα γνωρίσματα αυτά εις την ζωήν των λαϊκών, των Κληρικών, των Επισκόπων; Και το ακόμη τραγικώτερον, που εξάγεται από τα άγια γραπτά του Αγίου Ιουστίνου: «… και η αποστολικότης διαφυλάττεται δια της προσευχής και όλης ευσεβείας, όπως ακριβώς την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι». Δυνάμεθα να ομιλώμεν σήμερον περί ευσεβείας, όπως «την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι»; Κινδυνεύει να εξαφανισθή η ευσέβεια των Αποστόλων και των Πατέρων μέσα εις τα θολά ρεύματα του Οικουμενισμού, των Αιρεσιολογιών, των Μωαμεθανισμών με την «ευλογίαν» (φρίξον Ήλιε!) Επισκόπων, Αρχιεπισκόπων, Πατριαρχών! Αλλά μήπως η ευσέβεια διατηρείται εις την ζωήν των Μεγαλοσχήμων Αξιωματούχων της Εκκλησίας; «… Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου»! Ειλικρινά θα πρέπει να εντρεπώμεθα, και λαϊκοί και Κληρικοί (προ παντός οι εν υπεροχή όντες), όταν, απαγγέλλοντες το Ιερόν Σύμβολον της Πίστεώς μας, λέγωμεν: «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», διότι ο Διάβολος, ημών ρεγχόντων τον ύπνον της αδιαφορίας, κοντεύει να εξαφανίση και την Αγιότητα και την Καθολικότητα και την Αποστολικότητα της Εκκλησίας!

Επιφάνιος μοναχός Καψαλιώτης: Κριτική των τελικών κειμένων της Συνόδου της Κρήτης

Κριτικὴ ἐπὶ τῶν τελικῶν κειμένων

τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης

Συνόδου τῆς Κρήτης

Ἐπιφάνιος μοναχὸς Καψαλιώτης- Ἅγιον Ὄρος

Ἡ παροῦσα ἐργασία εἶναι ἀποτέλεσμα προσευχῆς καὶ μελέτης, ἐπὶ τῶν τελικῶν κειμένων τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (εἰς τὸ ἑξῆς ΑκΜΣ). Παραδίδουμε στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ πρὸς κρίσιν καὶ ἐνημέρωσιν,  τὸ α´ μέρος της, ἐνῶ συντόμως θὰ ὁλοκληρωθεῖ καὶ τὸ β´ μέρος ἀποκλειστικῶς ἀναφερόμενο στὸ ἕκτο κείμενο τῆς ἐν λόγῳ συνόδου, αὐτὸ περὶ τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τοὺς ἐκτὸς αύτῆς ἑτεροδόξους.

Εἰσαγωγή

Ἔχοντας ὁλοκληρωθεῖ οἱ ἐργασίες τῆς λεγομένης ΑκΜΣ, ἄμεσα ἐξεδόθησαν καὶ τὰ τελικά της κείμενα, ὁπότε καὶ παρεδόθησαν στὸ ὀρθόδοξο κριτήριο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, οὕτως ὥστε νὰ κριθοῦν ἐπὶ ὀρθοδοξίᾳ ἢ κακοδοξίᾳ. Ὁ ἁγιορειτικὸς μοναχισμὸς καλεῖται νὰ τοποθετηθεῖ ἐπ' αὐτῆς, μετά τῆς δεούσης προσοχῆς, λαμβάνων ὑπ΄ ὄψιν τόσο τὴν κρισιμότητα τῆς στιγμῆς ὅσο καὶ τὴ σημασία ποὺ ἡ σύνοδος θὰ ἔχει γιὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Σὺν Θεῷ καὶ ὑπὸ τὸ ἀγλαὸν φῶς τῆς χιλιοχρόνου ὀρθοδόξου ὁμολογιακῆς ἁγιορειτικῆς παραδόσεως, μὲ τὸ παρὸν κείμενο[1] θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἐξετάσουμε τὰ σημεῖα ἐκεῖνα ποὺ χρήζουν προσοχῆς, βάσει τῶν ὁποίων θὰ ἀξιολογηθεῖ καὶ σύνολη ἡ σύνοδος, τὸ ἐάν δηλαδὴ εἶναι ἑπομένη τοῖς ἁγίοις πατράσι ἢ ὄχι.

***

Ο  Kyprianos Christodoulides άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Επιφάνιος μοναχός Καψαλιώτης: Κριτική των τελικών ...":

«οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις», ο δε Μοναχός Επιφάνιος Καψαλιώτης μονώτατος, «ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν», εις την έρημον Καψάλας Αγίου Όρους.

***

"ΑΠΑΝΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ Η ΠΙΣΤΙΣ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ" -- του Κυπριανού Χριστοδουλίδη

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Προς Αυτόλυκον, Θεοφίλου Αντιοχέως,
Βιβλίο Ι

« "Ἀλλὰ ἀπιστεῖς νεκροὺς ἐγείρεσθαι. ὅταν ἔσται, τότε πιστεύσεις θέλων καὶ μὴ θέλων· καὶ ἡ πίστις σου εἰς ἀπιστίαν λογισθήσεται, ἐὰν μὴ νῦν πιστεύσῃς. πρὸς τί δὲ καὶ ἀπιστεῖς; ἢ οὐκ οἶδας ὅτι ἁπάντων πραγμάτων ἡ πίστις προηγεῖται; τίς γὰρ δύναται θερίσαι γεωργός, ἐὰν μὴ πρῶτον πιστεύσῃ τὸ σπέρμα τῇ γῇ; ἢ τίς δύναται διαπερᾶσαι τὴν θάλασσαν, ἐὰν μὴ πρῶτον ἑαυτὸν πιστεύσῃ τῷ πλοίῳ καὶ τῷ κυβερνήτῃ; τίς δὲ κάμνων δύναται θεραπευθῆναι, ἐὰν μὴ πρῶτον ἑαυτὸν πιστεύσῃ τῷ ἰατρῷ; ποίαν δὲ τέχνην ἢ ἐπιστήμην δύναταί τις μαθεῖν, ἐὰν μὴ πρῶτον ἐπιδῷ ἑαυτὸν καὶ πιστεύσῃ τῷ διδασκάλῳ;".

Όλη αυτή η σημερινή παραφροσύνη μήπως δεν έχει θρησκευτικές / θεολογικές παραμέτρους; Το αμφισβητεί κανείς;

Και τι άλλο μας ζητούν σήμερα με όλα αυτά τα λαθραία στίφη που κατακλύζουν την οικουμένη; Πού απευθύνονται όλοι αυτοί οι φιλάνθρωποι, οι οποίοι σήμερα μας παρουσιάσθηκαν ξαφνικά; Στο συναίσθημα δεν απευθύνονται; Το συναίσθημα δεν ήταν αυτό που τους υπέδειξε να φτιάξουν την περίφημη "χάρτα" των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ;

ΠΑΡΤΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Η απίστευτη μπίζνα των ΜΚΟ: 700 εκατ. ευρώ από την ΕΕ για την υποδοχή και φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών σε «ξένο αχυρώνα» (Ελλάδα...)

του Πάνου Σπαγόπουλου

Η κρίση που πλήττει την Ελλάδα, μεταναστευτική και προσφυγική, εκτός από τα αντικειμενικά προβλήματα που κομίζει μαζί της, έχει γίνει αιτία και για μια σειρά άλλων σοβαρών θεμάτων. Το κυριότερο από αυτά είναι η ανεξέλεγκτη δράση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ). 

Τυπικά μία ΜΚΟ, είναι μία νόμιμα συσταθείσα οργάνωση σε εθελοντική βάση από πολίτες ή ομάδες ατόμων, η οποία δεν αποτελεί τμήμα κάποιας κυβέρνησης ούτε έχει ως στόχο το «οικονομικό όφελος» γι’ αυτό το λόγο καλούνται σπανιότερα και ως Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις.

Στη συνέχεια θα δούμε πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η ΜΚΟ διατηρεί το ξεχωριστό της καθεστώς στο ότι εξαιρεί από τη δομή της κυβερνητικά στελέχη ή άτομα που εργάζονται για κυβερνήσεις, αλλά μπορεί να δεχθεί ως μέλη της αντιπροσώπους επιχειρήσεων είτε ως προσωπικό είτε ως διευθυντικά στελέχη. 

Με την έξαρση της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης στην Ελλάδα, από τον Ιανουάριο του 2015, η χώρα έγινε πόλος έλξης δεκάδων τέτοιων οργανώσεων.

Ανεξέλεγκτα και χωρίς κανένα περιορισμό, δραστηριοποιούνται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, έχοντας ως "προίκα" 700 εκατομμύρια ευρώ που βάσει της απόφασης της ΕΕ, θα μοιραστούν οι ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα για την υποστήριξη της υποδοχής προσφύγων και μεταναστών.

Η δραστηριοποίηση αυτή έχει γίνει σε τέτοιο βαθμό που πολλοί αναρωτιούνται, εάν οι πρόσφυγες και οι παράνομοι μετανάστες έφεραν τις ΜΚΟ ή το αντίθετο. Μόνο στην Λέσβο ο αριθμός τους ποικίλει μεταξύ 80 και 100. 

Στην πραγματικότητα ουδείς είναι σε θέση να δώσει μία συγκεκριμένη εκτίμηση για το πόσες είναι πραγματικά. Με πρόσχημα την προσφορά υπηρεσιών στους πρόσφυγες και τους παράνομους μετανάστες αποδίδονται σε ύποπτες δραστηριότητες. Αυτές έχουν δύο στόχους: Το κέρδος και έως ένα βαθμό την εθνική ασφάλεια της χώρας.