Τάδε έφη Κοσμάς

Αγαπητέ Misha, 

σέβομαι την άποψή σου για τον Ισαάκ το Σύρο, αλλά ακολουθώ τη γραμμή της Εκκλησίας, που αρνήθηκε τόσους αιώνες τώρα την αγιοποίησή του. Επαναλαμβάνω και πάλι εύχομαι ο άνθρωπος αυτός να είναι
στον Παράδεισο! ΄Αλλωστε αυτό είναι το παν! Δεν είναι η αγιοποίησή του, για να τον τιμούν και δοξάζουν οι άνθρωποι! Άλλωστε, νομίζω ότι υπήρξαν άγιοι οι οποίοι παρακαλούσαν το Θεό να μη δοξασθούν επί της γης!
Βλέποντας αυτή τη "μανία" ορισμένων να θέλουν με το ζόρι την αγιοποίηση πρόσωπων τα οποία αγαπούν και σέβονται, σκέφτομαι το ληστή, που είναι ο πρώτος που έλαβε την κατηγορηματική διαβεβαίωση του Κυρίου, ότι "μετ' εμού σήμερον έση εν τω παραδείσω" (Λουκ. 23,43).
Για να κληρονομήσει κάποιος τον Παράδεισο, πρέπει να είναι άγιος. Άρα και ο ληστής είναι άγιος. Δεν διανοήθηκε όμως ποτέ η Εκκλησία να τον τιμά ως άγιο, με ναούς, εικόνες και γλυκερές ακολουθίες!
Ας αφήσουμε το Θεό να κάνει τη δουλειά Του και να μη κρίνουμε εμείς τον κόσμο. Να βάζουμε δηλαδή και να βγάζουμε ανθρώπους από τον Παράδεισο!

Ήθελα, λοιπόν, αγαπητέ Misha, με θεολογικά επιχειρήματα να πεις τη γνώμη σου ελεύθερα, γιατί η Εκκλησία τόσους αιώνες δεν αγιοποίησε τον περίφημο Ισαάκ το Σύρο, τους "Ασκητικούς Λόγους" του οποίου και εγώ αγαπώ και θαυμάζω!

ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – ΙΔ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ --- «Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί, όστις εποίησε γάμους τω υιώ αυτού»

Κοινωνία αγάπης και ζωής

Η έναρξη του εκκλησιαστικού έτους πριν από λίγες μέρες προσφέρεται από την Εκκλησία ως «καιρός ευπρόσδεκτος» για να επιδιώξει τη σωτηρία του ο άνθρωπος. Ακριβώς, το γεγονός της εν Χριστώ σωτηρίας συνδέεται και με την παραβολική εικόνα των βασιλικών γάμων, όπως αυτή ξεδιπλώνεται μέσα από τη σημερινή ευαγγελική περικοπή σε σχέση πάντα και με τον Σταυρό, την παγκόσμια ύψωση του οποίου θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες. Οι γάμοι, στους οποίους αναφέρεται η περικοπή εκφράζουν την εκούσια σταυρική θυσία του Κυρίου, από την αποδοχή και μετοχή της οποίας αναδεικνύεται η σωτηρία, ως βίωμα και εμπειρία ζωής αθανάτου.

Η κλήση

 Μια πολύ σημαντική συντεταγμένη αφορά το γεγονός ότι στους βασιλικούς γάμους

Κάπου εἰς τήν πλατεῖαν Ὁμονοίας --- Τοῦ Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη (†)

Πολὺ συγκινητικὸ τὸ γεγονὸς ποὺ ἀφηγεῖται µὲ λίγα λόγια ὁ καλὸς δηµοσιογράφος, ποὺ τὸ πῆρε ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν εἰδήσεων τοῦ διαδικτύου. Πρόκειται γιὰ κάποιο καλὸ καὶ σεµνὸ ἱερέα, ὁ ὁποῖος καὶ τὸ ἀνακοινώνει: "Γυρίζοντας ἀπὸ ἕνα ἑσπερινὸ πέρασα ἀπὸ τὴν Ὁµόνοια. Πλῆθος νέων ἦταν µαζεµένοι γύρω ἀπὸ ἕνα παιδί. Στὸ χέρι του κρατοῦσε τὴν τελευταία σύριγγα τοῦ θανάτου. Τὸν πλησίασα καὶ µὲ δακρυσµένα µάτια φώναξε: "Βοήθεια...Πεθαίνω...". Ἔτρεξα κοντά του. Τὸν ἀγκάλιασα. Μὲ σπασµένη φωνή...µοῦ εἶπε: "Παππούλη, πεθαίνω. ∆ιάβασέ µου µιὰ εὐχή". Γονάτισα, τοῦ διάβασα µία εὐχή. Ψέλλισε δύο λέξεις: "Πὲς τοῦ Χριστούλη νὰ µὲ δεχτεῖ"...καὶ ξεψύχησε µέσα στὴν ἀγκάλη µου, ἄγνωστος µεταξὺ ἀγνώστων". Φεύγοντας, ψιθύρισα µιὰ προσευχή: "Χριστέ µου, µία λέξη εἶπε ὁ λῃστὴς καὶ τὸν δέχτηκες στὴ βασιλεία Σου. ∆έξου καὶ τὴν ψυχὴ αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ Σου". Μιὰ σπάνια κοινωνικὴ σκηνή, ποὺ πολλά µᾶς διδάσκει. "Ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, µετὰ δὲ τοῦτο κρίσις" (Ἑβρ. Θ΄27). Γιὰ κάθε ἄνθρωπο ἐπιφυλάσσεται ὁ θάνατος, καὶ ἀκολουθεῖ ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος µετανοήσει- ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγµὴ τῆς ζωῆς του σὰν τὸ λῃστή στὸ σταυρὸ - σῴζεται." Ὁ λῃστὴς στὸ σταυρό, ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ λήστεψε τὸν παράδεισο" (ἱερὸς Χρυσόστοµος). Ὁ δὲ ὅσιος Ἐφραὶµ ὁ Σύρος θ' ἀναφωνήσει: "Ὢ λῃστοῦ θαυµασίου, τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ληστεύσαντος"! Καὶ θὰ προσθέσει τὰ ἑξῆς ἀξιοσηµείωτα: "Ὁ καιρὸς τῆς µετανοίας ὀλίγος ἐστι, τῆς δὲ βασιλείας τῶν οὐρανῶν τέλος οὐκ ἔστι". Τὰ δολώµατα τῆς ἁµαρτίας εἶναι πάντα ἑλκυστικά, ἐνῷ τὰ µονοπάτια τῆς µετάνοιας εἶναι δυσκολοδιάβατα καὶ δακρύβρεκτα. Ὡστόσο, τὰ πρῶτα ὁδηγοῦν µὲ ἀσφάλεια στὴν κόλαση, τὰ δὲ τῆς µετάνοιας καὶ κατὰ Θεὸν λύπης δάκρυα, ὁδηγοῦν στὴν οὐράνια καὶ αἰώνια "πανήγυρι τῶν πρωτοτόκων, τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραµµένων". Ἄλλωστε, "πρόσωπον νιπτόµενον δάκρυσι, κάλλος ἐστὶν ἀµάραντον" (Ὅσιος Ἐφραίµ). Πρόσωπο δακρυσµένο σὲ µετάνοια, εἶναι πρόσωπο ἐξαίσιο καὶ πανέµορφο. Πολλὰ τὰ δολώµατα καὶ τὰ παγιδεύµατα τῆς ἁµαρτίας, ἀλλὰ καὶ "πολύτροπὸς ἐστιν ἡ µετά- νοια". Ἐὰν ὁ διάβολος ὑποβάλλει τὴν ἁµαρτία στὸν ἄνθρωπο, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν ἐξουδετερώνει καὶ τὴν ἐξαφανίζει. Σήµερα, γιατί τόση ἁµαρτία καὶ διαστροφή; Ὁ ὅσιος Ἐφραὶµ ὁ Σύρος ἀπαντᾶ: "Ἐπληθύνθη τὰ κακά, ἐπειδὴ ἀθετεῖται Θεός".

Ορθόδοξοι Ύμνοι

ΘΑΥΜΑ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 5 Σεπτεμβρίου 2015

Ζαχαρίου του προφήτου, πατρός του Προδρόμου.

Ὁ Ζαχαρίας, πατέρας τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστή, ἔζησε στὰ χρόνια του Ἡρῴδη, βασιλιὰ τῆς Ἰουδαίας. Κατὰ τὴ γνώμη τοῦ Χρυσοστόμου, καθὼς καὶ ἄλλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ζαχαρίας δὲν ἦταν ἁπλὸς ἱερέας, ἀλλὰ ἀρχιερέας ποὺ ἔμπαινε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων.

Σύζυγο εἶχε τὴν Ἐλισάβετ καὶ δεν  εἶχαν παιδί. Κάποια μέρα λοιπόν, τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε. Ἡ γυναῖκα του ἦταν στεῖρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποῦ ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι θὰ μείνει κωφάλαλος μέχρι νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ.

Πράγματι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε καὶ ἔκανε γιό. Ὅταν θέλησαν νὰ δώσουν ὄνομα στὸ παιδί, ὁ Ζαχαρίας ἔγραψε πάνω σὲ πινακίδιο τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἀμέσως δὲ λύθηκε ἡ γλῶσσα του καὶ ὅλοι μαζὶ δόξασαν τὸ Θεό.

Βέβαια, ἡ χάρη αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ τὸ Θεὸ στὸν Ζαχαρία, διότι ἦταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος».

Ἦταν, δηλαδή, δίκαιος μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ ζοῦσε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτος ἀπὸ κάθε σοβαρὴ ἐνοχή.

π. Θεόδωρου Ζήση : Διαθρησκειακὲς Συναντήσεις, Ἄρνησις τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσβολὴ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων

Γρά­φει: «Ἂς μᾶς ξε­κα­θα­ρί­σουν λοι­πὸν με­ρι­κοὶ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοὶ ἡ­γέ­τες ὅ­τι ἔ­χουν προ­σχω­ρή­σει σ' αὐ­τὴν τὴν “προ­ο­δευ­τι­κὴ” ἄ­πο­ψη, γι­ὰ νὰ κα­θο­ρί­σου­με καὶ ἐ­μεῖς τὴν στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τί τους, τὴν ὁ­ποί­α οὕ­τως ἢ ἄλ­λως εἴ­μα­στε ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νοι νὰ κα­θο­ρί­σου­με, δι­ό­τι δι­α­φο­ρε­τι­κά, κοι­νω­νοῦ­με καὶ ἐ­μεῖς “τοῖς ἔρ­γοις αὐ­τῶν τοῖς πο­νη­ροῖς” (Β' Ἰ­ω. 11). Ἐ­μεῖς ἐ­πι­θυ­μοῦ­με νὰ ἔ­χου­με κοι­νω­νί­α ὄ­χι πρὸς τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους, ἀλ­λὰ πρὸς τοὺς ἁ­γί­ους καὶ πι­στοὺς ὅ­λων τῶν ἐ­πο­χῶν, νὰ πι­στεύ­ου­με ὅ­πως ἐ­πί­στευ­αν ὅ­λοι οἱ πρὸ ἡ­μῶν Ἅ­γι­οι Πα­τέ­ρες, στοὺς ὁ­ποί­ους πει­θό­με­θα καὶ ὑ­πα­κού­ου­με»

Τελικά την έβαλαν φυλακή διότι δεν υπήκουσε στην εντολή του Αρείου Πάγου να εκδίδει άδειες "γάμου" σε ομοφυλόφιλους, αλλά υπακούει στην Αγία Γραφή, όπως δήλωσε στον Δικαστή στις Η.Π.Α.!!!

A county in the US state of Kentucky has started issuing marriage licenses to gay couples after the county clerk was jailed for refusing to do so.

http://www.bbc.com/news/world-us-canada-34155775

Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόσην αμαρτία.

Ο Χριστοφόρος (=ο Παπουλάκος),  βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο του.                                                                                                                                                                                                        

–Δεν φτάνει να πονούμε και να κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξεν ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα, το αίμα που χύθηκε στο Μεσολόγγι, στ΄ Αρκάδι, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια στα Ψαρά… Ιούδες γινόμαστε Χριστοφόρε και το κακό δε σταματά ως εδώ…                                                                                                                                                                                                                                     

Η Ορθοδοξία είναι η αποκάλυψη του Θεού με την ενανθρώπιση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος.

Δεν είναι δηλαδή η Ορθοδοξία απλώς μία θρησκευτική τελετουργία ή θρησκευτική γνωσιολογία και θρησκευτικός στοχασμός. Στην Ορθοδοξία συντελείται η προσωπική κοινωνία και συνάντηση του πιστού με τον Θεό, ο Οποίος στις σχέσεις Του με τον άνθρωπο δεν είναι μόνο Θεός , αλλά Θεάνθρωπος. Και η συνάντηση και κοινωνία του πιστού με τον Θεάνθρωπο συντελείται με την βιωματική ένταξή του στο Σώμα του Χριστού, την Αγία Εκκλησία Του και την μέθεξη της Θείας Χάριτος με τα μυστήρια της Εκκλησίας. Χωρίς την βιωματική αυτή ένταξη είναι αδύνατη η λύτρωση, η αναγέννηση και τελείωση του ανθρώπου. Η Ορθοδοξία ως καθαρώς πνευματική βασιλεία του Χριστού έχουσα αποκλειστικό σκοπό την πνευματική αναγέννηση, απολύτρωση και θέωση του ανθρώπου, αποτελεί την μοναδική δυνατότητα για την διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και συνεπώς κοινοτήτων με ανθρώπινο πρόσωπο, όπως απέδειξε με την δισχιλιετή προσφορά Της στην ανθρωπότητα.

Τὸ θαῦμα τῆς Παναγίας εἰς Ὀρχομενόν --- Τοῦ Ἀρχιµανδρίτου Νεκταρίου Ζιόµπολα

Τελευταῖα, ἔντονα ἀκούγονται τὰ γερµανικὰ ἐγκλήµατα. Κατ᾽ ἐξοχὴν ἡ ὁµαδικὴ ἐκτέλεση ἀθῴων πολιτῶν στὸ ∆ίστοµο Βοιωτίας. Ὄντως τὴν 10ην Ἰουνίου 1944, 218 κάτοικοι σφαγιάσθηκαν. Τί προηγήθηκε τῆς σφαγῆς στὴν περιοχή; Συµπλοκὴ - µάχη µεταξύ τοῦ ΕΛΑΣ καὶ γερµανικῆς µονάδος µὲ ἀπώλεια 6 γερµανῶν καὶ περὶ τοὺς 15 Ἕλληνες. Τὸν θάνατον τῶν 6 Γερµανῶν θὰ πληρώσουν ἀθῷοι. Μεταξὺ αὐτῶν ἦσαν καὶ περὶ τὰ 20 βρέφη καὶ περὶ τὰ 40 παιδιὰ καὶ ἔφηβοι. Τῆς σφαγῆς αὐτῆς προηγήθηκε ἐκείνη τῶν Καλαβρύτων. Στὶς 13.12.1943, περὶ τοὺς 125 ἀθῶοι, µεταξὺ αὐτῶν καὶ 15χρονα παιδιά. Ρίγη συγκινήσεως σ᾽ ὅσους περ- νόντας βλέπουν τὸ χῶρο ἐκτελέσεων. Ὡς ἕνα τρίτο ὁµαδικὸ µακελλειὸ ἀθῴων τῆς γερµανικῆς φρίκης, ὅπου ἐκτελέσθηκαν λόγω ἀντιποίνων µὲ µυδράλλια 212. Πηγαίνοντας ἀπὸ Τρίπολη ἀπὸ τὸν παλαιὸ δρόµο, πρὸ τῆς Μεγαλοπόλεως ὀρθώνεται τεράστιος Σταυρός. Στὴ Μεγα- λόπολη τὸ τραγικὸ γεγονὸς θυµίζεται: «Ὁδὸς 212 ἐκτελεσθέντων». Κάτι παρόµοιο θὰ συνέβαινε καὶ στὸν Ὀρχοµενὸ Βοιωτίας - µικρὴ πόλη -, ὅµως ἡ Παντάνασσα, µὲ δυναµικὴ ἐπέµβαση τὴν µαταίωσε.

Ἀναγνώρισις ἁμαρτωλῶν δικαιωμάτων;

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Εντυπωσιάζουν µερικοὶ ἀρχιερεῖς µὲ τὶς ἀντιλήψεις τους γιὰ τὸ χριστιανικὸ ἦθος, τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς ἱεροὺς κανόνες. Προσπαθοῦν νὰ ἀλλοιώσουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς πίστεώς µας. Θέλουν νὰ γίνονται ἀρεστοὶ στοὺς ἄπιστους καὶ νὰ ἀπολαµβάνουν τὴν κοσµικὴ δόξα. Ἀδιαφοροῦν ἐὰν γίνονται σκανδαλοποιοί, γιατί τοὺς σκανδαλιζόµενους τοὺς θεωροῦν περιορισµένης ἀντίληψης καὶ ἀνόητους θρησκόληπτους. Ἕνα κροῦσµα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας συνέβη πρόσφατα, ὅταν γνωστὸς καὶ µὲ µεγάλο ὄνοµα ἀρχιερέας τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου εἰσηγήθηκε στὴν εἰδικὴ ἐπιτροπή, ποὺ προετοιµάζει τὴ Μεγάλη Σύνοδο τῶν Ὀρθοδόξων καὶ θὰ συγκληθεῖ τὸ 2016 στὴν Κωνσταντινούπολη, νὰ γίνει λόγος γιὰ «τὰ δικαιώµατα τῶν σεξουαλικῶν µειονοτήτων καὶ πρέπει νὰ προστατεύονται ἀπὸ κάθε εἴδους διάκριση καὶ ἀπὸ ἄδικους διωγµούς». ∆ὲν ἔχουµε δικαίωµα νὰ τοὺς ταπεινώνουµε. Ἆραγε µπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ ὑπερασπιστεῖ τοὺς ὁµοφυλοφίλους; Μπορεῖ νὰ τοὺς δεχτεῖ χωρὶς νὰ τοὺς ἐλέγξει γιὰ τὸ βδελυρὸ ἁµάρτηµά τους; Προφανῶς ὄχι. Καὶ ἂς ὑποστηρίζει τὸ ἀντίθετο ὁ συγκεκριµένος ἀρχιερέας.

Του αγίου Μάρκου του Ασκητού:

Πρέπει, λοιπόν, ως λογικοί που είμεθα, να μάθωμεν ότι οι πειρασμοί και αι διάφοροι θλίψεις αποστέλλονται από τον Θεόν δια την ψυχικήν ωφέλειάν μας και ότι δι’ αυτών ο Κύριος μας παρέχει πολλάς ευεργεσίας. Πρώτον, ότι δια των πειρασμών αποκαλύπτονται οι πονηροί λογισμοί, οι οποίοι μας διακατέχουν κρυπτώς. Κατόπιν αφού τους ανακαλύψωμεν, γνωρίζοντες την αθλιότητά μας αυτήν, προσθέτομεν εις την ψυχήν μας ταπεινοφροσύνην αληθινήν και ασχημάτιστον. Εξ άλλου αποκαλύπτεται και η ματαία οίησίς μας κατά το ψαλμικόν, «διέκυψαν πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, όπως αν εξολοθρευθώσιν εις τον αιώνα του αιώνος».

ΑΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στρατοκόποι ἀέναοι σ᾿ αὐτόν τον κόσμο ἀδιάκοπα βαδίζουμε -ἤ μᾶλλον τρέχουμε- γιά νά προλάβουμε «νά κάνουμε κάτι»· εἶναι τρομακτικά σύντομη ἡ πορεία μας. Τό   νιώθουμε αὐτό ἰδιαίτερα στή γοργή ἀνακύκληση τῶν ἑορτῶν, στό γρήγορο πέρασμα ἀπό τήν προηγούμενη χρονολογία στήν ἑπόμενη. Ποιό νά ᾿ναι τό νόημα τοῦ δρόμου μας, ποιά ἡ ἀφετηρία καί ποῦ ὁριοθετεῖται τό τέρμα του; «Ἀπ᾿ το μηδέν προήλθαμε καί στό μηδέν τραβᾶμε», ἀκούγεται ὁ καημός τοῦ ὑλιστῆ, πού δέν ἀντιλαμβάνεται παρά μόνο τήν ὁριζόντια πεπερασμένη διάσταση, ἀπό τό λίκνο ὥς τό μνῆμα. Παρόμοια σκέπτονται κι ὅλοι ὅσοι δέν ἔνιωσαν τήν εὐλογία τῆς πίστεως. Γιά τόν πιστό ὅμως ἡ ζωή ἔχει εὐγενική προέλευση και προορισμό: τήν ἀληθινή ζωή, τον Δημιουργό καί Πατέρα μας. Ἀπό τήν ἀγάπη του ξεκινᾶ, στό ἔλεός του ἐκτυλίσσεται καί στήν αἰώνια δόξα τῆς βασιλείας του καταλήγει. Στήν προοπτική τῆς πίστεως παίρνει ἄλλη, αἰώνια, διάσταση ἡ τόσο μικρή, σκληρή καί πικρή ζωή μας. Γίνεται τό πολύτιμο σκαλοπάτι, πού μᾶς ἀνεβάζει στήν αἰωνιότητα.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ο Άγιος Νικόδημος για την Κοίμηση της Θεοτόκου (Στ)

http://impantokratoros.gr/10AA4AF9.el.aspx

https://www.youtube.com/watch?v=ObLCeO9dNXE

Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Τάδε έφη Κοσμάς":

Σχετικά με τον διαφιλονικούμενο Ισαάκ τον Σύρο

Αν οι "Ασκητικοί Λόγοι", τους οποίους δεν έχω διαβάσει, είναι και δογματικοί, περιέχουν δηλαδή στοιχεία τα οποία συμβάλλουν και προάγουν το Ορθόδοξο Τριαδικό Δόγμα, τότε μπορεί κανείς να συμφωνήσει ως προς την αγιότητα του αναφερόμενου Ισαάκ του Σύρου. Αν είναι απλώς "Λόγοι", που οδηγούν πρακτικά στην πρόσκτηση αρετών, δεν είναι.

Παρόμοιοι "λόγοι αρετίζοντες" υπάρχουν σε πολλές δοξασίες. Ανευρίσκονται σε όλα σχεδόν τα ανά τον κόσμο θρησκεύματα μη εξαιρουμένου και του ελευθεροτεκτονισμού. Και οι ημέτεροι πρόγονοι δεν υστέρησαν. Πλην, το να είναι κανείς ενάρετος, δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα και Ορθόδοξος. Ο κατά τις αρετές - και πρακτικές μεθόδους αρετών - ορθόδοξος δεν σημαίνει ότι είναι και κατά την πίστη Ορθόδοξος, νομίζω δε, ο οικουμενικός συγκρητισμός (οικουμενισμός) που όλοι βιώνουμε σήμερα, εκεί ακριβώς εστιάζει : Υποστέλλει και ελαχιστοποιεί το Δόγμα, και αντίθετα, μεγιστοποιεί την οποιαδήποτε πρακτική ή άλλη άσκηση προς απόκτηση αρετών.

1 Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 2 καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. (...)

5 ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. (...)

8 Μνημόνευε ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου. (Τα ανωτέρω από 2Τμ. α΄)

Αυτά τα ολίγα, αν και υπάρχουν σημαντικά άλλα, που θα μπορούσαν, επεξηγηματικά των ανωτέρω, να λεχθούν.