Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ---- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

ΚΑΝΕΝΑ ἄλλο πρόσωπο στήν ἱστορία μας, τήν ἀνθρώπινη, δέν παρουσιάζει τόσο ἐπιτυχημένα τό ἀπολυτρωτικό καί ἐξαγιαστικό ἀποτέλεσμα, πού εἶχε τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ὅσο ἡ Παναγία μας. Στή μορφή της βλέπουμε ἀνάγλυφα πῶς ὁ ἄνθρωπος ἑνώνεται μέ τόν Θεάνθρωπο καί γίνεται ἀνθρωπόθεος. Ἀναγνωρίζουμε τό ἀρχαῖο κάλλος, στό ὁποῖο μᾶς ἐπαναφέρει ἡ θυσία τοῦ σταυροῦ, ἀλλά καί τήν καινή κτίση, τήν ὁποία κατεργάζεται ἡ δόξα τῆς ἀναστάσεως. Διότι ἡ Παναγία δέν ἔγινε μόνο Θεοτόκος, ἀλλά ὑπῆρξε καί ἡ Κεχαριτωμένη· οὔτε ἔμεινε ἁπλῶς Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά παρέμεινε μαθήτρια τοῦ Υἱοῦ της. Δίκαια, λοιπόν, ἡ Παρθένος Μαρία θεωρεῖται σύμβολο καί ἀπαρχή τῆς νέας δημιουργίας, τῆς ἀναγεννημένης ἀνθρωπότητος, ἀντιπρόσωπος τοῦ θεωμένου ἀνθρώπου καί ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας.

ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ -- ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

telemaxos doumanis

***

Ο Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ -- ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ":

Ταλαίπωρε Κωστάκη πρόσεχε μην σε παρασέρνει στην απώλεια και στην πλάνη ο Τηλέμαχος Δουμάνης!  Λέει πλανεμένα πράγματα.

Εφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος» :

Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης συνεχίζει τά βήματα τῶν προδοτῶν τῆς Πίστεως τοῦ Βυζαντίου (κατά τήν μεγάλην παρακμήν του). Εὑρίσκεται ὅπως καί ἐκεῖνοι εἰς μεγάλην διάστασιν μέ τόν πιστόν Ὀρθόδοξον λαόν. Ἡ πίστις τοῦ λαοῦ μετά τήν πτῶσιν τοῦ Βυζαντίου ἐκράτησεν ἀλύγιστον τήν ἀδούλωτον ψυχήν τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Σήμερον ἡ πίστις τοῦ λαοῦ τόν κρατᾶ ὄρθιον καί ὑπομένει ὅλας τάς δυσκολίας καί τάς ταπεινώσεις. Σήμερον ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ηὗρεν τήν εὐκαιρίαν διά νά προωθήση τόν διάλογον καί τήν ψευδοένωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπηρετῶν τάς προσωπικάς του φιλοδοξίας νά γίνη Πάπας εἰς τήν Ἀνατολήν καί τά νεοταξικά κέντρα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦν πάσῃ θυσίᾳ ἕνωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῆς Παναιρέσεως τοῦ Παπισμοῦ. Αὐτό τό ὁποῖον διαπράττει ὁ Οἰκ. Πατριάρχης τῇ συμπαραστάσει τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν τῆς Ἑλληνοφώνου Ἐκκλησίας εἶναι μεγάλη ἀτιμία εἰς βάρος τῆς Πίστεως καί τῶν Ἑλλήνων. Διότι συζητοῦν μετά τῶν Παπικῶν θέματα, τά ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μέ τήν προώθησιν τῆς ψευδοενώσεως, εἰς μίαν περίοδον κατά τήν ὁποίαν ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνισμός ἀσχολεῖται μέ τά ἄδεια ταμεῖα τοῦ Κράτους, μέ τήν ἀνεργίαν, τήν πεῖναν, τήν δυστυχίαν, τό μέλλον τῆς Ἑλλάδος. Ὀφείλει ἐάν τοῦ ἔχουν ἀπομείνη Πίστις κόκκου σινάπεως καί «ρανίσματα» Ἑλληνικῆς ψυχῆς νά ζητήση συγγνώμη καί νά σταματήση «ἐν καιρῷ πολέμου» τοῦ Ἑλληνισμοῦ (μετά πολλῶν δυνάμεων) τάς προκλήσεις καί τάς προδοσίας εἰς βάρος τῆς Πίστεως καί τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων. Ἀναμένομεν τήν μετάνοιάν του, τήν πίστιν του εἰς τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς φυλῆς, τήν ταπείνωσιν του καί τήν διαρκῆ προσευχήν του ὑπέρ τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καί Ἑλληνίδων. (Ο.Τ.1884)

AUGUST FAST FOR THE FEAST OF THE DORMITION OF THE MOTHER OF GOD

Dear Parishioners and friends of St Ioannis, Parramatta

As you know, the first 2 weeks of August are a very holy time of the year, devoted to Panagia, the Mother of God, whose feast we celebrate on 15 August.   During these 2 weeks we are encouraged to reflect,  prepare for Holy Communion with repentance and Confession, pray earnestly, etc.  It is also a time of fasting.  In our Church, every weekday evening, 6 – 7pm, we have a Supplication Service (Parakysis) to the Mother of God (except for Wednesday 5^th August because that evening there will be a vespers service at the Church of the Transfiguration in Earlwood, and on 14^th August, the eve of the great feast of the Dormition, we will have at our Church vespers and then the service of Holy  Unction).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 1 Αυγούστου 2015

Επτά Μακαβαίων.

«Αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός». Ὁ εὐσεβὴς λογισμὸς εἶναι κυρίαρχος καὶ ἐξουσιαστὴς ἐπὶ τῶν παθῶν. Αὐτὸ μὲ περίσσια ἀνδρεία ἀπέδειξαν οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ Μακκαβαίοι μὲ τὴ στάση τους ἀπέναντι στὸν βασιλιὰ τῆς Συρίας Ἀντίοχο, ὅταν αὐτὸς τοὺς ἔταξε δόξες, τιμὲς καὶ ἐπίγειες ἀπολαύσεις, ἂν αὐτοὶ καταπατοῦσαν τὸν Μωσαϊκὸ νόμο καὶ ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ ἀπαγορευμένα φαγητὰ ποὺ τοὺς πρόσφερε.

Προηγήθηκε ὁ ἐνενηκονταετὴς διδάσκαλός τους, Ἐλεάζαρος, ποὺἐφάρμοσε στὸ ἔπακρο τὸ νόμο ποὺ τοὺς δίδασκε, μὲ ἀποτέλεσμα ὁἈντίοχος νὰ τὸν ρίξει στὴ φωτιά. Ἐμπνεόμενα ἀπὸ τὴ θυσία τοῦ γέροντα διδασκάλου τους, τὰ ἑπτὰ ἀδέλφια κράτησαν τὴν ἴδια γενναία στάση ἀπέναντι στὸ βασιλιά, ὅταν τοὺς κάλεσε μπροστά του.

Στὴν ἀρχὴ ὁ Ἀντίοχος προσπάθησε νὰ τοὺς κολακεύσει μὲ διάφοραἐγκώμια γιὰ τὴ νιότη τους. Τοὺς εἶπε ὅτι ἂν ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα ποὺ τοὺς πρόσφερε, θὰ ἀπολάμβαναν μεγάλες τιμές, καὶ φυσικὰ θὰ τοὺς ἔσῳζε ἀπὸ τὸ θάνατο. Τότε οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἀπάντησαν στὸν Ἀντίοχο: «χαλεπώτερον γὰρ αὐτοῦ τοῦ θανάτου νομίζομεν εἶναι σου τὸν ἐπὶ τῇ παρανόμῳ σωτηρία ἡμῶν ἔλεον». Δηλαδή, εἶναι περισσότερο ἐπιβλαβὴς καὶ ἀπ’ αὐτὸν τὸ θάνατο, νομίζουμε, ἡ συμπάθειά σου γιὰ τὴν παράνομη σωτηρία μας. Ἐξοργισμένος τότε ὁ Ἀντίοχος, μὲ τροχούς, φωτιὰ καὶ ἀκόντια, ἕναν – ἕναν τοὺς σκότωσε ὅλους. Ὅταν εἶδε αὐτὸ ἡ μητέρα τους Σολομονή, ρίχτηκε μόνη της  στὴ φωτιὰ καὶ ἔτσι ὅλοι μαζὶ πῆραν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Π Θεόδωρος Ζήσης Τον πάπα να καταράσθε!!! Το είπε ο Άγιος Κοσμάς;

Ἀνάχωμα εἰς τόν Τζιχαντισμόν ---- Τοῦ Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου

Μὲ τὸν ὅρο τζιχαντισµὸς νοεῖται τὸ ἰσλαµικὸ κίνηµα τοῦ τζιχάντ. Τοῦ ἱεροῦ πολέµου τῶν µουσουλµάνων ἐναντίον τῶν µὴ µουσουλµάνων, γιὰ νὰ τοὺς ἐξισλαµίσουν. Τὸ κοράνιο, τὸ ἱερὸ βιβλίο τοῦ ἰσλάµ, ὁρίζει πὼς οἱ ἀλλόθρησκοι πρέπει νὰ ἐξισλαµιστοῦν ἢ νὰ θανατωθοῦν. Εἶναι ἀποκλειστικό. ∆ὲν γνωρίζει ἀνοχή. Ἔτσι ἐπικράτησε ὁ µουσουλµανισµός. Κατ’ αὐτὸ τὸν τρόπο διαδόθηκε. Μὲ τὴν ὠµὴ βία καὶ τὸ σπαθί. Αὐτὸ εἶναι τὸ κλειδί, ποὺ ἀνοίγει τὴ θύρα τοῦ παραδείσου. Γι’ αὐτὸ ὁ Μωάµεθ χαρακτηρίσθηκε δικτάτορας. Ἐπέβαλε τὴ θρησκεία του στὸν κόσµο µὲ τὸν λεγόµενο «ἱερὸ» πόλεµο, σὲ ἀντίθεση µὲ τὸ Χριστιανισµό, ποὺ διαδόθηκε µὲ τὴν ἀγάπη. Θυσιαζόµενος καὶ ὄχι θυσιάζοντας. Σήµερα ὁ «ἱερὸς» πόλεµος τῶν µουσουλµάνων δὲν στρέφεται µόνο κατὰ τῶν ἀλλοθρήσκων, ἀλλὰ καὶ «ἐναντίον τῶν διεφθαρµένων µουσουλµάνων, ποὺ ἔχουν ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ τὴ δυτικὴ κουλτούρα καὶ ζοῦν κατὰ τὰ δυτικὰ πρότυπα». Τὸ σύγχρονο κίνηµα τζιχαντισµοῦ, ποὺ ἀποβλέπει στὴν παγκόσµια κυριαρχία τοῦ ἰσλάµ, ἔχει τὴν ἀφετηρία του στὸ 2010.

Ἡ ἑωσφορική ὑπερηφάνεια τοῦ Παπισμοῦ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Συνήθως µιλᾶµε γιά τόν ἐγωισµό καί τήν ὑπερηφάνεια ἑνός προσώπου καί δυσανασχετοῦµε, γιατί δέν µποροῦµε νά ἐπικοινωνήσουµε µαζί του. Πρόκειται γιά ἄνθρωπο πού ὅλα τά «γνωρίζει», ἀλλά καί ὅλα τά στηρίζει στόν ἑαυτόν του.

Σέ κανένα δέν ἀναγνωρίζει κάτι ἀνώτερο πού νά µή τό ἔχει ὁ ἴδιος. Εἶναι πάντα ἐπικριτικός, ἀλλά καί ἀπαιτητικός ἀπό τούς ἄλλους νά τόν δέχονται καί νά τόν ἐπαινοῦν. ∆υό ὑπερήφανοι δέν µποροῦν νά συνεργαστοῦν οὔτε νά συνυπάρξουν, γιατί ὁ καθένας ἐπιµένει στή γνώµη του καί ὅταν ἀκόµα εἶναι ὀφθαλµοφανῶς ἐσφαλµένη. Ἐπίσης ὁ ὑπερήφανος εἶναι φιλόδοξος καί φθονερός. Θέλει µόνο αὐτός νά δοξάζεται καί ὅλους τούς ἄλλους πού ἔχουν προσόντα, ἱκανότητες καί ἐπιτυχίες τούς φθονεῖ. Καί αὐτό εἶναι τό µυστικό του µαρτύριο. ∆ιέπεται ἀκόµα ἀπό τό πνεῦµα τῆς ἀνατροπῆς καί τοῦ νεωτερισµοῦ.

ΑΓΙΑ ΜΑΝΙΑ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Μπροστά στόν βασιλιά τῆς Ἰουδαίας Ἀγρίππα καί στόν Ρωμαῖο ἡγεμόνα Φῆστο, ὁ ἀπ. Παῦλος εἶχε, κάποια στιγμή τῆς θεοκίνητης ζωῆς του, τήν εὐκαιρία νά ἀπολογηθεῖ για τήν πίστη του. Στήν λαμπρότητα τῆς βασιλικῆς αὐλῆς καί στήν μεγαλοπρέπεια τῆς ρωμαϊκῆς ἰσχύος, ὁ ἀπόστολος μέ τίς χειροπέδες ἀντέταξε τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τήν δύναμη τοῦ θείου λόγου. Πρέπει, ὅμως, νά ῾χεις γερά μάτια, γιά ν᾽ ἀντικρύσεις τό φῶς, και πρέπει νά σκύψεις ταπεινά, γιά να πάρεις πάνω σου τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ· κι ὁ Φῆστος δέν μποροῦσε. Τόν τύφλωσε ἡ διαφθορά τῆς ζωῆς του, ἡ φιλαργυρία κι ἡ φιληδονία του· τόν κρατοῦσε ἀλύγιστο ὁ ἐγωισμός κι ἡ κενοδοξία του. Γι᾽ αὐτό, δέν ἀφήνει τόν Παῦλο νά συνεχίσει, ἀλλά «μεγάλῃ τῇ φωνῇ», σάν γιά να σκεπάσει καί τήν ἀντίρρηση τῆς ἴδιας του τῆς καρδιᾶς, «ἔφη· Μαίνῃ, Παῦλε· τά πολλά σε γράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει» (Πρξ 26,24). Εἶναι ἕνας διάλογος, πού δεν ἔπαψε νά ἐπαναλαμβάνεται μέσα στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, κάθε φορά μέ διαφορετικό σχῆμα, ἀλλά πάντοτε μέ τό ἴδιο περιεχόμενο.

Παναγία ---- Η Χαρά των Χριστιανών( Φώτης Κόντογλου)

Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ' η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση. 

Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι' ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2015 ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΦΑΛΗΡΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 31ῃ Ἰουλίου 2015

Τέκνα μου ἐν Κυρίω ἀγαπητά καί περιπόθητα,

«Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπίς καί προστασία τῶν πιστῶν…»

Ἡ λέξη ἐλπίδα, γιά τούς πιστούς, δέν ἀποτελεῖ μία ἔννοια ἀόριστη καί ἀφηρημένη· δέν νοεῖται ψυχολογικά ἤ συναισθηματικά· δέν πλάθει μυθεύματα, καί δέν μοιράζει εὔκολες ὑποσχέσεις.