«Ἡ Ρωμιοσύνη βγῆκε ἀπὸ τὸ Βυζάντιο, ἢ γιὰ νὰ ποῦμε καλύτερα, τὸ
Βυζάντιο στὰ τελευταῖα του χρόνια στάθηκε ἡ ἴδια ἡ Ῥωμιοσύνη. Ἀκόμα καὶ τὸν καιρὸ τοῦ Φωκᾶ
φανερώνονται καθαρὰ τὰ χαρακτηριστικά της, καὶ στὰ χρόνια τῶν Παλαιολόγων, ποὺ
ψυχομαχᾶ τὸ βασίλειο, ἀντρειώνεται ἡ βασανισμένη Ῥωμιοσύνη, ἡ καινούργια Ἑλλάδα.
Μεγάλωσε μέσα στὴν ἀγωνία ἡ Χριστιανικὴ Ἑλλάδα, γιατὶ ὁ πόνος εἶναι ἡ
καινούργια σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ῥωμιοσύνη εἶναι ἡ πονεμένη Ἑλλάδα. Ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα
μπορεῖ νά ῾τανε δοξασμένη κι ἀντρειωμένη, ἀλλὰ ἡ καινούργια, ἡ χριστιανική, εἶναι
πιὸ βαθειά, ἐπειδὴς ὁ πόνος εἶναι ἕνα πράγμα πιὸ βαθὺ κι ἀπὸ τὴ δόξα κι ἀπὸ τὴ
χαρὰ κι ἀπὸ κάθε τι. Οἱ λαοὶ ποὺ ζοῦνε μὲ πόνο καὶ μὲ πίστη τυπώνουνε πιὸ βαθειὰ
τὸν χαραχτήρα τους στὸν σκληρὸ βράχο τῆς ζωῆς, καὶ σφραγίζουνται μὲ μιὰ
σφραγίδα ποὺ δὲν σβήνει ἀπὸ τὶς συμφορὲς κι ἀπὸ τὶς ἀβάσταχτες καταδρομές, ἀλλὰ
γίνεται πιὸ ἄσβηστη. Μὲ μία τέτοια σφραγίδα εἶναι σφραγισμένη ἡ Ῥωμιοσύνη. Τὰ ἔθνη
ποὺ ἐξαγοράζουνε κάθε ὥρα τὴ ζωή τους μὲ αἷμα καὶ μ᾿ ἀγωνία, πλουτίζουνται μὲ
πνευματικὲς χάρες, ποὺ δὲν τὶς γνωρίζουνε οἱ καλοπερασμένοι λαοί. Αὐτοὶ ἀπομένουνε
φτωχοὶ ἀπὸ πνευματικοὺς θησαυροὺς καὶ ἀπὸ ἀνθρωπιά, γιατὶ ἡ καλοπέραση κάνει
χοντροειδὴ τὸν μέσα ἄνθρωπο».
ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ
Τροπάριον.
Άπαντες πιστοί εν
ω την τελείωσιν ελάβομεν, θεολογούντες ασιγήτως, συν Αγγέλοις δοξάσωμεν, Πατέρα
Υιόν και Πνεύμα Άγιον· τούτο γαρ Τριάς υποστάσεσιν ομοούσιος, εις δε Θεός, ω
και ψάλλομεν· Κύριος, και Θεός ευλογητός ει ο Θεός ο των Πατέρων.
Ερμηνεία.
Με το Τροπάριον
τούτο καλεί ο Μελωδός τον βαπτιζόμενον λαόν των Χριστιανών εις ύμνον και
δοξολογίαν της Αγίας Τριάδος, ήτις ετελείωσεν ημάς δια του αγίου Βαπτίσματος.
Όλοι, λέγει, ημείς οι Χριστιανοί, όσοι εκαθαρίσθημεν με το άγιον Βάπτισμα, και
προς θεογνωσίαν οδηγηθέντες, εις την των Αγγέλων κατάστασιν ανεβιβάσθημεν, όλοι
ασιγήτως μετά των Αγγέλων ας θεολογήσωμεν. Ποίον; Το Θείον (το οποίον έξωθεν εννοείται κατά τον
Πτωχόν Πρόδρομον), εν ω (με το οποίον) ελάβομεν την τελειότητα δια του αγίου
Βαπτίσματος. Ας δοξολογήσωμεν δε τον Πατέρα τον Υιόν και το Πνεύμα το Άγιον.
Ποία δε δοξολογία είναι τω Θεώ πρέπουσα; Το να διαιρούμεν μεν την Αγίαν Τριάδα
κατά τας υποστάσεις και πρόσωπα, να ενούμεν δε πάλιν Αυτήν κατά την ουσίαν και
φύσιν· ούτω γαρ και οι εν Ουρανοίς Άγγελοι, και μάλιστα το τάγμα των φλογερών
Σεραφείμ, υμνούσι τον τρισυπόστατον Θεόν και δοξάζουσι τους τρεις αγιασμούς εις
μίαν συνάγοντες κυριότητα, κατά τον Θεολόγον Γρηγόριον· λέγοντες γαρ αυτοί
τρις, Άγιος, Άγιος, Άγιος, δηλούσι τας τρεις υποστάσεις· λέγοντες δε μίαν φοράν
το «Κύριος» δηλούσι το εν κράτος των τριών και την μίαν αυτών Βασιλείαν και
Θεότητα. Επιφέρει δε ο Μελωδός, ότι το Θείον, Τριάς μεν είναι κατά τας
υποστάσεις, ένας δε Θεός ομοούσιος κατά την ουσίαν και φύσιν, εις τον οποίον
ψάλλομεν: «Ευλογητός ει ο Θεός ο των Πατέρων ημών».
π. Θεόδωρος Ζήσης: Ανάγκη εξόδου από την οικουμενιστική αιχμαλωσία
Η διαφαινόμενη, πριν από μερικά χρόνια έξοδος από την αιχμαλωσία και τη δουλεία της Εκκλησίας στους νέους και χειρότερους αυτούς εικονομάχους του Προτεσταντικού Οικουμενισμού διακόπτεται. Δεν υπάρχει επίσκοπος, ηγέτης, ο οποίος θα αναλάβει ως νέος Μωϋσής να οδηγήσει τον ταλαιπωρούμενο, περιπλανώμενο και σε σύγχυση διατελούντα λαό μέσα στην έρημο του συγκρητισμού και να τον φέρει στη γη της Ορθοδοξίας· στον νέο χρυσό μόσχο της πλάνης θυσιάζουν δυστυχώς και χορεύουν γύρω του και πολλοί από τους εκλεκτούς. Αυτό φάνηκε κατά την επίσκεψη του πάπα τον Μάϊο του 2001 στην Αθήνα και τώρα με την πρόσκληση προς τους Προτεστάντες να έλθουν στην Αθήνα, όπου συνδιοργάνωσαν μετ΄ αυτών, οι μη ορθοδόξως φρονούντες ημέτεροι, το 14ο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ιεραποστολή. Αυτά προκαλούν την λύπη και την πικρία μας, και προ παντός το ότι η οικουμενιστική αλλοτρίωση έχει προχωρήσει τόσο πολύ, ώστε πολλοί από τους επισκόπους δεν καταλαβαίνουν ότι πρόκειται περί σοβαρής εκκλησιολογικής, περί αιρετικής εκτροπής, περί συμφωνίας και συνεργασίας όχι απλώς με νέους εικονομάχους, αλλά με ανατροπείς του συνόλου σχεδόν των δογμάτων της πίστεως και των εντολών της εν Χριστώ ζωής, περί της όντως παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
Iσραήλ: Εμπρησμός σε κτίριο της Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας
Ο Πρόεδρος του Ισραήλ Ρούβεν Ρίβλιν
συνομίλησε τηλεφωνικώς σήμερα με τον πατριάρχη Θεόφιλο ΙΙΙ της Ιερουσαλήμ και
εξέφρασε τη θλίψη και το σοκ του για την επίθεση με εμπρησμό και γκράφιτι
εναντίον κτιρίου, μέσα στις εγκαταστάσεις τής Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας στο
Όρος Σιών, αναφέρει ανακοίνωση που εξέδωσε η πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα.
«Είναι αδιανόητο να συντελείται τέτοια πράξη σε οίκο προσευχής. Πρόκειται για αποτρόπαιο έγκλημα. Πρέπει να γίνει έρευνα και οι υπαίτιοι πρέπει να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη. Τέτοιοι εγκληματίες δεν βάζουν μόνο φωτιά σε χώρους θρησκευτικής λατρείας, αλλά προκαλούν ανάφλεξη στην πυριτιδαποθήκη πάνω στην οποία όλοι βρισκόμαστε» δήλωσε ο ισραηλινός Πρόεδρος, προσθέτοντας ότι «η προστασία και συντήρηση των Άγιων Τόπων, τόσο εκείνων που είναι ιερά για μας, αλλά και εκείνων που είναι ιερά για άλλους είναι καθήκον μας ως κράτος και κοινωνία. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε τέτοιες επιθέσεις να υπονομεύσουν τον κοινό ιστό της ζωής μας εδώ. Έχουμε υποχρέωση να θέσουμε τέλος σε τέτοιες απαίσιες πράξεις».
«Είναι αδιανόητο να συντελείται τέτοια πράξη σε οίκο προσευχής. Πρόκειται για αποτρόπαιο έγκλημα. Πρέπει να γίνει έρευνα και οι υπαίτιοι πρέπει να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη. Τέτοιοι εγκληματίες δεν βάζουν μόνο φωτιά σε χώρους θρησκευτικής λατρείας, αλλά προκαλούν ανάφλεξη στην πυριτιδαποθήκη πάνω στην οποία όλοι βρισκόμαστε» δήλωσε ο ισραηλινός Πρόεδρος, προσθέτοντας ότι «η προστασία και συντήρηση των Άγιων Τόπων, τόσο εκείνων που είναι ιερά για μας, αλλά και εκείνων που είναι ιερά για άλλους είναι καθήκον μας ως κράτος και κοινωνία. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε τέτοιες επιθέσεις να υπονομεύσουν τον κοινό ιστό της ζωής μας εδώ. Έχουμε υποχρέωση να θέσουμε τέλος σε τέτοιες απαίσιες πράξεις».
Εμπειρικαί αποδείξεις της Αναστάσεως του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Η Ανάσταση του
Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι το πιο μεγάλο και πιο σπουδαίο γεγονός, που
σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία. Το φως της καταυγάζει όλη την οικουμένη και η
προσφορά της δεν ικανοποιεί μόνο τις προσδοκίες του πιστού, αλλά στοχεύει στην
ψυχή του κάθε ανθρώπου. Διότι ο κάθε άνθρωπος, είτε πιστεύει είτε όχι, δεν
παύει να πιέζεται από το βραχνά του θανάτου, που περιορίζει τη ζωή και
φαρμακώνει το είναι του, δεν παύει να διψά και να πεινά, για μια ζωή ατέλειωτη
και όμορφη, απρόσβλητη από τον πόνο, γεμάτη χαρά και ελπίδα. Η ανάσταση του
Χριστού δεν είναι μυστήριο, ώστε να το προσεγγίσουμε με την πίστη. Είναι
ιστορικό γεγονός. Γι΄ αυτό προσκαλεί και προκαλεί να το ψηλαφήσουμε και να το
ερευνήσουμε μέσα από τις πάμπολλες μαρτυρίες και αποδείξεις που το βεβαιώνουν
πειστικά και αδιάσειστα. Δεν απευθύνεται στο συναίσθημα και στην ευλάβεια μόνο·
πρωτίστως ικανοποιεί και πείθει τη λογική, της δίδει τα εχέγγυα για να αναχθεί
από το λογικό στο υπέρλογο, να γίνει πίστη. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η
ανάσταση του Χριστού δεν στηρίζεται στην πίστη των χριστιανών, αλλά η πίστη των
χριστιανών θεμελιώνεται στο γεγονός της αναστάσεως του Χριστού.
Κείμενο του ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Ματθ., 12:30)
...Μεγάλη ἡ μετάνοια!...
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«Χριστοῦ προφήτης τε καὶ Ἀπόστολος, Ἄγγελός τε καὶ Πρόδρομος τῆς θείας σαρκώσεως, Βαπτιστὴς καὶ Ἱερεὺς καὶ Μάρτυς πιστός, κήρυξ τε τοῖς ἐν ᾅδου, σὺ ἐχρημάτισας, καὶ τοῖς παρθενεύουσι κανών, καὶ τῆς ἐρήμου βλαστός.» (Τροπάριο θ’ὠδῆς, ΚΔ’Φεβρ.) «Ἀπεστάλη βοῶντος φωνὴ ὁ Πρόδρομος, ταῖς ἐρήμοις καρδίαις, τὴν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πίστιν εὐσεβῆ, ἐγκεντρίζων τοῦ ὄντως Θεοῦ, ὅν ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας».
Μεγάλη ὄντως ἡ μετάνοια[1]! Ἀρχή καί τέλος τῆς κατά Χριστόν διαγωγῆς εἶναι ἡ μετάνοια, γι’αὐτό καί ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου καί Βαπτιστής, ὡς ἀρχή τῆς κατά τόν Χριστό διαγωγῆς «κήρυττε μὲ τοὺς λόγους, μετανοεῖτε· γιατί πλησίασε ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ.,’κεφ.γ’,στ.2). Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἡ τελειότητα κάθε καλοῦ, ἔλεγε τό ἴδιο στό κήρυγμά Του (Ματθ., κεφ.θ’,στ.13). Μετάνοια δέ, εἶναι τό νά μισήσῃ κάποιος τήν ἁμαρτία καί ν’ἀγαπήσῃ τήν ἀρετή(τίς ἐντολές), νά ἐκκλίνῃ ἀπό τό κακό καί νά ἐκτελέσῃ τό ἀγαθό.
...Μεγάλη ἡ μετάνοια!...
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«Χριστοῦ προφήτης τε καὶ Ἀπόστολος, Ἄγγελός τε καὶ Πρόδρομος τῆς θείας σαρκώσεως, Βαπτιστὴς καὶ Ἱερεὺς καὶ Μάρτυς πιστός, κήρυξ τε τοῖς ἐν ᾅδου, σὺ ἐχρημάτισας, καὶ τοῖς παρθενεύουσι κανών, καὶ τῆς ἐρήμου βλαστός.» (Τροπάριο θ’ὠδῆς, ΚΔ’Φεβρ.) «Ἀπεστάλη βοῶντος φωνὴ ὁ Πρόδρομος, ταῖς ἐρήμοις καρδίαις, τὴν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πίστιν εὐσεβῆ, ἐγκεντρίζων τοῦ ὄντως Θεοῦ, ὅν ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας».
Μεγάλη ὄντως ἡ μετάνοια[1]! Ἀρχή καί τέλος τῆς κατά Χριστόν διαγωγῆς εἶναι ἡ μετάνοια, γι’αὐτό καί ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου καί Βαπτιστής, ὡς ἀρχή τῆς κατά τόν Χριστό διαγωγῆς «κήρυττε μὲ τοὺς λόγους, μετανοεῖτε· γιατί πλησίασε ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ.,’κεφ.γ’,στ.2). Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἡ τελειότητα κάθε καλοῦ, ἔλεγε τό ἴδιο στό κήρυγμά Του (Ματθ., κεφ.θ’,στ.13). Μετάνοια δέ, εἶναι τό νά μισήσῃ κάποιος τήν ἁμαρτία καί ν’ἀγαπήσῃ τήν ἀρετή(τίς ἐντολές), νά ἐκκλίνῃ ἀπό τό κακό καί νά ἐκτελέσῃ τό ἀγαθό.
O μακαριστός Αρχιμ. Αθανάσιος Μυτιληναίος : ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟΣ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΤΣΕΚΟΥΡΙΑ!
http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/prof_iezekihl/prof_iezekihl_021.mp3
(...έχουμε πολλές εικόνες κλαίουσες στην εποχή μας....όλοι είπαμε τότε, τι σημαίνει αυτό....στο Σικάγο η εικόνα της Παναγίας δακρύζει συνεχώς και τα δάκρυα της Παναγίας μας, φθάνουν έως εδάφους...ο Εσταυρωμένος στη Χαλκίδα ιδρώνει συνεχώς.....)