Η διαφαινόμενη, πριν από μερικά χρόνια έξοδος από την αιχμαλωσία και τη δουλεία της Εκκλησίας στους νέους και χειρότερους αυτούς εικονομάχους του Προτεσταντικού Οικουμενισμού διακόπτεται. Δεν υπάρχει επίσκοπος, ηγέτης, ο οποίος θα αναλάβει ως νέος Μωϋσής να οδηγήσει τον ταλαιπωρούμενο, περιπλανώμενο και σε σύγχυση διατελούντα λαό μέσα στην έρημο του συγκρητισμού και να τον φέρει στη γη της Ορθοδοξίας· στον νέο χρυσό μόσχο της πλάνης θυσιάζουν δυστυχώς και χορεύουν γύρω του και πολλοί από τους εκλεκτούς. Αυτό φάνηκε κατά την επίσκεψη του πάπα τον Μάϊο του 2001 στην Αθήνα και τώρα με την πρόσκληση προς τους Προτεστάντες να έλθουν στην Αθήνα, όπου συνδιοργάνωσαν μετ΄ αυτών, οι μη ορθοδόξως φρονούντες ημέτεροι, το 14ο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ιεραποστολή. Αυτά προκαλούν την λύπη και την πικρία μας, και προ παντός το ότι η οικουμενιστική αλλοτρίωση έχει προχωρήσει τόσο πολύ, ώστε πολλοί από τους επισκόπους δεν καταλαβαίνουν ότι πρόκειται περί σοβαρής εκκλησιολογικής, περί αιρετικής εκτροπής, περί συμφωνίας και συνεργασίας όχι απλώς με νέους εικονομάχους, αλλά με ανατροπείς του συνόλου σχεδόν των δογμάτων της πίστεως και των εντολών της εν Χριστώ ζωής, περί της όντως παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου