Κι απέμειναν κάποια λεβεντοπαλλήκαρα αποφασισμένα να θυσιαστούν για την
πατρίδα, σαν τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη,το Σολωμό Σολομού, τον Τάσο Ισαάκ, τον Καραθανάση,
Βλαχάκο, Γιαλοψό ( ΙΜΙΑ ) και τον ηρωϊκό σμηναγό Κ. Ηλιάκη, να περιμένουν
μιμητές… Η μεγαλύτερη αυτοθυσία είναι η θυσία για την πατρίδα, γιατί
υπερασπίζεσαι πατρογονικές εστίες και χώματα.
Δοξολογικές ευχαριστίες του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Μας έδειξες , Κύριε, τη μεγάλη και δυνατή αγάπη Σου , παραδίνοντας στο θάνατο
τον Υιό Σου, για τη σωτηρία μας. Γι ʽ αυτό, ευχαριστούντες, κραυγάζομε : δόξα
στη δύναμη της αγάπης Σου, Κύριε!
Σε Σένα στέλνω τη σκέψη μου την ώρα του όρθρου, τον Δημιουργό του παντός, την ειρήνη, που ξεπερνά κάθε νου, γιατί είναι φως τα προστάγματά σου, και Σε παρακαλώ σ' αυτά να με οδηγήσεις.
Ο Χριστός είναι η δύναμη, ο Θεός κι ο Κύριός μου, ψάλλει η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, από καθαρή διάνοια, έχοντας γιορτή Κυρίου.
Στο φλογισμένο καμίνι οι τρεις Παίδες άστραφταν με την ομορφιά της ευσέβειας περισσότερο από το χρυσάφι, που καθαρίζεται στο χωνευτήρι, και έλεγαν. Ευλογείτε όλα τα έργα Κυρίου, τον Κύριον υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Συ που φώτισες με την έλλαμψη της παρουσίας σου Χριστέ και χαροποίησες με τον Σταυρό Σου του κόσμου τα πέρατα, φώτισε με το φως της θεογνωσίας Σου τις καρδιές μας, που ορθόδοξα Σε ανυμνούν.
Είναι αδύνατο στους ανθρώπους να δουν τον Θεό, που δεν τολμούν να Τον κυττάξουν των αγγέλων τα τάγματα. Με Σένα όμως, Πάναγνε, φάνηκε στους θνητούς ανθρώπους ο Λόγος με σάρκα ανθρώπινη. Αυτόν δοξολογούντες, μαζί με τις ουράνιες στρατιές, Σε μακαρίζομε, Παναγία Θεοτόκε.
Σε Σένα στέλνω τη σκέψη μου την ώρα του όρθρου, τον Δημιουργό του παντός, την ειρήνη, που ξεπερνά κάθε νου, γιατί είναι φως τα προστάγματά σου, και Σε παρακαλώ σ' αυτά να με οδηγήσεις.
Ο Χριστός είναι η δύναμη, ο Θεός κι ο Κύριός μου, ψάλλει η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, από καθαρή διάνοια, έχοντας γιορτή Κυρίου.
Στο φλογισμένο καμίνι οι τρεις Παίδες άστραφταν με την ομορφιά της ευσέβειας περισσότερο από το χρυσάφι, που καθαρίζεται στο χωνευτήρι, και έλεγαν. Ευλογείτε όλα τα έργα Κυρίου, τον Κύριον υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Συ που φώτισες με την έλλαμψη της παρουσίας σου Χριστέ και χαροποίησες με τον Σταυρό Σου του κόσμου τα πέρατα, φώτισε με το φως της θεογνωσίας Σου τις καρδιές μας, που ορθόδοξα Σε ανυμνούν.
Είναι αδύνατο στους ανθρώπους να δουν τον Θεό, που δεν τολμούν να Τον κυττάξουν των αγγέλων τα τάγματα. Με Σένα όμως, Πάναγνε, φάνηκε στους θνητούς ανθρώπους ο Λόγος με σάρκα ανθρώπινη. Αυτόν δοξολογούντες, μαζί με τις ουράνιες στρατιές, Σε μακαρίζομε, Παναγία Θεοτόκε.
Η Θρησκεία τον δολοφόνων χτύπησε τα μικρά παιδιά
4 hrs ·
Η Θρησκεία τον δολοφόνων χτύπησε τα μικρά παιδιά .Δυστυχώς αυτό είναι το Ισλάμ.. Άνανδροι ,φονιάδες ,πόρνοι και παιδεραστές .Σοδομίτες που ο δημιουργός από της ανομίες τους ,έχει πάρει την απόφαση να τους εξολοθρεύση . Άξια τέκνα του Εωσφόρου .Τετρακόσια χρόνια σφάζανε τους προγόνους μας και λεηλατούσαν την Ελληνική οικογένεια με το παιδομάζωμα .Να μην τα ξεχνάμε .Ο Λύκος δεν αλλάζει τακτική .Δεν υπολογίζουν την Ανθρώπινη Ζωή.
شاهدوا هؤلاء "الإرهابيين" الذين تمكن الطيران السوري الباسل من القضاء عليهم بالبراميل المتفجرة!
Η εξαπάτηση των πιστών (Συνεχίζεται).
4.
Πρέπει νʼ απαντηθεί κιʼ ένα ακόμα εύλογο ερώτημα, που πιθανόν να γεννηθεί σʼ
ένα πιστό: Οι προσωπικές απόψεις και πράξεις ενός Πατριάρχη ή Αρχιεπισκόπου
δεσμεύουν την Ορθόδοξη
Εκκλησία; Έγινε η ΄Ενωση των Εκκλησιών, επειδή οι Πατριάρχες μνημονεύουν στις ακολουθίες τον
πάπα ή επειδή ο Αθηναγόρας συμφώνησε την ΄Ενωση;
Ήδη, για το θέμα αυτό μιλήσαμε και πιό πάνω. Οι απόψεις που έχει κάθε Ορθόδοξος, ακόμη και Πατριάρχες, εφόσον εκφράζονται δημόσια, πρέπει να εξετάζονται εάν και κατά πόσον είναι σύμφωνοι με την παραδοθείσα Πίστη από τους Προφήτες, τους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες. Εάν είναι διαφορετικές απʼ αυτή, ο άνθρωπος αυτός, που τις εξέφρασε, δεν είναι Ορθόδοξος, δεν είναι μέλος της Εκκλησίας. Με τον άνθρωπο αυτό, έστω και αν είναι Πατριάρχης ή Αρχιεπίσκοπος, ή άλλος κληρικός, οι Ορθόδοξοι είναι υποχρεωμένοι να μην έχουν εκκλησιαστική «κοινωνία». Γιατί όποιος «κοινωνεί» μʼ αυτόν, ταυτίζεται μαζί του.
΄Ένας Ορθόδοξος είναι υποχρεωμένος όχι μόνο να μη «κοινωνεί» με αιρετικούς κληρικούς, αλλά και να καταδικάζει τις πλάνες και αιρέσεις του, για να μη θεωρηθεί, ότι συνευδοκεί με τη σιωπή του. Ο Κικέρων έλεγε ότι η αλήθεια προδίδεται και δια της σιωπής. Γιʼ αυτό, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει:
Εκκλησία; Έγινε η ΄Ενωση των Εκκλησιών, επειδή οι Πατριάρχες μνημονεύουν στις ακολουθίες τον
πάπα ή επειδή ο Αθηναγόρας συμφώνησε την ΄Ενωση;
Ήδη, για το θέμα αυτό μιλήσαμε και πιό πάνω. Οι απόψεις που έχει κάθε Ορθόδοξος, ακόμη και Πατριάρχες, εφόσον εκφράζονται δημόσια, πρέπει να εξετάζονται εάν και κατά πόσον είναι σύμφωνοι με την παραδοθείσα Πίστη από τους Προφήτες, τους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες. Εάν είναι διαφορετικές απʼ αυτή, ο άνθρωπος αυτός, που τις εξέφρασε, δεν είναι Ορθόδοξος, δεν είναι μέλος της Εκκλησίας. Με τον άνθρωπο αυτό, έστω και αν είναι Πατριάρχης ή Αρχιεπίσκοπος, ή άλλος κληρικός, οι Ορθόδοξοι είναι υποχρεωμένοι να μην έχουν εκκλησιαστική «κοινωνία». Γιατί όποιος «κοινωνεί» μʼ αυτόν, ταυτίζεται μαζί του.
΄Ένας Ορθόδοξος είναι υποχρεωμένος όχι μόνο να μη «κοινωνεί» με αιρετικούς κληρικούς, αλλά και να καταδικάζει τις πλάνες και αιρέσεις του, για να μη θεωρηθεί, ότι συνευδοκεί με τη σιωπή του. Ο Κικέρων έλεγε ότι η αλήθεια προδίδεται και δια της σιωπής. Γιʼ αυτό, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει:
Προστάτης της ενότητος των Χριστιανών ή της Ουνίας «Papa Giovanni patrono dell’Unia»
Του θεολόγου Βασιλείου Χαραλάμπους
_______
Η
ατυχής δήλωση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως στις
26 Απριλίου 2014, στα πλαίσια συνέντευξης στην Ιταλίδα Δημοσιογράφο Stefania Falasca, για
την εφημερίδα «Αvvenire» των Ρωμαιοκαθολικών, χαρακτηρίζοντας τον Πάπα
Ιωάννη ΚΓ΄, «patrono dell’unità di dutti i cristiani» (προστάτη της ενότητας των
Χριστιανών), ελύπησε πλήθος Ορθοδόξων Χριστιανών. Αν λίγο μονάχα,
αλλάξουμε τον χαρακτηρισμό, θα ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα.
Ο χαρακτηρισμός «patrono dell’Unia» (προστάτης της Ουνίας) ανταποκρίνεται επακριβώς στο
άοκνο των προσπαθειών του Πάπα Ιωάννη ΚΓ΄ για την Ουνία. Γράφω
τούτα τα λόγια, γνωρίζοντας ότι η σιωπή στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι
αρετή και κατά το λατινικόν «qui taste consentit» (ο σιωπών συναινεί).
Παναγία η Νιαμονίτισσα
Η μυροβόλος Χίος, η « παιπαλόεσσα », κατά τον Όμηρο, για το βραχώδες και ορεινό
έδαφός της, εθεωρείτο από τους αρχαίους « ως μία των Μακάρων νήσων » για τα
φυσικά της πλεονεκτήματα.
Αυτή η ονομασία θα της ταίριαζε μεταφορικά και για την ευλάβεια των κατοίκων της. Στην αρχαιότητα ήταν γεμάτη αγάλματα και ειδωλολατρικούς ναούς. Αλλά και στη χριστιανική εποχή το πλήθος των ιερών ναών της κινεί την περιέργεια του κάθε επισκέπτου. « Η χιακή κοινωνία σημειώνει ο Μ. Ιουστινιάνης το 1606, είναι ευλαβέστατη, ενώ ο κλήρος της πολύ πιο αξιόλογος από άλλων περιοχών ». Έχει επίσης να επιδείξει πολλούς αγίους και πολλά μοναστήρια.
Λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού, στους πρόποδες του Προβάτου όρους, προβάλλει το πιο αξιόλογο μοναστήρι της Χίου, η παλαίφατη Νέα Μονή. Το πατριαρχικό αυτό σταυροπήγιο, με τα βασιλικά χρυσόβουλα και τα περίφημα ψηφιδωτά, είναι οχυρωμένο από φυσικά και τεχνητά τείχη και πύργους, τμήματα των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα.
Οι κτιριακές εργασίες της μονής άρχισαν το 1034 από τους χιώτες Νικήτα, Ιωσήφ και Ιωάννη. Πολύτιμο συμπαραστάτη στην προσπάθεια τους αυτή είχαν τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θʼ τον Μονομάχο.
Στα ιστορικά της μονής είναι διάχυτη η παράδοση για τη θαυμαστή εύρεση της Παναγίας Νιαμονίτισσας. Αυτή τη θαυματουργή εικόνα ανακάλυψαν μέσα σε πυκνό δάσος οι τρεις κτίτορες, τριγυρισμένη από αδιαπέραστα βάτα και χαμόκλαδα.
Η θεία μορφή της Θεοτόκου παριστάνεται σε μια ιδιότυπη και μοναδική στάση : Κρατά στα χέρια το θείο Βρέφος, αλλά εικονίζεται όρθια, με ανοιχτή τη μητρική αγκαλιά και τα πόδια σε στάση βηματισμού.
Η ιερή εικόνα της Νιαμονίτισσας σώζεται συχνά η ίδια θαυματουργικά από πυρκαγιές, αλλά και σώζει από σφαγές, επιδρομές και λοιπές περιπέτειες, που δοκίμασε η Νέα Μονή στην ιστορική διαδρομή της.
Αυτή η ονομασία θα της ταίριαζε μεταφορικά και για την ευλάβεια των κατοίκων της. Στην αρχαιότητα ήταν γεμάτη αγάλματα και ειδωλολατρικούς ναούς. Αλλά και στη χριστιανική εποχή το πλήθος των ιερών ναών της κινεί την περιέργεια του κάθε επισκέπτου. « Η χιακή κοινωνία σημειώνει ο Μ. Ιουστινιάνης το 1606, είναι ευλαβέστατη, ενώ ο κλήρος της πολύ πιο αξιόλογος από άλλων περιοχών ». Έχει επίσης να επιδείξει πολλούς αγίους και πολλά μοναστήρια.
Λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού, στους πρόποδες του Προβάτου όρους, προβάλλει το πιο αξιόλογο μοναστήρι της Χίου, η παλαίφατη Νέα Μονή. Το πατριαρχικό αυτό σταυροπήγιο, με τα βασιλικά χρυσόβουλα και τα περίφημα ψηφιδωτά, είναι οχυρωμένο από φυσικά και τεχνητά τείχη και πύργους, τμήματα των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα.
Οι κτιριακές εργασίες της μονής άρχισαν το 1034 από τους χιώτες Νικήτα, Ιωσήφ και Ιωάννη. Πολύτιμο συμπαραστάτη στην προσπάθεια τους αυτή είχαν τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θʼ τον Μονομάχο.
Στα ιστορικά της μονής είναι διάχυτη η παράδοση για τη θαυμαστή εύρεση της Παναγίας Νιαμονίτισσας. Αυτή τη θαυματουργή εικόνα ανακάλυψαν μέσα σε πυκνό δάσος οι τρεις κτίτορες, τριγυρισμένη από αδιαπέραστα βάτα και χαμόκλαδα.
Η θεία μορφή της Θεοτόκου παριστάνεται σε μια ιδιότυπη και μοναδική στάση : Κρατά στα χέρια το θείο Βρέφος, αλλά εικονίζεται όρθια, με ανοιχτή τη μητρική αγκαλιά και τα πόδια σε στάση βηματισμού.
Η ιερή εικόνα της Νιαμονίτισσας σώζεται συχνά η ίδια θαυματουργικά από πυρκαγιές, αλλά και σώζει από σφαγές, επιδρομές και λοιπές περιπέτειες, που δοκίμασε η Νέα Μονή στην ιστορική διαδρομή της.
Ενθρονιστήριος Λόγος Μητροπολίτου Αμερικής κ. Δημητρίου
Σεβασμιώτατοι και
Θεοφιλέστατοι Ιεράρχες,
Σεβαστοί Πατέρες,
Φίλτατοι αδελφοί
μου εν Χριστώ,
Ο Άγιος Διονύσιος
ο Αρεοπαγίτης, μαθητής του Αγ. Παύλου και μυημένος στα μυστήρια του Θεού, μας
λέει ότι:
«Ἔστι μὲν ἱεραρχία
... τάξις ἱερὰ καὶ ἐπιστήμη καὶ ἐνέργεια πρὸς τὸ θεοειδὲς ὡς ἐφικτὸν ἀφομοιουμένη
... Σκοπὸς οὖν ἱεραρχίας ἐστὶν ἡ πρὸς θεὸν ὡς ἐφικτὸν ἀφομοίωσίς τε καὶ ἕνωσις.»
(Περί τῆς Οὐρανίας Ἱεραρχίας, 3:1-2).
Δηλαδή:
«Η ιεραρχία είναι
ιερή τάξη, νοερή κατάσταση, και ενέργεια η οποία όσο το δυνατόν συμμετέχει στην
Θεία Ομοίωση ... Ο σκοπός της ιεραρχίας είναι να ενδυναμώνει τους ανθρώπους να
γίνονται όσο μπορούν σαν τον Θεό και να είναι ενωμένοι μαζί Του.»
O Συναξαριστής της ημέρας.
Πέμπτη, 15 Μαΐου 2014
Παχωμίου του μεγάλου, Αχιλλίου του θαυμαρουργού, αρχιεπισκόπου Λαρίσης, Βαρβάρου μαρτ.
Ὁ Ὅσιος Παχώμιος γεννήθηκε τὸ 292 μ.Χ. στὴν Κάτω Θηβαΐδα
τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ γονεῖς εἰδωλολάτρες καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ
αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου (306 – 337 μ.Χ.). Στὸ στρατό, στὸν ὁποῖο
κατετάγη, γνωρίσθηκε μὲ Χριστιανοὺς στρατιῶτες καὶ διδάχθηκε ἀπὸ αὐτοὺς τὰ τῆς
Χριστιανικῆς πίστεως. Ὅταν δὲ ἀπολύθηκε ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ στρατοῦ, ἐγκατέλειψε
τὸν κόσμο καὶ ἀφοῦ μετέβη στὴν Ἄνω Θηβαΐδα, βαπτίσθηκε καὶ ἐκάρη μοναχός.
Ἐπιθυμώντας μεγαλύτερη ἡσυχία, γιὰ νὰ ἀφοσιωθεῖ στὴν
ἐρημικὴ ζωὴ καὶ τὴν ἄσκηση, κατέφυγε στὴν ἔρημο καὶ ἐτέθη ὑπὸ τὴν πνευματικὴ
καθοδήγηση τοῦ περίφημου ἡσυχαστοῦ Παλάμονος († 12
Αὐγούστου), τοῦ ὁποίου ἔγινε τέλειος μιμητής.
ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ:
Να έχετε ευλάβειαν εις όλους τους Αγίους της Εκκλησίας μας, ναι, μα
περισσότερον να έχετε χίλιες φορές εις την Δέσποινά μας την Θεοτόκον Μαρίαν,
διότι όλοι οι Άγιοι είναι δούλοι του Χριστού, αλλά η Δέσποινά μας, η Θεοτόκος
είναι κυρά και Βασίλισσα του ουρανού και της γής και πάσης νοητής και αισθητής
κτίσεως, να παρακαλή δια τας αμαρτίας μας. Επήρεν (ο Θεός) την Θεοτόκον και την
έκαμε Βασίλισσαν και ετίμησε το γένος μας. Δια τούτο πρέπει και ημείς, αδελφοί
μου, να τιμώμεν την Δέσποινά μας την Θεοτόκον με νηστείες, προσευχές,
ελεημοσύνες και με καλά έργα.
Η προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως
Μὲ τὸ
κείμενο τῆς Ζ΄ Συνελεύσεως τοῦ Balamand Παπικοὶ καὶ “Ὀρθόδοξοι” Οἰκουμενιστές, κάνοντας ἕνα
θεαματικὸ ἅλμα καὶ παρακάμπτοντας πλῆθος αἱρετικῶν διδασκαλιῶν τοῦ Παπισμοῦ,
φθάνουν ξαφνικὰ στὸ σημεῖο νὰ ἀναγνωρίσουν ἀλλήλους ὡς πλήρεις καὶ ἀληθεῖς “ἀδελφὲς
Ἐκκλησίες”, μὲ ἔγκυρα μυστήρια, μὲ ταυτότητα πίστεως, με ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ διὰ τοῦτο “ἀπὸ κοινοῦ ὑπευθύνους
διὰ τὴν τήρησιν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ πιστότητι πρὸς τὴν θείαν οἰκονομίαν,
ἰδιαίτατα ὡς πρὸς τὴν ἑνότητα” (παράγρ.
13 καὶ 14), πρᾶγμα ποὺ συνιστᾶ πραγματικὴ προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Πέραν
τούτου ἡ ἐπιτευχθεῖσα καταδίκη τῆς Οὐνίας στὸ Freising τὸ 1990, ἀνατρέπεται μὲ νέες ἀποφάσεις στὸ Balamand, ὅπου πανηγυρικὰ ἀθωώνεται καὶ ἐπὶ πλέον οἱ Οὐνίτες ἀποκτοῦν
τὸ δικαίωμα νὰ συμμετέχουν στὸ διάλογο μὲ ἐκπροσώπους της.
Η φανερή παρουσία του Διαβόλου στους Ισλαμιστές H Boko Haram (Η δυτική εκπαίδευση είναι αμαρτία) σκότωσε 50 φοιτητές στη Νιγηρία. Πρώην μέλος της αποκαλύπτει ότι έπιναν σε κούπες το αίμa των χριστιανών
http://agioros.blogspot.gr/2013/09/blog-post_30.html
Η ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση Boko Haram άνοιξε πυρ εναντίον τουλάχιστον 50 φοιτητών την Κυριακή 29/09/13 στη Γεωργική Σχολή της επαρχίας Yobe, στο Gombe στα βορειοανατολικά της Νιγηρίας, μια περιοχή της οποίας τα εκπαιδευτικά ιδρύματα έχουν και στο παρελβόν πληγεί από την ίδια τρομοκρατική οργάνωση . Τους προηγούμενες μήνες με παρόμοια επίθεση είχαν χτυπήσει σχολείο στο Potiscum , σκοτώνοντας 27 μαθητές μαζί με τον δάσκαλό τους. Το σύστημα εκπαίδευσης αποτελεί πάγιο στόχο της εξτρεμιστικής οργάνωσης καθώς το θεωρούν μια δυτική επινόηση.Οι τρομοκράτες εισέβαλλαν στον κοιτώνα του εκπαιδευτικού ιδρύματος και πυροβόλησαν τους φοιτητές που κοιμούνταν. Οι σωροί μεταφέρθηκαν στο κεντρικό νοσοκομείο της πρωτεύουσας Damaturu, σύμφωνα με δήλωση του επικεφαλή των αστυνομικών αρχών, Sanusi Rufai.
Βρυξέλλες,Δ.Πορφύρης Π.Σταφυλά
Η ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση Boko Haram άνοιξε πυρ εναντίον τουλάχιστον 50 φοιτητών την Κυριακή 29/09/13 στη Γεωργική Σχολή της επαρχίας Yobe, στο Gombe στα βορειοανατολικά της Νιγηρίας, μια περιοχή της οποίας τα εκπαιδευτικά ιδρύματα έχουν και στο παρελβόν πληγεί από την ίδια τρομοκρατική οργάνωση . Τους προηγούμενες μήνες με παρόμοια επίθεση είχαν χτυπήσει σχολείο στο Potiscum , σκοτώνοντας 27 μαθητές μαζί με τον δάσκαλό τους. Το σύστημα εκπαίδευσης αποτελεί πάγιο στόχο της εξτρεμιστικής οργάνωσης καθώς το θεωρούν μια δυτική επινόηση.Οι τρομοκράτες εισέβαλλαν στον κοιτώνα του εκπαιδευτικού ιδρύματος και πυροβόλησαν τους φοιτητές που κοιμούνταν. Οι σωροί μεταφέρθηκαν στο κεντρικό νοσοκομείο της πρωτεύουσας Damaturu, σύμφωνα με δήλωση του επικεφαλή των αστυνομικών αρχών, Sanusi Rufai.
Ορθόδοξος Τύπος : τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καταφεύγει εἰς τὴν τρομοκρατίαν
… ὑπενθυμίζεται ὅτι
τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καταφεύγει εἰς τὴν τρομοκρατίαν Σεβ. Μητροπολιτῶν,
Καθηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν (ἐντὸς καὶ ἐκτός του Ἁγίου Ὄρους), καθηγητῶν θεολογίας
(ρασοφόρους καὶ μὴ), ὅταν τοῦ ἐπισημαίνουν τὸν ὀλισθηρὸν κατήφορόν του εἰς τὰ
θέματα τῆς πίστεως. Ὀφείλει κάποτε νὰ σεβασθῆ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, τὰς Οἰκουμενικάς
Συνόδους καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν καὶ Παράδοσιν.
Αρ. φύλ. 2005.
Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς): Η διακοινωνία με τους αιρετικούς εν τοις αγίοις Μυστηρίοις, ιδιαιτέρως εν τη θεία Ευχαριστία, είναι η πλέον αναίσχυντος προδοσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, η προδοσία του Ιούδα !
Η διδασκαλία της
Ορθοδόξου Εκκλησίας του Θεανθρώπου Χριστού, διατυπωθείσα υπό των αγίων
Αποστόλων, υπό των αγίων Πατέρων, υπό των αγίων Συνόδων, περί των αιρετικών
είναι η εξής: αι αιρέσεις δεν είναι Εκκλησία, ούτε δύνανται να είναι Εκκλησία.
Δια τούτο δεν δύνανται αύται να έχουν τα άγια Μυστήρια, ιδιαιτέρως δε το
Μυστήριον της Ευχαριστίας, το Μυστήριον τούτο των μυστηρίων. Διότι ακριβώς η
θεία Ευχαριστία είναι το παν και τα πάντα εν τη Εκκλησία: και Αυτός ο
Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς και η ιδία η Εκκλησία και γενικώς παν το του
Θεανθρώπου.
Intercommunio, δηλαδή η διακοινωνία με τους αιρετικούς εν τοις αγίοις Μυστηρίοις,
ιδιαιτέρως εν τη θεία Ευχαριστία, είναι η πλέον αναίσχυντος προδοσία του Κυρίου
Ιησού Χριστού, η προδοσία του Ιούδα. Πρόκειται μάλιστα περί προδοσίας ολοκλήρου
της Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας του Θεανθρώπου, της Εκκλησίας της
Αποστολικής, της Εκκλησίας της Αγιοπατερικής, της Εκκλησίας της
Αγιοπαραδοσιακής, της Εκκλησίας της Μίας και μοναδικής.
Intercommunio, δηλαδή η διακοινωνία με τους αιρετικούς εν τοις αγίοις Μυστηρίοις, ιδιαιτέρως εν τη θεία Ευχαριστία, είναι η πλέον αναίσχυντος προδοσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, η προδοσία του Ιούδα. Πρόκειται μάλιστα περί προδοσίας ολοκλήρου της Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας του Θεανθρώπου, της Εκκλησίας της Αποστολικής, της Εκκλησίας της Αγιοπατερικής, της Εκκλησίας της Αγιοπαραδοσιακής, της Εκκλησίας της Μίας και μοναδικής.
"Πατριάρχης" Βαρθολομαίος: « ἡμεῖς οἱ λειτουργοί τῆς Ἐκκλησίας, καί ἰδιαιτέρως ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης ὁ Πάπας τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης Φραγκῖσκος καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης, θά συναντηθῶμεν κατά τάς ἀμέσως προσεχεῖς ἡμέρας εἰς τά Ἱεροσόλυμα..»
Η Κυρία Θεοτόκος είπε στον Μοναχό το 1280 όταν οι
λατινόφρονες έκαψαν ζωντανούς τους 26 Οσιομάρτυρες Ζωγραφίτες: Πήγαινε όμως γρήγορα στο μοναστήρι, και
πες στον ηγούμενο και στους μοναχούς ότι οι εχθροί μου και εχθροί του Υιού μου
πλησίασαν.
Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός:
Όσο απομακρύνομαι από τους λατίνους και λατινόφρονες, τόσο εγγίζω τον Θεό.
Άγιος Κοσμάς ο
Αιτωλός: " Τόν Πάπαν νά καταράσθε, διότι αύτός είναι ή
αίτία "
Ο Μέγας Φώτιος: μόνη η
κατά του Αγίου Πνεύματος βλασφημία αρκεί να τους υποβάλλει σε μύρια
αναθέματα.
Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους
υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις : Του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα.
Ο μακαριστός Επίσκοπος
Αυγουστίνος Καντιώτης: Ὁ πάπας εἶναι πηγή αἱρέσεων. Ἡμεῖς θά μείνωμεν
ὀρθόδοξοι. Δέν θά προδώσωμεν τήν πίστιν μας
Μητρ. Πειραιώς Σεραφείμ :
αναγνωρίζει
αποστολική διαδοχή στους Παπικούς, δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι
ο Παναγιώτατος δεν θεωρεί τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα
Εκκλησία.
O
μακαριστός Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης : Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία,
τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται.
Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους
αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα,
Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων
ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας
Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το
«Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν!
Αββά Ισαάκ του Σύρου
Ὅσοι εὑρίσκεσθε εἰς τὸ
σκότος, ὑψώσατε
τὰς κεφαλὰς
ὑμῶν, ἵνα
λάμψωσι τὰ
πρόσωπα ὑμῶν
ἐκ τοῦ
φωτὸς τοῦ
ἁγίου Πνεύματος· ἐξέλθετε
ἐκ τῶν
παθῶν τοῦ
κόσμου, ἵνα
ἔλθῃ εἰς
ἀπάντησιν ὑμῶν
τὸ ἐκ
τοῦ Πατρὸς
φῶς ὁ
Χριστός, καὶ
προστάξῃ τοὺς
ἀγγέλους τοὺς
ὑπηρέτας τῶν
μυστηρίων Αὑτοῦ
νὰ λύσωσιν
ὑμᾶς ἐκ
τῶν δεσμῶν, ὅπως
περιπατήσητε εἰς
τὰ ἴχνη
Αὑτοῦ, καὶ
ἀπέλθητε πρὸς
τὸν ἑαυτοῦ
Πατέρα.
St. Justin (Popovich of Serbia) : The "Third Fall"
"In the history of mankind there are 3 falls : The fall of Adam, of Judas
the Iscariot and that of the Pope. The essence of falling into sin is always
the same: the desire to become God by oneself. In this manner, a man insensibly
equates himself with the devil, because he also wants to become God by himself
to replace God with himself...The fall of the Pope lies exactly in this very
thing: to want to replace the Godman with the man..."
Ο βλάσφημος ψαράς
Στο πίσω Λιβάδι της Πάρου, προπαραμονή Δεκαπενταύγουστου 1931, βρίσκονταν τρεις ομάδες ψαράδων, που ψάρευαν τις νύχτες με τα γρι-γρι στο στενό μεταξύ Πάρου και Νάξου.
Εκείνη τη νύχτα η μια ομάδα έμεινε στο μικρό λιμάνι. Οι ψαράδες το έριξαν στο πιοτό, το πιοτό έφερε το κέφι, κι εκείνο παρεξηγήσεις και βαρειές κουβέντες. Ούτε την Παναγία δεν σεβάστηκαν οι βλάσφημοι. Του κάκου προσπαθούσαν ο λιμενοφύλακας και ο μαγαζάτορας του μικρού λιμανιού να τους συγκρατήσουν.
Απότομα ο ουρανός βάρυνε. Η θάλασσα άρχισε να μουγγρίζει. Σε μισή ώρα το κύμα σηκώθηκε βουνό, παρασύροντας το ψαροκάικο και τις βάρκες με τις λάμπες, μέχρι που τις πέταξε σπασμένες στη στεριά. Κατόπιν η θάλασσα γαλήνεψε, κι ένα καΐκι από τη Νάξο φάνηκε να μπαίνει στο λιμανάκι. Ο καπετάνιος του, απόρησε βλέποντας τα συντρίμμια στη στεριά.
- Πώς έγινε αυτό; ρώτησε. Εγώ ταξίδευα με θάλασσα γυαλί!
- Ήταν θαύμα της Παναγίας, εξήγησε ένας από τους ψαράδες του γρι-γρι.
Οι περισσότεροι συμφώνησαν. Δυο-τρεις όμως μίλησαν ειρωνικά κι έδωσαν άλλη εξήγηση:
- Ήταν ανεμοστρόβιλος. Καλά που δεν μας σήκωσε στον ουρανό τις βάρκες! Όρεξη δεν είχε η Παναγιά – να μην τη στολίσω και τώρα – να καταπιάνεται με μας τους ψαράδες.
Αυτά είπε και πήγε να δει τη ζημιά που είχε πάθει η δική του ψαρόβαρκα. Τη βρήκε σμπαραλιασμένη. Έφτυσε τότε έξαλλος πάνω στα συντρίμμια, βλαστήμησε πάλι την Παναγία και αποσύρθηκε να κοιμηθεί.
Μόλις ξάπλωσε, είδε ολοζώντανη την Παναγία, - σαν σε όνειρο, σαν σε ξύπνιο- να τον πλησιάζει και να τον ερωτά:
- Γιατί, παιδί μου, δεν με σέβεσαι;
- Τι είναι αυτά που μου λες , κυρά μου; Θύμωσε εκείνος. Δεν σε ξέρω καθόλου. Πότε δεν σε σεβάστηκα;
- Δεν με ξέρεις; Τότε γιατί όλο με βλαστημάς;
Στα λόγια αυτά τινάχθηκε όρθιος. Έκανε να φωνάζει, να τρέξει , αλλά δεν μπορούσε. Τα πόδια του είχαν βυθιστεί ως τα γόνατα στην άμμο. Έκανε τον σταυρό του. Και τότε είδε πάλι, ξεκάθαρα πια, την Παναγία και την άκουσε να του λέει:
- Έλα στο σπίτι μου, στην Εκατονταπυλιανή, στην Παροικιά της Πάρου. Έλα εκεί να με προσκυνήσεις.
Ο Λιάκουρας έφυγε την ίδια στιγμή σχεδόν τρέχοντας. Έφθασε στην Εκατονταπυλιανή λίγο μετά την ανατολή του ηλίου. Έτρεξε γρήγορα στο εικόνισμα της Θεοτόκου. Στη θεία της μορφή αναγνώρισε τη γυναίκα του οράματός του. Γονάτισε και προσευχήθηκε ώρες ολόκληρες. Ύστερα γύρισε στο πίσω Λιβάδι. Εκεί διαπίστωσε ένα καινούριο θαύμα : Οι βάρκες και το ψαροκάικο έστεκαν στη στεριά χωρίς καμμία ζημία!
Απότομα ο ουρανός βάρυνε. Η θάλασσα άρχισε να μουγγρίζει. Σε μισή ώρα το κύμα σηκώθηκε βουνό, παρασύροντας το ψαροκάικο και τις βάρκες με τις λάμπες, μέχρι που τις πέταξε σπασμένες στη στεριά. Κατόπιν η θάλασσα γαλήνεψε, κι ένα καΐκι από τη Νάξο φάνηκε να μπαίνει στο λιμανάκι. Ο καπετάνιος του, απόρησε βλέποντας τα συντρίμμια στη στεριά.
- Πώς έγινε αυτό; ρώτησε. Εγώ ταξίδευα με θάλασσα γυαλί!
- Ήταν θαύμα της Παναγίας, εξήγησε ένας από τους ψαράδες του γρι-γρι.
Οι περισσότεροι συμφώνησαν. Δυο-τρεις όμως μίλησαν ειρωνικά κι έδωσαν άλλη εξήγηση:
- Ήταν ανεμοστρόβιλος. Καλά που δεν μας σήκωσε στον ουρανό τις βάρκες! Όρεξη δεν είχε η Παναγιά – να μην τη στολίσω και τώρα – να καταπιάνεται με μας τους ψαράδες.
Αυτά είπε και πήγε να δει τη ζημιά που είχε πάθει η δική του ψαρόβαρκα. Τη βρήκε σμπαραλιασμένη. Έφτυσε τότε έξαλλος πάνω στα συντρίμμια, βλαστήμησε πάλι την Παναγία και αποσύρθηκε να κοιμηθεί.
Μόλις ξάπλωσε, είδε ολοζώντανη την Παναγία, - σαν σε όνειρο, σαν σε ξύπνιο- να τον πλησιάζει και να τον ερωτά:
- Γιατί, παιδί μου, δεν με σέβεσαι;
- Τι είναι αυτά που μου λες , κυρά μου; Θύμωσε εκείνος. Δεν σε ξέρω καθόλου. Πότε δεν σε σεβάστηκα;
- Δεν με ξέρεις; Τότε γιατί όλο με βλαστημάς;
Στα λόγια αυτά τινάχθηκε όρθιος. Έκανε να φωνάζει, να τρέξει , αλλά δεν μπορούσε. Τα πόδια του είχαν βυθιστεί ως τα γόνατα στην άμμο. Έκανε τον σταυρό του. Και τότε είδε πάλι, ξεκάθαρα πια, την Παναγία και την άκουσε να του λέει:
- Έλα στο σπίτι μου, στην Εκατονταπυλιανή, στην Παροικιά της Πάρου. Έλα εκεί να με προσκυνήσεις.
Ο Λιάκουρας έφυγε την ίδια στιγμή σχεδόν τρέχοντας. Έφθασε στην Εκατονταπυλιανή λίγο μετά την ανατολή του ηλίου. Έτρεξε γρήγορα στο εικόνισμα της Θεοτόκου. Στη θεία της μορφή αναγνώρισε τη γυναίκα του οράματός του. Γονάτισε και προσευχήθηκε ώρες ολόκληρες. Ύστερα γύρισε στο πίσω Λιβάδι. Εκεί διαπίστωσε ένα καινούριο θαύμα : Οι βάρκες και το ψαροκάικο έστεκαν στη στεριά χωρίς καμμία ζημία!
Φώτης Κόντογλου : ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ
«Ἡ Ρωμιοσύνη βγῆκε ἀπὸ τὸ Βυζάντιο, ἢ γιὰ νὰ ποῦμε καλύτερα, τὸ
Βυζάντιο στὰ τελευταῖα του χρόνια στάθηκε ἡ ἴδια ἡ Ῥωμιοσύνη. Ἀκόμα καὶ
τὸν καιρὸ τοῦ Φωκᾶ φανερώνονται καθαρὰ τὰ χαρακτηριστικά της, καὶ στὰ χρόνια τῶν
Παλαιολόγων, ποὺ ψυχομαχᾶ τὸ βασίλειο, ἀντρειώνεται ἡ βασανισμένη Ῥωμιοσύνη, ἡ
καινούργια Ἑλλάδα. Μεγάλωσε μέσα στὴν ἀγωνία ἡ Χριστιανικὴ Ἑλλάδα, γιατὶ ὁ
πόνος εἶναι ἡ καινούργια σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ῥωμιοσύνη εἶναι ἡ πονεμένη Ἑλλάδα.
Ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα μπορεῖ νά ῾τανε δοξασμένη κι ἀντρειωμένη, ἀλλὰ ἡ καινούργια, ἡ
χριστιανική, εἶναι πιὸ βαθειά, ἐπειδὴς ὁ πόνος εἶναι ἕνα πράγμα πιὸ βαθὺ κι ἀπὸ
τὴ δόξα κι ἀπὸ τὴ χαρὰ κι ἀπὸ κάθε τι. Οἱ λαοὶ ποὺ ζοῦνε μὲ πόνο καὶ μὲ πίστη
τυπώνουνε πιὸ βαθειὰ τὸν χαραχτήρα τους στὸν σκληρὸ βράχο τῆς ζωῆς, καὶ
σφραγίζουνται μὲ μιὰ σφραγίδα ποὺ δὲν σβήνει ἀπὸ τὶς συμφορὲς κι ἀπὸ τὶς ἀβάσταχτες
καταδρομές, ἀλλὰ γίνεται πιὸ ἄσβηστη. Μὲ μία τέτοια σφραγίδα εἶναι σφραγισμένη ἡ
Ῥωμιοσύνη. Τὰ ἔθνη ποὺ ἐξαγοράζουνε κάθε ὥρα τὴ ζωή τους μὲ αἷμα καὶ μ᾿ ἀγωνία,
πλουτίζουνται μὲ πνευματικὲς χάρες, ποὺ δὲν τὶς γνωρίζουνε οἱ καλοπερασμένοι
λαοί. Αὐτοὶ ἀπομένουνε φτωχοὶ ἀπὸ πνευματικοὺς θησαυροὺς καὶ ἀπὸ ἀνθρωπιά, γιατὶ
ἡ καλοπέραση κάνει χοντροειδὴ τὸν μέσα ἄνθρωπο».
Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος: Επειδή εκτός τῆς Εκκλησίας δεν υπάρχουν μυστήρια, γι’ αυτό και οι Κληρικοί τῶν Παπικῶν και αυτός ο Πάπας, δεν έχουν ιερωσύνη.
Αποστολική διαδοχή και Παπισμός
…Επειδή εκτός τῆς Εκκλησίας δεν υπάρχουν μυστήρια, γι’ αυτό και οι Κληρικοί τῶν Παπικῶν και αυτός ο Πάπας, για μας τους Ορθοδόξους, δεν έχουν ιερωσύνη, δηλαδή έχει διακοπή σε αυτούς η Αποστολική Διαδοχή. Αυτό, βέβαια, μπορεί να ακούγεται λίγο παράξενα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, βάσει τῆς Ορθοδόξου Θεολογίας.
Η αποστολική διαδοχή δεν είναι απλώς μια σειρά χειροτονιῶν, αλλά συγχρόνως και μετοχή στην αποκαλυπτική αλήθεια.»
…Επειδή εκτός τῆς Εκκλησίας δεν υπάρχουν μυστήρια, γι’ αυτό και οι Κληρικοί τῶν Παπικῶν και αυτός ο Πάπας, για μας τους Ορθοδόξους, δεν έχουν ιερωσύνη, δηλαδή έχει διακοπή σε αυτούς η Αποστολική Διαδοχή. Αυτό, βέβαια, μπορεί να ακούγεται λίγο παράξενα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, βάσει τῆς Ορθοδόξου Θεολογίας.
Η αποστολική διαδοχή δεν είναι απλώς μια σειρά χειροτονιῶν, αλλά συγχρόνως και μετοχή στην αποκαλυπτική αλήθεια.»
(Εκκλησιαστική
Παρέμβαση Μάρτιος 2001)