4.
Πρέπει νʼ απαντηθεί κιʼ ένα ακόμα εύλογο ερώτημα, που πιθανόν να γεννηθεί σʼ
ένα πιστό: Οι προσωπικές απόψεις και πράξεις ενός Πατριάρχη ή Αρχιεπισκόπου
δεσμεύουν την Ορθόδοξη
Εκκλησία; Έγινε η ΄Ενωση των Εκκλησιών, επειδή οι Πατριάρχες μνημονεύουν στις ακολουθίες τον
πάπα ή επειδή ο Αθηναγόρας συμφώνησε την ΄Ενωση;
Ήδη, για το θέμα αυτό μιλήσαμε και πιό πάνω. Οι απόψεις που έχει κάθε Ορθόδοξος, ακόμη και Πατριάρχες, εφόσον εκφράζονται δημόσια, πρέπει να εξετάζονται εάν και κατά πόσον είναι σύμφωνοι με την παραδοθείσα Πίστη από τους Προφήτες, τους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες. Εάν είναι διαφορετικές απʼ αυτή, ο άνθρωπος αυτός, που τις εξέφρασε, δεν είναι Ορθόδοξος, δεν είναι μέλος της Εκκλησίας. Με τον άνθρωπο αυτό, έστω και αν είναι Πατριάρχης ή Αρχιεπίσκοπος, ή άλλος κληρικός, οι Ορθόδοξοι είναι υποχρεωμένοι να μην έχουν εκκλησιαστική «κοινωνία». Γιατί όποιος «κοινωνεί» μʼ αυτόν, ταυτίζεται μαζί του.
΄Ένας Ορθόδοξος είναι υποχρεωμένος όχι μόνο να μη «κοινωνεί» με αιρετικούς κληρικούς, αλλά και να καταδικάζει τις πλάνες και αιρέσεις του, για να μη θεωρηθεί, ότι συνευδοκεί με τη σιωπή του. Ο Κικέρων έλεγε ότι η αλήθεια προδίδεται και δια της σιωπής. Γιʼ αυτό, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει:
« πας ο δυνάμενος λέγων την αλήθευαν και μη λέγων κατακριθήσεται υπό του Θεού. Και ταύτα ένθα πίστις εστί το κινδυνευόμενον και της όλης Εκκλησίας των Ορθοδόξων η κρηπίς. Το γαρ εφησυχάζειν εν τοις τοιούτοις αρνήσεως ίδιον. το δε λέγειν. ομολογίας ειλικρινούς»
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι αν ένας Πατριάρχης, όπως ο Αθηναγόρας δεχθεί την ΄Ενωση των Εκκλησιών, αυτό και μόνο το γεγονός, μπορεί να μεταδοθεί σʼ όλα τα μέλη της Εκκλησίας, λόγω της «κοινωνίας» τους μαζί του, και να θεωρηθεί ότι έγινε για όλους τους πιστούς η ΄Ενωση!
Αυτός είναι ο λόγος, που οι Πατέρες είναι ιδαίτερα αυστηροί στο θέμα της «κοινωνίας» των πιστών με αιρετικό επίσκοπο. Θα σημειώσουμε ελάχιστα απʼ τις απόψεις τους:
• Ο άγιος Μάρκος Ευγενικός λέγει:
«Ο λατινοφρονών μετά των Λατίνων κριθήσεται και ως παραβάτης της Πίστεως λογισθήσεται» .
Επίσης, ο αυτός άγιος λέγει:
«Όλοι ανεξαιρέτως οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όλες οι θείες Γραφές, μας προτρέπουν να
φεύγομε τους ετερόφρονες και να μη έχουμε κοινωνία με αυτούς»
Και προσθέτει ο ίδιος:
« Ούτε βούλομαι, ούτε δέχομαι την αυτού, ή την μετʼ αυτού κοινωνίαν, το παράπαν, ουδαμώς… ώσπερ
ούτε γεγονυίαν ένωσιν και τα δόγματα λατινικά, άπερ εδέξατο αυτός και οι μετʼ αυτού….
Πέπεισμαι γαρ ακριβώς, ότι όσον αποδιίσταμαι τούτου και των τοιoύτων, εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις
πιστοίς και αγίοις Πατράσι. Και ώσπερ τούτων χωρίζομαι, ούτως ενούμαι τη αληθεία και τοις αγίοις
πατράσι τοις θεολόγοις της Εκκλησίας» • Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, γράφει:
«Ο Θεός εκλεξάμενος, εξήγειρεν Αποστόλους, και Προφήτας, και Διδασκάλους, προς τον καταρτισμόν των αγίων. Ο δε διάβολος, ψευδαποστόλους και ψευδοπροφήτας, και ψευδοδιδασκάλους κατά της ευσεβείας εκλεξάμενος εξήγειρεν, ώστε τον παλαιόν πολεμηθήναι νόμον και τον ευαγγελικόν. Ψευδαποστόλους δε, και ψευδοπροφήτας και ψευδοδιδασκάλους μόνους νοώ τους αιρετικούς. ων οι λόγοι και οι λογισμοί διεστραμμένοι εισίν. Ώσπερ ουν ο τους αληθείς Αποστόλους και Προφήτας, και Διδασκάλους δεχόμενος, Θεόν δέχεται. ούτως και ο τους ψευδαποστόλους, και ψευδοπροφήτας, και ψευδοδιδασκάλους δεχόμενος, τον διάβολον δέχεται»
• Ο Μέγας Αθανάσιος εξανίσταται κατά των αιρετικών, που επέμειναν να παραμένουν μέλη της Εκκλησίας:
«Πως της καθολικής Εκκλησίας εισίν, οι την αποστολικήν αποτιναξάμενοι πίστιν και κακών εφευρεταί
γενόμενοι, οι τα μεν των θείων Γραφών λόγια καταλείψαντες τας δε θαλείας Αρείου σοφίαν καινήν ονομάζοντες» ;
• Ο άγιος Γερμανός ο νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, σε επιστολή του προς τους
Κυπρίους, όταν οι Φράγκοι κυρίευσαν το νησί τους και έδιωξαν τους Ορθοδόξους κληρικούς, έγραψε:
«..Όθεν και επισκήπτομαι πάσι τοις εν Κύπρω λαϊκοίς, όσοι της Καθολικής Εκκλησίας εστέ
` τέκνα γνήσια, φεύγειν όλω ποδί από των υποπεσόντων ιερέων τη λατινική υποταγή, και μηδέ εις
Εκκλησίαν τούτοις συνέρχεσθαι, μηδέ ευλογίαν εκ των χειρών αυτών λαμβάνειν την τυχούσαν. Κρείσσον γαρ εστίν εν τοις οίκοις υμών τον Θεόν προσεύχεσθαι κατά μόνας, ή επʼ Εκκλησίαις συνάγεσθαι μετά των λατινοφρόνων, ει δʼ ουν, την αυτήν αυτοίς υφέξετε κόλασιν» .
• Ο Γεννάδιος Σχολάριος, μαθητής και διάδοχος του αγίου Μάρκου Ευγενικού στον ανθενωτικό αγώνα και πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μετα την άλωση, γράφει:
«Τους επισκόπους υμών επιτηρείτε ίνα ώσιν Ορθόδοξοι, και μη διδάσκουσι δόγματα εναντίον της Ορθοδόξου Πίστεως, μηδέ τοις αιρετικοίς, ή τοις απεσχισμένοις συλλειτουργώσι. Τα δε άλλα, ή της αγνοίας αυτών εισί και της του καιρού κακίας και εισί συγγνωστοί, ή της προαιρέσεως αυτών και αυτοί μόνοι απολογήσονται τω Θεώ»
• Τέλος, η Ζ΄ ΟΙκουμενική Σύνοδος αποφαίνεται:
«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει ( τοις καινοτόμοις) ανάθεμα»
Εκκλησία; Έγινε η ΄Ενωση των Εκκλησιών, επειδή οι Πατριάρχες μνημονεύουν στις ακολουθίες τον
πάπα ή επειδή ο Αθηναγόρας συμφώνησε την ΄Ενωση;
Ήδη, για το θέμα αυτό μιλήσαμε και πιό πάνω. Οι απόψεις που έχει κάθε Ορθόδοξος, ακόμη και Πατριάρχες, εφόσον εκφράζονται δημόσια, πρέπει να εξετάζονται εάν και κατά πόσον είναι σύμφωνοι με την παραδοθείσα Πίστη από τους Προφήτες, τους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες. Εάν είναι διαφορετικές απʼ αυτή, ο άνθρωπος αυτός, που τις εξέφρασε, δεν είναι Ορθόδοξος, δεν είναι μέλος της Εκκλησίας. Με τον άνθρωπο αυτό, έστω και αν είναι Πατριάρχης ή Αρχιεπίσκοπος, ή άλλος κληρικός, οι Ορθόδοξοι είναι υποχρεωμένοι να μην έχουν εκκλησιαστική «κοινωνία». Γιατί όποιος «κοινωνεί» μʼ αυτόν, ταυτίζεται μαζί του.
΄Ένας Ορθόδοξος είναι υποχρεωμένος όχι μόνο να μη «κοινωνεί» με αιρετικούς κληρικούς, αλλά και να καταδικάζει τις πλάνες και αιρέσεις του, για να μη θεωρηθεί, ότι συνευδοκεί με τη σιωπή του. Ο Κικέρων έλεγε ότι η αλήθεια προδίδεται και δια της σιωπής. Γιʼ αυτό, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει:
« πας ο δυνάμενος λέγων την αλήθευαν και μη λέγων κατακριθήσεται υπό του Θεού. Και ταύτα ένθα πίστις εστί το κινδυνευόμενον και της όλης Εκκλησίας των Ορθοδόξων η κρηπίς. Το γαρ εφησυχάζειν εν τοις τοιούτοις αρνήσεως ίδιον. το δε λέγειν. ομολογίας ειλικρινούς»
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι αν ένας Πατριάρχης, όπως ο Αθηναγόρας δεχθεί την ΄Ενωση των Εκκλησιών, αυτό και μόνο το γεγονός, μπορεί να μεταδοθεί σʼ όλα τα μέλη της Εκκλησίας, λόγω της «κοινωνίας» τους μαζί του, και να θεωρηθεί ότι έγινε για όλους τους πιστούς η ΄Ενωση!
Αυτός είναι ο λόγος, που οι Πατέρες είναι ιδαίτερα αυστηροί στο θέμα της «κοινωνίας» των πιστών με αιρετικό επίσκοπο. Θα σημειώσουμε ελάχιστα απʼ τις απόψεις τους:
• Ο άγιος Μάρκος Ευγενικός λέγει:
«Ο λατινοφρονών μετά των Λατίνων κριθήσεται και ως παραβάτης της Πίστεως λογισθήσεται» .
Επίσης, ο αυτός άγιος λέγει:
«Όλοι ανεξαιρέτως οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όλες οι θείες Γραφές, μας προτρέπουν να
φεύγομε τους ετερόφρονες και να μη έχουμε κοινωνία με αυτούς»
Και προσθέτει ο ίδιος:
« Ούτε βούλομαι, ούτε δέχομαι την αυτού, ή την μετʼ αυτού κοινωνίαν, το παράπαν, ουδαμώς… ώσπερ
ούτε γεγονυίαν ένωσιν και τα δόγματα λατινικά, άπερ εδέξατο αυτός και οι μετʼ αυτού….
Πέπεισμαι γαρ ακριβώς, ότι όσον αποδιίσταμαι τούτου και των τοιoύτων, εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις
πιστοίς και αγίοις Πατράσι. Και ώσπερ τούτων χωρίζομαι, ούτως ενούμαι τη αληθεία και τοις αγίοις
πατράσι τοις θεολόγοις της Εκκλησίας» • Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, γράφει:
«Ο Θεός εκλεξάμενος, εξήγειρεν Αποστόλους, και Προφήτας, και Διδασκάλους, προς τον καταρτισμόν των αγίων. Ο δε διάβολος, ψευδαποστόλους και ψευδοπροφήτας, και ψευδοδιδασκάλους κατά της ευσεβείας εκλεξάμενος εξήγειρεν, ώστε τον παλαιόν πολεμηθήναι νόμον και τον ευαγγελικόν. Ψευδαποστόλους δε, και ψευδοπροφήτας και ψευδοδιδασκάλους μόνους νοώ τους αιρετικούς. ων οι λόγοι και οι λογισμοί διεστραμμένοι εισίν. Ώσπερ ουν ο τους αληθείς Αποστόλους και Προφήτας, και Διδασκάλους δεχόμενος, Θεόν δέχεται. ούτως και ο τους ψευδαποστόλους, και ψευδοπροφήτας, και ψευδοδιδασκάλους δεχόμενος, τον διάβολον δέχεται»
• Ο Μέγας Αθανάσιος εξανίσταται κατά των αιρετικών, που επέμειναν να παραμένουν μέλη της Εκκλησίας:
«Πως της καθολικής Εκκλησίας εισίν, οι την αποστολικήν αποτιναξάμενοι πίστιν και κακών εφευρεταί
γενόμενοι, οι τα μεν των θείων Γραφών λόγια καταλείψαντες τας δε θαλείας Αρείου σοφίαν καινήν ονομάζοντες» ;
• Ο άγιος Γερμανός ο νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, σε επιστολή του προς τους
Κυπρίους, όταν οι Φράγκοι κυρίευσαν το νησί τους και έδιωξαν τους Ορθοδόξους κληρικούς, έγραψε:
«..Όθεν και επισκήπτομαι πάσι τοις εν Κύπρω λαϊκοίς, όσοι της Καθολικής Εκκλησίας εστέ
` τέκνα γνήσια, φεύγειν όλω ποδί από των υποπεσόντων ιερέων τη λατινική υποταγή, και μηδέ εις
Εκκλησίαν τούτοις συνέρχεσθαι, μηδέ ευλογίαν εκ των χειρών αυτών λαμβάνειν την τυχούσαν. Κρείσσον γαρ εστίν εν τοις οίκοις υμών τον Θεόν προσεύχεσθαι κατά μόνας, ή επʼ Εκκλησίαις συνάγεσθαι μετά των λατινοφρόνων, ει δʼ ουν, την αυτήν αυτοίς υφέξετε κόλασιν» .
• Ο Γεννάδιος Σχολάριος, μαθητής και διάδοχος του αγίου Μάρκου Ευγενικού στον ανθενωτικό αγώνα και πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μετα την άλωση, γράφει:
«Τους επισκόπους υμών επιτηρείτε ίνα ώσιν Ορθόδοξοι, και μη διδάσκουσι δόγματα εναντίον της Ορθοδόξου Πίστεως, μηδέ τοις αιρετικοίς, ή τοις απεσχισμένοις συλλειτουργώσι. Τα δε άλλα, ή της αγνοίας αυτών εισί και της του καιρού κακίας και εισί συγγνωστοί, ή της προαιρέσεως αυτών και αυτοί μόνοι απολογήσονται τω Θεώ»
• Τέλος, η Ζ΄ ΟΙκουμενική Σύνοδος αποφαίνεται:
«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει ( τοις καινοτόμοις) ανάθεμα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου