O παπα - Τύχων.

O παπα - Τύχων γεννήθηκε στη Ρωσία, στη Νόβια Μιχαλόσκα το 1884. Οι γονείς του, ο Παύλος και ή Ελένη, ήταν ευλαβείς άνθρωποι, και επόμενο ήταν και ο καρπός τους, ο Τιμόθεος κατά κόσμον, να έχη κληρονομική την ευλάβεια και την αγάπη προς τον Θεό και να θέλη να αφιερωθή στον Θεό από μικρό παιδί. 
Έβλεπαν οι γονείς τον μεγάλο θείο ζήλο του παιδιού τους, αλλά δίσταζαν να του δώσουν την ευχή τους να πάη σε Μοναστήρι, επειδή το έβλεπαν εύσωμο και με ζωηρή φύση. Ήθελαν να ωρίμαση και στην σκέψη και μετά να αποφασίση μόνος του ο Τιμόθεος. Του έδωσαν όμως ευλογία να επισκέπτεται τις Μονές το διάστημα των τριών ετών, από δέκα επτά μέχρι είκοσι χρονών. Τότε έκανε τα μεγάλα και ατέλειωτα προσκυνήματα στα Μοναστήρια της Ρωσίας και πέρασε περίπου από διακόσιες Μονές. Στα Μοναστήρια πού πήγαινε, παρόλο πού ήταν κατάκοπος και εξαντλημένος από την οδοιπορία του, απέφευγε με τρόπο την φιλοξενία, για να ασκείται ο ίδιος και να μην επιβαρύνη τους άλλους. 
Σε μια επαρχία όμως είχε ταλαιπωρηθή πολύ, γιατί οι κάτοικοι εκεί έτρωγαν ψωμί από βρίζα (σίκαλη). Επειδή δε ο Τιμόθεος δεν έτρωγε τίποτε άλλο εκτός από ψωμί, και το ψωμί της σίκαλης έχει συνήθως μια άσχημη μυρωδιά και είναι σαν λάσπη, δεν μπορούσε να το φάη. Γι' αυτό είχε εξαντληθή ο νέος. Πηγαίνει λοιπόν στον φούρναρη, από τον όποιο είχε ζητήσει και άλλη φορά, να τον ξαναπαρακαλέση για λίγο άσπρο ψωμί, επειδή νόμιζε ότι θα έχη για τον εαυτό του καλό ψωμί. Εκείνος όμως, μόλις είδε τον Τιμόθεο από μακριά ακόμη, του είπε να φυγή. 
Λυπημένος και εξαντλημένος όπως ήταν o νέος, έπιασε μια άκρη και με όλη την παιδική του απλότητα έκανε προσευχή στην Παναγία: «Παναγία μου, θέλω να με βοηθήσης, γιατί θα πεθάνω στο δρόμο, πρίν να γίνω Καλόγηρος, δεν μπορώ να το φάω αυτό το ψωμί». Δεν πρόλαβε να τελείωση την προσευχή του, και ξαφνικά του παρουσιάζεται μια Κόρη με λαμπερό πρόσωπο, του δίνει μια φραντζόλα άσπρο ψωμί και αμέσως εξαφανίζεται! Εκείνη την στιγμή τόχασε ο Τιμόθεος. Δεν μπορούσε να το εξηγήση αυτό το γεγονός! Του περνούσαν διάφοροι λογισμοί. Ένας λογισμός ήταν μήπως τον ακούσε η κόρη του φούρναρη και τον λυπήθηκε και είπε στον πατέρα της να του δώση λίγο καλό ψωμί. Σηκώνεται πάλι ο νέος και πηγαίνει να τον ευχαρίστηση. Αλλά ο φούρναρης νόμιζε πώς τον κορόιδευε ο Τιμόθεος, και τον έβρισε θυμωμένος. 
- Άντε, φύγε από εδώ! ούτε γυναίκα έχω ούτε κόρη. Αφού έφαγε μετά από το ευλογημένο εκείνο ψωμί ο Τιμόθεος και δυνάμωσε και πνευματικά, συνέχισε το προσκύνημα του και στα επίλοιπα Μοναστήρια, αλλ' όμως το ανεξήγητο εκείνο γεγονός συνέχεια τριγύριζε στο νου του. Πέρασε αρκετό διάστημα με την απορία αυτή, αλλά αργότερα, όταν του έδωσε ένας Μοναχός ένα βιβλίο με τις θαυματουργικές εικόνες της Παναγίας της Ρωσίας, και είδε την Παναγία του Κρεμλίνου, σκίρτησε η καρδιά του από ευλάβεια, τα μάτια του πλημμύρισαν από δάκρυα ευγνωμοσύνης, και είπε: «Αυτή η Παναγία μου έδωσε το άσπρο ψωμί!» Από τότε πια την Παναγία την ένιωθε πιο κοντά, όπως το παιδί την μάνα του.

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΜΑΪΟΥ 2014 ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Μαρτυρία Αναστάσεως

«Ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν»

Σε αναστάσιμες τροχιές κινούνται σήμερα, την Κυριακή των Μυροφόρων,  το περιεχόμενο της ευαγγελικής διήγησης αλλά και της υμνολογίας της Εκκλησίας μας.
Προβάλλονται συγκεκριμένα τα πρόσωπα εκείνα που συνδέονται με μια μαρτυρία ζωής για τη Σταυρική Θυσία και την Ανάσταση του Κυρίου. Έχουμε πρώτα τις μορφές του ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ του από Αριμαθαίας και του Νικόδημου, ο οποίος ήταν κρυφός μαθητής του Χριστού. Έπειτα, τρεις άγιες γυναικείες παρουσίες, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη, η μητέρα των υιών του Ζεβεδαίου, του Ιωάννου και του Ιακώβου, συνθέτουν μια ισχυρή μαρτυρία, με άρωμα σαφώς αναστάσιμο.

Pascha , Anastasi Hymn - Ode 8 in Greek

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 3 Μαΐου 2014

Τιμοθέου και Μαύρας μαρτύρων, Διοδώρου και Ροδοπιανού, Πέτρου επισκόπου Άργους.

Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος καὶ ἡ σύζυγός του Ἁγία Μαύρα ἦταν μία ἁγιασμένη οἰκογένεια, ποὺ ζοῦσε σὲ κάποιο μικρὸ χωριὸ τῆς Θηβαΐδος, στὴν Αἴγυπτο, κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 3^ου αἰῶνος μ.Χ.

Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος ξεχώριζε ἀπὸ τοὺς ἄλλους συμπολίτες του γιὰ τὴν μεγάλη εὐσέβειά του καὶ τὴν ἐπίδοση ποὺ εἶχε στὰ ἱερὰ γράμματα. Τοὺς τὰ διάβαζε στὸ σπίτι του ἢ στὴν ἐκκλησία καὶ ξεδιψοῦσε τὶς ψυχές τους μὲ τὸ ἀθάνατο νερὸ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἐπιβραβεύοντας αὐτὸ τὸ ζῆλο του, ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Θηβαΐδος τὸν χειροθέτησε ἀναγνώστη, τοποθετώντας τον ἔτσι στὸ προστάδιο τῶν κληρικῶν. Ὅμως, ἀντὶ ἐκείνου τοῦ σταδίου, ἡ Θεία Πρόνοια τὸν εἰσήγαγε σὲ ἕνα ἄλλο. Στὸ ὑψηλότερο ἀπὸ ὅλα, δηλαδὴ στὴν κορυφὴ τοῦ Γολγοθᾶ, ποὺ εἶναι στολισμένη ἀπὸ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ.

Ἐκεῖνο ἀκριβῶς τὸν καιρό, δὲν εἶχαν περάσει οὔτε εἴκοσι ἡμέρες ποὺ ὁ Τιμόθεος εἶχε νυμφευθεῖ τὴ Μαύρα, ἐνῷ ὅλοι χαίρονταν γιὰ τὸν ἁρμονικὸ αὐτὸ γάμο, κάποιοι φθονεροὶ χωρικοὶ τοὺς διέβαλαν στὸν εἰδωλολάτρη ἡγεμόνα τῆς Θηβαΐδος, Ἀρριανό. Ὁ Ἀρριανὸς διέταξε τὸν Ἅγιο Τιμόθεο νὰ παρουσιασθεῖ ἐνώπιόν του. Τὸν ἀνέκρινε. Καὶ βλέποντας τὴν ἀκλόνητη πίστη του, πρόσταξε νὰ τὸν φυλακίσουν καὶ νὰ τὸν βασανίσουν, μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς θὰ τοῦ συνέτριβε τὸ φρόνημα. Μάταιος κόπος.

Σὰν εἶδε πὼς δὲν μποροῦσε μὲ τίποτα πιὰ νὰ ἀλλάξει τὴν πίστη τοῦ Μάρτυρος, ὁ τύραννος σκέφθηκε νὰ φέρουν τὴ γυναίκα του, Μαύρα, περιμένοντας πὼς ἐκείνη μὲ τὰ καλοπιάσματά της, θὰ τὸν λυγίσει. Ὅταν ἡ Ἁγία Μαύρα παρουσιάσθηκε μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα, ἐκεῖνος τῆς εἶπε: «Ἄκουσα, Μαύρα, πὼς δὲν πέρασαν οὔτε εἴκοσι ἡμέρες ποὺ στεφανώθηκες τὸν ἄνδρα σου. Τὰ λεμονάνθια εἶναι ἀκόμα δροσερὰ στὰ νέα καὶ ὄμορφα κεφάλια σας καὶ εἶναι κρίμα νὰ σταθεῖ ἡ πίστη του ἐμπόδιο στὸ νὰ χαρεῖτε τὴ ζωὴ μαζί. Πήγαινε λοιπόν, ὅπως εἶσαι στολισμένη, νὰ τὸν πείσεις νὰ ἔλθει στὰ λόγια μου καὶ νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα».

Ἡ Ἁγία Μαῦρα ὑποσχέθηκε νὰ ἐπισκεφθεῖ στὴ φυλακὴ τὸν σύζυγό της καὶ νὰ τοῦ μιλήσει. Πῆγε ὅμως, ὄχι νὰ τὸν βγάλει ἀπὸ τὴν πίστη, ἀλλὰ νὰ τὸν στηρίξει σὲ αὐτὴν καὶ νὰ στηριχθεῖ καὶ ἡ ἴδια ἀπὸ τὰ λόγια του, γιὰ ὅσα ἔμελλε καὶ ἐκείνη, ὕστερα ἀπὸ λίγο, νὰ ὑποφέρει γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ. Γυρίζει λοιπὸν στὸν ἡγεμόνα καὶ ὁμολογεῖ πὼς καὶ αὐτὴ εἶναι Χριστιανή, ἕτοιμη νὰ μαρτυρήσει. Ὁ Ἀρριανὸς ἔγινε ἔξαλλος. Δίνει ἐντολὴ νὰ βασανίσουν τὴν Ἁγία μὲ φρικώδη βασανιστήρια. Ἀλλὰ ἡ Μάρτυς πέρασε ὅλες τὶς φρικτὲς δοκιμασίες μὲ ἀπτόητο θάρρος.
Στὸ τέλος, ὁ μιαρὸς Ἀρριανὸς προστάζει νὰ καρφώσουν σὲ σταυροὺς τὸν Τιμόθεο καὶ τὴν Μαύρα. Τοὺς σταύρωσαν τὸν ἕνα δίπλα στὸν ἄλλο, γιὰ νὰ εἶναι ὁ πόνος τους πιὸ μεγάλος. Ἀλλὰ καὶ ἐσταυρωμένοι οἱ δύο νεαροὶ σύζυγοι, οἱ Ἅγιοι Τιμόθεος καὶ Μαύρα, ἀντικριστὰ ἐπάνω στὰ ξύλα, εὐχαριστοῦσαν τὸν Θεό, ποὺ τοὺς ἀξίωνε νὰ ἔχουν τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τους ὅμοιο μὲ ἐκεῖνο τοῦ Υἱοῦ Του. Ἔτσι, λοιπόν, πάνω στὸν σταυρὸ παρέδωσαν στὸν Κύριο τὶς ἁγνές τους ψυχὲς καὶ εἰσῆλθαν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

The Church of Antioch Has Broken Communion with the Patriarchate of Jerusalem

The Primate of the Church of Antioch again raised the question of the canonical intrusion of the Patriarchate of Jerusalem into the Metropolia of Qatar. In his words, all meetings between the two sides have been fruitless. As a result, the Antiochian delegation refused to sign the document of agreement at the meeting of Primates in Istanbul.
Patriarch John noted that this question was not even on the agenda, despite pleas from the Antiochian Patriarchate.
“Following Patriarchate of Jerusalem’s intractable position, the Antiochian throne has unanimously decided to suspend communion and not to commemorate Patriarch Theophilos in the ecclesiastical diptychs, as it was normally done earlier. The Antiochian Patriarchate has prepared a letter for all Orthodox Churches with the rational for this decision and with a request that they pray for the unity of the Churches,” concluded the Patriarch of Antioch.
The Holy Synod of the Antiochian Patriarchate also called for an end to the hostilities in Syria and for the establishment of peaceful coexistence between Christians and Muslims in Syria, Lebanon, and other Middle Eastern countries. 


Source: http://www.pravmir.com/church-antioch-broken-communion-patriarchate-jerusalem/#ixzz30apeo300

Πρωτ. π. Γεώργιος Μεταλληνός:

Στίς σύγχρονές μας κατ’ ἐπίφαση κοινωνίες, ἡ δημοκρατία ἐξακολουθεῖ νά μένει μιά οὐτοπία, γιατί οἱ κοινωνίες αὐτές δέν μποροῦν να δημιουργήσουν πρόσωπα. Ὁ ἀστισμός-κεφαλαιοκρατία εἶναι ὁ «θρίαμβος» τοῦ ἀτόμου καί συγχρόνως ἡ καταπίεση καί ἐκμετάλλευση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τον ἂνθρωπο. Ὁ μαρξισμός, σ’ ὃλες τίς μορφές του, εἶναι ἡ ἐκμηδένιση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί ἡ ἐπιβολή καί κυριαρχία τῶν ὀλίγων ἀτόμων (τοῦ κόμματος) πάνω στούς πολλούς. Στερημένα κάθε ἒννοιας ἀνθρωπολογικῆς δημοκρατίας, χάνουν τά δύο αὐτά συστήματα, σ’ ὃλες τίς μορφές και ἀποχρώσεις τους, κάθε δυνατότητα ἐξασφαλίσεως κοινωνικῆς διαρθρώσεως καί συνεπῶς καί δημοκρατίας.

Ο μακαριστός Φώτης Κόντογλου, είπε: Στον Αθηναγόρα και στους περί αυτόν και μετ’ αυτού βρίσκουν προστασία όλοι οι ανήθικοι, για να πυκνώσουν τις τάξεις των προδοτών της Ορθοδοξίας.

 «... Ο φιλοπαπισμός (στον οποίο οδηγεί ο Οικουμενισμός) κατάντησε πιο σιχαμερός κι’ απ’ αυτόν τον παπισμό, αν είναι δυνατόν ένα τέτοιο πράγμα. Σαν μαγνήτης τραβά όλο το πνευματικό πύον της Ελλάδος. 
Στον Αθηναγόρα και στους περί αυτόν και μετ’ αυτού βρίσκουν προστασία όλοι οι ανήθικοι, για να πυκνώσουν τις τάξεις των προδοτών της Ορθοδοξίας. Θράσος και κολακεία, υποκρισία και δωροδοκία, ιδού τα όπλα του θεατρίνου του Φαναρίου....»
 (εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», Φεβρουάριος 1966)!

«Ορθόδοξος Τύπος» : Τί λέγει ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγ. Ὄρους διὰ ὅλα αὐτά;

Ἔκπληκτος ὁ πιστὸς λαὸς παρακολουθεῖ κατὰ τοὺς τελευταίους μῆνας ἐφημερίδας καὶ περιοδικὰ νὰ διαφημίζουν «γεροντάδες» τοῦ Ἁγίου Ὄρους, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν συνταγὰς μαγειρικῆς διὰ τὴν Σαρακοστήν, τὸ Πάσχα, τὴν ἑορτὴν τῆς Παναγίας, τὰ Χριστούγεννα, τὴν Πρωτοχρονιὰν καὶ τὰ Θεοφάνεια. Ἀπὸ αὐτὰς τὰς «συνταγὰς μαγειρικῆς» αἱ ἐφημερίδες καὶ τὰ περιοδικὰ πολλαπλασιάζουν τὰς πωλήσεις των, διότι ἡ Ἁγιορείτικη μαγειρικὴ «πουλάει». Δὲν γνωρίζομεν τί κερδίζουν οἱ μοναχοί - γεροντάδες τῆς Ἁγιορείτικης μαγειρικῆς. Οὔτε γνωρίζομεν ἐὰν ἔχουν ποσοστὰ αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ ἀπὸ τὰς πωλήσεις. Γνωρίζομεν ὅμως τοὺς προβληματισμοὺς τοῦ πιστοῦ λαοῦ: Δὲν ἔχουν οἱ «γεροντάδες» τοῦ Ἁγίου Ὄρους νὰ προσφέρουν πνευματικὰς ἐμπειρίας, πνευματικὴν τροφὴν ἢ «συνταγάς», αἱ ὁποῖαι νὰ ὁδηγοῦν εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ζωὴν καὶ εἰς τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας;

Σ.σ. Τί λέγει ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγ. Ὄρους διὰ ὅλα αὐτά; Την απάντηση την έχει δώσει ο αείμνηστος Καθηγ. του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης:

Το Περιβόλι της Παναγίας
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!

«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθoδόξου Παραδόσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

Ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Κύριλλος Μελισσοχωρίου : το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει!

….τα γενόμενα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την 30η Νοεμβρίου 2006, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης κ. Βενεδίκτου, τα οποία και υπερέβησαν κάθε προηγούμενο, ως προς τις παραβάσεις των Ιερών Κανόνων και γενικά των ιερών και οσίων της ακαινοτόμητης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει! Επί 952 χρόνια (1054 – 2006) η Αγία Ορθοδοξία μας είχε και έχει τους Λατινιπαπικούς ως αιρετικούς για τον ορμαθό των αιρέσεων και πλανών τους, χωρίς έκτοτε συμπροσευχές και λειτουργικές επικοινωνίες, εφόσον δεν έχουν απαρνηθή και δεν απαρνούνται τις βλάσφημες αιρέσεις και πλάνες τους. Διότι και μόνη η ουρανομήκης βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, το λεγόμενο Filioque , μάλιστα με τη ρητά απαγορευμένη προσθήκη στο Ιερό Σύμβολο της Πίστεως, κατά τον Άγιο και Μέγα Φώτιο, «εξαρκεί και μόνον μυρίοις αυτούς υπαγαγείν αναθέμασιν»! (Εγκύκλιος Επιστολή προς τους της Ανατολής αρχιερατικούς θρόνους...,§33. Βλ. Ιωάν. Καρμίρη, τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία..., τόμ. Ι, Αθήναι 1952, σ. 282). Δηλαδή όχι μόνο «ανάθεμα τρις», αλλά «δέκα χιλιάδες τρις ανάθεμα», ως εκτός Εκκλησίας! 

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ :

Υπάρχουν καιροί πικροί, δυσβάστακτοι και βασανιστικοί. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς. Στον πόλεμο της φιληδονίας πολλοί τραυματίζονται και υφίστανται οδύνες, πολύ δε περισσότερο σ’ αυτή την πνευματική μάχη δεχόμαστε πολλά τραύματα από τα πνεύματα του κακού, ηττώμεθα κυρίως όταν βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και τη λογική μας, έως ότου επιδείξουμε ταπεινοφροσύνη, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες μας.

"Ορθόδοξος Τύπος" : Ἐὰν προχωρήση (ο Οικουμενικός Πατριάρχης) εἰς τοὺς σχεδιασμούς, ὅπως διαδίδεται, καὶ κάμνη τὴν ψευδένωσιν εἰς ἐπίπεδον κορυφῆς, μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς Χριστιανούς, τότε θὰ ἔχη διαπράξει τὴν μεγαλυτέραν ἀτιμίαν καὶ βλασφημίαν..

Ἡ ἐπικειμένη προδοσία θὰ εἶναι μεγαλυτέρα καὶ ἀπὸ ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐπεχειρήθη εἰς τὴν Φερράραν Φλωρεντίαν καὶ ἡ ὁποία (ψευδένωσις) ἐματαιώθη ὑπὸ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, τοῦ ἐντίμου κλήρου καὶ τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἐκεῖνα τὰ γεγονότα ἠκολούθησεν ἡ ἅλωσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπὸ τῶν Τούρκων, ἡ ὁποία (Κωνσταντινούπολις) εἶχεν ἐξασθενίσει ἀπὸ τὰς συνεχεῖς ἐπιθέσεις καὶ λεηλασίας τῆς Φραγκοκρατίας. Ἡ Ἑλλάς ἄνευ πολέμου καὶ ἐμφυλίου πολέμου εὑρίσκεται εἰς χειροτέραν κατάστασιν ἀπὸ ἐκείνην τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀπὸ πάσης ἀπόψεως καὶ εἰς ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ἐθνικῆς ζωῆς. Τοῦτο ὅμως δὲν συγκινεῖ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος ἐλησμόνησε τὴν ἱστορίαν του καὶ (προφανῶς) τὴν ἐθνικὴν συνείδησίν του. Ἐὰν προχωρήση εἰς τοὺς σχεδιασμούς, ὅπως διαδίδεται, καὶ κάμνη τὴν ψευδένωσιν εἰς ἐπίπεδον κορυφῆς, μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς Χριστιανούς, τότε θὰ ἔχη διαπράξει τὴν μεγαλυτέραν ἀτιμίαν καὶ βλασφημίαν ἐναντίον ὅλων τῶν ἀντιπαπικῶν Ἁγίων, ἀπὸ τὸν Ἅγιον Μᾶρκον τὸν Εὐγενικὸν ἕως τὸν Ἅγιον Νικόδημον τὸν Ἁγιορείτην, τὸν Ἅγιον Κοσμᾶν τὸν Αἰτωλὸν καὶ τὸν Ἅγιον Νεκτάριον.

Ἡ ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, μὲ τὴν ὁποίαν καταδικάζει τὸν τεκτονισμόν.

 Ἡ ἐγκύκλιος

 «Συνοδικῇ Ἀποφάσει, ληφθείσῃ ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 19ης μηνός Μαρτίου ἐ.ἔ.(2014), γνωρίζομεν ὑμῖν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐν τῇ ῥηθείσῃ Συνεδρίᾳ Αὐτῆς και κατόπιν προτάσεως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, ἐπαναδιακηρύσσει διά τῆς παρούσης τήν ἐκπεφρασμένην θέσιν Αὐτῆς κατά τοῦ Τεκτονισμοῦ, ἐπικαλουμένη τήν ἀπό 12.10.1933 Πρᾶξιν καί την ἀπό 4.10.1996 Διακήρυξιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ὡς και τάς ἀπό 17.5.1970 καί 29.11.1972 Ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, αἱ ὁποῖαι καταδικάζουν τόν Τεκτονισμόν καί θεωροῦν ἀσυμβίβαστον την ἰδιότητα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ πρός αὐτήν τοῦ Τέκτονος. Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐμμένει ἀπολύτως εἰς τά ὑπό τῶν ὡς ἄνω Ἀποφάσεων Αὐτῆς ὁριζόμενα. Διακηρύσσει καί αὖθις ὅτι ὁ Τεκτονισμός συνιστᾷ συγκρητιστικόν μυσταγωγικόν θρησκευτικόν σύστημα ἀσυμβίβαστον πρός τήν Ἐκκλησίαν, ὅλως διάφορον, κεχωρισμένον καί ἀλλότριον Αὐτῆς. Διαδηλοῖ κατηγορηματικῶς ὅτι ἡ ἰδιότης τοῦ Τέκτονος ὑπό οἱανδήποτε μορφήν εἶναι ἀσυμβίβαστος πρός τήν ἰδιότητα τοῦ Χριστιανοῦ ὡς μέλους τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Εἰδικῶς, ἐν τῇ ὡς ἄνω Πράξει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ὁ Τεκτονισμός στηλιτεύεται ὡς σύστημα συγκρητιστικῶν δοξασιῶν, τοῦ ὁποίου ἡ σκοτία φύσις εἶναι ἄκρως ἀντίθετος πρός τήν ἐν πλήρει φωτί χριστιανικήν ἀλήθειαν. Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀνανεοῖ τήν διαβεβαίωσιν Αὐτῆς πρός τό χριστεπώνυμον πλήρωμα καί πληροφορεῖ ὑπευθύνως αὐτό ὅτι οὐδείς ἀπολύτως τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τυγχάνει μέλος Τεκτονικῆς Στοᾶς οὐδέ διατηρεῖ οἱανδήποτε σχέσιν πρός τόν Τεκτονισμόν. Ἀποκρούομεν πᾶσαν τυχόν περί τοῦ ἐναντίου διάδοσιν ὡς τελείως ἀνυπόστατον καί ψευδῆ, στόχον ἔχουσαν τήν πρόκλησιν συγχύσεως μεταξύ τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος καί τήν φθοράν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ κύρους τῶν Ποιμεναρχῶν Αὐτῆς. Καταδικάζοντες ἐκ νέου τόν Τεκτονισμόν μετά πολλῆς εὐθύνης, καλοῦμεν ὅπως ἐπιστρέψωσιν οἱ πεπλανημένοι εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας διά τῆς ἀπείρου Χάριτος καί τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

† Ὁ Καρυστίας καί Σκύρου Σεραφείμ

† Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Προκόπιος

† Ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος

† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καί Γηρομερίου Τίτος

† Ὁ Γρεβενῶν Σέργιος

† Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος

† Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος

† Ὁ Θηβῶν καί Λεβαδείας Γεώργιος

† Ὁ Παροναξίας Καλλίνικος

† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας

† Ὁ Ζακύνθου Διονύσιος

† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Διαυλείας Γαβριήλ»

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΠΑΨΕ ΠΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ

Ἕνας µικρός φόρος τιµῆς στό ἐτήσιο µνηµόσυνο τῆς γιαγιᾶς µας Στυ­λι­ανῆς, πού ἔνοιωθε γιαγιά ὅλου τοῦ Γένους µας.

Πρίν ἐνάµιση περίπου χρόνο, ἔγραφα λίγες σκέψεις γιά τά 90 χρόνια ἀπό τόν διωγµό τῆς Σµύρνης. Τώρα παραθέτω αὐτά πού ἡ γιαγιά µας –99 ἐτῶν τότε– µᾶς ἔλεγε καί µᾶς ξανάλεγε γιά τήν εὐλογηµένη γῆ τῆς Ἰωνίας.

Μᾶς περιέγραφε τό µεγάλο σπίτι – ἀρχοντικό στό ὁποῖο ἔµεναν, µέ τούς µεγάλους κήπους καί τήν ὄµορφη πέτρινη µάντρα γύρω ἀπό αὐτό. Μᾶς ἔλεγε γιά τήν ὄµορφη, σεµνή καί ἑλληνορθόδοξη ζωή τους στό Κουκλουτζά τῆς Σµύρνης, ὅπου ἦταν τιµή γιά τά κορίτσια νά διδάσκονται τήν µοναδική τέχνη τῆς νοικοκυρᾶς, ἀλλά καί νά µεγαλώνουν µέ τήν ὑπερηφάνεια τῆς µέλλουσας Ρωµηᾶς συζύγου καί µητέρας. Μᾶς µιλοῦσε γιά τά κεντητά πού στόλιζαν τά ὄµορφα ἔπιπλά τους καί γενικά γιά τό ἐκλεκτό γοῦστο πού συναντοῦσε κανείς σέ κάθε λεπτοµέρεια τοῦ σπιτιοῦ. Ἀναφερόταν στά κιούπια µέ τίς λίρες στό κελάρι καί στά πλούτη πού εἶχαν, τά ὁποῖα ὅµως, δέν τούς εἶχαν µετατρέψει σέ ἄπληστους νεόπλουτους.

"Ορθόδοξος Τύπος" : Ὁμιλοῦμεν διὰ ἐπικειμένην μεγάλην προδοσίαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ὑπὸ τῶν κεφαλῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

 Οἱ πολιτικοὶ ἐλεηλάτησαν τὴν Ἑλλάδα οἰκονομικῶς, ἐθνικῶς, κοινωνικῶς, θεσμικῶς, νομικῶς, πνευματικῶς καὶ οἱ ταγοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἑτοιμάζονται νὰ συμπεριφερθοῦν ὡς ὁ Ἰούδας ἔναντι τοῦ Χριστοῦ. Οὗτοι βιάζονται νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν προδοσίαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, εἰς μίαν περίοδον κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Ἑλλὰς καταρρέει, κυβερνᾶται οὐσιαστικῶς ἀπὸ τὰς ἡγεσίας ξένων χωρῶν καὶ ἡ Ἐκκλησία ἀποβάλλεται σταδιακῶς ἀπὸ τὴν ζωὴν τῶν Ἑλλήνων, ἐνῶ τὸ Κράτος ἀπογαλακτίζεται ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ ἡ Ὀρθοδοξία καὶ αἱ παραδόσεις της συκοφαντοῦνται ἀπὸ κόμματα, διανοουμένους καὶ δημοσιογράφους. 

Νέον παραλήρημα ἐθνομηδενισμοῦ:

Την ώρα ποὺ σύσσωμο τὸ Ἔθνος γιόρταζε τὴν Ἐθνική μας Ἐπέτειο καὶ ἔνιωθε σκιρτήματα ὑπερηφάνειας γιὰ τοὺς ἡρωικούς μας προγόνους, ποὺ μᾶς ἐλευθέρωσαν, δύο ἑρπετοειδῆ τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς σάπιας διανόησης βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ ξεράσουν τὰ ἀντεθνικὰ καὶ ἀνθελληνικά τους ἐσώψυχα. Ἡ γνωστὴ Μ. Ρεπούση καὶ ὁ ἐπίσης γνωστὸς Ν. Δήμου, «ξεσπάθωσαν» ἀνήμερα τῆς ἐθνικῆς μας γιορτῆς, κατηγορώντας ἡ μὲν πρώτη τὶς παρελάσεις, ὡς «μιλιταριστικὰ φαινόμενα» καὶ ὁ δεύτερος ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ Ἐπανάσταση «ἀπέτυχε ὁλοκληρωτικὰ» καὶ πὼς αὐτὴ ἦταν «πανεθνικὸς ἐμφύλιος, ὁ ὁποῖος κατ’ εὐφημισμὸν βαπτίσθηκε ἐπανάσταση ἀπὸ τοὺς ἰδεολόγους ἱστορικούς»! Ἡ ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος δὲν ὀφείλεται στὸν ἀγώνα τῶν ἡρώων ἐπαναστατῶν, ἀλλὰ στὶς δυτικὲς δυνάμεις! Ἂν κάποιοι ἀγωνίστηκαν, κατὰ τὸν ἀνεκδιήγητο Ν. Δήμου, δὲν ἦταν οἱ Ἕλληνες, ἀλλὰ οἱ … Ἀλβανοὶ ὁπλαρχηγοί, τοὺς ὁποίους συγχέει μὲ τοὺς Ἕλληνες Ἀρβανίτες! Ὅσο γιὰ τὴν Ἐκκλησία, Αὐτὴ κατὰ τὸν κ. Δήμου, ὄχι μόνο δὲν εἶχε καμιὰ συμμετοχὴ στὸν ἀγώνα, «ἀλλὰ τὸν πολέμησε μὲ κάθε τρόπο»! Καὶ τὸ ἀπίστευτο παραλήρημά του καταλήγει μὲ τὶς ἀναφορές του στὶς «πράξεις θηριωδίας ἐκ μέρους τῶν Ἑλλήνων. Στὴν κατάληψη τῆς Τριπολιτσᾶς σφάχτηκαν πάνω ἀπὸ 30.000 ἄμαχοι –ἀνάμεσά τους πολλοὶ Ἑβραῖοι ποὺ ἦταν ἀμέτοχοι στὸν ἀγώνα. Λόγος: τὸ πλιάτσικο»! Μάλιστα, οἱ ἀγωνιστὲς τῆς ἐλευθερίας μας ἦταν «πλιατσικολόγοι» κατὰ τὸν ἐθνομηδενιστὴ ὑποψήφιο «ἐθνοπατέρα» μὲ τὸ νέο κόμμα «Ποτάμι» τοῦ κ. Σ. Θεοδωράκη! Ἡ μόνη ἀπάντηση ποὺ ταιριάζει στὸ δίδυμο αὐτὸ τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ εἶναι πὼς ἂν οἱ «πλιατσικολόγοι» ἀγωνιστὲς δὲν ἐλευθέρωναν τὴν πατρίδα μας, ἡ κ. Ρεπούση θὰ ἦταν χανούμισσα σὲ κάποιο σκοτεινὸ γυναικωνίτη καὶ ὁ κ. Δήμου κακοποιημένο τέως γιουσουφάκι.

"Ο.Τ."

Τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῶν οἰκουμενιστῶν

 Του πρωτοπρεσβυτέρου π.  Διονυσίου Τάτση.

Οι κοσμικοί ἄνθρωποι κάθε φορά, ποὺ γίνεται δημόσιος λόγος γιὰ τὴ δραστηριότητα τῶν οἰκουμενιστῶν προκειμένου νὰ ἑνωθοῦν οἱ  Ὀρθόδοξοι, οἱ Παπικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες, συμφωνοῦν καὶ μάλιστα ἐπικαλοῦνται καὶ τὴν ἀγάπη, ποὺ δίδαξε ὁ Χριστός. Πρόκειται προφανῶς γιὰ πλάνη, τὴν ὁποία ἔντεχνα καλλιεργοῦν διάφοροι ἐκκλησιαστικοὶ καὶ πολιτικοὶ παράγοντες.

Γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως κανένας δὲν διαφωνεῖ. Μακάρι κάποια στιγμὴ νὰ πραγματοποιηθεῖ. Ἡ πίστη, ὡστόσο, εἶναι μία καὶ τὸ περιεχόμενό της δεδομένο καὶ μὴ ἐπιδεχόμενο ἀλλοιώσεις μὲ διάφορες προσθαφαιρέσεις. Ἔχουμε τὸ σύμβολο τῆς πίστεως καὶ καλοῦνται ὅλοι οἱ ἑτερόδοξοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι, νὰ τὸ ἀποδεχτοῦν καὶ νὰ γίνουν μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Π. Θεόδωρος Ζήσης - Ερμηνευτικά σχόλια στην Κυριακή του Θωμά κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Μετενσάρκωσις: Μία ἐκ τῶν πλέον βλασφήμων δοξασιῶν

Μία από τὶς πλέον βλάσφημες καὶ ἀντιχριστιανικὲς δοξασίες, τὶς ὁποῖες λανσάρει τὸ σύγχρονο ἀποκρυφιστικὸ πλέγμα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι καὶ ἡ πίστη στὴν μετενσάρκωση. Πρόκειται γιὰ βασικὴ διδασκαλία τοῦ Ἰνδουισμοῦ, ἡ ὁποία πέρασε στὸν Βουδισμὸ καὶ σὲ ὅλα τὰ ἄλλα ἀσιατικὰ θρησκεύματα.

Πέρασε μάλιστα καὶ μέσῳ τῆς λατρείας τῶν ἀρχαίων φρυγῶν στὴ λατρεία τοῦ Διόνυσου καὶ τῶν ὀρφικῶν στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα. Ἡ πίστη στὴ μετενσάρκωση διδάσκει πὼς ὁ κάθε ἄνθρωπος ὑπόκειται στὸν αἰώνιο νόμο τοῦ Κάρμα, τῆς μοίρας, ἡ ὁποία προκαθορίζει τὴ ζωή τοῦ ἀνθρώπου.

Τὸ κάρμα εὐθύνεται γιὰ τὸν ἄλλο αἰώνιο νόμο τῆς Σαμσάρα, δηλαδὴ τῆς ἀνακύκλησης τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν μετενσάρκωση. Μετὰ τὸ θάνατο ἡ ψυχὴ μετενσαρκώνεται σὲ ἄλλο ἀνθρώπινο σῶμα ἢ ζῶο ἢ φυτό, ἀνάλογα μὲ τὸ κάρμα τῆς προηγούμενης ζωῆς. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἐπαναληφτεῖ ἀμέτρητες φορές, ἕως ὅτου φτάσει ὁ ἄνθρωπος νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Βράχμα, τὸ ἀπρόσωπο «θεῖο», ἢ βυθισθεῖ στὴ Νιρβάνα στὸν Βουδισμό.

Ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴ Σαμσάρα μπορεῖ νὰ γίνει μὲ τὴ γιόγκα καὶ τὸ διαλογισμό, δηλαδὴ μὲ τὴναὐτοσωτηρία! Πρόκειται γιὰ ἄκρως ἀντιχριστιανικὴ πίστη, ἡ ὁποία ἀνατρέπει τὴν πίστη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐν Χριστῷἀπολύτρωση, καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Στὶς μέρες μας ἔχει πάρει τρομακτικὲς διαστάσεις καὶ ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἀκραῖες ἀποκρυφιστικὲς πρακτικὲς στὴν κοινωνία μας.

Δυστυχῶς καὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ δηλώνουν ὅτι πιστεύουν στὴν μετενσάρκωση! Εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς γιγαντιαίας ἐπιχείρησης ἀλλοίωσης τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, τὰ τελευταῖα χρόνια. Γέμισαν οἱ ἐκκλησίες μας μὲ χριστιανοὺς μὲ ἀλλοιωμένο φρόνιμα!

Ἀλίμονο!

"Ορθόδοξος Τύπος"