Τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῶν οἰκουμενιστῶν

 Του πρωτοπρεσβυτέρου π.  Διονυσίου Τάτση.

Οι κοσμικοί ἄνθρωποι κάθε φορά, ποὺ γίνεται δημόσιος λόγος γιὰ τὴ δραστηριότητα τῶν οἰκουμενιστῶν προκειμένου νὰ ἑνωθοῦν οἱ  Ὀρθόδοξοι, οἱ Παπικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες, συμφωνοῦν καὶ μάλιστα ἐπικαλοῦνται καὶ τὴν ἀγάπη, ποὺ δίδαξε ὁ Χριστός. Πρόκειται προφανῶς γιὰ πλάνη, τὴν ὁποία ἔντεχνα καλλιεργοῦν διάφοροι ἐκκλησιαστικοὶ καὶ πολιτικοὶ παράγοντες.

Γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως κανένας δὲν διαφωνεῖ. Μακάρι κάποια στιγμὴ νὰ πραγματοποιηθεῖ. Ἡ πίστη, ὡστόσο, εἶναι μία καὶ τὸ περιεχόμενό της δεδομένο καὶ μὴ ἐπιδεχόμενο ἀλλοιώσεις μὲ διάφορες προσθαφαιρέσεις. Ἔχουμε τὸ σύμβολο τῆς πίστεως καὶ καλοῦνται ὅλοι οἱ ἑτερόδοξοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι, νὰ τὸ ἀποδεχτοῦν καὶ νὰ γίνουν μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Προσπάθειες συμφιλίωσης μὲ τοὺς ἑτεροδόξους μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις δὲν νοοῦνται, γιατὶ δὲν διαχειριζόμαστε δική μας ὑπόθεση, ἀλλὰ διαφυλάττουμε τὴν πίστη, ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστός. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ κοσμικοὶ τρόποι συνδιαλλαγῆς καὶ οἱ διάλογοι καὶ οἱ συσκέψεις μὲ ἀλληλοϋποχωρήσεις καὶ ἀπαράδεκτους συμβιβασμούς, δὲν ἔχουν καμία θέση στὴν προσπάθεια γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως. Ἐδῶ ὑπάρχουν ὅρια, σαφεῖς ἐντολὲς καὶ ἐκ Θεοῦ ἀποκαλύψεις, ποὺ ἀπαγορεύουν αὐθαίρετες ἑρμηνεῖες, νοθεύσεις καὶ ὑποχωρήσεις. Ἕνας μόνος τρόπος προσέγγισης μὲ τοὺς ἑτερόδοξους ὑπάρχει: Οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους, νὰ ἀγαποῦν τοὺς ἑτερόδοξους καὶ νὰ τοὺς διαβεβαιώνουν ὅτι οἱ θύρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀνοιχτές, ἀρκεῖ νὰ ἀποδεχτοῦν τὸ σύμβολο τῆς πίστεως καὶ τὴν παράδοσή της. Ἐὰν ἐκεῖνοι δὲν ἔχουν τέτοια διάθεση καὶ ἀρνοῦνται νὰ ἀπορρίψουν τὶς πλανεμένες ἀντιλήψεις τους, εἶναι δική τους ὑπόθεση, ἡ ὁποία στὴν πράξη σημαίνει ἄρνηση τῆς ἀγάπης, ποὺ τοὺς δείχνουν οἱ Ὀρθόδοξοι.

Ἡ ἐπιμονὴ τῶν οἰκουμενιστῶν νὰ συνεχίζουν τὴν προσπάθεια προσέγγισης τῶν ἑτεροδόξων, χωρὶς νὰ ὑπάρχουν ἐνδείξεις καλῆς προαίρεσης καὶ εἰλικρινοῦς ἀναζήτησης ἐκ μέρους τους, συντηρεῖ τὸν κίνδυνο διάσπασης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῶν οἰκουμενιστῶν, γιὰ τὸ ὁποῖο ὄχι μόνο δὲν μετανοοῦν, ἀλλὰ παρασέρνουν καὶ ἄλλους σὲ αὐτό!

Ὁ ἐπίσκοπος Ἀχρίδος Νικόλαος, ἀπευθυνόμενος στοὺς ὑπέρμαχους τῆς ἕνωσης τῶν «ἐκκλησιῶν» καὶ στὸν τρόπο, ποὺ χρησιμοποιοῦν γιὰ νὰ τὴν πετύχουν, ἔλεγε τὰ ἑξῆς: «Ὅλοι θέλουμε νὰ δώσει ὁ Θεὸς ἑνότητα πίστεως στὸν κόσμο. Μὰ ἐσεῖς τὰ μπερδεύετε τὰ πράγματα. Ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν ἀνθρώπων καὶ ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν θρησκειῶν. Ὁ Χριστιανισμὸς ἐπιβάλλει ν᾽ ἀγαπᾶμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ τοὺς πάντες, ὅποια πίστη καὶ ἂν ἔχουν! Συγχρόνως ὅμως μᾶς διατάζει νὰ κρατᾶμε ἀλώβητη τὴν πίστη μας καὶ τὰ δόγματά της. Σὰν χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἐλεεῖτε ὅλο τὸν κόσμο, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους! Ἀκόμη καὶ τὴ ζωή σας νὰ δώσετε γι᾽ αὐτούς. Ἀλλὰ τὶς ἀλήθειες τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχετε τὸ δικαίωμα νὰ τὶς θίξετε. Γιατὶ δὲν εἶναι δικές σας. Ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἰδιοκτησία μας νὰ τὴν κάνουμε ὅ,τι θέλουμε».

"Ο.Τ."