«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΥΡΙΟ...»

Διηγείται ο Πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης: Κάποτε μια χριστιανή εξομολογήθηκε σε αυτόν στο παρεκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους. 
Μετά την εξομολόγηση, ενώ παρέμειναν οι δικοί της, για να πάρουν σειρά, εκείνη κατέβηκε στον κεντρικό Ναό και μπήκε μέσα 
να προσκυνήσει. Ο Ναός ήταν άδειος. Άναψε ένα κεράκι και άρχισε να προσκυνάει τις εικόνες. Και τότε είδε, για μια στιγμή την 
Ωραία Πύλη ανοικτή και πάνω στην Αγία Τράπεζα να κάθεται ένας ωραίος ξανθός νέος. 
Μόλις τον είδε, του έβαλε τις φωνές: 
- Δεν ντρέπεσαι, του είπε, να κάθεσαι πάνω στην Αγία Τράπεζα; Κατέβα κάτω γρήγορα, βγες έξω... Αλλά τέτοιοι είστε εσείς οι νέοι, κακομαθημένοι, ασεβείς, χαραμοφάηδες, τεμπέληδες, μακρυμάλληδες, αναρχικοί ... Και ποιος ξέρει τι άλλα του είπε! 
Αλλά ο νέος την διέκοψε και με πολύ γλυκιά και ουράνια φωνή τς είπε: 
- κι εσύ, γιατί δεν εξομολογήθηκες λίγο πριν την τάδε αμαρτία, που έκανες; Και της είπε ακριβώς την αμαρτία. 
Εκείνη τα έχασε, αποσβολώθηκε, έμεινε άφωνη από την αποκάλυψη αυτή του Νέου. 
-Κι εσύ, ποιος είσαι; τον ρώτησε ψελλίζοντας και τρέμοντας. 
-Εγώ είμαι Αυτός, που θα πάρεις αύριο, είπε και εξαφανίστηκε. 
Μόλις συνήλθε, έτρεξε προς το πατέρα Ιάκωβο φωνάζοντας πανικόβλητη για το τι είδε και το τι της συνέβη..... 

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος:

"Εχτές μ' είχαν οι πίκρες μου λυγίσει και μονάχος σε δάσος καθόμουν σκιερό σκίζοντας την καρδιά μου. 
Γλυκό για μένα γιατρικό στις λύπες μου είναι πάντα με την ψυχή στη σιγαλιά να κρυφοκουβεντιάζω... 
Και μέσα στα γυρίσματα του νου που κυκλοφέρνει, τέτοιαν αμάχη αντίμαχες είχαν στημένη σκέψεις: 
Ποιος ήμουνα, τι θα γίνω, ποιος είμαι, δε γνωρίζω... 
"Υπάρχω" πες μου τι θα πει;;;;;"... 

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 7 Μαρτίου 2014

Α Χαιρετισμοί.

Των εν Χερσώνι επισκοπησάντων ιερομαρτύρων Βασιλέως, Εφραίμ, Ευγενίου, Καπίτωνος, Αιθερίου, Αγαθοδώρου και Ελπιδίου, Νέστορως και Αρκαδίου επισκ. Τριμυθούντος, Λαυρεντίου οσίου του εκ Μεγάρων.

Ἀκάθιστος Ὕμνος – Α’ Στάσις

Ἄγγελος πρωτοστάτης,
οὐρανόθεν ἐπέμφθη,

Γ. Βερίτης---Γλυκέ Νυμφίε…

Εγώ να γίνω θέλησα Θεός 
– ω συμβουλή προδότρα, στείρα!- 
κι Εσέναν, ω Χριστέ μου, εβάλανε 
την περιπαιχτική πορφύρα. 

Εγώ ν’ αρπάξω, ζήτησα στα χέρια μου 
στέμμα και σκήπτρο – ω μαύρη πλάνη!- 
κι Εσύ, Χριστέ μου, το καλάμι εκράτησες 
κι εφόρεσες τ’ ακάνθινο στεφάνι. 

Ω Λυτρωτή μου! Ως ν’ ανεβείς στο Γολγοθά, 
δέξου με νάρθω στο πλευρό Σου, 
και σαν τον Κυρηναίο το Σίμωνα 
να πάρω λίγο το Σταυρό Σου. 

Δέξου να βρέξω εγώ τα χείλη Σου, 
γλυκέ Νυμφίε, να τα δροσίσω, 
και το ματόβρεχτό Σου μέτωπο 
με χέρι αγάπης να σπογγίσω. 

Ιησού! Καθώς σε βλέπω σήμερα 
χλωμό, υβρισμένο, πονεμένο, 
Σε νιώθω δυο φορές Θεό 
και δυο φορές αγαπημένο!!! 

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ-- +Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης,

Όπως ημπορεί ο Ορθόδοξος να είπη: «εμνήσθην του Θεού και ηυφράνθην», «εμνήσθην της Θεοτόκου και εσώθη η ψυχή μου», έτσι δύναται να είπη «εμνήσθην της Κυριακής της Ορθοδοξίας και ηγαλλιάσατο το πνεύμα μου»…                                                          
Διότι η μνήμη της είναι γλυκεία, πάμφωτος, ζωογόνος, θεία… Και μας στερεώνει εις την πίστιν και μας αγιάζει την καρδίαν, και μας υψώνει τους διαλογισμούς και μας ανανεώνει «ως αετού την νεότητα» της ψυχής μας… Και «βεβαιώνει εν χάριτι τας καρδίας»…      Τι είναι η «Κυριακή της Ορθοδοξίας»; Εορτασμός είναι και θρίαμβος της αληθείας. Μία εορτή, τα επινίκια της Εκκλησίας, κατά τα οποία ανακεφαλαιώνει, εν αναμνήσει, τους αγώνας, τους κατά του σατάν και κατά των «κεκαυτηριασμένων την συνείδησιν». Ακτινοβολία είναι υπερκοσμίου κάλλους, ακτίστου φωτός, θείων αληθειών… Παρεμβολή Κυρίου Παντικράτορος…                                 

Η «Κυριακή της Ορθοδοξίας» αποτελεί μίαν υπόμνησιν θαρραλέα, νευρώδη, νεανικήν των αγώνων και των νικών της Εκκλησίας… Διότι η Εκκλησία μόνον νίκας γνωρίζει.

To κείμενο του Αρχιεπισκόπου Κύπρου στη Σύναξη των Προκαθημένων

Παναγιώτατε,
Μακαριώτατοι Άγιοι Αδελφοί,

 Πιστεύω πως εκφράζω το κοινό συναίσθημα όλων, λέγοντας πως κάθε επίσκεψή μας στην Κωνσταντινούπολη συνιστά μιαν ιδιαίτερη ευλογία για μας. Ακόμα και για τις Εκκλησίες της πρώτης χιλιετίας, που δεν έχουμε σχέση θυγατρός προς μητέρα με την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά σχέση αδελφών, η παρουσία μας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ευαισθητοποιεί τις λεπτότερες χορδές της καρδιάς μας.

Fourteen Orthodox Church patriarchs and archbishops gather for 3-day meeting on invitation of Istanbul's Fener Greek Orthodox Patriarch Bartholomew.

Fourteen Orthodox Church patriarchs and archbishops gathered Thursday in Istanbul for a three-day meeting to discuss the current situation of Christians in the Middle East.
Those at the meeting will also consider the theological and technical procedures of Pan Orthodox Council. They have gathered at the invitation of Fener Greek Orthodox Patriarch Bartholomew.
Those attending are Alexandria Patriarchate, Antioch Patriarchate, Jerusalem Patriarchate, Russian Patriarchate, Serbian Patriarchate, Romanian Patriarchate, Bulgarian Patriarchate, Georgian Patriarchate, Cyprus Autocephalous Church, Greek Autocephalous Church, Polish Autocephalous Church, Albanian Autocephalous Church, Czech and Slovak Autocephalous Church.
The meeting, at the Fener Greek Orthodox Patriarchate, will end Sunday with the participation of the spiritual leaders in the Orthodox Feast.

ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΡΟΣΥΝΟΔΟΥ(αθωνικα ανθη).

«Μη μέταιρε όρια αιώνια, α έθεντο οι Πατέρες σου» Σοφία Σολομώντος.

....Θλιβεράν εντύπωσιν προκαλεί εις ημάς τους Αγιορείτας η απουσία του Ημερολογιακού ζητήματος εκ των θεμάτων της Πανορθοδόξου Προσυνόδου. Εν τούτοις, η Εκκλησία της Ελλάδος είχεν επιδείξει εξαιρετικόν ενδιαφέρον, δια το ζήτημα τούτο το 1930 εις την Διορθόδοξον Επιτροπήν. Πεισθείς περί του λάθους του, ο μακαρίτης Χρυσόστομος, μετά εξαετή πειραματισμόν, ή προσπαθών να παρασύρη εις την περιπέτειαν και τας άλλας Εκκλησίας, ίνα προσδώση νομιμότητα εις την αντικανονικήν ενέργειάν του, έγραφε προς τους εκπροσωπούντας εις την Επιτροπήν την Εκκλησίαν της Ελλάδος, μακαρίτην Γεννάδιον Θεσσαλονίκης και Κερκύρας κ. Αθηναγόραν—νυν Οικουμενικόν Πατριάρχην—ότι «περιληφθήσονται, ως εικός, εκ των πρώτων τα υπό επείγουσαν μορφήν προβάλλοντα ζητήματα του Ημερολογίου και του Πασχαλίου». Αλλ’ η Επιτροπή ούτε καν εσχολίασε το θέμα, όπερ έκαιε τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών, και φυσικά αφέθη, δια την Πανορθόδοξον Προσύνοδον.                                                                                                                              
Θεωρούμεν αναγκαίον να υπομνήσωμεν ενταύθα, πόσον συνδεδεμένον είναι το διωρθωμένον Γρηγοριανόν Ημερολόγιον μετά του Πασχαλίου Κανόνος, αφού κατενοήθη το αδύνατον της υπάρξεως του πρώτου άνευ της αναθεωρήσεως και προσαρμογής και του δευτέρου. Εάν η πρόχειρος μεταπήδησις κατά δέκα τρεις ημέρας έλυε οριστικώς το ημερολογιακόν ζήτημα, ουδεμία εντεύθεν ανάγκη θα προέκυπτε περί μνείας του Πασχαλίου, επί ανατροπή Κανόνος της α’ Οικουμενικής Συνόδου. Ώστε οι Παλαιοημερολογίται, βλέποντες μακράν, δικαίως διαμαρτύρονται, δι’ αντικανονικάς ενεργείας της Εκκλησίας μας.                                                                              
Ας μας επιτραπή να είπωμεν τινα δια το Ημερολογιακόν ζήτημα, το οποίον από του 1924 αποτελεί μέγαν πειρασμόν εν τη Εκκλησία και εσκανδάλισε χιλιάδας συνειδήσεων. Το ημερολογιακόν εψύχρανε πιστούς, ωδήγησεν εις απείθειαν, εις χωρισμόν, εις δημιουργίαν ιδίας Εκκλησίας. Η ενότης εν τη περιοχή της Ελληνικής Εκκλησίας διεσπάσθη. Ευσεβέστατοι χριστιανοί απέκοψαν εαυτούς από της κοινωνίας των λοιπών πιστών. Και αυτοί δεν είναι ολίγοι· πολλαί χιλιάδες κατά συνείδησιν θρησκευομένων αδελφών. Προήλθεν εκ τούτου διάστασις, ανταγωνισμός, εκατέρωθεν άμυνα. Ηκολούθησαν διωγμοί, ελέχθησαν άτοπα, ετέθη εν αμφιβόλω η Κανονική ευστάθεια της Εκκλησίας μας. Κόμματα επί κομμάτων εσχηματίσθησαν και διερράγη ο θεοϋφαντος και άρραφος χιτών του Κυρίου.                                                           
Τι πταίουν εις ταύτα οι παλαιοημερολογίται; Άνθρωποι ευλαβέστατοι και απλοί, φοβούμενοι περί της σωτηρίας της ψυχής των, προετίμησαν συγκακουχείσθαι τω λαώ του Θεού ή πρόσκαιρον έχειν κακώς εννοουμένην ειρήνην. Πολλοί τους ωνόμασαν όχλον. Η λέξις είναι άστοχος και αντιχριστιανικωτάτη. Ο Χριστός εις αυτόν τον όχλον επανεπαύετο. Υπέρ αυτού ο Παύλος ενομοθέτει. Χάριν αυτού οι Πατέρες εδογμάτισαν. Παραβραχύ να είπωμεν, ότι αυτοί είναι αληθώς εκλεκτοί. Τον Παύλον τον εκατηγόρησαν ότι είχε περιμαζέψει όλους τους πληβείους της Μεσογείου, δια να κάμη τας Εκκλησίας του Χριστού. Και απαντά εγκαυχώμενος: «ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί ευγενείς· αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη…». Ας ενθυμηθώμεν, ποίοι αντέδρασαν κατά της εικονομαχίας.

Συνεχίζεται.

Here a clear victory for truth had been achieved - a victory for Holy Orthodoxy!!!

...Shortly after his ordination, however, Fr Theodoros Ζisis was faced with an event within the context of the dialogue which proved particularly shaking: the condemnation of Unia at Freising. In 1991, the Orthodox and Catholic delegations had both signed a condemnation of Unia. Fr Theodoros had played an instrumental role in drafting the documents and brokering the agreement between the Orthodox and the Vatican representatives. Before the related documents became widely circulated, however, Metropolitan Stylianos of Australia visited his home in the presence of his Presvytera requesting that Fr Theodoros help to cover up the already signed documents. Here a clear victory for truth had been achieved - a victory for Holy Orthodoxy - and he was being asked to make sure it passed unnoticed! Within two years, through the Vatican's great influence, the documents were made to vanish and a new consultation was held at Balamand, Lebanon which cleared Unia's reputation, pretending that the condemnation at Freising had never occured. Fr Theodoros wrote a critique of the Balamand agreement - a document which would prove to be the beginning of the end of his co-operation with the Patriarchate.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Παρουσίαση του βιβλίου: Οι ληστές της θείας διδασκαλίας.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr