«τη εφέσει του καρπού της γνώσεως εκπεπτώκαμεν…», κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και την δογματική παράδοση της Εκκλησίας.

Με τη μάθηση αποκτά ο άνθρωπος την αυτοσυνειδησία του γνωρίζοντος, την βεβαιότητα και την αίσθηση ότι είναι επαϊων. Γνωρίζει τάχα τα πάντα, οπότε ακολουθεί η έπαρση, η κενοδοξία, η υπερηφάνεια. Το δε χειρότερο είναι η οίηση, που όποιος προσβάλλεται από το δαίμονα αυτό, πολύ δύσκολα θεραπεύεται. Κι αυτό, γιατί, όπως λένε οι σοφοί, το πνεύμα της οιήσεως επικάθεται στο κέντρο της νοήσεως και δεν αφήνει το νού να δή την αλήθεια. Αν δε λάβη κανείς υπ’ όψη ότι οι αρρώστειες αυτές της ψυχής υπάρχουν σπερματικά στις ψυχές μας σαν αδαμιαία κληροδοσία, τότε είμαστε όλοι προσβεβλημένοι, αφού «τη εφέσει του καρπού της γνώσεως εκπεπτώκαμεν…», κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και την δογματική παράδοση της Εκκλησίας. Συνεπώς η ίδια η έφεση του ειδέναι γεννάει την φυσίωση, οπότε η αυτοσυνειδησία της γνώσεως από τους παιδευθέντες είναι μάλλον πρόσκομμα στην οδό του αγιασμού, θεμελιώδη θέση της οποίας κατέχει η ταπείνωση, που είναι η επίγνωση της αλήθειας.

Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος

...Εσύ βέβαια, μετά την συνουσία με τη γυναίκα σου δεν τολμάς να προσευχηθής, αν και αυτό δεν είναι καθόλου αμάρτημα. Μετά όμως από λοιδορία και ύβρη, που είναι πράξεις άξιες για να στείλουν κάποιον στη γέεννα, πριν καθαρίσεις καλά τον εαυτό σου, υψώνεις τα χέρια σου για να προσευχηθής; Και πως δεν φρίττεις; Πες μου. Δεν άκουσες τον Παύλο που λέγει ότι «ο γάμος είναι άξιος τιμής από εμάς και το κρεβάτι του γάμου καθαρό από μολυσμό;» Αν λοιπόν όταν σηκώνεσαι από το αμόλυντο αυτό κρεβάτι του γάμου, δεν τολμάς να προσευχηθής, πως επικαλείσαι εκείνο το φρικτό και φοβερό όνομα του Θεού, όταν έρχεσαι από διαβολικό κρεβάτι; Διότι πράγματι, διαβολικό κρεβάτι είναι το λούσιμο μέσα στις ύβρεις και τις λοιδορίες.

O Μέγας Ἀθανάσιος

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=75&t=8925#p30484

«Ὁ ἁγιώτερος τῶν ἡρῴων καὶ ἡρωικώτερος τῶν ἁγίων», «Μέγας Πατήρ», «Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Τίτλοι, ἀπὸ τοὺς πιὸ χαρακτηριστικούς, ποὺ ἀπονεμήθηκαν στὸ «πολύφωτο ἄστρο» τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο. Τὸ ἔτος 295 ἢ 296 μ.Χ. γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς φτωχοὺς στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἀλλὰ πλούσιους σὲ ἀρετὲς καὶ πίστη. Δὲν εἶχε τὰ μέσα γιὰ ἀνώτερες σπουδές. Ὁ Θεός, ὅμως, τὸν προίκισε μὲ πλούσια διάνοια, καὶ ἀφοῦ παίρνει τὴν στοιχειώδη ἐκπαίδευση, ἔπειτα αὐτοκαλλιεργεῖται καὶ φθάνει σὲ μεγάλα ὕψη οὐράνιας σοφίας. Τὸ 312 καὶ σὲ ἡλικία 25 χρόνων, χειροτονεῖται διάκονος ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρο, μαζὶ μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Ἀθανάσιος παίρνει μέρος στὴν Α´ Οἰκουμ. Σύνοδο στὴ Νίκαια καὶ συντρίβει τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Τὸ 328 πεθαίνει ὁ Ἀλέξανδρος καὶ γιὰ τὸν Ἀθανάσιο πλησίασε μία μεγάλη ὥρα. Στὸ 33ο χρόνο τῆς ἡλικίας του, κλῆρος καὶ λαὸς τὸν ἐκλέγουν πανηγυρικὰ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας. Ἀπὸ δῶ καὶ πέρα ὁ Ἅγιος θὰ ἀντιμετωπίσει ἕνα φοβερὸ καὶ ἀνελέητο πόλεμο τῶν αἱρετικῶν τοῦ Ἀρείου. Πέντε σκληρὲς ἐξορίες περιλαμβάνει ἡ πολυτάραχη ζωή του ἀπὸ τὸν Ἀρειανὸ αὐτοκράτορα Κωνστάντιο. Ὅμως, μὲ πίστη, θάῤῥος, ἀγωνιστικότητα καὶ ὑπομονή, κατορθώνει νὰ βγεῖ νικητὴς καὶ συντρίβει τοὺς «λύκους» τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Καὶ ἔτσι, ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς «Νὰ ἀγωνίζεσαι τὸν καλὸ ἀγῶνα τῆς πίστεως» καὶ «ἂς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν ἀγῶνα ποὺ προβάλλει μπροστά μας», γίνεται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο πραγματικότητα, ἀναμφισβήτητο γεγονός. Ἀπεβίωσε στὶς 2 Μαΐου 373 σὲ ἡλικία περίπου 75 μὲ 77 ἐτῶν. Πρέπει ἐπίσης νὰ ἀναφέρουμε ὅτι, ὁ Μέγας Ἀθανάσιος διακρίθηκε καὶ ὡς συγγραφεὺς πολυγραφότατος καὶ σπουδαιότατος. Διάκονος ἀκόμη ἔγραψε τὶς πραγματεῖες του κατὰ τῶν ἐθνικῶν καὶ περὶ ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου. Στὰ «πολεμικά» του κατατάσσονται: «Ἔκθεσις πίστεως», «Ἡ ἐγκύκλιος ἐπιστολή», «Ἡ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς ἐπισκόπους Αἰγύπτου καὶ Λιβύης», «Οἱ Λόγοι κατὰ τῶν Ἀρειανῶν». Ἄφησε δὲ καὶ ἀρκετὲς ἐπιστολές. Νὰ παρατηρήσουμε ὅμως ἐδῶ ὅτι, σύμφωνα μὲ τὸν Κώδικα τῶν Καυσοκαλυβίων η κυρίως μνήμη του πρέπει νὰ ἑορτάζεται τὴν 2α Μαΐου, ὁπού, καὶ ἱστορικὰ ἀποδεδειγμένη, ἡ κοίμησή του. Γιὰ ποιὸ λόγο ὅμως καθιερώθηκε νὰ γιορτάζεται αὐτὴ τὴν μέρα μαζὶ μὲ τὸν Ἅγ. Κύριλλο δὲν γνωρίζουμε. Τὸ πιθανότερο ὅμως εἶναι, γιὰ τὸ λόγο ποὺ καθιερώθηκε καὶ ἡ γιορτὴ τῶν 3 Ἱεραρχῶν.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Εορτή των Τριών Ιεραρχών

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - KANON OF THEOTOKOS

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και ο Αντίχριστος κατά τον όσιο Εφραίμ τον Σύρο [ΒΙΝΤΕΟ-2014]

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία εισερχόμαστε στην «νέα εποχή» παραθεωρώντας το παρελθόν και τις παρακαταθήκες των Αγίων Πατέρων.

«Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’ οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων» (!!!), ανέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην θρονική εορτή του 1998.

Είναι αυτή η «ανακάθαρση της εκκλησιαστικής μνήμης» που πρέπει να οικοδομηθεί, όπως ευχήθει ο κοιμηθείς Αρχιεπίσκοπος  Χριστόδουλος, στην προσφώνησή του προς τον Πάπα;

Προφήτης Ζαχαρίας: εὐλογητὸς Κύριος καὶ πεπλουτήκαμεν· Ψευδοπροφήτης Μάξιμος: ευλογητός Αντίχριστος και πεπλούτηκα!

Στήν ἐκδήλωση θά πραγματοποιηθεῖ ἐπίκαιρη ὁμιλία ἀπό τόν Πρόεδρο τοῦ Συνδέσμου μας πατέρα Μάξιμο Βαρβαρῆ, ὁ ὁποίος θά μᾶς παρουσιάσει καί τό Νέο του βιβλίο, πού ἐξέδωσαν πρόσφατα οἱ Ἐκδόσεις μας, σχετικά μέ τό θέμα τοῦ προσώπου καί τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ἀντιχρίστου.

Διερωτάται τις, ποίον Θεόν δοξολογούν;...

Ο διαθρησκειακός συγκρητισμός σχετικοποιεί την ευαγγελικήν αλήθειαν. Προχωρεί ακόμη ούτος και εις το λατρευτικόν επίπεδον. Ορθόδοξοι Ιεράρχαι η και Πρωθιεράρχαι συμμετέχουν εις πανθρησκειακάς εκδηλώσεις ως της Ασσίζης η εις κοινάς συμπροσευχάς και δοξολογίας μεθ’ ετεροδόξων και ετεροθρήσκων, και δη Ιουδαίων και Μουσουλμάνων. Διερωτάται τις, ποίον Θεόν δοξολογούν;... Οι Άγιοι Απόστολοι εκήρυττον εις τας Συναγωγάς, αλλά Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον, διό και ηκολούθουν διωγμοί, φυλακίσεις, βασανιστήρια και θάνατοι...».

Εμείς, αντίθετα, ισοπεδώνοντας τον Χριστόν στην πράξη με τις όποιες θεότητες, τιμώμεθα και επαινούμεθα, απολαμβάνοντες διακρίσεις και βραβεία. Και μόνο αυτό δείχνει, ότι «κάτι δεν πάει καλά» με μας. Ο κόσμος «το ίδιον φιλεί» (παράβ. Ιωάνν. 15, 19) και ταυτιζόμεθα με τις δυνάμεις του κόσμου, όταν αγαπώμεν «την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν του Θεού» (Ιωάνν. 12, 43).

Ποιος θα ακυρώσει την μειοδοσία της πίστης μας που γίνεται από την ηγεσία της Εκκλησίας μας;

Σήμερα «οι του Λατινισμού εφιέμενοι», οι απανταχού της γης λατινόφρονες εκ των Ορθοδόξων, κηρύττουν «γυμνή τη κεφαλή» ότι δεν είναι μεγάλες οι διαφορές που μας χωρίζουν από τους Λατίνους, ότι το βλάσφημο, αιρετικό και συνοδικά καταδικασμένο filioque δεν είναι εμπόδιο για την ένωση, είναι ανύπαρκτο ζήτημα , ότι το βάπτισμα και τα μυστήριά τους είναι έγκυρα, ότι ξεπεράσθηκε πλέον η εκκλησιολογία όχι μόνο της αιρέσεως, αλλά και του σχίσματος˙ οι Λατίνοι δεν είναι ούτε αιρετικοί, ούτε σχισματικοί, είναι «αδελφή εκκλησία», όπως αδελφές εκκλησίες είναι οι κατά τόπους αυτοκέφαλες, ορθόδοξες εκκλησίες.

 Ποιος θα ακυρώσει την μειοδοσία της πίστης μας που γίνεται από την ηγεσία της Εκκλησίας μας; Μα φυσικά ο Ορθόδοξος λαός, για μια φορά ακόμα θα μπει μπροστάρης όπως τόσους αιώνες!

Ύμνοι εις την Θεοτόκον - Greek Orthodox Hymns to the Mother of God

Στροφή στον Αναστάντα Χριστό.

Ο άνθρωπος είναι, πολλές φορές, δέσμιος των παθών και των αδυναμιών του. Και στην πορεία της ζωής του αντιμετωπίζει την απελπισία, τα αδιέξοδα στα σοβαρά και καταθλιπτικά προβλήματά του και, κυρίως, εκείνα που έχουν σχέση με τον πνευματικό του αγώνα για τον καταρτισμό του. Πολλές φορές, δεν ημπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό του νικημένου και τότε νιώθει ολομόναχος και χωρίς στήριγμα στις προσπάθειές του. Όμως, ο θριαμβευτής Ιησούς, μάς δίδει μια άλλη διάσταση και μάς βεβαιώνει ότι υπάρχει λύση στα προβλήματά μας, αφού Εκείνος μπορεί να νικήσει, ως νικητής, κάθε αντίθετο και αντιδραστικό, κάθε δύσκολο και ανθρωπίνως ακατόρθωτο. Στροφή, λοιπόν, στον Αναστάντα Χριστό. Να επανέλθουμε στο δρόμο που μάς καλεί ο Αναστημένος Χριστός.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του γνήσιου Ποιμένα : Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν

Ετραβούσαν λοιπόν αυτόν (τον Όσιο Μάξιμο τον Ομολογητή) οι απεσταλμένοι, ασκεπή και ανυπόδητον καθ’ όλην την οδοιπορίαν (από Ρώμης εις Κων/πολιν)…. Όταν δε τους έφεραν από την εξορία(τον Όσιο Μάξιμο και τους δύο μαθητάς του), έβαλε ο μονοθελητής βασιλεύς Κώνστας, σοφούς ανθρώπους, Αρχιερείς και άρχοντας να καταπείσουν τον Αγιον αλλά δεν ηδυνήθησαν ούτε με λόγους ούτε με απειλάς. Λαβών ο έπαρχος τον Άγιον και τους μαθητάς αυτού εισήλθεν εις το πραιτώριον, και πρώτον μεν ήπλωσαν τέσσαρες τον θείον Μάξιμον και τον έδερον άσλαγχνα, χωρίς να λυπηθή ο μιαρός έπαρχος το γήρας του ή τα ρυτιδωμένα και αδυνατισμένα από την εγκράτειαν μέλη του, μάλιστα δε τοσούτον αυτόν εξέσχισαν, ώστε εβάφη από το αίμα όλον το έδαφος και δεν έμεινε μέλος του σώματος ή μέρος της σαρκός αυτού απλήγωτον, αλλά ήτο μία πληγή όλον το άγιον σώμα του. Τη επαύριον παρέστησαν και πάλιν τους Αγίους εις το κριτήριον, ήσαν δε από τας πληγάς πρησμέναι και μαύραι αι σάρκες των τοσούτον, ώστε ανέδιδον δυσοσμίαν αφόρητον. Παρά ταύτα όμως δεν τους ελυπήθησαν οι άσπλαγχνοι, αλλά διά  να δώσουν σφοδροτέραν βάσανον και δριμυτέραν παίδευσιν, δεν τους εθανάτωσαν εντελώς αλλ’ ανέσπασαν την θεολόγον του Αγίου γλώσσαν από τον φάρυγγα διά να  μη έχη πλέον λαλιάν να ελέγχη την κακοδοξίαν και αγνωσίαν των…

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η συμπροσευχή με αιρετικούς [5] (βιβλίο του π. Αναστ. Γκοτσοπούλου)

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Γέροντος Δανιήλ Κατουνακιώτου 1844-1929

Όπου πολιτεύεται δυστυχώς το νέον κήρυγμα κατά μίμησιν του Ευρωπαϊκού συρμού  και αποδοκιμάζονται αι διατάξεις της Εκκλησίας και αποκαλούνται ως απλοί τύποι  οι θεσμοί της νηστείας και των λοιπών εκκλησιαστικών τελετών, βλέπομεν μετά βαθείας λύπης ότι εγενικεύθη η διαφθορά, οι νέοι και νεάνιδες εξευρωπαϊσθησαν, η αιδώς και το σέβας προς τους γονείς εξέλιπεν, η αθεοφοβία αδιάντροπη οδεύει,  τα πάθη της σαρκός ακατάσχετα και διατί όχι; Αφού η αναιδής γύμνωσις του γυναικείου φύλου, προκαλεί επισήμως τον οίστρον και την ακολασίαν;…. 

Synaxis of The Three Hierarchs: Basil the Great, Gregory the Theologian, & John Chrysostom

This common feast of these three teachers was instituted a little before the year 1100, during the reign of the Emperor Alexis I Comnenus, because of a dispute and strife that arose among the notable and virtuous men of that time. Some of them preferred Basil, while others preferred Gregory, and yet others preferred John Chrysostom, quarreling among themselves over which of the three was the greatest. Furthermore, each party, in order to distinguish itself from the others, assumed the name of its preferred Saint; hence, they called themselves Basilians, Gregorians, or Johannites. Desiring to bring an end to the contention, the three Saints appeared together to the saintly John Mavropous, a monk who had been ordained Bishop of Euchaita, a city of Asia Minor, they revealed to him that the glory they have at the throne of God is equal, and told him to compose a common service for the three of them, which he did with great skill and beauty. Saint John of Euchaita (celebrated Oct. 5) is also the composer of the Canon to the Guardian Angel, the Protector of a Man's Life. In his old age, he retired from his episcopal see and again took up the monastic life in a monastery in Constantinople. He reposed during the reign of the aforementioned Emperor Alexis Comnenus (1081-1118).

Η εργασία κατά την θεολογική σκέψη των τριών ιεραρχών (Δημήτριος Ι. Τσελεγγίδης, Καθηγητής Α.Π.Θ.)

Η εργασία ως φυσική δραστηριότητα του ανθρώπου, και μία από τις σπουδαιότερες εκδηλώσεις της ζωής του, όχι μό­νο καταφάσκει στο καθαυτό είναι του, αλλά εκφράζει σε ιδι­αίτερα σημαντικό βαθμό και την εσώτερη-πνευματική ποιό­τητά του.

Σύμφωνα με τη σύγχρονη εκκοσμικευμένη θεώρηση της ζωής, ο χαρακτήρας της εργασίας είναι κατεξοχήν οικονομι­κός και κοινωνικός. Έτσι, ο άνθρωπος εργάζεται για να καλύ­ψει τις βιοτικές ανάγκες του και να καταξιώσει κοινωνικά την ύπαρξή του.

Μέσα όμως στο πλαίσιο της Εκκλησίας η εργασία του ανθρώπου εμπλουτίζεται θεολογικά και συνδέεται οργανικά με τον γενικότερο εσχατολογικό προσανατολισμό των πιστών. Ειδικότερα, ο θεολογικός εμπλουτισμός της έννοιας της ερ­γασίας από τους Τρεις Ιεράρχες σε συνάρτηση με τον εσχατο­λογικό προσανατολισμό τους προσφέρουν σαφώς ευρύτερο και κυρίως βαθύτερο περιεχόμενο στην ανθρώπινη εργασία.

Αλλ' εδώ είναι ίσως χρήσιμες και απαραίτητες κάποιες εννοιολογικές διευκρινίσεις.

Από το κείμενο : Διακήρυξη κληρικών και μοναχών (Ιούλιος 2002)

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

«Διο και το γεννώμενον εκ σου Άγιον» (Λουκά α: 35)

Σημειούμεν ενταύθα, ότι ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος εν τω λόγω, όπου παρεικάζει μαργαρίτη τω εκ των οστρέων την εκ Παρθένου Γέννησιν του Κυρίου, λέγει ότι το ρητόν τούτο ούτως εστί γεγραμμένον· «Διο και το γεννώμενον εκ σου». Ενιά δε, λέγει, αντίγραφα Ευαγγέλια τούτο ουκ έχουσι, τοις Αιρετικοίς χαριζόμενα. Αλλά και ο Κρήτης Ανδρέας πανηγυρίζων εις την εορτήν ταύτην, έχει και αυτός το «Εκ σου»· ομοίως και ο Κύπρου Επιφάνιος εν τη κατά Εβιωναίων αιρέσει. Κατά τους Αγίους λοιπόν τούτους, πρέπει να προστίθεται αναγκαίως το «Εκ σου»· όθεν θαυμάζω πως τούτο παρελείφθη εν τοις νυν τετυπωμένοις Ευαγγελίοις.

(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Εορτοδρόμιον τόμος Α΄ σελ.403).

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ 20ον ΑΙΩΝΑ

Άρθρον του Αγιορείτου Μοναχού

ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ

Συνήθως, όταν πρόκειται να ομιλήσωμεν διά τους Αγίους της Εκκλησίας, συμβαίνει να μεταφερώμεθα εις την εποχήν των. Και, παρασυρόμενοι από το κλίμα του παρελθόντος, να νομίζωμεν, ότι ανήκουν μόνον εις τον αιώνα των.

Παρ’ ότι και τώρα τους τιμώμεν, έχομεν την εντύπωσιν, ότι ο βίος των, τα έργα των, η διδαχή των, ισχύουν μόνον διά την εποχήν των.

Εν τούτοις, οι άγιοι «εις τον αιώνα ζώσι». Διότι η ζωή των και η διδαχή των περιέχει την αιωνίαν αλήθειαν του Θεού. Και ως τοιαύτη παραμένει άφθαρτος από τον χρόνον και τας μεταβολάς του κόσμου.

Αυτό έχει εφαρμογήν εις την πληρότητά του διά τους «Τρεις Ιεράρχας». Ό,τι τους έκαμε μεγάλους εις την εποχήν των, το ίδιον τους καθιστά μεγάλους ύστερα από δέκα πέντε αιώνας και μέχρι συντελείας του κόσμου. Καμμία εγκοσμία μεταλλαγή, δεν ημπορεί να ανατρέψη την θέσιν που κατέχουν οι «Τρεις Ιεράρχαι» εν τη Εκκλησία…

Ἀπάντησις στόν Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Γεώργιον Τσέτσην, από τον Πειραιώς κ. Σεραφείμ

Πειραιεύς 30 Ἰανουαρίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἀπάντησις στόν Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Γεώργιον Τσέτσην.

Ἐπειδή δημοσίως ὁ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρεσβύτερος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης ἐγνωσμένος διά τήν εὑρυμάθεια καί τό πολυτάλαντο τῆς προσωπικότητός του κατέκρινε τήν κανονική ἀπόφαση πού ἔλαβα ὡς κυρίαρχος Ποιμενάρχης τῆς Μητροπολιτικῆς μου Περιφερείας νά τιμηθοῦν ἐκκλησιαστικῶς αἱ ὄντως Οἰκουμενικαί Σύνοδοι τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐν Κωνσταντινουπόλει συνελθοῦσες κατά τά ἔτη 880 καί 1351 ὀφείλω δημοσίως νά ἀπαντήσω στόν πολυτίμητο καί πεφιλημένο ἀδελφό.

Εμετική η κατάσταση των οικουμενιστών.

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος:

Και οι μεν Άγιοι Πατέρες, οι καλοί και αληθινοί Ποιμένες, εξεδίωξαν μακράν της Εκκλησίας τους αιρετικούς, τους λοιμώδεις λύκους, ο δε οικουμενικός Πατριάρχης καλεί τον αιρετικόν Πάπαν, τον εχθρόν της Εκκλησίας, τον παραβάτην και καταφρονητήν των αποστολικών και Πατρικών Παραδόσεων.

Οίμοι! Οίμοι, ψυχή μου! Στέναξον, κλαύσον, θρήνησον, ως άλλος Ιερεμίας, ουχί δια την επίγειον Ιερουσαλήμ, την πόλιν των αιμάτων, Συ θρήνησον δια την Νύμφην του Χριστού, την ακηλίδωτον και άμωμον, την Μίαν, Αγίαν, Ορθόδοξον Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, την πνευματικήν Μητέρα των Ορθοδόξων Χριστιανών. 

π. Θεόδωρος. Ζήσης - Περιστατικά από τον Βίο του Αγ. Αντωνίου με αναφορές στην επικαιρότητα

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Απαραίτητη η μνήμη της μελλούσης κρίσεως

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Και αν θελήσουμε να γίνουμε πλεονέκτες ή άρπαγες ή να κάνουμε κάτι άπρεπο, ας έχουμε συνέχεια στον νου μας την ημέρα εκείνη και ας φανταζώμαστε το δικαστήριο και η σκέψις αυτή θα συγκρατήση την άπρεπη ορμή μας καλύτερα από κάθε χαλινάρι. Και ας λέμε πάντοτε και στους άλλους και στους εαυτούς μας∙ θα γίνη ανάστασις και μας περιμένει φοβερό δικαστήριο.
Και αν δούμε κάποιον να καυχησιολογή και να χαίρεται για τα παρόντα αγαθά, ας του επαναλαμβάνουμε το ίδιο, αποδεικνύοντας σε αυτόν ότι όλα μένουν εδώ∙ και αν δούμε άλλον να βασανίζεται να ταλαιπωρήται ας πούμε το ίδιο και σ’ αυτόν, βεβαιώνοντάς τον, ότι θα τελειώσουν τα λυπηρά∙ και αν δούμε άλλον να αδιαφορή και να χαλαρώνη, ας επαναλάβουμε το ίδιο, αποδεικνύοντάς του, ότι θα δώση λόγο για την αμέλειά του. Αυτός ο λόγος μπορεί καλλίτερα από κάθε άλλο φάρμακο να θεραπεύση την ψυχή μας. Διότι υπάρχει ανάστασι και ανάστασι πολύ κοντά και δεν βρίσκεται μακριά∙ «Διότι πολύ γρήγορα θα έλθη ο ερχόμενος και δεν θα βραδύνη» ( Εβρ. 10, 37 ) , λέει ο Παύλος. Και ο ίδιος πάλι λέει∙ «Όλοι εμείς πρέπει να εμφανισθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού» ( Β΄ Κορ. 5, 10 ), δηλαδή και κακοί και καλοί∙ οι μεν πρώτοι για να ντρέπωνται για όλα όσα έκαναν, ενώ οι άλλοι για να δοξασθούν περισσότερο για όλα. Διότι, όπως ακριβώς εδώ οι δικαστές και τους κακούς τιμωρούν και τους καλούς τιμούν δημόσια, έτσι γίνεται και εκεί∙ θα συμβή ώστε οι κακοί να ντρέπωνται περισσότερο, ενώ οι καλοί να τιμώνται περισσότερο.

SIMONOPETRA - PSALM 110 .wmv

«Τυφλοί, οδηγοί τυφλών»!

Στα θέματα της Ορθοδόξου πίστεως, εμείς ο Ορθόδοξος λαός, είμαστε σήμερα Ορθόδοξοι; Αλήθεια, σε τι διαφέρουμε σήμερα από τους αιρετικούς Λατίνους ή Προτεστάντες; Η φράγκικη θεολογία της Δύσεως, μας έχει διαβρώσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Και τα βιώματα αυτού του κατ’ όνομα Ορθόδοξου λαού είναι πλέον φράγκικα. Κι’ άλλοτε υπήρχαν κίνδυνοι για την Ορθοδοξία εξ ίσου σοβαροί. Όμως άλλοτε υπήρχαν μορφές, άγιες προσωπικότητες, που στήριζαν την Ορθοδοξία. Σήμερα, ποιες μορφές θα εμπνεύσουν τον λαό και θα τον οδηγήσουν στη σωστή πορεία του; Θα πρέπει να τονίσουμε μια αλήθεια. Ο ελληνικός Ορθόδοξος λαός της Εκκλησίας μας ζη σε μια σύγχυση, που του δημιούργησαν εν πολλοίς αυτοί που κατά τεκμήριο ανέλαβαν την πνευματική του διαποίμανση, είτε κληρικοί λέγονται, είτε θεολόγοι.  Όταν ανοίξουμε τους κρουνούς να τρέξη το ζωντανό νερό της Ορθόδοξης Πατερικής παραδόσεως, τότε όλος ο ελληνικός λαός, θ’ αναθεωρήση την στάση του και θα επανέλθη στις ρίζες του, που είναι η Ορθοδοξία. 

Eσείς δώσατε τη ζωή σας, και οι σημερινοί "έλληνες" αγωνίζονται να αντικαταστήσουν τον πληθυσμό της Ελλάδος με λαθρομετανάστες Μουσουλμάνους!!!

Οι Εθνοσυνελεύσεις του 1821, 1823…  διακηρύσσουν: πολεμούμεν προς τους εχθρούς του Κυρίου μας και δεν θέλομεν πώποτε συγκοινωνίαν μετ' αυτών.

Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος το Ελληνικόν Έθνος... κηρύττει σήμερον διά των νομίμων παραστατών του,...ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν».
«Ως πλάσματα του Θεού, ως άνθρωποι έχοντες τ' αυτά δικαιώματα, όσα ο Θεός εχάρισεν εις τον άνθρωπον, πολεμούμεν προς τους αρπακτήρας διά την γην μας, διά την πατρικήν κληρονομίαν μας, διά την φιλτάτην πατρίδα μας· πολεμούμεν προς τους φονείς, προς τους δημίους, διά την φυσικήν μας ύπαρξιν, διά τα τιμιώτατα, τ' ακριβά των καρδιών μας αντικείμενα: γονείς, γυναίκας, παρθένους, φίλτατα τέκνα· πολεμούμεν προς τους ληστάς Οθωμανούς διά τας ιδιοκτησίας μας, διά τους καρπούς των κόπων και των ιδρώτων μας.

Ως χριστιανοί, ούτε ήταν, ούτε είναι δυνατόν να πειθαρχήσωμεν δεσποζόμενοι από τους θρησκομανείς Μωαμεθανούς, οι οποίοι κατέσχιζον και κατεπάτουν τας αγίας εικόνας, κατεδάφιζον τους ιερούς ναούς, κατεφρόνουν το ιερατείον, εβλασφήμουν, υβρίζοντες το θείον όνομα του Ιησού, του τιμίου Σταυρού, και μας εβίαζον ήτοι να γένωμεν θύματα της μαχαίρας, αποθνήσκοντες χριστιανοί, ή να ζήσωμεν τούρκοι, αρνηταί του Χριστού και οπαδοί του Μωάμεθ· πολεμούμεν προς τους εχθρούς του Κυρίου μας και δεν θέλομεν πώποτε συγκοινωνίαν μετ' αυτών».

Απόσπασμα επιστολής του π. Ιωάννη Ρωμανίδη, από το βιβλίο του π. Γεωργίου Μεταλληνού "πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Ρωμανίδης", έκδ. Αρμός, 2003, σέλ. 128-129.

""...Πάντως ο μοναχός Παντελεήμων δεν είναι τυχαίος άνθρωπος. Έχει βγάλει καλό αμερικάνικο πανεπιστήμιο - και πολύ μορφωμένος και δυνατό κεφάλι. (ο π. Παντελεήμων Μητρόπουλος, ηγούμενος της Ι.Μ Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Βοστώνη) . Γυρίζει με τα ράσα του και με τα γένια του και με όλα. Φθιάχνει κομβοσχοίνια, διδάσκει όσους ανθρώπους βρει και παντού εισαγάγει βυζαντινές εικόνες και φωνάζει να μη κόβουν τις ακολουθίες κ.τ.λ. Ο Θεός να του δώση δύναμι και σας παρακαλώ να τον έχετε στην προσευχή σας διαρκώς, διότι πολλά θα εξαρτηθούν από τέτοια παιδιά. Προσεπάθησε να αρχίση ένα μοναστηράκι εδώ, αλλά η κεφαλή τον ημπόδισαν. Θέλουν δράσι (σημ. π. Γεωργίου Μεταλληνού: το δυτικό ευσεβιστικό πνεύμα!). Υποστηρίζουν τους ζωϊκούς, αλλά όχι τους πραγματικούς καλογήρους. Ο Θεός όμως είναι πιο δυνατός και οι νερόβραστοι θα πέσουν. Βλέπετε έχομεν παιδιά ηρωϊκά που θα ακολουθήσουν τον δρόμο της Ορθοδόξου παραδόσεως και δεν θα δελεασθούν και από τους αιρετικούς και από τα γλυκανάλατά τους συστήματα. .......Ίσως γνωρίζετε ότι η βασίλισσα των Ελλήνων (Φρειδερίκη) ευρίσκεται τώρα εν Αμερική με τα παιδιά της. Λέγεται ότι συνιστά εις τους εδώ προύχοντας τον Κοτσώνη ως Αρχιεπίσκοπον. Ο Θεός να μας ελεήση. Επίσης ψιθυρίζεται ότι θα έλθη ο Τρεμπέλας να διδάξη στην θεολογικήν Σχολήν. Ο Θεός να μας λυπηθή. Τόσοι αμαρτωλοί είμεθα που πρέπει να έχωμεν αιρετικούς να μας ποιμαίνουν; Πάντως εάν γίνουν τέτοια πράγματα , δεν γνωρίζω τί θα γίνη"

Φώτης Κόντογλου - Παράδοση

Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοὶ στὴν παράδοση, ὅσοι δὲν ἀρνηθήκαμε τὸ γάλα ποὺ βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στὴν ψευτιά. Καταπάνω σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε την Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρουδιά. Κουράγιο, ὁ καιρὸς θὰ δείξει ποιὸς ἔχει δίκιο, ἂν καὶ δὲ χρειάζεται ὁλότελα αὐτὴ ἡ ἀπόδειξη.

«Όλοις τοις Αιρετικοίς, ανάθεμα!»

Την Κυριακήν της Ορθοδοξίας ακούομεν από το «Συνοδικόν» της Εβδόμης Αγίας Οικουμενικής Συνόδου : «Όλοις τοις Αιρετικοίς, ανάθεμα!» και «Άπαντα τα παρά την Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν και την διδασκαλίαν των αγίων και αοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα, ή μετά τούτο πραχθησόμενα, ανάθεμα!». Θα ερωτήσωμεν τους Προκαθημένους, των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, καθώς και τους περί Ορθοδοξίας γράφοντας και ομιλούντας θεολόγους: Τα πάρα πάνω εντάλματα της Συνοδικής Ορθοδοξίας είναι λόγια φανατισμού, ή ὀροι ασφαλείας της Ορθοδόξου Συνειδήσεως; Εάν συμβαίνει το δεύτερον, ότι δηλαδή είναι εντάλματα της Συνοδικής Ορθοδοξίας και όροι ασφαλείας της Ορθοδόξου Συνειδήσεως, τότε επιβάλλεται να εκδιωχθούν εκ της Θεοκτίστου Αγίας Πόλεως της Ορθοδοξίας οι ψυχοβόροι Οικουμενιστές Λυκοποιμένες. Η Ορθοδοξία δεν θα επιβιώσει με τα ωραιολογήματα των θεολόγων, ή τας εντυπωσιακάς εκδηλώσεις, αλλά μόνον με την εφαρμογήν των θείων και Ιερών Κανόνων!

Ανακοίνωση:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

« Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος Ξυνή Πειραιά μετέφερε το μήνυμα της ανθρώπινης αλληλεγγύης  στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας»

Η εκδήλωση για την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του Εκπαιδευτικού Ομίλου  Ξυνή Πειραιά στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά, είχε  σα στόχο να μεταφέρει ένα ζωντανό μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας  ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους ,  το μήνυμα της ανθρώπινης αλληλεγγύης και κοινωνικής προσφοράς .

Sunday of Zacchaeus

Luke l9: l-l0

By
His Eminence
Metropolitan Panteleimon of Antinoes

The Son and Logos of God had one basic aim, namely the salvation of mankind. Man wandered far from the true knowledge of God and was anxious to find the truth which would guide him to salvation and the longed for union with his Creator.

Man’s mind and heart were darkened by sin, and as a result he did not attain to divinity as promised by the serpent in Paradise, "and the serpent said to the woman, you will not die. For God knows that, when you eat of it your eyes will be opened, and you will be like God, knowing good and evil" (Gen. 3:4-5), but the consequences of disobedience to God’s Commandment were catastrophic for mankind.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ Ι Μ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=13&t=8907

Ο Πειραιώς Σεραφείμ: ΤΟ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Ὁ «δεύτερος στὴν τάξη» πατριάρχης, ξεπέρασε τὸν «πρῶτον στὴν τάξη» πατριάρχη, στὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο! Ὁ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος πῆγε στὴ Ρώμη, γιὰ νὰ συμμετάσχει στὴν ἐκεῖ διαχριστιανικὴ καὶ διαθρησκειακὴ συνάντηση, ποὺ ὀργάνωσε ὁ θλιβερὸς ἡγετίσκος τοῦ Βατικανοῦ, νομίζοντας πὼς μπορεῖ νὰ ἡγηθεῖ κάποια στιγμὴ ὅλων τῶν δογμάτων καὶ τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου! Τὴν ἀρχὴ τῆς πρωτοφανοῦς οἰκουμενιστικῆς του παρεκτροπῆς τὴν ἔκαμε ὁ κ. Θεόδωρος μὲ τὴν προσφώνησή του πρὸς τὸν «ἅγιο πατέρα», χαρακτηρίζοντας τὸν αἱρεσιάρχη: «ποιμένα καὶ διάκονο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀλήθειας» καὶ τὸ παναιρετικὸ καὶ ἁμαρτωλὸ Βατικανό: …ἀρχαία «Ἐκκλησία»! Στὴν ὁμιλία του στὴ συνάντηση ξεπέρασε κάθε ὅριο. Συμπεριέλαβε τὴν Ἐκκλησία στὸ «ἴδιο σακὶ» μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς  θρησκεῖες τοῦ κόσμου! Ἡ θρησκεία (τὸ σακὶ μὲ τὶς θρησκεῖες) κατὰ τὸν κ. Θεόδωρο προσφέρει, σὺν τοῖς ἄλλοις «προοπτικὴ αἰώνιας σωτηρίας»! Ὁ «θρησκευτικὸς αὐτοπροσδιορισμὸς» (βλέπε δο γματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας) ἀποβαίνει, κατ’ αὐτόν, «παράγων διχασμοῦ καὶ μισαλλοδοξίας, φανατισμοῦ καὶ βίας»! Γι’ αὐτὸ πρότεινε «τὴν ἑνότητα μέσα στὴ  διαφορετικότητα». Πρότεινε στοὺς ἀρχηγοὺς τῶν παρισταμένων αἱρέσεων καὶ θρησκειῶν νὰ «μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὄχι μόνον νὰ παραμείνουν στὴν παράδοσή τους, ἀλλὰ καὶ νὰ διατηροῦν τὴν ἰδιοσυστατικὴ τους ταυτότητα»! Καὶ τὸ πλέον ἐξωφρενικό! «Εἶναι καιρὸς νὰ μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὅτι ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ἰδιαιτερότητας (βλέπε θεία ἀποκάλυψη στὴν Ἐκκλησία) δὲν συνιστᾶ διάσωση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ φαλκίδευση τῆς ἀλήθειας καὶ  ὀλίσθηση πρὸς τὴν θρησκειογενῆ νεύρωση τῆς ἀποκλειστικότητας»! Ποιὲς ἄλλες μαρτυρίες χρειαζόμαστε, γιὰ νὰ πεισθοῦμε ὅτι ὁ «ἅγιος» Ἀλεξανδρείας βρίσκεται σὲ οἰκτρὴ πλάνη; Ὅτι μεταβλήθηκε σὲ ἠχηρὸ φερέφωνο τοῦ πανθρησκειακοῦ ὁράματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς»;

Ο ουράνιος διάκος

Ο π. Αθανάσιος Χαμακιώτης (1967), ο σεμνός λευίτης της «Νεραντζιώτισσας» Αμαρουσίου, λειτουργούσε κάποια μέρα στο παρεκκλήσι της Παναγίας μία γυναίκα από το εκκλησίασμα, ή Ε.Μ., πού στεκόταν μπροστά στο ιερό βλέπει έναν ξανθό διάκονο με λευκή στολή νά υπηρετεί τον π. 'Αθανάσιο μπροστά στην άγία τράπεζα. 

Μάλιστα στεκόταν πάντα στα δεξιά του στη διάρκεια της θείας λειτουργίας δεν βγήκε καθόλου από το άγιο βήμα. 
Σκέφτηκε ή γυναίκα πώς θα ήταν νεοχειροτονημένος, και του μάθαινε ο ιερέας τη λειτουργική τάξη. 
Ή λειτουργία τελείωσε και ο κόσμος έφυγε. Εκείνη όμως παρέμεινε για νά ικανοποιήσει την περιέργειά της, νά δει ποίος ήταν ο διάκονος. ο π. ' Αθανάσιος κατέλυσε κι έφυγε, αλλά ο διάκονος δεν έβγαινε από το ιερό. 
Τότε ή γυναίκα άνοιξε το παραπέτασμα. Μα δεν είδε κανέναν. Ο διάκονος είχε εξαφανιστεί. και άλλη έξοδος δεν υπήρχε! 
Όταν αργότερα διηγήθηκε στον π. Αθανάσιο το περιστατικό, εκείνος με απλότητα της είπε: 
Αυτά, παιδί μου, συμβαίνουν, αλλά μη λες πουθενά τίποτα".

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΑΜΜΩΝΑ (φορολογία μοναχών)

Ήλθε κάποτε ένας άρχοντας στο Πηλούσιο όρος και ήθελε με απαίτηση να φορολογήσει τους Μονάχους, με τον ίδιο τρόπο που φορολογούσε και τους κοσμικούς. Και συγκεντρώθηκαν όλοι οι αδελφοί στον αββά Αμμωναθά για το ζήτημα αυτό και εξέλεξαν μερικούς από τους πατέρες ν' ανέβουν στο βασιλιά (στην Κωνσταντινούπολη). Και τους λέγει ο αββάς Αμμωναθάς: «Δεν είναι ανάγκη να υποβληθείτε σε μια τέτοια ταλαιπωρία, αλλά καλύτερα ησυχάστε (με προσευχή) στα κελλιά σας και νηστέψτε δυο εβδομάδες, και με τη χάρη του Χριστού μόνος μου εγώ θα τακτοποιήσω την υπόθεση».

Και έφυγαν οι αδελφοί στα κελλιά τους και ό Γέροντας ησύχασε στο δικό του κελί. Όταν λοιπόν συμπληρώθηκε το διάστημα των δεκατεσσάρων ημερών, πικράθηκαν οι αδελφοί με την στάση του Γέροντα, επειδή καθόλου δεν τον είδαν να κινηθεί για το ζήτημα αυτό, κι έλεγαν: «Ό Γέροντας "έθαψε" την υπόθεση μας».
Την δέκατη πέμπτη ημέρα συγκεντρώθηκαν οι αδελφοί είχαν συμφωνήσει και ό Γέροντας ήλθε κοντά τους έχοντας το διάταγμα (της φοροαπαλλαγής τους) σφραγισμένο από τον βασιλιά. Βλέποντας το οί αδελφοί απόρησαν λέγοντας: «Πότε το έφερες αυτό, αββά;». Και λέγει ό Γέροντας: «Πιστέψτε με, αδελφοί, ότι τούτη τη νύκτα πήγα στο βασιλιά και έβγαλε αυτό το διάταγμα. Και αφού ήλθα στην Αλεξάνδρεια εξασφάλισα την υπογραφή του από τους άρχοντες. _ Και έτσι ήλθα σ' εσάς».
Οί αδελφοί ακούγοντας αυτά φοβήθηκαν και του έβαλαν μετάνοια (ζητώντας συγχώρηση). Και έτσι τακτοποιήθηκε το θέμα τους και δεν τους ενόχλησε ό άρχοντας για πληρωμή φόρων.

(Από την «Φιλοκαλία...» της σειράς Ε.Π.Ε., Αποφθέγματα Γερόντων, τόμ. 1, αελ.159-161.)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΑΤΑΙ - ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΞΕΝΟΝ - ΜΕΓΑΛΥΝΟΝ

O Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης :

Ποιός θὰ προφυλάξει ὅμως τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὰς κληρικοὺς καὶ θεολόγους, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῶν ἔσω ἀφανῶς καὶ βραδέως διαβρώνουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ οὐσιαστικῶς καταλήγουν στὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ στόχο, ἀλλὰ μὲ πιὸ ἐπικίνδυνη μέθοδο, ἀφοῦ κρύβονται κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ ὀρθοδόξου κληρικοῦ καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ ὀρθοδόξου θεολόγου; Σὲ τί διαφέρει ὁ ψευδομάρτυς τοῦ Ἰεχωβᾶ ποὺ ἀρνεῖται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν Ἰουδαῖο καὶ Μουσουλμάνο, ποὺ ἐπίσης ἀρνοῦνται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τὶς θρησκεῖες τῶν ὁποίων ὅμως οἱ Οἰκουμενισταὶ θεωροῦν ὡς παράλληλους μὲ τὸν Χριστιανισμὸ δρόμους σωτηρίας, ἀρνούμενοι ἔτσι τὴν μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, ὅπως καὶ οἱ Ἰεχωβάδες;

Του Αποτειχισθέντος θεολόγου Νικολάου Πανταζή :

...Φοβούμαι πως, στη σημερινή εποχή του συμβιβασμού, της προδοσίας και της αρνήσεως της Πατερικής Παραδόσεως, δεν πρόκειται ποτέ να δούμε συλλογική, συνοδική εφαρμογή αυτού του Ιερωτάτου Κανόνος!(του 15ου της ΑΒ΄ Συνόδου). Κρίμασιν οις οίδεν Κύριος, θα δούμε χειρότερα οικουμενιστικά έκτροπα, θ' ακούσουμε φρικτότερες βλασφημίες και θα εμπειρευτούμε δεινότερες τιμωρίες.

 Αντιθέτως, οι αντικείμενοι ημών νεοαντιοικουμενιστές και άχαροι χαρτοπολεμιστές, κάθονται απαθείς και εφυσυχασμένοι, λογομαχούν γραωδέστατα ως μεθυσμένοι, περί του υποχρεωτικού ή δυνητικού του Κανόνος, προς διπλωματικό πάντως και ύπουλο αντιπερισπασμό, επιφέροντας την παντελή και χαώδη σύγχυση των πιστών.

Πηγή : http://paterikiparadosi.blogspot.ca/

Αγρυπνία στον Άγιο Παρθένιο, προστάτη των καρκινοπαθών, την Πέμπτη 6-2-2014, στον Ι.Β.Ν. Προφ. Ηλιού Θεσ/νίκης

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΙΕΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΟΣ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
επί της εορτής του εν αγίοις πατός ημών Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου (προστάτου των καρκινοπαθών)

Το βράδυ της Πέμπτης 6 Φεβρουαρίου 2013, στον Ιερό Ναό μας, θα τελεσθεί Ιερά Αγρυπνία του εν αγίοις πατός ημών Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου (προστάτου των καρκινοπαθών).

Έναρξις: 8:00 μμ.
Λήξις: 1:00 πμ.

Η Θεία Λειτουργία θα αρχίσει στις 12:00.

εκ του Ι. Ναού

τηλέφωνον 2310273790

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή του Ζακχαίου

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Δεν ακολουθούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και την Εκκλησίαν.

Ο αμετανόητος διάβολος, κατεχόμενος υπό εωσφορικής υπερηφανίας, χρησιμοποιεί τον Οικουμενισμόν, όστις αρνείται το θείον δόγμα περί της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και ζητεί να στήση την ιδίαν αυτού ψευδοδιδασκαλίαν περί της οικουμενιστικής του «εκκλησίας», ήτις είναι αντι-εκκλησία, δια να αφανίση την Εκκλησίαν του Κυρίου επί της γης και δυνηθή να είπη και πάλιν περί της οικουμένης: «Εμοί παραδέδοται!» (Λουκ. Δ,6). Ο πεπτωκώς Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος  και οι συν αυτώ έξαρνοι οικουμενισταί, αποδειχθέντες «παραποιηταί της Θεολογίας του Δεσπότου Χριστού» και «φαύλοι επίτροποι» «της παραδεδομένης πίστεως(Γενναδ. Σχολ.), «ενδυσάμενοι κατάραν ως ιμάτιον», δεν ακολουθούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και την Εκκλησίαν, «αλλά το πρώτον και μέσον και τελευταίον κακόν» (Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Συγγράμματα, 1:23), τον Διάβολον και τον ερχόμενον Αντίχριστον.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Ενταύθα θα πρέπει να σταματήση τις τον χριστοποιημένον νουν του και την συνείδησιν ενώπιον μερικών αγίων γεγονότων, αγίων μηνυμάτων και αγίων εντολών.                                                                                                                                             
Πρώτον, πρέπει να διερωτηθώμεν επί ποίας Εκκλησίας και επί ποίας Θεολογίας περί της Εκκλησίας θεμελιούται η λεγομένη «intercommunio» ; Διότι ολόκληρος η Ορθόδοξος Θεολογία της Εκκλησίας περί της Εκκλησίας βασίζεται και θεμελιούται όχι εις την «inter- communion»  (δια-κοινωνίαν), αλλ΄ επί της θεανθρωπίνης πραγματικότητος της communio, δηλαδή επί της θεανθρωπίνης Κοινωνίας (πρβλ. Α΄ Κορ. 1,9  10, 16-17.  Β΄ Κορ. 13,13.  Εβρ. 2,14.  3,14.  Α΄ Ιω.  1,3), ενώ η έννοια inter-communio, δια-κοινωνία, είναι καθ΄ εαυτήν αντιφατική και ολοτελώς αδιανόητος δια την ορθόδοξον καθολικήν συνείδησιν.                                                                                        Το δεύτερον γεγονός, μάλιστα δε ιερόν γεγονός της ορθοδόξου πίστεως, είναι το εξής: Εις την ορθόδοξον διδασκαλίαν περί της Εκκλησίας και των αγίων Μυστηρίων, το μόνον και το μοναδικόν μυστήριον είναι αυτή αύτη η Εκκλησία, το Σώμα του Θεανθρώπου Χριστού, ούτως ώστε αυτή να είναι και η μόνη πηγή και το περιεχόμενον όλων των θείων Μυστηρίων. Έξω από το θεανθρώπινον τούτο και παμπεριεκτικόν Μυστήριον της Εκκλησίας, το Παν-μυστήριον, δεν υπάρχουν ούτε δύνανται να υπάρχουν «μυστήρια», επομένως, και ουδεμία «δια-κοινωνία» (inter-communio) εις τα Μυστήρια. Ως εκ τούτου μόνον μέσα εις την Εκκλησίαν, εις το μοναδικόν τούτο Παμμυστήριον του Χριστού, δύναται να γίνη λόγος περί των Μυστηρίων. Διότι η Εκκλησία η Ορθόδοξος, ως το Σώμα του Χριστού, είναι η πηγή και το κριτήριον των Μυστηρίων και όχι το αντίθετον. Τα Μυστήρια δεν δύνανται να αναβιβάζωνται υπεράνω της Εκκλησίας ούτε να θεωρώνται έξω από το Σώμα της Εκκλησίας.

Ένεκα τούτου, συμφώνως προς το φρόνημα της Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και συμφώνως προς ολόκληρον την ορθόδοξον Παράδοσιν, η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν παραδέχεται την ύπαρξιν άλλων μυστηρίων έξω απ΄ αυτήν, ούτε θεωρεί αυτά ως μυστήρια, έως ότου προσέλθη τις δια της μετανοίας εκ της αιρετικής «εκκλησίας», δηλαδή ψευδοεκκλησίας, εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν του Χριστού. Μέχρις ότου δε μένει τις έξω από την Εκκλησίαν, μη ηνωμένος μετ΄ αυτής δια της μετανοίας, μέχρι τότε είναι ούτος δια την Εκκλησίαν αιρετικός και αναποφεύκτως ευρίσκεται εκτός της σωτηριώδους Κοινωνίας=communio. Διότι «τις μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; Τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος; (Β΄Κορ. 6,14).                                                                                   Ο πρωτοκορυφαίος Απόστολος, με την εξουσίαν την οποίαν έλαβεν από τον Θεάνθρωπον, δίδει εντολήν: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τίτ.  3,10). Εκείνος, λοιπόν, ο οποίος, όχι μόνον δεν παραιτείται από τον «αιρετικόν άνθρωπον», αλλά δίδει εις τούτον και Αυτόν τον Κύριον εν τη θεία Ευχαριστία, ούτος ευρίσκεται εις την αποστολικήν και θεανθρωπίνην αγίαν πίστιν; Επί πλέον ο ηγαπημένος Μαθητής του Κυρίου Ιησού, ο Απόστολος της αγάπης, δίδει εντολήν: άνθρωπον ο οποίος δεν πιστεύει εις την σάρκωσιν του Χριστού και δεν παραδέχεται την ευαγγελικήν περί Αυτού ως Θεανθρώπου διδασκαλίαν «μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν» Β΄ Ιω. 1,10).                                                                                       Ο Κανών ΜΕ΄ των αγίων Αποστόλων βροντοφωνεί: «Επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρείσθω» (πρβλ. Κανόνα ΛΓ΄ της εν Λαοδικεία Συνόδου). Η εντολή αύτη είναι σαφής, ακόμη και δια την συνείδησιν του κώνωπος. Δεν είναι έτσι;                                                                                                                                                         
Ο Κανών ΞΔ΄ των αγίων Αποστόλων διατάσσει: «Ει τις κληρικός, ή λαϊκός, εισέλθη εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών, προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω, και αφοριζέσθω». Και τούτο είναι σαφέστατον και δια την πλέον πρωτόγονον συνείδησιν.                               
Ο Κανών ΜΣΤ΄ των Αγίων Αποστόλων: «Επίσκοπον ή πρεσβύτερον αιρετικών δεξαμένους βάπτισμα ή θυσίαν καθαιρείσθαι προστάττομεν. Τις γαρ συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;». Είναι οφθαλμοφανές και δια τους αομμάτους ότι η εντολή αυτή ορίζει κατηγορηματικώς ότι δεν πρέπει να αναγνωρίζωμεν εις τους αιρετικούς ουδέν άγιον Μυστήριον και ότι πρέπει να θεωρώμεν αυτά ως άκυρα και άνευ θείας Χάριτος.

Ο θεόπνευστος φορεύς της αποστολικής και αγιοπατερικής καθολικής Παραδόσεως της Εκκλησίας του Χριστού, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ευαγγελίζεται εκ της καρδίας όλων των αγίων Πατέρων, όλων των αγίων Αποστόλων, όλων των αγίων Συνόδων της Εκκλησίας την εξής θεανθρωπίνην αλήθειαν: «Ουκ έστι τύπος ο άρτος και ο οίνος του Σώματος και Αίματος του Χριστού (μη γένοιτο), αλλ΄ αυτό το Σώμα του Κυρίου τεθεωμένον… Δι΄ αυτού καθαιρόμενοι ενούμεθα τω Σώματι Κυρίου και τω Πνεύματι Αυτού, και γινόμεθα Σώμα Χριστού (=η Εκκλησία)… Μετάληψις δε λέγεται. Δι΄ αυτής γαρ της Ιησού θεότητος μεταλαμβάνομεν. Κοινωνία δε λέγεταί τε και εστιν αληθώς, δια το κοινωνείν ημάς δι΄ αυτής τω Χριστώ και μετέχειν Αυτού της σαρκός τε και της θεότητος. Κοινωνείν δε και ενούσθαι αλλήλοις δι΄ αυτής, επεί γαρ εξ ενός άρτου μεταλαμβάνομεν, οι πάντες εν Σώμα Χριστού και εν Αίμα, και αλλήλων μέλη γινόμεθα, σύσσωμοι Χριστού χρηματίζοντες. Πάσει δυνάμει τοίνυν φυλαξώμεθα μη λαμβάνειν μετάληψιν αιρετικών μήτε διδόναι. «Μη δώτε γαρ τα άγια τοις κυσιν, ο Κύριός φησι, μηδέ ρίπτετε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων» (Ματθ. 7,6), ίνα μη μέτοχοι της κακοδοξίας και της αυτών γενώμεθα κατακρίσεως. Ει γαρ πάντως ένωσίς εστι προς Χριστόν και προς αλλήλους, πάντως και πάσι τοις συμμεταλαμβάνουσιν ημίν κατά προαίρεσιν ενούμεθα. Εκ προαιρέσεως γαρ η ένωσις αυτή γίνεται, ου χωρίς της ημών γνώμης. Πάντες γαρ εν σώμά εσμεν, ότι εκ του ενός άρτου μεταλαμβάνομεν, καθώς φησιν ο θείος Απόστολος»1(Ιωάννου Δαμασκηνού, Εκδ. Ορθ. Πίστεως 4, 13, PG 94,  c. 1149. 1152,  1153. Πρεβ. Α΄Κορ. 10, 17).                                                                                                                                                                 

Ο ατρόμητος ομολογητής των θεανθρωπίνων ορθοδόξων αληθειών αναγγέλλει εις όλους τους ανθρώπους όλων των κόσμων: «Το γαρ κοινωνείν παρά αιρετικού ή προφανώς διαβεβλημένου κατά τον βίον αλλοτριά Θεού και προσοικειοί τω Διαβόλω» (Θεοδώρου Στουδίτου, PG 99,  c. 1668C.). Κατά τον ίδιον ο άρτος των αιρετικών δεν είναι «σώμα Χριστού» (Αυτόθι, c.  1597 A. ). Δια τούτο, «Ως ουν ο θείος άρτος υπό των Ορθοδόξων μετεχόμενος, πάντας τους μετόχους εν σώμα αποτελεί, ούτω δη και ο αιρετικός κοινωνούς τους ούτω αυτού μετέχοντας αλλήλων απεργαζόμενος, εν σώμα αντίθετον Χριστώ παρίστησι» (Αυτόθι,  c. 1480 CD. ). Eπί πλέον, «Η παρά των αιρετικών κοινωνία ου κοινός άρτος αλλά φάρμακον (=δηλητήριον), ου σώμα βλάπτον, αλλά ψυχήν μελαίνον και σκοτίζον» (Αυτόθι,  c. 1189C.).

Αρχίζει ἡ ἐποχὴ τοῦ ὑδροχόου, τοῦ νέου Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ὅμως ὁ Ἀντίχριστος....

Τὸ πολυκέφαλο θηρίο τοῦ κακοῦ, σὰν τὴν Λερναία Ὕδρα, ἐξακολουθεῖ νὰ δρᾶ μὲ ἄλλες κεφαλὲς πιὸ ἐπικίνδυνες, διότι μετασχηματιζόμενο εἰς ἄγγελο φωτὸς διδάσκει στοὺς ἀνύποπτους καὶ ἀδαεῖς ὅτι ἡ νέα ἐποχὴ ποὺ ἐκήρυξε ὁ Χριστὸς καὶ πραγματοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία ἀπέτυχε νὰ βοηθήσει τοὺς ἀνθρώπους. Ἔληξε, λέγουν, ἡ ἐποχὴ τοῦ ἰχθύος, τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀρχίζει ἡ ἐποχὴ τοῦ ὑδροχόου, τοῦ νέου Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ὅμως ὁ Ἀντίχριστος. Καὶ ἐπειδὴ γνωρίζουν ὅτι κάθε τι νέο, καινούργιο, ἐντυπωσιάζει καὶ προσελκύει τοὺς ἀνθρώπους, ὀνόμασαν τὸ ἀντίχριστο, ἄθεο καὶ ἐκκλησιομάχο κίνημά τους «Νέα Ἐποχή», ποὺ θά ἐγκαταστήσει τὴν πολυδιαφημισμένη «Νέα Τάξη»πραγμάτων, ἡ ὁποία δικαιολογεῖ καὶ νομιμοποιεῖ ὅλες τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη τῶν ἀνθρώπων, πρὸς τὰ ὁποῖα χειραγωγεῖ καὶ τὴν νεολαία, πορνεῖες, μοιχεῖες, ὁμοφυλοφιλία, ἀκόμη καὶ κτηνοβασία, μὲ τὴν λεγόμενη σεξουαλικὴ ἀπελευθέρωση καὶ σεξουαλικὴ ἀγωγή, διάλυση τῆς οἰκογενείας, μὲ τὴν διευκόλυνση τῶν διαζυγίων καὶ τὰ σύμφωνα ἐλεύθερης διαβίωσης καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων, σατανιστικὴ μουσικὴ καὶ ψυχαγωγία, ἄμβλυνση τοῦ πατριωτισμοῦ, τὴν δυσφήμηση τῶν πατρίδων, καὶ τὴν ἀναθεώρηση τῆς ἱστορίας καὶ τῆς παραδοσιακῆς πίστεως, καὶ πλεῖστα ἄλλα, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός.

Φώτης Κόντογλου - Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία

Ἡ Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα πρᾶγμα. Γιὰ νὰ μὴν πάρω τοὺς πολὺ παλιούς, παίρνω δυὸ τρεῖς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀγωνισθήκανε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας, ποὺ ὅποτε μιλᾶνε γιὰ τὴ λευτεριά, μιλᾶνε καὶ γιὰ τὴ θρησκεία. Ὁ Ρήγας Φεραῖος λέγει: «νὰ κάνουμε τὸν ὅρκο / ἀπάνω στὸ Σταυρό». Ἕνας ἄλλος ποιητὴς γράφει: «Γιὰ τῆς πατρίδας τὴν ἐλευθερία / γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία / γι᾿ αὐτὰ τὰ δυὸ πολεμῶ, / μ᾿ αὐτὰ νὰ ζήσω ἐπιθυμῶ. / κι ἂν δὲν τὰ ἀποχτήσω / τί μ᾿ ὠφελεῖ νὰ ζήσω;»...

... Οἱ ἀγράμματοι ποιητὲς τῶν βουνῶν, μέσα στὰ τραγούδια ποὺ κάνανε, καὶ ποὺ δὲ θὰ τὰ φτάξει ποτὲ κανένας γραμματιζούμενος, μιλᾶνε κάθε τόσο γιά. τὴ Θρησκεία μας, γιὰ τὸ Χριστό, γιὰ τὴν Παναγιά, γιὰ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, γιὰ τοὺς ἁγίους. Πολλὲς παροιμίες καὶ ρητὰ καὶ λόγια ποὺ λέγει ὁ λαός μας, εἶναι παρμένα ἀπὸ τὰ γράμματα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ῥωμιοσύνη εἶναι ζυμωμένη μὲ τὴν ὀρθοδοξία, γι᾿ αὐτὸ Χριστιανὸς κ᾿ Ἕλληνας ἤτανε τὸ ἴδιο. Ἀπὸ τότε ποὺ γινήκανε χριστιανοὶ οἱ Ἕλληνες, πήρανε στὰ χέρια τους τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν κάνανε σημαία δική τους: Πίστις καὶ Πατρίς! Ποτάμια ἑλληνικὸ αἷμα χυθήκανε γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τα χρόνια του Νέρωνα καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἕως τὰ 1838, ποὺ μαρτύρησε ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ ἐξ Ἰωαννίνων. Ποιὰ ἄλλη φυλὴ ὑπόφερε τόσα μαρτύρια γιὰ τὸ Χριστό; Αὐτὸ τὸ ἀκατάλυτο ἔθνος ποὺ ἔπρεπε νὰ πληθύνει καὶ νὰ καπλαντίσει τὸν κόσμο, ἀπόμεινε ὀλιγάνθρωπο γιατὶ ἀποδεκατίσθηκε ἐπὶ χίλια ὀχτακόσια χρόνια ἀπὸ φυλὲς χριστιανομάχες.

Ἁγιασμένη Ἑλλάδα! Εἶσαι ἁγιασμένη, γιατὶ εἶσαι βασανισμένη. Κι ἡ κάθε γιορτή σου μνημονεύει κ᾿ ἕνα μαρτύριό σου. Τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ τὰ ῾κανες δικά σου πάθη, τὰ μαρτύρια τῶν ἁγίων εἶναι τὰ δικά σου μαρτύρια.

Δεν υπάρχει εισαγγελέας να δώσει εντολή να συλλάβουν τον απατεώνα-ψευδοπροφήτη;

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του π. Μαξίμου - Η Αποκάλυψις του Ανόμου.

Τρέξτε αφελείς να αγοράσετε!!!!

 

25 Μαρτίου 2013

Σχεδόν σάν σήμερα, 25 ^η πρός 26 ^η Μαρτίου με το Παλαιό Εορτολόγιο, (7 ^ηπρός 8 ^η Απριλίου με το Νέο Ημερ.), Σάββατο πρός Κυριακή μεσάνυκτα, του Σωτήριου έτους 2018 (κατά την ημέρα εκείνη θα έχουμε ΔΙΠΛΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ, δηλαδή Ευαγγελισμό και Πάσχα μαζί)  πρόκειται να γίνει η Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου μας, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, αλλά και με πάρα πολλές μαρτυρίες των Αγίων και θεοφόρων Πατέρων μας.

Αγία Γραφή:

καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ.

Ματθ. 24,4              Και απεκρίθη ο Ιησούς και τους είπε· “προσέχετε μήπως τυχόν σας πλανήση κανείς.

Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατήρ μου μόνος.

Ματθ. 24,36            Ως προς δε την ημέραν εκείνην και την ώραν της δευτέρας παρουσίας κανείς δεν γνωρίζει τίποτε, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, ει μη μόνον ο Πατήρ.

Ο αείμνηστος Ιωάννης Κορναράκης Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών:

Ἤδη, καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος –ἀκραῖος οἰκουμενιστής– συνέπλευσε μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ ἀνοίγματα πρὸς τοὺς οἰκουμενιστικοὺς χώρους. Ἔφερε καὶ αὐτός, πρὶν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, τὸν Πάπα στὴν Ἀθήνα, καὶ πανηγύρισε τὸ γεγονὸς μὲ φιέστες καὶ ἐκδηλώσεις μειοδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας.

Λίγο πρὶν ἔλθει ὁ Πάπας στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀφοῦ εἶχε ὀργανώσει τὰ πάντα γιὰ τὴν ὑποδοχή του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐκάλεσε τέσσερεις ὁμοτίμους καθηγητὲς Πανεπιστημίου –μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν ὑπογράφοντα τὸ παρόν– γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ συντάξει τὰ σχετικὰ κείμενα ποὺ θὰ διάβαζε ἐνώπιον τοῦ Πάπα, οὕτως ὥστε αὐτὰ νὰ ἔχουν ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο χαρακτῆρα. Ὡστόσο, προσωπικῶς διαπίστωσα ὅτι, τὰ συγκεκριμένα κείμενα ἀνεγνώσθησαν ἐνώπιον τοῦ Πάπα χωρὶς τὶς διορθώσεις μας. 

Ο αείμνηστος αγωνιστής Ιεράρχης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος (+1984) :

"...Διατί αγνοεί ο γνωμοδοτήσας ότι εν τη εκκλησιαστική ζωή και ιστορία επανειλημμένως η ευθιξία των Ορθοδόξων συνειδήσεων ωδήγησεν εις διακοπήν μνημοσύνου όχι μόνον προ Συνοδικής καταδίκης του ενόχου, αλλά και προ της διά ρητού Κανόνος παροχής τοιούτου δικαιώματος; Αναφέρω μίαν συγκεκριμένην περίπτωσιν. Όταν ο Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριος απέρριψε τον όρον "Θεοτόκος", πολλοί των υπ' αυτών Κληρικών έπαυσαν αμέσως το μνημόσυνόν του, καίτοι ακόμη ούτε ο Νεστόριος είχε δικασθή, ούτε ο όρος αυτός είχε δογματισθή δι' επισήμου Συνοδικής αποφάσεως, ούτε καν υπήρχεν ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ο δίδων δικαίωμα της παύσεως μνημοσύνου διά κηρυσσόμενα αιρετικά φρονήματα. Οι Κληρικοί ούτοι κατεδικάσθησαν Συνοδικώς υπό του Νεστορίου, ως αντικανονικώς ενεργήσαντες (αυτό ακριβώς ζητεί και δι' ημάς ο γνωμοδοτών!). Τί συνέβη μετά ταύτα; Πρώτον: Ο Άγιος Κύριλλος και ολόκληρος η Εκκλησία Αλεξανδρείας ηγνόησαν τελείως την καταδίκην των εν λόγω Κληρικών, επήνεσον αυτούς δι' ό,τι έπραξαν και εδέχοντο αυτούς εις εκκλησιαστικήν κοινωνίαν. Δεύτερον: Η μετ' ολίγον συνελθούσα Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος, εξετάσασαν την διδασκαλίαν του Νεστορίου και ευρούσα αυτήν μη Ορθόδοξον, κατεδίκασεν μεν αυτόν, εδικαίωσε δε όσους είχον παύσει το μνημόσυνόν του προ Συνοδικής καταδίκης, ως ορθώς ενεργήσαντας. Και ταύτα επαναλαμβάνομεν αιώνας όλους πριν υπάρξει επίσημον κανονικόν θέσπισμα (ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας) το οποίον να παρέχει ρητώς δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου "προ Συνοδικής διαγνώσεως"! Τα αγνοεί αυτά ο γνωμοδοτήσας;

...Ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας δεν αξιοί να έχη καταδικασθή υπό Οικουμενικής Συνόδου μία διδασκαλία ως αίρεσις, ίνα θεμελιωθή δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου του κηρρύσοντος ταύτην. Λέγει απλώς: "Δι' αίρεσιν τινά παρά των αγίων Συνόδων ή Πατέρων κατεγνωσμένην...". Αρκεί λοιπόν και η γνώμη των επί μέρους Πατέρων! (Άλλωστε ουκ ολίγα Δόγματα φέρονται εν τη ζωή και τη πράξει και τη διδασκαλία της Εκκλησίας και δεν έτυχον διατυπώσεως παρ' ουδεμιάς Οικουμενικής Συνόδου).
...Με ερωτά ο γνωμοδοτών: Έπρεπεν ο Πατριάρχης να ηρωτήση προηγουμένως εμέ αν ενέκρινον τα διάφορα διαβήματά του; Βεβαίως όχι! Ποίος είμαι εγώ ώστε να με ερωτήση ο Πατριάρχης; Θα ήτο τραγική δι' εμέ τοιαύτη αξίωσις! Είχον όμως μίαν άλην αξίωσιν: Να ερωτήση τας Συνόδους του 867, του 879, του 1009, του 1054, του 1341, του 1347, του 1351, του 1440, του 1441, του 1443, του 1450, του 1484, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895, να ερωτήση τους αγίους Πατέρας και τους σοφούς Διδασκάλους της Εκκλησίας, να ερωτήση τον άγιον Φώτιον, τον ιερόν Θεοφύλακτον, τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν, Συμεών τον Θεσσαλονίκης, τον άγιον Μάρκον Ευγενικό, τον Ευγένιον Βούλγαριν, τον Νικηφόρον Θεοτόκην, τον άγιον Νικόδημον, τον άγιον Νεκτάριον και λοιπούς και λοιπούς και λοιπούς, να ερωτήση πολλώ μάλλον, τας σεπτάς και θεοκινήτους Οικουμενικάς Συνόδους, αι οποίαι διά των αγίων και ιερών Κανόνων των απαγορεύουν, επί ποινή καθαιρέσεως, (ή όχι κ. Παναγόπουλε;), πάσαν συμπροσευχήν μετά αιρετικών, σχισματικών ή και ακοινωνήτων, και αν όλοι ενέκρινον τα διαβήματά του, τας δηλώσεις του, τας συμπροσευχάς του, τους εν γένει τρόπους του, τότε μάλιστα! Ουδείς θα είχε δικαίωμα να διαφωνήση, ουδείς να διαμαρτυρηθή, ουδείς να εμποδίση. Όταν όμως ο Παναγιώτατος ενεργή αντιθέτως προς Συνόδους, προς Πατέρας, προς Κανόνας, ως εάν πάντες αυτοί να μη είχον αληθινήν αγάπην και να μη ενδιεφέροντο διακαώς διά την πλήρωσιν του Κυρίου "ίνα πάντες εν ώσιν", αλλά να ήσαν πλήρεις μίσους και αδιαφορίας, τότε και ημείς δικαιούμεθα (δικαιούμεθα ή υποχρεούμεθα, εκόντες άκοντες;) να ενεργήσωμεν αντιθέτως προς τον Παναγιώτατον! Δι' ημάς υπέρ πάντα Πατριάρχην κείνται οι άγιοι Πατέρες, αι σεπταί Σύνοδοι, οι ιεροί Κανόνες. Και, ευρισκόμενοι τυχόν προ θλιβερών διλημμάτων υπακοής, θα προτιμήσωμεν (και ήδη προτιμώμεν) την υπακοήν προς τους Πατέρας, τας Συνόδους, τους Κανόνας! Λυπηρά και συγκλονιστικά τα οιαδήποτε διλήμματα, αλλ' όταν τίθενται, κάποια φευ! Η εκλογή πρέπει αφεύκτως να γίνη! Και δι' ημάς ερρίφθη ήδη ο κύβος! Ο Θεός μεθ' ημών!"

POLYELEOS: PSALM 135 (Tone V) - Monks of Simono Petra Monastery

Αββά Ισαάκ

Ο κόσμος αυτός ομοιάζει με μιάν διεφθαρμένην γυναίκα, η οποία με την επιθυμία του κάλλους, σύρει όσους την βλέπουν εις τον πόθον προς αυτήν,  και εκείνος, ο οποίος έστω και ολίγον θα αιχμαλωτισθεί από τον πόθο αυτού του κόσμου και περιπλακή με αυτόν, δεν δύναται να ελευθερωθή από τα χέρια του, μέχρις ότου τελειώση την ζωήν του. Και τότε. όταν τον απογυμνώση από όλα, τον πετά έξω από τον οίκον του κατά την ημέρα του θανάτου του, και τότε μόλις αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, ότι ο κόσμος αυτός ήτο πλάνος και απατεών. Εάν λοιπόν κανείς θέλη να εξλελθη από τον κόσμον αυτόν και να ειδή τας παγίδας του, ας μείνη μακράν αυτού και τότε θα ημπορέση να αντιληφθή την ασχημίαν του. 

(Υπόθεση ΙΓ Τόμος Α΄)

Γράφει ο Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος:

" Ἡ Νέα Ἐποχὴ φαίνεται ὅτι εἶναι ἡ ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου. Ἐμεῖς διαθέτουμε τοὺς μηχανισμοὺς γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε πόσο πανούργα εἶναι ἡ στρατηγικὴ τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως. Ἡ Ἐκκλησία πάντως εἶναι ἀποφασισμένη νὰ περιφρουρήσει τὴν πίστη της καὶ τὸν λαό της. Ἂς ἀφυπνισθοῦμε ὅλοι."


σ.σ. α) Διαθέτει πράγματι τους μηχανισμούς;   β) Μήπως θα μπορούσε ο  "Άγιος" Φθιώτιδος να μας εξηγήσει πως περιφρουρεί την Πίστη μας;
Την περιφρουρεί με την εισαγωγή της στο ΠΣΕ όπου "πάσαι αι χριστιανικαί Εκκλησίαι αποτελούσι μέρη ισοδύναμα και ισόκυρα της "Εκκλησίας";  (6ον άρθρο του Καταστατικού του ΠΣΕ το οποίο ως ιδρυτικό μέλος η "Ορθόδοξος Εκκλησία" έχει υπογράψει;;

Περιφρουρεί την Πίστη μας ο "Άγιος" Φθιώτιδος, οι δειλοκάρδιοι Ηγούμενοι του Αγίου Όρους και οι υπόλοιποι Αρχιερείς της Ελλαδικής Εκκλησίας,  κοινωνώντας με τον αρχιαιρεσιάρχη ολετήρα της Ορθοδοξίας κ. Βαρθολομαίο;; 
(Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Bενεδίκτου...)

Ταλαίπωρη Ορθοδοξία! Ενώ διαλαλούν  οι "Ποιμένες" σου ότι σε περιφρουρούν, σε σέρνουν και σε άγουν ως αρνίον επί σφαγήν. Στον πέλεκυ της αιρέσεως! Ζει, όμως, Κύριος….!