Tα οικουμενιστικά βήματα ειδικά στη Σύρο :

Ας θυμηθούν, όσοι παρακολουθούν τα θέματα αυτά, τα οικουμενιστικά βήματα ειδικά στη Σύρο: τον εκκλησιασμό των μαθητών, τη μια στην Παπική Εκκλησία και την άλλη στην Ορθόδοξη και την μετάδοση της Θ. Κοινωνίας εναλλάξ σε Ορθόδοξους και Παπικούς μαθητές, όπως μας το παρουσίασε προ ετών ο π. Θεόδωρος Ζήσης.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Τάδε έφη o Sotirio :

Ανεχώρησε νωρίς σήμερα το πρωί , Μεγάλης Τρίτης 30 Απρ. 2013 , ο πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος σε ηλικία 102 ετών ... 

102 χρόνια αγώνα που χρησίμευσαν ? 

Βουλευτήριον Σωτήρ, παρανομίας κατά σου, ιερείς και γραμματείς, φθόνω αθροίσαντες δεινώς, εις προδοσίαν εκίνησαν .... 

102 χρόνια αγώνα που χρησίμευσαν ? 

Για εκεί όπου θα αναπαύεται αιώνια στην καλύτερη περίπτωση κάθε επίσκοπος που μνημονεύει Βαρθολομαίο , κάθε ένας που μνημονεύει Βαρθολομαίο 

Για εκεί όπου θα αναπαύεται αιώνια στην καλύτερη περίπτωση κάθε επίσκοπος του Πάπα ,κάθε επίσκοπος του Παγκοσμίου Συμβουλίου "Εκκλησιών" και κάθε ένας που τους μνημονεύει .... 

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Το θαύμα της Αναστάσεως του τετραημέρου Λαζάρου

Simeron   Wordpress 

From the book Holy Fire the miracle fo Holy Saturday at the Tomb of Christ

The General Charles Warren

In 1867 he went to Jerusalem as a member of the Palestine Exploration Fund and conducted a series of excavations that lasted until 1870. Amongst his findings is a network of galleries located under the Dome of the Rock, as well as an underground water supply system that was later named after him (Warren Shaft). He also completed a detailed topographical map of the old city of Jerusalem.

A portion of the results of his excavations was published in his work entitled Underground Jerusalem that was published in 1876 in London. In a chapter of this work entitled “Holy Fire,” Warren speaks of all he knows of the miracle of Holy Saturday which was of particular interest to him. In the first paragraph of this chapter he poses a crucial question: “What is that fire?,” and immediately responds to his question:

«What is that fire which on Easter-eve lights up the lamps in the Holy Sepulchre?... That a miracle attends the ceremony, there cannot be a doubt.1

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Τί εἶναι Ὀρθοδοξία καὶ τί εἶναι παπισμός» του Φώτη Κόντογλου.

[...] Ἔκαμαν ἄνω κάτω σήμερον τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας, ἐχώρισαν τὸ ποίμνιόν της, τὸ ἐσκόρπισαν καὶ τρέχει σαστισμένον ἐδῶ καὶ ἐκεῖ. Μεταχειρίσθησαν πᾶν μέσον διὰ νὰ προσεταιρισθοῦν πάντα Ἕλληνα, ὁ ὁποῖος εἶναι τελείως ἀδιάφορος εἰς τὰ τῆς θρησκείας καὶ τὰς Ἐκκλησίας, ἢ ἄθεος καὶ ἐχθρός της, καὶ ὁ ὁποῖος προσποιεῖται ὅτι ἐνδιαφέρεται δι᾿ αὐτὴν καὶ διὰ τὴν τύχην της ἀπὸ ἰδιοτέλειαν ἢ ἀπὸ ἄλλην αἰτίαν, ὁλοτελῶς ξένην πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, ἂν καὶ διὰ νὰ μεταβληθοῦν οἱ τοιοῦτοι χλιαροὶ εἰς φιλοπαπικοὺς ζηλωτάς, δὲν ἐχρειάσθη καὶ μεγάλη προσπάθεια, διότι αὐτοὶ οἱ «Ὀρθόδοξοί της περιστάσεως» δὲν ἔχουν νὰ χάσουν τίποτε, ἐὰν καταστραφεῖ ἡ Ὀρθόδοξος ἀλήθεια, καὶ ἐπὶ πλέον ἡ φιλία τοῦ Παπισμοῦ ἠμπορεῖ νὰ προσφέρει πάντοτε πολλὰ ὀφέλη εἰς ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἔχει. Δι᾿ αὐτοὺς «οἱ λίθοι γενήσονται ἄρτοι». Ὡς ἐκ τούτου, πολλοὶ ὁποῦ ἦσαν προηγουμένως ἀδιάφοροι, καὶ πολλάκις σαρκασταὶ τῆς θρησκείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἔγιναν αἴφνης διαπρύσιοι κήρυκες τῆς Χριστιανικῆς «ἀγάπης», τὴν ὁποίαν μεταχειρίζονται ὡς προπέτασμα καπνοῦ διὰ τὸν πονηρὸν συνεταιρισμὸν τῶν μετὰ τῶν λατίνων. Ὁ σπαραγμὸς τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τοῦ ποιμνίου της, ἡ ἀναταραχὴ καὶ ἡ διχόνοια, αὐτὰ εἶναι οἱ θεάρεστοι καρποὶ τῆς πολιτείας τῶν κακῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας μας.
[...] Αὐτὰ εἶναι τὰ πρωτάκουστα δεινὰ τὰ ὁποῖα συνεσωρεύθησαν, ἐντὸς μερικῶν μόνον μηνῶν, ἐπάνω εἰς τὸ σῶμα τῆς πολυπαθοῦς Ὀρθοδοξίας, διὰ τὰ ὁποῖα θρηνοῦν οἱ Ἄγγελοι εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ οἱ πρωταίτιοι τῶν δεινῶν τούτων, οἱ κακοὶ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας μας, παρουσιάζουν ὡς ἀγάπην τὸν δαίμονα τῆς φιλοδοξίας ποὺ ἐμφωλεύει εἰς τὰς καρδίας των.

Η σύσταση και συμβουλή του Μ. Αντωνίου: «Μόνον μη μιάνετε εαυτούς μετά των Αρειανών»

Η οργή του Θεού έχει καταλάβει την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός θριαμβεύουν. Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο, που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου. Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια απο συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων. Αν παρακολουθήσει κανείς οικουμενίστικα συλλείτουργα και συμπροσευχές, σαν αυτό που έγινε στην Καμπέρα, στην Ζ' Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Συμβουλίου των δήθεν Εκκλησιών, και σαν αυτά που γίνονται συχνά με τη συμμετοχή ιερέων ομοφυλοφίλων που τολμούν και κρατούν το Άγιο Δισκοπότηρο και γυναικών επισκόπων και ιερειών, η εικόνα υπερβαίνει και το όραμα του Μ. Αντωνίου. Μόνη ελπίδα για να επανεύρει η Εκκλησία την ομορφιά της είναι η σύσταση και συμβουλή του Μ. Αντωνίου: «Μόνον μη μιάνετε εαυτούς μετά των Αρειανών». Μόνο να μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους. Επειδή μέχρι τώρα δεν το επράξαμε δυναμικά και αποφασιστικά, γι' αυτό παρατείνει ο Θεός επί έτη την οργή του, την αιχμαλωσία των Ορθοδόξων στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Μέχρι πότε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί θα επιτρέπουμε τα άλογα κτήνη, τους αιρετικούς, να λακτίζουν και να μιαίνουν τα Ιερά και τα Άγια της Ορθοδοξίας; Όσο απρακτούμε και βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανείς, το βδέλυγμα της ερημώσεως θα ίσταται εν τόπω αγίω.

O Kοσμάς :

4. Συνεχίζοντας ο αγαπητός Misha γράφει:

Παράθεση:

Eάν αυτός ο μεγάλος στάρετς π. Πορφύριος , όπως και ο γερ.Επιφάνιος, όπως και ο π. Ρωμανίδης είχε την πληροφορία από Θεού πως η Χάρις απώλετο (μη γενοιτο!!!) από την Ελλαδική Εκκλησία νομίζεις πως θα είχε τον ελάχιστο ενδοιασμό να εκφράσει παρρησία τον λόγο του;

Ο αγαπητός Misha, νομίζω ότι έχει διαπιστώσει το πόσο αγαπώ και εκτιμώ και τους τρεις πιό πάνω καλούς αυτούς κληρικούς, τον π. Πορφύριο, τον π. Επιφάνιο και τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη. Εύχομαι να προγεύονται ήδη την μακαριότητα του Παραδείσου. Εκείνο, όμως που δεν καταλαβαίνω, είναι το γιατί θα πρέπει να ψάχνουμε να δούμε τι πληροφορία, είχαν από το Θεό για την τυχόν απώλεια της Χάριτος από τη Νεοημερολογίτικη Εκκλησία! Διερωτώμαι αν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει την άποψη, ότι οι άγιοι για κάθε ζήτημα, λαμβάνουν «πληροφορία» από το Θεό. Ίσως! Αμφιβάλλω όμως, αν για ορισμένες απόψεις, ή ενέργειές τους είχαν αυτή την «πληροφόρηση», όπως ο π. Επιφάνιος για τα όσα έωλα έχει γράψει για τους Παλαιοημερολογίτες!
Δεν είναι αρκετά αυτά που λέει η Αγία Γραφή ( «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος» ( Τιτ. 3, 10-11), ή οι άγιοι Πατέρες να αποτειχιζόμαστε από τους αιρετικούς επισκόπους; Σήμερα, όλοι οι επίσκοποι του Νέου Ημερολογίου δεν είναι είτε απ΄ ευθείας αιρετικοί, ως Λατινόφρονες, ως Οικουμενιστές κτλ., είτε εκ πλαγίου, λόγω της «κοινωνίας» τους με τους απ΄ ευθείας αιρετικούς; Πρέπει να ψάχνουμε για επί πλέον «πληροφορίες» εκ του Θεού, για τη Χάρη του Θεού στο χώρο του Νέου Ημερολογίου;
Θα μου επιτραπεί να σημειώσω, ότι δεν θέλω να αποφαίνομαι περί του αν η Εκκλησία του Νέου Ημερολογίου έχει, η δεν έχει Χάρη. Αυτό δεν είναι δικό μου έργο. Εκείνο, που ενδιαφέρει εμένα είναι αν η Εκκλησία, στην οποία είμαι μέλος, είναι η πραγματική Εκκλησία του Χριστού! Αν έχει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος! Εγώ, σαν άτομο, εύχομαι να υπάρχει η Χάρη αυτή και στο Νέο Ημερολόγιο. Και να πάνε όλοι στον Παράδεισο. Να σωθούν όλοι οι άνθρωποι που ζουν, ή έζησαν στον κόσμο αυτό. Και δεν τα λέω αυτά, γιατί θέλω να κάνω τον καλό στους Νεοημερολογίτες. Άλλωστε σημασία, δεν έχει το τι λέω εγώ. Σημασία έχει τι διδάσκει η ίδια η Εκκλησία, με το στόμα των αγίων Πατέρων της. Αναγκάζομαι όμως, παρά τη θέλησή μου να χρησιμοποιήσω καμιά φορά ωμή γλώσσα, που δεν με εκφράζει από την άποψη συμπεριφοράς. Αυτό συμβαίνει, όταν είμαι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσω ορισμένους κακοήθειες εμπαθών ανθρώπων, ότι δήθεν η πραγματική Εκκλησία του Χριστού, δηλ. του Παλαιού Ημερολογίου, είναι σχίσμα και αίρεση, άνευ Χάριτος και σωτηρίας!
Στα πλαίσια αυτά χρησιμοποίησα σε προηγούμενη καταχώρησή μου, για μία μόνο φορά, την λέξη «εκκλησία», μέσα σε εισαγωγικά, για την Εκκλησία του Νέου Ημερολογίου, πράγμα το οποίο λύπησε τον αδελφό Misha. Όλες τις άλλες φορές αναφέρομαι στην Εκκλησία του Νέου Ημερολογίου, με κεφαλαίο το Ε, της λέξης Εκκλησία και χωρίς εισαγωγικά. Ας με συγχωρήσει ο αδελφός για τη λύπη που του προξένησα.

Hypocrisy: The Illness of our Time

By Metropolitan Seraphim of Kastoria

In Matins of Holy and Great Tuesday, which is chanted by custom in the evening of Holy and Great Monday, there will parade before us hypocrisy and the hypocrites, the theater and actors, and will feature the terrible "woe" which our Lord sent to the exponents of hypocrisy.

"Woe to you, scribes and pharisees, hypocrites! You shut the door of the kingdom of heaven in people’s faces... You give a tenth of your spices—mint, dill and cumin... You are like whitewashed tombs..." (Matthew 23:13-29).

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η  Εκκλησία  Παν-μυστήριον.

Δια τούτο η Εκκλησία είναι το μεγαλύτερον θαύμα όλων των κτιστών κόσμων, θαύμα το οποίον θαυμάζουν και οι Άγγελοι εις τους ουρανούς. Εις το μοναδικόν μήνυμά της, το θειότατον Ευαγγέλιόν της «επιθυμούσιν» ακόμη και οι «άγγελοι παρακύψαι», διότι και εις αυτούς γνωρίζεται «δια της Εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού» (Α΄ Πέτρ. 1, 12. Εφ. 3, 10). Ο Θεάνθρωπος Χριστός έχει ενώσει εις την Εκκλησίαν και έχει ανακεφαλαιώσει «πάντα… τα τε εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης» (Εφ. 1, 10), όλα τα μυστήρια του ουρανού και της γης έχουν συνενωθή εις εν μυστήριον και ούτως ενεφανίσθη το «μέγα μυστήριον», το παν-μυστήριον, η Εκκλησία. Το «μέγα» αυτό «μυστήριον» διαπερά όλα τα μέλη της Εκκλησίας, όλην την ζωήν των και όλας τας σχέσεις των. δια τούτο το παν εις την Εκκλησίαν είναι θαύμα, και το παν «υπέρ έννοιαν» μυστήριον. Εδώ δεν υπάρχει τίποτε μεμονωμένον, άσχετον και τυχαίον, τίποτε ασήμαντον και ολιγοσήμαντον, διότι τα πάντα είναι Θεανθρώπινα και κεχαριτωμένα, τα πάντα οργανικώς ηνωμένα εις εν θεανθρώπινον οργανισμόν, εις εν περιεκτικόν των πάντων θεανθρώπινον «μέγα μυστήριον» και παν-μυστήριον: την Ορθόδοξον Καθολικήν Εκκλησίαν.