Αφήνομεν κραυγήν πόνου δια το κατάντημά μας.

Μόνον τυφλοί τον νουν δεν δύνανται να ίδουν την απερίγραπτον ζημίαν που προσγίνεται εις την αδαμαντίνην Ορθοδοξίαν μας, επί μειώσει του γοήτρου της, επί συγχύσει των συνειδήσεων, επί στραβλώσει της αληθείας, από τας φιλενωτικάς ενεργείας από Ορθοδόξου πλευράς. Εις ποίου αγίου Πατρός της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον νουν ηδύνοτο να χωρέση η ιδέα της ενώσεως ή ενότητος, των Λατίνων εμμενόντων εις τας χωριζούσας από τον Θεόν αιρέσεις των; Ακόμη και οι ίδιοι οι Λατίνοι δεν δύνανται να πιστεύουν, ότι οι τοσάκις απωθηθέντες υπό των Ορθοδόξων, ότε τους εκάλουν πονήρως προς υποταγήν, τώρα, αντιστρεφομένων των όρων, ικετεύονται δια προσέγγισιν, ενότητα, ένωσιν, αγάπην! Και πότε όλα αυτά; Όταν οι πολυτρόπως καταστάντες αιρετικοί Κατόλικοι, είναι τόσον ευαίσθητοι εις τας «αληθείας» της «Εκκλησίας» των και δηλούν, ότι δεν πρόκειται εις το ελάχιστον να αποστούν εκ των γραμμών των! Αφήνομεν κραυγήν πόνου δια το κατάντημά μας. Εις τόσην καθίζησιν ορθοδόξου φρονήματος εφθάσαμεν, εις τόσην αφιλοτιμίαν, ώστε σπανίως να ακούεται μία φωνή διαμαρτυρίας, μία φωνή, ένα σφύριγμα ορθοδόξου ποιμένος, εν όψει επιδρομής των κατολίκων; Γνωρίζουν οι ημέτεροι, ότι οι Λατίνοι πανηγυρίζουν τον εκλατινισμόν μας;

ΤΙ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΔΙΝΟΥΜΕ.

Παίρνουμε την τροφή για την ψυχή μας, λέγει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος στον ΟΓ´ Λόγον των «Ασκητικών» του με τα εξής:

 «Ας μη νομίσης ότι ο άνθρωπος, που είναι δεμένος στα σωματικά πράγματα θα αποκτήση παρρησία ενώπιον του Θεού με την προσευχή. Ψυχή φιλάργυρη στερείται της σοφίας, ενώ ο ελεήμων σοφίζεται από το Πνεύμα. Η ελεημοσύνη τρέφει την γνώση στην ψυχή, όπως το έλαιον τρέφει την φλόγα του καντηλιού».

Τουλάχιστον δύο επί πλέον υπογραφές

English version follows below WW-II German Reparations Petition Χάρη σε σας, πάνω από 170.000 υπογραφές έχουν συλλεχθεί μέχρι σήμερα. Αγαπητοί φίλοι, Πρώτα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για την υποστήριξη του Αιτήματος, με την υπογραφή σας, που ζητά από την Γερμανική Κυβέρνηση να πληρώσει το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις, που έχουν επιδικασθεί στην Ελλάδα από διεθνείς συμφωνίες. Το Αίτημα έχει ήδη συγκεντρώσει πάνω από 170.000 υπογραφές, έχουμε ζητήσει την υποστήριξη όλων των Ελλήνων βουλευτών, και όπως ίσως θα γνωρίζετε έχει συγκροτηθεί στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους Ομάδα Εργασίας για το θέμα των Γερμανικών Αποζημιώσεων. Εάν ο κάθε ένας από εμάς εξασφάλιζε από φίλους και γνωστούς τουλάχιστον δύο επί πλέον υπογραφές θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε τις 500.000 υπογραφές. Θα εκτιμήσουμε πάρα πολύ την εξασφάλιση τουλάχιστον δύο επί πλέον υπογραφών από φίλους και γνωστούς σας στο Αίτημα μας που είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα http://www.greece.org/blogs/wwii/ Ευχαριστώ πάρα πολύ, Κώστας Τζάνος, Δρ Πυρηνικής Τεχνολογίας Για το Forum Hellenic Professors and PhDs του Ελληνικού Ηλεκτρονικού Κέντρου

WW-II German Reparations petition Thanks to you, over 170,000 signatures have been collected so far in support of WWII German Reparations to Greece. Dear Friends, First I would like to express my many thanks and appreciation for your support to our petition asking Germany to pay to Greece the long overdue war reparations and the forced occupation loan. The petition has gathered over 170,000 signatures, and if everyone of us would bring at least two more, we would exceed the number of 500,000. We would greatly appreciate it, if you would ask at least two of your friends to sign the petition, which is posted on http://www.greece.org/blogs/wwii/ Thank you very much, Constantine Tzanos, PhD For the Forum Hellenic Professors and PhDs of the Hellenic Electronic Center

Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου .....

......πως είναι λοιπόν νόμιμο και θεάρεστο να ενωθούμε με εκείνους από τους οποίους αποκοπήκαμε δίκαια και κανονικά , εφόσον παραμένουν αμετάβλητα στις αιρέσεις τους; Εάν το δεχθούμε αυτό ανατρέπουμε μονομιάς τα πάντα και καταργούμε την Ορθοδοξία... 

..... Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού ; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε , πόσο μάλλον η μνημόνευσης του, εκφώνως, και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεία Μυστήρια ; 
Αν αυτός ο Ίδιος που βρίσκεται μπροστά μας είναι η Αυτοαλήθεια , πως είναι δυνατό να ανεχθεί ένα τόσο μεγάλο ψεύδος , το να συγκατατάσσεται δηλαδή ο πάπας μεταξύ των λοιπών Ορθοδόξων πατριαρχών ; Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων ; Και πως θα τα ανεχτεί αυτά η ψυχή του Ορθοδόξου και δεν θα απομακρυνθεί αμέσως από την εκκλησιαστική κοινωνία αυτών πού τον μνημόνευσαν και δεν θα τους θεωρήσει ιεροκαπήλους ; 
Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού δεχόταν από παλιά την αναφορά του ονόματος του αρχιερέως ενώπιον των Αγίων Μυστήριων ως τελεία συγκοινωνία....

(Από το βιβλίο: Οι αγώνες των μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας)

ΠΑΤΗΡ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ:ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ

AN OPEN LETTER TO THE PATRIARCH OF GEORGIA

From the Monastery of Saint Shio of Mghvime

Christ the Lord called that Church the Catholic Church which maintains the true and saving confession of the Faith. It was for this confession that He called Peter blessed when He declared ‘….upon this rock [i.e., of right faith] I will build My church; and the gates of hell shall not prevail againt it (Matt. 16:18).’

                                                              Saint Maximos the Confessor

                                                                (Migne  PG, 132A)

‘We are orphans and fatherless…’

                                               (Lamentations of Jeremiah 5:3)

‘Whoso readeth, let him understand.’

                                                ( Matt. 24:15)

The Georgian Orthodox Church has decided to leave two major ecumenical bodies—the World Council of Churches (WCC) and the Conference of European Churches (CEC). The decision was taken at an emergency meeting of the Holy Synod following strong pressure from Georgia’s leading monasteries against further participation in the ecumenical movement. The following letter was chiefly written by Archimandrite George of the influential Shio-Mghvima Monastery.

In ancient Sodom there lived the righteous Lot and his family. Our long-suffering God, awaiting the conversion, the change of heart of the Sodomites, bestowed upon them all that they needed: air, water, food…life itself. Lot was for them a certain example of righteousness, a model for their correction. But in vain. The measure of lawlessness and sin overflowed; the Lord brought out the family of Lot and destroyed the city of Sodom by fire, thus taking away that life which He himself had granted.

Like unto Sodom becomes that church in which the abomination of heretical doctrines finds itself a lodging place. Long-suffering and merciful is the Lord, and just as the destruction of Sodom was delayed for the sake of righteous Lot, so too, for the sake of His righteous servants, for the time being He shall not withdraw the grace of the Holy Spirit from that church which is deviating into the heretical gloom so offensive to Him. But for how long? Where is that boundary beyond which lawlessness exceeds His long-suffering and mercy? If the time for an exodus like Lot’s is come, then such a time is the termination of the period [allowed for repentance], it is the time for the execution of the judgments of God, the time of righteous anger, the time for the taking away of the very Spirit of Life. The going forth from the midst of sin by the true children of the Church serves as an indication of the spiritual death of the hierarchy of a Local Church. And only then, when the Lord shall have led forth all of them, all those faithful to Him—His true Church, will the grace of His Holy Spirit completely abandon the assembly of those who have remained behind.

Lot forewarned his sons-in law of the approaching judgment, but was mocked by them. And his sons-in-law were burned together with all the Sodomites.

We also have the example of Nineveh. The Ninevites repented and the judgment of God was suspended. But what of Sodom? Was Sodom capable of changing? Sodom, in which there was not even a consciousness of the need for amendment?

1.   Ecumenism is heresy! That is quite clear. Moreover,it is the heresy of heresies.

2.   Of all the errors that so-called  ‘Ecumenism’  comprises, the most fundamental and profound is its error concerning the very nature of the Church itself. This is an ecclesiological heresy. It is contrary to the Nicean-Constantinopolitan confession of faith, for it asserts that there is no  ‘One,  Holy, Catholic, and Apostolic Church’.

3.   The so-called  ‘World Council of Churches’ already in its very name contains this contradiction of the Orthodox Christian doctrine concerning the Church. And in its  ‘Branch Theory’ it totally rejects this dogma. And the ‘Council’ endeavors to accomplish this fundamental rejection by its militant practice of  ‘religious pluralism’.

4.   The Orthodox Church, by participating in the activities of the aforementioned  ‘World Council of Churches’, declares her agreement with all its [the WCC’s] teachings and activities.By this very means she becomes a party to all the falsehood and errors of the Council. She becomes heretical to the degree that the Council itself is heretical.

5.   This heresy is introduced even more deeply into the body of the Church by the participation of her hierarchy in the various forms of liturgical concelebrations conducted by the institutions of the Council in the course of its routine activities.

Γιατί έρχονται οι πειρασμοί:

Μας το εξηγεί με σαφήνεια ο Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος στην «Β/ Εκατοντάδα κεφαλαίων», με τα εξής: 

Ο Θεός επιτρέπει να μας έρχονται πειρασμοί ανάλογα με την αρρώστια των παθών και τη σήψη της αμαρτίας, που είναι μέσα μας, και μας ετοιμάζει το πικρόν φάρμακον των κριμάτων του, είτε δριμύτερον είτε ηπιώτερον. Αν η ύλη της αμαρτίας μέσα μας αντιμετωπίζεται και θεραπεύεται εύκολα, αποτελείται δηλαδή από λογισμούς φιληδονίας και φιλοζωϊας, τότε το ποτήρι των πειρασμών, μας δίδεται ανακατεμένο με συμπάθεια από τον Γιατρό των ψυχών μας, γιατί σφάλλουμε σε ανθρώπινα νοήματα και επηρεαζόμαστε ακόμη από τα ανθρώπινα. Εάν όμως η ύλη είναι δυσκολοθεράπευτη και έχει προχωρήσει σε βάθος και προκαλεί σήψη θανάσιμη, καθώς αποτελείται από λογισμούς αλαζονείας και άκρας υπερηφανείας, τότε το ποτήρι των πειρασμών, μας δίδεται χωρίς αραίωση, με ρυθμό δριμύτατον, ώστε μέσα στην φωτιά των αλλεπαλλήλων πειρασμών να λιώση και να υποχωρήση η νόσος με την ταπείνωση και έτσι να φύγη από τις ψυχές μας. Και αφού ξεπλύνουμε με δάκρυα τους αλμυρούς λογισμούς, να παρουσιασθούμε καθαροί μέσα στο φως της ταπεινώσεως στον Γιατρό των ψυχών μας». 

Οι αμαρτωλές «καινοτομίες» της Αγγλικανικής "Εκκλησίας"

Σάλο και πολλές συζητήσεις έχει προκαλέσει η απόφαση της Αγγλικανικής Εκκλησίας να χειροτονεί ομοφυλόφιλους επισκόπους. Πριν από λίγες μέρες με «τιμή» και «καμάρι» η Εκκλησία των αγγλικανών αποφάσισε να άρει την απαγόρευση ανάρρησης στο επισκοπικό αξίωμα ομοφυλόφιλων ιερέων. Το επίσης εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση, που αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο στη Βρετανία αντιλαμβάνονται την έννοια της Εκκλησίας, είναι ότι θέτουν ως μοναδικό όρο για τη χειροτονία οι εν λόγω ιερείς να μην είναι παντρεμένοι με gay γάμο!

Αποφάσισαν δηλαδή να πουν «ναι» στη χειροτονία ομοφυλόφιλων ιερέων, αρκεί αυτοί να αναλάβουν δέσμευση αγαμίας, ακόμα και αν έχουν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης με το «έτερόν τους ήμισυ».

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΠΡΟΣ «ΚΟΙΝΟΝ ΠΟΤΗΡΙΟΝ» ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΩΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ;

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση

Ἡ ἐμπλοκή τοῦ Πάπα εἰς τούς ἑορτασμούς ἀποσκοπεῖ εἰς τήν προβολήν τοῦ πρωτείου του καί τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ

TO 2013 συμπληρώνονται χίλια ἑπτακόσια ἔτη (1700) ἀπό την ἔκδοση τοῦ γνωστοῦ «Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων» (313), το ὁποῖο συνυπέγραψαν οἱ δύο τότε συναυτοκράτορες Μ.Κωνσταντῖνος και Λικίνιος. Με ἀφορμή τήν ἐπέτειο αὐτή ὀργανώνονται ἀπότήν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ἑορταστικές ἐκδηλώσεις, λόγῳ τοῦ ὅτι μία σερβική πόλις θεωρεῖται γενέτειρα τοῦ Μ. Κωνσταντίνου.

1. Τό «Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων» εὐνοοῦσε τό Χριστιανισμό καί ἄνοιγε τόν δρόμο γιά τό πρῶτο στηνἱστορία χριστιανικό κράτος.

Κατά τήν ἐπικρατέστερη πράγματι στήν ἱστορική ἔρευνα ἄποψη ὁ Μ.Κωνσταντῖνος γεννήθηκε στην Ναϊσσό τῆς Ἄνω Μοισίας, στήν σημερινή πόλη Νίς τῆς Σερβίας, ὄχι πρό τοῦ 280, ἴσως τό 288, ὡς υἱός τοῦ Ρωμαίου ἀξιωματικοῦ Κωνσταντίου Χλωροῦ, μετέπειτα καίσαρος καί αὐγούστου, καί τῆς Ἑλληνίδος Ἑλένης, ἀπό τό Δρέπανο τῆς Βιθυνίας, τό ὁποῖο μετονομάσθηκε στη συνέχεια ἀπό τόν αὐτοκράτορα υἱό της, Μ.Κωνσταντῖνο,προς τιμήν της σε Ἑλενόπολη [1].

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ο αείμνηστος Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος για τη διακοπή μνημοσύνου και την αποτείχιση από τους οικουμενιστές

  Πηγή : http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/

Ο αείμνηστος αγωνιστής Ιεράρχης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος (+1984), υπήρξε ο πρώτος, εκ των νεοημερολογιτών Επισκόπων της Ελλάδος, που είχε διακόψει το μνημόσυνο του ονόματος του αιρετικού πατριάρχου Αθηναγόρα. Αυτό συνέβη το 1970. Όπως και σήμερα πολεμούνται οι αποτειχιζόμενοι από τους οικουμενιστές ψευδοποιμένες, από δήθεν αδελφούς ορθοδόξους και μάλιστα "αντιοικουμενιστές", έτσι και ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος πολεμήθηκε την εποχή εκείνη, τόσο από την τότε Ιερά Σύνοδο της κρατούσης Εκκλησίας, όσο και από "θεολόγους" και "επιστήμονες" της εποχής. Ένας από αυτούς, ο Ιωάννης Παναγόπουλος, δικηγόρος, γνώστης τάχα και του κανονικού δικαίου της Εκκλησίας και φίλος του Αθηναγόρα, επέκρινε σφοδρότατα τον Αμβρόσιο, αλλά και τους άλλους δύο Επισκόπους που αποτειχίσθηκαν από τον Αθηναγόρα (Φλωρίνης Αυγουστίνο και Παραμυθίας Παύλο), χαρακτηρίζοντας τη διακοπή του μνημοσύνου ως αντικανονική και απαιτώντας την τιμωρία τους. Παραθέτουμε από την απάντηση του Μητροπολίτου Αμβροσίου (δημοσιεύθηκε στον "Ορθόδοξο Τύπο" στις 15-4-1971) ορισμένα αποσπάσματα προς ωφέλεια των αδελφών μας που έχουν πειστεί από τους σημερινούς πολέμιους της αποτείχισης ότι με τη διακοπή της κοινωνίας με τους οικουμενιστές ψευδεπισκόπους δήθεν τιθόμαστε εκτός Εκκλησίας. Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί να υπάρχει τέτοια πολεμική ενάντια στην Αποτείχιση. Η απάντηση είναι απλή. Αποτείχιση και διακοπή μνημοσύνου σημαίνει για τον κληρικό που θα την τολμήσει καθαίρεση και στέρηση του κρατικού μισθού, για τον λαϊκό, όνειδος και περιφρόνηση. Οι "συντηρητικοί" "αντιοικουμενιστές" ελεγχόμενοι από την συνείδησή τους ως κοινωνούντες με τους οικουμενιστές, προσπαθούν να πείσουν τους ορθοδόξους χριστιανούς, μα περισσότερο τον ίδιο τους τον εαυτό, ότι η Αποτείχιση είναι άκρο, η διακοπή του μνημοσύνου παρεκτροπή από την "βασιλική οδό" που τάχα αυτοί βαδίζουν. Η εκκλησιαστική ιστορία και οι πράξεις των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας βοούν, όμως αυτοί στην καλύτερη περίπτωση κωφεύουν , αν δεν θεωρούν την προβαλλόμενη στάση των Πατέρων ως παλαιοημερολογιτικό τέχνασμα. Αφού δεν ακούν τους Πατέρες, ας ακούσουν έναν δικό τους Επίσκοπο, από τους λίγους αγωνιστές που έβγαλε η επίσημη Εκκλησία. 

Γράφει ο αείμνηστος Αμβρόσιος:

"...Διατί αγνοεί ο γνωμοδοτήσας ότι εν τη εκκλησιαστική ζωή και ιστορία επανειλημμένως η ευθιξία των Ορθοδόξων συνειδήσεων ωδήγησεν εις διακοπήν μνημοσύνου όχι μόνον προ Συνοδικής καταδίκης του ενόχου, αλλά και προ της διά ρητού Κανόνος παροχής τοιούτου δικαιώματος; Αναφέρω μίαν συγκεκριμένην περίπτωσιν. Όταν ο Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριος απέρριψε τον όρον "Θεοτόκος", πολλοί των υπ' αυτών Κληρικών έπαυσαν αμέσως το μνημόσυνόν του, καίτοι ακόμη ούτε ο Νεστόριος είχε δικασθή, ούτε ο όρος αυτός είχε δογματισθή δι' επισήμου Συνοδικής αποφάσεως, ούτε καν υπήρχεν ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ο δίδων δικαίωμα της παύσεως μνημοσύνου διά κηρυσσόμενα αιρετικά φρονήματα. Οι Κληρικοί ούτοι κατεδικάσθησαν Συνοδικώς υπό του Νεστορίου, ως αντικανονικώς ενεργήσαντες (αυτό ακριβώς ζητεί και δι' ημάς ο γνωμοδοτών!). Τί συνέβη μετά ταύτα; Πρώτον: Ο Άγιος Κύριλλος και ολόκληρος η Εκκλησία Αλεξανδρείας ηγνόησαν τελείως την καταδίκην των εν λόγω Κληρικών, επήνεσον αυτούς δι' ό,τι έπραξαν και εδέχοντο αυτούς εις εκκλησιαστικήν κοινωνίαν. Δεύτερον: Η μετ' ολίγον συνελθούσα Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος, εξετάσασαν την διδασκαλίαν του Νεστορίου και ευρούσα αυτήν μη Ορθόδοξον, κατεδίκασεν μεν αυτόν, εδικαίωσε δε όσους είχον παύσει το μνημόσυνόν του προ Συνοδικής καταδίκης, ως ορθώς ενεργήσαντας. Και ταύτα επαναλαμβάνομεν αιώνας όλους πριν υπάρξει επίσημον κανονικόν θέσπισμα (ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας) το οποίον να παρέχει ρητώς δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου "προ Συνοδικής διαγνώσεως"! Τα αγνοεί αυτά ο γνωμοδοτήσας;
...Ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας δεν αξιοί να έχη καταδικασθή υπό Οικουμενικής Συνόδου μία διδασκαλία ως αίρεσις, ίνα θεμελιωθή δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου του κηρρύσοντος ταύτην. Λέγει απλώς: "Δι' αίρεσιν τινά παρά των αγίων Συνόδων ή Πατέρων κατεγνωσμένην...". Αρκεί λοιπόν και η γνώμη των επί μέρους Πατέρων! (Άλλωστε ουκ ολίγα Δόγματα φέρονται εν τη ζωή και τη πράξει και τη διδασκαλία της Εκκλησίας και δεν έτυχον διατυπώσεως παρ' ουδεμιάς Οικουμενικής Συνόδου).
...Με ερωτά ο γνωμοδοτών:  Έπρεπεν ο Πατριάρχης να ηρωτήση προηγουμένως εμέ αν ενέκρινον τα διάφορα διαβήματά του; Βεβαίως όχι! Ποίος είμαι εγώ ώστε να με ερωτήση ο Πατριάρχης; Θα ήτο τραγική δι' εμέ τοιαύτη αξίωσις! Είχον όμως μίαν άλην αξίωσιν: Να ερωτήση τας Συνόδους του 867, του 879, του 1009, του 1054, του 1341, του 1347, του 1351, του 1440, του 1441, του 1443, του 1450, του 1484, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895, να ερωτήση τους αγίους Πατέρας και τους σοφούς Διδασκάλους της Εκκλησίας, να ερωτήση τον άγιον Φώτιον, τον ιερόν Θεοφύλακτον, τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν, Συμεών τον Θεσσαλονίκης, τον άγιον Μάρκον Ευγενικό, τον Ευγένιον Βούλγαριν, τον Νικηφόρον Θεοτόκην, τον άγιον Νικόδημον, τον άγιον Νεκτάριον και λοιπούς και λοιπούς και λοιπούς, να ερωτήση πολλώ μάλλον, τας σεπτάς και θεοκινήτους Οικουμενικάς Συνόδους, αι οποίαι διά των αγίων και ιερών Κανόνων των απαγορεύουν, επί ποινή καθαιρέσεως, (ή όχι κ. Παναγόπουλε;), πάσαν συμπροσευχήν μετά αιρετικών, σχισματικών ή και ακοινωνήτων, και αν όλοι ενέκρινον τα διαβήματά του, τας δηλώσεις του, τας συμπροσευχάς του, τους εν γένει τρόπους του, τότε μάλιστα! Ουδείς θα είχε δικαίωμα να διαφωνήση, ουδείς να διαμαρτυρηθή, ουδείς να εμποδίση. Όταν όμως ο Παναγιώτατος ενεργή αντιθέτως προς  Συνόδους, προς Πατέρας, προς Κανόνας, ως εάν πάντες αυτοί να μη είχον αληθινήν αγάπην και να μη ενδιεφέροντο διακαώς διά την πλήρωσιν του Κυρίου "ίνα πάντες εν ώσιν", αλλά να ήσαν πλήρεις μίσους και αδιαφορίας, τότε και ημείς δικαιούμεθα (δικαιούμεθα ή υποχρεούμεθα, εκόντες άκοντες;) να ενεργήσωμεν αντιθέτως προς τον Παναγιώτατον! Δι' ημάς υπέρ πάντα Πατριάρχην κείνται οι άγιοι Πατέρες, αι σεπταί Σύνοδοι, οι ιεροί Κανόνες. Και, ευρισκόμενοι τυχόν προ θλιβερών διλημμάτων υπακοής, θα προτιμήσωμεν (και ήδη προτιμώμεν) την υπακοήν προς τους Πατέρας, τας Συνόδους, τους Κανόνας! Λυπηρά και συγκλονιστικά τα οιαδήποτε διλήμματα, αλλ' όταν τίθενται, κάποια φευ! Η εκλογή πρέπει αφεύκτως να γίνη! Και δι' ημάς ερρίφθη ήδη ο κύβος! Ο Θεός μεθ' ημών!" 

Η αγάπη της Εκκλησίας και η αγάπη των Οικουμενιστών.

Η υμνηθείσα υπό της Εκκλησίας αγάπη και ταμιευομένη εν αυτή, είναι πολύ διάφορος εκείνης την οποίαν αντιλαμβάνονται οι Οικουμενιστές. Εκείνη είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, αγία, καθαρά, υγιής, θεοφιλής, ειρηνική, αναμάρτητος, θεόπτις, θύρα μυστηρίων, μεστή ελέους, αληθώς φιλάνθρωπος, προσευχομένη, θείως αγαπώσα, αθάνατος, αιωνία, φωτεινή, άφοβος, τολμώσα, θυσιαζομένη…                                                                                                                                                                                                                

Η αγάπη των Οικουμενιστών είναι ανθρωπίνη, συναισθηματική, νοσηρά, ψευδής, καρπός της πεπτωκυίας φύσεως, άπελπις, αφιλόθεος, κατά βάθος αφιλάνθρωπος, πεπλανημένη και πλανώσα, «έχουσα την μόρφωσιν της ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένη», μη πιστεύουσα αληθώς εις Θεόν, εχθρά τω Θεώ, γέννημα αμαρτωλού βίου, έμφοβος, δειλή, μη εμπρέπουσα χριστιανοίς, αφιλόκαλος, αντιευαγγελική, εμπαθής, του διαβόλου έγγονος. Αυτήν την «αγάπην» κατεδίκασεν ο Χριστός, οι Προφήται, οι Απόστολοι, οι Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Ιησούς έφερε στους ανθρώπους ουρανίαν αγάπην, η οποία λυτρώνει, σώζει την ψυχήν, θεώνει τον άνθρωπον. Οι Οικουμενιστές  προσφέρουν άλλην αγάπην, γηίνην, σαρκικήν, αγάπην των ανθρωπίνων μέτρων. Και επ’  αυτής της αγάπης θέλουν να οικοδομήσουν την ενότητα των «Εκκλησιών». Και καθ’  ον χρόνον γίνεται αυτή η νόθος ενοποίησις, έχει ήδη καταστραφή το υγιές θεμέλιον της ενότητος!...                                                                                                                                                                                                               
Ολίγοι μόνον, φανεροί και αφανείς, συντηρούν  εις τα βάθη των τον θησαυρόν της Ορθοδοξίας. Και των ολίγων αυτών οι φωνές, αν και θα νομισθή ότι θα σβήσουν προ της θαλάσσης των Οικουμενιστών, εν τούτοις θα ακούωνται ομολογούντες την «μη έχουσα σπίλον ή ρυτίδα» Ορθοδοξίαν μας. Το δε εν είδει πυρίνων γλωσσών κατελθόν Άγιον Πνεύμα θα καλή τους λαούς εις ενότητα δια της Εκκλησίας, και εν τη Εκκλησία. Ιδού τι επακριβώς σημαίνει η φωνή του αγίου Πνεύματος: «Εις ενότητα πάντας εκάλεσε»…