Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου .....

......πως είναι λοιπόν νόμιμο και θεάρεστο να ενωθούμε με εκείνους από τους οποίους αποκοπήκαμε δίκαια και κανονικά , εφόσον παραμένουν αμετάβλητα στις αιρέσεις τους; Εάν το δεχθούμε αυτό ανατρέπουμε μονομιάς τα πάντα και καταργούμε την Ορθοδοξία... 

..... Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού ; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε , πόσο μάλλον η μνημόνευσης του, εκφώνως, και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεία Μυστήρια ; 
Αν αυτός ο Ίδιος που βρίσκεται μπροστά μας είναι η Αυτοαλήθεια , πως είναι δυνατό να ανεχθεί ένα τόσο μεγάλο ψεύδος , το να συγκατατάσσεται δηλαδή ο πάπας μεταξύ των λοιπών Ορθοδόξων πατριαρχών ; Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων ; Και πως θα τα ανεχτεί αυτά η ψυχή του Ορθοδόξου και δεν θα απομακρυνθεί αμέσως από την εκκλησιαστική κοινωνία αυτών πού τον μνημόνευσαν και δεν θα τους θεωρήσει ιεροκαπήλους ; 
Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού δεχόταν από παλιά την αναφορά του ονόματος του αρχιερέως ενώπιον των Αγίων Μυστήριων ως τελεία συγκοινωνία....

(Από το βιβλίο: Οι αγώνες των μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας)