Αι αιτίαι της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἑρμηνεύοντας τὸ ψαλμικὸ «Ἠγάπησα δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησα ἀνομίαν» γράφει «Ἐπειδή, μετὰ τὴν τροπὴν, τὴν ὁποίαν ἔπαθεν ὁ ἄνθρωπος, ἡ ἀνθρώπινη φύσις ἐγκατέλειψε τὴν δικαιοσύνην καὶ ἠγάπησεν τὴν ἀνομίαν, διὰ τοῦτο ὁ

Μονογενὴς ἔγινεν ἄνθρωπος, ἐπανορθώνων εἰς ἑαυτὸν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, ὥστε νὰ ἀγαπᾶ τὴν δικαιοσύνην καὶ νὰ μισῆ τὴν ἀνομίαν, τοῦτο δὲ ἦτο καὶ ἡ αἰτία τῆς ἐνανθρωπήσεως».

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς μᾶς λέει:

 H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Περί του παπα-Ακακίου.

Στο Κελλί της Κερασιάς Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος ζούσαν Ρώσοι μοναχοί. Τελευταίος της παλαιάς συνοδείας ήταν ο Ελληνο-Ρώσος παπα -Ακάκιος, ο οποίος είχε υποτακτικούς δύο αδέλφια από τη Μυτιλήνη• τον παπά- Αβέρκιο και τον μοναχό Πρόχορο. 
Κάποτε ανέβηκαν στην κορυφή του  Άθωνος και διανυκτέρευσαν στο Κάθισμα της Παναγίας, εκεί που είχε εμφανισθεί η Παναγία στον όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη. Ο παπα-Αβέρκιος, ενώ του είπε ο Γέροντάς του να μην πάει, πήγε να κοιμηθεί σ' ένα, μοναχικό κελλί και κλείδωσε την πόρτα. Το βράδυ, του παρουσιάσθηκε ο δαίμονας και τον έδειρε. Ο παπα-Αβέρκιος φώναζε. Πήγε ο Γέροντας Ακάκιος, πήρε τον σταυρό, έκανε μια προσευχή, αλλά ο δαίμονας δεν έφευγε και ο παπα-Αβέρκιος αδυνατούσε ν' ανοίξει και την πόρτα. Τότε ο παπα-Ακάκιος πήγε από το παράθυρο και λέγει στον δαίμονα: Με ποιο δικαίωμα εσύ κτυπάς τον δικό μου υποτακτικό; Με τα λόγια αυτά ο δαίμονας εξαφανίσθηκε, γιατί είναι γνωστό πως μόνο ο Γέροντας έχει δικαίωμα επί του υποτακτικού του, και έτσι φάνηκε η πνευματική υπεροχή του Γέροντος και το επικίνδυνο της ανυπακοής.

Παναγία η Νιαμονίτισσα

 Η μυροβόλος Χίος, η « παιπαλόεσσα » , κατά τον Όμηρο, για το βραχώδες και ορεινό έδαφός της, εθεωρείτο από τους αρχαίους « ως μία των Μακάρων νήσων » για τα φυσικά της πλεονεκτήματα. 

Αυτή η ονομασία θα της ταίριαζε μεταφορικά και για την ευλάβεια των κατοίκων της. Στην αρχαιότητα ήταν γεμάτη αγάλματα και ειδωλολατρικούς ναούς. Αλλά και στη χριστιανική εποχή το πλήθος των ιερών ναών της, κινεί την περιέργεια του κάθε επισκέπτου. « Η χιακή κοινωνία σημειώνει ο Μ. Ιουστινιάνης το 1606, είναι ευλαβέστατη , ενώ ο κλήρος της, πολύ πιο αξιόλογος από άλλων περιοχών » . Έχει επίσης να επιδείξει πολλούς αγίους και πολλά μοναστήρια. 
Λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού, στους πρόποδες του Προβάτου όρους, προβάλλει το πιο αξιόλογο μοναστήρι της Χίου, η παλαίφατη Νέα Μονή. Το πατριαρχικό αυτό σταυροπήγιο , με τα βασιλικά χρυσόβουλα και τα περίφημα ψηφιδωτά, είναι οχυρωμένο από φυσικά και τεχνητά τείχη και πύργους, τμήματα των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα. 
Οι κτιριακές εργασίες της μονής άρχισαν το 1034 από τους χιώτες Νικήτα, Ιωσήφ και Ιωάννη. Πολύτιμο συμπαραστάτη στην προσπάθεια τους αυτή είχαν τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θʼ τον Μονομάχο. 
Στα ιστορικά της μονής είναι διάχυτη η παράδοση για τη θαυμαστή εύρεση τής Παναγίας Νιαμονίτισσας. Αυτή τη θαυματουργή εικόνα ανακάλυψαν μέσα σε πυκνό δάσος οι τρεις κτίτορες , τριγυρισμένη από αδιαπέραστα βάτα και χαμόκλαδα. 
Η θεία μορφή τής Θεοτόκου παριστάνεται σε μια ιδιότυπη και μοναδική στάση : Κρατά στα χέρια το θείο Βρέφος ,αλλά εικονίζεται όρθια , με ανοιχτή τη μητρική αγκαλιά και τα πόδια σε στάση βηματισμού. 
Η ιερή εικόνα της Νιαμονίτισσας σώζεται συχνά η ίδια θαυματουργικά από πυρκαγιές , αλλά και σώζει από σφαγές, επιδρομές και λοιπές περιπέτειες, που δοκίμασε η Νέα Μονή στην ιστορική διαδρομή της.

Ἐκπαιδευτικός ἀποκαθήλωσεν ἱερά σύμβολα ἀπό σχολεῖον!

Η χριστιανική κατεδάφιση ἐπὶ θύραις! Οἱ εὐρωπαϊκοὶ θεσμοὶ «ἄναψαν τὸ πράσινο φῶς» γιὰ τὴν πλήρη καὶ σύντομη ἀποχριστιανοποίηση τῆς γηραιᾶς ἠπείρου. Τὰ εὐρωπαϊκὰ δικαστήρια δικαιώνουν συνεχῶς ὅσους καταφεύγουν σ᾽ αὐτὰ, γιὰ τὴν ἀποκαθήλωση τῶν χριστιανικῶν συμβόλων. Ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἀποθρασύνει πολλοὺς

χριστιανομάχους στὴ χώρα μας, οἱ ὁποῖοι δὲ βλέπουν τὴν ὥρα νὰ θέσουν στὸ περιθώριο τὴν Ἐκκλησία μας. Πρὶν λίγο καιρὸ ἐκπαιδευτικὸς στὴν Αἰτωλοακαρνανία ἀποκαθήλωσε χωρὶς νὰ ρωτήσει κανένα τὶς ἱερὲς εἰκόνες καὶ ὅ,τι ἱερὸ σύμβολο ὑπῆρχε στὸ διδακτήριο!

Βεβαίως προκλήθηκε σάλος ἀπὸ τὴν ἱεροσυλία τοῦ φανατικοῦ ἀντιχριστιανοῦ καὶ διατάχτηκε ἐναντίον του ἡ προβλεπόμενη πειθαρχικὴ διαδικασία. Δὲν γνωρίζουμε

τήν συνέχεια τῆς ὑπόθεσης, ὅμως ἀνησυχοῦμε βαθύτατα γιὰ τὰ τεκταινόμενα. Ἔχουμε εἰσέλθει σὲ φάση εὐθείας σύγκρουσης μὲ τὶς ἀντίχριστες δυνάμεις. Βλέπουμε μὲ ἀγωνία νὰ ἀναβιώνουν τακτικὲς πολὺ χειρότερες καὶ ἀπὸ ἐκεῖνες τῶν μαρξιστικῶν καθεστώτων τοῦ περασμένου αἰώνα, διότι τώρα ἔχουν τὸ χαρακτῆρα δῆθεν τοῦ

«σεβασμοῦ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀνεξιθρησκίας», τοῦ «πολιτισμοῦ», τῆς «δημοκρατίας»! Γίνονται δῆθεν γιὰ τὸ «καλὸ τῆς κοινωνίας» καὶ γιὰ «τὶς ἀνάγκες τῶν

σύγχρονων καιρῶν»! Ὅπως πάντα ὁ διάβολος χρυσώνει τὸ χάπι τοῦ ἀφανισμοῦ μας, γιὰ νὰ τὸ καταπιοῦμε χωρὶς σοβαρὴ ἀντίδραση!  

"Ο.Τ"

ΔΙΟΡΡΥΘΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Μέσα  στὴν Ἐκκλησία ὑπάρχουν ὅλες οἱ κατηγορίες ἀνθρώπων. Οἱ ἐνάρετοι καὶ οἱ ἀσεβεῖς, οἱ ἔμπειροι καὶ οἱ ἄπειροι, οἱ ἱκανοὶ καὶ οἱ ἀδύναμοι, οἱ μορφωμένοι καὶ οἱ ἀμόρφωτοι, οἱ πλούσιοι καὶ οἱ φτωχοί, οἱ ταπεινοὶ καὶ οἱ ὑπερήφανοι κ.λπ. Ἡ συνύπαρξη καὶ ἡ συνεργασία ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι δύσκολη ὑπόθεση. Καὶ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς ὅτι ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι τὸ θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετῶν, ποὺ καλοῦνται νὰ ἀποκτήσουν οἱ χριστιανοὶ εἶναι ἡ ταπείνωση!

Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ ἀναφερθῶ σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἀρνητικὰ φαινόμενα, τὸ ὁποῖο γίνεται πηγὴ προβλημάτων στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Μερικοὶ ἰδιόρρυθμοι χριστιανοί, συνήθως νεαρῆς ἡλικίας, ἐπισκέπτονται γνωστοὺς Γέροντες τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ καὶ διαφόρων μοναστηριῶν ἐκτὸς τοῦ Ὄρους, καὶ τοὺς ματαφέρουν πληροφορίες γιὰ ὅσα συμβαίνουν στὸν κόσμο καὶ ζητοῦν ἀπὸ ἐκείνους νὰ μάθουν ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση τους, ἀλλὰ καὶ τί πρόκειται νὰ συμβεῖ στὸ κοντινὸ καὶ ἀπώτερο μέλλον. Στὴ συνέχεια παίρνουν τὶς προσωπικὲς γνῶμες τῶν ἀνυποψίαστων Γερόντων, τὶς ἀπολυτοποιοῦν, τὶς δένουν κόμπο καὶ τὶς ἐμφανίζουν στοὺς γνωστοὺς καὶ φίλους τους, ὡς προφητικὲς μιὰ καὶ οἱ Γέροντες, κατὰ τὴν ἐσφαλμένη τους ἄποψη, εἶναι ἐκφραστὲς τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ! Ἡ τακτικὴ αὐτή, τῶν κατὰ τὰ ἄλλα συμπαθητικῶν ἀδελφῶν, εἶναι ἀπαράδεκτη καὶ δὲν ὠφελεῖ σὲ τίποτα. Τροφοδοτεῖ ὅμως τοὺς ὀκνηροὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν κάνουν πνευματικὸ ἀγώνα καὶ ἀρέσκονται στὸ θρησκευτικὸ κουτσομπολιὸ καὶ τὴν κατάκριση. Ὅποιος θελήσει νὰ ἐμποδίσει τὰ πνευματικὰ αὐτὰ τέκνα τῶν Γερόντων, ἀμέσως μπαίνει στὸ στόχαστρό τους καὶ τὸν ἐμφανίζουν ἀσεβῆ. Παρανοοῦν τὰ λόγια του, διαστρέφουν τὸ ἔργο του καὶ τὸν συκοφαντοῦν χωρὶς οἶκτο. Ἀρνοῦνται κάθε διαφορετικὴ ἄποψη καὶ ἀρνοῦνται ὅτι οἱ ἰσχυρισμοί τους εἶναι παιδαριώδεις. Ἐπειδὴ συχνὰ τοὺς βλέπω δίπλα μου προσπαθῶ νὰ τοὺς βάλω τὴν καλὴ ἀνησυχία. Ὅμως μάταια. Σχηματίζουν κύκλους ὁμοϊδεατῶν καὶ «συμπνευματίζονται», γιὰ νὰ ἐπιλέγουν τὸ ράθυμο καὶ εὔκολο τρόπο ζωῆς καὶ ὄχι

τὸ σταθερὸ καὶ φωτεινὸ τρόπο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Πολλὲς φορὲς μάλιστα, μὲ τὴν ἐπιμονή τους, πείθουν καὶ τοὺς πνευματικούς τους πατέρες καὶ τότε δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα σωτηρίας. Οἱ φωτισμένοι κληρικοὶ πρέπει νὰ περιορίζουν αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ μὴ τοὺς ἐμπιστεύονται. Νὰ μὴ τοὺς δίνουν ἁρμοδιότητες, γιατὶ εἶναι σίγουρο ὅτι θὰ βλάψουν τοὺς καλοπροαίρετους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ ἁγιάσουν καὶ ὄχι νὰ ξεπαγιάσουν. Στὴν ἀρχὴ εἶναι πρόθυμοι καὶ εὐγενεῖς, μόλις ὅμως ξεθαρρέψουν γίνονται κουραστικοὶ καὶ ἐπικίνδυνοι. Ἐὰν δὲ γίνουν καὶ κληρικοί, τότε ὁ διάβολος θὰ ξεκουραστεῖ, γιατὶ τὸ ἔργο του θὰ τὸν

ἀναλάβουν αὐτοί!

"Ο.Τ "

Η παράδοση της Εκκλησίας μας, είναι οδηγός.

Πνευματική ζωή στην Ορθοδοξία ονομάζουμε τη συμμετοχή του πιστού στην πνευματική εμπειρία και ζωή της Εκκλησίας, όπως την έζησαν οι Άγιοι και την παρέδοσαν οι πατέρες. Η ορθόδοξη πνευματικότητα συνδέεται με την ορθόδοξη θεολογία στενά και η θεολογία αποτελεί τη θεωρητική έκφραση της πνευματικής εμπειρίας (πράξης). Η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μία στοχαστική ή διανοητική λειτουργία αλλά είναι εμπειρία πνευματική. Αυτή την κοινή εμπειρία οι πατέρες προσπάθησαν να διασφαλίσουν με την παράδοση. Η παράδοση λοιπόν είναι οδηγός. Έχουμε πνευματική ζωή, όταν συμμετέχουμε στην πνευματική εμπειρία των αγίων, δηλαδή στον αγιασμό. Όταν ο τρόπος ζωής μας μοιάζει με τον τρόπο που άφησαν οι άγιοι.

Ω δάκρυα, που αναβρύζετε από θεϊκό φωτισμό κι ανοίγετε τον ουρανό

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύριος γράφει πολλά για το «χαροποιόν πένθος» κι ανάμεσα στα άλλα, λέγει: Κανένας δεν γνωρίζει τη βοήθεια που έρχεται από τα δάκρυα της μετανοίας, παρά μονάχα εκείνοι που παραδώσανε τις ψυχές τους  σ΄ αυτό το έργο. Κι ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέγει: πρώτη απ΄ όλες τις αρετές του χριστιανισμού είναι η ταπείνωση, που είναι η αρχή και το θεμέλιο. Δεύτερο είναι το πνευματικό πένθος και η πηγή των δακρύων. Είναι ένα θαύμα ανεκδιήγητο, γιατί τρέχουν τα δάκρυα από τα μάτια και ξεπλύνουν νοερά την ψυχή από τον μολυσμό της αμαρτίας. Ω δάκρυα, που αναβρύζετε από θεϊκό φωτισμό κι ανοίγετε τον ουρανό και μου προξενείτε θεϊκή παρηγοριά… Από τα δάκρυα γεννιέται το να αγαπά κανείς τους εχθρούς του και να παρακαλή το Θεό γι΄ αυτούς, το να στοχάζεται σαν δικές του τις αμαρτίες των άλλων και να κλαίη γι΄ αυτές…

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

28. «Μέχρι καταντήσωμεν… εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού». Τούτο σημαίνει να αυξηθή ο άνθρωπος και να εισέλθη εις όλας τας θείας τελειότητας του Χριστού, να ενωθή πνευματικώς και κατά χάριν με Αυτόν…. Ή, να ζη τον Χριστόν, το εν Αυτώ πλήρωμα της Θεότητος, ως την ζωήν του, ως την ψυχήν του, ως την παναξίαν του, ως την αιωνιότητά του, ως τον τελικόν σκοπόν του και το τελικόν νόημά του, ως μοναδικόν αληθινόν Θεόν και μοναδικόν αληθινόν άνθρωπον, τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπον. Με μίαν λέξιν, να ζη Αυτόν ως Θεάνθρωπον, ως το καθολικόν νόημα όλων των θεοκτίστων κόσμων… Και τούτο γίνεται μόνον δια της Εκκλησίας και εν τη Εκκλησία, δια της οποίας και μόνον οι άνθρωποι φθάνουν εις τον τελικόν σκοπόν και το τελικόν νόημα της ανθρωπίνης υπάρξεως εις όλους τους κόσμους.

Συνεχίζεται.  

Φώτης Κόντογλου - Χριστούγεννα στὴ σπηλιά

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα καὶ χιονιᾶς πάντα πᾶνε μαζί. Μὰ ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ καιροὶ ἤτανε φουρτουνιασμένοι παρὰ φύση. Χιόνι δὲν ἔρριχνε. Μοναχὰ ποὺ ἡ ἀτμόσφαιρα ἤτανε θυμωμένη, καὶ φυσούσανε σκληροὶ βοριάδες μὲ χιονόνερο καὶ μ᾿ ἀστραπές. Καμμιὰ βδομάδα ὁ καιρὸς καλωσύνεψε καὶ φυσοῦσε μία τραμουντάνα ποὺ ἀρμενιζότανε. Μὰ τὴν παραμονὴ τὰ κατσούφιασε. Τὴν παραμονὴ ἀπὸ τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι, κ᾿ ἔπιασε κ᾿ ἔρριχνε βελονιαστὸ χιονόνερο.
Σὲ μία τοποθεσία ποὺ τὴ λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ἕνα μαντρὶ μὲ γιδοπρόδατα, ἀπάνω σὲ μιὰ πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ ποὺ κοίταζε κατὰ τὸ πέλαγο· τὸ μέρος αὐτὸ ἤτανε ἄγριο κ᾿ ἔρημο, γεμάτο ἀγριόπρινα, σκίνους καὶ κουμαριές, ποὺ ἤτανε κατακόκκινες ἀπὸ τὰ κούμαρα. τὸ μαντρὶ ἤτανε τριγυρισμένο μὲ ξεροτρόχαλο [=ξερολιθιά].
Οἱ τσομπάνηδες καθόντανε μέσα σὲ μιὰ σπηλιὰ ποὺ βρισκότανε παραμέσα καὶ πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὴ μάντρα καὶ ποὺ κοίταζε κατὰ τὴ νοτιά. Μεγάλη σπηλιά, μὲ τρία - τέσσερα χωρίσματα, κι ἀψηλὴ ὡς τρία μπόγια. Τὰ ζωντανὰ σταλιάζανε κάτω ἀπὸ τὶς χαμηλὲς σάγιες, ποὺ ἔσκυβες γιὰ νὰ μπεῖς μέσα. Σωροὶ ἀπὸ κοπριὰ στεκόντανε ἐδῶ κ᾿ ἐκεῖ, καὶ βγάζανε μία σπιρτόζα μυρουδιά. Χάμω, τὸ χῶμα ἤτανε σκουπισμένο καὶ καθαρό, γιατὶ οἱ τσομπάνηδες ἤτανε μερακλῆδες, καὶ βάζανε τὰ παιδιὰ καὶ σκουπίζανε ταχτικὰ μὲ κάτι σκοῦπες κανωμένες ἀπὸ ἀστοιβιές.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Οι δαίμονες μου το φανέρωσαν

Κάποιοι αδελφοί πήγαν στον αββά Αντώνιο να του αναφέρουν τα οράματα που έβλεπαν, και να πληροφορηθούν απ΄αυτόν εάν πρόκειται για αληθινά οράματα ή τα δημιουργούν οι δαίμονες.
Αυτοί είχαν ένα γαϊδουράκι που τους ψόφησε στον δρόμο. Μόλις έφθασαν στον Γέροντα, πρόλαβε και τους είπε:
- “Πώς ψόφησε το γαϊδουράκι στον δρόμο;”
- “Πού το ξέρεις, αββά;” τον ρώτησαν.
Κι εκείνος τους είπε:
- “Οι δαίμονες μου το φανέρωσαν”.
- “Μά κι εμείς -είπαν- γι΄αυτό το θέμα ήρθαμε να σε ρωτήσουμε, γιατί βλέπουμε οράματα και πολλές φορές βγαίνουν αληθινά. Αλλά μη τυχόν πέφτουμε σε πλάνη;” 
Και ο Γέροντας παίρνοντας ως παράδειγμα αυτό που συνέβη με τον όνο, τους πληροφόρησε ότι προέρχονται από τους δαίμονες.

Βρεφομαχεί, νηπιομαχεί, παιδοσφάζει ο Ηρώδης

Γράφει ο αδελφός μας Justin :

Oι «Ηρωδιάδες» της Αγιομάννας Ελλάδας

Βρεφομαχεί, νηπιομαχεί, παιδοσφάζει ο Ηρώδης, μεθυσμένος απ’ την μανία του να σκοτώση το «παιδίον νέον», τον Ιησούν!

Ανεξίτηλη η ντροπή του. Άνανδρη η ενέργειά του! Θύμα του το παιδί!

Στα ίχνη του παιδοκτόνου Ηρώδη, οι …. «Ηρωδιάδες» όλων των εποχών. Γυναίκες του Λαού, ή Αρχόντισσες, παντρεμένες ή ανύπαντρες σκοτώνουν με εμβρυοκτόνα βότανα, ή με άλλους τρόπους, το πρωτοσχημάτιστο παιδικό πλάσμα, που «τόλμησε» να παρουσιαστή μέσα τους, σαν φυσική συνέπεια μιας νόμιμης ή λαθραίας σαρκικής ηδονής! Θύμα, κι εδώ, το παιδί! Και ποιος να το φανταζότανε πως οι «Ηρωδιάδες» αυτές θα συγκροτούσανε στην Αγιομάννα Ελλάδα συμμορίες παιδοφθόρες, που, κάτω από έναν απατηλό φεμινισμό, θα κηρύσσανε εξοντωτική σφαγή κατά των αγέννητων νηπίων της Ελλάδος;

(σ.σ. Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2011

15 .210. 000,  ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από τις «Ηρωδιάδες» Eλληνίδες δια των αμβλώσεων!!! )