Παναγία η Μαλεβή

 Ο Πάρνωνας, το κατάφυτο βουνό της Κυνουρίας με τα πολλά μοναστήρια, φιλοξενεί στη βορεινή του πλευρά την ιερά μονή της Παναγίας Μαλεβής.
Η θεομητορική εικόνα της Κοιμήσεως , που φυλάσσεται σε αυτή, η μυροβλύτισσα και θαυματουργή, έχει σαγηνεύσει τις τελευταίες δεκαετίες το πανελλήνιο.
Το άγιο μύρο αναβλύζει ευωδιαστό από την αγία εικόνα. Συχνά είναι τόσο πολύ, ώστε κατεβαίνει στο προσκυνητάρι και φθάνει μέχρι το δάπεδο του ναού.

Η γυναίκα με το μύρο. Ο αείμνηστος λαϊκός ιεροκήρυκας Δ. Παναγόπουλος, ο οποίος συνετέλεσε πολύ στη διάδοση του θαυμαστού αυτού γεγονότος, διηγείται την εντυπωσιακή γνωριμία του με το άγιο μύρο και το μοναστήρι της Μαλεβής.
« Μετά το τέλος μιας ομιλίας μου, με πλησιάζει κάποια άγνωστη μαυροφορεμένη γυναίκα. Κρατούσε στο χέρι λευκό φάκελο με αρκετό μπαμπάκι, που ανέδιδε μια πρωτόγνωρη ευωδία .Μου το προσφέρει και μου λέει:
- Κύριε Παναγόπουλε, αυτό είναι το μπαμπάκι με άγιο μύρο από τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της μονής Μαλεβής, που βρίσκεται στο Άστρος της Κυνουρίας. Σας το στέλνουν σαν ευλογία και σας περιμένουν να πάτε.
Το πήρα, το ασπάστηκα και το οσφράνθηκα. Ένοιωσα μια ασυνήθιστη και απερίγραπτη ευωδία.
Σε ένα ακριβώς χρόνο με πλησιάζει πάλι μετά την ομιλία μου μια άγνωστη μαυροφορεμένη γυναίκα, η οποία μου προσφέρει και μου επαναλαμβάνει ό,τι και την πρώτη φορά.
Τον τρίτο χρόνο συνέβη πάλι το ίδιο. Τότε, σαν να ξύπνησα από λήθαργο, αναρωτήθηκα ποια να ήταν αυτή η γυναίκα που με επισκέφθηκε για τρίτη ήδη φορά!
Το 1970 αξιώθηκα να κάνω ένα προσκύνημα στη μονή της Μαλεβής. Πριν ακόμη μπω στο μοναστήρι, με υποδέχθηκε το ουράνιο εκείνο άρωμα , που πριν από τρία χρόνια είχα οσφρανθεί από το μπαμπάκι της μαυροφορεμένης γυναίκας.
Η συγκίνηση μου τη βραδιά εκείνη στο μοναστήρι ήταν απερίγραπτη. Ύστερα από αυτό εφοδιάστηκα με φωτογραφίες και κράτησα στοιχεία για τη μονή και την ιερή εικόνα , με σκοπό να βοηθήσω κι εγώ στη διάδοση του θαυμαστού γεγονότος » .

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ

+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Το θεμέλιον των αιρέσεων του Βατικανού και των Διαμαρτυρομένων είναι το γεγονός ότι ακολουθούν τον Αυγουστίνον ο οποίος εξέλαβε την εν λόγω αποκαλυφθείσαν δόξαν του Θεού εις την Π. και την Κ. Διαθήκην ως "κτιστήν," γενομέμην και απογενομένην μάλιστα. Όχι μόνον τούτο, αλλά και το χειρότερον, εξέλαβε μεταξύ άλλων και τον Μεγάλης Βουλής Άγγελον και την Δόξαν Του ως γινόμενα και απογινόμενα κτίσματα τα οποία ο Θεός φέρνει εκ του μηδενός εις την ύπαρξιν δια να οραθούν και να ακουσθούν και τα οποία επιστρέφει πάλιν εις την ανυπαρξίαν μετά την τέλεσιν της αποστολής των. Μάλιστα τας ανοησίας αυτάς αναπτύσει παραδείγματος χάριν εις το βιβλίον του De Trinitate (Βιβλία Β και Γ).

      Αλλά δια να έχει κανείς ορθήν κατεύθυνσιν εις την θεραπείαν της νοεράς ενεργείας πρέπει να έχει οδηγόν την πείραν θεουμένου όστις μαρτυρεί περί ορισμένων αξιωμάτων: ότι μεταξύ α) του ακτίστου Θεού και των ακτίστων ενεργειών Του και β) των κτισμάτων Του ουδεμία ομοιότης υπάρχει και ότι "Θεόν φράσαι αδύνατον, νοήσαι δε αδυνατώτερον." (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.) Μόνον βάσει αυτών των αξιωμάτων δύναται κανείς να αποφύγει το κατάντημα να αποκτήση οδηγόν τον διάβολον μέσω δήθεν θεολόγων που στοχάζονται περί Θεού και των θείων.

       

      Συνεχίζεται.

. Θεόδωρος Ζήσης - Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός. Βίος

Ἀπὸ τὰς ἀποκαλύψεις της προκύπτει ὅτι ἡ Ἑλλάς οὐσιαστικῶς εἶναι ἀνύπαρκτος εἰς τὴν Θράκην.

 Η ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣ ΤΣΙΓΓΑΝΑ ΣΑΜΠΙΧΑ ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΑΠΕΚΑΛΥΨΕΝ ΕΙΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ

ΤΟΥ ΟΗΕ ΠΩΣ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΕΘΟΔΕΥΕΙ ΤΟΝ ΕΚΤΟΥΡΚΙΣΜΟΝ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ.

«Ξοδεύουν πολλὰ λεφτά, γιὰ νὰ κτίσουν τζαμιὰ μέσα στοὺς οἰκισμοὺς καὶ μᾶς λένε ὅτι οἱ Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι, ἐπειδὴ δὲν εἶναι καλοὶ Τοῦρκοι… Ὑποχρεώθηκα νὰ ὁμιλῶ τὴν τουρκικὴ γλώσσα, ἐνῶ εἶναι ξένη πρὸς ἐμέ. Κτίζουν τουρκικὰ νηπιαγωγεῖα καὶ μᾶς ὑποχρεώνουν νὰ φοιτήσουν τὰ παιδιὰ σ᾽ αὐτά».

Τὰς μεθόδους, τὰς ὁποίας χρησιμοποιεῖ ἡ Τουρκία εἰς τὴν Θράκην,

διὰ νὰ ἐκτουρκίση τοὺς Ἀθιγγάνους, ἀπεκάλυψεν εἰς τὸ πέμπτον

συνέδριον τοῦ ΟΗΕ διὰ τὰς μειονότητας ἡ Μουσουλμανὶς Τσιγγάνα κ.

Σουλεϊμὰν Σαμπιχά, πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Γυναικῶν Δροσεροῦ

Ξάνθης «Ἡ Ἐλπίδα». Ἡ κ. Σαμπιχὰ Σουλεϊμὰν ἦτο πολὺ ἀποκαλυπτικὴ

εἰς τὴν μεθοδολογίαν καὶ τὰς πιέσεις, τὰς ὁποίας ἀσκεῖ ἡ Τουρκία,

διὰ νὰ ἐκτουρκίση οὐσιαστικῶς τὴν Θράκην. Τὰς ἐργασίας τοῦ συνεδρίου,

τὸ ὁποῖον ἐπραγματοποιήθη εἰς τὴν Γενεύην, τὴν Τετάρτην 28ην

Νοεμβρίου ἐκάλυψεν ὁ διπλωμάτης καὶ πολιτικὸς συντάκτης τῆς

ἡμερησίας ἐφημερίδος «Ἡ Ἑλλάδα αὔριο» κ. Ἰωάννης Σιδέρης.

Συμφώνως πρὸς ὅσα ἔγραψε τὴν Πέμπτην 29ην Νοεμβρίου:

«Κόλαφο γιὰ τὴν Τουρκία καὶ τὴ διχαστικὴ πολιτική, ποὺ ἀκολουθεῖ

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Το Δείπνο της θεϊκής αγάπης

«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες της καθημερινής ζωής για ν’ αρνηθούν να παραστούν. Το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.

Οι δικαιολογίες

Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο οικοδεσπότης μόλις ακούει τις φτηνές δικαιολογίες που προβλήθηκαν, εξοργίζεται. Αυτό συμβαίνει γιατί η τιμή που κάνει 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Tου αββά Ισαάκ του Σύρου:

 «Οι πειρασμοί του παρόντος κόσμου είναι πολλοί και τα κακά δεν απομακρύνονται από σου, αλλ΄ αναβρύουσι και εντός σου και υποκάτω των ποδών σου, και όμως μην απομακρυνθής εκ του τόπου, εν ω ευρίσκεσαι, μήτε να αποφύγης τους πειρασμούς, και όταν ο Θεός νεύση, θέλει σε ελευθερώσει από αυτούς. Ταύτα δε πάντα ωκονόμησεν ο Θεός εν σοφία δια την ιδικήν σου ωφέλειαν, όπως κρούης επιμόνως την θύραν του ελέους Αυτού, και δια του φόβου των θλίψεων σπαρή εις τον νου σου η ενθύμησις Αυτού, και πλησιάσης εις Αυτόν δια των δεήσεων, και αγιασθή η καρδία σου δια της ακαταπαύστου ενθυμήσεως Αυτού».

Mεταβάλλονται και οι ίδιοι σε λύκους...

 Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβ. π. Θεόδωρος Ζήση, μεγάλος αγωνιστής και πολέμιος του Οικουμενισμού, παρατηρεί σχετικά με την αίρεση αυτή ότι «ο κίνδυνος αυτός (εκ του Οικουμενισμού) αποβαίνει μεγαλύτερος εκ του γεγονότος, ότι η απειλή δεν είναι μόνον εξωτερική. Δεν προέρχεται δηλαδή μόνον από τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό, οι οποίοι 

αντιμετωπιζόμενοι παλαιότερα ως αιρέσεις, είχαν ελάχιστες, σχεδόν μηδαμινές δυνατότητες να ασκήσουν επιρροή στους Ορθοδόξους πιστούς. Ο κίνδυνος τώρα είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερος, διότι δρά εκ των έσω. Πολλοί ποιμένες, των οποίων βασική αποστολή είναι να διώκουν τους λύκους των αιρέσεων και των πλανών, όχι μόνον δεν βλέπουν να υπάρχουν λύκοι, για να τους εκδιώξουν, αφού θεωρούν, ότι ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός δεν είναι αιρέσεις, αλλά “σεβάσμιες εκκλησίες”, “αδελφές εκκλησίες”, 

συνδιαχειρίστριες του αγιασμού και της σωτηρίας των πιστών, αλλά μεταβάλλονται και οι ίδιοι σε λύκους. Κατασπαράσσουν και αυτοί, επειρεασμένοι από τις αιρέσεις, τα υγιή δόγματα και μετ’ αυτών τα ανύποπτα ποίμνια, που δύσκολα, χωρίς επαρκή πληροφόρηση, μπορούν να καταλάβουν, ότι οι φύλακες και φρουροί έχουν μεταμορφωθή σε κλέπτες και ληστές»

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

14. Η ζωή του χριστιανού αποτελεί συνεχή αγώνα, αγώνα χριστοποιήσεως, αγώνα θεανθρωποποιήσεως. Εις τι έγκειται αύτη; Εις το να είναι ο Χριστός εντός σου όχι μόνον ως ζώσα αλήθεια και ζώσα δικαιοσύνη και ζώσα αγάπη, όχι μόνον εις το να ζουν αι αλήθειαί Του εντός σου και να αυξάνουν και να πολλαπλασιάζωνται, αλλ΄ εις το να είναι Αυτός ο Ίδιος εντός σου με το πλήρωμα της Θεανδρικής Του Υποστάσεως, εις το να είναι η  μ ο ρ φ ή  Του επάνω εις ό,τι έχεις και μέσα εις ό,τι είσαι, εις το να ζης ουκέτι συ, αλλά να ζη εν σοι ο Χριστός, εις το να γίνης κατά την ψυχήν σου όλος χριστοειδής, εις το να αντανακλάται η  μ ο ρ φ ή  του Χριστού επάνω εις ό,τι  έχεις και μέσα εις ό,τι είσαι. Και πως μορφώνεται η μορφή του Χριστού εντός ημών; Δια των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών. Έκαστον μυστήριον και εκάστη αρετή μορφώνει και ζωγραφίζει την μορφήν του Χριστού εντός μας, έως ότου όλα τα μυστήρια και όλαι ομού αι αρεταί, ζώσαι εντός μας, μορφώσουν αυτήν πλήρως, ώστε να εμφανισθή εντός μας η αιωνίως ζώσα μορφή του Θεανθρώπου Χριστού. Η αρχή δια τα ανωτέρω γίνεται με το μυστήριον του αγίου Βαπτίσματος: αυτό πρώτον ζωγραφίζει την εικόνα του Σωτήρος εντός του χριστιανού. Εις την συνέχειαν η εικών αύτη διατηρείται, συμπληρούται και τελειούται δια των λοιπών αγίων μυστηρίων και αγίων αρετών: της Θείας Κοινωνίας, της εξομολογήσεως, της πίστεως, της αγάπης, της προσευχής, της νηστείας, της πραότητος κτλ. Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται καθ΄ όλην την ζωήν ημών «άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν». Ναι, ο Χριστός και ουδείς άλλος, ουδ΄ αυτός ο εαυτός μας πρέπει να λάβη μορφήν εν ημίν. Διότι άνευ της μορφής του Χριστού εντός του, ο άνθρωπος είναι τέρας και φρίκη. Ένεκα τούτου πρέπει ούτος να στρέψη όλην την προσοχήν του εις το να μορφωθή εντός του ο Χριστός.

Συνεχίζεται.  

Ανακοινωθέν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας για την αργία της Κυριακής και την Εξομολόγηση στα σχολεία μας.

Εν Πειραιεῖ τῇ 13ῃ Δεκεμβρίου 2012

Μέ ἀφορμή τό ὑπ’ ἀριθμ. 457/12.12.2012 ἔγγραφο τοῦ Προέδρου τῆς Ὁμοσπονδίας Ἐπαγγελματικῶν καί Βιομηχανικῶν Σωματείων Πειραιᾶ καί Προέδρου Καταστηματαρχῶν Πειραιᾶ κ. Ἰωάννου Τσάκου καί τήν προφορική παράκληση τοῦ Προέδρου κ. Βασιλείου Κροκίδη διά τῶν ὁποίων ζητεῖται συμπαράστασι καί τόν δικαιολογημένο θόρυβο σχετικά μέ τήν νομοθετική πρωτοβουλία τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκη γιά τό ἄνοιγμα τῆς ἀγορᾶς κατά τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς καί τίς προκλητικές δηλώσεις του: «Ἡ Κυβέρνηση ... δέν θά ἀφήσει ἐκείνους πού ἁπλά καί μόνο φοβοῦνται τό καινούργιο πολλές φορές χωρίς κανένα λόγο νά κρατήσουν τή χώρα στό παρελθόν. Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νά προχωρήσει μπροστά...» ἔχω νά παρατηρήσω:

1. Ὁ ἑορτασμός μιᾶς ἡμέρας ἀναπαύσεως τῆς ἑβδομάδος ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση βασίζεται στό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «Γένεση» (β΄,2-3), ἔτσι τό Σάββατο διά τοῦ Νόμου τῆς ΠΔ εἰσῆλθε ὡς «ἡμέρα Κυρίου» στήν Καινή Διαθήκη μέ τά δύο βασικά στοιχεῖα, δηλ. ἀποχή ἀπό τίς ἐργασίες καί ἰδιαίτερη λατρεία τοῦ Θεοῦ. Τή θέση τοῦ Σαββάτου στόν Χριστιανισμό κατέλαβε ἡ Κυριακή ( Ἀποκαλ. α΄,10) σάν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος κατά τήν ὁποία ἀνεστήθη ὁ Κύριος ἐκ τοῦ Τάφου, δημιούργησε τό ἀναστάσιμο φῶς καί ἀπέστειλε τό Πανάγιο Πνεῦμα νά ἐπιφοιτήση στούς Ἀποστόλους. Ἡ Κυριακή σάν κατ’ ἐξοχήν «ἡμέρα τοῦ Κυρίου» ὑπενθυμίζει τόν ἐρχόμενο Χριστό σάν ἀνατέλλοντα ἥλιο, ὁ Ὁποῖος θά ἔλθῃ νά ἀποκαταστήση τήν χειμαζομένη δικαιοσύνη καί νά καταργήση τήν ἀφόρητη ὑποκρισία. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου λέγει ὁ Ἱ. Αὐγουστῖνος ὑπόσχεται σέ ὅλους μας τήν αἰώνια ἡμέρα καί τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως (Serm 15 de verb apost). Ἡ Κυριακή εἶναι ἡ ἀρχαιοτάτη ἑορτή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία ἀποκαλεῖται στό Εὐαγγέλιο, ὡς ἡ «μία τῶν Σαββάτων» (Ματθ. κη΄1, Μαρκ. ιστ΄2, Α΄Κορ. ιστ΄2, Πραξ. κ΄7), στήν δέ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου ὀνομάζεται Κυριακή ἡμέρα (Ἀποκαλ. α΄10).

Οἱ μαρτυρίες γιά τόν ἑορτασμό τῆς Κυριακῆς συνεχίζονται καί μετά τήν Καινή Διαθήκη. Στήν ἐπιστολή Βαρνάβα ὀνομάζεται «8^η ἡμέρα», ὁ δέ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας καταδικάζει τούς σαββατίζοντες καί μή συμμορφουμένους στήν καθολική πράξη τῆς Ἐκκλησίας γράφοντας: «Κατά Κυριακήν Κυρίου ζῶντες ἐν ᾗ καί ἡ ζωή ἡμῶν ἀνέτειλε δι΄ Αὐτοῦ» (Μαγν. κεφ. 9). Κατά τά μέσα τοῦ 2^ου αἰ. ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καί μάρτυς γράφει στήν Ἀπολογία του πρός τόν Ρωμαῖο Αὐτοκράτορα (Κεφ. 67) «Τήν δέ τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινήν τήν συνέλευσιν ποιούμεθα» χρησιμοποιῶν γιά τήν Κυριακή τόν ὅρο «ἡλίου ἡμέρα», ὁ ὁποῖος παρέμεινε σέ ὁρισμένες Εὐρωπαϊκές γλῶσσες ὅπως στήν Ἀγγλική Sunday, στήν Γερμανική Sonntag κλπ. Μετά τήν εἰρήνη τοῦ Μ. Κων/νου μέ τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313) καθορίζεται μέ τόν πρῶτο νόμο του στός 7/3/321 ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καί ἀγαθοεργίας ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἡ «σεβαστή ἡμέρα τοῦ ἡλίου» ὅπως τήν ἀποκαλοῦσε, ἡ δέ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μέ τόν 29^ο Κανόνα της ὥρισε «οὐ δεῖ χριστιανούς ἰουδαΐζειν, τήν δέ Κυριακήν προτιμῶντες σχολάζειν ὡς χριστιανοί». Τό νόμο τοῦ Μ. Κων/νου «Omnes judices urbanaeque pledes et atrium officia cunctarum venerabili die solis quiescant» ἐπεκύρωσε καί ὁ διάδοχός του Μ. Θεοδόσιος, μέ τόν κωδ. VIII 8, 3 καί XV 5, 2.

2. Ὅλη αὐτή ἡ τόσο ἱερά ὑπόθεση, κατά τόν ἐκσυγχρονιστή Ὑπουργό κ. Χατζηδάκη «κρατᾶ τήν χώρα στό παρελθόν» καί ἔρχεται ὁ κ. Χατζηδάκης γιά νά τήν εἰσαγάγη στό μέλλον, ὑπενθυμίζων δυστυχῶς δι’ αὐτόν μέ τίς ἐνέργειες καί τά λόγια του ἀναποδράστως τό μαρτυρικό τέλος δι’ ἀπαγχονισμοῦ τοῦ διδάχου τοῦ Γένους Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (1714-1779) ὁ ὁποῖος ὑπερασπιζόμενος πέραν τῶν ἄλλων τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς ἐμισήθη θανασίμως ὑπό τῶν τότε Ἑβραίων τῶν Ἰωαννίνων. Ἔγραψε πρός τόν ἀδελφό του Χρύσανθο τό ἀποκαλυπτικό: «χιλιάδες ἑβραῖοι θέλουν τόν θάνατό μου καί ἕνας ὄχι» καί ἦταν τραγική ἀλήθεια γιατί χρηματίσαντες μέ ἱκανά ἀργύρια τόν Τουρκαλβανό Κούρτ Πασᾶ τοῦ Βερατίου ἐπέτυχαν τό μαρτυρικό τέλος τοῦ μεγάλου ἐθνεγέρτου καί ἰσαποστόλου ὁ ὁποῖος ἐτελειώθη «κρεμασθείς ἐκ δένδρου» τήν 24/8/1779. Αὐτοί οἱ συνειρμοί προκαλοῦνται ἐκ τῶν θέσεων τοῦ κ. Ὑπουργοῦ καί βέβαια οἱ ἰσχυρισμοί του καταρρίπτονται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ ἀγορά δέν πάσχει ἀπό ὧρες λειτουργίας ἀλλά ἀπό ἔλλειψη ρευστότητος!!! Αὐτό τουλάχιστον θά ἔπρεπε νά τό γνωρίζει ὁ πολυτάλαντος κ. Χατζηδάκης.

3. Ἀπό διαφορετικές βέβαια ἀφετηρίες ἐκκινοῦν τά κόμματα πού άντιτίθενται στήν ρύθμιση τοῦ κ. Χατζηδάκη. Ὡστόσο ὑπερασπίζονται ἕνα ἱερό δικαίωμα τῶν μικρεμπόρων καί τῶν ἐργαζομένων γιατί εἶναι βέβαιο ὅτι σύντομα θά «εὑρεθῆ» ὁ τρόπος νά εἰσέλθουν στήν «μηχανή» καί οἱ πολυεθνικές καί τά πολυκαταστήματα τῶν χιλιάδων τετραγωνικῶν παρά τόν σημερινό περιορισμό πού τίθεται ἀσφαλῶς γιά νά ἀμβλυθοῦν σέ πρώτη φάση οἱ ἀντιθέσεις.

4. Συγχαίρομε ἐκ βαθέων τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο τόν Β΄ καί τόν εὐχαριστοῦμε γιά τήν πολλαπλή ὑπεράσπιση τῆς ἰδιοπροσωπείας τοῦ Γένους μας καί γιά τήν σοφή κατάρριψη τῶν σχετικῶν φλυναφημάτων τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ ὅπως καί σήμερα ἀπέδειξε.

5. Τἐλος ὑπενθυμίζομε στόν φερέλπιδα Ὑπουργό κ. Χατζηδάκη τήν πολιτική τύχη τῆς ὁμόφρονός του κας. Μ. Γιαννάκου τήν ὁποίαν ἀσφαλῶς συμπαθοῦμε διά τό θέμα τῆς ὑγείας της, ἀλλά ἀδυνατοῦμε νά λησμονήσουμε ὅτι ἦταν ἐκείνη ἡ ὁποία διά τοῦ ὑφυπουργοῦ της κ. Γ. Καλοῦ «ἐξεδίωξε» ἐκ τῆς μαθητικῆς κοινότητος τοῦ Κληρικούς πνευματικούς συμβούλους ὅταν ἐπί 20ετία δέν εἶχαν διαννοηθεῖ νά πράξουν κάτι τέτοιο οἱ Κυβερνήσεις τοῦ ΠΑΣΟΚ καί ὅταν στίς ἀγγλόφωνες χῶρες ὑφίσταται μετ’ ἐπιτυχίας καί τιμῆς ὁ θεσμός τοῦ chaplain καί στίς γαλλόφωνες ὁ θεσμός τοῦ omonie σήμερα πού οἱ μαθητές λυποθυμοῦν ἀπό ὑποσιττισμό καί δέν ὑπάρχει πνευματικός βοηθός στά σχολεῖα γιά νά συνδράμει καί ὑλικῶς.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

http://www.imp.gr/

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ

+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Με τον όρον Θρησκεία εννοούμεν κάθε "ταύτισιν" του ακτίστου με το κτιστόν και μάλιστα κάθε "ταύτισιν παραστάσεων" του ακτίστου με νοήματα και ρήματα της ανθρωπίνης σκέψεως, που είναι το θεμέλιον της λατρείας των ειδώλων. Τα νοήματα και ρήματα αυτά δύναται να είναι απλώς νοήματα και ρήματα ή και παραστάσεις και με αγάλματα και εικόνας εντός και εκτός νομιζομένου θεοπνεύστου κειμένου. Με άλλα λόγια και η ταύτισις των περί Θεού νοημάτων και ρημάτων της Αγίας Γραφής με το άκτιστον ανήκει και αυτή εις τον κόσμον της ειδωλολατρείας και είναι το θεμέλιον όλων των μέχρι τούδε αιρέσεων.

      Εις την θεραπευτικήν παράδοσιν της Π. και της Κ. Διαθήκης χρησιμοποιούνται κατάλληλα νοήματα και ρήματα ως μέσα κατά την διάρκειαν της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και τα οποία καταργούνται κατά την διάρκειαν του δοξασμού όταν αποκαλύπτεται εν τω σώματι του Χριστού η πληρούσα τα κτιστά πάντα απερίγραπτος, ακατάληπτος και άκτιστος δόξα του Θεού. Μετά τον δοξασμόν τα νοήματα και τα ρήματα της νοεράς εν τη καρδία προσευχής επανέρχονται. Από τον δοξασμόν του ο παθών διαπιστώνει ότι ουδεμία ομοιότης υπάρχει μεταξύ κτιστού και ακτίστου και ότι Θεόν φράσαι αδύνατον και νοήσαι αδυνατώτερον.

Συνεχίζεται.