+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
Με τον όρον Θρησκεία
εννοούμεν κάθε "ταύτισιν" του ακτίστου με το κτιστόν και μάλιστα κάθε
"ταύτισιν παραστάσεων" του ακτίστου με νοήματα και ρήματα της
ανθρωπίνης σκέψεως, που είναι το θεμέλιον της λατρείας των ειδώλων. Τα νοήματα
και ρήματα αυτά δύναται να είναι απλώς νοήματα και ρήματα ή και παραστάσεις και
με αγάλματα και εικόνας εντός και εκτός νομιζομένου θεοπνεύστου κειμένου. Με
άλλα λόγια και η ταύτισις των περί Θεού νοημάτων και ρημάτων της Αγίας Γραφής
με το άκτιστον ανήκει και αυτή εις τον κόσμον της ειδωλολατρείας και είναι το
θεμέλιον όλων των μέχρι τούδε αιρέσεων.
Εις την θεραπευτικήν παράδοσιν της Π. και της
Κ. Διαθήκης χρησιμοποιούνται κατάλληλα νοήματα και ρήματα ως μέσα κατά την
διάρκειαν της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και τα οποία καταργούνται
κατά την διάρκειαν του δοξασμού όταν αποκαλύπτεται εν τω σώματι του Χριστού η
πληρούσα τα κτιστά πάντα απερίγραπτος, ακατάληπτος και άκτιστος δόξα του Θεού.
Μετά τον δοξασμόν τα νοήματα και τα ρήματα της νοεράς εν τη καρδία προσευχής επανέρχονται.
Από τον δοξασμόν του ο παθών διαπιστώνει ότι ουδεμία ομοιότης υπάρχει μεταξύ
κτιστού και ακτίστου και ότι Θεόν φράσαι αδύνατον και νοήσαι αδυνατώτερον.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου