ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ 15ου ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Μοναχός Ιωσήφ

Άγιον Όρος.

 Ἄλγος καί ἀπογοήτευση μᾶς προξένησε ἡ ἀνάγνωση  τοῦ νέου βιβλίου τοῦ ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνά « Ἡ Διαχρονική Συμφωνία  τῶν  Ἁγίων Πατέρων  γιά τό Ὑποχρεωτικό τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας  Συνόδου». Τό βιβλίο πραγματεύεται περί τό ἐπιβεβλημένο τῆς ἀποτειχίσεως τῶν πιστῶν ἀπό τους αἱρετικούς ἐπισκόπους ὅταν αὐτοί κηρύττουν κακόδοξες διδασκαλίες καί δόγματα. Δεν διαφωνοῦμε με την βασική ἰδέα αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, ἀντιθέτως την  ἐπικροτοῦμε, καθώς και ημείς εἴμαστε ἀποτειχισμένοι διά τους αὐτούς λόγους. Πίπτει όμως σε διάφορες υπερβολές ατοπήματα και πλάνες όταν αναφέρεται περί Αποστολικής Διαδοχής των εκπεσόντων στην πίστη επισκόπων όπως επίσης και στις αναφορές του δια τους αποτειχισμένους πιστούς του Παλαιού εορτολογίου. Πρώτον θα θέλαμε να τον απαντήσωμε δια την πρώτη περίπτωση όπου λέγει:  «Αν δημιουργηθή κάποια Σύνοδος παράλληλος προς την αιρετική ή τοποθετηθή κάποιος επίσκοπος σε κάποια επισκοπή, χωρίς προηγουμένως να καταδικασθή ο υπάρχων αιρετικός, τότε σταματά η αποτείχισις, αφού δημιουργείται μία άλλη νέα «Εκκλησία», (σ. 245). «Δεν νομίζω (λέγει) ότι θα εύρη κανείς παράδειγμα στην Ορθοδοξία κατά το οποίο να υπάρχουν σε μία εκκλησιαστική επαρχία και να ασκούν τα καθήκοντά των συγχρόνως δύο επίσκοποι, ορθόδοξος και αιρετικός και δύο αντίστοιχα Σύνοδοι, οι οποίες να λειτουργούν συγχρόνως και παραλλήλως, χωρίς δηλαδή να έχη καταδικασθή η αίρεσις από ορθόδοξο Σύνοδο», (σ. 248). Η διδασκαλία αυτή είναι κακόδοξος και υπηρετεί πλήρως τα συμφέροντα και την εκκλησιολογία των Οικουμενιστών επισκόπων. Εμείς θα του δείξωμε τοιαύτα παραδείγματα, αλλά είναι απορίας άξιον πως ο εν λόγω συγγραφεύς του βιβλίου αυτού δεν συνήντησε πουθενά τοιούτο παράδειγμα, καθό γνώστης πολλών πραγμάτων τυγχάνει, και εφόσον, υπάρχει στην σχετική βιβλιογραφία που παραθέτει και ένα σχετικό βιβλίο όπου αναφέρει όχι μία αλλά αρκετές περιπτώσεις συνυπάρξεως σε μία επισκοπή όχι δύο αλλά πολλών επισκόπων διαφόρων άλλων αιρέσεων εκτός του ορθοδόξου! Το βιβλίο αυτό (δεν είναι το μοναδικό που αναφέρεται σε αυτό το θέμα), είναι γραμμένο από τον ιστοριοδίφη του 19ου αιώνος Μανουήλ Γεδεών, τον Μέγα Χαρτοφύλακα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και λέγεται «Πατριαρχικοί Πίνακες», στο οποίο παρατίθενται κατάλογοι των Πατριαρχών (αιρετικών και ορθοδόξων), που πατριάρχευσαν μέχρι και την εποχή του στον θρόνο της Κων/πόλεως. Αναφέρεται λοιπόν στην σελ. 122 του βιβλίου (οι σελίδες που παραπέμπουμε ανταποκρίνονται στην 1η έκδοση του βιβλίου) αυτού ότι κατά τα έτη 360-369 Πατριάρχης Κων/λεως εχρημάτισε ο Ευδόξιος, ο οποίος ήταν Αρειανός, από την αρχή της εμφανίσεώς του στον εκκλησιαστικό βίο και μάλιστα αιρεσιάρχης αφού εδημιούργησε και δική του αιρετική δογματική δοξασία. Ο Πατριάρχης αυτός ενεθρονίσθη στον θρόνο της Κων/λεως υπό εβδομήντα δύο αρειανούς επισκόπους! (σ. 123). Ταυτόχρονα όμως οι αποσχισθέντες  αρειανοί Αέτιος και Ευνόμιος, εξέλεξαν και εχειροτόνησαν και αυτοί δικό τους Πατριάρχη τον Ποιμένιο, και μετά τον θάνατο αυτού τον Φλωρέντιο, το αυτό έπραξαν και σε άλλες επισκοπές.


Συνεχίζεται.