Μοναχός Ιωσήφ
Άγιον Όρος
Δεν υπήρχαν όμως Πατριάρχες και Επίσκοποι
μόνον εκ των διαφόρων αρειανικών ομάδων οι οποίοι συνυπήρχαν μετά των ορθοδόξων
σε μία επισκοπή, αλλά και άλλων μερίδων όπως π.χ. των Ναυατιανών, οι οποίοι
εποίμαναν τα ποίμνιά τους εν μέσω των υπολοίπων. Για παράδειγμα στον θρόνο της
Κων/λεως είχαν ανέβη επίσκοποι εξ αυτών όπως οι Ακέσιος, Αγέλιος, Σισίνιος,
Μαρκιανός κ.ά. (Πατριαρχικοί Πίνακες σ. 140-141). Η αλήθεια βεβαίως είναι ότι η
ύπαρξη πολλών επισκόπων σε μία πόλη ή και ενός μόνου εξαρτιόταν α) από το εάν υπήρχε
ποίμνιο ώστε να δικαιολογήται η ύπαρξη επισκόπου, διότι ποια θα ήταν άλλως το
νόημα της υπάρξεως αυτού; Β) από την
διάθεση της κοσμικής εξουσίας να ανεχθή αυτού του είδους τις καταστάσεις, και
όχι δια εκκλησιαστικούς λόγους ως υπαινίσεται ο π. Ευθύμιος. Και αυτός ήταν ο
λόγος όπου βλέπομε πολλές φορές να κατέχονται οι επισκοπικοί θρόνοι μόνον από
τους αρεστούς στους εξουσιαστές, είτε ορθοδόξους, είτε αιρετικούς, μη
επιτρέποντες σε ουδένα άλλον να διεισδύση, ενίοτε ούτε καν δια απλό
προσηλυτισμό. Την γνώμη λοιπόν του π. Ευθυμίου ότι «Δεν έχομε όμως εις την εκκλησιαστική
ιστορία παράδειγμα κατά το οποίο εις τον καιρό της αιρέσεως να υπάρχουν εις ένα
και τον αυτόν τόπο και να λειτουργούν παράλληλα δύο Σύνοδοι, των Ορθοδόξων
δηλαδή και των αιρετικών, υπό την έννοιαν ότι οι Ορθόδοξοι αποτειχίστηκαν από
τους αιρετικούς και ετοποθέτησαν σε άλλες παράλληλες θέσεις Επισκόπους, χωρίς
φυσικά να καταδικασθή η αίρεσις και συνοδικώς»(σ. 314), θα μπορούσαμε να την
χαρακτηρίσωμε το ολιγώτερο πεπλανημένη, αν όχι κάτι άλλο… καθώς η εκκλησιαστική ιστορία αποδεικνύει
εντελώς τα αντίθετα! Δεν θα επεκταθώμε άλλο σε αυτό το θέμα διότι ήδη υπερέβημε
το ένα ζητηθέν παράδειγμα…
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου