Λόγος αντιρρητικός στην αρίθμηση και στον διαχωρισμό που γίνεται ανάμεσα στα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας.

Του Ασλανίδη Σταύρου.

 

Λόγος αντιρρητικός στην αρίθμηση και στον διαχωρισμό που γίνεται ανάμεσα στα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας.

 

Άκουσα την ομιλία πολλών σύγχρονων Θεολόγων για τα Θεοφάνεια και αναστατώθηκα. Σχεδόν όλοι συμφωνούν σε μια φιλολογική ερμηνεία των υψηλών σε πνευματικά νοήματα, περικοπών του Ευαγγελίου που αναφέρονται στην Βάπτιση του Κυρίου. Δυστυχώς η Κ.Δ. κατανοείται ανθρωπομορφικά και ως κοσμικό βιβλίο. Πράγματι, με φιλολογική απόδοση της περικοπής, παρουσιάζεται ο πατέρας, σαν ένα ατομικό Πρόσωπο, που μιλάει και πιστοποιεί την συγγένεια του με τον Χριστό (ένας προς ένα). Ξεχωριστά και αυτόνομα παρουσιάζεται το Άγιο Πνεύμα, ως χωριστό πρόσωπο από τον Πατέρα, σαν είδος της περιστεράς. (ένας και ένας και ένας). Έτσι εκκοσμικεύεται ο Άυλος, ο Απερίγραπτος, ο Ακατάλυπτος, ο Άσαρκος και ο Άκτιστος Θεός. Ο Απρόσιτος Θεός μετατρέπεται σε προσιτό και σαρκικό. Οι κτιστοί νόμοι και τα κτιστά ατομικά χαρακτηριστικά μεταφέρονται και αποδίδονται και στα πρόσωπα του Θεού. Για παράδειγμα στην ομιλία “Τα άγια Θεοφάνεια” του γενικά σεβαστού π. Αθανάσιου Μυτιληναίου, γίνεται λόγος για έναν τριτοπρόσωπο Θεό!!! (πρβλ. https://orthodox-voice.blogspot.com/2024/01/blog-post_9.html). Ο καθένας λαμβάνει διαφορετική Θέση, μορφή, ρόλο και διδάσκει ατομικά.

 

Έτσι παρουσιάζουν τα τρία Ασύγχυτα Πρόσωπα του Θεού, ως Τρία αυτόνομα ή τρία σε συνεργασία μέλη, που ανήκουν σε Μια ουσία του Θεού. Αλλοίμονο!!! Παίζουν με τις λέξεις και τις δίνουν κτιστές έννοιες. Παρουσιάζουν τον πατέρα να μιλάει στον Υιό του, ο Υιός σαν Σώμα μπήκε στο νερό και το Άγιο Πνεύμα σαν το πνεύμα, στάθηκε πάνω από το Σώμα. Αυτή είναι μια κτιστή εικόνα και όχι μια Θεϊκή. Είναι Αλήθεια ότι λέγεται λεκτικά σαν σχήμα νους-λόγος-πνεύμα για να φανεί και σαρκικά κάτι που μοιάζει κάπως με την Υποστατική σχέση αιτίας των Προσώπων.

Εντούτοις αυτό καταρχήν λέγεται από την Γραφή λεκτικά και είναι εικόνα (ο νους-ο λόγος-το πνεύμα). Δίνει την σχέση των υποστάσεων και δεν είναι εικόνα αυτό των ίδιων των υποστάσεων. Δεύτερο η πρωτότυπη σχέση είναι Αΐδια, ενώ το παράδειγμα είναι από την υλική κτίση. Με άλλα λόγια, δεν λαμβάνουμε σαρκικά τα πρόσωπα του Θεού, αν και μας δόθηκαν κάποια λεκτικά παραδείγματα. Τα τελευταία μας δόθηκαν για να πιστεύσουμε την ύπαρξη της Τριάδας με σεβασμό και όχι με αυθάδεια να διακρίνουμε και να προσεγγίζουμε τρία ατομικά πρόσωπα του Θεού.

 

«ὅταν γὰρ ἐννοήσω μίαν τῶν ὑποστάσεων, τέλειον Θεὸν αὐτὴν οἶδα, τελείαν οὐσίαν. Ὅταν δὲ συνάψω καὶ συναριθμήσω τὰ τρία, ἕνα Θεὸν οἶδα τέλειον· οὐ σύνθετόν ἐστιν ἡ θεότης, ἀλλ᾿ ἐν τρισὶ τελείοις ἓν τέλειον ἀμερὲς καὶ ἀσύνθετον». (Ιω. Δαμασκηνού, Κεφ.12. Ἔτι περὶ τῶν αὐτῶν).

 

Για να γίνει πιο ξεκάθαρο αυτό θα αναφερθώ και στα Μοναδικά Υποστατικά Ιδιώματα των Προσώπων του Θεού. Ο Πατέρας Αΐδια Γεννάει τον Υιό και Αΐδια Εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα. Εμείς δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα τι σημαίνει Θεός Γεννάει Θεό και Θεός Εκπορεύει Θεό. Το Αΐδιο, δηλώνει ότι ο Θεός είναι έξω από τον κτιστό κόσμο, άρα εκτός χρόνου και χώρου Γεννάει και Εκπορεύει ο Πατέρας. Εντούτοις για να φανεί κάπως το Αΐδιο, λέμε ότι ο Θεός Γεννάει και Εκπορεύει αιώνια. Με απλά λόγια το “αΐδιο” το μεταφράζουμε ως “αεί”. Έτσι λέμε ότι, ο Πατέρας αεί Γεννάει και Εκπορεύει τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα αντίστοιχα. Εχθές, σήμερα και αύριο Γεννιέται ο Υιός και παρόμοια Εκπορεύεται το Άγιο Πνεύμα.

 

Η Γέννηση και η Εκπόρευση δεν είναι πράξεις, ούτε κάτι που συντελέστηκε στον χρόνο. Δεν μπορούν λοιπόν οι σύγχρονοι Θεολόγοι ως μαμές να ξε-κόβουν τον Υιό από τον πατέρα και να Τον τοποθετούν χωριστά και δίπλα από τον Πατέρα. Επιπλέον δεν μπορούν ως εξουσιαστές να μετακινούν ή να παρακολουθούν που πάει το ατομικό Άγιο Πνεύμα και να το βάζουν να πετάει πάνω από το κεφάλι του Πατέρα και του Υιού!!!

 

Πέρα από τέτοιες αϊδίες που ακούγονται, ο Θεός των ορθοδόξων πάντα παρουσιάζεται ως Τριαδική Μονάδα κατά το Δόγμα Του Θεού. Η Τριάδα του Θεού είναι Αδιαίρετη και Ένα. Ταυτόχρονα, η Μονάδα Του έχει όλη την τριαδική Πληρότητα.

 

Συνεπῶς ὁλόψυχα πιστεύω καὶ ἀπερίφραστα ὁμολογῶ τὸν µόνο Ὕψιστο Θεό, τὸν Δημιουργὸ τῶν πάντων, τὸν ἄναρχο, τὸν ἀΐδιο, τὸν αἰώνιο, τὸν ὑπάρχοντα σὲ τρεῖς ὑποστάσεις· τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τὸν ἀδιαίρετα διαιρούµενο στὸν Πατέρα ὡς πηγἡ καὶ ἄναρχη ἀρχὴ τοῦ Ὑἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στὸν Υἱὸ ὡς γεννώµενο ἀπὸ Αὐτὸν καὶ ὑποστατικῶς λατρευόµενο καὶ δοξολογούµενο καὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ἐκπορευόμενο ἀπὸ τὸν Πατέρα ὑποστατικῶς πιστευόµενο καὶ ὁμολογούμενο. Τὸν ἕνα Τριαδικὸ Θεό, τὴν µία θεότητα, τὴν µία βασιλεία, τὴν µία κυριότητα, ποὺ ἀδιαίρετα διαιρεῖται σὲ ὑποστάσεις καὶ ἀσύγχυτα ἑνώνεται μὲ τὴν ἄναρχη θεία οὐσία. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀντιλαμβάνομαι καὶ κατανοῶ συνοπτικὰ τὴν ἁγία, ὁμοουσία καὶ ἀδιαίρετη Τριάδα. (Μαξίμου Γραικού. ΛΟΓΟΣ Α΄. τομ. 2. σελ. 24-25).

 

Προσκυνούμε λοιπόν Αδιαίρετη Τριάδα. Ο Θεός είναι Ομότιμος και Ομόδοξος και Μία είναι η Προσκύνηση της Αγίας Τριάδας. Στο Σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε ότι τα Τρία Πρόσωπα Συμπροσκυνούνται και Συνδοξάζονται.

 

τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον. 

 

Στη διακήρυξη τού ιερέα: «Τά Ἅγια τοῖς ἁγίοις», οι πιστοί αποκρίνονται:

- Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν.

 

Κατά την ταφή του Χριστού φανερώθηκε η τέλεια ανθρώπινη φύση Του και με την Ανάσταση Του, η Τέλεια και Παντοδύναμη Θεϊκή φύση Του. Παρόμοια, με την κάθοδο του στα νερά, κηρύχθηκε η ανθρώπινη φύση, με το ότι ευθύς βγήκε από το νερό, φάνηκε ότι είναι αναμάρτητος και με το άνοιγμα του ουρανού φανερώθηκε σε όλους που ήταν δεκτικά δοχεία, ότι σε Αυτόν υπήρχε και υπάρχει όλη η Θεότητα. Για μια ακόμα φορά φάνηκε ότι Αυτός έχει δύο τέλειες φύσεις και ένα Πρόσωπο.

 

Δια του Χριστού λοιπόν γίνονται και υπάρχουν τα Πάντα. Ο Θεός δοξάζεται δια Αυτού και ο Θεός δοξάζει κατ' ευθείαν Αυτόν. Ο Θεός δια του εαυτού του μαρτυρεί και εμφανίζει το είδος Του για να φανεί η Θεότητα του. Παντού και Πάντα, ο Χριστός είναι Πλήρης Θεός.

 

εἰ ὁ Θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ, καὶ ὁ Θεὸς δοξάσει αὐτὸν ἐν ἑαυτῷ, καὶ εὐθὺς δοξάσει αὐτόν. (Ιω. 13,32).

 

Εκτός το γενικό Πάντα και Παντού και ειδικά στη Βάπτιση Του, ο Χριστός ως τέλειος Θεός, άνοιξε τους ουρανούς. Αυτός ως Τέλειος Θεός μίλησε. Αυτός ως Τέλειος Θεός φάνηκε με το είδος περιστεράς. Αυτός μπήκε στο νερό. Δεν μπορεί το κάθε πρόσωπο Του, Αυτόνομα να έχει και να εκτελεί το δικό Του έργο. Ο καθένας είναι Πλήρης Θεός.

 

Πάντα σεβόμαστε το Δόγμα της Τριαδικής Μονάδας του Θεού. Αυτή δεν γίνεται απλή Τριάδα ή απλή Μονάδα. Ποτέ δεν εκχύνεται σε αριθμητική τριάδα και ποτέ δεν ομογενοποιείται σε στεγνή Μονάδα. Αντί λοιπόν του οφειλομένου σεβασμού στο μοναδικό Δόγμα, την Τριαδική Μονάδα του Θεού, οι σύγχρονοι θεολόγοι διαστρεβλώνουν τον Θεό και τον παρουσιάζουν ανθρωπομορφικά. Παρουσιάζεται λοιπόν ένας “άλλος” Θεός, που δήθεν έχει τρία ξεχωριστά πρόσωπα. Το κάθε “δήθεν πρόσωπο του”, αναλαμβάνει τον δικό του ρόλο, για να δοξάσει … (ποιον άλλο) τον άνθρωπο. Κατεβαίνει λοιπόν από τον ουρανό, αυτός ο τριτοπρόσωπος θεός τους και ως άγγελος ενημερώνει τον άνθρωπο!!! Αυτός έρχεται δήθεν σαν σημείο εξ ουρανού, χωρίς σταυρό, και ενώ είναι διασκορπισμένη Τριάδα, έχουν θέση και ρόλο έξω από τον Χριστό, τάχα το καθένα από την μεριά του υπηρετεί την Θεολογία, με σημείο εξ ουρανού μαρτυρεί για τον Χριστό και τον δοξάζει. (Σε όλα αυτά κρύβεται εκτός της Τριθεΐας, η Χριστομαχία και η ματαίωση του έργου του σταυρού).

 

ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰμὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. (Ματθ. 12,39).

 

Ωστόσο, στην ορθοδοξία, Πάντα και Παντού, ο Πατέρας μιλάει μέσα από τον Υιό Του. Ο Άσαρκος Θεός ποτέ δεν πάσχει, δεν έχει αλλοίωση, αλλαγές, μετακινήσεις, δεν ήρθε, δεν έφυγε και δεν πήρε κατά περίπτωση κάποιες πρωτοβουλίες. Ο Άσαρκος Θεός δεν έκανε εμφανίσεις, δεν έγινε είδος, δεν έκανε διαλέξεις, δεν μπήκε στον χρόνο, δεν υπήρξε διάρκεια στην παρουσία Του, δεν περιορίστηκε σε χώρο. Εντούτοις ο Θεός του ουρανού, έδωσε όλη την Εξουσία και την Μεσιτεία στον Χριστό. Ο Χριστός είναι Όλος ο Θεός. Σε άλλο σημείο θα αναφερθούμε και στην Μία Ενέργεια Τους. Οι Υποστάσεις του Θεού, μόνο κατά την Μία Ενέργεια Του μετέχονται και καθόλου κατά την Ουσία Τους.

 

Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι’ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν· υιός του ανθρώπου....(Προς Εβραίους, 1, 1-12).

 

Αλλοίμονο! Όλα ματαιώθηκαν. Η Πίστη αμαυρώθηκε!!! Εμφανίστηκε η μεγίστη των αιρέσεων. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω για την αντίρρηση μου σε αυτό, και είμαι αναγκασμένος να αναφερθώ περισσότερο που διαφωνώ και γιατί.

 

Ο Χριστός φανερώθηκε και Αυτός είναι Πλήρης Θεός. Στη Θεοφάνια άλλαξε και άνοιξαν οι οφθαλμοί των αξίων, ενώ η μορφή Του είναι αιώνια και παρέμεινε η ίδια. Ο Χριστός είναι η Οδός και ο Μεσίτης προς τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα Δεν αυτονομήθηκαν τα δύο Πρόσωπα έναντι του Υιού, ούτε του γύρισαν την πλάτη, προτιμώντας ξένα και παράξενα σύμβολα. Ο Πατέρας και το άγιο Πνεύμα είναι Αδιαίρετα ενωμένοι μέσα Του και δεν παραστέκονται  εξωτερικά δίπλα Του.

 

Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο. (Ιω. 1,14-18).

 

Σὺ γὰρ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθης, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφης. Σὺ καὶ τὰ Ἰορδάνια ῥεῖθρα ἡγίασας, οὐρανόθεν καταπέμψας τὸ Πανάγιον σοῦ Πνεῦμα, είναι καὶ τάς κεφαλὰς τῶν ἐκεῖσε ἐμφωλευόντων συνέτριψας δρακόντων. Αὐτὸς οὖν, φιλάνθρωπε Βασιλεῦ, πάρεσο καὶ νῦν διὰ τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος, καὶ ἁγίασον τὸ ὕδωρ τοῦτο (ἐκ γ΄ ).(του αγίου Σωφρονίου, ευχή του Μεγάλου Αγιασμού).

 

Ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ, ἰδὼν σε ὁ Ἰωάννης πρὸς αὐτὸν ἐρχόμενον ἔλεγε, Χριστὲ ὁ Θεός· Τὶ πρὸς τὸν δοῦλον παραγέγονας, ῥύπον μὴ ἔχων Κύριε; εἰς ὄνομα δὲ τίνος σε βαπτίσω; Πατρός; ἀλλὰ τοῦτον φέρεις ἐν ἑαυτῷ. Υἱοῦ; ἀλλ᾽ αὐτὸς ὑπάρχεις ὁ σαρκωθείς. Πνεύματος Ἁγίου; καὶ τοῦτο οἶδας διδόναι τοῖς πιστοῖς διὰ στόματος. Ὁ ἐπιφανεὶς Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. (Ἀποστιχα Στιχηρὰ Ἰδιόμελα. Ἀνατολίου. Εσπερινός της Βαπτίσεως του Χριστού).

 

 

Ο Χριστός φάνηκε και μόνο αυτός μνημονεύεται.

 

Τῇ ΣΤ᾽ τοῦ αὐτοῦ μηνός, τὰ Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. (Συναξάριον).

 

Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ὅτι οἱ Πατέρες ἡμῶν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην ἦσαν, καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον. Καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσαντο, ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ. Καὶ πάντες τὸ αὐτὸ βρῶμα πνευματικὸν ἔφαγον. Καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πόμα πνευματικὸν ἔπιον· ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας· ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός. (Α΄ Κορ. 10, 1-4).

 

Ἐπεφάνης σήμερον τῇ οἰκουμένῃ, καὶ τὸ φῶς σου Κύριε, ἐσημειώθη ἐφ᾽ ἡμᾶς, ἐν ἐπιγνώσει ὑμνοῦντας σε· Ἦλθες ἐφάνης τὸ Φῶς τὸ ἀπρόσιτον. Κοντάκιον Ἦχος δ' 

 

 

 

Πρώτα ο Θεός σε μερικές ημέρες θα γραφεί και η συνέχεια.