Τό ἡμερολογιακόν ζήτημα ἐξ ἐπόψεως δογματικῆς Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, πρ. Ἀν Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἔχει λεχθῆ καί γραφῆ πολλάκις, ἀλλ’ ἀνακριβῶς, ὅτι τό 1924 οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί (Ο.Χ.) δέν ἐγνώριζον δῆθεν ὅτι ὁ λόγος τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἑορτολογίου (ν.ἑ.) ἦτο ἡ προώθησις τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Συνεπῶς, συμπεραίνουν αὐτοί πού χρησιμοποιοῦν αὐτήν τήν ἐπιχειρηματολογίαν, ὅσοι ἀπετειχίσθησαν τότε ἀπό τήν καινοτομήσασαν Ἱεραρχίαν, ἐπικαλούμενοι τόν 15^ον Κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου καί γενικώτερον τήν Πατερικήν Διδασκαλίαν καί Παράδοσιν, ἔσφαλον, διότι δέν ὑφίστατο δῆθεν δογματικός λόγος πού νά δικαιολογῇ τήν ἀποτείχισιν.

Πρός μεμαθηκότας εἰς τό αἱρετίζειν Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, πρ. Ἀν. Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων

1. Εἰσαγωγή

 

Τό ἄρθρον τοῦ θεολόγου κ. Π. Τρακάδα μέ τίτλον «Ἀπάντησις πρός μή μεμαθηκότας», τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη εἰς τόν Ὀρθόδοξον Τύπον τῆς 10-11-2023, πλησίον τοῦ ἰδικοῦ μου ἄρθρου μέ τίτλον «Εἶναι προαιρετική ἤ ὑποχρεωτική ἡ ἀποτείχισις ἀπό αἱρετικούς ‘ποιμένας’;», μοῦ ἐθύμισε τήν παροιμίαν «μπορεῖς νά βγάλῃς τόν πίθηκον ἀπό τήν ζούγκλαν, ἀλλά δέν μπορεῖς νά βγάλῃς τήν ζούγκλαν ἀπό τόν πίθηκον»! Ὁ κ. Τρακάδας, μεμαθηκώς εἰς τό αἱρετίζειν, ὑπερέβη εἰς διαστροφήν τῆς Ἀληθείας καί αὐτόν τόν ἀρχηγόν τῆς αἱρέσεως τοῦ «Δυνητισμοῦ», τόν κατά τά ἄλλα ἐκλεκτόν[1] καί ἐνάρετον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον (†1989), ὁ ὁποῖος θά εἶναι ἀείμνηστος, ὡς παράδειγμα ἐπαληθεύσεως τῆς προφητείας τοῦ Κυρίου, ὅτι εἰς ἐποχάς πνευματικῆς ἐκτροπῆς καί συγχύσεως θά πλανηθοῦν ἀκόμη καί ἐκλεκτοί (Ματ. 24:24). Μή εὑρών ἀληθεῖς κατηγορίας ἐναντίον μου, ὁ κ. Τρακάδας προέβη εἰς τήν κατασκευήν ἑνός «σκιάχτρου», τό ὁποῖον εὐκόλως πολεμεῖται μέ ἀναληθείας, λογικά σφάλματα, αἱρετικάς ἀπόψεις καί ἄλλας διαστροφάς τῆς Ἀληθείας, διότι μόνον ἔτσι δύνανται νά «σταθοῦν» τά σαθρά του «ἐπιχειρήματα». Εἰς ὅ,τι ἀκολουθεῖ θ’ ἀναφερθῶ εἰς τά κυριώτερα μόνον ἀπό αὐτά.