Εἰσαγωγή θεολογική στόν θεσμόν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. --- π. Νικόλαος Δημαράς
Ἡ δαφύλαξη τῆς ἱερωσύνης, ὡς πηγῆς τῆς χάριτος καί τῆς εὐλογίας στήν Ἐκκλησίαν. Δέν εἶναι μία νομικιστική θεώρηση ἀνάδειξης καί ἐπαλήθευσης τῆς ἁλυσίδας τῶν διαδοχικῶν χειροθεσιῶν ἡ Ἀποστολική Διαδοχή. Ἡ Διαδοχή ὡς ἀδιάσπαστοι κρίκοι μιᾶς ἁλυσίδας ἐπισκοπικῶν χειροθεσιῶν μπορεῖ νά ἀποδεικνύεται ἀπό χειρόγραφα καί καταλόγους μιᾶς Ἐκκλησίας, ὅτι ὄντως φτάνει, χωρίς καμμίαν διακοπήν, ἀπό τούς σημερινούς ἐπισκόπους μέχρι τούς Ἁγίους Ἀποστόλους. Μιά τέτοια διαδοχήν μπορεῖ νά ἰσχυριστεῖ, ὅτι ἔχει καί ὁ δυσεβής καί αἱρετικός Πάπας. Δέν ἀρκεῖ νά ὑπάρχουν μόνον ὁ χειροθετῶν, ὁ χειροθετούμενος καί ἡ σχετική τελετουργική πράξη! Ἐξυπακούεται, βέβαια, ὅτι πρέπει νά ὑπάρχει ἡ ἀδιάσπαστη ἁλυσίδα τῶν ἐπισκοπικῶν χειροθεσιῶν ἀπό τόν προηγούμενον ἐπίσκοπον στόν ἑπόμενον, πού ἀνάγουν τήν ἀρχήν τους στούς Ἁγίους Ἀποστόλους. Χωρίς, ὅμως, νά ὑπάρχει τό παραδιδόμενον, ἡ πνευματική παρακαταθήκη στήν διάσταση τῆς ὀρθόδοξης καθολικότητάς της, ὅπως τήν βίωσε καί τήν προσδιόρισε διαχρονικά ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, μέ τήν ὁμολογίαν, τήν ἄσκηση, τόν ἀγῶνα καί τήν ὀρθόδοξη μυστηριακή ζωή τῆς χάριτος καί τῆς ἀληθείας, σύμφωνα μέ τήν Ἀποστολικήν Παράδοση, Ἀποστολική Διαδοχή δέν ὑπάρχει! Τό παραδιδόμενον καί μεταβιβαζόμενον εἶναι ἡ πολύτιμη παρακαταθήκη τῆς καθολικῆς διαχρονικά καί διατοπικά ἀσκητικῆς, ὁμολογιακῆς καί μυστηριακῆς ἐμπειρίας τῆς Πίστεως τῆς Ἐκκλησίας! Εἶναι ὁ θησαυρός ὁ ἀτίμητος τῆς δωρεᾶς τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού διαφυλάσσεται ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ στό πνευματικόν θησαυροφυλάκιον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας! Εἶναι ἡ Ἀποστολική Πίστη, ἡ Ὀρθόδοξη πνευματική ἐμπειρία καί ζωή! Ἀποστολική διαδοχή καί Ἀποστολική Πίστη συγκροτοῦν τήν Ἀποστολικήν Παράδοση. Πνευματική Παρακαταθήκη εἶναι ἡ ἐσωτερική μυστική μνήμη τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί ἡ ἐμπειρία τῆς Χάριτος τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας.
Τα εν χρήσει εκκλησιαστικά ημερολόγια ---- Χριστ.Αμβραζίδη-
Το ημερολόγιο είναι σύστημα μέτρησης του χρόνου και ταξινόμησης των ημερών κατά τρόπο που να διευκολύνει την οργάνωση της δημόσιας ζωής, των θρησκευτικών τύπων και εκδηλώσεων και να εξυπηρετεί ιστορικούς και επιστημονικούς σκοπούς.
Το σύστημα μέτρησης του χρόνου γίνεται μεταξύ ενός σημείου έναρξης και ενός σημείου λήξης και ως απλούστερη μονάδα μέτρησης, από πλευράς της απλής παρατήρησης και όχι από πλευράς οργάνων μέτρησης, είναι η ημέρα και είναι όχι η χρονική περίοδος από της ανατολής μέχρι τη δύση του ήλιου, αλλά το διάστημα από ανατολής του ηλίου μέχρι την επόμενη ανατολή (ημερονύκτιο).