OI ΠΕΡΙ ΥΠΑΚΟΗΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ

Ἡ  περίοδος πού διερχόμεθα ὡς προετοιμασία γιά τήν μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἔχει, ἐκτός τῶν ἄλλων γιά ἐμᾶς τούς κληρικούς, καί περισσότερη πνευματική ἐργασία (ἐννοῶ κυρίως τήν ἐξομολόγησι καί καθοδήγησι, ἐπίσκεψι ἀρρώστων κλπ.) εἰς τρόπον ὥστε νά μήν μένη χρόνος γιά ἐνημέρωσι καί ἀπάντησι σέ διάφορα κείμενα πού δημοσιεύονται στό διαδίκτυο καί ἀλλοῦ.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Τι είναι εκείνο το οποίον ο Θεάνθρωπος δίδει εις τον άνθρωπον και το οποίον κανείς άλλος δεν ημπορεί να του δώση; Είναι η νίκη κατά του θανάτου, της αμαρτίας και του διαβόλου, η Αιωνία Ζωή, η Αιωνία Αλήθεια, η Αιωνία Δικαιοσύνη, το Αιώνιον Αγαθόν, η Αιωνία Αγάπη, η Αιωνία Χαρά:  όλον το πλήρωμα της Θεότητος και των θείων τελειοτήτων. Ή όπως ο Απόστολος λέγει: ο Θεάνθρωπος δίδει εις τους ανθρώπους «α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, όσα ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν» (1 Κορ. 2, 9).  Πράγματι, μόνον Αυτός, ο θαυμαστός Θεάνθρωπος είναι το «εν ου έστι χρεία» (πρβλ. Λουκ. 10, 42) δια τον άνθρωπον, εις όλους τους κόσμους του και εις κάθε ζωήν του. Δια τούτο μόνον ο Θεάνθρωπος δικαιούται να ζητή από τους ανθρώπους εκείνο το οποίον κανείς άλλος δεν ετόλμησε να ζητήση. Δηλαδή, να Τον αγαπά κάθε άνθρωπος περισσότερον από τους γονείς, από τους αδελφούς, τας αδελφάς, τα τέκνα, τους φίλους, την γην, τους αγγέλους, από οποιονδήποτε και ο,τιδήποτε εις όλους τους ορατούς και αοράτους κόσμους (Ματθ. 10, 37-39. Λουκ. 14, 26. Ρωμ. 8, 31-39).

Εάν ο Αγιορείτης Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης έγραφε αυτά το 1957, τι γίνεται με την σημερινή κατάσταση;

Ουδέποτε άλλοτε η Εκκλησία μας είχε τόσην ανάγκην επιστροφής και αναβαπτίσεως εις τας ζωογόνους πηγάς της αμωμήτου Ορθοδοξίας όσην σήμερον, ότε πολυώνυμα στοιχεία συνεκεράσθησαν με την διδασκαλίαν της τόσον, ώστε να μη γνωρίζη τις τι είναι γνήσιον και τι νόθον, τι Ορθόδοξον και τι Προτεσταντικόν, ποία η Ανατολική και ποία η Δυτική θεολογία, ποία ημετέρα πνευματικότης και ποία ξένη.

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού - βιοχημικού).

Προς κοινό εορτασμό του Πάσχα Ορθοδόξων και αιρετικών Παπικών; (Σκέψεις – απόψεις - προβληματισμοί)

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού - βιοχημικού).

------------------------------------------------

Πολύς λόγος γίνεται ιδιαίτερα τελευταία για έναν κοινό εορτασμό της μεγάλης εορτής του Πάσχα μεταξύ των Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών και των λοιπών χριστιανών.

Αφορμή είναι το Πάσχα του 2025 κατά το οποίο Ορθόδοξοι, Παπικοί και Προτεστάντες θα το εορτάσουν την ίδια Κυριακή, κατά την οποία συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την Α Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Όπως είναι γνωστό η Α Οικουμενική Σύνοδος έθεσε τους όρους καθορισμού της ημερομηνίας της εορτής του Πάσχα που είναι οι παρακάτω:

Είμαστε χριστιανοί χωρίς ζήλο...

Ο Χριστός επαίνεσε τον εκατόνταρχο για την ταπείνωση και την πίστη που είχε, ενώ ήλεγξε τους κληρονόμους της Βασιλείας των Ουρανών για την απιστία τους, αλλά και την πνευματική τους αδιαφορία. Πρέπει να προσέξουμε πολύ τα λόγια του Χριστού μας, γιατί και εμείς είμαστε κληρονόμοι της Βασιλείας αλλά δεν έχουμε τον ανάλογο τρόπο ζωής και κινδυνεύουμε να τη χάσουμε. Αυτοκαλούμαστε συνειδητοί χριστιανοί και ζούμε με οκνηρία, με κοιμισμένη τη συνείδησή μας και κομμένη την ελπίδα της μέλλουσας ζωής. Είμαστε χριστιανοί χωρίς ζήλο, χωρίς πνευματική ανησυχία, χωρίς το φωτισμό του Ευαγγελίου. Χριστιανοί με κοσμικό φρόνημα και με καρδιά κολλημένη στα υλικά αγαθά. Γι΄ αυτό και κινδυνεύουμε να βρεθούμε «εις το σκότος το εξώτερον».

ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ --- πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Αξιωθήκαμε και φέτος να εορτάσουμε την Αγία εορτή του Πάσχα και να διέλθομε την εορταστική εβδομάδα της Διακαινησίμου. Όμως για μια ακόμα φορά κατά τον φετινό εορτασμό καταγράφτηκαν αρκετά λάθη. Συγκεκριμένα.

1.Λόγω του συσσωρευμένου λάθους στο Ιουλιανό ημερολόγιο κατά τον υπολογισμό της εαρινής πασχαλινής Πανσελήνου, το Πάσχα εορτάστηκε την δεύτερη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και όχι την πρώτη όπως όρισε η Α Οικουμενική Σύνοδος (περισσότερα σε άλλο σημείωμα).

2.Υιοθετήθηκαν και φέτος κατά την Μεγάλη Εβδομάδα και την Κυριακή του Πάσχα (από όλες τις λεγόμενες παραδοσιακές ομάδες) όλες οι λειτουργικές πρακτικές δυτικής προέλευσης που έχουν εισαχθεί άκριτα στην Ορθόδοξη λατρεία. Περισσότερα στο άρθρο μας https://fdathanasiou.wordpress.com/.../%CE%BC%CE%B5%CE.../

3.Επίσης σε μια άνευ προηγουμένου εθιμολατρία υιοθετήθηκαν και φέτος και προβλήθηκαν δεόντως παγανιστικές και νεοειδωλολατρικές πρακτικές που πλέον ονομάζονται έθιμα.

4.Και φέτος παρατηρήθηκε η τέλεση συναυλιών με βιολιά, βιολοντσέλα κ.α στους ορθοδόξους ναούς (π.χ.Παρηγορήτισσα Άρτας).

Περισσότερα για τα ανωτέρω στον παρακάτω σύνδεσμο.

https://fdathanasiou.wordpress.com/.../%ce%b2%cf%85%ce.../

5.Το πιο λυπηρό όμως ήταν ότι οι νεοέλληνες ξέχασαν ο,τι τους επιβλήθηκε για τον εορτασμό του Πάσχα με αφορμή τον κορωνοϊό (κλείσιμο ναών-απαγόρευση Θείας κοινωνίας-χρονική μετάθεση της Ανάστασης-επιβολή μάσκας και εμβ*λίων κ.α) και έσπευσαν στους ναούς της αποστασίας να εορτάσουν τι και με ποιους;;;;Σωστά γράφτηκε ότι σήμερα φτάσαμε στο σημείο «Το εμβ*λιασμένο ιερατείο και οι λαικοί ακόλουθοί τους, που φορούν μάσκα μπροστά στο Άγιο ποτήριο, να καταδικάζουν φέτος τον προδότη Ιούδα και μιλούν για τον άπιστο Θωμά...ΩΩΩΩΩ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ…

Τό σημαντικότερο όλων πρόβλημα τής ύπαρξης --- του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Τό σημαντικότερο όλων ! Δέν είναι λίγο, νά βρίσκεις αυτό, που η λήθη σέ έχει κάνει νά τό ξεχάσεις. Γιατί, ποτέ δέν ψάχνεις γιά κάτι, που κάποτε είχες. Εκτός, άν ξεχάσεις ό,τι έχασες, θέλω νά πώ, νά σέ κάνουν νά ξεχάσεις, αυτό που είχες καί έχασες. Καί ευτυχώς μνήμη έχουμε ! Αυτό είναι η λύση τών λεγόμενων - από υπαρξιακούς δήθεν, φιλοσόφους : άρχοντες μεγάλους ρήτορες καί λοιπούς άλλους ... .

Χριστός Ανέστη

 

Εκ τού Γεροντικού, ανυπόγραφο

Τού Συντάκτη

 

Αυτά που γράφω, τά βρήκα ψάχνοντας, νά είναι καταχωνιασμένα σέ ένα ιερό Κελλίον τού αγ. Όρους. Τό περιμένω. Δέν θά βρεθεί κανείς νά τά δημοσιεύσει καί ο γραφών, δέν επιθυμεί νά αποκτήσει τόν τίτλο τού συγγραφέα.

 

Το κλειδί όλων των αινιγμάτων

 

[- Ο Χριστός ανέστη σημαίνει: αληθώς υπάρχει ο Θεός.

- Ο Χριστός ανέστη σημαίνει: αληθώς υπάρχει ο επουράνιος κόσμος, ο πραγματικός και αθάνατος κόσμος.

- Ο Χριστός ανέστη σημαίνει: η ζωή είναι ισχυρότερη και από το θάνατο.

- Ο Χριστός ανέστη σημαίνει: το κακό είναι ασθενέστερο του καλού.

- Ο Χριστός ανέστη σημαίνει: όλες οι καλές ελπίδες της ανθρωπότητας έχουν εκπληρωθεί.

- Ο Χριστός ανέστη σημαίνει: όλα τα προβλήματα της ζωής έχουν λυθεί θετικά.

 

Όλα τα προβλήματα της ζωής έχουν λυθεί, τα κύρια και τα βασανιστικά αινίγματα έχουν αποσαφηνιστεί, οι αλυσίδες του σκότους και των θλίψεων έχουν κοπεί, διότι ο Χριστός ανέστη.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.]

...Αυτό είναι η λύση τών λεγόμενων - από υπαρξιακούς δήθεν, φιλοσόφους : άρχοντες μεγάλους ρήτορες καί λοιπούς άλλους, πρόβλημα τής ύπαρξης... .

Χριστός Ανέστη

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟΝ του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Όχι μόνο το Δεκέμβριο αλλά όλο το χρόνο, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας μέχρι τη συντέλεια, τον σημαδεύει η κατά σάρκα γέννησι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Σηματοδοτεί τη ζωή όχι μόνο των χριστιανών, αλλά κι εκείνων που πολεμούν τον Χριστό κι εκείνων που τον περιφρονούν και δεν θέλουν να έχουν σχέσι μαζί του. Τέμνει την παγκόσμια ιστορία σε προ Χριστού και μετά Χριστόν. Αλλά ανατέμνει και την ανθρωπότητα όλη, καθώς αυτόβουλα οι άνθρωποι δέχονται ή όχι τον Χριστό κι αναπόφευκτα λαμβάνουν θέσι μετά ή κατά του Χριστού. Είκοσι αιώνες τώρα, από τότε που οι απλοί βοσκοί υπακούοντας στο αγγελικό μήνυμα έσκυψαν στη φάτνη της Βηθλεέμ, για να βεβαιωθούν ότι «ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ» και οι σοφοί μάγοι της Ανατολής έσπευσαν να προσκυνήσουν τον τεχθέντα βασιλέα, η ταπεινή φάτνη παραμένει η ανεξάντλητη πηγή της χαράς, της ειρήνης, της λυτρώσεως, της αληθινής και πεπληρωμένης ζωής. Το αληθές του λόγου αποδεικνύουν δύο άσχετες μεταξύ τους παρατάξεις, που η ιστορία τους χάνεται στα βάθη των αιώνων. Από τη μια η λαμπρή πραγματικότητα της Εκκλησίας, που ως θείο βλάστημα ξεπετάχθηκε από την κένωσι του Θεού. Σώμα συναρμοσμένο στην αγία κεφαλή της, τον Χριστό, η Εκκλησία μένει αγέραστη από το χρόνο, αλώβητη από τις δολιοφθορές του σατανά, ανέγγιχτη από το θάνατο. Με τις στρατιές των αγίων και των μαρτύρων της, με τα πλήθη των δικαίων και των οσίων, με τις μυριάδες των αγωνιζομένων και αγιαζομένων πιστών, η Εκκλησία μαρτυρεί ότι υπάρχει ελπίδα ζωής στον κόσμο, διότι «ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ».                    

Αλλά και η άλλη παράταξι, οι άνθρωποι που δεδηλωμένα ζουν εκτός της Εκκλησίας ή καλύπτονται ένοχα κάτω από το μανδύα της συμβατικότητας και της συνήθειας, αποτελούν επίσης μία κραυγαλέα απόδειξι ότι ο Χριστός είνε ο Σωτήρας. Αδυνατώντας να αντικαταστήσουν τα Χριστούγεννα, επινοούν χίλια δυο υποκατάστατα, τα οποία όμως αποδεικνύονται ανίκανα να πληρώσουν το κενό, που αφήνει η απουσία του Θεού.                                 

Ο Θεός είνε παρών επί της γης. Λάμπει και αυγάζει στην οικουμένη ο Ήλιος της Δικαιοσύνης. Δεν είνε δύσκολο να βεβαιωθή γι΄ αυτό κάθε καλοπροαίρετη ψυχή. Αρκεί να καθαρίση τα πνευματικά της μάτια με τη μετάνοια. Ναι, η μετάνοια είνε το πρώτο και μείζον μήνυμα των Χριστουγέννων, το μυστικό της πεπληρωμένης ζωής. 

Η Σύναξη της Παναγίας Βηματάρισσας στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς

Μέσα στο αναστάσιμο κλίμα και με τη δέουσα εκκλησιαστική τάξη, τιμήθηκε η Σύναξη της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας Βηματάρισσας, της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στον οποίο φυλάσσεται μόνιμα γνήσιο αντίγραφο της Ιεράς Εικόνος, την Κυριακή του Θωμά, 23 Απριλίου.

Την παραμονή της εορτής, τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, η Ιερά Παράκληση και στη συνέχεια ακολούθησε Ιερά Αγρυπνία. Την ημέρα της εορτής, τελέσθηκαν η ακολουθία του Όρθρου και η αρχαιοπρεπής θεία Λειτουργία του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, στην οποία προεξήρχε ο Αρχιμανδρίτης π. Αυγουστίνος Θεοδωρόπουλος, Γενικός Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Πειραϊκή Εκκλησία 91,2 FM», που εκπροσώπησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ.

Δεν περιγράφεται με τρία πρόσωπα ο Θεός. Του Ασλανίδη Σταύρου.

Σε προηγούμενες αναρτήσεις αναφερθήκαμε στην ονομασία “Πατέρας”. Με αυτή την ονομασία συχνά η Γραφή αναφέρετε στον Τριαδικό Θεό του ουρανού. Με Αυτό το όνομα αποδίδεται ο Πλήρης Θεός, ο Θεός του ουρανού. Αυτό είναι το όνομα Του και συχνότερα χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτό το όνομα το ακούσαμε από τον Χριστό και σε Αυτό το όνομα αναφέρεται και συνομιλεί στη Καινή Διαθήκη. Ωστόσο στα λόγια της Καινής Διαθήκης, συχνά συναντάμε Αυτόν τον ίδιο, τον “Λόγο” και τον “Υιό του Θεού”, ως Θεό και Αυτό έχει όλη την Θεότητα Του. Επιπλέον, σε άλλες αναφορές που είναι σχετικές με την Πεντηκοστή, σε διηγήσεις μετά από Αυτήν, στις επιστολές του αποστόλου Παύλου και αλλού, ο Αδιαίρετος Τριαδικός Θεός αναφέρεται συχνότερα με το όνομα του Αγίου Πνεύματος.

Θαύματα των Αγίων μας

Έλεγαν για τον άγιο Σπυρίδωνα ότι είχε μια θυγατέρα παρθένο, ευλαβή σαν τον πατέρα της, με το όνομα Ειρήνη. Ένας γνωστός αυτής,  της έδωσε ένα πολύτιμο κόσμημα να του το φυλάξει. Κι αυτή για να το ασφαλίσει καλύτερα, έκρυψε το θησαυρό στη γη. Μετά όμως από λίγο καιρό έφυγε από τον κόσμο αυτό η παρθένος.

Πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα και παρουσιάζεται αυτός που είχε δώσε τον θησαυρό. Μη βρίσκοντας την θυγατέρα του, τα έβαλε με τον πατέρα της, τον αββά Σπυρίδωνα, άλλοτε απειλώντας τον και άλλοτε παρακαλώντας τον.
Και επειδή ο Γέροντας θεωρούσε ως συμφορά τη ζημιά που έπαθε αυτός που έδωσε τον θησαυρό, ήρθε στον τάφο της θυγατέρας του και ζητούσε απ΄τον Θεό να του δείξει πρόωρα την ανάσταση που έχει υποσχεθεί. Και να πού δεν διαψεύδεται, γιατί εμφανίζεται αμέσως ζωντανή η παρθένος στον πατέρα της και αφού του έδειξε τον τόπο, όπου βρισκόταν το κόσμημα, έφυγε πίσω πάλι. Έτσι πήρε ο Γέροντας τον θησαυρό και τον έδωσε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ --- ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας, ἦταν τό νά μή παρευρίσκεται ὁ Θωμᾶς, τήν ὥρα τῆς ἐμφάνισης τοῦ Χριστοῦ, ἐνώπιον τῶν μαθητῶν, τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Πάσχα· τήν στιγμή δηλαδή πού ὁ Σωτῆρας διέρρηξε καί ἐσκύλευσε τόν Ἅδη καί ἔγινε ὁ πρωτότοκος τῶν νεκρῶν, ὁ Ἀναστάς Ἰησοῦς. Ἄν ἦταν παρών ὁ Θωμᾶς, δέν θά ἀμφέβαλλε· ἄν δέν ἀμφέβαλλε, δέν θά Τόν ψηλαφοῦσε· δέν θά πίστευε κατ’ αὐτόν τόν τρόπο.

Ἑπομένως, σεβαστή γερόντισσα, ἀκόμα καί ἡ καλή ἀπιστία τοῦ μαθητῆ, ἔχει γίνει μητέρα πίστης καί ὁμολογίας. Τόν ὁμολογοῦμε, Τόν πιστεύουμε, Τόν προσκυνοῦμε μέ τήν ἴδια βεβαιότητα, ὅπως Ἐκεῖνος: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Ἀμέσως ἡ θύελλα τῆς λύπης μετατράπηκε σέ γαλήνη, χαρά, εἰρήνη, ἀγαλλίαση. Σέ εὐχαριστοῦμε Θωμᾶ, γι’ αὐτήν τήν καλή σου ἀπιστία. Σέ δικαιολογοῦμε ἀπολύτως. Εἶδες τήν Σταύρωση, τόν Θάνατο, δικαιοῦσαι νά ἰδῆς καί τήν Ἀνάσταση, ὅπως ἀκριβῶς καί οἱ ἄλλοι μαθητές. Ἐκλήθης, νά διακηρύξεις στούς ἀνθρώπους τά θαύματα τοῦ Διδασκάλου· κατ’ ἐξοχήν τήν Ἁγίαν Ἀνάστασιν·  Πῶς λοιπόν θά ὁμολογήσεις, ὅσα δέν διεπίστωσαν οἱ ὀφθαλμοί σου; Πῶς θά κηρύξεις στούς σκληροτράχηλους Ἰουδαίους καί στούς εἴρωνας Ἐθνικούς, ὅτι ἔχεις δεῖ τήν Σταύρωση καί τόν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ· ἀλλά περί τήν Ἀνάστασιν μόνον ἤκουσες;  Ποιός δέν θά περιφρονοῦσε τό κήρυγμά σου;

Ανάμνηση από τό παρελθόν -- Kyprianos Christodoulides

 

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Και ιδού η ενδιαφέρουσα συνέχεια: (σ.σ. βλέπε φωτογραφία)

Ο Γιαχβέ ανταμείβει πλουσιοπάροχα τον επαίσχυντο (μήτρο-ξεσκίστρα) Φινεέ…!!!

« Ωμίλησεν ο Κυριος προς τον Μωϋσήν και είπεν• Ο Φινεές, ο υιός του Ελεάζαρ, υιού του αρχιερέως Ααρών, κατέπαυσε τον θυμόν μου εναντίον των Ισραηλιτών, διότι με ζήλον ιερόν και αγανάκτησιν ιεράν εφόνευσε τους ενόχους και έτσι δεν κατέστρεψα τους Ισραηλίτας επάνω εις την ιεράν αγανάκτησίν μου. Δια την θεάρεστον αυτήν διαγωγήν του, είπα• ιδού εγώ ο Θεός συνάπτω με αυτόν ένα συμβόλαιον ιδιαιτέρας ειρήνης.

Υπόσχομαι να δώσω εις αυτόν και στους απογόνους του, έπειτα από αυτόν, παντοτεινήν την ιερωσύνην, ένεκα του γεγονότος, ότι έδειξε ζήλον υπέρ εμού του Θεού του και εξιλέωσε απέναντί μου τους Ισραηλίτας από τας αμαρτίας. Το δε όνομα του Ισραηλίτου, ο οποίος εθανατώθη μαζή με την Μαδιανίτιδα ήτο Ζαμβρί, παιδί του Σαλώ, ο οποίος ήτο άρχων από την φυλήν του Συμεών». Αριθμοί. 25.10-14.

ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ

Και ιδού μια άλλη, όχι και τόσο ενδιαφέρουσα, συνέχεια ... της συνέχειας.

Ο ιερός (δίκαιος) Φινεές, τον οποίο εορτάζει η Εκκλησία, κατέπαυσε το θυμό του αγίου Θεού και οι λάτρεις του Βάαλ, του Διονύσου, της Ίσιδας και άλλων, καταπαύουν σήμερα την οργή των δικών τους ξεχασμένων θεών. Τιμούν και τη μνήμη του μάρτυρα Ζαμβρί και της Μαδιανίτισας. Είναι όμως προσεκτικοί. Δεν διαπερνούν την μήτρα με δόρυ, αλλά με το ξέστρο, για να κάνουν τις (θεραπευτικές) αποξέσεις. Έχουμε το νόμιμο δικαίωμα - οι γυναίκες - της αυτοδιάθεσης του σώματος και παράλληλα, την προσπάθεια να μειώσουμε τον παγκόσμιο πληθυσμό της γης. Τους νόμους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων φτιάχνει ο Ζαμβρί.