Η Δημιουργία στην Αγία Γραφή

Επιμέλεια έρευνας. πρωτ.Δημήτριος Αθανασίου

Χημικού-βιοχημικού

Εισαγωγικά

Διανύουμε την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και τα βιβλικά αναγνώσματα από την Γένεση στους καθημερινούς εσπερινούς,μας δίνουν την ευκαιρία να προσεγγίσουμε ερμηνευτικά θέματα που σχετίζονται με την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου.

 

ΜΕΡΟΣ-Α

Η Δημιουργία στην Γραφή και την Επιστήμη.

Σημείωση. Το κείμενο που δημοσιεύουμε στην συνέχεια είναι απλουστευμένο απόσπασμα από σχετικό άρθρο του  καθηγητή της Πυρηνικής Φυσικής Δ.Ι.Γούναρη.              

------------------------------------------------------------------------------

Το πρώτο μέρος της Δημιουργίας αφορά το όλο Σύμπαν. Είναι η ημέρα η μία της Αγίας  Γραφής: Αρχίζει με σκοτάδι, που διαλύεται από ένα δυνατό φως που λάμπει αρχικά σαν σ’ ένα καυτό καλοκαιριάτικο μεσημέρι, και σβήνει με το πρώτο δειλινό μετά περίπου 20εκατομμύρια χρόνια. Ακολουθεί η πρώτη νύκτα που τελειώνει μετά  από περίπου 9δισ χρόνια, με την εμφάνιση της πρωτόγονης Γης. Το επόμενο μέρος της Δημιουργίας μιλά για το πώς θα έβλεπε την Δημιουργία ένας γήινος παρατηρητής. Περιγράφει την διαμόρφωση της Γης και των υδάτων της, και την εμφάνιση των εμβίων όντων και του ανθρώπου. Οι ημέρες της περιόδου αυτής φαίνεται να παριστούν απλώς μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Η επιστημονική περιγραφή βασίζεται στην υπόθεση ότι οι δυνάμεις που βλέπουμε σήμερα στην Φύση δημιουργήθηκαν στη αρχή χρόνου και έκτοτε παραμένουν αναλλοίωτες. Προηγουμένως δεν υπήρχε (ο γνωστός μας) χρόνος. Ούτε και χώρος… Όλο το υλικό Σύμπαν ήταν ένα τίποτα. Από το τίποτα λοιπόν ( εκ του «μη όντος») άρχισε να δημιουργείται (φουσκώνοντας) ο χώρος και να εμφανίζεται η πρωτόγονη ύλη. Ο χρόνος μετράται χρησιμοποιώντας το ενσωματωμένο στην Γενική Σχετικότητα ρολόι.

Πριν προχωρήσω, αναφέρω ότι μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνος η κοινή επιστημονική πεποίθηση ήταν ότι το Σύμπαν δεν έχει αρχή. Ο χρόνος, ο χώρος και η ύλη υπήρχαν πάντα ! Ήταν μετά το 1920 που διαπιστώθηκε ότι το Σύμπαν έχει αρχή, τότε που δημιουργήθηκαν ο χρόνος, ο χώρος και η ύλη. Αρχίζουμε με την Γραφική περιγραφή για την ημέρα μία :

Η ημέρα μία.

Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία». (Γεν. α', 1-5)

 

ακατασκεύαστος γη = πρωτόγονος  ύλη -ουρανός =χώρος.

•Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν…

 Ας δούμε ξεχωριστά τον χρόνο, τον χώρο και την ύλη. Ο χρόνος κατασκευάσθηκε και άρχισε να τρέχει «ἐν ἀρχῇ». Κατά την δημιουργία των Αγγέλων, υπήρχε βέβαια κάποιο είδος χρόνου, αλλά όχι ο συνήθης χρόνος που αντιλαμβανόμαστε. Ο Κύριος Ιησούς είναι «ἐκ του Πατρός γεννηθείς προ πάντων των αἰώνων». Ο Υιός γεννήθηκε (δεν πλάσθηκε) πριν ακόμη δημιουργηθεί και αρχίσει να τρέχει οιοδήποτε είδος χρόνου. Ο Άρειος δεν μπορούσε να καταλάβει, ότι κάποτε δεν υπήρχε χρόνος! Μόνη η Αγία Τριάς είναι άχρονος!

Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν καὶ τὴν γῆν. ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος…

 

Ο ουρανός της Αγίας Γραφής εδώ είναι ο χώρος. Και η ακατασκεύαστος γη είναι η πρωτόγονος ύλη. Και τα δυο εν αρχή ξεκίνησαν.

Όλος ο χώρος στην αρχή ήταν μια απειροελάχιστη κουκίδα μέσα στην οποία ήταν μαζεμένη όλη η ύλη του Σύμπαντος. Και ξαφνικά, κατά την χρονική στιγμή μηδέν, άρχισαν τα διάφορα μέρη της κουκίδας να απομακρύνονται μεταξύ τους, και η κουκίδα να φουσκώνει και να γίνεται χώρος. Στην αρχή πολύ βίαια. Μετά πιο αργά… Ακόμη και σήμερα, η αρχική εκείνη κουκίδα, συνεχίζει να φουσκώνει και το Σύμπαν να διαστέλλεται… Η Μεγάλη Έκρηξη (ΜΕ) !

Η ανακατανομή του τίποτα.

•Ἐν ἀρχῇ, μαζί με τον χρόνο, δημιουργεί χώρο και ύλη.

 •Πριν απ’ αυτό, το Σύμπαν ήταν ένα τίποτα και είχε μηδενική ενέργεια.

•Και αυτή την μηδενική ενέργεια του τίποτα ο Τριαδικός Θεός την χωρίζει στα δύο. Ένα θετικό μέρος, που με την έναρξη της ΜΕ θα το κάνει χώρο και ύλη (την πρωτόγονη βέβαια ύλη), και ένα ίσο και αντίθετο αρνητικό που θα το κάνει δυναμική ενέργεια βαρύτητας, που χρειάζεται για να έλκει τα κομμάτια της ύλης μεταξύ των.

•Και τα δύο μέρη είναι σήμερα τεράστια. Όμως το άθροισμά τους παραμένει πάντα μηδενικό.

Εκ του μη-όντος το Σύμπαν…

 «Ανακατανομή του τίποτα» και «εκ του μη όντος Δημιουργία» είναι ταυτόσημες έννοιες. Το Σύμπαν είναι ανεξίτηλα σφραγισμένο με το μηδέν ( το «μη όν») από το οποίο ξεκίνησε. Για τα έμβια όντα, η Γενική Σχετικότητα δεν ξέρει… Αλλά και τα έμβια όντα πρέπει να είναι ανεξίτηλα σφραγισμένα με το μηδέν από το οποίο (με την εντολή του Τριαδικού Θεού) γεννήθηκαν. Ο άνθρωπος μόνος ξεφεύγει απ αυτό. Εξ αιτίας της αθάνατης ψυχής του, ο Θεός δεν επιτρέπει την τελική επιστροφή του στο μηδέν, ούτε καν κατά το σώμα.

Λίγο πριν λάμψει το αρχέγονο φως: « … η γη ήν αόρατος και ακατασκεύαστος … και σκότος επάνω της αβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος.... «

Αρχικά η ύλη άλλαζε ραγδαία μορφές... Πάσης μορφής σωμάτια (και το Higgs) παρήγοντο και διασπώντο αμέσως.. Λίγο μετά τα πρώτα λεπτά, η γνωστή ύλη αποτελείτο κυρίως από πυρήνες Υδρογόνου και Ηλίου, ηλεκτρόνια και νετρίνα. Δεν υπήρχαν τότε άτομα. Η γνωστή ύλη ήταν ακατασκεύαστος. Το Σύμπαν αδιαφανές. Φωτόνια υπήρχαν, αλλά δεν μπορούσαν να το διασχίσουν! Όσο μακριά και να κοιτάξεις με το τηλεσκόπιο, όσο αρχαιότερη εικόνα του Σύμπαντος κι’ αν μελετήσεις, δεν βλέπεις τίποτε από την εποχή εκείνη…. Με τα βαρυτικά όμως κύματα ίσως κάτι καταφέρεις…

«και είπεν ο Θεός· γενηθήτω φως· και εγένετο φως..»

 To Σύμπαν ήταν αδιαφανές τα πρώτα 380000 χρόνια του. Καθώς όμως συμπλήρωνε την ηλικία αυτή, η θερμοκρασία του έπεσε στους 3000 0Κ, επιτρέποντας στους πυρήνες να δεσμεύσουν τα ηλεκτρόνια, σχηματίζοντας ουδέτερα άτομα. Το Σύμπαν έγινε ξαφνικά διαφανές και γέμισε φως! Ένα λευκό εκτυφλωτικό φως που ερχόταν από παντού, με σχεδόν την ίδια από παντού ένταση (Έτσι θα το έβλεπε ένας άνθρωπος) .

Σήμερα η θερμοκρασία του βρίσκεται στους 2,7 0Κ. Τώρα είναι πια στα μικροκύματα.

Το πρωτόγονο Φως ήταν μια ακτινοβολία Μέλανος Σώματος. Κατανοήθηκε από τον Planck αρχές 20 αιώνος, ξεκινώντας έτσι την Κβαντική Φυσική. Αρχικά ήταν εκτυφλωτικό και ερχόταν με την ίδια σχεδόν ένταση από παντού, και γέμιζε το Σύμπαν. Όπως ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι όπου όλα γύρω ακτινοβολούν και καίνε… Η ημέρα η μία ξεκίνησε χωρίς αυγή! Από μεσημβρίας ἤρξατο.

Ο Άγιος Νικόδημος o Αγιορείτης το ήξερε: … τό γάρ ἐν αὐτῇ γεγονός φῶς οὐχί ἀπό τό πρωΐ, ἀλλά ἀπό μεσημβρίας ἤρξατο, κατά τούς Θεολόγους … ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Καθώς ο χρόνος κυλούσε, το μήκος κύματος του φωτός εκείνου μεγάλωνε και το φως γινόταν όλο και πιο κοκκινωπό… Το πρώτο δειλινό τέλειωσε μέσα σε μια βαθυ-κόκκινη φωτοπλημμύρα. Και μετά το φως αυτό έσβησε (για τα ανθρώπινα μάτια) μπαίνοντας στην υπέρυθρη περιοχή και άρχισε η πρώτη Νύκτα. Το Σύμπαν ήταν τότε περίπου 20εκ ετών.

Καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία.

 

Όμως το πρωτόγονο Φως εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα. Σήμερα όμως βρίσκεται στην περιοχή των μικροκυμάτων.

Την πρώτη εκείνη νύκτα γεννήθηκαν τ’ αστέρια και οι γαλαξίες. Η διαστολή ήταν αρχικά επιβραδυνόμενη. Έγινε όμως επιταχυνόμενη πριν περίπου 5δισ έτη... Λίγο πριν γεννηθεί η πρωτόγονη Γη....

Η πρωτόγονος μορφή του πλανήτη Γη δημιουργήθηκε 9 δισ περίπου χρόνια, μετά την ΜΕ (δηλαδή, πριν  4,5 δισ χρόνια περίπου). Τότε τέλειωσε η πρώτη Νύχτα! Η ημέρα η μία είχε δομή ημερονυκτίου!

•Κατά τις υπόλοιπες ημέρες της Δημιουργίας, η Γένεσις επικεντρώνεται σε γήινα γεγονότα περιγραφόμενα όπως θα τα έβλεπε ένας γήινος παρατηρητής. Οι ημέρες αυτές δεν φαίνεται να έχουν δομή ημερονυκτίου. Αντιστοιχούν απλώς σε μεγάλα χρονικά διαστήματα. Κατά την διάρκεια των διαμορφώνεται η Γη, δημιουργούνται το φυτικό και ζωικό βασίλειο και πλάθεται ο άνθρωπος για τον οποίον δημιουργήθηκε το Σύμπαν.

Την δεύτερη ημέρα και το πρώτο μέρος της τρίτης γίνεται πρώτα ένα στερέωμα που διαχωρίζει τα ύδατα, και εν συνεχεία τα υποκάτω του στερεώματος ύδατα διαμορφώνονται ώστε να εμφανισθούν οι στεριές και οι θάλασσες:

«Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα … και διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος, ὃ ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ ἀναμέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος ... καὶ συναχθήτω τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς συναγωγὴν μίαν, καὶ ὀφθήτω ἡ ξηρά… καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὴν ξηρὰν γῆν καὶ τὰ συστήματα τῶν ὑδάτων ἐκάλεσε θαλάσσας. (Γεν. α',6-10).

 

Το α' κεφάλαιο της Γενέσεως δεν λέγει πώς δημιουργήθηκαν τα νερά στην νεανική αλλά κατασκευασμένη πια Γη.

Στο β' κεφάλαιο της Γενέσεως αναφέρεται όμως ότι το πρώτο νερό που πότιζε την Γη πριν δημιουργηθεί ο άνθρωπος, και από το οποίο δημιουργήθηκαν οι θάλασσες, δεν προήρχετο από βροχή, αλλά έβγαινε από τα έγκατα της Γης

«Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς, … οὐ γὰρ ἔβρεξεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἄνθρωπος οὐκ ἦν ἐργάζεσθαι αὐτήν· πηγὴ δὲ ἀνέβαινεν ἐκ τῆς γῆς καὶ ἐπότιζε πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς (Γεν β' 4-6)».

 

Την περίοδο αυτή πρέπει να έγιναν έντονες σεισμικές ανακατατάξεις. Βουνά, ηφαίστεια και χάσματα εμφανίσθηκαν. Τότε θα πρέπει να εμφανίσθηκε και η πρωτόγονη ατμόσφαιρα της Γης, που αρχικά πρέπει να ήταν τέτοια , ώστε να εμποδίζει την εμφάνιση των αστέρων …

Εντυπωσιάζει η αφθονία των υδάτων στην Γη, ιδίως αν την συγκρίνει κανείς με το τι γίνεται στους διπλανούς πλανήτες, τον Άρη και την Αφροδίτη. Στους ψαλμούς τα ύδατα συχνά περιγράφονται ως τα θεμέλια της Γης:

-τῷ στερεώσαντι τὴν γῆν ἐπὶ τῶν ὑδάτων, (ψαλμός 135, 6) -αὐτὸς ἐπὶ θαλασσῶν ἐθεμελίωσεν αὐτὴν καὶ ἐπὶ ποταμῶν ἡτοίμασεν αὐτήν (ψαλμός 23,2) ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ, ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων … (ψαλμός103, 3) -καὶ ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων, καὶ ἀνεκαλύφθη τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης (ψαλμός 17, 1

 

Η επιστήμη για το νερό της Γης:

Ίσως ένα πολύ μικρό μέρος του να προέρχεται από κομήτες που, κουβαλώντας παγάκια στην επιφάνειά τους, την βομβάρδιζαν πριν περίπου 3,9 δισ χρόνια. Τέτοιοι κομήτες πράγματι υπάρχουν στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος. Όμως ο κύριος όγκος του νερού της Γης φαίνεται να παράγεται στη μεταβατική ζώνη, σε βάθος ~660 χμ, στα έγκατά της.  (http://www.theguardian.com/science/2014/jun/13/earth-may-haveunderground-ocean-three-times-that-on-surface)

Κατά το υπόλοιπο της τρίτης ημέρας εμφανίζονται τα φυτά. Πρώτα τα απλούστερα, και μετά τα πιο σύνθετα. Ακολούθως, τα σύννεφα που κατέκλυζαν την ατμόσφαιρά της Γης αραιώνουν, και φαίνονται τ’ άστρα.

Την πέμπτη και το πρώτο μέρος της έκτης ημέρας, δημιουργούνται οι ιχθύες, τα πτηνά και τα ζώα – πάλι πρώτα τα απλούστερα, και μετά τα πιο σύνθετα. Και πάντα με εντολή του Θεού, ο Οποίος σε κάθε βήμα ελέγχει ότι το αποτέλεσμα είναι «καλόν λίαν».

Δεύτερο μέρος της έκτης ημέρας: πλάθεται ο Αδάμ. Ο τριαδικός Θεός, τρόπον τινά σε σύσκεψη των τριών προσώπων, αποφασίζει: ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν (Γεν. α’ 26) Και πλάθει από χώμα το σώμα του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ, και εμφυσά σ’ αυτόν πνοήν ζωής (Γεν. β’ 7). Ο Αδάμ πλάσθηκε όμορφος (καλός λίαν, Γεν. α’ 31) και σοφός (Γεν. β’ 18-20). Και η Εύα βέβαια. Και πρέπει να διατήρησαν (σε κάποιο βαθμό) αυτή την ομορφιά και σοφία, και όταν ακόμη είχαν ήδη εκδιωχθεί από τον επίγειο Παράδεισο. Έτσι πολύ σύντομα μετά την εξορία τους, εμφανίζεται η ανάπτυξη πολιτισμού στη Γη (Γεν. δ’).

Ας στραφούμε τώρα στα παλαιοντολογικά ευρήματα. Ο ορισμός του ανθρώπου στην παλαιοντολογία δεν ταυτίζεται με εκείνον της Αγίας Γραφής. Η παλαιοντολογία δεν ξέρει τι σημαίνει πνοή ζωής, που αποτελεί το κύριο διακριτικό και γνώρισμα του ανθρώπου. Πώς όμως μετράται επιστημονικά η πνοή ζωής; Η αγιογραφική περιγραφή του Αδάμ αποκλείει την ταύτισή του με τα άσχημα (και τώρα πια εξαφανισμένα) θηλαστικά, όπως ο λεγόμενος άνθρωπος του Neanderthal και οι άλλοι. Ο Αδάμ πρέπει να ανήκει στο είδος που οι παλαιοντολόγοι αποκαλούν Σοφό Άνθρωπο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε ότι ο Αδάμ είναι αρχαιότερος από το αρχαιότερο απολίθωμα Σοφού Ανθρώπου που θα ανακοινωθεί. Ούτε ότι ο Θεός έδωσε πνοή ζωής σε προϋπάρχον ον.

 Η πνοή της ζωής υπερβαίνει τις επιστημονικές μας αναλύσεις, και βεβαίως τις δικές μου γνώσεις. Όλα τα όντα που η παλαιοντολογία αποκαλεί «σοφούς ανθρώπους», ίσως να μην ήταν πράγματι άνθρωποι… Πιστεύοντας λοιπόν στη Αγία Γραφή περιμένω ότι όταν τελικά όλες οι αμφιβολίες κατασιγάσουν, η ηλικία του Αδάμ θα κατέβει στα 10-15 χιλιάδες χρόνια.

Έτσι η υλική κτίση, που από την αρχή πλάσθηκε φθαρτή, δέχεται κάποια στιγμή τον βασιλέα της. Τον άνθρωπο, που καίτοι φθαρτός, θα μπορούσε να ζήσει αιώνια, αν τηρούσε την μία και μοναδική πρώτη εντολή. Όμως ο άνθρωπος δεν κράτησε την εντολή… Και ο Κύριος το ήξερε ότι δεν θα την κρατούσε… και αναγκάζεται, μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια, να έλθει ο Ίδιος στην μικρή μας Γη. Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός! Όχι για να αναδημιουργήσει, ούτε για να πλάσει. Αλλά έρχεται να παλέψει και να ματώσει, για να πληρώσει Αυτός τα λύτρα και να μας εξαγοράσει από την τραγική κατάσταση στην οποία είχαμε περιπέσει.

Η αναδημιουργία μας κόστισε αίμα θεϊκό! Και εμείς οι φταίχτες, που με την πρώτη και τις μετέπειτα αμαρτίες μας προκαλέσαμε όλη αυτή την τραγωδία, δεν επανήλθαμε απλώς στην παλαιά μας κατάσταση. Ἐλάβαμε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ. (Ρωμ η’ 15). Θεοθήκαμε ! Διάβασα κάπου ότι η Δημιουργία δεν τέλειωσε τότε στην Γένεση. Τέλειωσε την Μ. Παρασκευή, όταν είπε τετέλεσται (Ιω ιθ’ 30).

Για την ακρίβεια, ποτέ δεν τέλειωσε!

Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καὶ οὕπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα· οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐάν φανερωθῇ, ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι. (Α’ Ιω. γ' 2)